Τρίπτυχο διδαχής και σωτηρίας.

Στην πόρτα της Μεγάλης Τεσσαρακοστής  βρισκόμαστε και σπεύδει η Εκκλησία μας,  χρησιμοποιώντας  τις συμβουλές  του Δομήτορά Της Χριστού,  να ρυθμίσει και να οριοθετήσει τις δράσεις μας, προκειμένου  να φτάσουμε  αισίως και στην Μεγάλη Εβδομάδα. Μπορεί η επόμενη περίοδος  να είναι γεμάτη με λατρευτικές  ευκαιρίες (Προηγιασμένες Θ. Λειτουργίες, κατανυκτικοί εσπερινοί,  Μεγ. Απόδειπνα, Χαιρετισμοί Παναγίας κ.ά.),  έρχεται  όμως  και oπειρασμός  να μην αφήσει να χαρούμε  πνευματικά και πολύ εύκολα να χάσουμε την ευκαιρία, ώστε καλύτεροι και καθαρότεροι  να υποδεχθούμε τα σωτήρια Πάθη του Κυρίου και την ένδοξη Ανάστασή Του. Είναι άσχημο να απωλεσθεί σε μια στιγμή,  μ’ έναν λόγο,  με μια πράξη, ό,τι είχαμε  καταφέρει τον προηγούμενο καιρό.
  Αλλά πώς θα περάσουν οι επόμενες σαράντα ημέρες;  Αν θέλουμε να είναι καρποφόρες  και για το πνευματικό μας καλό, θα πρέπει να τηρήσουμε  ένα τρίπτυχο που το Ευαγγέλιο  αύριο θα υπενθυμίσει  στην συνείδησή μας.
  Θα πρέπει δηλαδή να ξεκινήσουμε  ζητώντας την συγχώρεση  από τον Κύριο,  με μια προϋπόθεση,  ότι εμείς την έχουμε ήδη προσφέρει  στους άλλους. Είναι θράσος να Του ζητάμε,  χωρίς να έχουμε  δώσει, όχι σ’ Εκείνον,  αλλά στα παιδιά Του.  Όταν απαιτούμε το προνόμιο να συγχωρούνται  οι δικές μας αμαρτίες,  χωρίς να έχουμε  χαρίσει την συγνώμη μας  σ’ εκείνους που θελημένα ή αθέλητα μας  έβλαψαν  ή μας πίκραναν, τότε δεν είμαστε χριστιανοί αλλά καιροσκόποι.  Δεν είναι θέμα  επιλογής μας, είναι όρος απαράβατος  για να μας προσφέρει  και ο Θεός την άφεση.
  Χρειάζεται προσοχή,  γιατί εύκολα μπορεί να φερθούμε  ως συμφεροντολόγοι κατά την ώρα της Ιερής  Εξομολόγησης,  μυστήριο που (δυστυχώς μόνο)  αυτή την περίοδο  θα περάσουμε  το κατώφλι  του. Η παραμικρή  ρωγμή στις σχέσεις μας με τους άλλους,  και με συγγενείς  ακόμα  πρώτου βαθμού, θα είναι ικανή  για να μην ζήσουμε  σωστά  και μυσταγωγικά  την εκκλησιαστική περίοδο  που μας έρχεται.  Ο Γολγοθάς  με την συνομιλία Χριστού και μετανοημένου  ληστή πρέπει να είναι  στα μάτια  και τ’  αυτιά της ψυχής μας ζωντανός, για να μπορέσουμε να βιώσουμε  πραγματικά και την Ανάστασή Του.                    


  Η νηστεία πάντα συνυπήρχε με τον άνθρωπο,  είναι συνομήλικη μ’ αυτόν. Ήταν ο τελευταίος λόγος του Κυρίου  προς τον Αδάμ και την Εύα στον Παράδεισο. Δεν τηρήθηκε και έφυγαν γυμνοί,  όχι μόνο  από ρούχα  αλλά από την  χάρη Του.  Η παραβίαση της εντολής Του μάς έφερε σε δύσκολη θέση απέναντί Του, αλλά δεν έχουν  χαθεί για  πάντα.  Η εγκράτεια  ως υπόβαθρο  της νηστείας  και όχι  ως στέρηση,  είναι ένα στοιχείο  της ζωής μας. Δεν κάνουμε ότι θέλουμε,  υπάρχουν θέσμια και κανόνες  που ο σεβασμός τους  αποδεικνύει  ότι έχουμε λογική και όχι απλά ροπή.  Στην νηστεία  μάλιστα δίνουμε ό,τι έχουμε περισσότερο ανάγκη,  που αυτό μπορεί  να μην είναι αρτύσιμο, αλλά να έχουμε  σχέση εξάρτησης μαζί του και ας φαίνεται αθώο.
  Η εμφάνιση των νηστευόντων απασχόλησε τον Κύριο. Αν  νηστεύουμε για να φανούμε στους άλλους, χάνουμε ότι έχουμε κερδίσει. Είναι αυτονόητη  για τον  χριστιανό  η νηστεία, άρα δεν πρέπει να τη διατυμπανίζει  με λόγια ή με την εμφάνισή του. Νηστεία  όχι μόνο τροφών - που είναι εύκολη και ιατρική σύσταση- , αλλά  και κακών  που προξενούμε στους άλλους.
  Τέλος  πρέπει να σταθούμε στο οικονομικό κέρδος  που ίσως υπάρξει  από την νηστεία. Δεν θα  το  αποταμιεύσουμε,  μας λέει ο Ιησούς.  Θα το  προσφέρουμε  στον συνάνθρωπο  που δεν έχει χρήματα  για να ζήσει  σαν άνθρωπος, ιδίως  τις  Άγιες ημέρες  που θα έρθουν.   Άρα πρέπει και τα φαγητά  που θα υπάρχουν στο τραπέζι μας  την περίοδο αυτή,  όχι μόνο νηστήσιμα να είναι, αλλά φθηνά, λίγα και απλά.
  Τα χρήματα  κάποτε χάνονται,  οι σχέσεις μεταξύ των ανθρώπων,  και μάλιστα χριστιανών, υπάρχουν και δοκιμάζονται, ιδίως  σε περίοδο  οικονομικών κρίσεων. Η βοήθεια στον φτωχό της διπλανής πόρτας  είναι  απόδειξη  ότι παραμένουμε όντως άνθρωποι με αισθήματα που  δεν έφθειραν  οι καταστάσεις. Ενωμένοι όλοι, με το δικό του πρόβλημα ο καθένας,  ξεπερνάμε  τις δυσκολίες  και αυτές κάποτε  θα είναι παρελθόν.
  Σίγουρα  στο τρίπτυχο  διδαχής  και  σωτηρίας  που θα ξετυλίξει  στο αυριανό ευαγγελικό  ανάγνωσμα  ο Χριστός  επιθυμεί  να μας προφυλάξει  από τις κακοτοπιές του διαβόλου,  που  θέλει να μας παρασύρει στην αυθαιρεσία  ως  προς τον εαυτό μας και τους άλλους.  Κυρίως επιδιώκει να είμαστε  μακριά  από τον Θεό  και την προστασία  Του. Συγχώρεση  του άλλου,  νηστεία φαγητού και κακιών και αληθινή ελεημοσύνη είναι το  τρίπτυχο της θεϊκής επιταγής. Αναμεσά τους  υπάρχει  σύνδεση και  το όφελος  το οποίο προκύπτει από την συνύπαρξη αυτών επενδύεται στην  σωτηρία μας  και δεν χαρίζεται για την καλοπέρασή μας. Οι οδηγίες θα δοθούν, η ανταπόκριση είναι στην δική μας επιλογή. Μόνο να ξέρουμε: εύκολα  χτίζουμε  πιο εύκολα γκρεμίζουμε.               http://www.amen.gr/article12882