Ο ΧΩΡΙΣΜΌΣ.

Ἀποτελεῖ εὐλογία μεγάλη, πού ἲσως πολύ λίγο τήν ἐκτιμοῦμε καμμιά φορά, τό γεγονός ὃτι ζοῦμε στό χῶρο τῆς πίστεως. Ἒχει πολλά πράγματα νά μᾶς πεῖ αὐτό καί γιά τό θέμα τοῦ (ἀπο) χωρισμοῦ.Δύσκολος ὁ χωρισμός! Πολύ δύσκολος! Ἀσήκωτος - ὂχι σπάνια. Πρό πάντων, ὃταν πρόκειται νά εἶναι μεγάλης διάρκειας ἢ καί ἲσως παντοτεινός. Εὐτυχῶς, ὃμως, πού ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ μᾶς προίκισε μέ κάποιο θαυμαστό μηχανισμό. Ἡ σωματική συμπαρουσία βέβαια καταλύεται. Ὃ,τι ὃμως ἒνιωθα βλέποντας τόν ἂλλο ἢ τούς ἂλλους τό μεταθέτω- μόνο του γίνεται αὐτό- στό χῶρο τῆς μνήμης ἀγαπητικά. Καί γίνεται πιά ἡ πρώην συμπαρουσία εσωτερική, καρδιακή, τρεφόμενη μέ τήν ἀέναη ἐλπίδα τοῦ "ἐ π α ν α σ υ ν ε ῖ να ι", μιᾶς καινούργιας συνάντησης ὑπό καλλίτερες συνθῆκες καί ὁπωσδήποτε χωρίς τήν πίκρα καί τό μικρό θάνατο τοῦ χωρισμοῦ. Εἶναι ἀξιοσημείωτο πώς κάποιοι λαοί ἒχουν γιά ἀποχαιρετιστήρια φράση σέ κάθε χωρισμό τήν εὐχή: νά ξαναΐδωθοῦμε!  

Ἱερομ. Εὐσεβίου, Ὁ Χωρισμός.

apantaortodoxias.blogspot.gr