Μη μας πλανησουν οι χιλιασται.

 

«Πονηροὶ δὲ ἄνθρωποι καὶ γόητες προκόψουσιν ἐ­πὶ τὸ χεῖρον, πλανῶντες καὶ πλανώμενοι» (Β΄ Τιμ. 3,13)

Οἱ καιροὶ ποὺ ζοῦμε, ἀγαπητοί μου, οἱ καιροί μας, εἶνε «χαλεποί», δύσκολοι, ὅπως λέει ὁ ἀπόστολος Παῦλος (Β΄ Τιμ. 3,1). Τὸ πνεῦμα τοῦ ὀλέθρου ἐξαπολύει θύ­ελλες. Ἐφιάλτες πατοῦν τὰ στήθη τῆς ἀνθρωπό­τητος καὶ κόβουν τὴν ἀνάσα της. Ὁ κόσμος εἶ­νε βυθισμέ­νος σὲ σκοτάδι πνευματικό.

Ἐνώπιόν μας ἐκτυλίσσεται ἡ εἰκόνα ἐ­­κείνη ποὺ εἶδε «ἐν ταῖς ἐσχάταις ἡμέραις» προφη­τικὰ τὸ βλέμμα τοῦ ἀποστόλου Παύλου· ὅ,τι ἀπὸ τότε διέκρινε ὁ μεγάλος ἀπόστο­­λος τῶν ἐ­­θνῶν, τὸ ἔχουμε τώρα μπροστά μας. Διαβάζοντας ἢ ἀκούγοντας τὴν προφητεία του νομίζεις, ὅτι ὁ Παῦλος περιγρά­φει καὶ ζωγρα­φίζει τὴ σημερινὴ ἠθικὴ κατάστασι τῆς ἀν­θρωπό­τητος. Ἰδοὺ ἡ προφητεία του· «Ἐν ἐ­σχάταις ἡ­­μέραις ἐνστήσονται καιροὶ χαλεποί (= θὰ ἔρ­θουν δύσκολοι καιροί)· ἔσονται γὰρ οἱ ἄνθρω­ποι (= οἱ ἄνθρωποι θὰ εἶνε) φίλαυ­τοι, φιλάργυ­ροι, ἀλαζόνες, ὑπερήφανοι, βλάσφημοι, γονεῦ­σιν ἀπειθεῖς, ἀχάριστοι, ἀν­όσιοι, ἄστοργοι, ἄ­σπονδοι, διάβολοι, ἀκρατεῖς, ἀνήμεροι, ἀφιλά­γαθοι, προδόται, προπετεῖς, τετυφωμένοι, φι­λή­­­δονοι μᾶλλον ἢ φιλόθεοι, ἔχοντες μόρφωσιν εὐσεβείας, τὴν δὲ δύναμιν αὐτῆς ἠρνημέ­νοι» (ἔ.ἀ. 3,1-5). Τί φοβερὴ ἁλυσίδα κα­κῶν! τοὺς κρίκους της ἔχει χαλκεύσει στὸ καμίνι του ὁ σατανᾶς, καὶ μὲ τὴν ἁλυσίδα αὐτὴ σκλαβώνει ἀν­­θρώπους καὶ λαοὺς καὶ τοὺς σέρνει στὴν καταστροφή. Ὁ κό­σμος ἔφτασε στὸ χεῖλος τῆς ἀ­βύσσου. Σκο­τάδι βαθύ! καὶ πουθενά φωτοβο­λίδες νὰ ῥίξουν λίγο φῶς…

«Τί τέξεται ἡ ἐπι­οῦ­σα», τί θὰ μᾶς φέρῃ ἡ αὐριανὴ μέρα (Παρ. 3,28), κανένας δὲν ξέρει, παρὰ μόνο Ἐ­κεῖ­­νος ποὺ γνωρίζει «χρόνους ἢ καιρούς» καὶ ὁρίζει ὅρια ἐ­θνῶν (Πράξ. 1,7 · πρβλ. 17,26). Ὁ κόσμος πάν­τως ἀνησυχεῖ. Προσπαθεῖ ν᾽ ἀνιχνεύσῃ τὸ μέλλον. Ἀνυπομονεῖ, θέλει νὰ μά­θῃ ποιό θά ᾽νε τὸ τέλος, ποῦ θὰ καταλήξουν τὰ σοβα­ρὰ γεγονότα ποὺ συμβαίνουν ὣς τώ­ρα καὶ θὰ συμβοῦν ἀκόμη ἐπὶ τῶν ἡμερῶν μας.
Τὴν κοινὴ αὐτὴ ἀνησυχία, τὴν ἀνυπομονησία τοῦ πλήθους, τὴν ἀβεβαιότητα τῶν πνευμάτων, ἔρχονται νὰ ἐκμεταλλευθοῦν κάποιοι ποὺ παρουσιάζονται μὲ ἀξιώσεις προφη­τῶν. Ἂν καὶ οἱ προφητεῖες τους κατ᾽ ἐπανάληψιν δι­αψεύσθηκαν, ἐν τούτοις δὲν τὸ βάζουν κάτω· ἐπιμένουν στὶς πλάνες τους μὲ πεῖ­σμα ἑ­ωσ­φο­ρικό. Προσπαθοῦν νὰ τὶς μετα­δώσουν καὶ στὴ χώρα μας· ἀποστέλλουν μὲ τὸ ταχυδρομεῖο σὲ διάφορα ἄτομα φυλλάδια, διανέμουν ἐπίσης ἀπ᾽ αὐτὰ δωρεάν, ἐπισκέπτονται πόλεις καὶ χωριά, περιάγουν «τὴν θάλασσαν καὶ τὴν ξη­ρὰν ποιῆσαι ἕ­­να προσήλυτον», κι ὅταν τὸν κάνουν –καὶ δυσ­τυχῶς ἀπέκτησαν ἀρκετοὺς στὴ νεώ­τερη Ἑλλάδα–, ὁ ὀπαδός τους γίνεται «υἱὸς γεέννης διπλότερος» αὐτῶν (Ματθ. 23,15).
Μερικὰ γνωρίσματά τους εἶνε τὰ ἑξῆς. Κέν­τρο τῆς δράσεώς τους εἶνε ἡ Ἀμερική. Ἀπὸ ἐκεῖ ἔχουν ἁπλώσει τὰ πλοκάμια τῆς ὀργανώσεώς τους παντοῦ στὴ γῆ. Ὅπλο τους εἶνε τὸ χρῆμα, τὸ ἄφθονο χρῆ­­μα τοῦ Ἰούδα. Διδασκα­λία τους τὸ ψέμα, χρυσωμένο ὅμως ἐξωτερικὰ μὲ ῥητὰ τῆς ἁγίας Γραφῆς καὶ μάλιστα τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης. Ὡρισμένα κομμάτια της καὶ ἰδίως ἀπὸ τὰ προφητικὰ βιβλία τὰ ξέρουν ἀπ᾽ ἔξω. Ἀποστηθίζουν χωρία ὁλόκληρα, πρᾶγμα ποὺ προκαλεῖ ἐντυπώ­σεις. Θύμα­τά τους εἶνε χριστιανοὶ ποὺ ἔχουν ἄγνοια τῆς πίστεως καὶ δὲν εἶνε εἰς θέσιν ν᾽ ἀ­ναγνω­ρίσουν τοὺς προβατόσχημους λύκους. Σύμμαχοί τους εἶνε ἡ ἀδράνεια, ἡ ἀμάθεια καὶ ἡ σκανδα­λώδης διαγωγὴ μερικῶν κληρικῶν. Πεδίο δρά­σεώς τους εἶνε ὁλόκληρη ἡ οἰκουμένη· στὶς κυριώτερες πόλεις τῶν κρατῶν ἔ­χουν ἱδρύσει βιβλιοπωλεῖα, κέντρα συναθροί­σεων, ποὺ δὲν εἶνε τίποτε ἄλλο παρὰ πρακτο­ρεῖα τοῦ σατανᾶ. Σκοπός τους εἶνε ἡ διάλυσι τοῦ Χριστιανισμοῦ, ἡ καταστροφὴ τῆς Ἐκκλησίας, ἡ σύγχυσι καὶ ἡ ἀναρχία, ἡ ἐξυπηρέτησι τῶν σκοτεινῶν σχεδίων τοῦ Σιωνισμοῦ.
Ποιοί λοιπὸν εἶν᾽ αὐτοί; Εἶνε οἱ χιλιασταὶ ἢ ἢ «σπουδασταὶ τῶν Γραφῶν» (οἱ γνωστοὶ σήμερα μάρτυρες τοῦ Ἰεχωβᾶ), ἀπὸ τοὺς πιὸ ἐ­πι­κίνδυ­νους αἱ­ρε­τικοὺς τῶν νεωτέρων χρόνων.
Σ᾽ αὐτοὺς ἔχει ἐφαρμογὴ ἡ προφητεία τοῦ ἀποστόλου Παύλου ποὺ ἀκούσαμε σήμερα στὸ ἀποστολικὸ ἀνάγνωσμα τῆς Κυριακῆς Τελώνου καὶ Φαρισαίου καὶ ἡ ὁποία λέει· «Πονη­ροὶ ἄνθρωποι καὶ γόητες προκόψουσιν ἐπὶ τὸ χεῖρον, πλανῶντες καὶ πλανώμενοι»· ἄν­θρω­ποι πονηροὶ καὶ ἀπατεῶνες θὰ προκόψουν πρὸς τὸ χειρότερο, πλανώντας ἄλλους καὶ πλα­νώμενοι οἱ ἴδιοι (Β΄ Τιμ. 3,13).
Ἡ δρᾶσι τῶν χιλιαστῶν στὴν Ἑλλάδα παλαι­ότερα εἶχε περιορισθῆ καὶ φαινόταν ὅτι ὁ κίνδυνος πέρασε. Ἀλλὰ τὸ θηρίο τῆς αἱρέσεως δὲν εἶχε πεθάνει, ὅπως εἴχαμε πιστέψει. Ἦταν ζωντανό. Κοιμόταν, καὶ ξύπνησε. Βγῆ­κε πεινασμένο ἀπὸ τὴ μάν­τρα του, καὶ τώρα περπατάει οὐρλιάζοντας καὶ ζητώντας νὰ καταπιῇ ψυχές (πρβλ. Α΄ Πέτρ. 5,8).
Ἡ κατάστασι παγκοσμίως, ἡ ἀβεβαιότητα, τὸ πνευματικὸ σκοτάδι καὶ ἡ σύγχυσι ποὺ ἐ­πικρατοῦν σήμερα, εὐ­νοοῦν δυστυχῶς τὴ δρᾶσι του. Γιατὶ «ὁ λύκος χαίρεται στὴν ἀναμπουμπούλα» καὶ ἀνεμοζάλη. Καὶ οἱ χιλιασταί, «λύκοι ἅρπαγες» ὅπως τοὺς χαρακτηρίζει ὁ Κύριος στὸ Εὐαγγέλιο (Ματθ. 7,15), βρῆκαν τὶς σημερινὲς συνθῆκες κατάλληλες γιὰ νὰ ἐπιπέσουν στὰ λογικὰ πρόβατα τοῦ Χριστοῦ.
Κάνουν ὑπὸ εὐνοϊκὲς συνθῆκες καὶ κατὰ πε­ριοχὲς τῆς χώρας δειλὰ ἢ καὶ τολμηρὰ τὴν ἐμφάνισί τους. Μοιράζουν σὲ πόλεις σὲ χωριὰ ἔντυπά τους, καὶ συνήθως ἐξαφανίζονται ἀμέσως, μὲ σκοπὸ νὰ ἐπανέλθουν ἐν καιρῷ.
Ἡ Ἱερὰ Σύνοδος ἔχει ἐκδώσει παλαιότερα δύο σχετικὲς ἐ­νη­μερωτικὲς ἐγκυκλίους· τὴν
• ὑπ᾽ ἀριθμ. 2306/2213 τῆς 7/20-6-1923
• καὶ τὴν ὑπ᾽ ἀριθμ. 256 τῆς 7-11-1939.
Στὴν δεύτερη ἀπὸ αὐτὲς λέει, ὅτι οἱ χιλιασταὶ ἀποτελοῦν τὴν συνισταμένη ὅλων τῶν κατὰ καιροὺς αἱρέσεων ποὺ ἰουδαΐζουν, διαστρέφουν τὴν ἁγία Γραφή, ἀνακατεύουν παλαιὲς καὶ νεώτερες κακοδοξίες, ἀθετοῦν τὰ θεμελιώδη δόγματα τῆς πίστεως (τριαδικό, χριστολογικό, ἀνθρωπολογικό, σωτηριολογικό, ἐσχατολογικό), ἀρνοῦνται τὴν Ἐκκλησία, τὰ ἱερὰ μυστήρια, τὴν ἱερωσύνη, ἐπαναλαμβάνουν τὴν καταδικασμένη ἀρ­χαία χιλιαστικὴ δοξασία, ὅτι δῆθεν ὁ Κύριος πρόκειται νὰ ἔλθῃ πάλι στὴ Γῆ πρὶν ἀπὸ τὴν δευτέρα παρουσία του, γιὰ νὰ βασιλεύσῃ μαζὶ μὲ τοὺς δικαίους ἐπὶ χίλια χρόνια.
Αὐτὰ ἂς γνωρίζουν οἱ κληρικοί μας, ἂς τὰ μελετήσουν καλά, κι ἂς ἑτοιμαστοῦν γιὰ ν᾽ ἀ­ποκρούουν τοὺς ἐπικίνδυνους αὐτοὺς αἱρετικούς, ποὺ σὰν ἄλλοι ἀρουραῖοι προσπαθοῦν νὰ καταστρέψουν τὴ ῥίζα τῆς πίστε­ώς μας. Ὅσοι ἐπιθυμοῦν νὰ πληροφορηθοῦν περισσό­τερα γιὰ τὴν αἵρεσι τῶν χιλιαστῶν, ἂς μελε­τήσουν ἀπὸ τὰ παλαιότερα ἔργα τὰ βιβλία·
• μητροπολίτου Ἀλεξανδρουπόλεως Γερβασίου, «Ἀντιχιλιαστικά»
• Μιχαὴλ Γαλανοῦ, «Τὸ καθρέπτισμα τῶν Σπουδαστῶν τῶν Γραφῶν», τεύχη δύο,
• Παναγιώτου Ν. Τρεμπέλα «Ὁ χιλιασμός»

* * *

Στοὺς πιστοὺς ὀρθοδόξους Χριστιανοὺς συνιστῶ, ἀγαπητοί μου, νὰ κλείσουν τὰ αὐτιά τους στὶς φω­νὲς τῶν χιλιαστῶν καὶ κάθε ἄλ­λου ἐ­χθροῦ τῆς πίστεως. Οἱ «καιροί», ὅπως εἴπαμε, εἶνε «χαλεποί». Πολλὰ θὰ συμβοῦν· ἐμεῖς ἂς μείνουμε πιστοὶ στὸ Χριστὸ καὶ τὴν ἁγία του Ἐκκλησία. Μὴ ταραχθοῦμε.
Ἂς μελετήσουμε ὅλοι τὸ 24ο κεφάλαιο τοῦ κατὰ Ματθαῖον Εὐαγγελίου καὶ ἂς ἀντλήσουμε ἀπὸ ἐκεῖ πίστι, θάρρος καὶ ὑπομονή. Ἂς ἀ­κούσουμε τὴ φωνὴ τοῦ Χριστοῦ· «Τότε ἐάν τις ὑμῖν εἴπῃ, ἰδοὺ ὧδε ὁ Χριστὸς ἢ ὧδε, μὴ πι­­στεύσητε· ἐγερθήσονται γὰρ ψευδόχριστοι καὶ ψευδοπροφῆται καὶ δώσουσι σημεῖα μεγάλα καὶ τέρατα, ὥστε πλανῆσαι, εἰ δυνατόν, καὶ τοὺς ἐκλεκτούς. Ἰδοὺ προείρηκα ὑμῖν. Ἐ­ὰν οὖν εἴπωσιν ὑμῖν, ἰδοὺ ἐν τῇ ἐρήμῳ ἐστί, μὴ ἐξέλθητε, ἰδοὺ ἐν τοῖς ταμείοις, μὴ πιστεύ­σητε· ὥσπερ γὰρ ἡ ἀστραπὴ ἐξέρχεται ἀπὸ ἀ­νατολῶν καὶ φαίνεται ἕως δυσμῶν, οὕτως ἔ­σται καὶ ἡ παρουσία τοῦ υἱοῦ τοῦ ἀνθρώπου» (Ματθ. 24,23-27).

(†) ἐπίσκοπος Αὐγουστῖνος

1940 (18-2-1940 Μεσολόγγι γραπτὸ κήρυγμα) «Πλανῶντες καὶ πλανώμενοι» (Β΄ Τιμ. 3,13)

__________

[(*) καὶ ἀπὸ τὰ νεώτερα ἔργα τὰ βιβλία·
• μητροπολίτου Φλωρίνης Αὐγουστίνου
«Ἀντιχιλιαστικά» Ἀθῆναι 1988,
• ἀρχιμ. Ἐπιφανίου Κ. Χατζηγιάγκου
«Ἡ ἀλήθεια γιὰ τοὺς “Μάρτυρες
τοῦ Ἰεχωβᾶ”» Φλώρινα 2018,
• Νικολάου Ἰω. Σωτηροπούλου
«Ἀντιχιλιαστικὸ ἐγχειρίδιο», Ἀθῆναι 1994]
–––––––––––––
(*) μεταγενέστερες βιβλιογραφικὲς προσθῆκες.

augoustinos-kantiotis.gr