Η ΩΡΑ ΤΩΝ ΠΡΟΦΗΤΕΙΩΝ---IΔΕΟΛΟΓΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΚΑΙ ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΗ ΚΑΤΕΥΘΥΝΣΗ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ.

Η έρευνα μας στις προφητείες ξεκίνησε πολύ παλιά,από την δεκαετία του 70.με αποτέλεσμα να έχουμε πολλά κείμενα στην κατοχή μας ακόμα και από την δεκαετία του 60.Ενα από αυτά τα προφητικά κείμενα θα παρουσιάσουμε σήμερα,πράγματα που γράφτηκαν από τον  Κωνσταντίνο Τσάταλο το 1963 στην Θεσσαλονίκη.

1. Ό ψυχρός πόλεμος.

Πρίν ακόμα τελείωση ό Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος διεγράφησαν τά ιδεο-
λογικά και γεωγραφικά όρια των δύο κολοσσιαίων συνασπισμών, οί δποΐοι ευρί-
 σκονται σήμερα αντιμέτωποι αλλήλων.              

Εκείνο πού χαρακτηρίζει ιδιαίτερα τήν έποχήν μας είναι δτι ένα σημαντικόν ποσοστδν έκ τών εθνοτήτων πού απαρτίζουν τούς εκατέρωθεν συνασπισμούς, ανήκον γεωγραφικώς είς τον α' ή τόν β' συνασπισμόν, δεν ανήκει και είς τον άντίστοιχον ίδεολογικόν.

Γάλλοι, Ιταλοί, "Ελληνες π. χ. ανήκοντες γεωγραφικώς είς τον Δυτικόν Κόσμον, ίδεολογικώς ανήκουν είς τήν άντίθετον παράταξιν και αυτής εύχονται καθ' οιονδήποτε τρόπον τήν έπικράτησιν, χαίροντες διά τά τεχνολογικά και επιστημονικά επιτεύγματα της κα λυπούμενοι διά τά αντίστοιχα τής γεωγραφικής των πατρίδος. Έν μια λέξει:  ή ιδεολογική είναι ή πραγματική των πατρίς.

Ή έπανασταακή ίδεολογία διέσπασε τούς εθνικούς δεσμούς κατά τρόπον καί είς έκτασιν πρωτοφανή είς τήν ίστορίαν.

Το φαινόμενον αύτό δέν δύναται νά παραβληθή προς τήν άρχικήν, τήν ήρωϊ-κήν περίοδον τοϋ χριστιανικού κινήματος. Ό χριστιανος αγαπά βέβαια τον ομοϊδεάτην του, δέν μισεί όμως καί τον ομοεθνή του. Ό Χριστιανισμός δέν επεβλήθη διά τής βίας καί τών αιμάτων, αλλά διά τής θυσίας τών τέκνων του.

Είς τάς δύο μεγάλας παρατάξεις, παρά τον ύφιστάμενον διάλογον είς τε το δι

πλωματικόν και πνευματικόν πεδίον, τάς έμπορικάς σχέσεις και τάς έπιστημονικάς και καλλιτεχνικάς έπαφάς, ουσιαστικώς καλλιεργείται ή υποψία και τό μίσος. Τά πάντα έχουν έπιστρατευθή πρδς τοϋτο. Ό τύπος, το ραδιόφωνον, ή προβολή τών ε­πιστημονικών και τεχνολογικών επιτευγμάτων (δορυφόροι, κοσμοναύτες) ακόμη δέ και ή σπουδή δια τήν βοήθειαν τών υπανάπτυκτων.

"Ολα αυτά συνθέτουν τήν νέαν μορφήν πολέμου, ή οποία μέ έναλλαγας ύφέσεως και εντάσεως έλαβε τό γνωστόν όνομα ψυχρός πόλεμος.

Ό ψυχρός πόλεμος είναι ή φαινόμενη έκδήλωσις της υφισταμένης εντάσεως.

2. Κίνδυνος πυρηνικού πολέμου.

Έάν θελήσωμεν νά άνασύρωμεν τον πέπλον και νά γκρεμίσωμεν το παραπέ­τασμα, θα ίδωμεν ότι, πίσω άπό τον φαινομενικά άκίνδυνον ψυχρον πόλεμον, προπαρασκευάζονται τά μέσα δι*ένα πόλεμον τόσον έξοντωτικόν, πού δια νά τον αποφυγή τδ πάν θά έπρεπε νά κάνη ή άνθρωπότης καi εις πάσαν ύλικήν θυσίαν νά υποβληθή. Προ πάντων θά έπρεπε νά μελετήση τά αίτια πού προκαλούν τον πόλε­μον. Άλλα γιά νά τά μελετήση ορθώς χρειάζεται το φώς. Και το Φώς, το μοναδικόν πνευματικδν Φώς, αρνείται επιμόνως νά πλησίαση.

Τά απαίσια όπλα της μαζικής καταστροφής, αί άτομικαί και πυρηνικαί βόμβαι επισωρεύονται καθ' έκάστην εις τάς μυστικάς άποθήκας, ή κάθε μιά μέ τήν έτικέττα προορισμού εκρήξεως της.

Έξέδραι εκτοξεύσεως πυραύλων μέ πυρηνικούς κώνους έχουν προσανατολισθή μέ τά στοιχεία βολής, όχι μόνον διά νά πλήξουν στρατιωτικούς στόχους, άλλά καί διά νά καταστρέψουν τον μόχθον ολοκλήρων γενεών και νά εξαφανίσουν αμάχους πλη­θυσμούς.

Ό πλήρης έξολοθρεμός διαγράφεται ενώπιον μας.

"Ολοι οί περασμένοι πόλεμοι, ακόμη κι' αύτοι οι πρόσφατοι, πρώτος και δεύ­τερος παγκόσμιοι πόλεμοι, ως παρονυχίς και ώς πόλεμοι παιδιών μπορούν νά θεω­ρηθούν συγκρινόμενοι προς τον διαγραφόμενον διά πυρός κατακλυσμόν.

Είς πενήντα εκατομμύρια υπολογίζονται τά θύματα τού άρξομένου, ο μή γέ­νοιτο, πυρηνικού πολέμου είς Ήνωμένας ΙΙολιτείας κατά το πρώτον είκοσιτετράωρον και ανάλογα είς τήν Σοβιετικήν "Ενωσιν.

Είς οκτακόσια δε εκατομμύρια έως εν δισεκατομμύριον είς ολόκληρον τον κόσμον, έάν γενικευθή, μέσα είς ελάχιστον χρόνον.

Μήπως ευρισκόμεθα είς τήν έποχήν τού δράματος της Άποκαλύψεως; «Και ό έκτος άγγελος έσάλπισε" και ήκουσα φωνήν μίαν έκ τών τεσσάρων κεράτων του θυσιαστηρίου του χρυσού του ενώπιον τοϋ Θεοϋ, λέγοντος τω έκτο άγγέλω' ό έχων τήν σάλπιγγα, λύσον τους τεσσάρας αγγέλους τους δεδεμένους έπι τω ποταμω τω μεγάλω Ευφράτη. Και έλΰθησαν οί τέσσαρες άγγελοι οί ήτοιμασμένοι είς τήν ωραν και τήν ήμέραν και μήνα .και ενιαυτόν,ίνα αποκτείνωσι τό τρίτον τών ανθρώπων» (Άποκαλ. θ' 13 - 1G).

Και έάν παραταθή ο πόλεμος;

Εάν παραταθη,  υπάρχει μεγάλος  κίνδυνος διά τήν έπιβίωσιν τού ανθρώπου.(Σήμερα έχει διαλυθεί η Σοβιετική Ένωση και είχε ξεχαστεί ο '"Ψυχρός πόλεμος"που επανήλθε στο προσκήνιο μετά τα γεγγονότα στην Ουκρανία.Ενα νέο ψυχρό πόλεμο έχουμε σήμερα.)

εις τον πλανήτην.

Τί, λοιπόν, θά έξαφανισθή" ο άνθρωπος άπό τον πλανήτην, θά αυτοκτονήσω; Υπάρχει πράγματι τέτοιος κίνδυνος; Βεβαίως υπάρχει κίνδυνος πλήρους εξοντώσεως. Το βεβαιούν οί είδικοί έπί τής πυρηνικής ενεργείας. Άλλα Δόξα τω θεω, ή γή δεν είναι, όπως φαίνεται έκ πρώτης όψεως ξέφραγο αμπέλι όπου ο αφηνια­σμένος άνθρωπος να ημπορεί έπ' άπειρον να κάνη ό,τι θέλει.

3. Αποκλείεται ολοκληρωτική καταστροφή

Κατηγορηματικήν έχομεν τήν διαβεβαίωσιν Εκείνου, ο οποίος κατεσκεύασε τον κόσμον και τον παρακολουθεί μέ άγάπην και πρόνοιαν «και θριξ έκ της κεφα­λής υμών ού μή άπόληται» (Λουκ. κα' 18) ότι και κατά τήν μεγαλυτέραν όοκιμασίαν πού πρόκειται να περάση ή άνθρωπότης δέν θά τήν άφήση νά αύτοκαταστραφή «και εί μή έκολοβώθησαν αι ήμέραι εκεϊναι, ουκ αν έσώθη πάσα σάρξ' δια δέ τούς εκλεκτούς κολοβωθήσονται αί ήμέραι εκεϊναι» ') (ΜατΘ. κδ' 22).

Έάν ύποβάλωμεν το ερώτημα πώς διαβλέπουν οί άνθρωποι τήν λυσιν τοϋ αν­θρωπίνου δράματος, θά λάβωμεν διαφόρους απαντήσεις. Ξεχωρίζω τάς έκ διαμέτρου αντιθέτους.

Ή μία παράταξις τών υπεραισιοδόξων πού κάνει τήν ευχή της πίστι, θά μάς ειπη ότι δέν διαβλέπει πόλεμον διότι είναι τόσα τά μέσα της καταστροφής εκα­τέρωθεν ώστε κανείς δεν θά τολμήση νά άρχίση τδν πόλεμον. Ίσχυρδν το επι­χείρημα.

Αγνοείται δμως, ότι είς τάς εξελίξεις έδώ είς τον κόσμον άδιοράτως υπει­σέρχεται δχι μόνον κατά τάς ίστορικάς στιγμάς, αλλά και διά τήν προσωπικήν έ­καστου έξέλιξιν ένας παράγων δ όποιος εξασκεί τδν άποφαστικδν ρόλον. Το Πνεύ­μα. Ό θεός. Τδ Πνεϋμα. πού δ κόσμος δέν διακρίνει, άφού δέν διακρίνει ούτε τήν βαθυτέραν αίτίαν τών πράξεων του. Τπάρχει δμως και ενεργεί και αποφασίζει διά τήν ζωήν τοϋ κάθε άνθρωπου, τών εθνών και ολοκλήρου τής ανθρωπότητας. Τήν πρόνοιάν Του, πού αρχίζει άπδ το σπουργίτη, το στρουθίον «και εν έξ αυτών ού πεσεΐται επί τήν γήν άνευ  τοΰ Πατρός υμών» (ΜατΘ. ι' 29)  επεκτείνει μέχρι

των μεγάλων κοσμικών γεγονότων,  όπως είναι ο πόλεμος.

Κάποτε ερωτηθείς εις μέγας πράγματι συγγραφεύς, προτού πέση είς το βά-ραθρον τής αρνήσεως, έάν είναι υπέρ ή κατά του πολέμου, έάν πιστεύη, ότι θά γίνη ή θά άποφευχθή δ πόλεμος, έδωσε την παροιμιώδη πράγματι άπάντησιν' «Κύ­ριε, μέ ερωτάτε έάν είμαι υπέρ ή κατά του σεισμού;»

Ή άλλη παράταξις των απαισιόδοξων βλέπει τόν πόλεμον άναπόφευκτον και υστέρα το χάος και την τελείαν καταστροφήν.

Ενα άγχος κυριαρχεί σήμερα είς τον κόσμον,   το άγχος του πυρηνικού πο­λέμου.    

4.      Τεχνολογική και επιστημονική πρόοδος.

Συνεχίζεται βέβαια ή ζωή μέ τον συνήθη και μάλιστα έντονώτερον ρυθμόν άπό άλλοτε. Καταβάλλονται προσπάθειαι καλλιτερεύσεως των όρων της ζωης. Εί­ναι πράγματι καταπληκτικά τά επιτεύγματα της τεχνολογίας και της επιστήμης διά την βελτίωσιν τών όρων της υλικής ζωης. Τεράστια άλματα προόδου έγιναν μέσα σέ λίγα χρόνια είς όλους τούς τομείς. Είς τά μέσα συγκοινωνίας και επικοι­νωνίας, τήν διατροφήν και διαμονήν, τήν ψυχαγωγίαν, τά ταξίδια.

"Ολα αυτά καλά είναι, βέβαια, αλλά δεν τά απολαμβάνουν όλοι και είς τον αύτόν βαθμόν και ετσι, μή υπάρχοντος μάλιστα ιδανικού προσανατολισμού, αρχίζει οξύτατον το κοινωνικόν πρόβλημα πού διαβιβρώσκει τούς εθνικούς δεσμούς.

Μεγάλη λοιπόν ή πρόοδος διά τήν συντήρησιν και βελτίωσιν τών όρων τής υ­λικής ζωής.( Προφητικώς γραμμένα το 1963 αν συγκριθούν με το σήμερα του 2014 αναρωτιόμαστε πόσο μάκρυά έβλεπαν οι τότε συγγραφείς περί προφητικών κειμένων)                          

5.      Παγκόσμιος πνευματική παρακμή.     

Είς τον πνευματικόν τομέα τί γίνεται; Τι γίνεται διά τήν προσπάθειαν τοϋ άνθρωπου νά πλησίαση τδν θεόν  νά ψηλάφηση τον θεόν, νά έξομοιωθη μέ τδν Δημιουργδν πού είναι καΐ δ κύριος προορισμός του; «Έποίησέ τε εξ ενός αί­ματος πάν έθνος ανθρώπων κατοικείν επι πάν τό πρόσωπον τής γης, όρίσας προστεταγμένους καιρούς και τάς όρο θεσίας τής κατοικίας αυτών, ζητεϊν τόν Κυριον, εί άρα γε ψηλαφήσειαν αυτόν και ευροιεν, καί γε ού μακράν από ενός έκαστου ημών υπάρχοντα (Πράξ. ιζ' 26, 27) όχι μόνον πρόοδος, δυστυχώς, δεν παρετηρήθη,  άλλά αντιθέτως ,οπισθοδρόμησις.

Ό σημερινός άνθρωπος, καταληφθείς άπό τήν μανίαν νά απόλαυση τά αγαθά τής ζωής, έλησμόνησε το εύγενέστερον στοιχείον τής υποστάσεως του, τήν ψυχήν του, τδ πνεύμα του καί άφησε τον έσωτερικόν του άνθρωπον έν πενία πνευματική καί 'έτσι, πνευματικά ατροφικός, είναι ανίκανος νά βαδίση τον δύσκολον δρόμον προς κατάκτησιν τού σκοπού τής ζωής, τήν άπολύτρωσιν, τήν αιωνιότητα καί τήν θέωσιν.

Παρά τά υλικά αγαθά της ζωής — εκείνων εννοείται πού τά απολαμβάνουν είναι ουσιαστικά δυστυχής ο άνθρωπος. Φοβείται και τρέμει ο σημερινός άνθρωπος. "Εχασε τδ βάλσαμον τής παρουσίας της θείας προνοίας, άπέκοψε τους δεσμούς του άπο το κέντρον και τήν τροφόν τής πνευματικής ζωής, τον θεόν. Και πνευματικώς δέν αυξάνει, διότι τρέφεται μέ ξυλοκέρατα. Το Εύαγγέλιον έχει παραμερισθή άπδ τήν άτομικήν, οίκογενειακήν, κοινωνικήν, έθνικήν και ύπερεθνικήν ζωήν. Και τούτο όχι μόνον εις τάς χώρας όπου έχει κηρυχθή αμείλικτος κατά πάσης θρησκείας πόλεμος, υπάρχει και εκεί τδ μικρδν έκλεκτόν ποίμνιον άλλά και τον δυτικόν κόσμον πού κόπτεται, δτι μάχεται υπέρ τής αληθείας, τής ελευ­θερίας και τής θρησκείας.(Πόσο πραγματικά ταιράζει στην σημερινή πραγματικότητα το κείμενο με τα γεγγονότα τηου Ισλαμικού Κράτους στη Μέση Ανατολή αλλά και την πνευματική παρακμή τόσο την Ελλάδα ,όσο και στις Δυτικές χώρες).                  

6.       Πνευματική παρακμή παρ' ήμίν.             

Το Εύαγγέλιον έχει παραμερισθή και είς τον άγιον αυτον τόπον πού έχει ποτιστεί άπό αίμα αγίων και έχει πατηθή άπό τά πόδια ασκητών και ομολογητών, τον τόπον αύτόν τον αγνώμονα διά τον οποίον ελέχθησαν οχι άπό άνθρωπον άλλά άπό τον θεάνθρωπον τά τόσον εγκωμιαστικά λόγια «Έλήλυθεν ή ώρα ίνα δοξασθη ο υιός του άνθρωπου» (Ίωάν. ιβ' 23) και είς τήν πατρίδα μας, που έχει ώς έθνικόν της σύμβολον, το σύμβολον τής χριστιανοσύνης, τον σταυρόν, και έχει ταυτίσει το έθνος μέ τήν θρησκείαν, τήν Ορθοδοξίαν, και πού εθεωρείτο όρθόν και δικαίως  άλλοτε ότι ευρίσκεται μακράν τοϋ έθνους, ο περίπατων μακράν τής ορθο­δοξίας: τήν Ελλάδα πού ήλευθερώθη μέ το σύνθημα «γιά του Χρίστου τήν πίστι τήν αγία»,  ο κόσμος, ο πολύς,  έχει άπομακρυνθή  άπό τον θεόν.

Ή ήγέτις τάξις πού πρέπει νά δίδη το  παράδειγμα διά λόγων και πράξεων και πού εννοεί νά τήν μιμήται ή μεγάλη μάζα του λαού, έχει διαγράψει άπό τά ενδιαφέροντα τής τήν πνευματικήν ζωήν. Και έτσι ζώσα μακράν του Ευαγγελίου εί­τε ζή τον φυσικόν βίον, μέ ροπήν τήν ικανοποίησιν τών απύθμενων απαιτήσεων κατωτέρων επιθυμιών, είτε έχει προσδεθή είς το άρμα αντιχριστιανικών δοξασιών και αίρέσεων, προξενούσα διπλήν ζημίαν είς το έθνος.

Πρώτον, αποστερεί τήν κοινωνίαν' άπό τους φωτισμένους χριστιανούς ήγέτας που θά τής έξησφάλιζαν τά μέσα τής υλικής και πνευματικής ζωής,  και

Δεύτερον, σκανδαλίζει διά τών λόγων και πράξεων της, τούς απλοϊκούς και αδυνάτους, τον λαόν: <δέν πιστεύουν οί τρανοί, άρα δέν υπάρχει θεός>.(Άραγε τι γνώριζαν από τότε για την σημερινή κρίση και τους σκανδαλισμούς του λαού από τους  πολιτικούς; Το σκάνδαλο της Μονής Βατοπαιδίου που ξαναβγήκε στον "αέρα"επαληθεύει το κείμενο και προς τον θρησκευτικό τομέα)                    

7.        Παγκόσμιος Πόλεμος αναπόφευκτος.                         

Πού βαίνομεν λοιπόν; που άλλου παρά είς τάς κυρώσεις, τάς θλιβεράς κυ­ρώσεις, όταν πληρουμένου του. βάρους τών αμαρτιών θά αρχίσουν νά λειτουργούν οί σκληροί νόμοι τής θείας δικαιοσύνης .

Δυστυχώς, ούτω πολιτευόμενοι, οδηγούμεθα άναποτρέπτως είς καταστροφήν και επειδή το φαινόμενον της αποστασίας είναι παγκόσμιον, οδηγούμεθα είς παγ­κόσμιον πόλεμον φρικαλέον, οδηγούμεθα είς Άρμαγεδώνα.

Είς το χέρι μας είναι, εννοείται, να τον άποφύγωμεν, έάν άλλάξωμεν πορείαν. θά το κάνωμεν όμως;

Που βαίνομεν λοιπόν; θά έχωμεν πόλεμον ή είρήνην; Κρίνοντες ανθρωπίνως άδυνατούμεν να δώσωμεν ορθήν άπάντησιν. Κρίνοντες όμως κατά θεόν και μέ γνώμονα τό Εύαγγέλιον καί χωρίς την ανάγκην του προφητικού λόγου, άποφαινόμεθα ότι άφεύκτως οδηγούμεθα είς την καταστροφήν.

«Έάν θέλητε και εισακούσητέ μου τά άγαθά της γης φάγεσθε' εάν δε μή θέλητε, μηδέ εισακούσητέ μου, μάχαιρα υμάς κατέδεται' τό γάρ στόμα Κυρίου έλάλησε ταύτα». (Έσαίου Α' 19 - 21).

«Πάσα παράβασις και παρακοή έλαβεν ένδικον μισθαποδοσίαν, πώς ημείς έκφευξόμεθα τηλικαύτης άμελήσαντες σωτηρίας;» (Έβρ. β' 2 - 3).

«Ή του πλούτου της χρηστότητος αύτού καί της ανοχής και της μακροθυμίας καταφρονείς, άγνοών ότι τό χρηστόν του Θεού εις μετάνοιαν σέ άγει; κατά δέ τήν σκληρότητα σου και άμετανόητον καρδίαν θησαυρίζεις σεαυτώ όργήν έν ήμερα οργής καί άποκαλύψεως δικαιοκρισίας  του Θεού» (Ρωμ. β' 4 - 5).

«Έάν μή μετανοήτε πάντες ωσαύτως άπολείσθε» (Λουκ. ιγ'. 3).

Πολύ καλλίτερα θά πεισθώμεν έάν συμβουλευθώμεν τον προφητικόν λόγον.

Ερωτάται: υπάρχουν προφητείες", πού αναφέρονται είς τά γεγονότα πού ζούμε; υπάρχουν μετά Χριστόν προφήται; Ό πολύς κόσμος διακατέχεται άπό τήν πλάνην, ότι δέν υπάρχουν μετά Χριστόν προφήτες. Αυτήν τήν πλάνην θεωρούμεν άναγκαίον νά διαλύσωμεν.