Εκείνος ο οποίος μας είπε να μην μεριμνούμε για το αύριο, Αυτός έχει και την φροντίδα μας. Άγιος Σάββας ο Ηγιασμένος.

 

Σάββας ο ηγιασμένος (532)

Ιούλιος, Ποταμία, Κρισπίνος, Φήλιξ, Γράτος και οι συν αυτοίς 7 μάρτυρες στην Thagura Νουμιδίας Αλγερίας (302)
Καρίων και Ζαχαρίας ο υιός του, όσιοι ερημίτες στην Αίγυπτο , (4ος αι.)
Νεκτάριος ο Καρεώτης (1470), Φιλόθεος ο πνευματικός πατήρ του Αγίου Νεκταρίου και Διονύσιος ο Καρεώτης συνασκητής αυτών (15ος αι.)
Κελλιώτες-Αγιορείτες οσιομάρτυρες της Σκήτης των Καρυών του Αγίου Όρους επί Βεκκου (1274) και Κοσμάς ο Πρώτος

Εορτάζουν στις 5 Δεκεμβρίου.

Κατά την εποχή που ζούσε ο Άγιος Σάββας, έπεσε πείνα μεγάλη και ακρίβεια πολύ σ’ όλη την Παλαιστίνη επί 5 χρόνια και κατά το διάστημα αυτό δεν έβρεξε καθόλου. Γι’ αυτό στην Παλαιστίνη υπήρχε στεναχώρια μεγάλη στους κοσμικούς αλλά και στους Μοναχούς που ήταν σε κελιά και Μοναστήρια. Ο Άγιος Σάββας διηύθυνε τότε 7 μεγάλα Μοναστήρια, που είχαν μεγάλη στέρηση των αναγκαίων, όμως εκείνος δεν μεριμνούσε για τίποτα, αλλά μόνο στον Θεό είχε εναποθέσει τις ελπίδες του, ζητώντας απ’ Αυτόν βοήθεια. Καλούσε και τους Ηγουμένους των Μοναστηριών και τους συμβούλευε να μην μεριμνούν, ούτε να στενοχωρούνται για τα δεινά, αλλά να ελπίζουν στον Κύριο και Εκείνος θα δώσει σ’ αυτούς τα χρειαζούμενα.
Μετά από λίγες ημέρες, η Λαύρα του Αγίου Σάββα ήρθε σε μεγάλη στέρηση, και δεν είχαν ούτε αλεύρι, ούτε κάτι άλλο βρώσιμο. Ερχόμενος τότε ο διακονητής είπε προς τον Άγιο ότι την ερχόμενη Κυριακή δεν θα είχαν άρτο ούτε για να λειτουργήσουν. Ο Άγιος, χωρίς να απελπισθεί του απήντησε ότι Εκείνος ο οποίος μας είπε να μην μεριμνούμε για το αύριο, Αυτός έχει και την φροντίδα μας και θα μας στείλει βοήθεια, ώστε να μην στερηθούμε την Θεία Λειτουργία…
Καθώς προφήτευσε ο Άγιος, πριν έρθει η Κυριακή, κατέφθασαν στο Μοναστήρι κάποιοι άγνωστοι άνθρωποι, σαν να τους έστειλε ο Θεός και έφεραν 30 υποζύγια φορτωμένα με σιτάρι, κρασί, λάδι και διάφορα άλλα αναγκαία τρόφιμα. Ευχαριστώντας τότε ο Άγιος τον Θεό, επιτίμησε τον κελάρη που έπεσε μετανοημένος στα πόδια του ζητώντας δακρυσμένος συγχώρεση.
Φοβερός πολέμιος των δαιμόνων, ο άγιος Σάββας ήταν όλος πραότητα και διάκριση έναντι των ανθρώπων. Έτσι, όταν δύο φορές κάποιοι από τους μοναχούς του στράφηκαν εναντίον του (490 και 503), ο όσιος γέροντας αποσύρθηκε οικειοθελώς δίχως να προσπαθήση να δικαιολογηθή ή να επιβάλη την εξουσία του, και εδέχθη να επανέλθη στην θέση και το αξίωμά του μόνον κατόπιν επίμονης παρακλήσεως του Πατριάρχου.
Το 531, μετά την αιματηρή εξέγερση των Σαμαρειτών, ο Γέροντας υπερήλικας πλέον, εστάλη εκ νέου στην Κωνσταντινούπολη, ως απεσταλμένος του πατριάρχη Πέτρου, στον ευλαβή αυτοκράτορα Ιουστινιανό (527-565), ζητώντας την συνδρομή και την προστασία του. Ήταν μάλιστα η φήμη της σοφίας και αγιότητός του τόσο διαδεδομένη και στην Κωνσταντινούπολη, ώστε και ο ίδιος ο αυτοκράτορας, ο μέγας Ιουστινιανός, «περιχαρής γεγονώς, τους βασιλικούς δρόμωνας απέστειλεν εις συνάντησιν αυτού…». Ο ίδιος είχε αντιληφθεί με οπτασία την αγιότητά του κι έσπευσε, προσκύνησε τον άγιο Σάββα και με χαρά και δάκρυα φίλησε τη θεία του κεφαλή και αφού ευλογήθηκε από τον άγιο, δέχθηκε από τα χέρια του τα αιτήματα της Παλαιστίνης, στη συνέχεια τον έπεισε να πάει μαζί του στα ανάκτορα και να ευλογήσει και την αυγούστα Θεοδώρα. Ο Άγιος παρώτρυνε ακόμη τον ευσεβή βασιλέα, να προβεί στη δίωξη των αιρέσεων των Αρείου, Νεστορίου και Ωριγένους και σε κοινωφελή έργα στην Παλαιστίνη, έναντι των οποίων του προφήτευσε θα επανακτούσε την Αφρική και την Ιταλία, καθώς και την οριστική νίκη επί του μονοφυσιτισμού, του νεστοριανισμού και του ωριγενισμού, που θα αποτελούσε την δόξα της βασιλείας του. Πράγματι η προφητεία και ευλογία αυτή του Αγίου Σάββα εκπληρώθηκε. Οι νίκες των στρατηγών Βελισσαρίου και Ναρσή έφεραν και πάλιν τα δυτικά τμήματα της Αυτοκρατορίας υπό τον αυτοκράτορα της Πόλεως. Τόση ήταν η προφητική χάρη του Αγίου Σάββα.
Έχοντας κατακτήσει την μακαρία απάθεια, ακλόνητα προσηλωμένος στον Κύριο, ο άγιος Σάββας ειρήνευε τα θηρία, θεράπευε τους αρρώστους και με τις προσευχές του έφερνε ευεργετικές βροχές στην περιοχή εκείνη που την έπληττε ξηρασία και λιμός.

Η προσευχή του ανοίγει τους ουρανούς

Είχε συμπληρωθεί ο τέταρτος χρόνος από τότε που είχε να βρέξει. Και οι μαθητές του αγιασμένου πατέρα μας, που έμεναν στη μονή του Σπηλαίου, ήλθαν στη Μεγίστη Λαύρα και του είπαν: Άφησε μας, πατέρα να φύγουμε. Δεν μπορούμε να μείνουμε άλλο στο μοναστήρι σου, γιατί δεν έχουμε καθόλου νερό. Συμπληρώνεται μάλιστα ο Μάϊος μήνας κι απ’ εδώ κι εμπρός δεν υπάρχει ελπίδα να βρέξει.
Ο άγιος τους μάλωσε λίγο και τους ενουθέτησε να υπομένουν τις δυσκολίες που έρχονται με ευχαριστία στο Θεό· και πρόσθεσε: Πιστεύω στο Θεό ότι μετά τρεις ημέρες θα γεμίσουν από νερό όλες οι στέρνες σας. Πηγαίνετε λοιπόν, και φροντίστε να καθαριστούν όλοι οι αγωγοί του νερού κι ετοιμαστείστε να δείτε τη δωρεά του Θεού και πόσο γρήγορα θα σας επισκεφτεί.
Την Τρίτη ημέρα ένα σύννεφο ήλθε και στάθηκε πάνω από το μοναστήρι αυτό μόνο, κι έπεσε πολλή βροχή κι εγέμισαν όλες οι στέρνες, σύμφωνα με την προφητεία του αγίου. Στα άλλα μοναστήρια που βρίσκονται κοντά στη Μονή του Σπηλαίου, το Καστέλλι που είναι στ’ ανατολικά και του Σχολαρίου στα δυτικά περί τα πέντε στάδια, καθώς και στη Μεγίστη Λαύρα, που βρίσκεται στα νότια, δεν έπεσε ούτε σταγόνα νερό.
Οι ηγούμενοι των άλλων Μονστηριών λυπήθηκαν που δεν έβρεξε και στα δικά τους. Ήλθαν στον άγιο Γέροντα και του είπαν: Ποια είναι η αμαρτία μας, τίμιε πατέρα και μας απομάκρυνες από την ευλογία αυτή και δεν προσευχήθηκες και για τα υπόλοιπα μοναστήρια σου; Και ο άγιος τους είπε: Ο Θεός έστειλε την ευλογία του σ’ εκείνους που είχαν ανάγκη. Και σεις μη στενοχωριέστε. Γιατί δεν θα σας λείψει το νερό μέχρις ότου ο Κύριος στείλει τη βροχή στη γη. Από τον βίο του Οσίου Σάββα του Ηγιασμένου

Η κοίμηση του Αγίου

Αφού πέρασαν λίγες ημέρες, ο πατέρας μας Σάββας είδε κάποια αποκάλυψη, που του εγνώριζε την κοίμησή του, που θα γινόταν έπειτα από λίγες ημέρες. Την αποκάλυψη αυτή την φανέρωσε στον Αρχιεπίσκοπο και τον παρακαλούσε να τον αφήσει να πάει στη Λαύρα του, για να τελειώσει την επίγεια ζωή του μέσα στο κελλί του. Ο Αρχιεπίσκοπος θέλοντας με κάθε τρόπο να τον ευχαριστήσει και να τον περιποιηθεί, τον έστειλε στη Λαύρα του, στέλνοντας μαζί κι ό,τι θα είχε ανάγκη.
Αφού ο πρεσβύτης έφθασε στη Λαύρα του, ανακλίθηκε στον πύργο του στην αρχή του μηνός Δεκεμβρίου. Έπειτα κάλεσε τους πατέρες της Λαύρας και τους έδωσε ηγούμενο τον Μελιτά, που καταγόταν από τη Βηρυτό. Του παράγγειλε να διαφυλάξει απαραχάρακτες σ’ όλα τα μοναστήρια τις παραδόσεις που του παραδόθηκαν. Τις παραδόσεις αυτές του τις έδωσε και γραπτές.
Τέσσερεις μέρες έμεινε χωρίς να φάει τίποτε και χωρίς να επικοινωνεί με κανένα. Τη νύκτα του Σαββάτου που ξημέρωνε Κυριακή, ζήτησε Θ. Κοινωνία. Και αφού κοινώνησε κι είπε τελευταίο λόγο το, «Κύριε εις χείρας σου παραθήσομαι το πνεύμα μου», παρέδωσε τη ψυχή του.
Έτσι ο πατέρας μας Σάββας, αφού αγωνίσθηκε τον καλόν αγώνα και τελείωσε το δρόμο και τήρησε την πίστη, κατακοσμήθηκε με το στέφανο της δικαιοσύνης. Η κοίμησή του έγινε στις πέντε Δεκεμβρίου της δεκάτης ινδικτιώνας (532)…Ο χρόνος της ενσάρκου ζωής του ήταν ο εξής: Ήλθε στην Παλαιστίνη δέκα οκτώ ετών κι έμεινε στο κοινόβιο δεκαεπτά χρόνια. Στις ερήμους και στη Μεγίστη Λαύρα έκανε συνολικά πενήντα εννέα χρόνια. Τέλειωσε την επίγεια ζωή του κατά το ενενηκοστό τέταρτο έτος της ηλικίας του.
Το τίμιο λείψανό του κατατέθηκε στη Μεγίστη Λαύρα ανάμεσα στις δυό εκκλησιές, στο σημείο που είχε άλλοτε δεί τον πύρινο στύλο. Εκεί τάφηκε το σώμα του. Αλλά ο άγιος αυτός δεν πέθανε. Κοιμάται. Γιατί έζησε βίο ανεπίληπτο και έγινε ευάρεστος στον Θεό. Πλήν και το σώμα του παραμένει σώο και αδιάλυτο μέχρι σήμερα. Όταν ανοίχτηκε η τίμια λειψανοθήκη (ο νεκρικός θάλαμος) για να τοποθετηθεί το λείψανο του μακαρίου Κασσιανού, κατέβηκα να προσκυνήσω το σώμα του θείου πρεσβύτου. Και το βρήκα να διατηρείται σώο και αδιάλυτο. Θαύμασα και δόξασα τον Θεό που δόξασε το δούλο του και τον τίμησε με αφθαρσία πρίν από την κοινή και γενική για όλους ανάσταση της δευτέρας του παρουσίας.
Κυρίλλου Σκυθοπολίτου, Βίος του Οσίου Σάββα του Ηγιασμένου,
Άνθη της Ερήμου αρ. 10, Έκδ. Μητροπ. Καρυστίας και Σκύρου, 1975

***

Αγίου Λουκά επισκ.Κριμαίας
Για τον Άγιο Σάββα τον ηγιασμένο

Πολλές φορές ο θάνατος βρίσκει τους ανθρώπους τότε πού δεν περιμένουν και δεν σκέφτονται τη φοβερά εκείνη ώρα του θανάτου και είναι απροετοίμαστοι. Αυτό πού ζητάει από μας ο Κύριος είναι να μην κατέχουν την κεντρική θέση στη ζωή μας οι βιοτικές μέριμνες, να τις θεωρούμε δευτερεύουσας σημασίας και το κέντρο βάρους να πέφτει στην αγρυπνία και την προσευχή.
Πόσο δυνατή ήταν η προσευχή του οσίου Σάββα γνωρίζουμε από πολλά παραδείγματα πού αναφέρει ο βίος του. Να, ένα άπ’ αυτά. Μια φορά τον καιρό της Μεγάλης Τεσσαρακοστής ο όσιος βρέθηκε στην έρημο της Ιουδαίας μαζί με έναν μαθητή του. Εκεί στην έρημο υπήρχαν πολλά λιοντάρια. Ο μαθητής του αποκαμωμένος από τον κόπο της νηστείας κοιμόταν ενώ ο όσιος έκανε το συνηθισμένο του κανόνα.
Ξαφνικά έρχεται από την έρημο ένα μεγάλο λιοντάρι και ορμά πάνω στον κοιμισμένο μοναχό. Ο όσιος προσευχήθηκε στον Θεό και Τον παρακάλεσε να σώσει τον μαθητή του. Το λιοντάρι έβγαλε μία άγρια κραυγή και χάθηκε μέσα στην έρημο διωγμένο από τη φλογερή προσευχή του οσίου. Πολλά θαύματα έκανε στη ζωή του ο άγιος και ακόμα περισσότερα μετά τη μακάρια κοίμηση του.
Να θυμόμαστε τον άγιο αυτό αγωνιστή της ευσέβειας και να μην παραδιδόμαστε στην κραιπάλη, στη μέθη και στις βιοτικές μέριμνες. Να μην ξεχνάμε ότι μεταξύ των έργων πού κάνουμε, την πρωτεύουσα θέση πρέπει να κατέχουν ή προσευχή, η νηστεία και η νήψη. Να προηγείται όλων η φροντίδα για τη σωτηρία της ψυχής, και οι βιοτικές μέριμνες να είναι στη δεύτερη θέση. Αμήν.

Βίος Αγίου Σάββα του Ηγιασμένου, Εκ του Συναξαριστού του Μακαρίου ιερομονάχου Σιμωνοπετρίτου
https://iconandlight.wordpress.com/2018/12/05/%CE%B2%CE%AF%CE%BF%CF%82-%CE%B1%CE%B3%CE%AF%CE%BF%CF%85-%CF%83%CE%AC%CE%B2%CE%B2%CE%B1-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CE%B7%CE%B3%CE%B9%CE%B1%CF%83%CE%BC%CE%AD%CE%BD%CE%BF%CF%85-%CE%B5%CE%BA-%CF%84%CE%BF%CF%85/

Άγιος Σάββας ο Ηγιασμένος, Κάθε μέρα φρόντιζε την ψυχή του.
https://iconandlight.wordpress.com/2016/12/04/%CE%AC%CE%B3%CE%B9%CE%BF%CF%82-%CF%83%CE%AC%CE%B2%CE%B2%CE%B1%CF%82-%CE%BF-%CE%B7%CE%B3%CE%B9%CE%B1%CF%83%CE%BC%CE%AD%CE%BD%CE%BF%CF%82-%CE%BA%CE%AC%CE%B8%CE%B5-%CE%BC%CE%AD%CF%81%CE%B1-%CF%86%CF%81/

Απολυτίκιον Αγίου Σάββα Ηγιασμένου, Ήχος πλ. δ’.

Ταις των δακρύων σου ροαίς, της ερήμου το άγονον εγεώργησας· και τοις εκ βάθους στεναγμοίς, εις εκατόν τους πόνους εκαρποφόρησας· και γέγονας φωστήρ, τη οικουμένη λάμπων τοις θαύμασι, Σάββα Πατήρ ημών Όσιε, Πρέσβευε Χριστώ τω Θεώ, σωθήναι τας ψυχάς ημών.

Ήχος πλ. α’ Όσιε Πάτερ

Σάββα θεόφρον, αρετών στύλος ο πύρινος, πυρσός ο εκ θαλάσσης, της κοσμικής τούς λαούς, λιμένα πρός τον θείον καθοδηγών, πλάνης τα πνεύματα ο καταβαλών, Πνεύματος Αγίου το καθαρόν δοχείον, ο ποδηγέτης των Μοναστών, ηκριβωμένη τε στάθμη της εγκρατείας, της ταπεινώσεως, περίβλεπτον το ύψος, κρήνη η βρύουσα, ιάσεων πελάγη, Χριστόν ικέτευε, Χριστόν δυσώπει Όσιε, δωρηθήναι τη Εκκλησία, ομόνοιαν, ειρήνην, και μέγα έλεος.

Ήχος πλ. α’ Χαίροις ασκητικών 

Άνθραξ θεοφεγγής τω πυρί, προσομιλήσας θεοφόρε τού Πνεύματος, εδείχθης εν κόσμω Σάββα, καταλαμπρύνων ψυχάς, των πιστώς θεόφρον προσιόντων σοι, προς φώς οδηγών αυτούς, το ανέσπερον Όσιε, ερημικούς δε, δροσιζόμενος άνωθεν, θεία χάριτι κατεμάρανας άνθρακας, Όθεν και τον της νίκης σοι, προδήλως δεδώρηται στέφανον Πάτερ της θείας, δικαιοσύνης ο πρύτανις, Χριστός, όν δυσώπει, ταίς ψυχαίς ημών δοθήναι, το μέγα έλεος.

Ο Οίκος

Σοφίας υπάρχων βλάστημα, Σάββα Όσιε, παιδιόθεν επόθησας Σοφίαν τήν ενυπόστατον, η συνοικήσασά σοι, από γης σε εχώρισε, καί προς ύψος ανήγαγεν, εξ αϋλων ανθέων πλέξασα στέφανον, και τη σή επιθείσα ηγιασμένη κάρα θεόφρον, ώπερ κεκοσμημένος, εξιλέωσαι το θείον, του δοθήναί μοι σοφίαν λόγου επαξίως, όπως ανυμνήσω την αγίαν σου κοίμησιν, ην εδόξασε Χριστός ο Θεός ημών, διό και ημείς κράζομέν σοι, Χαίροις Πάτερ αοίδιμε.

Ήχος α’ Των ουρανίων ταγμάτων

Ο υπερόπτης των κάτω, και παρεπίδημος, ο εραστής των άνω, και ερημοπολίτης, Σάββας ο θεόφρων, πάντας ημάς, εορτάσαι προτρέπεται, της πρός Θεόν εκδημίας αυτού πιστώς, την ημέραν την σεβάσμιον. 
iconandlight.wordpress.com