Οι ήλιοι και τ’ άστρα είναι οι πολίτες της βασιλείας Σου, Πατέρα μας. Συναρίθμησε και μάς σ’ αυτόν τον ένδοξο στρατό Σου!
Ο πλανήτης μας είναι μικρός, σκοτεινός, αλλά είναι έργο των χειρών Σου, έμπνευσή Σου, καλλιτέχνημά Σου. Από τα αριστοτεχνικά χέρια Σου δε θα μπορούσε παρά να προκύψει κάτι μεγαλειώδες και θαυμαστό. Με τη δική μας μικρότητα και άγνοια όμως κάνουμε τον τόπο της κατοικίας μας μικρό και σκοτεινό. Κι η γη αυτή είναι ακόμα μικρότερη και πιο σκοτεινή όταν την ονομάσουμε βασιλεία μας, όταν προσποιούμαστε ανόητα πώς είμαστε βασιλιάδες της, κυρίαρχοι της.
Υπάρχουν πολλοί ανάμεσα μας πού κάποτε ήταν βασιλιάδες στη γη. Τώρα στέκονται στα ερείπια των θρόνων τους κι αναρωτιούνται: «Που είναι τα βασίλεια μας;» Υπάρχουν πολλά βασίλεια πού δε γνωρίζουν τί έγιναν οι ματαιόδοξοι και κραταιοί βασιλιάδες τους. Ευλογημένος και μακάριος είναι ο άνθρωπος πού βλέπει μέσα από τα σύννεφα και ψιθυρίζει τα λόγια: «Σου εστίν η βασιλεία!».
Αυτό πού εμείς ονομάζουμε επίγειο βασίλειο είναι γεμάτο σκουλήκια, φθαρτό και πρόσκαιρο όσο οι φυσαλίδες ενός ποταμού. Ένας σωρός από σκόνη στα φτερά του άνεμου. Μόνο η δική Σου βασιλεία είναι αληθινή, μόνο εκείνη έχει Βασιλιά. Πάρε μας από τα φτερά του άνεμου, Εύσπλαχνε Κύριε, σώσε μας από τα φτερά του ολέθρου!
Κάνε μας πολίτες της ουράνιας
βασιλείας Σου! Ναι, Κύριε, κάνε μας πολίτες της αιώνιας βασιλείας Σου,
κοντά στα άστρα και τούς ήλιους Σου, κοντά στους αγγέλους και τούς
αρχαγγέλους Σου! Ναι, κοντά σε Σένα, Πατέρα μας!
από το βιβλίο Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς: Πάτερ Ημών (Μετάφραση, επιμέλεια: Πέτρος Μπότσης)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου