Διηγείται ένας πιστός:
«Μια μέρα, βγαίνοντας από το ναό μαζί με τον π. Γαβριήλ, εκείνος έκανε το σταυρό του. Μόλις απομακρυνθήκαμε μερικά μέτρα, στράφηκε ξαφνικά προς το ναό και άρχισε να... φτύνει! Ύστερα, περνώντας έξω από μια ταβέρνα έκανε πάλι το σταυρό του. Βέβαια αυτό το έκανε συχνά, αλλά δεν μπορούσα να το εξηγήσω και έτσι δεν συγκράτησα την περιέργεια μου:
— Γέροντα, γιατί όταν είστε κοντά στο ναό
φτύνετε και όταν περνάτε έξω από την ταβέρνα κάνετε το σταυρό σας και
προσεύχεστε;
— Αφού με ρωτάς από καρδιάς, θα σου πω. Αυτό
όμως αφορά μόνον εμένα. Γύρω από την εκκλησία στέκονται παρατεταγμένα σε τρεις
σειρές τα δαιμόνια, γιατί δεν θέλουν να μπαίνει μέσα ο άνθρωπος. Έτσι, όταν
βγαίνω από το ναό και απομακρύνομαι λίγο, τα βλέπω και φτύνω. Ενώ όποτε περνάω
από την ταβέρνα βλέπω τους αγίους Αγγέλους να κλαίνε που μεθοκοπούν εκεί οι
άνθρωποι, κι αρχίζω μαζί τους να προσεύχομαι ν' αφήσουν την οινοποσία και να
πάνε στο ναό. Ο ναός συμβολίζει τον Ουρανό. Να περάσω από μπροστά του και να
μην μπω μέσα; Αν περάσεις μπροστά από την εκκλησία και κάνεις απλώς το σταυρό
σου, σημαίνει ότι χαιρετάς τον Θεό και τον προσπερνάς. Τότε τα δαιμόνια χαίρονται.
Γι' αυτό πρέπει να διαπεράσεις τον κλοιό τους ή τουλάχιστον να πλησιάσεις την πόρτα
του ναού και εκεί να κάνεις το σταυρό σου. Αν δεν έχεις χρόνο, κάνε απλώς το
σταυρό σου και ζήτησε από τον Κύριο συγχώρεση που δεν μπήκες μέσα».
Μια
φορά ο Γέροντας φαινόταν στενοχωρημένος. Ύστερα από λίγο άρχισε να παριστάνει
τον τρελό κι έλεγε:
—
Φεύγουν από τη Γεωργία για να συναντήσουν άλλους προφήτες. Τι πρόβλημα έχει η
Γεωργία; Ίσως εδώ μάλιστα να βρίσκεται και κάποιος λίγο πιο μεγάλος από τον
άγιο Σεραφείμ του Σάροφ! «Ότι ουκ έστι προφήτης άτιμος ει μη εν τη πατρίδι αυτού
και εν τοις συγγενέσι και εν τη οικία αυτού». http://apantaortodoxias.blogspot.gr/2013/10/blog-post_9224.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου