Ο Γέροντας Αιμιλιανός μας συμβουλεύει...

    

❋ Ἡ ἀγάπη εἶναι μίμησις τοῦ Χριστοῦ, διότι “αὐτός πρῶτος ἠγάπησεν ἡμᾶς”. Ἑπομένως, ὅταν ἀγαπῶ, σημαίνει ὅτι ἔχω πάρει δωρεά, ἔχω πάρει χάρι ἀπό τόν Θεό καί ὅτι μιμοῦμαι τόν Χριστόν.

❋ Ἡ ἀγάπη ἀποσκοπεῖ στό νά μπορῆ ὁ ἕνας νά δίνη χαρά στόν ἄλλον· νά στεροῦμαι ἐγώ ἑκουσίως, γιά νά ἔχη περισσότερα ὁ ἄλλος· νά θυσιάζω τόν ἑαυτό μου, γιά νά νοιώθη ὁ ἄλλος ἄνετα, νά νιώθη ἀσφάλεια στήν ζωή του.

❋ Ὁ Θεός θέλει νά εἴμεθα στήν καθημερινή μας ζωή τέτοιοι, ὥστε νά μᾶς ἀγαποῦν οἱ ἄλλοι καί νά μᾶς νοιώθουν εὐχάριστους. Νά μποροῦν νά ἐπικοινωνοῦν μαζί μας, νά ποῦν τή χαρά τους, τή λύπη τους, τά προβλήματά τους. Νά νοιώθουν ὅτι εἴμαστε καρδιές πού ζοῦμε κοντά ἡ μία στήν ἄλλη καί μποροῦμε νά βοηθοῦμε ὁ ἕνας τόν ἄλλον. 

❋ Νά ἀνεχώμεθα λοιπόν τόν ἄλλον ὅπως εἶναι. Ὁ ἕνας θά μέ ὑβρίση· μάλιστα. Ὁ ἄλλος θά μέ ἐπαινέση· μάλιστα. Ὁ ἕνας θά μου δώση μισό ποτήρι νερό· μάλιστα. Νά μήν μπερδευώμαστε στήν ζωή τοῦ ἄλλου. Μόνον, ὅταν μᾶς ζητήσουν τήν ἀγάπη μας, νά τήν δώσωμε, ὅπως τήν δίνει ὁ Θεός “ἐπί δικαίους καί ἀδίκους”. Νά τηροῦμε “τήν ἑνότητα τοῦ Πνεύματος”, ἤτοι τήν πίστι τήν ἁγία πού μᾶς ἔδωσε ὁ Θεός. Αὐτά εἶναι ὁ προκείμενος ἀγώνας μας, τόν ὁποῖον ἀγαπάει ὁ Θεός...

❋ Ὅπως εἰς τήν θάλασσαν τῆς Τιβεριάδος, ὅταν ἤγρευσαν οἱ μαθηταί πλῆθος ἰχθύων, εἶπεν ὁ Ἰωάννης εἰς τόν Πέτρον “Ὁ κύριος ἐστιν”, οὕτω καί ἡμεῖς, ὅταν ἁπλώνομεν τά δίχτυα τῆς προσευχῆς, ἠμποροῦμεν νά ἐπαναλαμβάνωμεν “ὁ Κύριος ἐστι” μετά πλήρους πεποιθήσεως, διότι μᾶς τό βεβαιοῖ ἡ Ἐκκλησία μας, ὅτι ἐκεῖ ὑπάρχει Αὐτός. Νά ᾽τος! Παρών, ὁ ἴδιος ὁ Θεός!

Διά νά φωταγωγῆται ὅμως καί νά λαμπρύνεται διά τῆς παρουσίας τοῦ Κυρίου ὁ πιστός μέ τήν εὐχήν, πρέπει νά προσέχη ὁ ἴδιος νά εἶναι ὁ βίος του ἀνάλογος μέ τήν ζωήν πού ἁρμόζει εἰς τόν Θεόν. Ἀφοῦ θέλει τόν Θεόν, πρέπει νά ζῆ θεοπρεπῶς. Νά ἐπιδιώκη νά ξεφεύγη ἀπό τήν ἀνθρωπίνην μιζέρια καί τήν κακομοιριά, νά ἐνδυναμώνη τόν ἑαυτόν του διά τῆς θείας δυνάμεως, νά ἀσκῆται, νά γίνεται σκεῦος χωρητικόν τῶν θείων χαρισμάτων. Ἀκόμη, νά ἐπιθυμῆ τήν κάθαρσίν του ἀπό πάσης ἁμαρτίας, πληροφορούμενος ἀπό τόν λόγον τῆς ἀληθείας ὅτι αὐτό εἶναι κατορθωτόν. Μέ τήν ἔμπρακτον θέλησίν του καί τήν εὐδοκίαν τοῦ Θεοῦ νά φέρεται πρός τήν δυνατήν ἀπάθειαν ὁ ἴδιος, καί μάλιστα γινόμενος ὁλονέν θεοειδέστερος.

❋ ...Διά νά προσεύχεσαι πρέπει νά ἔχης ἕν στοιχεῖον, τό ὁποῖον εἶναι ἀνάγκη νά τό καλλιεργῆς. Ὅπως προσέχομεν τήν ὑγείαν τοῦ σώματός μας, ἔτσι νά προσέχωμεν καί τήν ὑγείαν τῆς ψυχῆς. Εἶναι ἀνάγκη νά εἴμεθα χαρούμενοι.

Ὅταν συνηθίζωμεν νά προσευχώμεθα, μᾶς χαρίζεται ἡ χαρά τοῦ Χριστοῦ καί περισσότερον ἀκόμη. Ἄν προσευχόμενος θλίβεσαι, ἄν βαρυθυμῆς, κάτι μέσα σου δέν πηγαίνει καλά. Νά τό κοιτάξης, νά δώσης προσοχή, διότι ὁ χαρακτήρ τοῦ ἀνθρώπου ἐπιδρᾶ πολύ. 

❋ ... Ὁ μοναχισμός εἶναι μία πραγματική κοινωνία, μία σύναξις. Στό μοναστήρι οἱ μοναχοί δέν εἴμαστε ἄτομα καί ἁπλά ὀνόματα, ἀλλά ὅλοι μαζί ἀποτελοῦμε μία καρδιά, ἕνα σῶμα. Δέν ξεχωρίζουμε. Καί καθώς τά μοναστήρια, ὡς ἐπί τό πλεῖστον, ἔχουν περισσότερους μοναχούς καί λιγώτερα κελλιά, ὁ ἕνας εἶναι πλάϊ στόν ἄλλον καί ἀναπνέει τήν ἀγάπη τῆς καρδιᾶς του. Ὁ,τι ὑπάρχει στόν μοναχισμό εἶναι ὑπόδειγμα τοῦ οὐρανοῦ. Ἡ Ἐκκλησία παίρνει τά ὑποδείγματα αὐτά καί τά προσφέρει στούς πιστούς, ὅπως ἔκαναν καί οἱ Πατέρες.

❋ Ὁ κόσμος νομίζει ὅτι, ὅταν κάποιος πάη στό μοναστήρι, φεύγει ἀπό τήν κοινωνία καί ἀγριεύει. Τό λέγουν αὐτό, διότι ἀγνοοῦν ὅτι οἱ μοναχοί εἶναι οἱ περισσότερο κοινωνικοί ἄνθρωποι. Νά ξεύρετε ὅτι κανείς δέν μπορεῖ νά γίνει μοναχός, ἐάν δέν εἶναι κοινωνικός, ἐάν δηλαδή δέν μπορῆ νά ἐπικοινωνῆ μέ τούς ἀνθρώπους καί νά ἀντιμετωπίζη ὅλες τίς κοινωνικές δυσκολίες. Ἄν δυσκολεύεται νά παντρευθῆ, νά δημιουργήση οἰκογένεια, ἐπίσης δέν μπορεῖ νά γίνει μοναχός. Πρέπει νά νοιώθη ἀσφαλής στήν ζωή του. Δέν εἶναι καταφύγιο τά μοναστήρια. Ἑπομένως, ὁ μοναχός μπορεῖ νά ἐπιτύχη ὅλα τά προηγούμενα, τά ὁποῖα ἀγαπᾶ, δέν τά ἀρνεῖται, δέν τά κατηγορεῖ, δέν τά περιφρονεῖ, ἀλλά προτιμᾶ κάτι ἀνώτερο γιά τόν ἑαυτό του...

❋ ... Ὁ γάμος εἶναι ἕνας δρόμος· ἀρχίζει ἀπό τήν γῆ καί τερματίζει στόν οὐρανό. Εἶναι μία σύναψις, ἕνας σύνδεσμος μαζί μέ τόν Χριστόν, πού μᾶς βεβαιώνει ὅτι θά πᾶμε κάποτε στόν οὐρανό.... 

❋ ...Πάνω ἀπό τήν ἀγάπη, πάνω ἀπό τόν ἄνδρα σου, πάνω ἀπό τήν γυναῖκα σου, πάνω ἀπό τά καθημερινά σου γεγονότα, νά θυμᾶσαι ὅτι προορίζεσαι γιά τόν οὐρανό, ὅτι μπῆκες στόν δρόμο πού πρέπει ὁπωσδήποτε νά σέ βγάλη ἐκεῖ. Ἡ νύμφη καί ὁ γαμπρός δίνουν τά χέρια τους, τούς πιάνη ὁ ἱερεύς καί ἀκολουθοῦν γύρω ἀπό τό τραπέζι χορεύοντας καί ψάλλοντας. Αὐτό σημαίνει ὅτι ὁ γάμος εἶναι ἡ πορεία, τό ταξίδι πού θά καταλήξη στόν οὐρανό, στήν αἰωνιότητα.

❋ Στόν γάμο φαίνονται ὅτι παντρεύονται δύο. Δέν εἶναι ὅμως δύο ἀλλά τρεῖς. Παντρεύεται ὁ ἄνδρας τήν γυναῖκα καί ἡ γυναῖκα τόν ἄνδρα, ἀλλά καί οἱ δύο μαζί ὑπανδρεύονται τόν Χριστόν. Τρεῖς ἑπομένως λαμβάνουν μέρος στό μυστήριο καί τρεῖς πλέον παραμένουν στήν ζωή τους.

❋ ...Ὅλα ὅσα χρησιμοποιοῦνται, κατά τήν τέλεσι τοῦ γάμου, εἶναι σκιές καί σύμβολα πού δείχνουν ὅτι ἐκεῖ εἶναι ὁ Χριστός. Ὅταν κάθεσαι καί βλέπεις ξαφνικά μιά σκιά, καταλαβαίνεις ὅτι κάποιος ἔρχεται. Δέν τόν βλέπεις· τό ξεύρεις ὅμως. Πρωΐ πρωΐ σηκώνεσαι καί βλέπεις κατακόκκινο τόν ὁρίζοντα στήν ἀνατολή. Θά βγῆ, λές, σέ λίγο ὁ ἥλιος... 

❋ Ὅταν βλέπης τόν γάμο σου, τόν ἄνδρα σου, τήν γυναῖκα σου, ὅταν βλέπεις τίς στεναχώριες σου, τά πάντα μέσα στό σπίτι σου, νά ξεύρης ὅτι εἶναι σημάδια τῆς παρουσίας τοῦ Χριστοῦ. Εἶναι σάν νά ἀκοῦς τά βήματά του, σάν νά ἔρχεται, σάν νά πρόκειται νά ἀκούσης τώρα καί τήν φωνή του. Σκιές εἶναι ὅλα αὐτά πού δείχνουν ὅτι μαζί μας εἶναι ὁ Χριστός. Εἶναι ἀλήθεια ὅτι ἐξ αἰτίας τῶν μεριμνῶν μας τόν νοιώθομε ὠς ἀπόντα. Τόν βλέπομε ὅμως μέσα στίς σκιές καί εἴμαστε βέβαιοι ὅτι εἶναι μαζί μας..... Ἡ ζωής εἶναι πλέον μαζί μέ τόν Χριστόν...

πηγή: ΜΟΝΑΧΙΚΗ ΕΚΦΡΑΣΗ

ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ ΔΙΜΗΝΙΑΙΟ, ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΑΓΙΟΥ ΝΕΚΤΑΡΙΟΥ - ΤΡΙΚΟΡΦΟ ΦΩΚΙΔΟΣ.          http://en-ypomoni-akymanto.blogspot.gr/2014/03/blog-post_18.html