Τι βάσανα εχει ό κόσμος....

Ατέλειωτα είναι τά βάσανα τοϋ κόσμου. Μιά γενική αποσύνθεση, οικογένειες, μικροί-μεγάλοι. Κάθε μέρα ή καρδιά μου γίνεται κιμάς. Τά περισσότερα σπίτια είναι γεμάτα από στενοχώριες, από αγωνία, από άγχος. Μόνο στά σπίτια πού ζουν κατά Θεόν είναι καλά οι άνθρωποι. Στά άλλα, διαζύγια, άλλοι χρεωκοπημένοι, άλλοι άρρω­στοι, άλλοι τρακαρισμένοι, άλλοι μέ ψυχοφάρμακα, μέ

ναρκωτικά!... Λίγο-πολύ όλοι, οί καημένοι, έχουν έναν πόνο. Ιδίως τώρα, δουλειές δέν έχουν, χρέη από 'δώ, βά­σανα από 'κεϊ, τούς τραβούν οί Τράπεζες, τούς βγάζουν από τά σπίτια, ένα σωρό! Καί δέν είναι μιά και δυο μέ­ρες! Και άν ένα-δυό παιδιά σέ μιά τέτοια οικογένεια είναι γερά, αρρωσταίνουν από αυτήν τήν κατάσταση. Πολλές οικογένειες από αυτές μιά μέρα νά είχαν τό αμέριμνο, τήν ξενοιασιά των μονάχων, θά είχαν τό καλύτερο Πάσχα.

Τί δυστυχία υπάρχει στον κόσμο! Όταν κανείς πο-νάη καί ενδιαφέρεται γιά τούς άλλους καί όχι γιά τον εαυ­τό του, τότε όλο τον κόσμο τόν βλέπει σάν σέ ακτινογρα­φία μέ τίς ακτίνες τίς πνευματικές... Πολλές φορές, εκεί πού λέω τήν ευχή, βλέπω μικρούτσικα παιδάκια, τά καη­μένα, νά περνούν μπροστά μου θλιμμένα καί νά παρα­καλούν τόν Θεό. Τά βάζουν οί μανάδες τους νά κάνουν προσευχή, γιατί έχουν προβλήματα, δυσκολίες στήν οικο­γένεια καί ζητούν βοήθεια άπό τόν Θεό. Γυρίζουν τό κουμπί κι έτσι επικοινωνούμε.