Ο Χριστός είναι το οξυγόνο και εμείς Τον κάνουμε διοξείδιο του άνθρακα. Άγιος Παϊσιος ο Αγιορείτης.

Προσκύνηση της Τιμίας Αλυσίδος του Αγίου και ενδόξου Αποστόλου Πέτρου
Άγιοι Πεύσιππος, Ελάσιππος, Μέσιππος οι αυτάδελφοι και Νεονίλλη η μαμμή αυτών
Άγιος Μάξιμος της Τότμα διά Χριστόν Σαλός

Εορτάζουν στις 16 Ιανουαρίου
«Ο Ηρώδης Αγρίπας, εγγονός του Ηρώδη του Μεγάλου και βασιλεύς των Ιουδαίων, καταληφθείς από μανία εναντίον της Εκκλησίας του Χριστού, κατέσφαξε στην Ιερουσαλήμ το έτος 43 μ. Χ. τον Ιάκωβο, τον αδελφό του Ευαγγελιστή Ιωάννη. Βλέποντας κατόπιν ότι αυτό το έγκλημά του ικανοποίησε πολύ τους Ιουδαίους, συνέλαβε με τον ίδιο τρόπο και τον απόστολο Πέτρο, τον έκλεισε στην φυλακή και τον κρατούσε εκεί αιχμάλωτο μέχρι να περάσει το νομικό Πάσχα, για να τον παραδώσει μετά κι αυτόν στον όχλο ως έτοιμο σφάγιο. Αλλ’ όμως, ένας άγγελος Κυρίου ελευθέρωσε τον Απόστολο με θαυματουργικό τρόπο από την αλυσίδα που τον κρατούσε δεμένο και τον διέσωσε (Πράξ. ιβ΄, 1-19). Η αλυσίδα αυτή, με την οποία ήταν δεμένος ο απόστολος Πέτρος, είχε λάβει από το πανίερο σώμα του αγιαστική και ιαματική χάρη, η οποία μεταδιδόταν στους Χριστανούς που την προσκυνούσαν με πίστη».
«Ωρολόγιον το Μέγα» (νεοελληνική παράφραση)
Οι αλυσίδες του Αγίου Πέτρου φυλάσσονται στη ρωμαιοκαθολική Βασιλική του Αγίου Πέτρου «τῶν Δεσμῶν» Ρώμης (Σαν Πιέτρο ιν Βίνκολι στη Ρώμη -iglesia de san pietro in vincoli).
Σύμφωνα με την παράδοση, πρόκειται για τις αλυσίδες της Ιερουσαλήμ, αλλά και της Ρώμης, οι οποίες θαυματουργικά ενώθηκαν, όταν τις περιεργαζόταν ο Πάπας Λέων Α΄.
Ο ναός Σαν Πιέτρο ιν Βίνκολι (ιταλ. San Pietro in Vincoli) είναι βασιλική στην πόλη της Ρώμης, που βρίσκεται στην ομώνυμη πλατεία, στον Εσκυλίνο λόφο. Αποκαλείται επίσης και Basilica Eudossiana, κατασκευάστηκε αρχικά στα μέσα του 5ου αιώνα, περίπου το 442 π.Χ., από την Λικίνια Ευδοξία, κόρη του Αυτοκράτορα Θεοδοσίου Β’ και σύζυγο του Βαλεντινιανού Γ’. Σκοπός ήταν να στεγαστούν οι αλυσίδες (Vincula στα λατινικά εξ’ ου και το όνομα του ναού) με τις οποίες είχαν δέσει τον Απόστολο Πέτρο όταν ήταν φυλακισμένος στις φυλακές του Μαμερτίνου στη Ρώμη.
Η μητέρα της Αυτοκράτειρας, Αθηναΐδα Ευδοκία, χάρισε στην κόρη της και τις αλυσίδες με τις οποίες ήταν δεμένος ο Απόστολος Πέτρος στη φυλακή των Ιεροσολύμων. Αυτές είχαν περιέλθει στην κατοχή της ως δώρο του Πατριάρχη της Ιερουσαλήμ κατά το ταξίδι της στους Αγίους Τόπους. Σύμφωνα με το θρύλο, όταν η αυτοκράτειρα Ευδοξία δώρισε τις αλυσίδες στον Πάπα Λέοντα Α’, εκείνες καθώς τις περιεργαζόταν αυτές ταίριαξαν η μία στην άλλη σαν από θαύμα. Οι αλυσίδες φυλάσσονται σε λειψανοθήκη κάτω από την Αγία Τράπεζα της βασιλικής.

Άγιος Παϊσιος ο Αγιορείτης

Ο Χριστός είναι το οξυγόνο και εμείς Τον κάνουμε διοξείδιο του άνθρακα. Μόνο κοντά στον Θεό βρίσκει κανείς την πραγματική και αιώνια χαρά. Φαρμάκι γευόμαστε, όταν ζούμε μακριά από τον γλυκύ Ιησού. Όταν ο άνθρωπος από παλιάνθρωπος γίνη άνθρωπος, βασιλόπουλο, τρέφεται με την θεία ηδονή, με την ουράνια γλυκύτητα, και νιώθει την παραδεισένια αγαλλίαση, αισθάνεται από ΄δω ένα μέρος της χαράς του Παραδείσου.
Τον γλυκό κατήφορο εύκολα τον βρίσκει κανείς, γιατί ο πειρασμός δεν έχει άλλο τυπικό, παρά να σπρώχνη στον γλυκό κατήφορο τα πλάσματα του Θεού.
Ο Χριστός έχει αρχοντιά. Σου λέει: “Αυτό είναι το καλό”, “εί τις θέλει οπίσω μου ελθείν..”.
Δεν λέει: “Με το ζόρι έλα κοντά μου!” Ο διάβολος έχει γυφτιά.
Από δώ-από ΄κει τον τυλίγει τον άνθρωπο, για να τον πάη εκεί που θέλει. Ο Θεός σέβεται την ελευθερία του ανθρώπου, γιατί δεν έκανε δούλους αλλά υιούς. Και παρ΄όλο που ήξερε ότι θα επακολουθήση η πτώση, δεν τους έκανε δούλους. Προτίμησε να έρθη, να σαρκωθή, να σταυρωθή και να κερδίσει έτσι τον άνθρωπο. Με την ελευθερία όμως αυτή που έδωσε ο Θεός – παρ΄όλο πού ο διάβολος μπορεί να κάνη πολύ κακό – δίνεται μια ευκαιρία για κοσκίνισμα. Φαίνεται τι κάνει κανείς με την καρδιά του, φαίνεται καθαρά το πολύ φιλότιμο.
* κανοναρχεί: Δηλαδή υπαγορεύει στον άνθρωπο τι να κάνει.
(Από το “Κανονάρχης”: ο διατεταγμένος μοναχός να προαναγγέλη αυτό πού θα ψάλλουν οι χοροί των ψαλτών).
** ταγκαλάκι: Έτσι αποκαλούσε ο Γέροντας τον διάβολο.
Από το βιβλίο “Με πόνο και αγάπη για τον σύγχρονο άνθρωπο. Λόγοι Α΄ ”Αγίου Παϊσίου του Αγιορείτου.

***

– Γέροντα, είναι δυνατόν κανείς συνειδητά να κρύβη μια πτώση του από τον πνευματικό του;
– Ναί, αλλά, και αν ξέρη ο πνευματικός την πτώση του ή κάτι καταλαβαίνη, δεν συμφέρει, ούτε  θα τον ωφελήση, να του το πη. Πολλές φορές βλέπω στον αγώνα του άλλου κάτι, καταλαβαίνω ή ξέρω τι έχει κάνει, όμως από σεβασμό δεν του λέω τίποτε, αν δεν μου το πη ο ίδιος. Το θεωρώ εκβιασμό, ατιμία, να του το πω, την στιγμή που εκείνος δεν θέλει μόνος του  να  το  φανέρωση. Είναι λεπτό το θέμα, γιατί θα τον ρεζιλέψης. Πως να βιάσης τον άλλον; Υπάρχει ελευθερία. Εκτός αν δω ότι κινδυνεύει και δεν πρόκειται να βοηθηθή από άλλου ή ότι έχει άγνοια και θα σπάση τα μούτρα του, θα καταστραφή, τότε θα κοιτάξω με τρόπο να του πω κάτι. Είναι καλύτερα να  δίνης στον άλλον να καταλαβαίνη που φταίει, εφόσον το ζητήση, και να χτυπά μόνος του τον παλαιό του άνθρωπο, γιατί έτσι πονά λιγώτερο. Βλέπεις, κι ένα παιδάκι, όταν πέση μόνο του και χτυπήση, κλαίει λιγώτερο απ’ ο, τι κλαίει, αν πέση, γιατί το έσπρωξε ένα άλλο παιδί. Για να πη κανείς στον άλλον να κάνη κάτι, πρέπει αυτός που θα το ακούση να είναι ταπεινός και αυτός που θα το πη να είναι δέκα φορές πιο ταπεινός και να προσπαθή να το εφαρμόζη αυτό που θα πη, θα κάνω ενάμισι εγώ, για να πω στον άλλον να κάνη ένα, και πάλι θα σκεφθώ αν το πω. Βέβαια, ο έλεγχος γίνεται πάντοτε σε άνθρωπο που είναι δικός σου ή γνωστός. Ο πνευματικός θα δη τι δικαιώματα του έδωσε ο άλλος και τι ευθύνη έχει γι’ αύτον και ανάλογα θα φερθή. Όταν έχη αναλάβει την ευθύνη της ψυχής, τότε επιβάλλεται ο έλεγχος, φυσικά με διάκριση. Δεν βοηθάει όμως να κάνης στον άλλον τον δάσκαλο και να τον ελέγχης για τις συνήθειες του, αν εκείνος δεν σου δώση το δικαίωμα. Είναι σαν να μπη κάποιος στο κελλί μου και να μου αλλάξη τα πράγματα, να μου βάλη το κανδήλι εδώ, το κρεββάτι εκεί, να κρέμαση το κομποσχοίνι αλλού, χωρίς να με ρωτήση.

***

Η λέξη «ἐλευθερία» προκύπτει «παρά τό ἐλεύθειν ὅπου ἐρᾶ τίς», δηλαδή «να πηγαίνει κάποιος εκεί όπου αγαπάει/επιθυμεί».
(ἐλεύθω= ἐρχομαι, πορεύομαι / ἐρῶ= αγαπώ -> ἔρως)
«Ελευθερία» λοιπόν δεν είναι, σύμφωνα με την ετυμολογία της λέξεως, το να μην είσαι σκλάβος ή δούλος, αλλά το να πράττεις εν γένει σύμφωνα με ό,τι σου γεννά έρωτα στην ψυχή σου…
Δεν αρκεί επομένως να μην είσαι υπόδουλος για να είσαι ελεύθερος. Πρέπει να βαδίζεις σύμφωνα με ό,τι έρωτα σου προκαλεί, δηλαδή σε ενθουσιάζει, ταράζει την ψυχή σου, σε οδηγεί στην δημιουργία και την υπέρβαση, σε συγκλονίζει…

Απολυτίκιον της Τιμίας Αλυσίδος του Αγίου Αποστόλου Πέτρου
Ήχος δ΄.

Την Ρώμην μη λιπών, προς ημάς επεδήμησας, δι’ ων εφόρεσας τιμίων Αλύσεων, των Αποστόλων Πρωτόθρονε, ας εν πίστει προσκυνούντες δεόμεθα, ταις προς Θεόν πρεσβείαις σου, δώρησαι ημίν το μέγα έλεος.

Ωδή ε.’ Νυν αναστήσομαι

Παύσον Πανεύφημε, την επανάστασιν των εθνών• λύσον τα σκάνδαλα της Εκκλησίας δε, την ομόνοιαν διδούς, ο υπέρ ταύτης εν Αλύσει δεσμευθείς, ην πιστώς και περιπτυσσόμεθα.
Ρύσαι Απόστολε, αιχμαλωσίας της νοητής, τους προσκυνούντάς σου πιστώς την Άλυσιν• και διάσωσον ημάς προς ουρανίους, ας πεπίστευσαι σκηνάς, ως Ποιμήν ημών και Διδάσκαλος.

Ωδή ζ. Αβραμιαίοι ποτέ

Νυκτα βαθείαν δεινής, πολυθεΐας λύεις, την οικουμένην διερχόμενος, ως μέγιστος ήλιος, Πετρε Χριστού αυτόπτα των Αποστόλων κλέος.
Ήχος β . Οίκος του Εφραθά. Δόξα. Τριαδικόν.
Δέσμιον αληθώς, Σης θεϊκής αγάπης, Τριας υπεραγία, τον υμνηπόλον δείξον, δεσμών του Αποστόλου Σου.
iconandlight.wordpress.com