Του Aρχιμ. Ιακώβου Κανάκη στην Romfea.gr
Οι καλοκαιρινοί μήνες είναι γεμάτοι από
μνήμες αγίων και μεταξύ αυτών των αγίων, σημαντική θέση, κατέχει ο
προφήτης Ηλίας. Γνωρίζουμε για αυτόν από τα βιβλία «Βασιλειών» της
Παλαιάς Διαθήκης.
Προφήτης ο Ηλίας, δηλαδή σκεύος εκλογής, η
φωνή του Θεού στη γη. Ασυμβίβαστος και ασκητικός. Η τροφή του ακρίδες
και μέλι άγριο. Η ενδυμασία του μια μηλωτή από τρίχες καμήλου. Πάνω από
όλα γι’ αυτόν το θέλημα του Θεού, αφού ζει μόνο γι’ Αυτόν.
Είναι σίγουρος για την Ύπαρξή Του και έτσι
«προκαλεί» τους ειδωλολάτρες. Ας μαζέψουμε ξύλα, τους λέει, και ας τα
ποτίσουμε με νερό μέχρι να μουλιάσουν. Μετά να προσευχηθούμε να στείλει ο
Θεός φωτιά από τον ουρανό για να τα κατακάψει. Εσείς, θα προσευχηθείτε
στον θεό σας, τον Βάαλ και εγώ στον δικό μου.
Προσεύχονταν οι ειδωλολάτρες αλλά φωτιά
πουθενά. Τους έλεγε ο προφήτης: «Φωνάξτε δυνατότερα μήπως σας ακούσει».
Μάταιος κόπος, να λατρεύεις «την κτίση παρά τον κτίσαντα».
Ήρθε και η δική του η σειρά. Σήκωσε ψηλά τα
χέρια και έκανε δέηση καρδιάς με εμπιστοσύνη στον Θεό. Ήρθε τότε η
φωτιά εξ ουρανού και κατέκαψε τα πάντα και οι όλοι οι παριστάμενοι
δόξασαν τον Θεό.
Άλλη φορά ζήτησε από το Θεό να σταματήσει ο
ουρανός να βρέχει επί μακρόν. Ο τόπος ξεράθηκε και τα ζωντανά και οι
άνθρωποι κινδύνευαν. Σαν να τους έλεγε: «έτσι πρέπει να πάθετε για τα
αμαρτήματά σας».
Συνέχισε, «όχι να μην ανοίξει ο ουρανός έως
να το πω εγώ». Το κήρυττε αυτό αν και ο ίδιος «γευόταν» τα αποτελέσματα
της ξηρασίας. Έφυγε πιο μακριά από τον τόπο του μετά και βρήκε μια χήρα
γυναίκα.
Της ζήτησε ψωμί. Εκείνη, μονάχα από την
μορφή του αναγνώρισε την αγιότητά του και του είπε ότι έχει μόνο λίγο
αλεύρι για να κάνει ψωμί για το παιδί της. Τίποτα άλλο εκτός αυτού δεν
διέθετε. «Θα το φάμε και μετά θα πεθάνουμε»!
Και έφαγε ο προφήτης, αλλά το παιδί
πράγματι εξέπνευσε. Ήταν τότε στιγμή τραγική μα και σημαντική,
καθοριστική. Τώρα τι θα κάνει; Θα κάνει ό,τι θα κάνει ο Θεός του, αιώνες
πιο μετά. Το ανέστησε!
Φύσηξε στα ρουθούνια του και επανήλθε στην
ζωή και θύμισε αυτό τον πλάστη των πρώτων ανθρώπων. Ούτε με αυτό το
περιστατικό όμως δεν «ημέρεψε» η ψυχή του. Φωτιά πραγματική ο λόγος του
και η ζωή του.
Ας δούμε τι λέει γι’ αυτό ο Ιερός
Χρυσόστομος. Αφού ούτε με τον ένα, ούτε με τον άλλο τρόπο δεν μπόρεσε ο
Θεός να τον μαλακώσει, του λέει: « Έλα εσύ στον ουρανό, δεν κάνεις για
την γη». «Και η γη τι θα γίνει;», ρωτά το ανθρώπινο γένος.
«Στην γη θα στείλω τον Υιό μου, Αυτός θα σαρκωθεί, θα γίνει άνθρωπος και θα δείξει αμέτρητο έλεος και αγάπη στους ανθρώπους».
Εσένα Ηλία σε επαινώ για την πίστη σου,
όμως θα σε καλέσω σε μια άλλη μελλοντική εποχή, που θα είναι απαραίτητη η
δική σου παρουσία.
Κάτι τελευταίο για τον μεγάλο προφήτη αφορά
στην μετάδοση του προφητικού του χαρίσματος στον μαθητή του Ελισσαίο.
Κατά την ανάληψή του Ηλία στον ουρανό λαμβάνει χώρα αυτή η πραγματική,
συμβολική και συνάμα ουσιαστική πράξη.
Ο προφήτης πετά την κάπα του στον μαθητή
λέγοντάς του με την κίνηση αυτή ότι στο εξής αναλαμβάνει την συνέχιση
του έργου του. Θα λέγαμε ότι αυτό είναι ένας είδος «αποστολικής
διαδοχής» στην Παλαιά Διαθήκη.
Δεν είναι μια τυπική πράξη αυτή, είναι η
«χειροτονία» του μαθητή από τον διδάσκαλο. Είναι μια πράξη παραλαβής
μιας ολόκληρης κληρονομιάς, μιας ιερής παρακαταθήκης.
Όπως από απόστολο σε απόστολο έχουμε αυτήν
την διαδοχή, το ίδιο γίνεται και στους προφήτες, αφού ο ένας
παραλαμβάνει από τον προηγούμενο. Στην μοναχική γλώσσα αυτή η σχέση
απαντά την πνευματική κοινωνία Γέροντος και υποτακτικού.
Από τα παραπάνω και από άλλα πολλά, γίνεται
σαφές ότι ο προφητικός λόγος είναι πάντοτε επίκαιρος. Αν και στην εποχή
μας, οι προφητικές φωνές μειώνονται δεν θα εκλείψουν ποτέ, γιατί η
προφητεία είναι χάρισμα μέσα στην Εκκλησία και τα χαρίσματα του αγίου
Πνεύματος θα υπάρχουν όσο υπάρχει η Εκκλησία.
Χρειάζονται γνήσιες προφητικές φωνές πού θα
καθοδηγούν τον λαό του Θεού. Το γνήσιο είναι πάντα αληθινό και ανθεκτικό
και η αλήθεια είναι αυτή που χρειαζόμαστε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου