51. Σεισμοί - θάνατοι νέων. Η κυρία Μαρίνα γράφει:
«Ο Γέροντας με συμβούλευε σε πολλά πράγματα. Το 1981, πριν γίνουν οι σεισμοί,
είχαμε ανέβει με τον πατέρα Σίμωνα πάνω στο βουνό, εκεί που είναι τα δύο βράχια και
μου έδειχνε πώς θα γίνει ο σεισμός, ποια πολυκατοικία θα πέσει, και του είπα: Μα αφού η
Αθήνα είναι αντισεισμική». Και μου λέει:
«Θα βάλεις εσύ νόμο στο Θεό, τι θα κάνει»;Έτσι, με τη βροντερή και συνάμα γλυκειά του φωνή, μου είπε, τι θα κάνω, όταν γίνει ο
σεισμός. Μού είπε ότι δεν θα βγω έξω από το σπίτι, θα προσευχηθώ, θα θυμιάσω γύρω - γύρω
και όταν όλοι οι άλλοι θα βγουν έξω και θα φωνάζουν, εγώ δεν θα βγω από το σπίτι. Έτσι,
όπως μου το είπε, έτσι και έγινε. Εγώ αυτά τα είπα και στην οικογένεια μου και όταν ήρθε η ώρα
του σεισμού, δεν βγήκαμε στους δρόμους, όλοι οι άλλοι ήταν στους δρόμους. Φωνάζανε και
βλασφημούσαν τον Θεό, εμείς κάναμε ό,τι είχε πει ο Γέροντας και δεν φοβηθήκαμε καθόλου.
Θυμάμαι ότι τότε, που μου έλεγε για τους σεισμούς, μου είπε:
Να θυμάσαι, Μαρίνα, παιδί μου, θα έρθει η μέρα, που θα γεμίσει η άσφαλτος με
αίμα νέων παιδιών. Και εγώ του λέω, γιατί; Και ο Γέροντας είπε: Θα βλέπουμε τόσους
θανάτους κάθε μέρα, θα γεμίσει η άσφαλτος με αίμα, και τα νεκροταφεία με νέα παιδιά.
Και πάλι τον ρώτησα: Γιατί, Γέροντα;
Για την μεγάλη αμαρτία που ζούνε θα φθάσουν σ’ αυτό το σημείο, μου είπε. Αυτή τη
στιγμή θυμάμαι αυτά τα πράγματα και από τότε που πήρα το βιβλίο αισθάνομαι την παρουσία
του Γέροντα μέσα στο σπίτι μου και έχω μεγάλη χαρά. (Β-212)
56. Κύπρος - ελευθέρωση. Το έτος 1980, ένας Κύπριος ρώτησε τον Γέροντα, τι θα γίνει με
την Κύπρο, και εκείνος του είπε: «Παιδί μου, θα αργήσει να ελευθερωθεί η Κύπρος». (Γ-25)
60. Ραδιενεργά τρόφιμα. Την εποχή που είχε προκύψει το πρόβλημα με τη ραδιενέργεια
του Τσερνομπίλ, οι βερικοκιές στο περιβόλι του Μοναστηριού του Γέροντα ήταν φορτωμένες
βερίκοκα, αλλά κανένας δεν ζύγωνε να τα κόψει, από το φόβο της ραδιενέργειας.
Όταν ο Γέροντας το έμαθε αυτό από τον πατέρα Ζωσιμά, που τον επισκέφθηκε άρρωστο
στο σπίτι του ανιψιού του, αναστέναξε και είπε: «Πήγαινε, παιδί μου, στο μοναστήρι, πάρε
ένα καλάθι από εδώ, γέμισέ το βερίκοκα, σταύρωσέ τα και με την εντολή μου φάε όσα
θέλεις, και δεν παθαίνεις τίποτα. Φέρε κάτω να φάω και εγώ. Αυτή είναι η δύναμη του
Σταυρού! Ότι σταυρώνουμε, αγιάζεται. Εμείς οι χριστιανοί δεν πρέπει να έχουμε φόβο σ’ αυτά
τα πράγματα. Ο Χριστός μας άφησε ισχυρά όπλα. Εάν προσέξουμε και τα κάνουμε καλή χρήση,
το σημείο του σταυρού αγιάζει και καθαρίζει και φεύγει ο κίνδυνος. Εκείνος που πιστεύει, δεν
πρέπει να φοβάται, ό,τιδήποτε και να είναι...»3
Έλεγε ότι τα νοήματα του Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου είναι απλά και καθαρά, και
μας οδηγούν κατ’ ευθείαν στη Βασιλεία των Ουρανών. Μοιάζουν με την οδό Πατησίων. Όπως η
(Γ-39)
61. Συμβουλές εκ Θεού. Ο Γέροντας Σίμων έλεγε: «Όσα λέγω στους εξομολογουμένους, μη
νομίζετε ότι τα βγάζω από την κοιλιά μου, αλλά παρακαλώ τον Κύριο να με φωτίσει, να πω
εκείνα τα οποία χρειάζεται ο εξομολογούμενος προς σωτηρία του». Ο Γέροντας αγαπούσε πολύ
τους εξομολογούμενους. Συνέπασχε. Όταν τους συμβούλευε να νηστεύουν για τα διάφορα
προβλήματα που αντιμετώπιζαν, νήστευε και ο ίδιος μαζί τους. (Γ-46).62. Εξομολόγηση για να φύγει το βάρος. Κάποτε, ο π. Ζωσιμάς ρώτησε τον Γέροντα:
«Πώς συμβαίνει, Γέροντα, να έρχεται τόσος κόσμος για εξομολόγηση, παρά το ότι υπάρχει μία
απόσταση, είναι τα λατομεία, δεν υπάρχει καλός δρόμος και πολλά άλλα εμπόδια»;
Η απάντησή του ήταν: «Είναι, παιδί μου, ο έλεγχος της συνειδήσεως. Δεν μπορεί να
ησυχάσει ο άνθρωπος, εάν δεν εξομολογηθεί. Και, όταν βρουν τον πνευματικό πατέρα,
πηγαίνουν, για να φύγει το βάρος». Επίσης, έλεγε, ότι πολλοί άνθρωποι έρχονται να
εξομολογηθούν, αλλά λίγοι λαμβάνουν τη Χάρη. (Γ-47).63. Η ανάγνωση των Γραφών είναι διάνοιξη των ουρανών. Η δίψα του μακαριστού
Γέροντος για τη μελέτη του λόγου του Θεού, και μάλιστα του Ιερού Χρυσοστόμου, ήταν
παροιμιώδης. Τόνιζε συνεχώς το Χρυσοστομικό: «Η των Γραφών ανάγνωσις, των ουρανών υπάνοιξις εστί».Έλεγε ότι τα νοήματα του Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου είναι απλά και καθαρά, και
μας οδηγούν κατ’ ευθείαν στη Βασιλεία των Ουρανών. Μοιάζουν με την οδό Πατησίων. Όπως η Πατησίων, έλεγε, μας οδηγεί κατ’ ευθείαν στην Ακρόπολη, έτσι, μελετώντας τον Ιερό
Χρυσόστομο, οδηγείσαι στη Βασιλεία των Ουρανών. Προτιμούσε πάντοτε το πρωτότυπο, το
οποίο και εχαίρετο και κατανοούσε με τον φωτισμό του Αγίου Πνεύματος.
Ο Γέροντας είχε αποκτήσει μεγάλη θεολογική κατάρτιση και δεν είχε δυσκολίες να
συζητεί με οποιονδήποτε θεολόγο, ακόμη και με τους μεγάλους και κορυφαίους.
Ο μακαριστός Γέροντας είχε πολλές αρετές. Ήταν διδακτικός, ευκαίρως - ακαίρως.
Φιλόξενος, όσο λίγοι. Σαν τον Αβραάμ. Νηστευτής, σαν τους μεγάλους ασκητές. Διακριτικός και,
προ πάντων, υπάκουος στην προϊσταμένη του αρχή. (Γ-48/49)
69. Για το κακό στην Κύπρο. Κάποια κυρία από την Κύπρο επισκέφθηκε τον Γέροντα στο
μοναστήρι γύρω στο 1979 (δηλ. μετά την Τουρκική εισβολή του 1974). Άρχισε να του λέει
διάφορα θαυμάσια που γίνονταν σ’ αυτήν από τον Κύριο και την Παναγία και ζητούσε τη
συμβουλή του. Κι’ αυτός της απάντησε:
«Να τα λες, παιδί μου, να τα λες. Ο Θεός σου τα δίνει, για να τα λες. Και στην Κύπρο να
τα λες, παιδί μου, διότι το κακό στην Κύπρο δεν τελείωσε. Το κακό που θα γίνει, είναι
μεγάλο εκεί στην περιοχή, εάν δεν μετανοήσει ο κόσμος. Αυτά που βλέπεις ή ακούς, είναι
του Θεού, παιδί μου, και να τα λες». (Γ-237)
70. Προφητεία του Γέροντος Σίμωνος απομαγνητοφωνημένη.
«...Όπως βλέπουμε σήμερα τον κόσμο γενικώς, ότι δεν εδύνατο ο Θεός πλέον να ανεχθεί
εκείνη την λυπηρά κατάσταση σ’ όλη την οικουμένη, μηδαμώς εξαιρουμένης και της Ελλάδος,
που την αγαπά περισσότερο και το οποίο στα χαρτιά μας λέει και σε λίγο πραγματοποιούνται,
ότι η Ελλάς, η Ελλάς θα δείτε σε λίγο πόσο θα γίνει μεγάλη, μεγάλη, μεγάλη. Όχι μόνο θα
δείτε, θα έχει εξαίρετο και λαμπρό παράδειγμα εις όλη την Οικουμένη, διότι ενθυμείσθε
ότι εδώ δεν εχύθηκε αίμα, όταν εκήρυξε ο Απόστολος Παύλος, ενώ ξέρεις τι αίμα χύθηκε
σ’ όλα τα έθνη.
Ενθυμείσθε ότι είπε, τι είπε ο Χριστός, όταν επήγαν τινές Έλληνες, όταν επήγε ο Ανδρέας
και ο Φίλιππος. Ενθυμείσθε τώρα που είπανε, τινές άνδρες ιδείν θέλουνε τον Κύριο και είπε:
«Νυν εδοξάσθη ο Υιός του Ανθρώπου». Και γιατί; Πώς γιατί; Τα πράγματα μαρτυρούν γιατί.
Είπαμε ότι, διότι δεν εχύθηκε αίμα, διότι μετά πιστών φιλοσόφων επλησίαζαν τον Θεό μερικοί.
Και διά τούτο, ήταν ετοιμασμένοι και ωραίαι ψυχαί. Εις αυτές τις ωραίες ψυχές λοιπόν θέλησε ο
Θεός, τις ολίγες, να πλέξει το εγκώμιο.
Συν τούτο έχομε και ένα άλλο. Ποιος ο λόγος λοιπόν, αυτοί οι Απόστολοι, να μην
έγραψαν τα Ευαγγέλια, την Καινή Διαθήκη, τα άλλα όλα εις την εβραϊκήν γλώσσα, την δική τους,
που μάλιστα ήταν και αγράμματοι; Προς εντροπήν των συμπατριωτών, διότι ήταν ανάξιοι αυτοί,
που σταύρωσαν τον Χριστό, να ακούσουνε στην εβραϊκή γλώσσα τα λόγια αυτών. Και
έγραψαν εις την ελληνική, γιατί η Ελλάς είχε την γλώσσα αυτήν, η οποία ήταν ωραία γλώσσα, αφ’ ενός μεν που ήτανε ωραία γλώσσα και είχε απήχηση σ’ όλη την οικουμένη,
αλλά αφ’ ετέρου δε, ότι ήτανε και άξιοι. Διότι δεν ηθέλησαν να κάνουν κακό. Ότι ήταν
αμαρτωλοί, όλος ο κόσμος. Ήτανε αμαρτωλοί, αλλά όμως και δεν μπορούσανε να μην δεχθούν
το ωραίο, το οποίο ήκουσαν, την υψηλήν αυτήν, την υψηλή διδασκαλία, την εδέχθησαν. Όχι ότι
δεν ήτανε αμαρτωλοί. Αμαρτωλοί ήτανε, αλλά δεν εδέχοντο τα άλλα έθνη. Ολίγοι μόνοι. Και γι’
αυτό έγιναν τόσα και τόσα μαρτύρια, τις χιλιάδες των μαρτύρων. Άρα, λοιπόν, διά τούτο και
φυλάει ο Θεός την Ελλάδα, τώρα ιδιαιτέρως να την δοξάσει, αν και πάντοτε έδειχνε το
μεγαλείον (η Ελλάς), όταν εγινότανε πόλεμος, αλλά και τώρα ιδίως που πρόκειται
λοιπόν άπαντες διά παντός.
Όχι ότι θα την μεγαλώσει ο Θεός. Θα την ανυψώσει, θα την δοξάσει. Τώρα όμως,
ολίγες ημέρες έχουμε, οπότε επέρχεται η κάθαρσις, έχουμε ολίγες ημέρες -να μην έρχονται
σε απόγνωση (οι Έλληνες). Μόνο οφείλουμε να κηρύττουμε παντού και να λέγομε παντού ότι
και πολλά καλά θέλουμε (δει). Έχει πει και ο Θεός ότι «ουδέ θριξ της κεφαλής δεν θα
πειραχθή εις τους μετανοούντας», αλλά όχι μετάνοια όπως την θέλουμε.
Άρα λοιπόν, αγαπητοί, οφείλουμε να γνωρίσουμε ότι, μη φοβηθούμε ό,τι λέγουν, ό,τι
κάνουν και ό,τι γίνεται, «ταύτα δει γενέσθαι». Καταλάβατε; Πρέπει να γίνουν αυτά. Ήρθε
η ώρα πλέον να καθαρίσει -όχι η Δευτέρα Παρουσία- να καθαρίσει η ήρα από το στάρι.Και η πρώτη, η πρώτη Ελλάς (θα είναι) αυτή που θα υποστεί από τους Τούρκους μία
μικρή, μία μικρή -αυτήν όπως είπομεν- προσβολή, αλλά είναι ο τάφος τους όμως -της
Τουρκίας. Ο τάφος τους καθώς το είχανε πει και αυτοί οι Τούρκοι, όπως είπαν μερικοί τώρα...
Άρα λοιπόν, άρα λοιπόν, να είμεθα ετοιμασμένοι, χαρούμενοι, ότι ο μετανοών
άνθρωπος, δεν πρόκειται να υποστή τίποτα. Να είμεθα χαρούμενοι, διότι εγνωρίσαμε τον
Χριστό, αλλά όχι όμως να τον λατρεύουμε όπως θέλει (ο) καθένας και (να) λέγονται χριστιανοί
άνθρωποι (οι ετερόδοξοι).
Αν θέλουμε να δούμε τον Χριστό, πρέπει να είμαστε ανεξίκακοι, πρέπει να έχουμε
αγάπη, διά να την μεταδίδουμε και αυτοί, με την συμπεριφορά μας, με τον τρόπο μας και με τις
καλές πράξεις μας. Και αν οι άλλοι άνθρωποι είναι αδύνατοι, να τους βοηθήσουμε. Εάν οι άλλοι
αυτοί είναι κακοί, να προσπαθήσουμε, αν είναι δυνατόν θα δεχθούν, να δεχθούν την διδασκαλία
του Χριστού. Τότε ασφαλώς ο άνθρωπος αυτός θα καταξιωθή διά διπλής, όχι μερίδος, αλλά
τιμής παρά του Θεού και παρά των ανθρώπων». (Γ-258/259/260)
40. Υπομονή στις δοκιμασίες. «Παιδί μου, όταν έχεις δοκιμασίες και πειρασμούς, να μην
έχεις αγωνία, πότε θα ελευθερωθείς, αλλά να ξέρεις ότι κάνοντας υπομονή, τότε τελειοποιείσαι».
Μια κυρία είπε στον Γέροντα: «Την ευλογία σου, πατέρα Σίμωνα». Ο Γέροντας της είπε: «Παιδί
μου, την ευχή μου θα σου δώσω, την ευλογία την δίνει ο Θεός». (Β-122)
03. - Γέροντα, άμα γίνει πόλεμος με τους Τούρκους, τι θα κάνουμε;
- Ο πόλεμος σήμερα δεν γίνεται με όπλα. Εμάς πάντοτε ο Θεός μας βοηθάει και η
Παναγία είναι με το μέρος μας.
- Ναι, Γέροντα, αλλά οι Τούρκοι είναι πιο πολλοί από εμάς.
- Ας είναι! Την ψυχή του Έλληνα, που έχει τον Χριστό και την Παναγία δίπλα οδηγό, τη
φοβούνται όλοι. (σελ. 50)
08. Την Ελλάδα ο Θεός την έχει σπίτι δικό Του. Η Ελλάδα είναι το καλύτερο μέρος του
κόσμου. Είμαστε ευλογημένοι. Αλλά οι κυβερνήτες τα μπερδεύουν μερικές φορές. Οι κυβερ-
νήτες πρέπει να είναι χριστιανοί εν επιγνώσει, γιατί αλλιώς μπερδεύουν το κράτος. (σελ. 79)
09. Κατάληψις της Ελλάδος από ξένο κράτος δεν θα γίνει ποτέ! Τόση δύναμη δίνει στην
Ελλάδα ο Κύριος τον καιρό του πολέμου, που δεν λέγεται. Δεν θα έρθουν αυτοί μέσα. Το
σώμα της Ελλάδος δεν μπορεί να το πάρει κανένα κράτος και να το πάει όπου θέλει. Είναι από
πάνω γραμμένα αυτά, δεν είναι από ανθρώπους. (σελ. 79)
12. Να ξέρετε ότι αοράτως πολλοί άγιοι κατεβαίνουν και μας βοηθούν. Δεν επιτρέπει ο Θεός
να τους δούμε, αλλά καθημερινώς έχουμε πολλούς Αγίους κοντά μας. (σελ. 87)
13. Δεν υπάρχει άνθρωπος, ούτε πλούσιος ούτε φτωχός, που να μην έχει δοκιμασίες. Τα
βράδια φεύγω με το πνεύμα μου και περιφέρομαι γύρω από όλο τον κόσμο και δεν υπάρχει
άνθρωπος -κανένας, μ’ ακούς- που να μην έχει δοκιμασίες. Θα πληρώσουμε σ’ αυτή τη ζωή
όλοι, γιατί ο Θεός μας θέλει καθαρούς στην επόμενη, θέλει να μας μειώσει τις αμαρτίες. (σελ. 87)
21. Όταν εξομολογούμαστε συχνά τούς λογισμούς μας στον Πνευματικό, έρχεται η Χάρις του
Θεού και μας θεραπεύει. (σελ. 104)
27. Μη φοβάσαι τούς λογισμούς Ο σατανάς σφάζεται με την προσευχή του Ιησού. Χρειάζεται
όμως υπομονή και επιμονή, Να επιδιώκεις να προσεύχεσαι και ας έρχονται όλες οι έγνοιες και
οι αισχροί λογισμοί. Όταν τελειώσεις την προσευχή, θα έχουν φύγει. (σελ. 107)
30. Όταν έρθει ο Αντίχριστος και αρχίσει τη δράση του, οι άνθρωποι θα κάνουν
βιαιότητες. Ο Χριστός, όμως, θα φροντίζει τα παιδιά του για την τροφή τους, όπως φρόντιζε
τους Ισραηλίτες στην έρημο. Θυμάμαι ότι στο Άγιον Όρος, πριν τον πόλεμο του 40, οι μοναχοί
τρέφονταν με τα μικρά ραδίκια και με όλες τις άλλες τροφές. Αλλά την περίοδο της πείνας ο
Θεός αύξησε τόσο τα ραδίκια, που έφτασαν περίπου ένα μέτρο και ήταν πολύ τρυφερά. Μ’ αυτά
τρέφονταν οι μοναχοί και δεν πέθαναν της πείνας. Το ίδιο θα φροντίσει και για εμάς ο Θεός την περίοδο του Αντιχρίστου. (σελ. 109)
31. Τα πιστά παιδιά Του θα Τον κηρύξουν εκεί που δεν περιμένεις. Και μη ζητάς μέσα στην
πλουτοκρατία να βρεις αυτά τα παιδιά που ψάχνουν τον Κύριο. Θα είναι μέσα στις ταπεινές
οικογένειες, και από εκεί θα ξεφυτρώσουν τα διαμάντια. (σελ. 109)
32. Αυτά που θα δουν τα μάτια μας και θ’ ακούσουν τ' αυτιά μας από εδώ και πέρα δεν
θα τα έχουμε ποτέ ξαναδεί ούτε ξανακούσει. Μέσα στην επόμενη εικοσαετία θα γίνουν
φοβερά πράγματα. Οι Ευρωπαίοι -για παράδειγμα- θα πάνε να καταργήσουν το άβατο
του Αγίου Όρους. (σελ. 109)
33. Να μας φυλάει ο Θεός από σεισμό. Γιατί αυτά που βλέπεις, τα παλάτια, στους έσχατους
καιρούς θα σωριαστούνε, δεν θα μείνει ένα όρθιο. (σελ. 110)
34. Θα έρθει περίοδος, που εμείς οι άνθρωποι θα πατάμε ένα κουμπί και θα πετάμε. Δεν θα
έχουμε ανάγκη από μεταφορικά μέσα, ούτε αυτοκίνητο ούτε τίποτα. (σελ. 110)
35. Λέει ο θείος Παύλος ότι θα έρθει ένας καιρός, και είναι αυτός ο καιρός, τον οποίο
διερχόμεθα εμείς, που ο άνθρωπος θα αποστατήσει από την πίστη του στον Θεό και θα
στραφεί στην παλαιά δοξασία, στους θεούς του ψεύδους. Θα επαναφέρουν το Δωδεκάθεο.
Και άρχισε να γίνεται αυτό, το έχει ξεκινήσει ένας Οργανισμός και πάνε στον Όλυμπο και
ετοιμάζουν το Δωδεκάθεο. Θα στραφούνε, λέει, στην παλαιά δοξασία, που ήτανε η αθεΐα, και θα
χάσει ο άνθρωπος την ανθρωπιά του, θα χάσει την αλήθεια, θα χάσει την ειλικρίνεια, την πίστη
του. Δεν θα υπάρχει πίστη στους ανθρώπους. Στους χίλιους έναν θα βρίσκεις που θα μιλάει
την αλήθεια και οι άλλοι θα τον λένε τρελό. Πόσα θ’ αλλάξουν! Κι όσο πας, χειρότερα θα
γίνονται... (σελ. 110)
36. Ξέρεις τι θα γίνεται τότε; Μέσα στον δρόμο που θα περνάς, ένας που θα του λείπουν τα
λεφτά και θά ‘χει χρέος, το οποίο δεν θα μπορεί ποτέ να το βγάλει, άμα ξέρει ότι έχεις μία
περιουσία, θα περνάει δίπλα σου και θα σου δίνει μία με το στιλέτο και θα σε σκοτώνει. Αυτά θα
γίνουν πριν από τις τελευταίες μέρες. Δεν θα γλιτώνεις, θα σε σφάζει μές στον δρόμο και θα
σου παίρνει ό,τι έχεις και θα σηκώνεται να φεύγει. Και να ιδείς τότε! Οι άλλοι που θα περνάνε
δεν θα δίνουν καμιά σημασία. Σε σκότωσε; Σε σκότωσε. Θα περνάνε σαν να μη συμβαίνει
τίποτε και θα πηγαίνουν στη δουλειά τους. Γιατί κι αυτοί τα ίδια θα είναι. Αυτή η τρομερή
κατάσταση θα υπάρχει τα τελευταία χρόνια. (σελ. 110)
37. Θα γίνονται πόλεμοι παντού. Η Ελλάδα δεν θα αναμιχθεί πουθενά και θα έχει
μικρές απώλειες. Αλλά θα υπάρχει φτώχεια, λιμός, θα κλείσουν και τα σύνορα. Εσύ θα ζεις,
εγώ δεν θα ζω. θα ζεις και θα το θυμάσαι. Τότε θα μείνουν δύο εκατομμύρια Έλληνες πιστοί
στον Κύριο. Από αυτούς θα βγουν μάρτυρες. Ο σωστός Χριστιανός πρέπει να έχει πίστη,
αγάπη, ειλικρίνεια, δικαιοσύνη, φιλανθρωπία. (σελ. 111)
38. Στους έσχατους χρόνους οι χριστιανοί θα πορεύονται, όπως θα διατάσσει τότε ο
Κύριος. Όμως εκεί θα είναι ο Κύριος και δεν θ’ αφήσει τον άνθρωπο. Θα μας βοηθά σε ό,τι
θέλουμε. Δεν θα μας αφήσει, να είστε βέβαιοι και πιστοί. Γιατί αυτό θέλει να έχουμε εκείνες τις
μέρες ΠΙΣΤΗ! (σελ. 111)
39. Έλεγε πώς έχει μεγάλη αξία να πηγαίνουμε στον ναό για τον Εσπερινό του Σαββάτου,
που είναι η πρώτη ακολουθία3 της καινούριας ημέρας, και να ξεκινάμε έτσι με δοξολογία προς
τον Κύριο και με αγάπη προς τον Άγιο της ημέρας, Ή, αν δεν μπορούμε, να ανοίγουμε το
3 Όχι λειτουργία όπως εκ παραδρομής αναγράφεται στο βιβλίο. ραδιόφωνο και να ακούμε. Και αυτό, γιατί το Σάββατο μετά τον Εσπερινό φεύγουν όλοι οι
Άγγελοι και πηγαίνουν επάνω, στον Κύριο, για να επανέλθουν κατά τη θεία Λειτουργία της
Κυριακής.
Τόνιζε ότι τον Χριστό Τον ευχαριστεί, όταν οι άνθρωποι πάμε στον ναό με δική μας
θέληση. Είμαστε τότε υψωμένοι στον θρόνο του Θεού. Γι’ αυτό πρέπει να είμαστε σοβαροί, να
είμαστε παρόντες και να παρακολουθούμε προσεκτικά τη θεία Λειτουργία, να μη μιλάμε και να
προσευχόμαστε νοερά. Ο πονηρός κάνει πολύ μεγάλο πόλεμο να μας αποσπάσει, ώστε να μην
προσευχηθούμε, να μη ζητήσουμε, να μην είμαστε σωστοί, να μην είμαστε όπως πρέπει
μπροστά στον Θεό.
Στο «Πρόσχωμεν» θα ζητάμε από τον Κύριο, γιατί εκείνη τη στιγμή βγαίνει στην Ωραία
Πύλη και περιμένει να του ζητήσουμε, ώστε να μας βοηθήσει. Το Πιστεύω καλύτερα να το λέμε
από μέσα μας, να μην ενοχλούμε τούς άλλους. Επίσης να μην ψέλνουμε μαζί με τούς
ψάλτες, γιατί κάποιος δίπλα μας μπορεί εκείνη την ώρα να έχει πόνο και να ζητάει κάτι από τον
Κύριο, Αλλά να μην το καταφέρνει, γιατί εμείς του αποσπάμε την προσοχή. Πρέπει να είμαστε
προσεκτικοί και να σεβόμαστε τούς διπλανούς μας. (σελ. 115-116)
40. Έλεγε ότι τα μνημόσυνα για τα Τριήμερα, τα Εννιάμερα, τα Σαράντα, τα Εξάμηνα, τα
Εννιάμηνα και τον Χρόνο πρέπει να γίνονται πάντοτε, το ίδιο και τα μνημόσυνα του δεύτερου
και του τρίτου χρόνου. Μετά είναι προαιρετικά. Ακόμη, είχε πει ότι με τα Τρισάγια βοηθούνται οι
ψυχές και ανακουφίζονται, ενώ καμία φορά από τα Σαρανταλείτουργα και τα Τρισάγια μπορούν
να μπαίνουν στην «αναμονή». (σελ. 116-117)
43. Δεν είναι εδώ η πατρίδα μας. Εδώ είμαστε περαστικοί. Ήλθαμε, είδαμε και
παρήλθαμε. Αλλά πρέπει εδώ να αφήσουμε κάποιο σημάδι στο πέρασμά μας. Όλοι μας!
Και ποιό είναι αυτό το σημάδι, παιδιά μου; Είναι η μεταξύ μας αγάπη, η ειλικρίνεια, η πίστη,
η αλήθεια και η δικαιοσύνη. Γιατί, βλέπετε, μέσα σ’ αυτό το πέρασμα έχουμε και έναν εχθρό
του ανθρωπίνου γένους, που έρχεται και προσπαθεί με όλες του τις δυνάμεις να
κατακτήσει τη Γη. Η Γη είναι του Ουρανού και του Θεού, αλλά για ένα διάστημα θα
κυριαρχήσει κι αυτός, θα περάσει από τη Γη και αλίμονο στους ανθρώπους; που θα βρεθούνε την εποχή εκείνη.
Ναι, έρχεται αυτός και μας σερβίρει ένα καινούριο νόμο. Όχι αυτόν που μας
προσφέρει ο Κύριος, την αγάπη, την ειρήνη, τη χαρά, την υγεία, τη μακροθυμία, τη
χρηστότητα, την αγαθοσύνη, την πραότητα, την πίστη, την εγκράτεια, τα χαρίσματα του Θεού δηλαδή, τον νόμο του Θεού. Αλλά μας σερβίρει κάποιον άλλο νόμο. Ο άλλος νόμος
αυτός είναι: όχι αγάπη αλλά μίσος, όχι ειλικρίνεια αλλά ψευτιά, όχι αλήθεια αλλά
συκοφαντία, κακία, αδικία, πλεονεξία, φιλαργυρία και φόνοι! Ποιός θα το πίστευε, μέσα
στην Ελλάδα να περάσουν είκοσι τέσσερις ώρες και να μη γίνουν δύο, τρεις και πέντε
φόνοι! Ποτέ δεν γινόταν αυτό. Να που εκπληρώνεται η προφητεία, ότι οι άνθρωποι του
καιρού εκείνου δεν θα υπολογίζουν τον άνθρωπο εις καμίαν αξίαν.
Αλλά όλα αυτά που βλέπετε είναι γραμμένα. Τα διαβάζουμε και παρέρχονται
απαρατήρητα, δυστυχώς, γιατί εμείς, οι τελευταίοι άνθρωποι, δεν προσέχουμε και πολύ.
«Ε, έτυχε κάτι να γίνει στην Αθήνα, κάτι να γίνει στη Θεσσαλονίκη, ίσως να γίνει»... Όμως
είναι γραμμένα και θα περάσουν όλα τα γεγονότα εκείνα, όπου έρχεται αυτός ο φοβερός
δαίμων, που σας λέγω, να κυριαρχήσει επί της Γης και να καταστήσει το βασίλειό
του παγκόσμιο.
Και αυτός ο κυρίαρχος θα είναι ο Αντίχριστος, που έρχεται να βασιλέψει για λίγο
διάστημα. Θα είναι ο καταστροφέας της ανθρωπότητας, θα ανατρέψει το Σύμπαν, θα
επιβάλει βία, για να τον προσκυνήσουν οι άνθρωποι. Για τρία χρόνια δεν θ’ αφήσει τίποτα
όρθιο, όταν έρθει ο χρόνος. Αλλά λίγο θα είναι το πέρασμά του, για να δείξει και αυτός
εκείνα που έχει μέσα στην καρδιά του, την κακία δηλαδή. Γιατί έρχεται ο Κύριος και θα
ξεκαθαρίσει τα πράγματα. Θα καθαρίσει άπαξ διά παντός και θα φέρει την τάξη την καινούρια, την αιώνια, που θα είναι τάξη ασάλευτη, μέσα από το χέρι του Δημιουργού που
έπλασε τον άνθρωπο και έκτισε τον Ουρανό και τη Γη. (σελ. 144-145)
44. Βρισκόμαστε σε καιρούς χαλεπούς αυτή την εποχή που ζούμε εμείς. Υπήρξαν και
καλές εποχές, που ζούσαν οι άνθρωποι με αγάπη. Ο ένας εφύλαγε τον συνάνθρωπό του,
τον αγαπούσε, τον βοηθούσε σε όλα τα πράγματα της ζωής. Τώρα πάμε αντίστροφη
μέτρηση. Δεν προσέχουμε τη ζωή, δεν τη χαιρόμαστε. Η απιστία μας σπρώχνει μακριά
από την κατάσταση της πολυτίμου αληθείας. Αν δεν έχουμε ούτε ίχνος από την πίστη μας
προς τον Θεό, που ψάχνουμε να βρούμε μέσα στο σκοτάδι, να δω τι θα βρεις. Δεν θα βρεις
τίποτα, πάνω στα βράχια θα χτυπήσεις. Όπου υπάρχει κίνδυνος, εκεί πέφτει ο άνθρωπος,
γιατί αφήσαμε τα πολυτιμότερα πράγματα, την πίστη μας στον Θεό και την αγάπη μας στον
συνάνθρωπο. Όποιος κατορθώσει να κρατήσει αυτά τα δύο, την αλήθεια στον Κύριο και
την αγάπη στον άνθρωπο, αυτός πέτυχε τον στόχο του και τον προορισμό του στη γη.
Όταν έρθει ή ώρα, θα φύγει χωρίς στεναχώρια, χωρίς θλίψη, χωρίς πόνο, χωρίς
φασαρία, και θα πάει εκεί που είναι γραμμένο, μέσα στη Βασιλεία των Ουρανών. θα έχει
εφόδιο μία τσάντα γεμάτη καλοσύνη και θα την κουβαλάει μαζί του, για να πάει μπροστά
στον φοβερό Κριτή... (σελ. 149)45. Οι Εβραίοι δεν πιστεύουν τον Χριστό. Λέει όμως στη Γραφή ότι στις ημέρες εκείνες, όπου
θα είναι η δοκιμασία του ανθρώπου και θα έρθει αυτό το θηρίο της Αποκαλύψεως που το λένε
Αντίχριστο και θα βασιλεύσει και θα δημιουργήσει τόσα προβλήματα αφάνταστα πάνω στη γη,
θα ανατρέψει το Σύμπαν, τότε οι Εβραίοι στην αρχή θα τον πιστέψουν, ότι αυτός είναι ο
Μεσσίας, εκείνος που περιμένουν, γιατί ο Αντίχριστος θα κάνει τέρατα και σημεία απ’ τον
ουρανό. Θα κατεβάζει αστραπές, θα κατεβάζει τα σύννεφα, θα κάνει θαύματα. Αυτά θα τα
πιστέψουν, λέει.
Αλλά εκεί μέσα θα έρθει μεγάλη δυστυχία. Και τότε μερικοί από αυτούς θα πουν:
«Κάναμε λάθος! Δεν είναι αυτός ο Χριστός, είναι ο σατανάς». Και θα γυρίσουν -μερικοί απ’
αυτούς, όχι όλοι- και θα πιστέψουν. Εκεί θα τελειώσει ο κόσμος αυτές τις ημέρες και θα
σταματήσει η Ιστορία της ανθρωπότητος. Θα αλλάξει το Σύμπαν ο Κύριος. Έτσι τα πράγματα
θα εξελιχθούν και θα είναι τελεσίδικος η απόφαση του Θεού για τα θέματα αυτά. Την ημέρα που
θα έρθει (ξανά) ο Κύριος, θα καταργηθεί ο Αντίχριστος, θα τον βάλει πάλι μέσα στη φωτιά που
καίγεται και δεν θα ξαναβγεί από εκεί στον αιώνα τον άπαντα. (σελ. 158-159)46. - Αν κάποιος δεν πέφτει στα σαρκικά, Αλλά τα κάνει με το μυαλό του, τι γίνεται;
- Είναι πιο ελαφρύ και τον συγχωρεί ο Θεός. Αλλά, αν μπει στο μυαλό, τότε σίγουρο είναι ότι
θα κατεβεί στην καρδιά και τότε θα κάνουμε την πράξη. Είναι πολύ δύσκολο να μη γίνει, αν
κάτσει στο μυαλό. Γι’ αυτό πρέπει να προσέχουμε τούς φεγγίτες της ψυχής (τα μάτια), γιατί από
εκεί μπαίνει η αμαρτία.
- Γέροντα, τώρα τι συμβαίνει;
- Τώρα είναι κρίση. Δεν ακούνε οι άνθρωποι. Κλίνουν περισσότερο στην κακία, είναι
δύσκολο να συμμαζευτούμε πάλι, να έχουμε ένα παράθυρο, μία πόρτα στην καλοσύνη, στην
αγάπη. Βλέπεις, είναι πρόβλημα σοβαρό.
- Έρχεται κανένα μεγάλο κακό;
- Οπωσδήποτε θα φανούν και ουαί και αλίμονο.
- Και σε μας, στην Ελλάδα;
- Ναι, στην Ελλάδα. θά ‘χουμε συμφορά: Αρρώστιες. Μέσα στις πόλεις θα σαρώσουν
αρρώστιες. - Μόνο; Τίποτε άλλο;
- Προς το παρόν. Δεν θέλεις άλλο χειρότερο από αρρώστια. (σελ. 162)
47. Ο πόλεμος με κάποιο άλλο κράτος έχει μία ημερομηνία λήξεως. Ενώ ο πόλεμος με τον σατανά δεν έχει ποτέ ημερομηνία λήξεως, μέχρι να πεθάνουμε. Τώρα όλα τα
στρατεύματα του σατανά έχουν ξεχυθεί στον κόσμο και παρασύρουν τους ανθρώπους
στην απώλεια με όλα τα μέσα που έχει στη διάθεσή του. Εσύ ή με τον Θεό θα είσαι ή με
τον σατανά. (σελ. 170)
53.- Πλησιάζει καιρός, τώρα στα χρόνια μας θα γίνουν αυτά, που ο ένας αδελφός
θα τρώει τις σάρκες του άλλου αδελφού. Τα γεγονότα θα έρχονται καλπάζοντας με
τόση ταχύτητα, που δεν θα προλαβαίνουμε να αντιδράσουμε... (σελ. 311)
«Ο Γέροντας με συμβούλευε σε πολλά πράγματα. Το 1981, πριν γίνουν οι σεισμοί,
είχαμε ανέβει με τον πατέρα Σίμωνα πάνω στο βουνό, εκεί που είναι τα δύο βράχια και
μου έδειχνε πώς θα γίνει ο σεισμός, ποια πολυκατοικία θα πέσει, και του είπα: Μα αφού η
Αθήνα είναι αντισεισμική». Και μου λέει:
«Θα βάλεις εσύ νόμο στο Θεό, τι θα κάνει»;Έτσι, με τη βροντερή και συνάμα γλυκειά του φωνή, μου είπε, τι θα κάνω, όταν γίνει ο
σεισμός. Μού είπε ότι δεν θα βγω έξω από το σπίτι, θα προσευχηθώ, θα θυμιάσω γύρω - γύρω
και όταν όλοι οι άλλοι θα βγουν έξω και θα φωνάζουν, εγώ δεν θα βγω από το σπίτι. Έτσι,
όπως μου το είπε, έτσι και έγινε. Εγώ αυτά τα είπα και στην οικογένεια μου και όταν ήρθε η ώρα
του σεισμού, δεν βγήκαμε στους δρόμους, όλοι οι άλλοι ήταν στους δρόμους. Φωνάζανε και
βλασφημούσαν τον Θεό, εμείς κάναμε ό,τι είχε πει ο Γέροντας και δεν φοβηθήκαμε καθόλου.
Θυμάμαι ότι τότε, που μου έλεγε για τους σεισμούς, μου είπε:
Να θυμάσαι, Μαρίνα, παιδί μου, θα έρθει η μέρα, που θα γεμίσει η άσφαλτος με
αίμα νέων παιδιών. Και εγώ του λέω, γιατί; Και ο Γέροντας είπε: Θα βλέπουμε τόσους
θανάτους κάθε μέρα, θα γεμίσει η άσφαλτος με αίμα, και τα νεκροταφεία με νέα παιδιά.
Και πάλι τον ρώτησα: Γιατί, Γέροντα;
Για την μεγάλη αμαρτία που ζούνε θα φθάσουν σ’ αυτό το σημείο, μου είπε. Αυτή τη
στιγμή θυμάμαι αυτά τα πράγματα και από τότε που πήρα το βιβλίο αισθάνομαι την παρουσία
του Γέροντα μέσα στο σπίτι μου και έχω μεγάλη χαρά. (Β-212)
56. Κύπρος - ελευθέρωση. Το έτος 1980, ένας Κύπριος ρώτησε τον Γέροντα, τι θα γίνει με
την Κύπρο, και εκείνος του είπε: «Παιδί μου, θα αργήσει να ελευθερωθεί η Κύπρος». (Γ-25)
60. Ραδιενεργά τρόφιμα. Την εποχή που είχε προκύψει το πρόβλημα με τη ραδιενέργεια
του Τσερνομπίλ, οι βερικοκιές στο περιβόλι του Μοναστηριού του Γέροντα ήταν φορτωμένες
βερίκοκα, αλλά κανένας δεν ζύγωνε να τα κόψει, από το φόβο της ραδιενέργειας.
Όταν ο Γέροντας το έμαθε αυτό από τον πατέρα Ζωσιμά, που τον επισκέφθηκε άρρωστο
στο σπίτι του ανιψιού του, αναστέναξε και είπε: «Πήγαινε, παιδί μου, στο μοναστήρι, πάρε
ένα καλάθι από εδώ, γέμισέ το βερίκοκα, σταύρωσέ τα και με την εντολή μου φάε όσα
θέλεις, και δεν παθαίνεις τίποτα. Φέρε κάτω να φάω και εγώ. Αυτή είναι η δύναμη του
Σταυρού! Ότι σταυρώνουμε, αγιάζεται. Εμείς οι χριστιανοί δεν πρέπει να έχουμε φόβο σ’ αυτά
τα πράγματα. Ο Χριστός μας άφησε ισχυρά όπλα. Εάν προσέξουμε και τα κάνουμε καλή χρήση,
το σημείο του σταυρού αγιάζει και καθαρίζει και φεύγει ο κίνδυνος. Εκείνος που πιστεύει, δεν
πρέπει να φοβάται, ό,τιδήποτε και να είναι...»3
Έλεγε ότι τα νοήματα του Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου είναι απλά και καθαρά, και
μας οδηγούν κατ’ ευθείαν στη Βασιλεία των Ουρανών. Μοιάζουν με την οδό Πατησίων. Όπως η
(Γ-39)
61. Συμβουλές εκ Θεού. Ο Γέροντας Σίμων έλεγε: «Όσα λέγω στους εξομολογουμένους, μη
νομίζετε ότι τα βγάζω από την κοιλιά μου, αλλά παρακαλώ τον Κύριο να με φωτίσει, να πω
εκείνα τα οποία χρειάζεται ο εξομολογούμενος προς σωτηρία του». Ο Γέροντας αγαπούσε πολύ
τους εξομολογούμενους. Συνέπασχε. Όταν τους συμβούλευε να νηστεύουν για τα διάφορα
προβλήματα που αντιμετώπιζαν, νήστευε και ο ίδιος μαζί τους. (Γ-46).62. Εξομολόγηση για να φύγει το βάρος. Κάποτε, ο π. Ζωσιμάς ρώτησε τον Γέροντα:
«Πώς συμβαίνει, Γέροντα, να έρχεται τόσος κόσμος για εξομολόγηση, παρά το ότι υπάρχει μία
απόσταση, είναι τα λατομεία, δεν υπάρχει καλός δρόμος και πολλά άλλα εμπόδια»;
Η απάντησή του ήταν: «Είναι, παιδί μου, ο έλεγχος της συνειδήσεως. Δεν μπορεί να
ησυχάσει ο άνθρωπος, εάν δεν εξομολογηθεί. Και, όταν βρουν τον πνευματικό πατέρα,
πηγαίνουν, για να φύγει το βάρος». Επίσης, έλεγε, ότι πολλοί άνθρωποι έρχονται να
εξομολογηθούν, αλλά λίγοι λαμβάνουν τη Χάρη. (Γ-47).63. Η ανάγνωση των Γραφών είναι διάνοιξη των ουρανών. Η δίψα του μακαριστού
Γέροντος για τη μελέτη του λόγου του Θεού, και μάλιστα του Ιερού Χρυσοστόμου, ήταν
παροιμιώδης. Τόνιζε συνεχώς το Χρυσοστομικό: «Η των Γραφών ανάγνωσις, των ουρανών υπάνοιξις εστί».Έλεγε ότι τα νοήματα του Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου είναι απλά και καθαρά, και
μας οδηγούν κατ’ ευθείαν στη Βασιλεία των Ουρανών. Μοιάζουν με την οδό Πατησίων. Όπως η Πατησίων, έλεγε, μας οδηγεί κατ’ ευθείαν στην Ακρόπολη, έτσι, μελετώντας τον Ιερό
Χρυσόστομο, οδηγείσαι στη Βασιλεία των Ουρανών. Προτιμούσε πάντοτε το πρωτότυπο, το
οποίο και εχαίρετο και κατανοούσε με τον φωτισμό του Αγίου Πνεύματος.
Ο Γέροντας είχε αποκτήσει μεγάλη θεολογική κατάρτιση και δεν είχε δυσκολίες να
συζητεί με οποιονδήποτε θεολόγο, ακόμη και με τους μεγάλους και κορυφαίους.
Ο μακαριστός Γέροντας είχε πολλές αρετές. Ήταν διδακτικός, ευκαίρως - ακαίρως.
Φιλόξενος, όσο λίγοι. Σαν τον Αβραάμ. Νηστευτής, σαν τους μεγάλους ασκητές. Διακριτικός και,
προ πάντων, υπάκουος στην προϊσταμένη του αρχή. (Γ-48/49)
69. Για το κακό στην Κύπρο. Κάποια κυρία από την Κύπρο επισκέφθηκε τον Γέροντα στο
μοναστήρι γύρω στο 1979 (δηλ. μετά την Τουρκική εισβολή του 1974). Άρχισε να του λέει
διάφορα θαυμάσια που γίνονταν σ’ αυτήν από τον Κύριο και την Παναγία και ζητούσε τη
συμβουλή του. Κι’ αυτός της απάντησε:
«Να τα λες, παιδί μου, να τα λες. Ο Θεός σου τα δίνει, για να τα λες. Και στην Κύπρο να
τα λες, παιδί μου, διότι το κακό στην Κύπρο δεν τελείωσε. Το κακό που θα γίνει, είναι
μεγάλο εκεί στην περιοχή, εάν δεν μετανοήσει ο κόσμος. Αυτά που βλέπεις ή ακούς, είναι
του Θεού, παιδί μου, και να τα λες». (Γ-237)
70. Προφητεία του Γέροντος Σίμωνος απομαγνητοφωνημένη.
«...Όπως βλέπουμε σήμερα τον κόσμο γενικώς, ότι δεν εδύνατο ο Θεός πλέον να ανεχθεί
εκείνη την λυπηρά κατάσταση σ’ όλη την οικουμένη, μηδαμώς εξαιρουμένης και της Ελλάδος,
που την αγαπά περισσότερο και το οποίο στα χαρτιά μας λέει και σε λίγο πραγματοποιούνται,
ότι η Ελλάς, η Ελλάς θα δείτε σε λίγο πόσο θα γίνει μεγάλη, μεγάλη, μεγάλη. Όχι μόνο θα
δείτε, θα έχει εξαίρετο και λαμπρό παράδειγμα εις όλη την Οικουμένη, διότι ενθυμείσθε
ότι εδώ δεν εχύθηκε αίμα, όταν εκήρυξε ο Απόστολος Παύλος, ενώ ξέρεις τι αίμα χύθηκε
σ’ όλα τα έθνη.
Ενθυμείσθε ότι είπε, τι είπε ο Χριστός, όταν επήγαν τινές Έλληνες, όταν επήγε ο Ανδρέας
και ο Φίλιππος. Ενθυμείσθε τώρα που είπανε, τινές άνδρες ιδείν θέλουνε τον Κύριο και είπε:
«Νυν εδοξάσθη ο Υιός του Ανθρώπου». Και γιατί; Πώς γιατί; Τα πράγματα μαρτυρούν γιατί.
Είπαμε ότι, διότι δεν εχύθηκε αίμα, διότι μετά πιστών φιλοσόφων επλησίαζαν τον Θεό μερικοί.
Και διά τούτο, ήταν ετοιμασμένοι και ωραίαι ψυχαί. Εις αυτές τις ωραίες ψυχές λοιπόν θέλησε ο
Θεός, τις ολίγες, να πλέξει το εγκώμιο.
Συν τούτο έχομε και ένα άλλο. Ποιος ο λόγος λοιπόν, αυτοί οι Απόστολοι, να μην
έγραψαν τα Ευαγγέλια, την Καινή Διαθήκη, τα άλλα όλα εις την εβραϊκήν γλώσσα, την δική τους,
που μάλιστα ήταν και αγράμματοι; Προς εντροπήν των συμπατριωτών, διότι ήταν ανάξιοι αυτοί,
που σταύρωσαν τον Χριστό, να ακούσουνε στην εβραϊκή γλώσσα τα λόγια αυτών. Και
έγραψαν εις την ελληνική, γιατί η Ελλάς είχε την γλώσσα αυτήν, η οποία ήταν ωραία γλώσσα, αφ’ ενός μεν που ήτανε ωραία γλώσσα και είχε απήχηση σ’ όλη την οικουμένη,
αλλά αφ’ ετέρου δε, ότι ήτανε και άξιοι. Διότι δεν ηθέλησαν να κάνουν κακό. Ότι ήταν
αμαρτωλοί, όλος ο κόσμος. Ήτανε αμαρτωλοί, αλλά όμως και δεν μπορούσανε να μην δεχθούν
το ωραίο, το οποίο ήκουσαν, την υψηλήν αυτήν, την υψηλή διδασκαλία, την εδέχθησαν. Όχι ότι
δεν ήτανε αμαρτωλοί. Αμαρτωλοί ήτανε, αλλά δεν εδέχοντο τα άλλα έθνη. Ολίγοι μόνοι. Και γι’
αυτό έγιναν τόσα και τόσα μαρτύρια, τις χιλιάδες των μαρτύρων. Άρα, λοιπόν, διά τούτο και
φυλάει ο Θεός την Ελλάδα, τώρα ιδιαιτέρως να την δοξάσει, αν και πάντοτε έδειχνε το
μεγαλείον (η Ελλάς), όταν εγινότανε πόλεμος, αλλά και τώρα ιδίως που πρόκειται
λοιπόν άπαντες διά παντός.
Όχι ότι θα την μεγαλώσει ο Θεός. Θα την ανυψώσει, θα την δοξάσει. Τώρα όμως,
ολίγες ημέρες έχουμε, οπότε επέρχεται η κάθαρσις, έχουμε ολίγες ημέρες -να μην έρχονται
σε απόγνωση (οι Έλληνες). Μόνο οφείλουμε να κηρύττουμε παντού και να λέγομε παντού ότι
και πολλά καλά θέλουμε (δει). Έχει πει και ο Θεός ότι «ουδέ θριξ της κεφαλής δεν θα
πειραχθή εις τους μετανοούντας», αλλά όχι μετάνοια όπως την θέλουμε.
Άρα λοιπόν, αγαπητοί, οφείλουμε να γνωρίσουμε ότι, μη φοβηθούμε ό,τι λέγουν, ό,τι
κάνουν και ό,τι γίνεται, «ταύτα δει γενέσθαι». Καταλάβατε; Πρέπει να γίνουν αυτά. Ήρθε
η ώρα πλέον να καθαρίσει -όχι η Δευτέρα Παρουσία- να καθαρίσει η ήρα από το στάρι.Και η πρώτη, η πρώτη Ελλάς (θα είναι) αυτή που θα υποστεί από τους Τούρκους μία
μικρή, μία μικρή -αυτήν όπως είπομεν- προσβολή, αλλά είναι ο τάφος τους όμως -της
Τουρκίας. Ο τάφος τους καθώς το είχανε πει και αυτοί οι Τούρκοι, όπως είπαν μερικοί τώρα...
Άρα λοιπόν, άρα λοιπόν, να είμεθα ετοιμασμένοι, χαρούμενοι, ότι ο μετανοών
άνθρωπος, δεν πρόκειται να υποστή τίποτα. Να είμεθα χαρούμενοι, διότι εγνωρίσαμε τον
Χριστό, αλλά όχι όμως να τον λατρεύουμε όπως θέλει (ο) καθένας και (να) λέγονται χριστιανοί
άνθρωποι (οι ετερόδοξοι).
Αν θέλουμε να δούμε τον Χριστό, πρέπει να είμαστε ανεξίκακοι, πρέπει να έχουμε
αγάπη, διά να την μεταδίδουμε και αυτοί, με την συμπεριφορά μας, με τον τρόπο μας και με τις
καλές πράξεις μας. Και αν οι άλλοι άνθρωποι είναι αδύνατοι, να τους βοηθήσουμε. Εάν οι άλλοι
αυτοί είναι κακοί, να προσπαθήσουμε, αν είναι δυνατόν θα δεχθούν, να δεχθούν την διδασκαλία
του Χριστού. Τότε ασφαλώς ο άνθρωπος αυτός θα καταξιωθή διά διπλής, όχι μερίδος, αλλά
τιμής παρά του Θεού και παρά των ανθρώπων». (Γ-258/259/260)
40. Υπομονή στις δοκιμασίες. «Παιδί μου, όταν έχεις δοκιμασίες και πειρασμούς, να μην
έχεις αγωνία, πότε θα ελευθερωθείς, αλλά να ξέρεις ότι κάνοντας υπομονή, τότε τελειοποιείσαι».
Μια κυρία είπε στον Γέροντα: «Την ευλογία σου, πατέρα Σίμωνα». Ο Γέροντας της είπε: «Παιδί
μου, την ευχή μου θα σου δώσω, την ευλογία την δίνει ο Θεός». (Β-122)
03. - Γέροντα, άμα γίνει πόλεμος με τους Τούρκους, τι θα κάνουμε;
- Ο πόλεμος σήμερα δεν γίνεται με όπλα. Εμάς πάντοτε ο Θεός μας βοηθάει και η
Παναγία είναι με το μέρος μας.
- Ναι, Γέροντα, αλλά οι Τούρκοι είναι πιο πολλοί από εμάς.
- Ας είναι! Την ψυχή του Έλληνα, που έχει τον Χριστό και την Παναγία δίπλα οδηγό, τη
φοβούνται όλοι. (σελ. 50)
08. Την Ελλάδα ο Θεός την έχει σπίτι δικό Του. Η Ελλάδα είναι το καλύτερο μέρος του
κόσμου. Είμαστε ευλογημένοι. Αλλά οι κυβερνήτες τα μπερδεύουν μερικές φορές. Οι κυβερ-
νήτες πρέπει να είναι χριστιανοί εν επιγνώσει, γιατί αλλιώς μπερδεύουν το κράτος. (σελ. 79)
09. Κατάληψις της Ελλάδος από ξένο κράτος δεν θα γίνει ποτέ! Τόση δύναμη δίνει στην
Ελλάδα ο Κύριος τον καιρό του πολέμου, που δεν λέγεται. Δεν θα έρθουν αυτοί μέσα. Το
σώμα της Ελλάδος δεν μπορεί να το πάρει κανένα κράτος και να το πάει όπου θέλει. Είναι από
πάνω γραμμένα αυτά, δεν είναι από ανθρώπους. (σελ. 79)
12. Να ξέρετε ότι αοράτως πολλοί άγιοι κατεβαίνουν και μας βοηθούν. Δεν επιτρέπει ο Θεός
να τους δούμε, αλλά καθημερινώς έχουμε πολλούς Αγίους κοντά μας. (σελ. 87)
13. Δεν υπάρχει άνθρωπος, ούτε πλούσιος ούτε φτωχός, που να μην έχει δοκιμασίες. Τα
βράδια φεύγω με το πνεύμα μου και περιφέρομαι γύρω από όλο τον κόσμο και δεν υπάρχει
άνθρωπος -κανένας, μ’ ακούς- που να μην έχει δοκιμασίες. Θα πληρώσουμε σ’ αυτή τη ζωή
όλοι, γιατί ο Θεός μας θέλει καθαρούς στην επόμενη, θέλει να μας μειώσει τις αμαρτίες. (σελ. 87)
21. Όταν εξομολογούμαστε συχνά τούς λογισμούς μας στον Πνευματικό, έρχεται η Χάρις του
Θεού και μας θεραπεύει. (σελ. 104)
27. Μη φοβάσαι τούς λογισμούς Ο σατανάς σφάζεται με την προσευχή του Ιησού. Χρειάζεται
όμως υπομονή και επιμονή, Να επιδιώκεις να προσεύχεσαι και ας έρχονται όλες οι έγνοιες και
οι αισχροί λογισμοί. Όταν τελειώσεις την προσευχή, θα έχουν φύγει. (σελ. 107)
30. Όταν έρθει ο Αντίχριστος και αρχίσει τη δράση του, οι άνθρωποι θα κάνουν
βιαιότητες. Ο Χριστός, όμως, θα φροντίζει τα παιδιά του για την τροφή τους, όπως φρόντιζε
τους Ισραηλίτες στην έρημο. Θυμάμαι ότι στο Άγιον Όρος, πριν τον πόλεμο του 40, οι μοναχοί
τρέφονταν με τα μικρά ραδίκια και με όλες τις άλλες τροφές. Αλλά την περίοδο της πείνας ο
Θεός αύξησε τόσο τα ραδίκια, που έφτασαν περίπου ένα μέτρο και ήταν πολύ τρυφερά. Μ’ αυτά
τρέφονταν οι μοναχοί και δεν πέθαναν της πείνας. Το ίδιο θα φροντίσει και για εμάς ο Θεός την περίοδο του Αντιχρίστου. (σελ. 109)
31. Τα πιστά παιδιά Του θα Τον κηρύξουν εκεί που δεν περιμένεις. Και μη ζητάς μέσα στην
πλουτοκρατία να βρεις αυτά τα παιδιά που ψάχνουν τον Κύριο. Θα είναι μέσα στις ταπεινές
οικογένειες, και από εκεί θα ξεφυτρώσουν τα διαμάντια. (σελ. 109)
32. Αυτά που θα δουν τα μάτια μας και θ’ ακούσουν τ' αυτιά μας από εδώ και πέρα δεν
θα τα έχουμε ποτέ ξαναδεί ούτε ξανακούσει. Μέσα στην επόμενη εικοσαετία θα γίνουν
φοβερά πράγματα. Οι Ευρωπαίοι -για παράδειγμα- θα πάνε να καταργήσουν το άβατο
του Αγίου Όρους. (σελ. 109)
33. Να μας φυλάει ο Θεός από σεισμό. Γιατί αυτά που βλέπεις, τα παλάτια, στους έσχατους
καιρούς θα σωριαστούνε, δεν θα μείνει ένα όρθιο. (σελ. 110)
34. Θα έρθει περίοδος, που εμείς οι άνθρωποι θα πατάμε ένα κουμπί και θα πετάμε. Δεν θα
έχουμε ανάγκη από μεταφορικά μέσα, ούτε αυτοκίνητο ούτε τίποτα. (σελ. 110)
35. Λέει ο θείος Παύλος ότι θα έρθει ένας καιρός, και είναι αυτός ο καιρός, τον οποίο
διερχόμεθα εμείς, που ο άνθρωπος θα αποστατήσει από την πίστη του στον Θεό και θα
στραφεί στην παλαιά δοξασία, στους θεούς του ψεύδους. Θα επαναφέρουν το Δωδεκάθεο.
Και άρχισε να γίνεται αυτό, το έχει ξεκινήσει ένας Οργανισμός και πάνε στον Όλυμπο και
ετοιμάζουν το Δωδεκάθεο. Θα στραφούνε, λέει, στην παλαιά δοξασία, που ήτανε η αθεΐα, και θα
χάσει ο άνθρωπος την ανθρωπιά του, θα χάσει την αλήθεια, θα χάσει την ειλικρίνεια, την πίστη
του. Δεν θα υπάρχει πίστη στους ανθρώπους. Στους χίλιους έναν θα βρίσκεις που θα μιλάει
την αλήθεια και οι άλλοι θα τον λένε τρελό. Πόσα θ’ αλλάξουν! Κι όσο πας, χειρότερα θα
γίνονται... (σελ. 110)
36. Ξέρεις τι θα γίνεται τότε; Μέσα στον δρόμο που θα περνάς, ένας που θα του λείπουν τα
λεφτά και θά ‘χει χρέος, το οποίο δεν θα μπορεί ποτέ να το βγάλει, άμα ξέρει ότι έχεις μία
περιουσία, θα περνάει δίπλα σου και θα σου δίνει μία με το στιλέτο και θα σε σκοτώνει. Αυτά θα
γίνουν πριν από τις τελευταίες μέρες. Δεν θα γλιτώνεις, θα σε σφάζει μές στον δρόμο και θα
σου παίρνει ό,τι έχεις και θα σηκώνεται να φεύγει. Και να ιδείς τότε! Οι άλλοι που θα περνάνε
δεν θα δίνουν καμιά σημασία. Σε σκότωσε; Σε σκότωσε. Θα περνάνε σαν να μη συμβαίνει
τίποτε και θα πηγαίνουν στη δουλειά τους. Γιατί κι αυτοί τα ίδια θα είναι. Αυτή η τρομερή
κατάσταση θα υπάρχει τα τελευταία χρόνια. (σελ. 110)
37. Θα γίνονται πόλεμοι παντού. Η Ελλάδα δεν θα αναμιχθεί πουθενά και θα έχει
μικρές απώλειες. Αλλά θα υπάρχει φτώχεια, λιμός, θα κλείσουν και τα σύνορα. Εσύ θα ζεις,
εγώ δεν θα ζω. θα ζεις και θα το θυμάσαι. Τότε θα μείνουν δύο εκατομμύρια Έλληνες πιστοί
στον Κύριο. Από αυτούς θα βγουν μάρτυρες. Ο σωστός Χριστιανός πρέπει να έχει πίστη,
αγάπη, ειλικρίνεια, δικαιοσύνη, φιλανθρωπία. (σελ. 111)
38. Στους έσχατους χρόνους οι χριστιανοί θα πορεύονται, όπως θα διατάσσει τότε ο
Κύριος. Όμως εκεί θα είναι ο Κύριος και δεν θ’ αφήσει τον άνθρωπο. Θα μας βοηθά σε ό,τι
θέλουμε. Δεν θα μας αφήσει, να είστε βέβαιοι και πιστοί. Γιατί αυτό θέλει να έχουμε εκείνες τις
μέρες ΠΙΣΤΗ! (σελ. 111)
39. Έλεγε πώς έχει μεγάλη αξία να πηγαίνουμε στον ναό για τον Εσπερινό του Σαββάτου,
που είναι η πρώτη ακολουθία3 της καινούριας ημέρας, και να ξεκινάμε έτσι με δοξολογία προς
τον Κύριο και με αγάπη προς τον Άγιο της ημέρας, Ή, αν δεν μπορούμε, να ανοίγουμε το
3 Όχι λειτουργία όπως εκ παραδρομής αναγράφεται στο βιβλίο. ραδιόφωνο και να ακούμε. Και αυτό, γιατί το Σάββατο μετά τον Εσπερινό φεύγουν όλοι οι
Άγγελοι και πηγαίνουν επάνω, στον Κύριο, για να επανέλθουν κατά τη θεία Λειτουργία της
Κυριακής.
Τόνιζε ότι τον Χριστό Τον ευχαριστεί, όταν οι άνθρωποι πάμε στον ναό με δική μας
θέληση. Είμαστε τότε υψωμένοι στον θρόνο του Θεού. Γι’ αυτό πρέπει να είμαστε σοβαροί, να
είμαστε παρόντες και να παρακολουθούμε προσεκτικά τη θεία Λειτουργία, να μη μιλάμε και να
προσευχόμαστε νοερά. Ο πονηρός κάνει πολύ μεγάλο πόλεμο να μας αποσπάσει, ώστε να μην
προσευχηθούμε, να μη ζητήσουμε, να μην είμαστε σωστοί, να μην είμαστε όπως πρέπει
μπροστά στον Θεό.
Στο «Πρόσχωμεν» θα ζητάμε από τον Κύριο, γιατί εκείνη τη στιγμή βγαίνει στην Ωραία
Πύλη και περιμένει να του ζητήσουμε, ώστε να μας βοηθήσει. Το Πιστεύω καλύτερα να το λέμε
από μέσα μας, να μην ενοχλούμε τούς άλλους. Επίσης να μην ψέλνουμε μαζί με τούς
ψάλτες, γιατί κάποιος δίπλα μας μπορεί εκείνη την ώρα να έχει πόνο και να ζητάει κάτι από τον
Κύριο, Αλλά να μην το καταφέρνει, γιατί εμείς του αποσπάμε την προσοχή. Πρέπει να είμαστε
προσεκτικοί και να σεβόμαστε τούς διπλανούς μας. (σελ. 115-116)
40. Έλεγε ότι τα μνημόσυνα για τα Τριήμερα, τα Εννιάμερα, τα Σαράντα, τα Εξάμηνα, τα
Εννιάμηνα και τον Χρόνο πρέπει να γίνονται πάντοτε, το ίδιο και τα μνημόσυνα του δεύτερου
και του τρίτου χρόνου. Μετά είναι προαιρετικά. Ακόμη, είχε πει ότι με τα Τρισάγια βοηθούνται οι
ψυχές και ανακουφίζονται, ενώ καμία φορά από τα Σαρανταλείτουργα και τα Τρισάγια μπορούν
να μπαίνουν στην «αναμονή». (σελ. 116-117)
43. Δεν είναι εδώ η πατρίδα μας. Εδώ είμαστε περαστικοί. Ήλθαμε, είδαμε και
παρήλθαμε. Αλλά πρέπει εδώ να αφήσουμε κάποιο σημάδι στο πέρασμά μας. Όλοι μας!
Και ποιό είναι αυτό το σημάδι, παιδιά μου; Είναι η μεταξύ μας αγάπη, η ειλικρίνεια, η πίστη,
η αλήθεια και η δικαιοσύνη. Γιατί, βλέπετε, μέσα σ’ αυτό το πέρασμα έχουμε και έναν εχθρό
του ανθρωπίνου γένους, που έρχεται και προσπαθεί με όλες του τις δυνάμεις να
κατακτήσει τη Γη. Η Γη είναι του Ουρανού και του Θεού, αλλά για ένα διάστημα θα
κυριαρχήσει κι αυτός, θα περάσει από τη Γη και αλίμονο στους ανθρώπους; που θα βρεθούνε την εποχή εκείνη.
Ναι, έρχεται αυτός και μας σερβίρει ένα καινούριο νόμο. Όχι αυτόν που μας
προσφέρει ο Κύριος, την αγάπη, την ειρήνη, τη χαρά, την υγεία, τη μακροθυμία, τη
χρηστότητα, την αγαθοσύνη, την πραότητα, την πίστη, την εγκράτεια, τα χαρίσματα του Θεού δηλαδή, τον νόμο του Θεού. Αλλά μας σερβίρει κάποιον άλλο νόμο. Ο άλλος νόμος
αυτός είναι: όχι αγάπη αλλά μίσος, όχι ειλικρίνεια αλλά ψευτιά, όχι αλήθεια αλλά
συκοφαντία, κακία, αδικία, πλεονεξία, φιλαργυρία και φόνοι! Ποιός θα το πίστευε, μέσα
στην Ελλάδα να περάσουν είκοσι τέσσερις ώρες και να μη γίνουν δύο, τρεις και πέντε
φόνοι! Ποτέ δεν γινόταν αυτό. Να που εκπληρώνεται η προφητεία, ότι οι άνθρωποι του
καιρού εκείνου δεν θα υπολογίζουν τον άνθρωπο εις καμίαν αξίαν.
Αλλά όλα αυτά που βλέπετε είναι γραμμένα. Τα διαβάζουμε και παρέρχονται
απαρατήρητα, δυστυχώς, γιατί εμείς, οι τελευταίοι άνθρωποι, δεν προσέχουμε και πολύ.
«Ε, έτυχε κάτι να γίνει στην Αθήνα, κάτι να γίνει στη Θεσσαλονίκη, ίσως να γίνει»... Όμως
είναι γραμμένα και θα περάσουν όλα τα γεγονότα εκείνα, όπου έρχεται αυτός ο φοβερός
δαίμων, που σας λέγω, να κυριαρχήσει επί της Γης και να καταστήσει το βασίλειό
του παγκόσμιο.
Και αυτός ο κυρίαρχος θα είναι ο Αντίχριστος, που έρχεται να βασιλέψει για λίγο
διάστημα. Θα είναι ο καταστροφέας της ανθρωπότητας, θα ανατρέψει το Σύμπαν, θα
επιβάλει βία, για να τον προσκυνήσουν οι άνθρωποι. Για τρία χρόνια δεν θ’ αφήσει τίποτα
όρθιο, όταν έρθει ο χρόνος. Αλλά λίγο θα είναι το πέρασμά του, για να δείξει και αυτός
εκείνα που έχει μέσα στην καρδιά του, την κακία δηλαδή. Γιατί έρχεται ο Κύριος και θα
ξεκαθαρίσει τα πράγματα. Θα καθαρίσει άπαξ διά παντός και θα φέρει την τάξη την καινούρια, την αιώνια, που θα είναι τάξη ασάλευτη, μέσα από το χέρι του Δημιουργού που
έπλασε τον άνθρωπο και έκτισε τον Ουρανό και τη Γη. (σελ. 144-145)
44. Βρισκόμαστε σε καιρούς χαλεπούς αυτή την εποχή που ζούμε εμείς. Υπήρξαν και
καλές εποχές, που ζούσαν οι άνθρωποι με αγάπη. Ο ένας εφύλαγε τον συνάνθρωπό του,
τον αγαπούσε, τον βοηθούσε σε όλα τα πράγματα της ζωής. Τώρα πάμε αντίστροφη
μέτρηση. Δεν προσέχουμε τη ζωή, δεν τη χαιρόμαστε. Η απιστία μας σπρώχνει μακριά
από την κατάσταση της πολυτίμου αληθείας. Αν δεν έχουμε ούτε ίχνος από την πίστη μας
προς τον Θεό, που ψάχνουμε να βρούμε μέσα στο σκοτάδι, να δω τι θα βρεις. Δεν θα βρεις
τίποτα, πάνω στα βράχια θα χτυπήσεις. Όπου υπάρχει κίνδυνος, εκεί πέφτει ο άνθρωπος,
γιατί αφήσαμε τα πολυτιμότερα πράγματα, την πίστη μας στον Θεό και την αγάπη μας στον
συνάνθρωπο. Όποιος κατορθώσει να κρατήσει αυτά τα δύο, την αλήθεια στον Κύριο και
την αγάπη στον άνθρωπο, αυτός πέτυχε τον στόχο του και τον προορισμό του στη γη.
Όταν έρθει ή ώρα, θα φύγει χωρίς στεναχώρια, χωρίς θλίψη, χωρίς πόνο, χωρίς
φασαρία, και θα πάει εκεί που είναι γραμμένο, μέσα στη Βασιλεία των Ουρανών. θα έχει
εφόδιο μία τσάντα γεμάτη καλοσύνη και θα την κουβαλάει μαζί του, για να πάει μπροστά
στον φοβερό Κριτή... (σελ. 149)45. Οι Εβραίοι δεν πιστεύουν τον Χριστό. Λέει όμως στη Γραφή ότι στις ημέρες εκείνες, όπου
θα είναι η δοκιμασία του ανθρώπου και θα έρθει αυτό το θηρίο της Αποκαλύψεως που το λένε
Αντίχριστο και θα βασιλεύσει και θα δημιουργήσει τόσα προβλήματα αφάνταστα πάνω στη γη,
θα ανατρέψει το Σύμπαν, τότε οι Εβραίοι στην αρχή θα τον πιστέψουν, ότι αυτός είναι ο
Μεσσίας, εκείνος που περιμένουν, γιατί ο Αντίχριστος θα κάνει τέρατα και σημεία απ’ τον
ουρανό. Θα κατεβάζει αστραπές, θα κατεβάζει τα σύννεφα, θα κάνει θαύματα. Αυτά θα τα
πιστέψουν, λέει.
Αλλά εκεί μέσα θα έρθει μεγάλη δυστυχία. Και τότε μερικοί από αυτούς θα πουν:
«Κάναμε λάθος! Δεν είναι αυτός ο Χριστός, είναι ο σατανάς». Και θα γυρίσουν -μερικοί απ’
αυτούς, όχι όλοι- και θα πιστέψουν. Εκεί θα τελειώσει ο κόσμος αυτές τις ημέρες και θα
σταματήσει η Ιστορία της ανθρωπότητος. Θα αλλάξει το Σύμπαν ο Κύριος. Έτσι τα πράγματα
θα εξελιχθούν και θα είναι τελεσίδικος η απόφαση του Θεού για τα θέματα αυτά. Την ημέρα που
θα έρθει (ξανά) ο Κύριος, θα καταργηθεί ο Αντίχριστος, θα τον βάλει πάλι μέσα στη φωτιά που
καίγεται και δεν θα ξαναβγεί από εκεί στον αιώνα τον άπαντα. (σελ. 158-159)46. - Αν κάποιος δεν πέφτει στα σαρκικά, Αλλά τα κάνει με το μυαλό του, τι γίνεται;
- Είναι πιο ελαφρύ και τον συγχωρεί ο Θεός. Αλλά, αν μπει στο μυαλό, τότε σίγουρο είναι ότι
θα κατεβεί στην καρδιά και τότε θα κάνουμε την πράξη. Είναι πολύ δύσκολο να μη γίνει, αν
κάτσει στο μυαλό. Γι’ αυτό πρέπει να προσέχουμε τούς φεγγίτες της ψυχής (τα μάτια), γιατί από
εκεί μπαίνει η αμαρτία.
- Γέροντα, τώρα τι συμβαίνει;
- Τώρα είναι κρίση. Δεν ακούνε οι άνθρωποι. Κλίνουν περισσότερο στην κακία, είναι
δύσκολο να συμμαζευτούμε πάλι, να έχουμε ένα παράθυρο, μία πόρτα στην καλοσύνη, στην
αγάπη. Βλέπεις, είναι πρόβλημα σοβαρό.
- Έρχεται κανένα μεγάλο κακό;
- Οπωσδήποτε θα φανούν και ουαί και αλίμονο.
- Και σε μας, στην Ελλάδα;
- Ναι, στην Ελλάδα. θά ‘χουμε συμφορά: Αρρώστιες. Μέσα στις πόλεις θα σαρώσουν
αρρώστιες. - Μόνο; Τίποτε άλλο;
- Προς το παρόν. Δεν θέλεις άλλο χειρότερο από αρρώστια. (σελ. 162)
47. Ο πόλεμος με κάποιο άλλο κράτος έχει μία ημερομηνία λήξεως. Ενώ ο πόλεμος με τον σατανά δεν έχει ποτέ ημερομηνία λήξεως, μέχρι να πεθάνουμε. Τώρα όλα τα
στρατεύματα του σατανά έχουν ξεχυθεί στον κόσμο και παρασύρουν τους ανθρώπους
στην απώλεια με όλα τα μέσα που έχει στη διάθεσή του. Εσύ ή με τον Θεό θα είσαι ή με
τον σατανά. (σελ. 170)
53.- Πλησιάζει καιρός, τώρα στα χρόνια μας θα γίνουν αυτά, που ο ένας αδελφός
θα τρώει τις σάρκες του άλλου αδελφού. Τα γεγονότα θα έρχονται καλπάζοντας με
τόση ταχύτητα, που δεν θα προλαβαίνουμε να αντιδράσουμε... (σελ. 311)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου