Συναξάριον.
Τῇ Ε´(5ῃ) τοῦ μηνὸς Ἰουλίου, μνήμη τοῦ ὁσίου καὶ θεοφόρου πατρὸς ἡμῶν Ἀθανασίου τοῦ ἐν τῷ Ἄθῳ. (†1000)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ ὁσίου πατρὸς ἡμῶν Λαμπαδοῦ, τοῦ ἐξ Εἰρηνοπόλεως τῆς Ἰσαυρίας. (ι´ αἰ.)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τῆς ἁγίας μάρτυρος Ἄννης ἐν Ῥώμῃ. (†304)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ ἁγίου μάρτυρος Ἀθανασίου τοῦ διακόνου ἐν Ἱερουσαλήμ. (†451)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, ἡ ἀνάμνησις τῶν ἐγκαινίων τοῦ ναοῦ τοῦ Ἁγίου Ἰουλιανοῦ, πλησίον τοῦ Φόρου.
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τῆς ἁγίας μάρτυρος Ζωῆς, καπνῷ πνιγείσης ἐν Ῥώμῃ. (~†286)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τῶν ἁγίων μαρτύρων Ἀγάθωνος καὶ Τρυφαίνης, τῶν ἐν Σικελίᾳ. (~†306)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τῆς ἁγίας μάρτυρος Κυρίλλης (Cyrilla) τῆς χήρας ἐν Λιβύῃ. (δ´ αἰ.)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τῆς ἁγίας Φιλομένης (Philomena), τιμωμένης ἐν Ἁγίῳ Σεβερίνῳ πλησίον Ἁγκῶνος ἐν Ἰταλίᾳ. (~†500)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τῶν ὁσίων πατέρων ἡμῶν Ἀθανασίου καὶ Θεοδοσίου τῶν ἐν Σερεπόβετς (Cherepovets), μαθητῶν τοῦ ὁσίου Σεργίου τοῦ Ῥαντονέζ. (~†1388)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, ἀνάμνησις τῆς εὑρέσεως τοῦ λειψάνου τοῦ ὁσίου Σεργίου τοῦ Ῥαντονέζ. (1422)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ ἁγίου ὁσιομάρτυρος Κυπριανοῦ τοῦ νέου, ἐν Κωνσταντινουπόλει μαρτυρήσαντος καὶ ξίφει τελειωθέντος. (†1679)
Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης
Τον Γέροντα Παϊσιο τον γνώρισα, όταν με αξίωσε ο Θεός να υπηρετήσω ως διοικητής τού Αστυνομικού Τμήματος τού Αγίου Όρους.
Τον Νοέμβριο τού 1991 μαζί με έναν συνάδελφο αστυνομικό κατηφορίσαμε από τις Καρυές γιά το κελλί του. Εκείνη την εποχή ξέραμε καλά ότι, αν την ημέρα έμπαιναν 300 προσκυνητές, οι μισοί από αυτούς πήγαιναν στον πατέρα Παϊσιο…
Στην επάνω πόρτα τού φράκτη σε καλωσόριζε μιά πινακίδα πού έγραφε ” κεραστείτε ” και από κάτω υπήρχε ένα κουτί με λουκούμια. Υπήρχε ακόμη τρεχούμενο νερό και μερικά σιδερένια κύπελλα γιά να πίνουν οι προσκυνητές.
Όταν φθάσαμε, ήταν ευτυχώς εκεί και σκάλιζε τον κήπο του.
Εκείνο πού μού έκανε μεγάλη εντύπωση ήταν ότι ό Γέροντας, άν και απομονωμένος από τον κόσμο, γνώριζε σχεδόν τα πάντα πού συνέβαιναν, από πλευράς αστυνομεύσεως και εθνικής ασφάλειας και αφορούσαν το Άγιο Όρος. Ήταν ακόμη ενήμερος γιά όλα όσα συνέβαιναν στην Ελλάδα.
Μου έλεγε, ότι οι ξένες δυνάμεις στην Ευρώπη με τα τεράστια κεφάλαια που διαθέτουν, έχουν σαν στόχο να αλλοιώσουν τις αρχές, τις παραδόσεις, και τους θεσμούς του Αγίου Όρους. Το πολύ χρήμα, οι ανέσεις, τα περιουσιακά στοιχεία, η διάνοιξη δρόμων, τα μηχανήματα, και οι ευκολίες, ήτανε θέματα που τον προβλημάτιζαν.
Θυμάμαι κάποια φορά, πού είχα συνοδεύσει ως διοικητής τής Αστυνομίας τρεις ξένους επισήμους, πού ήθελαν να γνωρίσουν τον ” μεγάλο ασκητή Παϊσιο “, μέσα από όσα είχαν ακούσει γι΄ αυτόν στην πατρίδα τους.
Σταύρος Βαλίδης, πρώην διοικητής Αστυνομικού τμήματος τού Αγίου Όρους.
***
Έλεγε προφητικά για το Άγιον Όρος :
“Θα δείτε, αυτές οι μεγάλες οικοδομές που κτίζουν μερικοί, αργότερα θα ερημώσουν. Και να πληρώνουν κάποιον δεν θα πηγαίνει να καθήση εκεί. Μόνο θα παίρνουν υλικά για να φτειάχνουν άλλα Καλυβάκια”.
Διεπίστωνε : “Σήμερα υπάρχει πολύ υλικό, έρχονται πολλοί νέοι για μοναχοί, αλλά είναι λιγοστό το προζύμι. Δεν είμαστε όπως μας θέλει ο Θεός και οι νέοι που έρχονται δεν βλέπουν παράδειγμα. Λείπει το παράδειγμα.”
Ο Γέροντας πονούσε για το Άγιον Όρος και αγωνίσθηκε να παραμείνη ήσυχο, πνευματικό, αρνησίκοσμο, όχι όμως αφιλόξενο, ανεπηρέαστο από κοσμικές καταστρεπτικές επιδράσεις για να συνεχίση να είναι άγιο και να αναδεικνύη αγίους. Τόνιζε γεμάτος ελπίδα : “Πάλι θα επιστρέψουν στην παράδοση. Θα δείτε πολυτελή αυτοκίνητα να γίνωνται σαν κοτέτσια και νέους μοναχούς να ζουν σε σπηλιές”.
Από το βιβλίο: ”Βίος Γέροντος Παϊσίου του Αγιορείτου” του Ιερομονάχου Ισαάκ, Άγιον Όρος, σελ: 682-683
***
Όταν στις αρχές είχε φέρει κότες ένας Μοναχός στο Άγιον Όρος, του είχε παρουσιασθή η Παναγία και τον μάλωσε με τα εξής λόγια:
-Ήρθες εδώ, να μου χαλάσης το Περιβόλι μου;
Επίσης, ένας άλλος Γέροντας, στην Αγία Άννα, είχε φέρει μια κατσίκα, για να πίνη γάλα το φιλάσθενο Καλογέρι του, αλλά αντί γάλα έβγαζε αίμα η κατσίκα. Κατάλαβε ο Γέροντας το σφάλμα του, ότι δηλαδή η Παναγία δεν θέλει κατσίκες στο Περιβόλι της, και φρόντισε να πάρη γάλα του κουτιού για τον υποτακτικό του.
Όπως βλέπουμε, παλαιά η Παναγία έλεγχε τους πρωταίτιους του κακού. Τώρα τίνα πρωτοελέγξη, αφού το κοσμικό πνεύμα πλήθυνε στο Περιβόλι Της! Μας ανέχεται πια σαν καλή Μητέρα.
Από το βιβλίο: «Αγίου Παϊσίου Αγιορείτου, Αγιορείται Πατέρες και αγιορείτικα».
***
Σήμερα βλέπεις στα Μοναστήρια σε μεγάλες γιορτές εργάτες, μάστορες… Μια φορά, της Παναγίας, σ’ ένα Μοναστήρι είχαν εργάτες, ολόκληρο συνεργείο με αλυσοπρίονα και ξύλευαν το δάσος. Ενώ ήταν ξάστερος ο ουρανός, ήρθε ένα σύννεφο, έπεσαν κεραυνοί κοντά στους υλοτόμους και έφυγαν με τέτοιο τρόμο που, ενώ πήρε το δάσος φωτιά, ούτε καν ειδοποίησαν. Τρόμαξαν να την σβήσουν αργότερα. Την άλλη Κυριακή πάλι μηχανές· δυο συνεργεία ξαναβγήκαν. Οργή Θεού είναι και οι πυρκαγιές, αφού ξυλεύουμε Κυριακές και γιορτές. Και το κακό είναι που δεν το καταλαβαίνουμε. Έχουμε ξεπεράσει το όριο της ανοχής του Θεού.
Αν υπάρχη κάποια ανάγκη, κάνουν οι καλόγεροι ένα κομποσχοίνι, εκατό κόμπους, και φωτίζει ο Θεός κάποιον και στέλνει εκατό χιλιάδες. Το έργο του μοναχού είναι η προσευχή. Αν δεν έχουμε εμείς εμπιστοσύνη στον Θεό, ποιοι θα έχουν; Οι κοσμικοί; Υποχρεώνεται ο Θεός να τον ακούη τον μοναχό που του εμπιστεύεται την ζωή του…
Πάντως οι άνθρωποι, όταν δεν σκαλώνουν σε λεπτομέρειες, που δεν βλάπτουν αν παραλειφθούν, ωφελούνται διπλά και δοξολογούν διπλά τους εορταζομένους Αγίους. Όσο μπορούμε, να προσέχουμε να μην είναι εις βάρος των πνευματικών ό,τι κάνουμε, αλλά τα πνευματικά προηγούνται, για να αγιάζωνται όλες οι εργασίες και να έχουμε και τις ευλογίες του Θεού. Να δίνουμε τα πρωτεία στην πνευματική ζωή και όχι στα υλικά. Αν κανείς έχη πρώτα τις δουλειές και ύστερα την προσευχή, δίνει μεγαλύτερη αξία στις δουλειές παρά στα πνευματικά. Αυτό έχει υπερηφάνεια και ανευλάβεια. Δεν αγιάζεται το έργο που γίνεται με χρεωκοπία πνευματική. Αν δίνουμε τα πρωτεία στα πνευματικά, ο Θεός όλα θα τα τακτοποιήση. Αν εμείς οι μοναχοί δεν κρατάμε τις γιορτές, οι κοσμικοί τι να κάνουν; Αν εμείς δεν κάνουμε πνευματικά και δεν παρακαλούμε τους Αγίους να βοηθούν, ποιος θα παρακαλέση; Έτσι λέμε ότι πιστεύουμε στον Θεό, αλλά δεν έχουμε εμπιστοσύνη στον Θεό. Αν εμείς οι καλόγεροι που φοράμε τα ράσα ούτε Κανόνες σεβώμαστε, καταπατούμε και ατιμάζουμε τα πάντα, τι νόημα έχει τότε η ζωή μας;
Αγίου Παϊσίου Αγιορείτου, ΛΟΓΟΙ Α΄
***
Αυτοί τόχουν σχέδιο να κάνουν δρόμους, νάρχονται τουρίστες! Θα κουράζωνται οι καλόγεροι απ’ τη φιλοξενία, μετά θα πουν «Να σας κάνουμε κανένα ξενοδοχείο, για να μην κουράζεστε και σεις». «Ναι, θα πουν, σωστά». Μετά θα δώσουν χρήμα για συντήρηση των ναών. Μετά θα πουν «Κοίτα δεν κάνει να καίτε κεριά και λιβάνι , τόσα χρήματα δώσαμε για συντήρηση. Διάλεξε που θές στην περιοχή του μοναστηριού να σας κτίσουμε μια εκκλησία». Μετά θα βάλουν κανένα φύλακα με γένια και ράσα νάχει τη γυναίκα του στην Ουρανούπολη… θα μας κάνουν Μουσείο…
ΔΕ ΛΕΩ ότι θα το επιτρέψει αυτό η Παναγία, αλλά αυτό είναι το σχέδιο τους. Και είναι και μερικοί που το θέλουν κιόλας… Καλόγεροι! Ακούς!…
Τον τελευταίο λόγο τον έχει η Παναγία. Αν δε συνέλθουν, θα φάνε κι άλλο χαστούκι».
(Απόσπασμα από το βιβλίο: Ο ΠΑΤΗΡ ΠΑΪΣΙΟΣ ΜΟΥ ΕΙΠΕ, του Αθανασίου Ρακοβαλή).
***
Να παρακαλούμε να δίδη ο Θεός μετάνοια στον κόσμο, για να αποφύγουμε την δικαία οργή του Θεού. Η μέλλουσα οργή του Θεού δεν μπορεί ν’ αντιμετωπισθή διαφορετικά παρά μόνο με μετάνοια και τήρηση των εντολών Του.
***Η νέα Ευρώπη έσπασε τις πλάκες του μωσαϊκού νόμου, παράκουσε τις εντολές του Χριστού
Αγίου Νικολάου Βελιμιροβιτς
Ειρήνη, ειρήνη, ειρήνη! Φωνάζουν οι κυβερνήτες και οι λαοί τους σκοτώνονται πολεμώντας, επειδή μιλάνε για ειρήνη χωρίς Θεό.
Ψωμί, ψωμί, ψωμί! Φωνάζουν οι επιστήμονες της ευρωπαϊκής οικονομίας και οι λαοί τους πεινάνε, γιατί ζητούν ψωμί χωρίς τη βοήθεια του Θεού.
Νόμοι, νόμοι, νόμοι! Φωνάζουν οι καθηγητές του ευρωπαϊκού δικαίου και της δικαιοσύνης και οι λαοί τους κάνουν παρανομίες κάθε μέρα και κάθε στιγμή, γιατί συντάσσουν δικούς τους νόμους και όχι θεϊκούς….
Η νέα Ευρώπη έσπασε τις πλάκες του μωσαϊκού νόμου, παράκουσε τις εντολές του Χριστού. Καταπάτησε το νόμο της ηθικής, βρήκε τους ψεύτικους νόμους της φύσης και έβαλε αυτούς τους νόμους σαν θηλιά στο λαιμό των ανθρώπων.
Αγνόησε τους νόμους που υπήρχαν σαν ανύπαρκτους.
Αρνήθηκε σαν να μην υπήρχε, τον μοναδικό νόμο που ισχύει, που δόθηκε από το Θεό, τον νόμο της ηθικής. Ονόμασε νόμο κάθε τι που δεν προέρχεται από το Θεό.
Ήταν άραγε δυνατόν ο Θεός να δώσει νόμους στη μουγκή φύση και όχι στον έλλογο άνθρωπο; Έτσι παρακίνησε ο αιώνιος Ιούδας τους ευρωπαίους λογοτέχνες να γράψουν το ψέμα με το ψεύτικο μολύβι.
Έγραψαν ψέματα σε μορφή ποιημάτων, για να χαθεί η αγνότητα και για να οδηγηθεί η βαπτισμένη ευρωπαϊκή νεολαία στην αμαρτία.
Έγραψαν το ψέμα στη μορφή του μυθιστορήματος, για να τυφλώσουν τα μάτια των ευρωπαίων για τον ουρανό και για τα ουράνια πνεύματα και για να τους γλυκάνουν το χώμα και όλα όσα είναι στην εξουσία του θανάτου.
Έγραψαν το ψέμα στη μορφή της ιστορίας και έθεσαν τις τυφλές δυνάμεις της φύσης, που είναι μηχανές στα χέρια του Θεού, πιο πάνω από το Θεό. Μ’ αυτόν τον τρόπο εξηγούσαν τις τύχες των λαών και ολόκληρης της ανθρωπότητας -με τις μηχανές του Θεού και όχι με το Θεό. Λέγοντας ψέματα, δόξασαν ένα λαό και υποτίμησαν τον άλλο, εξόργισαν τον ένα λαό εναντίον του άλλου λαού και τα παιδιά εναντίον των γονιών.
Έγραψαν το ψέμα στη μορφή της φιλοσοφίας, και ένας περήφανος άνθρωπος προσπάθησε να εξηγήσει πως δημιουργήθηκε ο κόσμος, τι είναι ο άνθρωπος, και ποιό το τέλος του. Σαν να μην μίλησε ο Θεός πριν από αυτούς, σαν να μην τα έλεγε ποτέ ο Θεός πριν από αυτούς και σαν να μην τα αποκάλυψε στους ανθρώπους διά μέσου των δικαίων προφητών Του και διά μέσου του Υίού Του!
Στο τέλος έγραψαν το ψέμα για τους τάχα φυσικούς νόμους και ενάντια των ηθικών νόμων του Θεού. Έγραψαν ψέματα και αδικίες. Κανείς από τους ανθρώπους δεν τους ζήτησε να απαντήσουν σ’ αυτά που έγραψαν, αφού οι λαοί της Ευρώπης έγιναν αδύναμοι και δεν τολμούσαν να αντιδράσουν στους παραφουσκωμένους άρχοντές τους. Και όταν αυτοί οι παραφουσκωμένοι άρχοντες, σκοτεινοί σαν τη νύχτα πέταξαν το νόμο του Θεού στη φωτιά, αυτοί οι ίδιοι οι άρχοντες δημιούργησαν τον νέο, ηθικό νόμο:
—Ο άνθρωπος μπορεί να πιστεύει ελεύθερα ή να μην πιστεύει στον ένα Θεό ή σε εκατό θεούς.
—Μπορεί ελεύθερα ο καθένας να προσκυνά τα είδωλα τα φτιαγμένα από ασήμι, χρυσό, ξύλο, χαρτί.
—Δεν θα οδηγηθεί στο δικαστήριο εκείνος που θα προσβάλλει το όνομα του Κυρίου, αλλά θα οδηγηθεί στο δικαστήριο εκείνος, που θα προσβάλλει το φύλακα στο δρόμο.
—Τα τέκνα πρέπει να αρνηθούν την πίστη των γονέων τους, να μην τους υπακούν, να μην τους σέβονται, αλλά να φεύγουν όσο το δυνατό πιο γρήγορα από αυτούς.
—Η Κυριακή δεν είναι γιορτή αλλά μία μέρα σαν τις άλλες και αυτή τη μέρα μπορεί ο άνθρωπος να ξεκουράζει το σώμα του και να τρώει καλύτερα από τις άλλες μέρες.
—Μπορεί κανείς ελεύθερα να σκοτώσει όποιον είναι εναντίον των δικών του προσωπικών ή πατριωτικών συμφερόντων.
—Η μοιχεία και η ακολασία είναι ίση με το μυστήριο του γάμου.
—Η κλοπή είναι κάτι σχετικό και θα κρίνεται ανάλογα με τις συνθήκες.
—Η βλασφημία είναι αναγκαία για τη σωτηρία του ανθρώπου και της κοινωνίας.
Ορίστε αδερφοί μου, για ποιό λόγο ξέσπασε ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος. Ο Θεός οργισμένος, ταρακούνησε τη γη για να αποτινάξει το βάρος από τη ψυχή των ανθρώπων της Ευρώπης.
Άραγε θα αισθανθούν πόνο από το σεισμό του πολέμου, θα καταλάβουν για ποιό λόγο τους χτύπησε ο Θεός με πόλεμο; Θα συνέλθουν και θα αρνηθούν τους άδικους νόμους τους; Θα ξαναγυρίσουν στον αιώνιο ηθικό νόμο του Θεού; Θα επιτρέψουν στους ψευδολογοτέχνες να συνεχίζουν να γράφουν ψέματα με το ψεύτικο μολύβι τους και να σκοτεινιάζουν το φως του Θεού στις ψυχές των ανθρώπων του Θεού;
Το θέλουν αυτό ή δε το θέλουν; Από αυτό θα εξαρτηθεί η ευτυχία και η δυστυχία, η σωτηρία ή η καταστροφή της μελλοντικής Ευρώπης. Μέχρι τώρα στο λαό μας ξεκάθαρα φαίνονταν τα σημάδια της μετάνοιας, τα σημάδια πως έχει συνέλθει.
Από το βιβλίου του Αγίου Νικολάου Επισκόπου Αχρίδος «Μέσα από το παράθυρο της φυλακής, μηνύματα στο λαό», Εκδόσεις «Ορθόδοξος Κυψέλη».
Αιώνες μετά εκείνοι που σταύρωσαν τον Μεσσία, τον Κύριο Ιησού Χριστό, τον Υιό του Θεού μετέτρεψαν την Ευρώπη σε τόπο πού πολεμά ενάντια στο Θεό. Η Ευρώπη σήμερα είναι ο τόπος, όπου ο παλαιός Ισραήλ και ο σατανάς πολεμούν εναντίον του Ουράνιου Πατέρα. Η Ευρώπη αυτό δεν το ξέρει. Γι’ αυτό το λόγο η μοίρα των λαών της είναι σκοτεινή και γεμάτη απελπισία.
– Η νέα Βαβυλώνα, αυτή είναι η Ευρώπη.
Ο Χριστός πήρε τον Σταυρό Του και την ευλογία Του και απομακρύνθηκε από την Ευρώπην. Πώς λοιπόν να μην αρχίσουν πόλεμοι ανάμεσα στους ανθρώπους; Πώς να μην επικρατήσει η τρέλα και η λύσσα;
***
Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης
Στη Γαλλία… «τελευταία» έχουν κάνει την αμαρτία μόδα
«Στη Γαλλία, παρόλο που είναι κράτος προοδευμένο – δεν είναι υπανάπτυκτο- «τελευταία» ογδόντα χιλιάδες έγιναν Μουσουλμάνοι. Γιατί; Γιατί έχουν κάνει την αμαρτία μόδα. Βλέπεις όμως, ελέγχονται και θέλησαν να αναπαύσουν τη συνείδησή τους. Και όπως οι Αρχαίοι Έλληνες, για να δικαιολογούν τα πάθη τους, είχαν βρεις τους δώδεκα θεούς, έτσι και αυτοί έψαξαν να βρουν μια θρησκεία που να δικαιολογεί τα πάθη τους, για να τους αναπαύσει σε αυτό το θέμα. Ο Μουσουλμανισμός κατά κάποιον τρόπο τους εξυπηρετεί.
Επιτρέπει να πάρουν όσες γυναίκες θέλουν, υπόσχεται στην άλλη ζωή ένα βουνό πιλάφι, μια λίμνη γιαούρτι και ένα ποτάμι μέλι! Και όσες αμαρτίες και να έχουν, άμα τους λούσουν με ζεστό νερό, όταν πεθάνουν, καθαρίζονται! Πάνε στον Αλλάχ καθαροί! Τι άλλο θέλουν; Όλα βολικά! Αλλά οι Γάλλοι δε θα βρουν ανάπαυση. Πάνε να αναπαυθούν, αλλά δε θα αναπαυθούν, γιατί τα πάθη δε δικαιολογούνται.
Οτιδήποτε και αν κάνουν οι άνθρωποι, και αναίσθητοι να είναι, πάλι ανάπαυση δε βρίσκουν, πάνε να δικαιολογήσουν τα αδικαιολόγητα, αλλά εσωτερικά βασανίζονται, είναι αγριεμένοι. Γι’ αυτό ζητούν ψυχαγωγίες, τρέχουν στα νταούλια, μεθούν, βλέπουν … τηλεόραση.»
“Ας τους αυτούς που μαζεύουν τους Μουσουλμάνους και χτίζουν τζαμιά. Αργότερα, θα καταλάβουν τι συμβαίνει και τότε θα είναι οι πρώτοι που θα πάρουν μέτρα εναντίον τους. Θα δείτε τι θα κάνουν”! (Μαρτυρίες Προσκυνητών Γέροντας Παΐσιος, Ν. Ζουρνατζόγλου, Β΄Τόμος, 1η έκδοση, σελ. 359)
***
Προφητικά λόγια του μακαριστού Σέρβου Πατριάρχη Παύλου.
Η Ευρώπη θα θέσει σε πλήρη και ολοκληρωτικό διωγμό τους χριστιανούς, συμπεριλαμβανομένων των Καθολικών, ενώ η ήπειρος θα κατοικείται από ισλαμιστές με όλα τα παρελκόμενα αυτής της ιδιότυπης συμβίωσης (φόνοι, βιασμοί, δολοφονίες, εξεγέρσεις κ.ά).
Ο εποικισμός των ισλαμιστών στην Ευρώπη θα είναι η απαρχή ενός επερχόμενου άγριου και ανηλεούς θρησκευτικού πολέμου, το οποίο η ήπειρός μας έχει να βιώσει από τον μεσαίωνα.
Ήταν η Παναγία μας παιδί μου! Σας φιλοξένησε η Ίδια! Παναγία η Οικονόμισσα
https://iconandlight.wordpress.com/2022/07/04/%ce%ae%cf%84%ce%b1%ce%bd-%ce%b7-%cf%80%ce%b1%ce%bd%ce%b1%ce%b3%ce%af%ce%b1-%ce%bc%ce%b1%cf%82-%cf%80%ce%b1%ce%b9%ce%b4%ce%af-%ce%bc%ce%bf%cf%85-%cf%83%ce%b1%cf%82-%cf%86%ce%b9%ce%bb%ce%bf%ce%be%ce%ad/
Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης για το Άγιον Όρος, Πού να έβλεπαν οι Άγιοι Πατέρες αυτά που γίνονται σήμερα! Η Παναγία δεν θ’ αφήσει να καταστραφεί το Περιβόλι της ..
https://iconandlight.wordpress.com/2019/11/19/31209/
Ο Χριστός πήρε τον Σταυρό Του και την ευλογία Του και απομακρύνθηκε από την Ευρώπην. Πώς λοιπόν να μην αρχίσουν πόλεμοι ανάμεσα στους ανθρώπους; Πώς να μην επικρατήσει η τρέλα και η λύσσα; Πώς να μην υπάρξουν αρρώστιες, ξηρασίες, να μην ξεσπάσουν πλημμύρες; Ποιος όμως μπορεί να διώξει αυτό το πνεύμα του κακού από την Ευρώπη; Αυτός που στην ιστορία του ανθρώπου υπήρξε ο μοναδικός εξορκιστής δαιμόνων. Ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός, ο Σωτήρας του κόσμου. Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς
https://iconandlight.wordpress.com/2021/10/23/%ce%bf-%cf%87%cf%81%ce%b9%cf%83%cf%84%cf%8c%cf%82-%ce%b5%cf%80%ce%ae%cf%81%ce%b5-%cf%84%ce%bf%ce%bd-%cf%83%cf%84%ce%b1%cf%85%cf%81%cf%8c%ce%bd-%cf%84%ce%bf%cf%85-%ce%ba%ce%b1%ce%b9-%cf%84%ce%b7%ce%bd/
Αδελφοί μου, δεν το βλέπετε όλοι; Δεν αισθανόσαστε το σκοτάδι και το έγκλημα της αντιχριστιανικής Ευρώπης; Τί λοιπόν επιθυμείτε; Να είστε με το μέρος της Ευρώπης ή με το μέρος του Χριστού; Καλό είναι να θυμόσαστε πως η Ευρώπη είναι ο θάνατος και ο Χριστός η Ζωή. Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς
https://iconandlight.wordpress.com/2022/03/30/%ce%b1%ce%b4%ce%b5%ce%bb%cf%86%ce%bf%ce%af-%ce%bc%ce%bf%cf%85-%ce%b4%ce%b5%ce%bd-%cf%84%ce%bf-%ce%b2%ce%bb%ce%ad%cf%80%ce%b5%cf%84%ce%b5-%cf%8c%ce%bb%ce%bf%ce%b9-%ce%b4%ce%b5%ce%bd-%ce%b1%ce%b9/
Ἀπολυτίκιον Ὁσίου Ἀθανασίου τοῦ ἐν τῷ Ἄθῳ
Ἦχος γ’ Τὴν ὡραιότητα
Τὴν ἐν σαρκὶ ζωήν, σοῦ κατεπλάγησαν, Ἀγγέλων τάγματα, πῶς μετὰ σώματος, πρὸς ἀοράτους συμπλοκάς, ἐχώρησας πανεύφημε, καὶ κατετραυμάτισας, τῶν δαιμόνων, τὰς φάλαγγας· ὅθεν Ἀθανάσιε, ὁ Χριστὸς σε ἠμείψατο, πλουσίαις δωρεαῖς· Διὸ Πάτερ, πρέσβευε Χριστῷ τῷ Θεῷ, σωθῆναι τὰς ψυχὰς ἡμῶν.
᾿Απολυτίκιον Παναγίας τῆς Οἰκονομίσσης ἐκ τῆς Μελασοῦ τῆς Μικρασίας . Ἦχος α΄ Τῆς Ἐρήμου.
Τῶν ἀνθρώπων τὸ γένος, Παναγία ἠλέησας, μόνη ὡς τεκοῦσα ἀφράστως, σωτηρίας τὸν αἴτιον. λυτροῦσαι δὲ λαόν σου ἐκ δεινῶν, Παρϑένε Οἰκονόμισσα σεμνή, καὶ τῷ κρότῳ τῆς εἰκόνος σου προδηλοῖς, τὰ δυσμενῶς ἐσόμενα. Χαίροις τῆς νήσου Κῷ περιωπή, χαίροις τιμὴ τοῦ Ἄλϑωνος· χαίροις τῆς Μελασοῦ ὁ ϑαυμασμός, Μικρᾶς ᾿Ασίας σέμνωμα.
Ἀπολυτίκιον τοῦ ὁσίου Λαμπαδοῦ, τοῦ ἐξ Εἰρηνοπόλεως
Ἦχος δ’. Ταχὺ προκατάλαβε.
Ὡς βίον ἰσάγγελον, ἀπὸ παιδὸς ἐσχηκώς, λαμπάσι τῶν ἔργων σου, λαμπαδουχίαν ἠθῶν, ἐκφαίνεις τοῖς πέρασι· σὺ γὰρ τῆς ἀπαθείας, τὴν αὐγὴν κεκτημένος, λύεις παθῶν τὴν νύκτα, Λαμπαδὲ θεοφόρε, τοῖς πόθῳ προσιοῦσι, Πάτερ τῇ πρεσβείᾳ σου.
Ἀπολυτίκιον ὁσιομάρτυρος Κυπριανοῦ τοῦ νέου, μαρτυρήσαντος ἐν Κωνσταντινουπόλει
Ἦχος γ΄. Τὴν ἐν σαρκὶ ζωήν.
Τὸν θεῖον ἔρωτα τὸν τοῦ Κυρίου σου καὶ τὴν ἐκζήτησιν τοῦ μαρτυρίου σου ᾿Αγγέλων δῆμοι καὶ πιστοὶ ἐθαύμασαν, πανεύφημε· διά τῆς ἀσκήσεως καὶ πολλῆς παῤῥησίας σου ἐν ὁμολογίᾳ τε καὶ φοινίξει αἱμάτων σου, Κυπριανὲ ἀθλοφόρε, πρέσβευε Χριστῷ τῷ Θεῷ σωθῆναι τὰς ψυχὰς ἡμῶν.
Ἀπολυτίκιον Ὁσίου Σεργίου τοῦ Ραντονέζ.
Ἦχος πλ. δ΄. Ταῖς τῶν δακρύων.
Ἐν τῇ ψυχῇ σου τὸν Χριστόν, ἀπὸ νεότητος ἐδέξω μακάριε, τὰς δὲ τοῦ κόσμου ἡδονὰς ἀποβαλών, ἐν ἐρήμοις κατώκησας, καὶ τέκνα ἐν ὑπακοῇ τῆς ταπεινοφροσύνης, καρπὸν σὺ ἐξήνθησας, Σέργιε Πατὴρ ἡμῶν Ὅσιε, πρέσβευε Χριστῷ τῷ Θεῷ, σωθῆναι τὰς ψυχὰς ἡμῶν.
Πρόσεχε, Ουρανέ, σ’ αυτά που θα πω· Γη, άκουσε τα λόγια ενός ανθρώπου που μετανοεί. Άγιος Σωφρόνιος του Έσσεξ
Συναξάριον τοῦ Μηναίου.
Τῇ Δʹ(4ῃ) τοῦ μηνὸς Ἰουλίου, Μνήμη, τοῦ ἐν Ἁγίοις Πατρὸς ἡμῶν Ἀνδρέου Κρήτης, τοῦ Ἱεροσολυμίτου.
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, Μνήμη τῆς ἀθλήσεως τοῦ Ἁγίου Ἱερομάρτυρος Θεοδώρου, Ἐπισκόπου Κυρήνης (Λιβύης) καὶ τῶν σὺν αὐτῷ Ἁγίων Μαρτύρων Κυπρίλλης, Ἀρόας καὶ Λουκίας.
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, Μνήμη τοῦ Ἁγίου Μάρτυρος Θεοδότου· καὶ τοῦ Ἁγίου Δονάτου, Ἐπισκόπου Λιβύης·
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, ὁ Ἅγιος Ὁσιομάρτυς Ἱλαρίων, ῥαβδισθεὶς τελειοῦται.
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ μνήμη τοῦ ἐν ἁγίοις πατρὸς ἡμῶν Μιχαὴλ τοῦ Χωνιάτου τοῦ ἐκ Φρυγίας , Ἐπισκόπου Ἀθηνῶν πνευματοφόρου, καὶ Ὁμολογητοῦ,
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, Μνήμη τῆς Ὁσίας Μάρθας, μητρὸς τοῦ Ἁγίου Συμεών, τοῦ ἐν τῷ Θαυμαστῷ Ὄρει.
Ἡ Ἁγία Ἀσκληπιὰς ἡ θαυματουργὸς ἐν εἰρήνῃ τελειοῦται.
Ὁ Ἅγιος Ἱερομάρτυς Θεόφιλος, ξίφει τελειοῦται.
Ὁ Ὅσιος Μένιγνος, ἐν εἰρήνη τελειοῦται.
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, Μνήμη τοῦ Ὁσίου Πατρὸς ἡμῶν Λεοντίου τοῦ ἐκ Στεμνίτσης τῆς Γορτυνίας μὲν καταγομένου, ἐν δὲ τῷ ὄρει Καστανέα, παρὰ τὸ Λεβίδιον τῆς Μαντινείας ἀσκήσαντος.
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, Μνήμη τοῦ Ὁσίου Πατρὸς ἡμῶν Ἀνδρέου τοῦ Ῥουμπλιώφ, Ῥώσου Μοναχοῦ της Μονῆς τοῦ Ὁσίου Σεργίου τοῦ Ῥαντονέζ, τοῦ Ἁγιογράφου, μαθητοῦ Θεοφάνους τοῦ Ἕλληνος, ἐν ἔτει χιλιοστῷ τετρακοσιοστῷ καὶ τριακοστῷ (1430) κοιμηθέντος εἰς ἡλικίαν ἐτῶν ἑβδομήκοντα.
Άγιος Πορφύριος Καυσοκαλυβίτης
Ένα χαριτωμένο περιστατικό, που έχει διηγηθεί η γερόντισσα Ευφημία από την Κέρκυρα, δείχνει αυτό τον κυριαρχικό προσανατολισμό του Πορφυρίου στην αγάπη. Ο γέροντας έτρεφε πελώριο σεβασμό για τη λειτουργική ζωή και την αγιαστική της δύναμη. Ωστόσο, με έναν περίπου παιδικό τρόπο, κάποια στιγμή εξέφρασε τη διαφωνία του προς τον άγιο Ανδρέα Κρήτης, διότι στο κορυφαίο υμνολογικό έργο του, τον Μεγάλο Κανόνα, δεσπόζει μια οπτική θρηνητική, στραμμένη στην κόλαση και τον θάνατο, ενώ ο ίδιος ο Πορφύριος προτιμούσε να κοιτάζει προς την αγάπη του Χριστού. Όταν η συνομιλήτριά του τού ανέφερε ως αντίθετο δείγμα γραφής τον Κανόνα που συνέθεσε ο άγιος Ανδρέας για τον άγιο Ιγνάτιο τον Θεοφόρο, τότε ο γέροντας Πορφύριος είπε το καταπληκτικό: “Ω, αυτός δεν είναι Κανόνας, είναι φωτιά. Σ’ αυτόν τον Κανόνα πάει ο υμνογράφος, χάθηκε! Τον κατάπιε, τον παρέσυρε ο άγιος Ιγνάτιος”. Υπενθυμίζω ότι του αγίου Ιγνατίου είναι τα φοβερά λόγια “ο εμός έρως εσταύρωται […]. Άρτον Θεού θέλω, ο εστιν σαρξ Ιησού Χριστού […], και πόμα θέλω το αίμα αυτού, ο εστιν αγάπη άφθαρτος”31.
31 Ιγνάτιος Αντιοχείας, Προς Ρωμαίους, 7, 1, PG 813Β-816Α.
πηγή: Θ. Παπαθανασίου: Ένας ησυχαστής του Αγίου Όρους στην καρδιά της πόλης: π. Πορφύριος Καυσοκαλυβίτης (1906-1991), Δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Σύναξη 117 (2011), σσ. 50-67
***
Άγιος Σωφρόνιος (Σαχάρωφ) του Έσσεξ
Όλη η ζωή μας βασίζεται στην προσευχή. Γι’ αυτό σας συνέστησα να καλλιεργείτε την καρδιά σας. Η καλλιέργεια αυτή επιτρέπει στην καρδιά να γίνει πιο ικανή να δέχεται με συναίσθηση τις αποκαλύψεις των εννοιών, επιτρέπει να γνωρίζουμε αν ένας κίνδυνος ή κάτι παρόμοιο πλησιάζει.
… Είναι απολύτως απαραίτητο να έχετε πάντοτε αυτή τη φροντίδα, αν θέλετε πραγματικά να προοδεύσετε στην πνευματική οδό προς τη σωτηρία.
***
Γη, άκουσε τα λόγια ενός ανθρώπου που μετανοεί
Άγιος Σωφρόνιος του Έσσεξ
Όταν προσευχόμαστε: «Καταξίωσον, Κύριε, εν τη ημέρα ταύτη αναμαρτήτους φυλαχθήναι ημάς», είναι φοβερά δύσκολο να κρίνουμε εμείς οι ίδιοι, αν η ημέρα πέρασε καλά, αναμάρτητα ή, αντίθετα, εάν διαπράξαμε αμαρτίες χωρίς να το καταλάβουμε, όπως λέει ο Ψαλμωδός: «Εκ των κρυφίων μου καθάρισόν με» (Ψαλμ. 18:13). Όντως, η αμαρτία ενεργεί συχνά μέσα μας κατά τρόπο τόσο λεπτό, ώστε να μη μπορούμε να την αντιληφθούμε.
Την τελευταία φορά σας ανέφερα μερικούς λόγους από τον Μέγα Κανόνα του αγίου Ανδρέα Κρήτης. Ασφαλώς πρόκειται περί ενός εξαιρετικού έργου, από το οποίο μπορούμε να μάθουμε πολλά. Προφανώς είναι πράγμα θαυμαστό να βλέπει κανείς τον άγιο Ανδρέα να προσφέρει την προσευχή του στον Θεό ανακαλώντας στη μνήμη όλο το περιεχόμενο της Παλαιάς και της Καινής Διαθήκης, ως και τις προφητείες που αφορούν το τέλος του κόσμου, την τελική κρίση των ανθρώπων…
Πόσο αξιοπρόσεκτη είναι η περικοπή του αγίου Ανδρέα που λέει: «Πρόσεχε, Ουρανέ, και λαλήσω. Γη, ενωτίζου φωνής μετανοούσης Θεώ» (β’ ωδή, 1ο τροπάριο. Βλ. Δευτερ. 32:1, Ησ. 1:2).
Παρατηρήστε το παράδοξο αυτής της καταστάσεως: Ένας μόνος άνθρωπος μετανοεί για τις αμαρτίες του, αλλά το γεγονός αυτό λαμβάνει υπερκόσμιες διαστάσεις. Και αυτή η τόλμη μας εκπλήσσει: «Ουρανέ, πρόσεχε αυτό που θα σου πω». Είναι φωνή ενός ανθρώπου που μετανοεί.
Ο Σιλουανός εξ ιδίας πείρας γράφει ότι ο θρήνος του Αδάμ ανάγκασε όλη την κτίση να σιωπήσει και να προσέξει τα δάκρυά του. Είναι καλό να συνειδητοποιήσουμε ότι μέσα στη μοναχική ζωή εισερχόμαστε σ’ αυτήν ακριβώς την πραγματικότητα. Αντιλαμβάνεσθε τη διαφορά που υπάρχει μεταξύ του εν Χριστώ ανθρώπου, του «αναγεννημένου» ανθρώπου και εκείνου που δεν γνωρίζει τον Χριστό. Ο Μωυσής, και μετά απ’ αυτόν και άλλα τέκνα του Αδάμ, χρησιμοποίησαν με τόλμη αυτούς τους λόγους. Η μετάνοια ενός ανθρώπου είναι ένα γεγονός εξαιρετικά τραγικό, εξαιρετικά μεγάλο.
Εάν ο Δημιουργός Θεός αποφάσισε να σαρκωθεί και να ζήσει με τους ανθρώπους, είναι για να δείξει σ’ όλους μας ότι είμαστε πλασμένοι κατά τέτοιο τρόπο, ώστε να μπορούμε να δεχτούμε τη ζωή του ιδίου του Θεού και να την κατέχουμε αιωνίως. Αλλά αυτή η μυστική ζωή δεν μπορεί να εκφραστεί με ανθρώπινους λόγους.
Συγχωρείστε με, εάν δεν μιλώ γι’ αυτήν την εσχάτη πραγματικότητα, διότι η ανθρώπινη γλώσσα παραμορφώνει το αληθινό πνεύμα. Όμως παρ’ όλα αυτά θα βιώσετε το νόημα της προσευχής: «Καταξίωσον, Κύριε, εν τη ημέρα ταύτη – εν τη νυκτί ταύτη, εν τη ώρα ταύτη – αναμαρτήτους φυλαχθήναι ημάς», δηλαδή σε μία θεία κατάσταση, η οποία και μόνο είναι «αναμάρτητη».
Όπως ακριβώς ο άγιος Ανδρέας Κρήτης αρχίζει τον Κανόνα του με τη δημιουργία του κόσμου: «Τον πρωτόπλαστον Αδάμ τη παραβάσει παραζηλώσας» (α’ ωδή, 3ο τροπ.), από τον πρώτο άνθρωπο έως την τελική Κρίση, κατά τον ίδιο τρόπο και μεις φέρουμε τη μνήμη τους μέσα μας.
Ο Θεός και όλοι οι Άγιοι γνωρίζουν καθεμιά από τις εξωτερικές κινήσεις μου και ειδικά τις κινήσεις του πνεύματος και της καρδίας μου. Έχοντας μαρτυρία αυτής της τάξεως θα προσπαθούμε να ζούμε απλά, αλλά προσέχοντας να μη διαπράττουμε κανένα αμάρτημα. Αλλά δεν μπορούμε να το επιτύχουμε αυτό, εκτός εάν ικετεύουμε τον Θεό μετά δακρύων να μας φυλάξει από κάθε αμαρτία.
Όταν ο άνθρωπος φυλάσσεται από τον Θεό, εκφράζεται στο εξής ως αληθινό πρόσωπο: «Πρόσεχε, Ουρανέ, σ’ αυτά που θα πω· Γη, άκουσε τα λόγια ενός ανθρώπου που μετανοεί». Τότε κάθε τι που συμβαίνει στη γη θα προκαλεί στον νου και στην καρδιά μας αντιδράσεις διαφορετικές από εκείνες που συνήθως παρατηρεί κανείς. Όλη η ζωή μας μπορεί να λάβει χαρακτήρα αγιότητας, σύμφωνα με τον λόγο του Κυρίου που είπε: «Ο ουρανός και η γη παρελεύσονται, οι δε λόγοι μου ου μη παρέλθωσι» (Ματθ. 24:35).
Βλέπετε τι λόγους μας απευθύνει ο Κύριος: «Εγώ νενίκηκα τον κόσμον» (Ιω. 16:33). Ο Κύριος ανήλθε στον Ουρανό για να καθίσει εκ δεξιών του Πατρός. Με ποια συνείδηση ζουν οι Χριστιανοί; Όσο ζούμε, ας προσπαθούμε να γνωρίσουμε αυτό το πνεύμα και τότε ο λόγος που απηύθυνε ο άγιος Ανδρέας στον Κανόνα του θα γίνει κατανοητός: «Ημαύρωσα της ψυχής το ωραίον ταις των παθών ηδοναίς…» (β’ ωδή, 6ο τροπ.).
Από το περιοδικό “Ο ΟΣΙΟΣ ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ”, Έκδ. Ι. Μ. Οσίου Γρηγορίου Αγίου Όρους, τ. 18 (1993), άρθρο: «Πρόσεχε ουρανέ και λαλήσω, γη ενωτίζου φωνής μετανοούσης Θεώ», σελ. 12 (αποσπάσματα).
https://wra9.blogspot.com/2023/04/blog-post_1.html
Τι μπορεί να κάνει ο άνθρωπος σε άνθρωπο αν ο τα πάντα ορών Κύριος δεν επιτρέψει ή δεν αφήσει; Τίποτα. Όσο μπορείτε, να κρατάτε σφιχτά από το φόρεμα την Μεγάλη μας Αρχόντισσα Παναγία, για να σας βοηθάη. Η Παναγία δεν μας αφήνει…
https://iconandlight.wordpress.com/2022/07/03/%CF%84%CE%B9-%CE%BC%CF%80%CE%BF%CF%81%CE%B5%CE%AF-%CE%BD%CE%B1-%CE%BA%CE%AC%CE%BD%CE%B5%CE%B9-%CE%BF-%CE%AC%CE%BD%CE%B8%CF%81%CF%89%CF%80%CE%BF%CF%82-%CF%83%CE%B5-%CE%AC%CE%BD%CE%B8%CF%81%CF%89%CF%80/
Ας έχουμε εμπιστοσύνη μόνο στον Θεό, ο οποίος είναι το σταθερό σκάφος, στη καταιγίδα και Αυτός που δεν θα μας προδώσει ποτέ! Επικατάρατος ο άνθρωπος, ος την ελπίδα έχει επ᾿ άνθρωπον… Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς
https://iconandlight.wordpress.com/2021/05/23/%ce%b1%cf%82-%ce%ad%cf%87%ce%bf%cf%85%ce%bc%ce%b5-%ce%b5%ce%bc%cf%80%ce%b9%cf%83%cf%84%ce%bf%cf%83%cf%8d%ce%bd%ce%b7-%ce%bc%cf%8c%ce%bd%ce%bf-%cf%83%cf%84%ce%bf%ce%bd-%ce%b8%ce%b5%cf%8c-%ce%b5%cf%80/Ἀπολυτίκιον Ἁγίου Ἀνδρέου Κρήτης, τοῦ Ἱεροσολυμίτου.
Ἦχος δ’.
Κανόνα πίστεως, καὶ εἰκόνα πραότητος, ἐγκρατείας διδάσκαλον, ἀνέδειξε σε τῇ ποίμνῃ σου, ἡ τῶν πραγμάτων ἀλήθεια· διὰ τοῦτο ἐκτήσω τῇ ταπεινώσει τὰ ὑψηλά, τῇ πτωχείᾳ τὰ πλούσια. Πάτερ Ἱεράρχα Ἀνδρέα, πρέσβευε Χριστῷ τῷ θεῷ, σωθῆναι τὰς ψυχὰς ἡμῶν.
Έτερον Ἀπολυτίκιον Ἁγίου Ἀνδρέου Κρήτης, τοῦ Ἱεροσολυμίτου.
Ἦχος πλ. α’. Τόν συνάναρχον Λόγον.
Τοῦ Δαβίδ τήν κινύραν Πάτερ μιμούμενος, ἐν Ἐκκλησία Ὁσίων προσάδεις ἄσμα καινόν, ὡς σοφός ὑφηγητής τοῦ θείου Πνεύματος, σύ γάρ ἐβρόντησας ἡμῖν, τάς τῆς χάριτος ὠδάς, καί λόγον δικαιοσύνης, Ἀνδρέα Πατέρων κλέος, πρός σωτηρίαν τῶν ψυχῶν ἡμῶν.
Έτερον Ἀπολυτίκιον Ἁγίου Ἀνδρέου Κρήτης, τοῦ Ἱεροσολυμίτου.
Ἦχος πλ. β’.
Ὀρθοδοξίας ὁδηγέ, εὐσεβείας διδάσκαλε καὶ σεμνότητος, τῆς οἰκουμένης ὁ φωστήρ, Ἀρχιερέων θεόπνευστον ἐγκαλλώπισμα, Ἀνδρέα σοφέ, ταῖς διδαχαῖς σου πάντας ἐφώτισας, λύρα τοῦ Πνεύματος. Πρέσβευε Χριστῷ τῷ Θεῷ, σωθῆναι τὰς ψυχὰς ἡμῶν.
Ἕτερον Ἀπολυτίκιον τοῦ Ἁγίου Ἀνδρέου.
Ἦχος α´. Τῆς ἐρήμου πολίτης.
Αἰνέσωμεν συμφώνως τῆς Κρήτης τὸν ποιμένα καὶ τὸν ποιητὴν τοῦ μεγάλου κανόνος καὶ ἀρι‐ στέα, Ἀνδρέαν τὸν ἔνδοξον, πιστοί, καὶ μέγιστον προστάτην Ἐρεσοῦ, καὶ βοήσωμεν οἱ πάντες τῷ Χριστῷ τῷ σῴζωντι ἡμᾶς ἐκ πειρασμοῦ· Δόξα τῇ ἀγαθότητι τῇ σῇ, δόξᾳ τῇ εὐσπλαχνίᾳ σου, δό‐ ξα τῇ οἰκονομίᾳ σου μόνε φιλάνθρωπε.
Ἀπολυτίκιον τῆς Ὁσίας Μάρθας, μητρὸς τοῦ Ἁγίου Συμεών, τοῦ ἐν τῷ Θαυμαστῷ Ὄρει.
Ἦχος πλ. δ’
Ἐν σοὶ Μῆτερ ἀκριβῶς διεσώθη τὸ κατ’ εἰκόνα· λαβοῦσα γὰρ τὸν Σταυρόν, ἠκολούθησας τῷ Χριστῷ, καὶ πράττουσα ἐδίδασκες ὑπερορᾶν μὲν σαρκὸς παρέρχεται γάρ, ἐπιμελεῖσθαι δὲ ψυχῆς, πράγματος ἀθανάτου· διὸ καὶ μετὰ Ἀγγέλων συναγάλλεται Ὁσία Μάρθα τὸ πνεῦμά σου.
Ἀπολυτίκιον τοῦ Ἁγίου Μιχαήλ Χωνιάτη.
Ἦχος πλ. α´. Τὸν συνάναρχον Λόγον.
Ἀθηνῶν ἱεράρχην τὸν λογιώτατον καὶ συμπαθῆ ὡς ἀγώνων συμμεριστὴν τοῦ λαοῦ καὶ αὐτοῦ τῆς ἀγωνίας ὕμνοις μέλψωμεν νῦν, Χωνιάτην Μιχαήλ, τῆς σοφίας ποταμὸν καὶ κρήνην εὐρυμα‐ θείας, αὐτοῦ λιτὰς τὰς ἀόκνους πρὸς τὸν Σωτῆρα ἐκδεχόμενοι.
Ἕτερον Ἀπολυτίκιον τοῦ Ἁγίου Μιχαήλ.
Ἦχος πλ. α´. Τὸν συνάναρχον Λόγον.
Ἀρετῇ διαπρέψας καὶ ἁγιότητι, ποιμαντικῇ ἐπιστήμῃ καὶ ἀκραιφνεῖ βιοτῇ Ἀθηναίων στυλοβάτης ἐχρημάτισας, ὦ Χωνιάτα Μιχαήλ, ἱεράρχα κραταιὲ καὶ ἄριστε ποιμενάρχα· διὸ καὶ εἴληφας χάριν ὑπὲρ ἡμῶν πρεσβεύειν πάντοτε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου