Αυτοί, που θέλουν αγίους, τους στέλνει ο Θεός αγίους. Αυτοί, που θέλουν καλούς άρχοντες, τους στέλνει ο Θεός καλούς άρχοντες. Άγιος Ευμένιος Σαριδάκης.

 Χριστός ανέστη! Αληθώς ανέστη!

Christ is Risen! Truly He is Risen!
ХристосВоскрес! Воистину Воскрес!
ქრისტეაღსდგა! ჭეშმარიტადაღსდგა!
«Χαίρετε»! «Ειρήνη υμίν»

Συναξάριον τοῦ Μηναίου.
Τῇ ΚΓʹ (23) τοῦ αὐτοῦ μηνὸς Μαΐου μνήμη τῆς Ἁγίας μυροφόρου Μαρίας τοῦ Κλωπᾶ, ἐν εἰρήνῃ τελειωθείσης.
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ μνήμη τοῦ ὁσίου Πατρὸς ἡμῶν Μιχαὴλ τοῦ Ὁμολογητοῦ, ἐπισκόπου Συννάδων. (826)
Μνήμη τοῦ ἁγίου Μανήν τοῦ Προφήτου.
Ὁ Ἅγιος Μάρτυς Σαλωνᾶς ὁ Ῥωμαῖος ξίφει τελειοῦται.
Ὁ Ἅγιος Μάρτυς Σέλευκος, πριονισθείς, τελειοῦται.

Τῇ αὐτῇ μέρᾳ, μνήμη τῶν ὁσίων πατέρων ἠμῶν Εὐτυχίου καί Φλωρεντίου (540)
Τῇ αὐτῇ μέρᾳ, μνήμη τῆς ὁσίας μητρός ἠμῶν Εὐφροσύνης, ἡγουμένης τῆς Ἱερᾶς Μονῆς τοῦ Σωτῆρος Πολὸτσκ ἐν Λευκοῤῥωσίᾳ (1173)
Τῇ αὐτῇ μέρᾳ, μνήμη τοῦ ὁσίου βασιλέως Δημητρίου τοῦ διὰ τοῦ ἁγίου Σχήματος μετονομασθέντος Δαμιανοῦ μοναχοῦ, τοῦ ἐν τῇ Μονῇ τοῦ Γκαρέντια Γεωργίας τελειωθέντος (1156)
Τῇ αὐτῇ μέρᾳ, μνήμη τοῦ ὁσίου πατρός ἠμῶν Παϊσίου τοῦ παρὰ τὴν λίμνην Γκάλιτς ἀσκήσαντος1460 ἤ τό 1463
Ὁ Ἅγιος Ἀθανάσιος ὁ διὰ Χριστὸν Σαλός (16/17ος αιων.)
Τῇ αὐτῇ μέρᾳ, μνήμη τοῦ ἁγίου ὁσιομάρτυρος Δανιήλ τοῦ Γκρεχοζαρούσκϊυ καί τῶν σύν αὐτῷ μαρτυρησάντων. (1608)
Τῇ αὐτῇ μέρᾳ, μνήμη τῶν ὁσίων πατέρων ἠμῶν Δωροθέου καί ῾Ιλαρίωνος, τοῦ Γιουγκσκΐε τῆς Ρωσίας.
Οἱ Ἅγιοι μάρτυρες Δονατιανὸς καὶ Ρογατιανὸς οἱ αὐτάδελφοι ἐν Νάντη τῆς Γαλλίας (284-305)
Τῆ αὐτῇ μέρᾳ, σύναξις πάντων τῶν ἐν Ροστώβ-Γιαροσλάβλ τῆς Ρωσίας διαλαμψάντων ῾Αγίων.
Τῇ αὐτῇ μέρᾳ, μνήμη τοῦ ἁγίου νεομάρτυρος Εὐγενίου Ροντιόνωφ τοῦ στρατιώτου, ἀποκεφαλισθεὶς υπο μουσουλμάνων Τσετσένων ἐν Bamut Τσετσενίας (1996)
Τῇ αὐτῇ μέρᾳ, μνήμη τοῦ ὁσίου πατρός ἠμῶν Εὐμενίου τοῦ Νέου (Σαριδάκη) (1999, Κυριακή τῶν Ἁγίων Πατέρων τῆς Α’ Οἰκουμενικῆς Συνόδου)
Τῇ αὐτῇ μέρᾳ, ἑορτάζομεν τήν ἀνακομιδήν τῶν ἱερῶν λειψάνων (2001) τῶν Ἁγίων νεοµαρτύρων Εὐδοκίας, Δαρείας, Μαρίας και Δαρείας ἐν Πούζο – νυν Σουβόροβο Νίζνι Νόβγκοροντ (+5 Αυγούστου 1919)
Ταῖς αὐτῶν ἁγίας πρεσβείαις, Χριστὲ ὁ Θεός, ελέησον ἡμᾶς. Ἀμήν.

Στίχοι.
Λεπρών και νοσούντων λοιμικώς ακέστωρ
πιστών, Ευμένιε, ποδηγέτα, ώφθης.

Ο Άγιος Πορφύριος έλεγε για τον Γέροντα Ευμένιο: «Να πηγαίνετε να παίρνετε την ευχή του Γέροντα Ευμενίου, γιατί είναι ο κρυμμένος Άγιος των ημερών μας. Σαν τον Γέροντα Ευμένιο βρίσκει κανείς κάθε διακόσια χρόνια.»
«O πατήρ Ευμένιος είναι από τις πιό αγιασμένες μορφές που υπάρχουν και παίρνεις Χάρη και μόνο να του φιλήσεις το χέρι».

***

Ερώτηση: Αν ένας Ιερεύς δεν είναι τόσο ευλαβής, όσο θα τον ήθελε ο λαός του Θεού, ο Θεός ενεργεί;
Άγιος Ευμένιος: Ο λαός έτσι τον θέλει τον Ιερέα αυτόν. Έτσι τον θέλει κι ο Θεός. Ό,τι θέλει ο λαός, το θέλει κι ο Θεός. Αυτοί, που θέλουν καλούς άρχοντες, τους στέλνει ο Θεός καλούς άρχοντες.
Αυτοί, που θέλουν αγίους, τους στέλνει ο Θεός αγίους. Ό,τι θέλει ο λαός τους στέλνει ο Θεός. Όπως είμαστε εμείς, όπως θέλουμε εμείς, θα μας δώση ο Θεός. Όταν θέλουμε καλά, ο Θεός θα μας δώση καλά.

Ο άγιος Ιωάννης ο Πρόδρομος εμφανίζεται στον άγιο Ευμένιο και τον σκεπάζει!

Κάποια φορά ο πατήρ Σωφρόνιος [ο μετέπειτα π. Ευμένιος (Σαριδάκης)] αρρώστησε εκεί στο Μοναστήρι [Ιερά Μονή Αγίου Νικήτα που βρίσκεται στην κοινότητα Αχεντριά, του δήμου Αρχανών Αστερουσίων, στην Κρήτη].

Μας είπε σχετικά: Βγάζω κάτι δερματικά στο σώμα μου. Μου λέει ο Ηγούμενος, «να πας στην Αθήνα να εξεταστής».

Μου δίνουν τα ναύλα, μπαίνω στο καράβι να πάω στην Αθήνα.
Δεν καθόμουν μέσα, αλλά έξω στο κατάστρωμα. Νύχτωσε, είχε κακό καιρό, κύματα ψηλά.
Ξαπλώνω κάτω, γυρίζω τα μάτια, βλέπω τον ουρανό. Νύχτωσε, κρύωνα, κρύωνα.

Ήρθε ο Πρόδρομος, με σκεπάζει με μία βελέντζα, να μην κρυώνω. Δεν μου μιλά, δεν του μιλώ.
Ο Τίμιος Πρόδρομος! Ποιος ήρθε; Ο Πρόδρομος!
Ο Πρόδρομος με τα μαλλιά του, με τα στριφτά του γένια.
Δεν μου λέει τίποτε, δεν του λέω τίποτε, μόνον που με σκέπασε να μην κρυώνω.

Τέλος έφτασα στην Αθήνα, πάω στους γιατρούς, με εξετάζουν, δεν συμφωνούν τι έχω.
Απόσπασμα από το βιβλίο του Μοναχού Σίμωνος, «Πατήρ Ευμένιος, Ο ποιμήν ο καλός και θαυματουργός».

***

Κάποιο απόγευμα, ο πατήρ Ευμένιος αισθάνθηκε ένα αφόρητο πόνο στο στομάχι του, σε βαθμό απελπιστικό. Το πως θεραπεύτηκε, μου το διηγήθηκε ο ίδιος: «Δεν ήξερα τι να κάνω. Εμένα το στομάχι μου δεν με είχε πονέσει ποτέ.
Πήγα κι εγώ μέσα στον Ναό, μπροστά στην εικόνα των Αγίων Αναργύρων και άρχισα να σταυρώνω το στομάχι μου και να παρακαλώ τους Αγίους Αναργύρους να με κάνουν καλά. Σταυρωνόμουν για πάνω από τέσσερες ώρες.
Μετά κάθισα λίγο να ξεκουραστώ, και με πήρε ο ύπνος. Βλέπω τότε τους Αγίους Αναργύρους με λευκές μπλούζες, σαν γιατρούς, να μου κάνουν εγχείρηση. Μου έβγαλαν έξω το στομάχι και μου το έδειχναν. Αμέσως μετά ξύπνησα και ήμουν μια χαρά. Από τότε δεν με ξαναπόνεσε καθόλου»

***

Ο Άγιος Πορφύριος ήταν εφημέριος στην Πολυκλινική… ο π. Ευμένιος κάθε Σάββατο πήγαινε στην ψαραγορά, κοντά στην Ομόνοια, να ψωνίσει για τους λεπρούς.
Μια ημέρα πηγαίνοντας πέρασε από τον Άγιο Γεράσιμο στην Πολυκλινική, είχε Λειτουργία και στην Λειτουργία βλέπει τον παπά να λειτουργάει με πολύ Φως και Αγγέλους
Τέλειωσε η Λειτουργία και του λέει:
”Είσαι άγιος, έχεις τόσο Φως όταν λειτουργάς και τόσους Αγγέλους !!.”
Και απαντάει ο Άγιος Πορφύριος:
”Εγώ είμαι άγιος, μωρέ, ή εσύ που τα είδες αυτά;”

***

Η αγάπη είναι τζάμπα.
Άγιος Ευμένιος Σαριδάκης

Να ζει μέσα μας ο Χριστός μας, να βασιλεύει μέσα μας ο Χριστός μας, να ζούμε για Εκείνον και να πεθαίνουμε για Εκείνον. Έτσι είναι ωραία.

Ερώτηση: Γέροντα, πώς αισθάνεται η καρδιά με την αγάπη;

π. Ευμένιος Σαριδάκης: Με την αγάπη πετά ο άνθρωπος. Είναι μέσα του ο Θεός. Όταν αγαπά ο άνθρωπος, ο Θεός μπαίνει μέσα στην καρδιά μας και φεύγει ο διάβολος. Γιατί ο διάβολος, όπου είναι η αγάπη, δεν κάθεται. Επειδή αυτός έχει μίσος, κακία, είναι πατήρ του ψεύδους. Δεν θέλει κανένα καλό. Όπου υπάρχει η αγάπη, ο διάβολος φεύγει. Το βάζει στα πόδια, δεν μπορεί να σταματήση. “Όπου είναι δύο ή τρεις” λέει: “συνηγμένοι εις το εμόν όνομα, εκεί εν τω μέσω αυτών είμαι κι εγώ”. Αφού είναι εκεί ο Θεός, εκεί όπου υπάρχει η αγάπη, ο διάβολος πώς θα πατήσει;

Ερώτηση: Πώς να μάθη τώρα ο κόσμος να αγαπά;

π. Ευμένιος: Τζάμπα είναι η αγάπη. Ούτε πληρώνουμε, ούτε να πάμε ταξείδι να την βρούμε, ούτε να κόψουμε εισιτήριο χρειάζεται. Η αγάπη είναι τζάμπα. Όπου να πάμε, ο Θεός είναι εκεί. Η αγάπη είναι δωρεά. Όποιος αγαπά τον Θεό διψά αχόρταγα να ομιλή με Αυτόν. Δεν αγαπά τίποτε άλλο. Αυτός που αγαπά Τον Θεό, αγαπά και ό,τι είναι του Θεού. Τα δημιουργήματα του Θεού αγαπά και όλα αυτά, που αγαπά ο Θεός.
Από Το Βιβλίο Του Μοναχού Σίμωνα, “Πατήρ Ευμένιος, Ο Ποιμήν Ο Καλός Και Θαυματουργός”.

Με την πίστη στον Θεό όλα ξεπερνούνται, γιατί τα αφήνεις όλα σ’ Εκείνον και αναπαύεσαι.

Δεν γεννηθήκαμε να κατακτήσουμε τον κόσμο. Μόνο για να καθαρίσουμε την ψυχή μας.

Οι θλίψεις και ο πόνος, μας φέρνουν πιο κοντά στον Θεό. Όλα τα ξεπερνά κανείς, με την πίστη στο Θεό.

Αν ο πόνος οι θλίψεις και οι δοκιμασίες αφαιρεθούν από την ζωή των ανθρώπων, η αγιότητα θα ήταν μόνο των αγγέλων κτήμα.

***

«…Έχουμε πάει με την σύζυγό μου να τον επισκεφθούμε στο κελλί του. Εκείνος κάθεται στην καρέκλα του κι έχει μπροστά του ένα τραπέζι. Πάνω σ’ αυτό βρίσκεται ένα πιάτο με φρούτα, ένα μπουκάλι χυμός πορτοκαλιού και πλαστικά ποτήρια. Αριστερά και κοντά στα πόδια του βρίσκεται το πετραχήλι του, χρώματος κόκκινου με χρυσαφιά κεντήματα.
Αριστερά του κάθεται η σύζυγός μου και δεξιά του εγώ. Η συζήτησί μας περιστρεφόταν γύρω από την αλλεργία, που βασάνιζε την σύζυγό μου, και τι φάρμακα παίρνει. Γέλασε, μάλιστα, όταν η σύζυγός μου του ανέφερε ότι ο γιατρός της χορήγησε για φαρμακευτική αγωγή το Atarax, λέγοντάς της: «Το Atarax σου έδωσε; Εμ, αυτό θα σε ταράξη, γι’ αυτό το λένε έτσι».
Εν τω μεταξύ άρχισε να ψιχαλίζη. Ευθύς η σύζυγός μου πάει να σηκώση το πετραχήλι λέγοντας στον γέροντα Ευμένιο να σηκωθή κι αυτός, να τον βάλουμε στο κελλάκι του, για να μην βραχή. Εκείνος απλώνει, τότε, τα χέρια του και χαράζει ένα νοητό ημικύκλιο από την μεριά της συζύγου μου μπροστά του και από την πλευρά την δική μου, λέγοντας: «Που βλέπεις ότι βρεχόμαστε; Καθήστε κάτω, να συνεχίσουμε την κουβέντα μας».
Εγώ έμεινα άφωνος, όπως και η σύζυγός μου. Η ψιχάλα είχε γίνει μπόρα, αλλά εκεί που ο Γέροντας είχε οριοθετήσει νοητά, η βροχή δεν άγγιζε τίποτε»….

***

Ο Όσιος Ευμένιος Σαριδάκης ολοζώντανος μες στο κελλί του!!!

Κάποια κυρία μάς διηγήθηκε το παρακάτω θαυμαστό γεγονός, που συνέβη αφού είχε κοιμηθή ο Γέροντας [πατήρ Ευμένιος Σαριδάκης (1931-1999)].

Μόλις μάθαμε ότι η νύφη μου περίμενε παιδί, και παρ’ όλο που η ώρα ήταν 10:30, Σάββατο βράδυ, αποφασίσαμε να πάμε να προσκυνήσουμε, έστω και έξω από την πόρτα, στο κελάκι του πατρός Ευμενίου. Μόλις πλησιάσαμε, είδαμε φως κάτω από την πόρτα και, ενώ πήγαμε να χτυπήσουμε, μας άνοιξε μια κοπέλλα, γεμάτη χαρά, και μας είπε:
– Α, εσάς περίμενε και με έστειλε ν’ ανοίξω το κελλάκι του; Εγώ ποτέ δεν έρχομαι τέτοιες ώρες, και ιδίως το Σάββατο, γιατί είναι σκοτεινά και ερημικά.

Όταν μπήκαμε μέσα, γυρίζει η ίδια κοπέλλα και μας λέει:
– Τι πρόβλημα υπάρχει;
– Να, λέω εγώ, η νύφη μου είναι έγκυος και ήρθαμε να προσευχηθούμε, να πάνε όλα καλά.
– Να ξέρης, λέει η κοπέλλα, απευθυνόμενη στην νύφη μου, η οποία έκλαιγε με λυγμούς, θα παρουσιάσης κάποιο πρόβλημα, αλλά ο Παππούλης μας θα σε βοηθήση και όλα θα πάνε κατ’ ευχήν.

Αφού προσκυνήσαμε το πετραχήλι του και το κρεββάτι του, φύγαμε. Όταν βγήκαμε έξω, νύφη μου συνέχισε να κλαίη -ας σημειωθή ότι δεν τον είχε γνωρίσει ποτέ της τον πατέρα Ευμένιο– κι εγώ την ρώτησα γιατί αυτοί οι λυγμοί. Μου απάντησε:
– Γιατί, όταν μπήκαμε μέσα, ήταν στον καναπέ και καθόταν και, όταν κάθησα δίπλα του, μου είπε: “Θα κάνης αγόρι, όλα θα είναι καλά και να βγάλης το όνομά μου”.

Η εγκυμοσύνη συνεχιζόταν, αλλά, κάποια στιγμή, οι γιατροί ανακοίνωσαν στην εγκυμονούσα, ότι το έμβρυο ήταν υδροκέφαλο και της πρότειναν να της το πάρουν, γιατί είχαν περάσει οι μήνες και το πρόβλημα, νοητικό και κινητικό, που θα υπήρχε στο νεογνό, θα συνεχιζόταν σε όλη του την ζωή και θα καταστραφόταν και η δική της η ζωή πλάι του. Σημειωτέον, υπήρχε και άλλο παιδί, δεκαοκτώ ετών ήδη, υγιέστατο. Όμως εκείνη αρνήθηκε, γιατί είχε πίστι στον πατέρα Εύμένιο και σε όσα της είχε πει εκείνο το βράδυ.
Υπέγραψε στους γιατρούς για την απόφασί της να κρατήση το υδροκέφαλο έμβρυο και οι μήνες πέρναγαν. Εμείς όλοι ήμαστε με το άγχος και την στενοχώρια, εκείνη με την ηρεμία που της χάρισε η συνομιλία με τον Παππούλη.

Πράγματι, όταν πήγε για τον καθιερωμένο υπέρηχο στον έβδομο μήνα, -ω του θαύματος!- το έμβρυο ήταν φυσιολογικώτατο, χωρίς ίχνος υδροκεφαλίας. Όλοι οι γιατροί δεν μπορούσαν να το πιστέψουν και μιλούσαν για θαύμα.
Το παιδί μέχρι σήμερα χαίρει άκρας υγείας και ονομάζεται Ευμένιος, προς χάριν του Γέροντά μας, στον οποίο οφείλουμε την υπαρξί του.
Από το βιβλίο του Μοναχού Σίμωνος, “Πατήρ Ευμένιος, Ο ποιμήν ο καλός και θαυματουργός”, έκδοση Ιεράς Καλύβης Κοιμήσεως της Θεοτόκου, Ιερά Σκήτη Κουτλουμουσίου, Ιαννουάριος 2013.

***

Ἅγιος Εὐμένιος Σαριδάκης
Ὁ ἄρρωστος εἶναι Εἰκόνα τοῦ Θεοῦ, εἶναι ὁ Χριστὸς ὁ Ἴδιος

Τὸν Φεβρουάριο τοῦ 2004, πραγματοποιήθηκε μία ὁμιλία τοῦ π. Νικολάου Λουδοβίκου μὲ θέμα: «Πνευματικὴ ζωὴ – Θεωρία καὶ πράξη». Στὸ τέλος περίπου τῆς ὁμιλίας, κάποιος πατὴρ Νεκτάριος (ἄγνωστος σὲ ἐμᾶς), ἐξιστορεῖ ἔνα περιστατικὸ πού ἀφορᾶ τὸν Πατέρα Εὐμένιο Σαριδάκη καὶ πῶς ἀντιμετώπισε τὸν ἐμβολιασμὸ τῶν νοσοκόμων γιὰ τὴν ἡπατίτιδα στὸ νοσοκομεῖο Λοιμωδῶν.

π. Νεκτάριος: Μὲ μεταφέρετε πρὶν μερικὰ χρόνια σὲ ἕνα νοσοκομεῖο τῶν Ἀθηνῶν, στὸ Λοιμωδῶν, ὅπου ἦταν ἕνας Γέροντας, μερικοὶ τὸν ἔχουν χαρακτηρίσει ὡς κατὰ Χριστὸν σαλό, τὸν πατέρα Εὐμένιο. Ὁ μακαριστὸς κηδεύτηκε στὴν Κρήτη, ὑπηρετοῦσε στὸ Λοιμωδῶν. Ὃταν λοιπὸν τελούσαμε τὰ σαράντα του κουβεντιάζαμε μὲ μία προϊσταμένη μεγάλη τῇ ἡλικίᾳ καὶ μοῦ εἶπε ἕνα περιστατικὸ πρὶν ἀρκετὰ χρόνια, συγκινητικό:

Νοσοκόμα: «Ήμασταν ἐδῶ (Λοιμωδῶν), ἦταν οἱ ἄρρωστοι μὲ ἡπατίτιδα – μεταδοτικὴ ἀσθένεια καὶ ἦρθαν νὰ μᾶς ἐμβολιάσουν. Μερικὲς ἀπὸ τίς ἀδελφὲς πλησιάσαμε τὸν πατέρα Εὐμένιο καὶ τοῦ λέμε: “νὰ ἐμβολιαστοῦμε κ΄ ἐμεῖς;”. Καὶ γυρνάει ὁ Γέροντας καὶ λέει: «Βρὲ παιδιά μου. Πιστεύετε ὅτι ὑπηρετεῖτε τὴν Εἰκόνα τοῦ Θεοῦ; Ὅτι αὐτὴν τὴν στιγμή, ὑπηρετεῖτε τὸν Χριστὸ τὸν Ἴδιο;”.

Γιατί ὁ Χριστὸς ταυτίστηκε. Βλέπετε σήμερα “ἀσθενής ἤμην καὶ οὐκ ἤλθατε πρὸς με”…

Λέει: “Τὸ πιστεύουμε”. “Ἒ ἀφῆστε” λέει, “μὴν ἐμβολιαστεῖτε”. Καὶ βέβαια, δὲν ὑπῆρχαν οὔτε μάσκες τότε, οὔτε γάντια, οὔτε τίποτα. Εἶναι ἡ ἀγάπη ποὺ δείξανε στὸν Ἴδιο τὸν Χριστό. Καὶ μοῦ εἶπε ἡ προϊσταμένη ὅτι: “πολλὲς ἀδελφὲς ἀρρωστήσανε ποὺ εἴχανε κάνει τὸ ἐμβόλιο! Ἐμεῖς οἱ τρεῖς (ἀδελφές), δὲν ἀρρωστήσαμε”.

Θὰ ἀφήσω αὐτὸ νὰ μιλήσει μέσα στὴν καρδιά μας. Σήμερα, πολλὲς μεταδοτικὲς ἀσθένειες, ἀντὶ νὰ πλησιάσουμε τὸν ἄρρωστο καὶ νὰ τὸν δοῦμε ὡς ψυχοσωματικὴ ὀντότητα, ὅτι “ἀπὸ τῶν πολλῶν μου ἁμαρτιῶν ἀσθενεῖ τὸ σῶμα ἀσθενεῖ μου καὶ ἡ ψυχή” (Μεγαλυνάριο ἀπὸ τὴν Παράκληση τῆς Παναγίας), ἀπομονώνουμε τὸν ἄρρωστο, ἀπομονώνουμε αὐτὸν ποὺ ἔχει μεταδοτικὴ ἀσθένεια, τὴν ὁποιαδήποτε μεταδοτικὴ ἀσθένεια. Καὶ βάζουμε τὰ γάντια, βάζουμε τὶς μάσκες, τὸν βάζουμε στὴν ἀπομόνωση μὲ μία ταμπέλα ἀπ΄ ἔξω ποὺ λέει: «ἀπαγορεύεται ἡ ὁποιαδήποτε ἐπίσκεψη»… καὶ τὸν ἀφήνουμε μόνο του. Τί κάνουμε; Ἀφήνουμε τὸν Χριστό, μὲ τὰ τραύματά Του καὶ δὲν Τὸν πλησιάζουμε. Γιατί σίγουρα ἐκείνη τὴν στιγμὴ ὁ ἀπομονωμένος μεταδοτικὸς ἀσθενής, εἶναι ὁ Ἴδιος ὁ Χριστός! Φεύγουμε μακριὰ ἀπ΄ τὸν Χριστὸ δηλαδή. Ἀφήνουμε τὸν Χριστὸ μόνο Του καὶ ἐκεῖνος (ὁ ἀσθενὴς) στὴν μοναξιά του ἴσως βρεῖ τὴν σωτηρία, ἐμεῖς ὅμως ὄχι… Γιατί ἐμεῖς φύγαμε μακριὰ ἀπὸ τὸν Χριστό, φύγαμε μακριὰ ἀπὸ τὸν ἀσθενή.
ἀπομαγνητοφώνηση…
http://www.orthodoxia-ellhnismos.gr/2022/04/blog-post_52.html#more

***

“Παναγία μου, Καλυβιανή, τι αρρώστια έχω εγώ;”.
Ο Άγιος Ευμένιος Σαριδάκης λεπρός

Ο π.Ευμένιος (κατά κόσμον Κωνσταντίνος Σαριδάκης) γεννήθηκε την 1η Ιανουαρίου του 1931 στην Εθιά Μονοφατσίου του νομού Ηρακλείου Κρήτης .

Ο ίδιος μας έλεγε: «Εγώ, δεκαεπτά χρόνων πήγα στο μοναστήρι. Ήμουν δεκαέξι χρόνια στο χωριό μου. Αγαπούσα τον Θεό, βέβαια, σκεπτόμουν πολλές φορές να γίνω καλόγερος. Μια μέρα μου λέει ο παπάς: “Έλα να σε κάνω νεωκόρο”. Πήγα κι εγώ. Άναβα τα καντήλια πρωί-βράδυ, διάβαζα κιόλας, ο,τι βιβλία έβλεπα τα διάβαζα….
Στην Εθιά υπάρχουν δύο εκκλησίες: Η κεντρική είναι αφιερωμένη στην Παναγία μας και φυλάσσει θαυματουργό εικόνα της. Εκεί η Παναγία είχε εμφανισθεί σαν γυναίκα ντυμένη στα μαύρα κάποια ημέρα, που ο πατήρ Ευμένιος, μικρό παιδί τότε, άναβε τα κανδήλια του ναού, και του είπε: Εσύ μια μέρα θα γίνης ιερεύς». Εκεί, στον αύλιο χώρο της, έμελλε να είναι και ο τάφος, όπου αναπαύεται το σεπτό σκήνωμα του Οσίου Γέροντός μας.
Σε ηλικία δεκαεπτά ετών ο Κωνσταντίνος αποφάσισε να ακολουθήσει τον μοναχισμό. Έτσι πήγε στην Ιερά Μονή του Αγίου Νικήτα όπου εκάρη μοναχός και πήρε το όνομα Σωφρόνιος.
Κάποια μέρα, ο πατήρ Σωφρόνιος κατέβηκε κοντά στην θάλασσα, όπως ο ίδιος έλεγε, και άκουσε μέσα από την θάλασσα την Παναγία μας να του μιλάη και να του λέη, με την γλυκειά φωνή της: «Παιδί μου, μη φοβάσαι κι εγώ δεν θα σε αφήσω να χαθής». Σε ερώτησι, πως κατάλαβε ότι ήταν η Παναγία μας, απάντησε πολύ φυσικά: «Ε, την Παναγία μας δεν γνωρίζω;».
Και άλλοτε πάλι, έλεγε ότι η Παναγία μας τον αγκάλιασε. «Η Παναγία μου έκανε μια αγκαλιά», μας έλεγε.

Ο Μόρφου Νεόφυτος μας έλεγε:
«Υπήρχε τότε ένας νόμος, που έλεγε ότι έπρεπε οι καλόγεροι, όταν ήταν σε νεανική ηλικία, να πάνε στρατιωτικό… Κι αυτός πήγε». Στον στρατό ο πατήρ Σωφρόνιος αρρώστησε βαρειά. Έκανε υψηλό πυρετό 40°-41°, που δεν έπεφτε. Η κατάστασί του ήταν απελπιστική…. Οι γιατροί δεν μπορούσαν να βρουν την αιτία. Νοσηλεύθηκε στο 424 Στρατιωτικό Νοσοκομείο Θεσσαλονίκης για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα, χωρίς κανένα αποτέλεσμα. Η κατάστασί του, αντί να βελτιώνεται, χειροτέρευε.

Ο πατήρ Ευάγγελος Παπανικολάου, θυμάται που του έλεγε ο Παππούλης μας:
«”Με παίρνουν φαντάρο και με στέλνουν στην Θεσσαλονίκη. Εκεί αρρώστησα κι άλλο. Με πάνε στον στρατιωτικό γιατρό, μου λέει: “Έχεις αφροδίσια”.”Τί έχω;”.”Αφροδίσια, τα κόλλησες από γυναίκα”. Γελώ, Βαγγέλη μου, γελώ. “Γιατρέ μου, άλλο πράγμα έχω”, του λέω. “Δεν έχω αφροδίσια”. Ακούς, Βαγγέλη, αφροδίσια”, και γέλαγε, γέλαγε. “Και τι έγινε, Γέροντα;”, ερώτησα.
“Είμαι στο λεωφορείο και έλεγα: “Παναγία μου, Καλυβιανή, τι αρρώστια έχω εγώ;”. Με πλησιάζει ένας άνθρωπος και μου λέει: “Πάτερ, να σου πω, είσαι άρρωστος από λέπρα, να πας στο νοσοκομείο, στην Αθήνα. Είμαι κι εγώ άρρωστος άπ’ αυτό. Να πας στο νοσοκομείο στην Αγία Βαρβάρα”». Επήγε ο πατήρ Ευμένιος στο νοσοκομείο, τον είδαν και του άρχισαν την θεραπεία. Εκεί συνάντησε τον πατέρα Νικηφόρο, που ευωδιάζουν τα λείψανά του».

Μετά την θεραπεία του από αυτή τη σοβαρή ασθένεια, παρέμεινε μέσα στον Αντιλεπρικό Σταθμό, από αγάπη για τους πάσχοντας αδελφούς του. Η Διεύθυνσι του Σταθμού, επειδή ήταν μοναχός, του παρεχώρησε ατομικό κελλάκι, δίπλα στο εκκλησάκι των Αγίων Αναργύρων. Στο κελλάκι αυτό ο Παππούλης πέρασε όλη την υπόλοιπη ζωή του.

***

Ο Γέροντας μας μιλούσε με τη σιωπή του και την αγία μορφή του. Σου έδινε την εντύπωση ενός πολύ απλού παπά.
Μας δέχονταν με πολύ καλοσύνη και μας “έσκαζε” κυριολεκτικά στα κεράσματα. Ενθυμούμαι το γλυκό χαμόγελό του, το ειρηνικό του πρόσωπο και την απέραντη πατρική του αγάπη.

Αγιοκατατάχθηκε σήμερα ο κρυφός άγιος των Αθηνών, ο Άγιος Γέροντας Ευμένιος Σαριδάκης. – Με είδε ο πατήρ Πορφύριος και μου είπε : –Μην κλαις πάτερ Ευμένιε έτσι, δεν θα γίνει τίποτε. Η Παναγία θα κάμει έλεος.
https://iconandlight.wordpress.com/2022/04/14/%ce%b1%ce%b3%ce%b9%ce%bf%ce%ba%ce%b1%cf%84%ce%b1%cf%84%ce%ac%cf%87%ce%b8%ce%b7%ce%ba%ce%b5-%cf%83%ce%ae%ce%bc%ce%b5%cf%81%ce%b1-%ce%bf-%ce%ba%cf%81%cf%85%cf%86%cf%8c%cf%82-%ce%ac%ce%b3%ce%b9%ce%bf/

Η Ουράνια δόξα του αγίου Ιακώβου της Ευβοίας και του οσίου Γέροντος Ευμενίου, Μητροπολίτη Μόρφου Νεοφύτου
https://iconandlight.wordpress.com/2018/05/22/%CE%B7-%CE%BF%CF%85%CF%81%CE%AC%CE%BD%CE%B9%CE%B1-%CE%B4%CF%8C%CE%BE%CE%B1-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CE%B1%CE%B3%CE%AF%CE%BF%CF%85-%CE%B9%CE%B1%CE%BA%CF%8E%CE%B2%CE%BF%CF%85-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CF%84%CE%BF/

Ο Θεός θέλει να σωθούν όλοι οι άνθρωποι. Δεν θέλει να χαθεί κανένας, του δίνει ευκαιρίες να σωθεί. Και να μην θέλει ο άνθρωπος να σωθεί, ο Θεός τον βοηθά με κάθε τρόπο. Όσιος Γέροντας Ευμένιος Σαριδάκης
https://iconandlight.wordpress.com/2021/05/21/%ce%bf-%ce%b8%ce%b5%cf%8c%cf%82-%ce%b8%ce%ad%ce%bb%ce%b5%ce%b9-%ce%bd%ce%b1-%cf%83%cf%89%ce%b8%ce%bf%cf%8d%ce%bd-%cf%8c%ce%bb%ce%bf%ce%b9-%ce%bf%ce%b9-%ce%ac%ce%bd%ce%b8%cf%81%cf%89%cf%80%ce%bf%ce%b9/

Ο Γέροντας Ευμένιος (Σαριδάκης) μ’ έστειλε εδώ να με σταυρώσεις, και να βγάλεις από το Ιερό Βήμα την θαυματουργό εικόνα του Αγίου Μεγαλομάρτυρα Γεωργίου να την προσκυνήσω.
https://iconandlight.wordpress.com/2020/05/22/%ce%bf-%ce%b3%ce%ad%cf%81%ce%bf%ce%bd%cf%84%ce%b1%cf%82-%ce%b5%cf%85%ce%bc%ce%ad%ce%bd%ce%b9%ce%bf%cf%82-%cf%83%ce%b1%cf%81%ce%b9%ce%b4%ce%ac%ce%ba%ce%b7%cf%82-%ce%bc-%ce%ad%cf%83%cf%84/

Όσιος Ευμένιος Σαριδάκης, ο άγιος φίλος των λεπρών, ο Γέροντας της χαράς, …το παιδί τον έβλεπε συνεπαρμένο να αιωρείται και να βγάζει φωτιές!
https://iconandlight.wordpress.com/2019/05/22/%CE%B3%CE%AD%CF%81%CE%BF%CE%BD%CF%84%CE%B1%CF%82-%CE%B5%CF%85%CE%BC%CE%AD%CE%BD%CE%B9%CE%BF%CF%82-%CF%83%CE%B1%CF%81%CE%B9%CE%B4%CE%AC%CE%BA%CE%B7%CF%82-%CE%BF-%CE%AC%CE%B3%CE%B9%CE%BF%CF%82-%CF%86/

Όταν ο Άγιος Πορφύριος συνάντησε τον π. Ευμένιο τον Λεπρό, Μητροπολίτου Μόρφου Νεόφυτου
https://iconandlight.wordpress.com/2016/05/22/%CF%8C%CF%84%CE%B1%CE%BD-%CE%BF-%CE%AC%CE%B3%CE%B9%CE%BF%CF%82-%CF%80%CE%BF%CF%81%CF%86%CF%8D%CF%81%CE%B9%CE%BF%CF%82-%CF%83%CF%85%CE%BD%CE%AC%CE%BD%CF%84%CE%B7%CF%83%CE%B5-%CF%84%CE%BF%CE%BD-%CF%80/

Ασματική ΑΚΟΛΟΥΘΙΑ του Οσίου και Θεοφόρου πατρός ημών ΕΥΜΕΝΙΟΥ του Νέου ψαλλομένη τη 23η Μαΐου
https://immorfou.org.cy/%ce%b1%cf%83%ce%bc%ce%b1%cf%84%ce%b9%ce%ba%ce%ae-%ce%b1%ce%ba%ce%bf%ce%bb%ce%bf%cf%85%ce%b8%ce%af%ce%b1-%cf%84%ce%bf%cf%85-%ce%bf%cf%83%ce%af%ce%bf%cf%85-%ce%ba%ce%b1%ce%b9-%ce%b8%ce%b5%ce%bf%cf%86/

ΟΣΙΟΥ ΕΥΜΕΝΙΟΥ τοῦ Νέου (Σαριδάκη) ΑΚΟΛΟΥΘΙΑ [Χαρ. Μπούσια]

ΟΣΙΟΥ ΕΥΜΕΝΙΟΥ τοῦ Νέου (Σαριδάκη) ΠΑΡΑΚΛΗΣΗ [Χαρ. Μπούσια]

ΟΣΙΟΥ ΕΥΜΕΝΙΟΥ τοῦ Νέου (Σαριδάκη) ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΙ [Χαρ. Μπούσια]

Ἀπολυτίκιον τῆς Ἑορτῆς
Ἦχος πλ. δ’

Μεσούσης τῆς Ἑορτῆς, διψῶσάν μου τὴν ψυχήν, εὐσεβείας πότισον νάματα, ὅτι πᾶσι Σωτὴρ ἐβόησας, ὁ διψῶν ἐρχέσθω πρός με καὶ πινέτω. Ἡ πηγὴ τῆς ζωῆς, Χριστὲ ὁ Θεός, δόξα σοι.

Απολυτίκιον Οσίου Ευμενίου Σαριδάκη
Ήχος πλ. α΄. Τον συνάναρχον Λόγον

Ευμενείας Κυρίου εδείχθης έμπλεως, πολιτευθείς εν ασκήσει και ταπεινώσει πολλή, και εχθρού καταγελάσας εν σαλότητι, όθεν εν άσμασι τερπνοίς, και ωδαίς πνευματικαίς, Ευμένιε θεοφόρε, προσκυνούμεν σου την εικόνα, την αναβλύζουσαν χαρίτων κρουνούς.

Ἀπολυτίκιον. ὁσίου Εὐμενίου τοῦ Νέου (Σαριδάκη)
(ποίημα Χ.Μ. Μπουσια)
Ἦχος πλ. α΄. Τὸν συνάναρχον Λόγον.

Παρακλήτορα θεῖον τῶν ἐν τοῖς κλύδωσι, τὸν ἀρωγὸν ἐν ἀνάγκαις καὶ ποδηγὸν ἀπλανῆ πρὸς εὐσέβειαν λαοῦ ἐγκωμιάσωμεν ὕμνοις, Εὐμένιον, παθῶν ὡς ὁμόζηλον Ἰώβ, πνευμάτων κακῶν διώκτην καὶ εὐμενέστατον πρέσβυν ἡμῶν πρὸς Κύριον τὸν εὔσπλαγχνον.

Απολυτίκιον Οσίου Ευμενίου Σαριδάκη
(ποίημα Ιωάννου)
Ηχ. γ’ Θείας πίστεως

Θεία χάριτι και ευμενεία, φλοξ εισήλθε σου, εν τη καρδία, πυρπολούσα σε θεοφρον Ευμένιε, και καταθέλγουσα όθεν εχώρησας, προς βιοτήν μοναζόντων ισάγγελον αλλά πρέσβευε Κυρίω υπέρ των πιστει σε, και πόθω ανυμνούντων παναοίδιμε.

Ἀπολυτίκιον. Ἅγιος Μιχαὴλ ὁ Ὁμολογητής Ἦχος δ’. Ταχὺ προκατάλαβε

Θεῷ ἀναθεμένος, τὴν σὴν ζωὴν ἐκ παιδός, ποιμὴν ἀνηγόρευσαι, καὶ Ἱεράρχης σεπτός, Χριστοῦ ἱερώτατε· ὅθεν τὴν τοῦ Δεσπότου, ὡς τιμήσας Εἰκόνα, θλίψεις ἐν ἐξορίαις, Μιχαὴλ καθυπέστης· καὶ νῦν ἀναπηγάζεις ἡμῖν, ῥεῖθρα ἰάσεων.

Κάθισμα. Ἦχος πλ.δ΄. Τὴν Σοφίαν καὶ Λόγον.

Ὡς Θαβὼρ ἄλλο ἔδειξας σὴν Μονήν, Εὐφροσύνη ἐν ᾗπερ τὰς μοναχάς, ἐμπράκτως ἐδίδασκες, τὴν ὁδὸν τῆς θεώσεως, καὶ τὴν καῦσιν καρδίας, ὑπὲρ πάσης κτίσεως, ἐξ ἀγάπης Κυρίου, καὶ ἔρωτος ζέοντος· ὅθεν ἠξιώθης, τὴν εἰκόνα πλουτῆσαι, Ἁγνῆς Θεομήτορος, καὶ Σταυρὸν ζωομύριστον, ἐξ ὧν χάρις ἀείποτε, προχέεται τοῖς πόθῳ αὐτοῖς, προσιοῦσι καὶ σοῦ θεῖον λείψανον, προσκυνοῦσι καὶ δόξαν Κυρίῳ προσάγουσι.

Στιχηρὰ Προσόμοια. Ἦχος πλ. α΄. Χαίροις, ἀσκητικῶν.

Χαίροις, Μονοφατσίου βλαστός, Ἀστερουσίων τῶν ὀρέων ἀγλάϊσμα, Μονῆς Κουδουμᾶ σεμνότης καὶ Ἐθιᾶς ἱερὲ γόνε, ὁ ἀρτίως Θείας Χάριτος ὀφθεὶς ἐνδιαίτημα, θεοφόρε Εὐμένιε, τῶν παθημάτων τοῦ Ἰὼβ ὁ ὁμόζηλος, ταπεινώσεως καὶ ἀγάπης ἀπαύγασμα· ὅθεν πιστῶν οἱ σύλλογοι τὴν πάνσεπτον μνήμην σου ἀξιοχρέως τελοῦντες ψαλμοῖς καὶ ᾄσμασι πρέπουσι Χριστὸν ἀνυμνοῦμεν, τὸν ἐφάμιλλον πατέρων σὲ πάλαι δείξαντα.

Χαίροις, ὑπομονῆς λαμπηδών, Νοσοκομείου Λοιμωδῶν Νόσων σέμνωμα, θειότατε ὑπηρέτα τοῦ ἐν ὁσίοις λεπροῦ Νικηφόρου, πάτερ, ὃν σοὶ ἔστειλεν ἐκ Χίου ὁ Ἄνθιμος, ὁ νεώτατος ἅγιος τῆς Ἐκκλησίας, καὶ οὗ Κύριος βίωσιν τὴν ἰσάγγελον μετὰ πότμον ἐτίμησε δι’ εὐωδίας, ὅσιε, λειψάνων, Εὐμένιε, πιστῶς βοῶντες λιτάς σου τὰς ἐκτενεῖς ἐκδεχόμεθα πρὸς τὸν Ζωοδότην, τὸν παρέχοντα τῷ κόσμῳ τὸ μέγα ἔλεος.

Δόξα. Ἦχος πλ. δ΄.

Χριστὸν ἐξευμενίζου ἡμῖν, τοῖς τιμῶσί σε καὶ κραυγάζουσί σοι ἐν κατανύξει, Εὐμένιε ὅσιε· Χαῖρε, ὁ ἀγάπῃ τρωθεὶς οὐρανόθεν θείᾳ παιδιόθεν καὶ θεϊκῆς ἐνεργείας ἐποφθεὶς παναρμόνιον ὄργανον· Χαῖρε, ὁ τῶν δαιμόνων διώκτης, τῶν ἐν θλίψεσι παρακλήτωρ καὶ τῶν ἀλγούντων κουφιστὴς ἑτοιμότατος· Χαῖρε, ὁ Ἀγγέλοις νῦν συγχορεύων ἐν πόλῳ δόξης καὶ ὁσίοις τοῖς ἀπ’ αἰῶνος συναγαλλόμενος ὡς αὐτῶν ἰσότιμος καὶ ἐφάμιλλος·

Γέροντας Ευμένιος Σαριδάκης – Συνομιλεί ο ίδιος με τον καθηγητή Μιχαήλ Χατζηγεωργίου, τη δεκαετία του 1980.

Ἅγιος Εὐμένιος Σαριδάκης: «Πιστεύετε ὅτι ὑπηρετεῖτε τὴν Εἰκόνα τοῦ Θεοῦ; Τὸν Χριστὸ τὸν Ἴδιο;»!

Η Παναγία μας επιστράτευσε σε προσευχή για να μην γίνει πόλεμος -Μητροπολίτης Μόρφου Κύπρου κ. Νεόφυτος

π. Ευάγγελος Παπανικολάου – Ο Γέροντας της χαράς

iconandlight.wordpress.com