Ο άγιος Μεθόδιος Επίσκοπος Πατάρων ομιλών διά την κάθοδον των Ρώσων εις την 
Κωνσταντινούπολη^ και διά την παραμονήν τους εν αυτή 5 ή 6 μήνας λέγει τα εξής: «Και κρατήσει επί την επτάλοφον το ξανθόν γένος και φυτευθήσονται εν αυτή λάχανα, και φάγονται πολλοί εξ αυτών εις εκδίκησιν των Αγίων. Κατά τους μήνας τούτους θα θύσωσι και θα απολέσωσι κατά των Τούρκων οι Ρώσοι». Είτα ο Άγιος Μεθόδιος επιλέγει* «Θέλουσι δε κρατήσει επί την Ανατολήν προνοηταί τρεις... και διώξουν τους Ισμαηλίτας άχρι Κολωνίας» ήτοι των ενδοτέρων της Ασίας. Η έννοια δ’ έστι αύτη, ότι οι Ρώσοι μετά των συμμάχων θέλουσι διορίσει επιτροπήν εκ τριών
προσώπων καλουμένων προνοητών, οίτινες θέλουσι κυβερνά την Ανατολήν και εξακολουθήσει μετά δριμύτητος κατά των Τούρκων πόλεμος εν Ασία ένθα συμβήσονται μάχαι μυριόνεκραι ένεκα της απελπισίας των Τούρκων οίτινες νικηθέντες υπό των προνοητών θέλουσι εκδιωχθή άχρι Κολωνίας, ήτοι των ενδοτέρων της Ασίας. Είτα θα γεννηθή το ζήτημα, τις αν άρξη της πόλεως· οπότε πάντα τα Έθνη συνασπίζονται κατά της Ρωσίας θελούσης να κυριαρχήση. Ο Άγιος Μεθόδιος λέγει ουτωσί: «Οι άρχοντες του στρατού (ήτοι οι Βασιλείς) έριν βαλούσιν αναμέσον αυτών τις άρξει Αυτής;». Αγνοούμεν αν η Ρωσία έχει σύμμαχόν τινα, η περιγραφή του πολέμου έχει ως εξής κατά τον Άγιον Μεθόδιον:
Κατόπιν της επελεύσεως της ανωτέρω έριδος μεταξύ Ρωσίας και των άλλων Δυνάμεων, τα βόρεια έθνη της Ευρώπης ταραχθήσονται και θέλουσι κινήσει μετά μεγίστης βίας και θυμού, διά την Ανατολήν και χωρισθούν εις τέσσαρας Αρχάς, ήτοι μεγάλα σώματα, ων το πρώτον θέλει καταβάλλει την Έφεσον, το δεύτερον τα Μελάγια, ίσως την Ήπειρον, το τρίτον τον Ακρόκαμπον ήτοι την Πέργαμον και το τέταρτον την Βιθυνίαν.
Τούτου δε γενομένου τα Έθνη ταύτα θέλουσι αθροίσει όλας τας ναυτικάς δυνάμεις των, και εισέλθουν εις τα όρια της Επταλόφου. Ταυτοχρόνως σχεδόν εν ταυτώ λόγω και τα Έθνη τα καθήμενα επί Νότου γωνίας ήτοι η Ελλάς, θέλουσι ταραχθεί και αυτά, και ο μέγας Φίλιππος εγερθή μετά γλωσσών δέκα οκτώ (δι' ων δηλούται η μεγάλη απειρία και πολυανθρωπία 18 Εθνών) και πράξει το αυτό.
Συναχθέντα λοιπόν τα έθνη ταύτα εν τη Επταλόφω, θέλουσι συγκροτήσει μέγαν και τρομερόν πόλεμον εν αυτή και εκτός αυτής, διά ξηράς και θαλάσσης, όστις ουδέποτε έχει γίνει μέχρι τούδε εις την Οικουμένην πάσαν. Θέλουσι δε κατακόπτεσθαι τα Έθνη υπ* αλλήλων μετά λύσσης μεληδόν. Τοιαύτη, θέλει είσθαι η σφαγή αύτη, ώστε θέλει πληρωθή εξ αίματος ου μόνον τα κοιλώματα της Επταλόφου, αλλά και άπασα αύτη καθ’ όλην την επιφάνειάν της και πνίγη από το αίμα τριετής μόσχος. Το δε ανθρώπινον τούτο αίμα αποτελέσαν ποταμόν ένεκα της μεγάλης ποσότητάς του θέλει προχωρήσει εις την θάλασσαν κατά μήκος στάδια δέκα και οκτώ, ό εστίν μίλλια δύο, και δύο στάδια, και θολώσει ταύτην μέχρι του πυθμένος της. Τότε ο βους θέλει βοήσει και η ξηρόλαφος θρηνήσει, και τότε θέλουσι σταθή οι στρατοί και δεν θα προχωρήσουν εμπρός ένεκα των πτωμάτων, του αίματος και της οιμωγής των στρατευμάτων. Τοιαύτα λέγει ο Άγιος Μεθόδιος περί του τρομερού εκείνου πολέμου, προσθέτων ότι δι αυτού· «πάντες οι αμαρτωλοί φθαρήσονται».
Παρακατιών ο Λέων ο Σοφός επιλέγει οι άνθρωποι πάντες πιστοί και άπιστοι θέλουσιν θλιβεί υπερμειζόνως και τα πάνδεινα υποφέρει κατά τας δεινάς εκείνας ημέρας, διότι θέλουσι πέσει επί του κόσμου αι επτά πληγαί και οι δύο θερισμοί της αποκαλύψεως. Ένεκα δε τούτου οι πιστοί βαλόντες χουν επί τας κεφαλάς αυτών θέλουσι ρίψει τα πρόσωπα αυτών επί της γης και βοήσουν μετά δακρύων προς τον Κύριον περί της παύσεως των δεινών και ειρηνεύσεως του κόσμου. Της δεήσεως ταύτης των πιστών εισακούσεται Κύριος Παντοκράτωρ, και αποστελεί τον Άγγελον αυτού εις σχήμα ανθρώπου, προς τον ορθόδοξον δίκαιον, ενάρετον, ευσεβή, Ιωάννην εκ Βασιλικής Βυζαντινής οικογένειας εν Κωνσταντινουπόλει παρά τω... χρόνους αναριθμήτους θεϊκή προνοία, όπως εκτελεσθή δι αυτού η προ αιώνος αποφασισμένη παρά Θεού λύσις του Ανατολικού Ζητήματος, και σωτηρία εν Χριστώ του κόσμου σύμπαντος.
Ούτος δε ελθών προς αυτόν θέλει τον εγείρει ευθέως εκ του πολυχρονίου, ον εκοιμάτο ύπνου, και τον χρίσει δι’ αγίου ελαίου, Βασιλέα, λέγων αυτώ πρώτον έγειρε ο καθεύδων, και ανάστα εκ του μνήματος (δηλαδή της κλίνης) και επιφαύσει σοι ο Χριστός. Προσκαλείται γαρ σε λαόν περιούσιον και άγιον καταστήσαι, και δεύτερον «έξελθε ο κεκρυμμένος, μηκέτι κρύπτου, πολλοί σε ζητούσι, πάντες εξελεύσονται και συ μόνος εισελεύση».
Κατόπιν δε τούτων, παραδιδούς αυτώ πλάκας λιθίνας περί του τι ποιήσει, παραλαβών την βασιλείαν θέλει του προσείπει και τάδε· «Ικανοποίησον Ιωάννη τον Θεόν του ουρανού και της Γης, περιϋβρισθέντα υπό των έργων των ανόμων και ασεβών. Στερέωσον εν αν-θρώποις την Αληθινήν Ορθόδοξον Πίστιν του Σωτήρος του κόσμου Κυρίου ημών, Ιησού Χριστού, ανίδρυσον ήθη χρηστά, εγκατάστησον ιερείς και Αρχιερείς τους αξίους, οι ευηρέστησαν τω εν Αγία Τριάδι Θεώ ημών».
Τούτων γενομένων, και του δεινού εμφυλίου πολέμου εξακολουθούντος μεταξύ των Εθνών, ο Αγιος Μεθόδιος και ο Λέων ο Σοφός διαλαμβάνουσιν πολύ καθαρώς: «Ότι θέλει πέσει εκ του ουρανού αίφνης άνωθεν της Κωνσταντινουπόλεως λαμπρόν θεϊκόν φως ως στήλη πυρός, ότι θέλει φανή και ο επί Χριστού φανείς αστήρ, εις το μέσον της πόλεως, άνωθεν του ιδρύματος της Πανάγνου Μητρός του Υψίστου, ημέρα Γ’ και ώρα Γ' και ότι συγχρόνως τούτοις θέλει ανάξει μεγάλη τη φωνή κήρυξ αφανής (άγγελος) τρις: «Στήτε, στήτε μετά φόβου, ειρήνη υμίν. Αρκεί η δ’ εκδίκησις επί τους απειθείς της γης και ανηκόους! Απέλθετε δε σπουδή προς Δυσμάς και επί τα δεξιά της Επταλόφου, και εκεί ευρήσετε άνδρα οικιακόν, φίλον του Θεού, τον σοφόν, τον ήμερον, τον δίκαιον, τον εκ Βασιλικού Γένους καταγόμενον, τον φορούντα πενιχρά, τον ελεήμονα, τον αυστηρόν τη όψει και πραύν τη γνώμη, εν μέσω δύο κιόνων ιστάμενον, τούτον παραλαβόντες κηρύξατε Βασιλέα».
Κατόπιν του εξαίσιου τούτου γεγονότος, βλέπομεν εν τω Λέοντι, ότι η κήρυξις αύτη και φανέρωσις του κλεινού τούτου Βασιλέως υπό του αγγέλου γενήσεται εν τρισίν ημέραις και νυξί, των σημείων των άνω φαινομένων. Επίσης τα θαυμάσια ταύτα ιδόντες οι εντός και εκτός της Επταλόφου σφαζόμενοι λαοί, και της βροντώδους φωνής του Αγγέλου ακούσαντες, θέλουσι παύσει αμέσως την σφαγήν. Εκπλαγή υπερβαλλόντως, έλθει εις μεγάλην έκτασιν και εμπλέω χαρά και φόβου γενόμενοι, παρακαλέσουν τον Θεόν μετά δακρύων όπως φανερώση αυτοίς τον κηρυχθέντα Βασιλέα, το τα-χύτερον, διότι βεβαίως δεν θα είναι εις θέσιν ένεκα της σφαγής, της εκπλήξεως της μεγάλης, και της συγκινή-σεως, να τον εύρωσι αμέσως. Ομοίως ότι θέλει εισακούσει ο Κύριος Θεός της δεήσεως ταύτης αυτών και φανερώσει τούτον τω κόσμω χάριν των εκλεκτών ούτω πως. Παρελθουσών των τριών ημερών, καθ’ ας δει κηρυχθεί ο παρά του Θεού επιβαλλόμενος τοις Έθνεσι Βασιλεύς υπ’ αγγέλου συν τοις άνω σημείοις, θέλει επιφανεί εν τω Ουρανώ άνωθεν της Επταλόφου νεφώδες στερέωμα (δηλαδή φωτεινόν νέφος) λαμπρότερον ήλιου, έχων περιφέρειαν ως άλωνος εαρινή αλοώντων βοών έξ, επίσης δε ταυτοχρόνως κάτωθεν αυτού θέλει κρεμασθή θεϊκή νεύσει σταυρός πορφυρούς, και ευωνύμως αυτού τόξον, οίον έθετο ο Θεός, ο Θεός τοις πατράσιν ημών εις διαθήκην αιώνιον, περιαγομένης εν ταυτώ κατά ιεράν αξιόπιστον παράδοσιν εν τω αιθέρι, εν τη φοβερά ταύτη και σπουδαία περιπτώσει, και μεγάλης εικόνος της Παναγίας υπ’ αγγέλων ανυμνούντων την Πάναγνον και τον Σωτήρα του κόσμου.
Τούτου δε γενομένου, το μεν άκρον του τόξου το έξω, του Σταυρού, θεϊκή ενεργεία αρθέν, και στραφέν εν τω αιθέρι, θέλει πέσει προς το μέρος των δύο κιόνων, ένθα θέλει είσθαι ο άγιος Βασιλεύς Ιωάννης, οι δε λαοί ειδόντες, και δοξάσαντες τον Θεόν θέλουσι δράμει μετά σπουδής επί το άκρον του τόξου, προσκυνήσουν και παραλάβουν τον πολύτιμον και γηραιόν άνακτα, μετά λαμπάδων και βάίων, ίνα πορευθώσιν εις δοξολογίαν και προσευχήν εις την Μεγάλην Σιών, και Άγγελος Κυρίου εν δόξη μεγάλη εν τη περιπτώσει ταύτη, διά βροντώδους φωνής θέλει είποι προς τον λαόν: «Αρεστόν υμίν έστιν ούτος;» όπερ ακούσας ούτος θέλει καταληφθή υπό μεγάλου φόβου και τρόμου και εκστά-σεως και μετά δακρύων άρας εις τον ουρανόν τας χεί-ρας, θέλει βοήσει: «Ναι Κύριε, αρεστός ημίν εστίν, ότι Συ αυτόν έδωκας ημάς εν τω μεγάλω Σου ελέει».
Ακολούθως δε θέλουσιν άξει αυτόν πλέον εν μέλπεσι, και ωδαίς εν τη μεγάλη Σιών, είτα εν τω Ναώ της Αγίας Σοφίας, ίνα προσευχηθή μεθ’ ό οι αναβιβάσαντες αυτόν, εφ’ υψηλού τόπου θέλουσι τον ανακηρύξει μεγάλη βοή Βασιλέα, δεσπότην και πατέρα αυτών.
ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ
ΑΓΙΟΙ ΚΑΙ ΣΟΦΟΙ ΠΕΡΙ ΤΩΝ ΜΕΛΛΟΝΤΩΝ ΝΑ ΣΥΜΒΩΣΙ
ΤΟΥ ΔΗΜ.ΠΑΝΑΓΟΠΟΥΛΟΥ.
Κωνσταντινούπολη^ και διά την παραμονήν τους εν αυτή 5 ή 6 μήνας λέγει τα εξής: «Και κρατήσει επί την επτάλοφον το ξανθόν γένος και φυτευθήσονται εν αυτή λάχανα, και φάγονται πολλοί εξ αυτών εις εκδίκησιν των Αγίων. Κατά τους μήνας τούτους θα θύσωσι και θα απολέσωσι κατά των Τούρκων οι Ρώσοι». Είτα ο Άγιος Μεθόδιος επιλέγει* «Θέλουσι δε κρατήσει επί την Ανατολήν προνοηταί τρεις... και διώξουν τους Ισμαηλίτας άχρι Κολωνίας» ήτοι των ενδοτέρων της Ασίας. Η έννοια δ’ έστι αύτη, ότι οι Ρώσοι μετά των συμμάχων θέλουσι διορίσει επιτροπήν εκ τριών προσώπων καλουμένων προνοητών, οίτινες θέλουσι κυβερνά την Ανατολήν και εξακολουθήσει μετά δριμύτητος κατά των Τούρκων πόλεμος εν Ασία ένθα συμβήσονται μάχαι μυριόνεκραι ένεκα της απελπισίας των Τούρκων οίτινες νικηθέντες υπό των προνοητών θέλουσι εκδιωχθή άχρι Κολωνίας, ήτοι των ενδοτέρων της Ασίας. Είτα θα γεννηθή το ζήτημα, τις αν άρξη της πόλεως· οπότε πάντα τα Έθνη συνασπίζονται κατά της Ρωσίας θελούσης να κυριαρχήση. Ο Άγιος Μεθόδιος λέγει ουτωσί: «Οι άρχοντες του στρατού (ήτοι οι Βασιλείς) έριν βαλούσιν αναμέσον αυτών τις άρξει Αυτής;». Αγνοούμεν αν η Ρωσία έχει σύμμαχόν τινα, η περιγραφή του πολέμου έχει ως εξής κατά τον Άγιον Μεθόδιον:
Κατόπιν της επελεύσεως της ανωτέρω έριδος μεταξύ Ρωσίας και των άλλων Δυνάμεων, τα βόρεια έθνη της Ευρώπης ταραχθήσονται και θέλουσι κινήσει μετά μεγίστης βίας και θυμού, διά την Ανατολήν και χωρισθούν εις τέσσαρας Αρχάς, ήτοι μεγάλα σώματα, ων το πρώτον θέλει καταβάλλει την Έφεσον, το δεύτερον τα Μελάγια, ίσως την Ήπειρον, το τρίτον τον Ακρόκαμπον ήτοι την Πέργαμον και το τέταρτον την Βιθυνίαν.Τούτου δε γενομένου τα Έθνη ταύτα θέλουσι αθροίσει όλας τας ναυτικάς δυνάμεις των, και εισέλθουν εις τα όρια της Επταλόφου. Ταυτοχρόνως σχεδόν εν ταυτώ λόγω και τα Έθνη τα καθήμενα επί Νότου γωνίας ήτοι η Ελλάς, θέλουσι ταραχθεί και αυτά, και ο μέγας Φίλιππος εγερθή μετά γλωσσών δέκα οκτώ (δι' ων δηλούται η μεγάλη απειρία και πολυανθρωπία 18 Εθνών) και πράξει το αυτό.
Συναχθέντα λοιπόν τα έθνη ταύτα εν τη Επταλόφω, θέλουσι συγκροτήσει μέγαν και τρομερόν πόλεμον εν αυτή και εκτός αυτής, διά ξηράς και θαλάσσης, όστις ουδέποτε έχει γίνει μέχρι τούδε εις την Οικουμένην πάσαν. Θέλουσι δε κατακόπτεσθαι τα Έθνη υπ* αλλήλων μετά λύσσης μεληδόν. Τοιαύτη, θέλει είσθαι η σφαγή αύτη, ώστε θέλει πληρωθή εξ αίματος ου μόνον τα κοιλώματα της Επταλόφου, αλλά και άπασα αύτη καθ’ όλην την επιφάνειάν της και πνίγη από το αίμα τριετής μόσχος. Το δε ανθρώπινον τούτο αίμα αποτελέσαν ποταμόν ένεκα της μεγάλης ποσότητάς του θέλει προχωρήσει εις την θάλασσαν κατά μήκος στάδια δέκα και οκτώ, ό εστίν μίλλια δύο, και δύο στάδια, και θολώσει ταύτην μέχρι του πυθμένος της. Τότε ο βους θέλει βοήσει και η ξηρόλαφος θρηνήσει, και τότε θέλουσι σταθή οι στρατοί και δεν θα προχωρήσουν εμπρός ένεκα των πτωμάτων, του αίματος και της οιμωγής των στρατευμάτων. Τοιαύτα λέγει ο Άγιος Μεθόδιος περί του τρομερού εκείνου πολέμου, προσθέτων ότι δι αυτού· «πάντες οι αμαρτωλοί φθαρήσονται».Παρακατιών ο Λέων ο Σοφός επιλέγει οι άνθρωποι πάντες πιστοί και άπιστοι θέλουσιν θλιβεί υπερμειζόνως και τα πάνδεινα υποφέρει κατά τας δεινάς εκείνας ημέρας, διότι θέλουσι πέσει επί του κόσμου αι επτά πληγαί και οι δύο θερισμοί της αποκαλύψεως. Ένεκα δε τούτου οι πιστοί βαλόντες χουν επί τας κεφαλάς αυτών θέλουσι ρίψει τα πρόσωπα αυτών επί της γης και βοήσουν μετά δακρύων προς τον Κύριον περί της παύσεως των δεινών και ειρηνεύσεως του κόσμου. Της δεήσεως ταύτης των πιστών εισακούσεται Κύριος Παντοκράτωρ, και αποστελεί τον Άγγελον αυτού εις σχήμα ανθρώπου, προς τον ορθόδοξον δίκαιον, ενάρετον, ευσεβή, Ιωάννην εκ Βασιλικής Βυζαντινής οικογένειας εν Κωνσταντινουπόλει παρά τω... χρόνους αναριθμήτους θεϊκή προνοία, όπως εκτελεσθή δι αυτού η προ αιώνος αποφασισμένη παρά Θεού λύσις του Ανατολικού Ζητήματος, και σωτηρία εν Χριστώ του κόσμου σύμπαντος.
Ούτος δε ελθών προς αυτόν θέλει τον εγείρει ευθέως εκ του πολυχρονίου, ον εκοιμάτο ύπνου, και τον χρίσει δι’ αγίου ελαίου, Βασιλέα, λέγων αυτώ πρώτον έγειρε ο καθεύδων, και ανάστα εκ του μνήματος (δηλαδή της κλίνης) και επιφαύσει σοι ο Χριστός. Προσκαλείται γαρ σε λαόν περιούσιον και άγιον καταστήσαι, και δεύτερον «έξελθε ο κεκρυμμένος, μηκέτι κρύπτου, πολλοί σε ζητούσι, πάντες εξελεύσονται και συ μόνος εισελεύση».Κατόπιν δε τούτων, παραδιδούς αυτώ πλάκας λιθίνας περί του τι ποιήσει, παραλαβών την βασιλείαν θέλει του προσείπει και τάδε· «Ικανοποίησον Ιωάννη τον Θεόν του ουρανού και της Γης, περιϋβρισθέντα υπό των έργων των ανόμων και ασεβών. Στερέωσον εν αν-θρώποις την Αληθινήν Ορθόδοξον Πίστιν του Σωτήρος του κόσμου Κυρίου ημών, Ιησού Χριστού, ανίδρυσον ήθη χρηστά, εγκατάστησον ιερείς και Αρχιερείς τους αξίους, οι ευηρέστησαν τω εν Αγία Τριάδι Θεώ ημών».
Τούτων γενομένων, και του δεινού εμφυλίου πολέμου εξακολουθούντος μεταξύ των Εθνών, ο Αγιος Μεθόδιος και ο Λέων ο Σοφός διαλαμβάνουσιν πολύ καθαρώς: «Ότι θέλει πέσει εκ του ουρανού αίφνης άνωθεν της Κωνσταντινουπόλεως λαμπρόν θεϊκόν φως ως στήλη πυρός, ότι θέλει φανή και ο επί Χριστού φανείς αστήρ, εις το μέσον της πόλεως, άνωθεν του ιδρύματος της Πανάγνου Μητρός του Υψίστου, ημέρα Γ’ και ώρα Γ' και ότι συγχρόνως τούτοις θέλει ανάξει μεγάλη τη φωνή κήρυξ αφανής (άγγελος) τρις: «Στήτε, στήτε μετά φόβου, ειρήνη υμίν. Αρκεί η δ’ εκδίκησις επί τους απειθείς της γης και ανηκόους! Απέλθετε δε σπουδή προς Δυσμάς και επί τα δεξιά της Επταλόφου, και εκεί ευρήσετε άνδρα οικιακόν, φίλον του Θεού, τον σοφόν, τον ήμερον, τον δίκαιον, τον εκ Βασιλικού Γένους καταγόμενον, τον φορούντα πενιχρά, τον ελεήμονα, τον αυστηρόν τη όψει και πραύν τη γνώμη, εν μέσω δύο κιόνων ιστάμενον, τούτον παραλαβόντες κηρύξατε Βασιλέα».Κατόπιν του εξαίσιου τούτου γεγονότος, βλέπομεν εν τω Λέοντι, ότι η κήρυξις αύτη και φανέρωσις του κλεινού τούτου Βασιλέως υπό του αγγέλου γενήσεται εν τρισίν ημέραις και νυξί, των σημείων των άνω φαινομένων. Επίσης τα θαυμάσια ταύτα ιδόντες οι εντός και εκτός της Επταλόφου σφαζόμενοι λαοί, και της βροντώδους φωνής του Αγγέλου ακούσαντες, θέλουσι παύσει αμέσως την σφαγήν. Εκπλαγή υπερβαλλόντως, έλθει εις μεγάλην έκτασιν και εμπλέω χαρά και φόβου γενόμενοι, παρακαλέσουν τον Θεόν μετά δακρύων όπως φανερώση αυτοίς τον κηρυχθέντα Βασιλέα, το τα-χύτερον, διότι βεβαίως δεν θα είναι εις θέσιν ένεκα της σφαγής, της εκπλήξεως της μεγάλης, και της συγκινή-σεως, να τον εύρωσι αμέσως. Ομοίως ότι θέλει εισακούσει ο Κύριος Θεός της δεήσεως ταύτης αυτών και φανερώσει τούτον τω κόσμω χάριν των εκλεκτών ούτω πως. Παρελθουσών των τριών ημερών, καθ’ ας δει κηρυχθεί ο παρά του Θεού επιβαλλόμενος τοις Έθνεσι Βασιλεύς υπ’ αγγέλου συν τοις άνω σημείοις, θέλει επιφανεί εν τω Ουρανώ άνωθεν της Επταλόφου νεφώδες στερέωμα (δηλαδή φωτεινόν νέφος) λαμπρότερον ήλιου, έχων περιφέρειαν ως άλωνος εαρινή αλοώντων βοών έξ, επίσης δε ταυτοχρόνως κάτωθεν αυτού θέλει κρεμασθή θεϊκή νεύσει σταυρός πορφυρούς, και ευωνύμως αυτού τόξον, οίον έθετο ο Θεός, ο Θεός τοις πατράσιν ημών εις διαθήκην αιώνιον, περιαγομένης εν ταυτώ κατά ιεράν αξιόπιστον παράδοσιν εν τω αιθέρι, εν τη φοβερά ταύτη και σπουδαία περιπτώσει, και μεγάλης εικόνος της Παναγίας υπ’ αγγέλων ανυμνούντων την Πάναγνον και τον Σωτήρα του κόσμου.
Τούτου δε γενομένου, το μεν άκρον του τόξου το έξω, του Σταυρού, θεϊκή ενεργεία αρθέν, και στραφέν εν τω αιθέρι, θέλει πέσει προς το μέρος των δύο κιόνων, ένθα θέλει είσθαι ο άγιος Βασιλεύς Ιωάννης, οι δε λαοί ειδόντες, και δοξάσαντες τον Θεόν θέλουσι δράμει μετά σπουδής επί το άκρον του τόξου, προσκυνήσουν και παραλάβουν τον πολύτιμον και γηραιόν άνακτα, μετά λαμπάδων και βάίων, ίνα πορευθώσιν εις δοξολογίαν και προσευχήν εις την Μεγάλην Σιών, και Άγγελος Κυρίου εν δόξη μεγάλη εν τη περιπτώσει ταύτη, διά βροντώδους φωνής θέλει είποι προς τον λαόν: «Αρεστόν υμίν έστιν ούτος;» όπερ ακούσας ούτος θέλει καταληφθή υπό μεγάλου φόβου και τρόμου και εκστά-σεως και μετά δακρύων άρας εις τον ουρανόν τας χεί-ρας, θέλει βοήσει: «Ναι Κύριε, αρεστός ημίν εστίν, ότι Συ αυτόν έδωκας ημάς εν τω μεγάλω Σου ελέει».Ακολούθως δε θέλουσιν άξει αυτόν πλέον εν μέλπεσι, και ωδαίς εν τη μεγάλη Σιών, είτα εν τω Ναώ της Αγίας Σοφίας, ίνα προσευχηθή μεθ’ ό οι αναβιβάσαντες αυτόν, εφ’ υψηλού τόπου θέλουσι τον ανακηρύξει μεγάλη βοή Βασιλέα, δεσπότην και πατέρα αυτών.
ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ
ΑΓΙΟΙ ΚΑΙ ΣΟΦΟΙ ΠΕΡΙ ΤΩΝ ΜΕΛΛΟΝΤΩΝ ΝΑ ΣΥΜΒΩΣΙ
ΤΟΥ ΔΗΜ.ΠΑΝΑΓΟΠΟΥΛΟΥ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου