Στα έσχατα οι Χριστιανοί δεν θα έχουν καθόλου έργο παρά μόνον πίστη και αυτοί θα είναι ανώτεροι από όλους τους Πατέρες και τους Αγίους και τους πιστούς των προγενεστέρων εποχών. π. Αθανάσιος Μυτιληναίος.

 

 

Πέτρος Α΄, επίσκοπος Αλεξανδρείας Αιγύπτου(311)
Κλήμης Α΄, 3ος επίσκοπος Ρώμης, απ’ τούς 70 Αποστόλους, συνεργάτης Απ. Παύλου (101)
Χριστόφορος και Φιλούμενος, μάρτυρες (274)
Ερμογένης επίσκοπος Girgenti (παλαιά Ακραγάντινα) Σικελίας της Ιταλίας (260)
Φλώρα και Μαρία, παρθενομάρτυρες στην Cordoba Ισπανίας (856)
Ευγένιος μάρτυς, ο οποίος “στην οπή τείχους βληθείς και της εσόδου πηλό εμφραγείσης τελειουται”
Χρυσόγονος, έπαρχος Θεσσαλονίκης, θείος και διδάσκαλος Αγ. Αναστασίας φαρμακολύτριας, μάρτυς στην Aquileia Ιταλίας, από Ρώμη (και 22/12, 304)
Γρηγόριος του “χρυσού λίθου”, στη Μονή Χρυσής Πέτρας στην Παφλαγονία Μ. Ασίας
Καρίων και Ζαχαρίας ο υιός του, ερημίτες στην Αίγυπτο [Αββάδες Γεροντικού] (και 5/12, +4ος αἰ.)
Μάλχος όσιος στη Συρία (4ος αἰ.)
Μάρκος ο Τριγλινός, της Μονής Τριγλίας στο όρος Όλυμπος Βιθυνίας Μ. Ασίας
Νικόδημος Οσιομάρτυς της μονής Φιλοκάλλους στη Θεσσαλονίκη εκ Βεροιας (12ος αἰ.)

Εορτάζουν στις 24 Νοεμβρίου

Στίχοι
Άρρηκτος ήν την πίστιν ο τμηθείς Πέτρος,
Ός ειδε Χριστού την στολήν ερρηγμένην.

«Όταν έρθει ο Υιός του Ανθρώπου, θα βρει πίστη επάνω στη γη;» (Λουκά 18:8).
π. Αθανασίου Μυτιληναίου

… Οι Άγιοι Πατέρες της σκήτης προφήτευσαν για την εσχάτη γενεά. Τι εργαστήκαμε εμείς; λέγει.
Και αποκρίθηκε ένας απ’ αυτούς μέγας, ο Αββάς Ισχυρίων, και είπε: Εμείς τις εντολές του Θεού τηρήσαμε.
Και του αποκρίθηκαν και του είπαν: Και ύστερα από εμάς τι θα κάνουν;
Και είπε: Μέλλουν να έρθουν στα μισά του δικού μας έργου.
Και είπαν: Οι δε μετά από αυτούς, τί;
Είπε: οι της γενεάς εκείνης δεν έχουν καθόλου έργο, μέλλει δε να έρθει σ’ αυτούς πειρασμός και όσοι αποδειχθούν εκείνον τον καιρό δόκιμοι θα αποβούν μεγαλύτεροι κι από εμάς και από τους Πατέρες μας.

Έχομε εδώ αγαπητοί μου μια εκπληκτική προφητεία του Χριστιανικού ήθους αλλά και της Χριστιανικής Πίστεως καθώς οδεύουμε πια, περπατάμε προς τα έσχατα.

Πολλοί πιστεύουν ότι η ιστορία είναι ατέρμονη, χωρίς τέρμα ή κυκλική όπως λέγεται και δεν πιστεύουν στο τέλος της ιστορίας. [Πιστεύουν] ότι η ιστορία υπήρχε, υπάρχει και θα υπάρχει πάντοτε. Ακόμα αυτοί είναι και ανόητα αισιόδοξοι ότι με το προχώρημα της ιστορίας τα πράγματα θα πηγαίνουν καλύτερα. Στηρίζονται σε δύο πράγματα: πρώτα, στη δύναμη της επιστήμης και εις την δύναμη της τεχνικής και δεύτερον, στηρίζονται στη βελτίωση του ανθρώπου από πλευράς ήθους. Ότι ο άνθρωπος σαν πρόσωπο, σαν κοινωνία, βαίνει πάντοτε προς το καλύτερο.

Και αυτά βέβαια τα πιστεύουν αυτοί που είναι έξω από την Εκκλησία, αλλά περιέργως τα πιστεύουν κι εκείνοι που είναι εντός της Εκκλησίας. Αρκετοί πιστεύουν τα πράγματα κάπως έτσι. Μόνο που οι τελευταίοι, αυτοί δηλαδή οι Χριστιανοί που πιστεύουν τα πράγματα έτσι, προσθέτουν ότι η υπόθεσις του Χριστιανισμού θα πάει, όσο ο χρόνος προχωρεί, καλύτερα. Θα έχουμε δηλαδή μία προκοπή. Μέχρι που φαντάζονται κατά έναν χιλιαστικόν τρόπον ότι θα φθάσουμε στην χιλιετή βασιλεία του Χριστού, εκείνη κατά την οποία θα τρώμε με χρυσά κουτάλια. Μία δηλαδή εποχή θαυμαστή, εξαιρετική.

Με την ευκαιρία μια που ανέφερα αυτό, τα χίλια χρόνια της Αποκαλύψεως που τα καπηλεύονται οι Χιλιασταί οι μάρτυρες του Ιεχωβά δεν είναι τίποτε άλλο παρά ο χρόνος που μεσολαβεί ανάμεσα στις δύο Παρουσίες του Χριστού, την Πρώτη και τη Δευτέρα. Ή όπως λέγεται ο χρόνος του Ευαγγελίου, ο χρόνος όπου το Ευαγγέλιο κηρύσσεται εις την γην. Αυτά είναι τα χίλια χρόνια.

Συνεπώς, δεν μπορούμε να περιμένουμε κάποια εποχή, κατά χιλιαστικόν τρόπον, που τα πράγματα θα είναι καλύτερα και έτσι θα ζούμε ευτυχισμένοι και λοιπά. Όχι. Τα πράγματα δεν είναι έτσι.

Θα το πω για να τυπωθεί: Τα πράγματα ΔΕΝ είναι έτσι. Η Αγία Γραφή δεν μας δίδει τέτοια εικόνα, ότι πηγαίνουμε σε κάτι καλύτερο και ότι η ιστορία είναι ατελείωτη. Αλλά και οι Πατέρες που ερμηνεύουν την Αγία Γραφή, το ίδιο πράγμα μας λέγουν.

Το βλέπομε αυτό σ’ αυτά τα λίγα λόγια που είπε ο Αββάς Ισχυρίων όταν τον επισκέφθησαν. Ας δούμε από πιο κοντά αυτό το πολύ μεγάλο και σπουδαίο θέμα.
Βλέπουμε τον Αββά Ισχυρίωνα να χωρίζει την πορεία την ιστορική του Χριστιανισμού σε τρεις περιόδους:

* σ’ εκείνη την οποία ζούσε τότε, 4ος – 5ος αιών κάπου εκεί

* κατόπιν σε μια άλλη εποχή που βρίσκεται ανάμεσα στη δική του εποχή και εις την εποχή που θα χαρακτηρίζει τα έσχατα, έσχατα θα πει τελευταία, τα έσχατα της ιστορίας

* και τέλος η τρίτη εποχή που είναι αυτή που χαρακτηρίζει τα έσχατα, δηλαδή η τελευταία εποχή πριν έρθει ο Χριστός για δεύτερη φορά.

Αυτή βέβαια η διαίρεσις δεν αναφέρεται αποκλειστικά στους διωγμούς του Χριστιανισμού, αλλά αναφέρεται εις το ήθος και εις την πίστη των Χριστιανών. Πως δηλαδή, ποια θα είναι η ποιότητα των Χριστιανών. Και βάζει αυτές τις τρεις περιόδους.

Στην πρώτη περίοδο βάζει ότι οι Χριστιανοί θα έχουν έργον. Δηλαδή τι είναι το έργον, να εξηγήσω. Είναι η αγάπη. Όταν λέμε αγάπη ίσον έργον. Αγάπη ίσον πράξις. Αγάπη ίσον άσκησις. Προσέξτε αυτό το σημείο: άσκησις. Πράγματι μελετούμε τους Πατέρες της ερήμου, το Γεροντικό επί παραδείγματι, και όταν δούμε το τι άσκηση έκαναν, ειλικρινά αγαπητοί μου ιλιγγιούμε.

Στη δεύτερη περίοδο, βρίσκομε να λέγει ο Αββάς Ισχυρίων ‘το μισό έργον’. Αυτά λέει που κάνουμε εμείς, ύστερα από εμάς θα έρθουνε κάποιες γενεές που θα κάνουν το μισό έργο από εκείνο που κάνουμε εμείς.

Και στην τρίτη περίοδο, που βλέπομε ότι τότε οι Χριστιανοί δεν θα έχουν καθόλου έργον παρά μόνον πίστη. Όχι όλοι, μερικοί, και αυτοί οι μερικοί που θα έχουν πίστη δεν θα έχουν άσκηση, αυτοί λέγει ο Αββάς Ισχυρίων, θα είναι ανώτεροι από όλους τους Πατέρες και τους Αγίους και τους πιστούς των προγενεστέρων εποχών.

Είναι περίεργο αυτό, είναι δεακριβώς αντίθετη πορεία από εκείνη την οποία πιστεύουν πολλοί, ότι οδηγούμεθα σε μια μακαριστή εποχή. Δεν οδηγούμεθα, σας το είπα. Να δούμε όμως πως ακριβώς τα πράγματα έχουν. Τι ακριβώς ο Κύριος μας μίλησε γι’ αυτήν την κατάπτωση του έργου, δηλαδή της αγάπης, δηλαδή του ήθους, διότι η αγάπη καθορίζει και το ήθος. Τι μας είπε; Είναι στο κατά Ματθαίον Ευαγγέλιον:

καὶ διὰ τὸ πληθυνθῆναι τὴν ἀνομίαν ψυγήσεται ἡ ἀγάπη τῶν πολλῶν. ὁ δὲ ὑπομείνας εἰς τέλος, οὗτος σωθήσεται. … καὶ τότε ἥξει τὸ τέλος.

Όταν, λέγει, θα έχει πληθύνει η ανομία, η αμαρτία, τότε η αγάπη των πολλών θα έχει ψυγεί, θα έχει γίνει ψυγείο, θα έχει κρυώσει, θα έχει παγώσει.

Αλλά μας ομιλεί ο Κύριος και δια την κατάπτωση της Πίστεως, και μας λέγει:

πλὴν ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ἐλθὼν ἆρα εὑρήσει τὴν πίστιν ἐπὶ τῆς γῆς;

Όταν, λέει, θα έλθει ο Υιός του ανθρώπου -κάτι λέει πιο πάνω γι’ αυτό βάζει το πλην (αλλά)- εάν έλθει ο Υιός του ανθρώπου θα βρει την πίστη επάνω στη γη; Δηλαδή, όταν θα γίνει η Δευτέρα του Χριστού Παρουσία θα υπάρχουν πιστοί; Αυτό φανερώνει ότι τα πράγματα είναι πολύ άσχημα.

Στο θέμα της αγάπης ο Κύριος μας είπε δια το πληθυνθύναι την ανομίαν. Πότε θα ψυγεί η αγάπη; Όταν θα πληθύνει η ανομία. Λέει ο Ευαγγελιστής Ιωάννης, και τι είναι αμαρτία; Η ανομία. Τι είναι η ανομία; Είναι η αμαρτία. Αυτό σημαίνει ότι η αμαρτία θα έχει γίνει πολλή πολλή πολλή πολλή και θα έχει απλωθεί επάνω στη γη. Αλλά αυτό το άπλωμα της αμαρτίας, αν με ρωτήσετε, πού οφείλεται; Απαντούμε: ΣΤΗΝ ΕΚΚΟΣΜΙΚΕΥΣΗ ΤΩΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΩΝ.

Σήμερα επί παραδείγματι λέμε εμείς οι Έλληνες είμεθα όλοι Ορθόδοξοι Χριστιανοί. Προσέξτε, όλοι, χονδρικά, όλοι είμεθα Ορθόδοξοι Χριστιανοί. Κάποτε δεν ήσαν όλοι Χριστιανοί. Ήσαν ένας κόσμος μικρός, μια ομάδα και οι όλοι οι απέξω ελέγοντο κόσμος. Τώρα πάλι υπάρχει η έννοια κόσμος που δεν είναι παρά ο εσμός, η δέσμη … όλων των παθών. Αλλά αφού υπάρχει ο κόσμος και εκφράζει όλα τα πάθη -τι εστί κόσμος ερωτάει ο Άγιος Ισαάκ ο Σύρος, δεν είναι παρά το σύνολο των παθών- τότε αυτοί που βαφτίσθηκαν λέγονται κόσμος. Άρα βλέπομε εδώ ότι πια η έννοια κόσμος δεν είναι από εκείνους που δεν βαφτίσθηκαν, δεν γνωρίζουν το Ευαγγέλιον, αλλά είναι από εμάς τους ίδιους τους Χριστιανούς.

Συμπέρασμα: Πώς έγιναν αυτοί οι Χριστιανοί βαπτισμένοι κόσμος; Απλούστατα, ως Χριστιανοί σιγά-σιγά εκκοσμικεύθηκαν. Μπήκε η νοοτροπία του κόσμου η οποία είναι νοοτροπία μακράν του Θεού, είναι χωρισμένη από το Θεό, μπήκε σιγά-σιγά μέσα στη ζωή τους. Κι έτσι έχουμε αυτό το τραγελαφικόν φαινόμενον, να έχουμε τους Χριστιανούς και τον κόσμον, και ο κόσμος να είναι πάλι Χριστιανοί. Τραγελαφικόν φαινόμενον, περίεργον, θα έλεγα ακόμα σχιζοφρενικόν φαινόμενον ..

Αυτή είναι η αιτία, η εκκοσμίκευση, που φέρνει την πάρα πολύ αμαρτία. Αυτή η εκκοσμίκευση αρχίζει σιγά-σιγά να διαβρώνει, να προσβάλει το άλλο, την πίστη. Διότι ο κοσμικός πια άνθρωπος ή έχει μία θεωρητική πίστη ή μία πίστη κατά το δοκούν, όπως τη νομίζει. Πιστεύει ό,τι θέλει και απορρίπτει ό,τι θέλει. Δεν αποδέχεται εκείνα τα οποία του προσφέρει το Ευαγγέλιον. Έτσι επικρατεί ο υλισμός με την εκκοσμίκευση και προβάλλει τον ορθολογισμόν που αρχίζει να θέτει υπό αμφισβήτηση την πίστη και φθάνουμε σήμερα μέσα στους Χριστιανικούς μας ναούς να έχομεν τον φαινόμενον -περίεργο και αυτό- της αθεΐας.

Η πίστη για την οποία μιλάει ο Κύριος, ότι όταν έλθω θα βρω στη γη την πίστιν, ποια είναι; Η πίστις συμποσούται μόνο σε μια λέξη: αν πιστεύω στο Θεανθρώπινον Πρόσωπο του Χριστού. Αν πιστεύω ή δεν πιστεύω. Το Πρόσωπο το Θεανθρώπινο του Χριστού αποτελεί την λυδία λίθο. Από εκεί θα δοκιμαστείς κατά πόσο είσαι πιστός ή δεν είσαι πιστός. Οπότε, αν οι άνθρωποι αρχίσουν να μην πιστεύουν στο Θεανθρώπινον Πρόσωπον του Χριστού, σημαίνει ότι μπήκαν στην περιοχή ενός πειρασμού, και όπως χαρακτηρίζεται, μεγάλος πειρασμός. Αυτόν τον πειρασμό τον αναφέρει ο Αββάς Ισχυρίων, διότι αν δεν πιστεύω, αν φθάσω να μην πιστεύω στο Θεανθρώπινο Πρόσωπο του Χριστού, σημαίνει ότι ο πειρασμός αυτός με κατέβαλλε.

Και επιτρέψατέ μου αγαπητοί να πούμε δυο λόγια γι’ αυτόν τον μεγάλο πειρασμό, γιατί είναι μεγάλη υπόθεσις … για να μάθουμε πως πρέπει να κινηθούμε και να ζήσουμε σ’ αυτόν τον κόσμο που υπάρχουμε και να επισημάνουμε ποια είναι η εποχή μας.

Ο Κύριος μίλησε γι’ αυτόν τον μεγάλο πειρασμό. Όταν στέλνει επιστολή ο Κύριος -οι γνωστές 7 επιστολές στις επτά Εκκλησίες της Μικράς Ασίας δια του Ευαγγελιστού Ιωάννη που του λέγει γράψον- ομιλεί εις τον Άγγελον, δηλαδή τον επίσκοπον της Εκκλησίας της Φιλαδελφείας, και λέγει:

ὅτι ἐτήρησας τὸν λόγον τῆς ὑπομονῆς μου, κἀγώ σε τηρήσω ἐκ τῆς ὥρας τοῦ πειρασμοῦ τῆς μελλούσης ἔρχεσθαι ἐπὶ τῆς οἰκουμένης ὅλης, πειράσαι τοὺς κατοικοῦντας ἐπὶ τῆς γῆς. ἔρχομαι ταχύ·

Επειδή, λέει, εφύλαξες τον λόγο της υπομονής μου, ετήρησες τις εντολές μου με πολλή υπομονή, και εγώ θα σε φυλάξω την ώρα του πειρασμού που πρόκειται να έλθει επάνω σ’ όλη τη γη, εφ’ όλης της οικουμένης. Ο οποίος πειρασμός θα θέσει υπό δοκιμασίαν αυτούς που κατοικούν επάνω στη γη -‘πειράσαι’, θα θέσει υπό δοκιμασίαν τους κατοικούντας επί της γης. Έρχομαι γρήγορα, έρχομαι ταχύ.

Προσέξτε. Και ο πειρασμός αυτός; Σας είπα ποιος είναι ο πειρασμός: Ο ΙΗΣΟΥΣ ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ; Βλέπετε πόσοι εμφανίζονται ψευδομεσσίαι, και πόσοι διεκδικούν τον τίτλο του Μεσσίου; Μεσσίας θα πει Χριστός, Χριστός θα πει Μεσσίας. Χριστός είναι η Ελληνική λέξις και Μεσσίας είναι η Εβραϊκή λέξις. Βλέπετε πόσοι διεκδικούν;

Τίθεται λοιπόν εν αμφιβόλω το Πρόσωπο του Χριστού. ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΧΡΙΣΤΟΣ; ΑΥΤΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΜΕΓΑΛΟΣ ΠΕΙΡΑΣΜΟΣ.

Διότι θα ακουστούν πολλά και ο πειρασμός αυτός θα είναι ισχυρότατος και θα εξαπολυθεί με τη μορφή φοβερών θεωριών, Αντιχρίστων, και βλασφήμων κατά του Προσώπου του Ιησού Χριστού. …

Ομιλία μακαριστού Γέροντος π. Αθανασίου Μυτιληναίου ( 79.Ομιλίες των Χαιρετισμών 2-20 )
Απομαγνητοφώνηση Φαίη για το ιστολόγιο ΑΒΕΡΩΦ.… Μην σκανδαλίζεστε όταν ακούτε αυτά που λένε κατά της πίστεως. Αφού αυτοί που τα λένε δεν καταλαβαίνουν την ουσία της… Ε­σείς να θυμάστε πάντα την βασική αρχή που γνώριζαν πολύ καλά οι πρώτοι χριστιανοί. Αυτοί θεωρούσαν δυστυχισμένο τον άνθρωπο που γνωρίζει όλες τις επιστήμες, δεν γνωρίζει όμως τον Θεό. Και αντίθετα θεωρούσαν μακάριο αυτόν που γνωρίζει τον Θεό, έστω και να μην γνώ­ριζε απολύτως τίποτα από τα ανθρώπινα.
Να φυλάγετε αυτή την αλήθεια σαν το μεγα­λύτερο θησαυρό της καρδίας σας, προχωράτε ευθεία και μην κοιτάζετε δεξιά και αριστερά. Ας μην μας κάνουν, αυτά που ακούμε κατά της Θρησκείας, να χάνουμε τον προσανατολισμό μας. Να κρατάμε την πίστη μας που είναι αλήθεια αιώνια και αναμφισβήτητη. Αμήν.

Λοιπόν, να μην ταράζεται η καρδιά σας απ’ αυτά που λένε οι επιστήμονες κατά της πίστεως. Ας ακολουθήσει η επιστήμη τον δρόμο της ερευνώντας τη φύση. Εμείς ακολουθούμε άλλη οδό, την οδό της πίστεως με την οποία γνωρίζουμε τον αόρατο κόσμο. Αυτή η πίστη γεμίζει την καρδιά μας όταν μεταλαμβάνουμε του Σώματος και του Αίματος του Χριστού. (Αγίου Λουκά Κριμαίας)

***

Κύριε, πρόσθες ημίν πίστιν
Αγίου Παϊσίου Αγιορείτου

– Γέροντα, στα κράτη που είχαν ολοκληρωτικό καθεστώς είναι ακόμη δύσκολη η κατάσταση.
– Ναί, αλλά πόσοι μάρτυρες θα βγουν από αυτούς που κράτησαν την πίστη τους μέσα στα ολοκληρωτικά καθεστώτα! Μου έλεγε ένας Ρώσος που πήγε στην Ρωσία ύστερα από χρόνια: «Με πλησίασε μια γιαγιά που με γνώριζε από παλιά και μου είπε: “Μ᾿ αυτό το παλτό πηγαίνεις στο Άγιον Όρος;”. “Ναί, μ᾿ αυτό”, της είπα. Βούρκωσαν αμέσως τα μάτια της, πήρε το παλτό και το φιλούσε η καημένη, για να πάρη ευλογία». Βλέπεις, η πίστη, όσο καταπιέζεται, τόσο δυναμώνει. Είναι σαν ελατήριο πού, όσο περισσότερο το πιέση κανείς, με τόσο μεγαλύτερη δύναμη θα τιναχθή. Κάποτε κουράζεται εκείνος που το πιέζει, το αφήνει και τινάζεται.

Στα θέματα της πίστεως και στα θέματα της πατρίδος δεν χωράνε υποχωρήσεις· πρέπει να είναι κανείς αμετακίνητος, σταθερός.

Η κοσμική λογική κλονίζει την πίστη. «Εάν έχητε πίστιν και μη διακριθήτε, πάντα όσα εάν αιτήσητε εν τη προσευχή πιστεύοντες, λήψεσθε», είπε ο Κύριος. Όλη η βάση εκεί είναι. Στην πνευματική ζωή κινούμαστε στο θαύμα. Ένα συν δύο δεν κάνει πάντα τρία∙ κάνει και πέντε χιλιάδες και ένα εκατομμύριο!
Χρειάζεται καλή διάθεση και φιλότιμο. Γιατί, αν ο άνθρωπος δεν έχη καλή διάθεση, τίποτε δεν καταλαβαίνει. Να, και για την Σταύρωση του Χριστού, τόσες λεπτομέρειες είχαν πει οι Προφήτες- μέχρι και τί θα κάνουν τα ιμάτιά Του, τί θα κάνουν τα χρήματα της προδοσίας, ότι θα αγοράσουν μ’ αυτά τον αγρό του Κεραμέως, για να θάβουν τους ξένους-, αλλά, οι Εβραίοι πάλι δεν καταλάβαιναν. «Ο δε παράνομος Ιούδας ουκ ηβουλήθη συνιέναι»…

Μεγάλο πράγμα η πίστη! Βλέπετε, και ο Απόστολος Πέτρος με την πίστη βάδισε πάνω στα κύματα. Μόλις όμως μπήκε η λογική, άρχισε να βουλιάζη .

Να παρακαλούμε τον Χριστό να μας προσθέση πίστη και να μας την αυξήση. Στον Χριστό τί είπαν οι Απόστολοι; «Πρόσθες ημίν πίστιν» δεν είπαν; Όταν λές «πρόσθες», σημαίνει ότι εμπιστεύεσαι τον εαυτό σου στον Θεό. Γιατί, αν δεν εμπιστεύεται κανείς τον εαυτό του στον Θεό, τί να του προσθέση ο Θεός; Ζητάμε από τον Θεό να μας προσθέση πίστη, όχι για να κάνουμε θαύματα, αλλά για να Τον αγαπήσουμε περισσότερο.

Με την προσευχή δυναμώνει η πίστη. …κάθε φορά που κάνει τον σταυρό του ο Χριστιανός, προσκυνάει το σωτήριο Πάθος του Κυρίου και επικαλείται την δύναμη του Σταυρού, που είναι η δύναμη του σταυρικού θανάτου του Χριστού μας. Όταν λέμε «Σταυρέ του Χριστού, σώσον ημάς τη δυνάμει σου», επικαλούμαστε την δύναμη της σταυρικής θυσίας του Κυρίου. Γι᾿ αυτό έχει μεγάλη δύναμη ο Σταυρός. Αν λ.χ. βρέχη και πέφτουν κεραυνοί, μπορεί έναν μεγάλο σιδερένιο σταυρό σε ένα καμπαναριό να τον χτυπήση ο κεραυνός. Αν όμως είναι εκεί κάτω ένας Χριστιανός που έχει ένα τόσο μικρό σταυρουδάκι και πη «Σταυρέ του Χριστού, σώσόν με τη δυνάμει σου», δεν τον χτυπάει ο κεραυνός. Εκεί λειτουργούν οι φυσικοί νόμοι και πέφτει ο κεραυνός πάνω στον σταυρό και τον ρίχνει κάτω. Εδώ φυλάει τον πιστό ένα τόσο δά σταυρουδάκι, γιατί επικαλέσθηκε την δύναμη του Σταυρού. Από το βιβλίο: «Αγίου Παϊσίου Αγιορείτου Πάθη και αρετές (Λόγοι Ε’).»

Η Ορθοδοξία στη γη κρατιέται από την Ορθοδοξία των ουρανών… τίποτε μην σας φοβίσει, η πίστη μας είναι η νίκη η νικήσασα τον κόσμο. Ακόμα και τούτο που συμβαίνει τώρα … μην σας φοβίσει και σας κλονίσει, αυτή η βίαιη φίμωση και ο στραγγαλισμός της πίστεως και των ιερών του Χριστού! Άγιος Νικολάος Βελιμίροβιτς
https://iconandlight.wordpress.com/2021/03/20/%ce%b7-%ce%bf%cf%81%ce%b8%ce%bf%ce%b4%ce%bf%ce%be%ce%af%ce%b1-%cf%83%cf%84%ce%b7-%ce%b3%ce%b7-%ce%ba%cf%81%ce%b1%cf%84%ce%b9%ce%ad%cf%84%ce%b1%ce%b9-%ce%b1%cf%80%cf%8c-%cf%84%ce%b7%ce%bd-%ce%bf%cf%81/

Να ζητάμε ταπεινά το έλεος του Θεού. Τότε θα νιώθης τα χάδια τα θεϊκά. Πολλοί άνθρωποι που έσφαλαν και πόνεσαν γιατί πλήγωσαν τον Θεό και όχι γιατί ξέπεσαν στα μάτια των ανθρώπων, αγίασαν. Άγιος Αμφιλόχιος Ικονίου
https://iconandlight.wordpress.com/2020/11/22/%CE%BD%CE%B1-%CE%B1%CE%BD%CE%B1%CE%B3%CE%BD%CF%89%CF%81%CE%AF%CE%B6%CE%B7%CF%82-%CF%8C%CF%84%CE%B9-%CF%83%CF%84%CE%B5%CE%BD%CE%BF%CF%87%CF%8E%CF%81%CE%B7%CF%83%CE%B5%CF%82-%CF%84%CE%BF%CE%BD-%CF%80/

Κύριε, πρόσθες ημίν πίστιν, Αγίου Παϊσίου Αγιορείτου – Αγίου Γέροντος Ιακώβου Τσαλίκη της Ευβοίας
iconandlight.wordpress.com/2017/05/03/17200/

Συχνά με τους Αποστόλους παρακαλούμε «Κύριε πρόσθες ημίν πίστιν» και ενίοτε απελπισμένα φωνάζουμε «πιστεύω, Κύριε βοήθει μου τη απιστία»Η πίστη είναι έργο Θεού, είναι δώρο Θεού. Άγιος Ιουστίνος Πόποβιτς
https://iconandlight.wordpress.com/2020/10/09/52303/

Απολυτίκιον των Αγίων

Ο Θεός των Πατέρων ημών, ο ποιών αεί μεθ’ ημών, κατά την σήν επιείκιαν, μη αποστήσης το έλεός σου αφ’ ημών, αλλά ταις αυτών ικεσίαις, εν ειρήνη κυβέρνησον την ζωήν ημών.

Δόξα… Και νυν…
Της Εορτής Ήχος δ’

Σήμερον της ευδοκίας Θεού το προοίμιον, και της των ανθρώπων σωτηρίας η προκήρυξις, εν Ναώ του Θεού τρανώς η Παρθένος δείκνυται, και τον Χριστόν τοις πάσι προκαταγγέλλεται, Αυτή και ημείς μεγαλοφώνως βοήσωμεν, Χαίρε της οικονομίας του Κτίστου η εκπλήρωσις.

Αγίων Πέτρου Αλεξανδρείας και Κλήμεντος Ρώμης Απολυτίκιον ― Ήχος γ’. Την ωραιότητα

Της θείας γνώσεως, εύσημοι σάλπιγγες, και των της πίστεως, θεσμών εκφάντορες, Ιερομάρτυρες Χριστού, εδείχθητε τοις εν κόσμω, Κλήμη παναοίδιμε, της ζωής κλήμα εύκαρπον, και Πέτρε θεόσοφε, ευσεβών πέτρα άρρηκτε· διό ως των αρρήτων επόπται, ρύσασθε πάσης ημάς βλάβης.

Κοντάκιον  Ήχος δ’
Ο υψωθείς εν τω Σταυρώ

Ο καθαρώτατος ναός τού Σωτήρος, η πολυτίμητος παστάς και Παρθένος, το Ιερόν θησαύρισμα τής δόξης τού Θεού, σήμερον εισάγεται, εν τω οίκω Κυρίου, την χάριν συνεισάγουσα, την εν Πνευματι θείω, ήν ανυμνούσιν Άγγελοι Θεού, Αύτη υπάρχει σκηνή επουράνιος.

Ήχος πλ. α’ Χαίροις ασκητικών

Έχων τον ευσεβή λογισμόν, διαφερόντως, των παθών αυτοκράτορα, υπέστης απεριτρέπτως, την διά ξίφους πικράν, τελευτήν Παμμάκαρ και τον θάνατον, δι’ ού της ενθέου, μακαριότητος έτυχες και της γλυκείας, του Σωτήρος μεθέξεως, και τερπνότητος, απολαύειν ηξίωσαι, Πέτρε μακαριώτατε, η πέτρα της πίστεως, κλέος των θείων Μαρτύρων, ιεραρχών εγκαλλώπισμα, Χριστόν καταπέμψαι, ταις ψυχαίς ημών δυσώπει, το μέγα έλεος.

iconandlight.wordpress.com