Ο Χριστιανός δεν είναι ο άνθρωπος που φοβάται τη ζωή, είναι ο άνθρωπος που χαίρεται τη ζωή! Η Θεία Λειτουργία, η Θεία Ευχαριστία, που είναι το Α και το Ω της ζωής μας, τι είναι; Είναι η προσπάθεια ο άνθρωπος να ζήσει ευχαριστιακά, δοξολογικά! Δεν αρνείται την ύλη· τη μεταμορφώνει σε σχέση με τον Θεό. Οπότε κι εμείς μπορούμε τα πάντα να τα μεταμορφώσουμε σε σχέση με τον Θεό!
Κάποτε είχα πει κάτι πάνω σε αυτά, σε μια ομιλία, και με ρώτησε μια κοπέλα από το ακροατήριο: «Είπατε ότι ο Άγιος Πορφύριος έλεγε ότι να τα χαίρεστε όλα· και τη θάλασσα και το μπάνιο και αυτά. Μα δεν πρέπει να προσέχουμε από αυτούς τους πειρασμούς;».
Κάποτε είχα πει κάτι πάνω σε αυτά, σε μια ομιλία, και με ρώτησε μια κοπέλα από το ακροατήριο: «Είπατε ότι ο Άγιος Πορφύριος έλεγε ότι να τα χαίρεστε όλα· και τη θάλασσα και το μπάνιο και αυτά. Μα δεν πρέπει να προσέχουμε από αυτούς τους πειρασμούς;».
Ναι. Αλλά το πρόβλημα κατά την ορθόδοξη θεολογία, όπως πολύ ωραία τα λέει ο Άγιος Μάξιμος ο Ομολογητής, είναι η προαίρεση και η θέληση του ανθρώπου. Δεν είναι τα πράγματα κακά από μόνα τους· είναι το πως εμείς τα προσεγγίζουμε. Η ζωή δεν είναι κακή, εμείς την παραμορφώνουμε, εμείς την παραχαράσσουμε, εμείς την κάνουμε κόλαση! Τα δημιουργήματα του Θεού δεν είναι κακά, είναι το πως εμείς τα χρησιμοποιούμε, το πως εμείς τα βλέπουμε.
Το θέμα, λοιπόν, είναι εμείς να μπορέσουμε να τα δούμε ως χαρά και ευλογία. Για να ζήσεις την πνευματική ζωή δεν είναι ανάγκη να φύγεις από τον κόσμο. Είναι ανάγκη να μεταμορφώσεις τον κόσμο, να τον δεις «εν ετέρα μορφή», με άλλη ματιά, με άλλη κατανόηση, με άλλη σύνθεση. Να τον δεις «κατά Θεόν». Αυτό, όμως, δεν είναι ανάγκη να σε βγάλει έξω από τον κόσμο για να το κάνεις και να σου δημιουργήσει μια νεύρωση και έναν εγκλεισμό εσωτερικής κατάρρευσης.
Και αυτό το βλέπουμε στους μεγάλους αγίους. Εγώ αγαπάω πάρα πολύ τον Άγιο Πορφύριο, του έχω μεγάλη αδυναμία! Δεν ξέρω αν αυτός μου έχει βέβαια, αλλά εγώ του έχω! Ήταν ο Άγιος που άλλαξε τη ζωή μου, διότι είναι ο άνθρωπος της χαράς, του φωτός... Και αυτός χαιρόταν τα πάντα. Φοβερά κείμενα για τα δάση, για τις θάλασσες, τους ανθρώπους, με τα ανθρώπινα πρόσωπα, από την απλή χειραψία ενός ανθρώπου, ας πούμε, μέχρι τη θεία Λειτουργία, μέχρι τα πάντα! Αυτό άλλωστε είναι και η Λειτουργία...
Να μάθουμε ξανά αυτό που έχουμε ξεχάσει, να είμαστε ευχαριστιακοί, δοξολογικοί άνθρωποι. Να λέμε «Δόξα σοι ο Θεός!». Δεν το λέμε αυτό το πράγμα!..... Να είμαστε άνθρωποι χαράς!
Πηγή: Από το νέο μου βιβλίο "Ότι λάμπει δεν είναι Χριστός", εκδόσεις "Αρχονταρίκι"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου