Πίστη και ελπίδα στο Θεό… μή στενοχωρήσθε καθόλου, διότι πάνω από όλα και από όλους είναι ο Θεός, που κυβερνά τα πάντα.. Ο Καλός Θεός όλα θα τα οικονομήσει με τον καλύτερο τρόπο, αλλά χρειάζεται πολλή υπομονή και προσοχή. Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης.

 

«Μόνον Συ, Κύριε, γνωρίζεις τι χρειάζεται εις ημάς»
(η προσευχή του Πατριάρχου Σερβίας Παύλου).

Μετά την μπόρα την δαιμονική θά ‘ρθει η λιακάδα η Θεϊκή.

Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης

«Πολλές φορές επέµεινα στην προσευχή διά διάφορα θέµατα (απαιτητικώς) ή ατοµικά µου ή άλλων αδελφών και µετά αναγκάστηκα να ζητήσω συγγνώµην από τον Θεό και να ζητώ ξανά το αντίθετο. Έκτοτε παρακαλώ ο,τι είναι συµφέρον της ψυχής να δίδη σαν καλός πατέρας, διότι όλη η θυσία Του έγινε διά να αποκαταστήση τις ψυχές µας στον παράδεισο κοντά Του».

Μέχρις ενός σημείου θα ενεργήση ο άνθρωπος ανθρωπίνως και μετά θα αφεθή στον Θεό. Είναι εγωιστικό να προσπαθή να βοηθήση κανείς σε κάτι πού δεν γίνεται ανθρωπίνως. Σε πολλές περιπτώσεις πού επιμένει ο άνθρωπος να βοηθήση, βλέπω ότι είναι από ενέργεια του πειρασμού, για να τον αχρηστέψη. Εγώ, όταν βλέπω ότι δεν βοηθιέται μιά κατάσταση ανθρωπίνως – λίγο-πολύ καταλαβαίνω μέχρι ποιο σημείο μπορεί να βοηθήση ο άνθρωπος και από ποιο σημείο και μετά πρέπει να τ’ αφήση στον Θεό -, τότε υψώνω τα χέρια στον Θεό, ανάβω και δυο λαμπάδες, αφήνω το πρόβλημα στον Θεό και αμέσως τακτοποιείται. Ο Θεός ξέρει ότι δεν το κάνω από τεμπελιά.
Γι’ αυτό, όταν μας ζητούν βοήθεια, πρέπει να διακρίνουμε και να βοηθούμε σε όσα μπορούμε. Σε όσα όμως δεν μπορούμε, να βοηθούμε έστω με μιά ευχή ή με το να τα αναθέτουμε μόνο στον Θεό• και αυτό είναι μιά μυστική προσευχή.
Ξέρει πότε και πώς να οικονομάη το πλάσμα Του. Βοηθάει με τον τρόπο Του την ώρα πού χρειάζεται. Πολλές φορές όμως το αδύνατο πλάσμα Του αδημονεί, γιατί το θέλει εκείνη την ώρα πού τό ζητάει, σαν το μικρό παιδί πού ζητάει το κουλούρι από την μάνα του άψητο και δεν κάνει υπομονή να ψηθή. Εμείς θα ζητάμε, θα κάνουμε υπομονή και η Καλή μας Μητέρα η Παναγία, όταν είναι έτοιμο, θα μας το δώση.
Για αυτό ας αφήνουμε με εμπιστοσύνη στον Θεό τα δυσκολοκατόρθωτα ανθρωπίνως και να μην στηριζώμαστε στις δικές μας ανθρώπινες προσπάθειες, και Εκείνος θα κάνει ό,τι είναι καλύτερο.
Ο Θεός ξέρει το συμφέρον του παιδιού Του και σαν στοργικός Πατέρας θα ενεργήση ανάλογα.
Πολλές φορές όταν προσεύχομαι, λέω: «Θεέ μου, εσύ ξέρεις τις ανάγκες κάθε ανθρώπου. Φρόντισε τον καθένα σαν καλός Πατέρας».

***

Ο περισσότερος κόσμος της εποχής μας είναι μορφωμένος κοσμικά και τρέχει με την κοσμική μεγάλη ταχύτητα. Επειδή όμως του λείπει ο φόβος του Θεού – “αρχή σοφίας φόβος Κυρίου” -, λείπει το φρένο, και με ταχύτητα, χωρίς φρένο, καταλήγει σε γκρεμό.
Οι άνθρωποι είναι πολύ προβληματισμένοι και οι περισσότεροι πολύ ζαλισμένοι. Έχουν χάσει τον προσανατολισμό τους. Σιγά-σιγά κατευθύνονται προς το να μην μπορούν να ελέγχουν τον εαυτό τους. Αν αυτοί που έρχονται στο Άγιον Όρος είναι τόσο πολύ συγχυσμένοι, τόσο μπερδεμένοι, με τόσο άγχος, σκεφθήτε οι άλλοι που είναι μακριά από τον Θεό, από την Εκκλησία, πως θα είναι!
Και βλέπεις σε όλα τα κράτη φουρτούνα, ζάλη μεγάλη! Ο καημένος ο κόσμος -ο Θεός να βάλει το χέρι Του!- βράζει σαν την χύτρα ταχύτητος. Και οι μεγάλοι πως τα φέρνουν! Μαγειρεύουν-μαγειρεύουν, τα ρίχνουν όλα στην χύτρα ταχύτητος και σφυρίζει τώρα η χύτρα! Θα πεταχθή σε λίγο η βαλβίδα! ….το κακό λίγο-λίγο έχει γίνει πια χιονοστιβάδα και κυλάει, τώρα θέλει βόμβα για να σπάση. 
Μια πληγή έχει ο κόσμος που κιτρίνισε και θέλει σπάσιμο, αλλά ακόμη δεν ωρίμασε καλά. Πάει να ωριμάση το κακό, όπως τότε στην Ιεριχώ (Ι. Ναυή 6, 24)* που ήταν για απολύμανση.
Δεν θα βρεθή άκρη. Καθένας ό,τι του λέει ο λογισμός θα κάνη. Θα γίνη αυτό που λέει ο Άγιος Κοσμάς: «Θα περπατάς ώρα, για να βρής άνθρωπο” και όσοι ζήσουν, θα τρώνε με χρυσά κουτάλια».
Μερικοί βέβαια έχουν τον λογισμό: «Αφού οι προφητείες θα εκπληρωθούν οπωσδήποτε, τί θα ωφελήση η προσευχή;». Ο Θεός βλέπει ότι έτσι θα εξελιχθούν τα πράγματα, αλλά εμείς κάνουμε προσευχή, για να είναι πιο ανώδυνο ένα κακό και να μην πάρη έκταση.
Σήμερα ο μοναχός πρέπει να ζήση πνευματικά, γιά να είναι έτοιμος να ξεπεράση μιά δυσκολία. Να ετοιμασθή, γιά να μην τον στενοχωρήση η στέρηση, γιατί μετά μπορεί να φθάση στην άρνηση.
Δεν έχουμε καταλάβει καλά σε τί χρόνια ζούμε ούτε σκεφτόμαστε ότι θα πεθάνουμε. Δεν ξέρω τί θα γίνη, πολύ δύσκολη κατάσταση! Η τύχη του κόσμου κρέμεται από τα χέρια μερικών, αλλά ακόμη ο Θεός κρατά φρένο. Χρειάζεται να κάνουμε πολλή προσευχή με πόνο, για να βάλη ο Θεός το χέρι Του. Να το πάρουμε στα ζεστά και να ζήσουμε πνευματικά. Είναι πολύ δύσκολα τα χρόνια. Έχει πέσει πολλή στάχτη, σαβούρα, αδιαφορία. Θέλει πολύ φύσημα, για να φύγη. Οι παλιοί έλεγαν ότι θα έρθη ώρα που θα κλωτσήσουν οι άνθρωποι. Πετάνε τους φράκτες, δεν υπολογίζουν τίποτε. Είναι φοβερό! Έγινε μια βαβυλωνία. Να κάνουμε προσευχή να βγουν οι άνθρωποι από αυτήν την βαβυλωνία. Διαβάστε την προσευχή των Τριών Παίδων, να δήτε με πόση ταπείνωση προσεύχονταν και τον 82ο Ψαλμό: «Ο Θεός, τίς ομοιωθήσεταί σοι, μη σιγήσης …». Αυτό πρέπει να γίνη, αλλιώς δεν γίνεται χωριό. Θέλει θεϊκή επέμβαση.
Ήρθε ο καιρός να πολεμήση το καλό με το κακό, γιατί την παρανομία την έχουν κάνει νόμο και την αμαρτία μόδα.. Όλος ο κόσμος βράζει σαν σε καζάνι. Η Εκκλησία, η πολιτεία, όλα τα έθνη είναι άνω-κάτω! Καί τι εξέλιξη θα έχουμε κανείς δεν το ξέρει.
Όλους τους στεφανώνουν, όλους τους ευλογούν. Κάτι πράγματα …, ντρέπομαι να τα πω. Και εμείς κοιμόμαστε με τα τσαρούχια. Δεν λέω να πάρουμε πλακάτ, αλλά να στρέψουμε την προσοχή μας στον μεγάλο κίνδυνο που περιμένουμε και να υψώσουμε τα χέρια στον Θεό. Να κοιτάξουμε πώς να αμυνθούμε κατά του κακού. Χρειάζεται να κρατάμε λίγο φρένο, γιατί όλα πάνε να τα ισοπεδώσουν. Τώρα είναι να λέη κανείς το ψαλμικό: «Θου τους άρχοντας αυτών ως τον Ωρήβ και Ζηβ και Ζαβεέ και Σαλμανά …, οίτινες είπαν κληρονομήσωμεν εαυτοίς το αγιαστήριον του Θεού».
Να είστε με τον Χριστό, να ζήτε σύμφωνα με τις Εντολές Του και να προσεύχεσθε, για να έχετε θείες δυνάμεις και να μπορέσετε να αντιμετωπίσετε τις δυσκολίες. Να αφήσετε τα πάθη, για να έρθη η Θεία Χάρις.
Nα ζήτε όσο μπορείτε πιο απλά. Μη δυσκολεύετε από μόνοι σας τη ζωή σας. Οι πολλές ευκολίες κάνουν δέσμιους τους ανθρώπους σήμερα… Μάλλον δίνομε εξετάσεις εμείς οι άνθρωποι τώρα σ’ αυτά τα δύσκολα χρόνια τί κάνομε ο καθένας.
Η ζωή μας να είναι πιο μετρημένη. Να ζούμε πιο πνευματικά. Να είμαστε πιο αγαπημένοι. Να βοηθούμε τους πονεμένους, τους φτωχούς με αγάπη, με πόνο, με καλωσύνη… Χριστιανική ζωή και καλοπέραση δεν πηγαίνουν μαζί, είναι διαφορετικά πράγματα.

***

Πίστη και ελπίδα στο Θεό να υπάρχει και θα χαρούν πολλοί. …Ο Καλός Θεός όλα θα τα οικονομήσει με τον καλύ­τερο τρόπο, αλλά χρειάζεται πολλή υπομονή και προ­σοχή, γιατί πολλές φορές, με το να βιάζωνται οι άνθρω­ποι να ξεμπλέξουν τα κουβάρια, τα μπλέκουν περισσό­τερο. Ο Θεός με υπομονή τα ξεμπλέκει… Ο Θεός ότι δεν είναι σωστό θα το πετάξει πέρα, όπως το μάτι πετάει το σκουπιδάκι. Δουλεύει ο διάβολος, αλλά δουλεύει και ο Θεός και αξιοποιεί το κακό, ώστε να πρό­κυψη από αυτό καλό. Σπάζουν λ.χ. τα πλακάκια και ο Θεός τα παίρνει και φτιάχνει ωραίο μωσαϊκό. Γι’ αυτό μή στενοχωρήσθε καθόλου, διότι πάνω από όλα και από όλους είναι ο Θεός, που κυβερνά τα πάντα.. Ο Καλός Θεός τον σημερινό κόσμο τον φυλάει με τα δυο Του χέρια, παλιότερα μόνο με το ένα. Σήμερα, μέσα στους τόσους κινδύνους που ζη ο άνθρωπος, ο Θεός τον φυλάει όπως η μάνα το μικρό το παιδί, όταν αρχίζη να περπατάη. Τώρα μας βοηθούν πιο πολύ ο Χριστός, η Παναγία, οι Άγιοι, αλλά δεν το καταλαβαίνουμε. 
Ο διάβολος τώρα οργώνει, ο Χριστός όμως θα σπείρη τελικά.
Θα αμει­φθούν αυτοί πού θα βοηθήσουν μία κατάσταση και θα τιμωρηθεί αυτός πού κάνει το κακό. Τελικά ο Θεός θα βάλει τα πράγματα στην θέση τους, αλλά ο καθένας μας θα δώσει λόγο για το τι έκανε σ’ αυτά τα δύσκολα χρόνια με την προσευχή, με την καλωσύνη. Μόνον πνευματικά μπορεί να αντιμετωπισθεί η σημερινή κατάσταση, όχι κοσμικά.
Από το βιβλίο Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης, ΛΟΓΟΙ Β΄: «Πνευματική αφύπνιση», Ιερόν Ησυχαστήριον ” Ευαγγελιστής Ιωάννης ο Θεολόγος” , Σουρωτή Θεσσαλονίκης

***

Πάντα να έχης στο στόμα σου το γλυκύτατο όνομα του Ιησού, για να γλυκαίνεται η ψυχή σου. Μεγάλη υπόθεση να περνάς ολόκληρη την ημέρα με την ευχή… Να καλλιεργήσης την ευχή, η οποία αρχικά θα σε απαλλάξη από τους κακούς λογισμούς και στο τέλος θα γίνη ένα με την αναπνοή σου.
Ο πιο σίγουρος δρόμος είναι να καλλιεργήση κανείς την ευχή με τον αρχοντικό τρόπο. Να σκέφτεται δηλαδή τις μεγάλες ευεργεσίες του Θεού και την δική του μεγάλη αχαριστία απέναντι στον Θεό. Τότε πιέζεται μόνη της η ψυχή ταπεινά από φιλότιμο και ζητάει το έλεος του Θεού με πόνο. Έτσι αυξάνει συνεχώς η ανάγκη για το έλεος του Θεού, και η ευχή γίνεται καρδιακή και φέρνει σιγά-σιγά στην ψυχή την γλυκύτητα της θείας παρηγοριάς στην αρχή, και αργότερα την θεία αγαλλίαση.
Όταν υπάρχη πνευματική αρχοντιά, θυσία, συγγενεύει ο άνθρωπος με τον Θεό, έχει επαφή μαζί Του και ο νούς του είναι συνέχεια στον Θεό. Τότε, και να μην προσεύχεται, προσεύχεται. Όλη η ζωή του είναι προσευχή. Δεν σκέφτεται τίποτε άλλο· ό,τι και να κάνη, ο νούς του είναι συνέχεια εκεί, στον Θεό.
Η μεγάλη δύναμη του νού, ο οποίος τρέχει με ταχύτητα μεγαλύτερη του φωτός, πρέπει να αξιοποιηθή και να κατευθυνθή ολόκληρη προς τον Θεό, τον Δημιουργό του φωτός… Χρειάζεται προσοχή, διότι ο νούς την μια στιγμή μπορεί να σε πάη στον Παράδεισο και την άλλη, εάν δεν προσέξης, να σε πάη στην κόλαση. Όσο μπορείς, να προσπαθής να συγκεντρώνης τον νού σου σε σκέψεις καλές, άγιες, που αγιάζουν τον άνθρωπο. 
Αν ο νούς γλυκαθή από την αγάπη και την καλωσύνη της καρδιάς, όταν θα λέη το «Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με», θα συγκλονίζεται ολόκληρος. Όλη η βάση της πνευματικής ζωής είναι να καθαρίση ο άνθρωπος την καρδιά, ώστε να δεχθή τον Χριστό, και να χαλιναγωγήση τον νού, να τον γλυκάνη μέσα στην καρδιά. Αν ο νούς γλυκαθή μέσα στην καρδιά, δεν του κάνει καρδιά να φύγη, όπως το παιδάκι, όταν το αφήσης ελεύθερο μέσα σ’ ένα ζαχαροπλαστείο, δεν θέλει να φύγη από εκεί.
Να προσπαθήσης να αισθάνεσαι πάντοτε την παρουσία του Χριστού, της Παναγίας, των Αγίων, και να κινήσαι σαν να είναι παρόντες. Γιατί πράγματι είναι παρόντες, άσχετα αν εμείς δεν τους βλέπουμε με τα σωματικά μάτια. Να τα ανάγης όλα στον Θεό
Η ψιθυριστή ευχή πολύ βοηθάει στις ώρες της επιθέσεως, γιατί εκείνη την στιγμή χρειάζεται προσοχή, για να γλυτώση κανείς από την εχθρική φάλαγγα.
Η ευχή έχει μεγάλη δύναμη· είναι φοβερό όπλο κατά του διαβόλου. Είναι σαν να πυροβολής τον διάβολο με σφαίρες πνευματικές και δεν μπορεί να πλησιάση.
Όπως τα καράβια που κινδυνεύουν εκπέμπουν S.Ο.S., έτσι κι εσύ να λες συνεχώς: «Κύριε Ιησού Χριστέ, Υιέ του Θεού, ελέησόν με», και θα λαμβάνης βοήθεια.
Πάντως ο διάβολος, χωρίς να το θέλη, κάνει τελικά μεγάλο καλό· γι’ αυτό και ο Θεός τον ανέχεται.

*Η ΠΤΩΣΗ ΚΑΙ Η ΚΑΤΑΛΗΨΗ ΤΗΣ ΙΕΡΙΧΟΥΣ
http://users.sch.gr/aiasgr/Palaia_Diathikh/Ihsous_tou_Nauh/Ihsous_tou_Nauh_kef.6-12.htm#kef.6

Ήχος πλ. δ΄. Ω του παραδόξου θαύματος.

Όσιε Πάτερ Παΐσιε, καταυγασθείς την ψυχήν, τη ελλάμψει του Πνεύματος, εώρας σαφέστατα ως παρόντα τα μέλλοντα· τα πόρρω ώσπερ εγγύς εγνώριζες, και τας καρδίας ανθρώπων έβλεπες· εξ ουρανού δε νυν ιλέω σου όμματι και συμπαθεί, βλέψον προς τους χρήζοντας της βοηθείας σου.
Πάτερ, θαυμαστέ Παΐσιε, η ση σεπτή βιοτή, και τα μέγιστα θαύματα, ταχέως διέδραμον την υφήλιον άπασαν· ει και βιώσαι λάθρα εσπούδασας, η θεία Χάρις εν σοι σκηνώσασα, άστρον σε έδειξεν όντως παμφαέστατον καθοδηγούν, των πιστών το πλήρωμα προς βίον ένθεον.

Ωδή α΄. Ήχος πλ. Δ΄. Υγράν διοδεύσας.

Ελέους του θείου ο μιμητής, Παΐσιε Πάτερ ως ηλέεις διηνεκώς, τοις πάσι γενόμενος τα πάντα, νυν ταίς πρεσβείαις σου πρόφθασον άπαντας.
Υπάρχεις σωμάτων ο ιατρός, ψυχών θυμηδία και γλυκεία αναψυχή, μέγας εν ανάγκαις αντιλήπτωρ, και εν πολέμοις υπέρμαχος κράτιστος.

Θεοτοκίον.

Παντάνασσα Μήτερ του Λυτρωτού, νέφη τα ζοφώδη των κινδύνων και πειρασμών, ταχέως διάλυσον και σκέπε, ως φωτοφόρος νεφέλη την ποίμνην Σου.

Ήχος β΄. Πρεσβεία θερμή.

Θερμός πρεσβευτής υπάρχων προς τον Κύριον, ημών τας θερμάς δεήσεις Πάτερ πρόσδεξαι, εκτενώς βοώντων σοι· εν νυκτί και ημέρα ημάς φρούρησον, και βοηθός γενήθητι ημίν, εν τω παρόντι αιώνι και τω μέλλοντι.
iconandlight.wordpress.com