Ο Άγιος Ιωάννης είναι τρυφερότατος Άγιος, στοργικότατος, στις αμαρτωλές ψυχές μας, τα θύματα της αμαρτίας, είναι τόσο τρυφερός, τόσο στοργικός, που ελάχιστοι Άγιοι, μετά την Παναγία, έχουν αυτή τη δύναμη της τρυφερότητος… βρίσκεται κοντά μας, τον έχουμε και μέσα μας, και μας οδηγεί. Γι’ αυτό, ας τον σκεπτόμεθα συχνά- πυκνά. Μην τον ξεχνάμε. Μην τον αφήνουμε…. Να τον παρακαλούμε. π. Ανανίας Κουστένης.

 

 

Ὁ λαὸς ἵσταται διὰ τὴν ἀνάγνωσιν τοῦ Συναξαρίου.
Συναξάριον.
Τῇ Λʹ (30η) τοῦ μηνὸς Αὐγούστου ἀπόδοσις τῆς ἐορτῆς τῆς ἀποτομῆς τῆς τιμίας Κεφαλῆς τοῦ ἁγίου ἐνδόξου Προφήτου, Προδρόμου, καὶ Βαπτιστοῦ Ἰωάννου.
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾷ μνήμη τῶν Ἁγίων πατριαρχῶν Κωνσταντινουπόλεως Ἀλεξάνδρου (337), Ἰωάννου Η΄ τοῦ Ξιφιλίνου (1075), καὶ Παῦλου Γ΄ τοῦ νέου (693).

Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ Ὁσίου Φαντίνου τοῦ Νέου τοῦ Καλαβροῦ τοῦ ἐν Θεσσαλονίκῃ (974).
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾷ μνήμη τῶν ἁγίων δεκαὲξ Μαρτύρων τῶν Θηβαίων.
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾷ οἱ ἅγιοι ἓξ Μάρτυρες οἱ ἐν Μελιτινῇ, ἐν τῇ θαλάσσῃ βληθέντες, τελειοῦνται.
Μνήμη τῆς ὁσίας μητρὸς ἡμῶν Βρυαίνης, τῆς ἐν Νισίβει (318), γεροντίσσης τῆς ἁγίας ὁσιομάρτυρος Φεβρωνίας
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, ὁ Ἅγιος Ἱερομάρτυς Φήλιξ, καὶ οἱ Ἅγιοι Μάρτυρες· Φουρτουνιανός, Σεπτιμῖνος καὶ Ἰανουάριος, ξίφει τελειοῦνται. (304)
Μνήμη τοῦ ὁσίου πατρὸς ἡμῶν Σαρματᾶ (362)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ ἁγίου Εὐλαλίου ἐπισκόπου Λαπήθου τῆς Κύπρου ἐν εἰρήνῃ τελειωθέντος. (4ο αἰ.)
καὶ τοῦ ὁσίου πατρὸς ἡμῶν Φύλακος.
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ ὁσίου Χριστοφόρου τοῦ ἐν Παλαιστίνῃ ἀσκήσαντος (6ο αἰ.).
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, Μνήμη τοῦ Ἁγίου Ἱερομάρτυρος Φιλωνίδου, ἐπισκόπου Κουρίου τῆς Κύπρου.(20-3ο αἰ.).
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾷ μνήμῃ τοῦ ὁσίου καὶ θεοφόρου πατρὸς ἡμῶν Ἀλεξάνδρου τοῦ ἐν Σβίρ, τοῦ μυροβλύτου καὶ θαυματουργοῦ (1533), οὗ τὸ ἱερὸν λείψανον ἄφθορον διατηρεῖται ἐν τῇ ὁμωνύμῳ Μονῇ ἐν τῷ Δρυμῷ Ὄλονετς.
Μνήμη τῆς ἀνακομιδῆς τοῦ τιμίου λειψάνου (1724) τοῦ ἁγίου Ἀλεξάνδρου Νέφσκυ ἡγεμόνος τῆς Ῥωσίας (1263), ὡς καὶ τῆς ἀνακομιδῆς τοῦ ἱεροῦ λειψάνου (1652) τοῦ υἱοῦ αὐτοῦ Ἁγίου Δανιήλ, πρίγκηπος Μόσχας. (1303)
Μνήμῃ τοῦ ἁγίου Βαρλαὰμ μητροπολίτου Μολδαβίας (1657) καὶ Μνήμη τοῦ ἁγίου Ἰωάννου τῆς Ῥάσκα, Μητροπολίτου Ῥομὰν τῆς Μολδαβίας. (1685)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, ὁ ἅγιος Θεοφύλακτος ἱερέας ὁ δια Χριστὸν σαλὸς τῆς μονῆς Ἁγίας Σκέπης Μιχαϊλόφ τοῦ Ῥυαζάν (1779 – 1841)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, ἐπιτελεῖται ἡ Σύναξις πάντων τῶν ἁγίων ἀρχιεπισκόπων τῆς Σερβίας
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ οἱ Ἅγιοι νεο-ἱερομάρτυρες καὶ Ὁμολογητές: Ἀλέξιος Ἀντρέεφ, Ἰβὰν Ἀνισίμοφ, Ἀρτέμιος (Ιλιίνσκι ), Ἀλέξιος Βελικόσελσκι, Ἀλέξανδρος Βινογκράντοφ, Ἰβὰν Βινογκράντοφ, Ἀπολλινάριος του Βιτάλ, Σεργκέι Βοζντβιτζένσκι, Βιάτσεσλαβ Diakonov, Δωροθέα (Ῥιάμπινκιν), Έλενα (Kazimirchak-Polonskaya), Βασίλειος Καλλιστράτοφ, Ἰβὰν Καραμπίνοφ, Κονσταντίν Λεμπέντεφ, Νήφων (Βίμπλοφ), Δημήτριος Ὀστρούμοφ, Κιριάν Πορτνόφ , Πέτρος Πόρτνοφ, Πορφύριος Ῥιαμπένκο, Ἰβὰν Σαπόφσκι, Αβκσέντι Τιμοσένκο, Ἰγνάτιος Τουπίκοφ, Κονσταντίν Οὐάροφ, Ἰβὰν Χαριτόνοφ, Ἰβὰν Τσουντόφσκι, Θεόδωρος Σαποβάλοφ ἐν πολλαῖς βασάνοις, φυλακαῖς καὶ διωγμοῖς ὑπὸ τῶν ἀθέων μπολσεβίκων τελειωθέντες ἐν Ῥωσίᾳ.

Στίχοι
Ἥκει καταπτὰς Ἄγγελος Θεοῦ Λόγου,
Λέγων· ἔγειραι Σαρματᾶ χαίρων ἕπου.
Στίχ. Ζῇ Ἀλέξανδρος ἐν Χριστῷ Σβὶρ ὁ μέγας,
Ὥσπερ μαρτυρεῖ σκῆνος αὐτοῦ μεγάλως.

α’ . Είπε ο Αββάς Σαρματάς: «Προτιμώ άνθρωπο αμαρτωλό αν ξέρη ότι αμάρτησε και μετανοή, από άνθρωπο αναμάρτητο οπού έχει την ιδέα ότι κάνει το θέλημα του Θεού».

***

Άγιος Ιωάννης ο Πρόδρομος, ο τρυφερότατος και στοργικότατος Άγιος.
π. Ανανίας Κουστένης

«Ο Άγιος Ιωάννης ο Πρόδρομος είναι η μεγαλύτερη στοργή στην Εκκλησία μας, μετά την Παναγία. Μην το ξεχνάμε. Το έχουμε πει κι άλλες φορές. Η μεγαλύτερη στοργή και αγάπη είναι ο Άγιος Ιωάννης ο Πρόδρομος. Αυτός ο αυστηρός! Δεν είναι για μας αυστηρός. Να το προσέχομε αυτό. Τό ΄χομε αντιδιαστείλει. Είναι αυστηρός με την αμαρτία, με την ανομία και με το κακό. Με τους αμαρτωλούς ο Άη – Γιάννης είναι ο πιο εύσπλαχνος. Είναι ο πιο εύσπλαχνος! Ο πιο στοργικός. Γι’ αυτό, είναι «και στα ζερβά του Χριστού», που λέει κι ένα τραγουδάκι της Θράκης, στα αριστερά Του, και παρακαλεί …»

«… Ας μας δώσει ο Αη Γιαννάκος μετάνοια και διόρθωση βίου. Ν’ αγαπήσουμε ξανά τον Θεό, ξανά την πατρίδα, ξανά τα παιδιά μας, ξανά τους προγόνους μας. Και προπαντός ξανά την ψυχή μας την αθάνατη… Την ψυχή μας την αθάνατη!
...Πάλι νίκησαν οι Έλληνες. Ανήμερα στη χάρη του Αη Γιάννη… στην Αποτομή του. Στη Ναυμαχία του Γέροντα. 1824. Ήθελαν τότε να ξεπαστρέψουν οι Τούρκοι και οι Αιγύπτιοι όλα τα νησιά μας. Ξεπάστρεψαν την Κρήτη, με τον Μελιδόνη, ξεπάστρεψαν την Κάσο, ξεπάστρεψαν τα Ψαρά… Κι ετοιμαζόντουσαν να ξεπαστρέψουν τη Σάμο. Θέλαν να ενωθεί, λοιπόν, ο τουρκικός στόλος με την αιγυπτιακή αρμάδα.
Και βγαίνει ο καπετάν Ανδρέας Μιαούλης και οι υπόλοιποι ανδρειωμένοι, με λιγότερα πλοία, αλλά με μεγαλύτερη ανδρεία,… και συνάπτουν, ανήμερα στη μνήμη του Αγίου, 29 Αυγούστου του 1824, την περίφημη Ναυμαχία του Γέροντος, που ‘ναι κόλπος στη Μικρασία. Κι ενώ είχαμε άπνοια και κινδύνευαν να τα εξαφανίσουν τα πλοία, τα μεγάλα τουρκικά, οι αρμάδες και τα άλλα, σε μια στιγμή, καθώς σήκωσαν μεσ’ στο πλοίο του καπετάν Ανδρέα Μιαούλη τον Σταυρό του Μιαούλη, – είναι τώρα στο μουσείο στην Ύδρα, – έναν μεγάλο Σταυρό… Τον είχε στο καράβι, κι έβαλε ναύτες και τον σηκώνανε και λέγανε “Δυνάμει του Τιμίου και Ζωοποιού Σταυρού, Κύριε, δώσ’ μας νίκη “. Κι άρχισε να φυσάει ούριος άνεμος, και βγαίναν απ’ τον κόλπο του Γέροντα πυρπολικά και πολεμικά, και κτυπάνε και τα τούρκικα και τα αιγυπτιακά, και τ’ αποδεκάτισαν. Έτρεξαν, να κρυφτούν τα τούρκικα στον Ελλήσποντο και τ’ άλλα πήγαν κάτω στην Αλικαρνασσό εκεί πέρα, πήγανε για τη Σούδα, και μετά για το λιμάνι της Αλεξάνδρειας. Για επισκευές! Ανήμερα στη χάρη του Αη-Γιάννη!
Και τι φάγαν αυτοί, οι πολεμιστάδες, πού ‘σαν τρεις μέρες νηστικοί; Πολεμούσαν τρεις μέρες εκεί! Η πατρίδα, η ελευθερία της πατρίδας μας έχει αποτιμηθεί με αίμα! Έχει πληρωθεί με αίματα αγωνιστών. Και τί φάγανε, σαν σταμάτησε ο αγώνας απ’ τά μπαρούτια και τους καπνούς; Μόνο τα μάτια τους φαινόντουσαν. Τίποτε άλλο. Τα λέει ο αγωνιστής Νικόδημος, στα “Απομνημονεύματά ” του. Μόνο τα μάτια τους φαινόντουσαν. Και τί φάγανε, το βράδυ πιά, γιατί το βραδάκι τελείωσαν; Τί φάγανε; Ψωμί και ελιές! Γιά να τιμήσουν τον Άγιο Ιωάννη. Είχαν κάθε λόγο να φάνε οτιδήποτε. Αφού τρεις μέρες είχαν να φάνε. Και ασθενής και οδοιπόρος κλπ…. Όχι! Φάγανε ψωμάκι και ελιές οι ψυχούλες, για να τιμήσουν τον Άγιο Ιωάννη τον Πρόδρομο, που τους χάρισε τη νίκη. Νά τος! Νά τος ο Αη-Γιαννάκος!…»
π. Ανανίας Κουστένης, Λόγοι για τον Άγιο Ιωάννη τον Πρόδρομο, εκδόσεις Κύπρης, 2019. σελ.104-105

***

«… Και χαίρεται ο Χριστός μας, ο Φιλάνθρωπος, χαίρεται και καταχαίρεται, όταν είμαστε ευγνώμονες. Όταν είμαστε ευχαριστούντες. Όταν είμαστε ευχαριστημένοι. Τότε γλυτώνουμε απ’ την κλαψοφαγούρα και τα υπόλοιπα, που μας ταλανίζουν. Τρώμε ψωμάκι τότε και μας πιάνει. Πίνουμε νερό και νιώθουμε νέκταρ του Παραδείσου νά ‘ναι. Κοιμόμαστε σαν τα παιδάκια. Σαν τα πουλάκια και τ’ αγγελούδια του Θεού. Περπατούμε και πετάμε. Μιλάμε και χαιρόμαστε.
Αυτή είν ‘ η Εκκλησία μας! Το μυστήριο! “Μες στο κρυφό μυστήριο ζουν πάντα τα παιδιά σου “, θα ‘λεγε ο εθνικός μας ποιητής Διονύσιος Σολωμός. Ζούμε στο κρυφό μυστήριο της Μητέρας της Μεγαλόψυχης,της Εκκλησίας, και της Παναγίας, και της Ρωμιοσύνης. Της Μητέρας της Μεγαλόψυχης στον πόνο και στη δόξα. Η Ρωμιοσύνη είναι Πονεμένη αλλά και Δοξασμένη, είναι Σταυρωμένη αλλά και Αναστημένη. ” Κι όποιου του μέλλει Ανάσταση τον Γολγοθά διαβαίνει “. Γι’ αυτό και ισορροπούμε και αντέχουμε και μπορούμε. Τί να πούμε, τώρα, για την ανείπωτη αγάπη της Κυρίας μας Θεοτόκου; Της μητέρας του Χριστού και μητέρας της Εκκλησίας μας και μητέρας δικής μας; Τί να πούμε; Τί να πρωτοθαυμάσουμε; Τί να επαινέσομε; Τι να περιγράψουμε; Μεγάλη η χάρη της!
Την αισθανθήκαμε τούτο τον καιρό, το μήνα Αύγουστο, τον μήνα της Παναγίας, περισσα. Η ψυχή μας αναγάλλιασε, η καρδιά μας εσκίρτησε, το είναι μας ένοιωσε ασφάλεια. Γίναμε παιδάκια και πουλάκια . Συγκινούμεθα ιδιαίτατα μ’ αυτή την αγάπη και την παρουσία της Παναγίας μας. Η Οποία κι Εκείνη εξαιρέτως αγαπά το Γένος και το έθνος των Ελλήνων, των αισθηματιών Ελλήνων, των αναπάντεχων Ελλήνων… Εμείς οι Έλληνες Ρωμιοί, παιδιά της Παναγίας όντες, και του Χριστού και της Εκκλησίας, νοιώθουμε ξεχωριστά…
Στις ημέρες που περνάμε, γίνεται μεγάλη προσπάθεια από κάποιους να τα ξεχάσουμε αυτά. Να τα αφήσουμε αυτά. Όμως, τί θα βάλουμε στη θέση τους; Τί θα πάρουμε, να έχουμε; Υπάρχει τίποτα καλύτερο; Το πείραμα έγινε. Το πείραμα έγινε και στους Έλληνες. Και άδειασαν οι ψυχές μας. Πήγαμε στο μηδέν. Γεμίσαμε σήψη και διαφθορά. Και το βλέπουμε και αυτό να βγαίνει από παντού. Αλλά οι αγαθοί Έλληνες, όσοι επλανήθησαν και επλανήθημεν, ξαναγυρίζουν στη Ρωμιοσύνη. Ξαναγυρίζουν στην Εκκλησία. Ξαναγυρίζουν στο ωραίο, με μετάνοια περισσή και με δάκρυα εγκάρδια. Και διορθώνουν τον βίο και ξαναδοξάζουν τον Χριστό και την Παναγία, για να φαίνεται, και στην πράξη και στη θεωρία, και στα έργα και στα λόγια, πως ανώτερο και ανώτατο απ’ τον Χριστό και την Παναγία, και την Ελληνορθόδοξη πατρίδα μας και Ρωμιοσύνη δεν υπάρχει. Το ψέμα είναι ψέμα και δεν έχει διάρκεια, και δεν πείθει. Γι’ αυτό χρησιμοποιεί τη βία και τη δυναστεία και ότι άλλο, προκειμένου να σταθεί και να επικρατήσει. Μα και πάλι δεν μπορεί. Ο άνθρωπος είναι απ’ την αλήθεια φτιαγμένος. Απ’τον Θεό φτιαγμένος. Και προς Εκείνον πορεύεται κι Εκείνον προσκυνάει.…»

***

« …Οι ψυχές μας ιδιαίτερα συγκινούνται με τον άδικο θάνατο του μεγάλου Προφήτη. Του μεγαλύτερου ανθρώπου, κατά τη μαρτυρία του Χριστού, πάνω στη γη. Και νοιώθουμε αυτό που έγινε, αυτόν τον θάνατο τον άδικο, του Αγίου Ιωάννου. Κι οι ψυχές μας κλαίνε. Η συνείδηση μας αναταράσσεται. Κι αν έχουμε κι εμείς ενοχές κι ό,τι άλλο, βγαίνουν στην επιφάνεια και ζητάνε τί λέτε; Συγχώρηση, δικαίωση κι αφανισμό. Η ψυχή μας δεν αντέχει την αδικία και τον θάνατο. Δεν τα μπορεί. Παρότι τα πράττει, και πολλές φορές μετά μανίας, δεν τα θέλει στο βάθος. Γιατί ο Θεός δεν έφτειαξε τον θάνατο.
Η μεγάλη μορφή του Τιμίου Προδρόμου και Βαπτιστού Ιωάννου κλείνει τον υπέροχο Αύγουστο. Και επισφραγίζει τη μοναδική του ομορφιά. Κλαίμε κι εμείς και νηστεύουμε, κατ’ αυτή την ημέρα. Κλαίμε για το άδικο και νηστεύουμε για τη σωφροσύνη. Γιατί ο Ηρώδης Αντύπας και οι υπόλοιποι πάνω στο μισητό συμπόσιο, στο ποτό και το φαγητό, και την υπόλοιπη ακρασία και παραλυσία αποφάσισαν τον θάνατο του μεγαλύτερου Αγίου και ανθρώπου της Εκκλησίας και αυτής της πλάσης. ..
..Και κλαίμε τον μεγάλο Βαπτιστή, αλλά και τον εαυτό μας. Εκείνος ήξερε πολύ καλά το πόσο κακό κάνει η αμαρτία και η ανομία. Γι’ αυτό τα ήλεγξε και τα εστηλίτευσε. Ο Άγιος Ιωάννης είναι τρυφερότατος Άγιος, στοργικότατος Άγιος. Ας είναι άγριος και στηλιτευτής. Αυτά αναφέρονται στην αμαρτία και στην ανομία. Η ψυχή μας, όμως, τον νοιώθει πατέρα, τον νοιώθει φίλο, τον νοιώθει αδελφό, τον νοιώθει προστάτη και συμπαραστάτη και κήρυκα της μετανοίας. Γι’ αυτό και ο λαός μας περίσσια αγαπά και τον Άγιο Ιωάννη τον Πρόδρομο. Τον έχει στην ψυχή του, τον έχει μέσα του. Γιατί έχουμε κι έναν άλλον Ιωάννη μέσα μας, που είναι η συνείδηση μας. Έχουμε δύο Ιωάννηδες. Τον μέγα Πρόδρομο του Κυρίου μας, τον μοναδικό Άγιο και τον υπέροχο, αλλά και τη συνείδησή, τη φωνή του Θεού εντός ημών.…»
π. Ανανίας Κουστένης, Λόγοι για τον Άγιο Ιωάννη τον Πρόδρομο, εκδόσεις Κύπρης, 2019. σελ. 117

***

«Ο Άγιος Ιωάννης βρίσκεται κοντά μας, τον έχουμε και μέσα μας, και μας οδηγεί. Γι’ αυτό, ας τον σκεπτόμεθα συχνά- πυκνά. Ας τον επικαλούμεθα στις προσευχές μας…
Ο Άγιος Ιωάννης είναι στοργικός και τρυφερός απέναντι μας. Ας φαίνεται αυστηρός. Αυστηρός είναι απέναντι στην ανομία και στην αμαρτία, για να μας δείξει πόσο κακό μας κάνει και πού μπορεί να μας οδηγήσει. Απεναντίας, στις αμαρτωλές ψυχές μας, τα θύματα της αμαρτίας, είναι τόσο τρυφερός, τόσο στοργικός, που ελάχιστοι Άγιοι, μετά την Παναγία, έχουν αυτή τη δύναμη της τρυφερότητος… Μην τον ξεχνάμε τον Άγιο Ιωάννη. Μην τον αφήνουμε τον Άγιο Ιωάννη. Να τον παρακαλούμε. Να μετανίζουμε ενώπιόν του τιμητικά και να τον ικετεύομε να πρεσβεύει. Κι όπως λέει το τροπάριο, που ψάλλομε κυρίως την Μεγάλη Τεσσαρακοστή , “Βαπτιστὰ τοῦ Χριστοῦ, πάντων ἡμῶν μνήσθητι, ἵνα ρυσθῶμεν τῶν ἀνομιῶν ἡμῶν, σοὶ γὰρ ἐδόθη χάρις, πρεσβεύειν ὑπέρ ἡμῶν. …»
π. Ανανίας Κουστένης, Λόγοι για τον Άγιο Ιωάννη τον Πρόδρομο, εκδόσεις Κύπρης, 2019. σελ. 138

Άγιος Αλέξανδρος του Σβιρ. Τον άγγιξε η Αγία Τριάδα κι έμεινε άφθαρτος. Άνθρωπε θείων επιθυμιών, το Άγιο Πνεύμα ευαρεστήθηκε να κατοικήσει σε σένα για την αγνότητα της καρδιάς σου.
https://iconandlight.wordpress.com/2020/08/29/%ce%ac%ce%b3%ce%b9%ce%bf%cf%82-%ce%b1%ce%bb%ce%ad%ce%be%ce%b1%ce%bd%ce%b4%cf%81%ce%bf%cf%82-%cf%84%ce%bf%cf%85-%cf%83%ce%b2%ce%b9%cf%81-%cf%84%ce%bf%ce%bd-%ce%ac%ce%b3%ce%b3%ce%b9%ce%be%ce%b5-%ce%b7/

Άγιος Αλέξανδρος του Σβίρ, τα χέρια και τα πόδια του Αγίου άρχισαν να αναβλύζουν σταγόνες ευώδους μύρου.
https://iconandlight.wordpress.com/2018/08/29/25051/

Ἀπολυτίκιον τοῦ Τιμίου Προδρόμου.
Ἦχος β´.

Μνήμη Δικαίου μετ᾿ ἐγκωμίων· σοὶ δὲ ἀρκέσει ἡ μαρτυρία τοῦ Κυρίου Πρόδρομε· ἀνεδείχθης γὰρ ὄντως καὶ Προφητῶν σεβασμιώτερος, ὅτι καὶ ἐν ῥείθροις βαπτίσαι κατηξιώθης τὸν κηρυττόμενον. Ὅθεν τῆς ἀληθείας ὑπεραθλήσας, χαίρων εὐηγγελίσω καὶ τοῖς ἐν ᾍδῃ, Θεὸν φανερωθέντα ἐν σαρκί, τὸν αἴροντα τὴν ἁμαρτίαν τοῦ κόσμου, καὶ παρέχοντα ἡμῖν τὸ μέγα ἔλεος.

Ἀπολυτίκιον τοῦ Ἁγίου Ἀλεξάνδρου.
Ἦχος δ´. Ταχὺ προκατάλαβε.

Τὸν θεῖον Ἀλέξανδρον, καὶ Ἱεράρχην κλεινόν, τὸν στῦλον τῆς πίστεως, τὸν ἀριστέα Χριστοῦ, ἐνδόξως τιμήσωμεν, ἅπαντες συνελθόντες, ὡς Ἀρείου τὴν λύπην, πρόῤῥιζον ἐκτεμόντα καὶ ῥητόρων ἀθέων, αἱρέσεως ῥήξαντα πλοκάς, μαχαίρᾳ τοῦ Πνεύματος.

Ἕτερον κοινὸν τῶν τριῶν Ἁγίων.
Δόξα. Ἦχος γ´. Τὴν ὡραιότητα.

Μύσται οὐράνιοι ἀποδεικνύμενοι, θεῖοι ἐκφάντορες τῷ κόσμῳ ὤφθητε, τὴν Ἐκκλησίαν τοῦ Χριστοῦ, ποιμάναντες θεαρέστως, ἱερὲ Ἀλέξανδρε, τῆς Τριάδος ὁ πρόμαχος, Ἰωάννη ἔνδοξε, ὁ τῆς χάριτος τρόφιμος, καὶ Παῦλε ἱερέων ἀκρότης· ὅθεν ὑμᾶς ἀνευφημοῦμεν.

Ἀπολυτίκιον τῆς Ὁσίας Βρυαίνης
Ἦχος γ΄. Τὴν ὡραιότητα.

Ἐν τῇ ἀσκήσει σου, πάσας ἐξέπληξας, τῇ ταπεινώσει δέ, καὶ τῇ πρᾳότητα, καὶ τῇ ἀγάπῃ πρὸς Θεόν, ἀνῆλθες τῶν ἐπιγείων· ὅθεν σε ὁ Κύριος, ἡγουμένην κατέστησε, βόσκων τὰ ἀρνία του, τοῖς λογίοις τοῦ Πνεύματος· διὸ Ὁσία Μῆτερ Βρυαίνη, πρέσβευε ὑπὲρ τῶν εὐφημούντων σε.

Ἀπολυτίκιον τοῦ Ὁσίου καὶ θαυματουργοῦ Φαντίνου τοῦ Νέου ἐν Θεσσαλονίκῃ
Ἦχος α΄. Τῆς ἐρήμου πολίτης.

Καλαβρίας τὸ κλέος, μοναστῶν μέγας ἥλιος, καὶ Θεσσαλονίκης προστάτης, ὤφθης πάτερ θεόσοφε. Λαβὼν γὰρ παιδιόθεν τὸν σταυρόν, Φαντῖνε ἐξεζήτεις τὸν Θεόν, καὶ μακρύνας ἐπλουτίσθης ὑπερφυῶς, ἐν θαυμαστοῖς χαρίσμασι. Δόξα τῷ σὲ σφραγίσαντι Χριστῷ, δόξα τῷ θαυμαστώσαντι, δόξα τῷ δεδωκότι σε ἡμῖν, μεσίτην καὶ διδάσκαλον.

Ἀπολυτίκιον τοῦ Ὁσίου καὶ θαυματουργοῦ Φαντίνου τοῦ
Ἦχος δ’. Ταχὺ προκατάλαβε.

Ταῖς θείαις λαμπρότησι, καταυγασθεὶς τὴν ψυχήν, τὰ σκάματα ἤνυσας, τῆς ἐναρέτου ζωῆς, Φαντῖνε μακάριε· ὅθεν τὴν τῶν θαυμάτων, κομισάμενος χάριν, λύεις τῶν παθημάτων, χαλεπὰς ἀμαυρώσεις, πρεσβεύων θεοφόρε, ὑπὲρ τῶν τιμώντων σε.

Ἀπολυτίκιον τοῦ ὁσίου Ἀλεξάνδρου τοῦ ἐν Σβίρ, τοῦ Ῥώσσου. (Ἀθανασίου ἱερομονάχου Σιμωνοπετρίτου)
Ἦχος α΄. Τῆς ἐρήμου πολίτης

Πρὸ γεννήσεως μάκαρ σκεῦος θεῖον προώρισαι, καὶ τῇ ὁδηγίᾳ Πανάγνου, θείας γνώσεως πέπλησαι· ποθήσας δὲ ζωὴν τῶν μοναστῶν, κατείληφας τὴν μάνδραν Βαλαάμ, καὶ ἐν Σβὶρ ἐν τέλει ζήσας ἀσκητικῶς, Τριάδα εἶδες ὅσιε, Ἧς ἐντολῇ τὴν σὴν Μονήν, ἵδρυσας καὶ ἠξίωσαι, τῆς ἀφθαρσίας τοῦ σεπτοῦ, λειψάνου σου Ἀλέξανδρε.

Ἀπολυτίκιον τοῦ ἁγίου Ἀλεξάνδρου Νέφσκυ ἡγεμόνος τῆς Ῥωσίας
Ἦχος γ’.

Μέγαν εὕρατο ἐv τοῖς πολέμοις σὲ ὑπέρμαχοv, ἡ Ἐκκλησία, στεφανῖτα, τὰ ἔθνη τροπούμενον. Ὡς οὖν Βαράγγων καθεῖλες τὸ φρύαγμα, καὶ τὴν Τατάρων ὀφρὺν καταβέβληκας οὕτως Ἅγιε, μεγαλοκράτωρ Ἀλέξανδρε, καὶ νῦν Ἰσμαηλίτας κατάῤῥαξον, ῥυόμενος τοὺς πίστει σε δοξάζοντας.

Κοντάκιον τοῦ Γενεσίου τῆς Θεοτόκου.
Ἦχος δ´. Αὐτόμελον.

Ἰωακεὶμ καὶ Ἄννα ὀνειδισμοῦ ἀτεκνίας, καὶ Ἀδὰμ καὶ Εὔα ἐκ τῆς φθορᾶς τοῦ θανάτου ἠλευθερώθησαν, ἄχραντε, ἐν τῇ ἁγίᾳ γεννήσει σου· αὐτὴν ἑορτάζει καὶ ὁ λαός σου, ἐνοχῆς τῶν πταισμάτων λυτρωθεὶς ἐν τῷ κράζειν σοι· Ἡ στεῖρα τίκτει τὴν Θεοτόκον καὶ τροφὸν τῆς ζωῆς ἡμῶν.

iconandlight.wordpress.com