Κυρία Θεοτόκε, φρόντισε το κανδήλι της ψυχής μας να μη σβήση…

 

 

Ματρώνα η εν Θεσσαλονίκη η ομολογήτρια (γ΄-δ΄ αι.)
Φιλητός ο συγκλητικός, Λυδία η συζυγός του και τα τέκνα τους Θεοπρεπιος και Μακεδόνος(c. 121) και Αμφιλόχιος ο δούκας και Κρονίδης ο κομενταρησιος, μάρτυρες στην Ιλλυρία(c. 121)
Βαρούχιος και Ιωάννης μάρτυρες
Προφήτης Ανανίας – (Β΄ Παραλ. 16:7-10).
Ιωάννης της Λυκοπόλεως, ο διορατικός, στην Θηβαΐδα της Αιγύπτου (6 Φεβρουαρίου 395)
Παφνούτιος, μαθητής αγ. Αντωνίου του Μεγάλου, στην Αίγυπτο ( 4ος αἰ.)
Όσιοι Παύλος Σημειοφόρος, επίσκοπος Κορίνθου (950), ἀδελφός αγ. Πέτρου επίσκοπος Ἄργους και Ναυπλίου. Ευτύχιος και Κήρυκος ο εν Άπρω Θράκης
Εφραίμ, αρχιεπίσκοπος Ροστόβ της Ρωσίας (1454)
Αμβρόσιος, πατριάρχης Γεωργίας (1927)
Παναγία η Γλυκοφιλούσα

Εορτάζουν στις 27 Μαρτίου.

Μας διηγήθηκε ο οσιότατος Διονύσιος, ο πρεσβύτερος και σκευοφύλακας της αγιότατης Εκκλησίας των Ασκαλωνιτών, για τον αββά Ιωάννη τον αναχωρητή ότι υπήρξε πραγματικά μέγας άνθρωπος κατά Θεόν στη σημερινή γενιά· και για να δείξει την προς Θεόν ευαρέστησή του, διηγιόταν τούτο το θαύμα που συνέβαινε σ’ αυτόν: «Ο γέροντας», λέει, «ησύχαζε στα μέρη του χωριού Σοχούς, είκοσι σχεδόν μίλια από τα Ιεροσόλυμα. Είχε δε ο γέροντας στο σπήλαιό του μια εικόνα της Παναγίας αχράντου Δεσποίνης ημών και αειπάρθενου Μαρίας να κράτα στην αγκαλιά το Θεό μας. Κάθε φορά λοιπόν που ήθελε να πάει σε κάποιο τόπο, ή σε μακρινές ερήμους ή στα Ιεροσόλυμα, για να προσκυνήσει τον Τίμιο Σταυρό και τους αγίους Τόπους, ή και στο όρος Σινά, για να προσκυνήσει, και σε ναούς μαρτύρων που απείχαν από τα Ιεροσόλυμα μεγάλη και μακρινή απόσταση -ήταν φιλομάρτυρας ο γέροντας και τώρα μεν πήγαινε στον άγιο Ιωάννη στην Έφεσο, έπειτα στον άγιο Θεόδωρο στα Ευχάιτα, και πριν λίγο μεν στη χώρα των Ισαύρων, στην αγία Θέκλα στη Σελεύκεια, τώρα δε στον άγιο Σέργιο στο Σάφας· και τη μια φορά προς αυτόν, την άλλη δε προς εκείνον τον άγιο πορευόταν ετοίμαζε λοιπόν την καντήλα και την άναβε, όπως είχαν συνήθεια. Έπειτα έστεκε σε προσευχή και ικέτευε το Θεό να κατευθύνει την πορεία του κι έλεγε στη Δέσποινα προσβλέποντας την εικόνα της:

«Αγία Δέσποινα Θεοτόκε, επειδή πρόκειται να βαδίσω μεγάλο δρόμο, που έχει πολλών ημερών απόσταση, φρόντισε την καντήλα σου κι αν πάει να σβήσει, φύλαξέ την, κατά τη διάθεσή μου, επειδή εγώ φεύγω έχοντας τη βοήθειά σου συνοδοιπόρο».

Και λέγοντας αυτά μπροστά στην εικόνα, έφευγε. Έκανε λοιπόν την προγραμματισμένη πορεία και επέστρεφε πότε σε ένα μήνα, πότε σε δύο και τρεις, καμιά φορά και σε πέντε κι έξι κι έβρισκε την καντήλα περιποιημένη κι αναμμένη όπως ακριβώς την άφησε φεύγοντας για την πορεία και ποτέ δεν την είδε σβησμένη από μόνη της, ούτε όταν σηκωνόταν από τον ύπνο ούτε όταν επέστρεφε από ταξίδι ούτε όταν ερχόταν από την έρημο στο σπήλαιο».
(Ιωαν. Μόσχου, «Λειμωνάριον», εκδ. Ι.Μ. Σταυρονικήτα, Αγ. Όρος)

***

ΔΙΗΓΕΙΤΟ ο Αββάς Ιωάννης ο Κολοβός για κάποιο Γέροντα Πνευματικό, που είχε μεγάλη φήμη στην πόλι, πως πήγε και κλείστηκε σε μια σπηλιά πολύ βαθειά στην έρημο για ν’ αποφύγη τη δόξα των ανθρώπων. Κάποτε τον ειδοποίησαν πως ένας ετοιμοθάνατος φίλος του τον γύρευε να εξομολογηθή.

– Ας αφήσω να νυχτώση, συλλογίστηκε ο Γέροντας, για να μη με ιδούν οι άνθρωποι και με τιμήσουν.

Σαν βράδυασε και βγήκε από τη σπηλιά του, δυό Άγγελοι παραστάθηκαν δεξιά κι αριστερά του με λαμπάδες αναμμένες και τον συνώδευαν σ’ όλη του την οδοιπορία. Οι κάτοικοι της πόλεως, που είδαν το παράξενο εκείνο φως – τους Αγγέλους δεν τους έβλεπαν – βγήκαν από τα σπίτια τους και υποδέχτηκαν τον Όσιο με ζωηρές εκδηλώσεις.

Όσο εκείνος από ταπεινοφροσύνη απόφευγε τη δόξα, τόσο τον τιμούσε ο Θεός.

***

Την ώρα που λέγει κανείς την “ευχή” το Άγιον Πνεύμα κατέρχεται, όπως η νεφέλη στο Όρος Θαβώρ.

Η ΤΑΠΕΙΝΩΣΗ είναι η πύλη τ’ ουρανού, συνήθιζε να λέγη ο παραπάνω Αββάς Ιωάννης. Δια μέσου αυτής μπήκαν οι Πατέρες μας στην πόλι του Θεού.

Όλοι οι Άγιοι Πατέρες καταλήγουν στο: Τέλειος Χριστιανός θα πει ταπεινός άνθρωπος.
Ο Κύριος σε όλη Του την Ζωή εδίδαξε και εφήρμοσε την ταπείνωση. Γέροντας Ιγνάτιος Καπνίσης

Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς

Ο αληθινός άνθρωπος της προσευχής βρίσκεται πάντα σε πραγματική μετάνοια. Οι υπερήφανοι έχουν τα μάτια τους διαρκώς υψωμένα προς το Θεό. Οι καρδιές τους όμως είναι κολλημένες στη γη. Αυτοί δεν ευαρεστούν στο Θεό. Ευάρεστοι στο Θεό είναι οι ταπεινοί άνθρωποι, οι πράοι, που έχουν τα μάτια τους χαμηλωμένα στη γη, μα οι καρδιές τους είναι γεμάτες ουρανό.

Κυρία Θεοτόκε, φρόντισε το κανδήλι της ψυχής μας να μη σβήση….

π. Δανιήλ Τούντορ. Ο Άγιος των ρουμανικών γκούλαγκ με την πύρινη προσευχή!
https://iconandlight.wordpress.com/2020/11/18/%cf%8c%cf%84%ce%b1%ce%bd-%ce%b7-%ce%b3%ce%b7-%cf%83%ce%b5-%cf%83%cf%85%ce%bd%ce%b8%ce%bb%ce%af%ce%b2%ce%b5%ce%b9-%ce%bc%ce%b5-%cf%84%ce%b7%ce%bd-%ce%ba%cf%8c%ce%bb%ce%b1%cf%83%ce%b7-%cf%84%ce%b7/

Η Παναγία ενδύει με θεοΰφαντα, ουράνια ιερατικά άμφια τους λειτουργούς του Υιού της
https://iconandlight.wordpress.com/2016/03/23/%ce%b7-%cf%80%ce%b1%ce%bd%ce%b1%ce%b3%ce%af%ce%b1-%ce%b5%ce%bd%ce%b4%cf%8d%ce%b5%ce%b9-%ce%bc%ce%b5-%ce%b8%ce%b5%ce%bf%ce%b0%cf%86%ce%b1%ce%bd%cf%84%ce%b1-%ce%bf%cf%85%cf%81%ce%ac%ce%bd%ce%b9%ce%b1/

Η Παναγία έβγαλε το χέρι της από την αγιογραφία και τον άρπαξε.
https://iconandlight.wordpress.com/2018/03/23/22088/

Είναι μεγάλο αγαθό να παραδινόμαστε στο θέλημα του Θεού. Έτσι παραδόθηκε στον Θεό η Υπεραγία Παρθένος. Άγιος Σιλουανός ο Αθωνίτης
https://iconandlight.wordpress.com/2019/03/25/28011/

Η φλεγόμενη και μη κατακαιόμενη βάτος, Ο Προφήτης Μωϋσής
https://iconandlight.wordpress.com/2014/09/05/3754/

Αββάς Παφνούτιος ο εν Κεφαλά, Να άνθρωπος αληθινός, όπου μπορεί να γιατρέψει και να σώσει ψυχές.
https://iconandlight.wordpress.com/2020/02/25/%ce%b1%ce%b2%ce%b2%ce%ac%cf%82-%cf%80%ce%b1%cf%86%ce%bd%ce%bf%e1%bd%bb%cf%84%ce%b9%ce%bf%cf%82-%ce%bf-%ce%b5%ce%bd-%ce%ba%ce%b5%cf%86%ce%b1%ce%bb%ce%ac/

Αββάς Παφνούτιος της Θηβαΐδος, Εφάνη Άγγελος Κυρίου, και του είπε, ότι ο Θεός τον έχει στα μέτρα του κλαριντζή, που παίζει στις χαρές και στα πανηγύρια.
https://iconandlight.wordpress.com/2019/04/07/%CE%B1%CE%B2%CE%B2%CE%AC%CF%82-%CF%80%CE%B1%CF%86%CE%BD%CE%BF%E1%BD%BB%CF%84%CE%B9%CE%BF%CF%82-%CF%84%CE%B7%CF%82-%CE%B8%CE%B7%CE%B2%CE%B1%CE%90%CE%B4%CE%BF%CF%82-%CE%B5%CF%86%CE%AC%CE%BD%CE%B7/

Ήχος πλ. α’. Τω Σωτήρι Θεώ.

Φωτοδόχε λαμπάς, την ταπεινην μου ψυχήν, έσκοτισμένην πλημμελήμασιν , ως αγαθή τω φωτί σου καταλάμπρυνον ωδήν χαριστήριον όπως βοήσω σοι.

Χαίρε θρόνε Θεού, δεδοξασμένη αγνή• χαίρε παλάτιον ευρύχωρον, χαίρε σκέπη των πίστει έκζητούντων σε, το άνθος της πίστεως• χαίρε πανθαύμαστε.

Χαίρε στάμνε χρυσή, το θείον Μάννα, φρικτώς, εν ση κοιλία η χωρήσασα, τον φωτοδότην Παρθένε και λυτρωτήν Ιησούν, τον πάντα εδράσαντα θείω βουλήματι.

Φωτοδόχον λαμπάδα, τοις εν σκότει φανείσαν, ορώμεν την αγίαν Παρθένον. Το γαρ άϋλον άπτουσα φώς, οδηγεί προς γνώσιν θεϊκήν άπαντας, αυγή τον νουν φωτίζουσα, κραυγή δε τιμωμένη ταύτα.
Χαίρε, ακτίς νοητού ηλίου. Χαίρε, βολίς του αδύτου φέγγους.
Χαίρε, αστραπή τας ψυχάς καταλάμπουσα. Χαίρε, ως βροντή τους εχθρούς καταπλήττουσα.
Χαίρε, ότι τον πολύφωτον αναβλύζεις φωτισμόν. Χαίρε, ότι τον πολύρρυτον αναβλύζεις ποταμόν.
Χαίρε, της κολυμβήθρας ζωγραφούσα τον τύπον. Χαίρε, της αμαρτίας αναιρούσα τον ρύπον.
Χαίρε, λουτήρ εκπλύνων συνείδησιν. Χαίρε, κρατήρ κιρνών αγαλλίασιν.
Χαίρε, οσμή της Χριστού ευωδίας. Χαίρε, ζωή μυστικής ευωχίας.
Χαίρε, Νύμφη ανύμφευτε.

iconandlight.wordpress.com