Όσιος Πορφύριος (1906-1991).
Ο Παππούλης [ο όσιος Πορφύριος] κάνει νόημα να μπω.
Κάθομαι στο δωματιάκι του, όπου έχει περάσει τρεις χειμώνες και τρία καλοκαίρια και τώρα πάει για το τέταρτο.
Τα μάτια του βλέπουν και κάτι άλλο και κάπου αλλού. Είναι καταβεβλημένος. Όλοι κι όλα είναι παρόντες. Μιλάει:
– Όταν είναι σκοτάδι στο δωμάτιό σου, τι κάνεις; Προσπαθείς να το διώξεις; Διώχνεται το σκοτάδι;
Ανοίγεις το φως και μόλις ανοίξεις το φως, φεύγει το σκοτάδι.
Όταν είσαι γεμάτος δεν μπαίνει τίποτα.
Δεν βρίσκει τόπο να μείνει το κακό και ο πονηρός και φεύγουν.
Εκείνοι οι παλαιοί τα έλεγαν ωραία, είχαν εμβαθύνει.
Και στην Παλαιά Διαθήκη είναι καλά γραμμένα.
Σήμερα οι ψυχαναλυτές δεν φθάνουν ως εκεί που φθάνει η Γραφή.
Κι αν σκουπίσεις και καθαρίσεις την ψυχή σου έρχεται ο παμπόνηρος -δεν είναι τυχαία η λέξη παμπόνηρος- με άλλα δύο πονηρά πνεύματα και εγκαθίσταται.
Όταν όμως είσαι γεμάτος μέσα σου, έρχεται, δεν έχει που να μείνει και να σταθεί και φεύγει.
Να είσαι γεμάτη τα καλά πράγματα.
Ήρθαν δύο παιδιά που αγαπιούνται. Πριν αγαπηθούν είχαν πολλά ψυχολογικά προβλήματα.
Όταν αγαπήθηκαν έφυγαν όλα.
Γιατί; Πήγε ο πονηρός, δεν βρήκε τόπο ελεύθερο, έφυγε.
Ξαναγύρισε, όμως, μετά από μήνες και βρήκε τόπο.
Γι’ αυτό είναι λεπτό το θέμα.
Όλα τα ψυχολογικά μπερδέματα ξαναγύρισαν τώρα σφοδρότερα.
Δεν μπορεί μόνος του ο άνθρωπος να τα καταφέρει· χρειάζεται και η Χάρη του Θεού. Πρέπει να ασχολείται ο άνθρωπος να είναι γεμάτος.
(1982)
Από το βιβλίο “Μαθητεύοντας στον Γέροντα Πορφύριο”, νυν όσιο Πορφύριο, των εκδόσεων η Μεταμόρφωσις του Σωτήρος, Μήλεσι, 2011.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου