Μου έκανε εντύπωση μια λεπτομέρεια στον βίο του Aγίου Συμεών του Στυλίτη. Ελεγαν σε κάποιους παλαιότερους Πατέρες για τον Aγιο Συμεών: «Μεγάλος Aγιος αυτός. Είναι πάνω στον στύλο και κάνει θαύματα και ελκύει κόσμο κοντά του, κάνει μεγάλο καλό». Και απαντούν οι Πατέρες αυτοί: «Να πάτε να του πείτε να κατέβει απ’ τον στύλο του. Ετσι θα καταλάβουμε αν είναι πνευματικός άνθρωπος. Και να μας πείτε την αντίδρασή του». Και πήγαν, και του το ’παν. Του λένε: «Πάτερ Συμεών, οι Πατέρες λένε να κατέβεις κάτω». Και απαντά ο Αγιος Συμεών: «Θα κατέβω. Κατεβαίνω». Και μετά του είπαν: «Κάτσε πάνω. Είπαν να το κάνουμε για να σε δοκιμάσουμε». Ηθελαν να δουν αν αυτό που πιστεύει για σωστό, για αληθινό τον έχει κάνει φανατικό και πεισματικό. Κι όταν είδαν ότι είναι άνετος να αλλάξει θέση και τρόπο διαγωγής, τον άφησαν να συνεχίσει, μια κι ό,τι έκανε αποδείχτηκε ότι γινόταν με αληθινή ταπείνωση και πνεύμα Χριστού.
Μείνε μέσα στην Εκκλησία και την αλήθεια του Χριστού. Οταν σου λέω να μην έχεις φανατισμό, δεν εννοώ να αλλάξεις την πίστη σου, αλλά να αλλάξεις τον πεισματικό και αδιάκριτο τρόπο που την εκφράζεις. Πιο πρακτικά: τον τρόπο που φέρεσαι στο παιδί σου και στον άνθρωπό σου.
Ο τρόπος σου πάσχει. Λες ωραία πράγματα, αλλά με τρόπο σκληρό, απότομο κι απόλυτο. Μιλάς για τον Χριστό, που είναι ο Ηλιος, μα ο άλλος νιώθει ότι μέσα από τα λόγια σου τον ακουμπάνε αγκάθια από σκαντζόχοιρο, κι όχι απαλά χέρια. Και ματώνεις την ψυχή του άλλου έτσι όπως τον πλησιάζεις. Γι’ αυτό να παρακαλάμε τον Θεό να μας χαρίσει εσωτερική διάκριση. Να δούμε καθαρά και τον εαυτό μας. Ωστε να φτάσουμε στην αληθινή αυτογνωσία, κι από εκεί στην αδελφογνωσία. Δηλαδή, στη γνώση του διπλανού μας, του αδελφού μας. Και στη συνέχεια στη Θεογνωσία. Τότε η ζωή στο σπίτι σου και όπου αλλού συναντάς ανθρώπους θα ’ναι όμορφη.
Δεν έχω πρόβλημα να διαφωνείς. Εχεις δικαίωμα να πιστεύεις με τον δικό σου τρόπο αυτά που είπα, αλλά και να διαφωνήσεις ακόμα. Δεν έχω καμία διάθεση να σου στερήσω τη χαρά να ’χεις δική σου άποψη. Ναι, να ‘’χεις κι εσύ τη γνώμη σου, να ’χω κι εγώ τη γνώμη μου. Δεν είναι κακό. Αρκεί να ζούμε και οι δύο μέσα στην Εκκλησία Του, και να ’χουμε τον Χριστό από πάνω να μας σκεπάζει, να μας αγαπά και να μας ενώνει. Διότι στο βάθος της ψυχής μας επικοινωνούμε πολύ. Και εμείς οι δυο, εσύ κι εγώ. Αλλά και όλοι μας!
Διότι στο βάθος της ψυχής μας είναι χαραγμένο το Αγιο Πνεύμα και η Χάρη Του. Στην καρδιά μας είναι χαραγμένο το όνομα του ίδιου Θεού, του ίδιου Χριστού, της Αγίας Τριάδος. Μέσα στην ίδια Εκκλησία, που όλοι αγαπάμε και στην οποία ζούμε. Αλλά έχουμε λίγο πείσμα στο μυαλό, έχουμε και τους εγωισμούς μας, γι’ αυτό και διαφωνούμε. Οσο όμως μπαίνουμε στην ουσία και στο βάθος της πίστης μας θα βρίσκουμε πολλά κοινά σημεία. Σ’ αυτά τα κοινά σημεία επενδύω κι ελπίζω. Σ’ αυτά τα κοινά σημεία θέλω να στρέψω τα μάτια σου και τα μάτια μου.
Από το βιβλίο του π. Ανδρέα Κονάνου «Ολα του γάμου δύσκολα...», των εκδόσεων Αθως.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου