Σαν απαλή βροχή που πέφτει στη διψασμένη γη, έπεφταν τα στοργικά λόγια του οσίου Σεραφείμ του Σάρωφ στις ψυχές των ανθρώπων.

 

Άγιος Σεραφείμ του Σαρώφ, ο άγιος της πασχαλινής χαράς και των παιδιών.

Εορτάζει 2 Ιανουαρίου και στις 19 Ιουλίου (ανακομιδή αγίου λειψάνου του)

Σήμερα γιορτάζει ο αγαπημένος μας μπάτιουσκα Σεραφείμ του Σάρωφ!!!

Να προσεύχεσθε αδιάκοπα. Να ευχαριστείτε τον Θεό για τα πάντα. Νάστε πάντα χαρούμενες. Μην αφήσετε να κυριευθήτε από πνεύμα απογοητεύσεως.
«Σε ικετεύω, χαρά μου, απόκτησε το πνεύμα της ειρήνης και χιλιάδες ψυχές θα σωθούν γύρω σου».

«Οποιοσδήποτε ερχόταν στον στάρετς Σεραφείμ, ένιωθε να τον αγγίζει η θεϊκή φλόγα που υπήρχε σ᾿ αυτόν και ν᾿ αγκαλιάζει την ψυχή του».

Μιλούσε πολύ για την Ανάσταση του Χριστού. Χαιρετούσε τους επισκέπτες του με τα λόγια: «Χαρά μου, Χριστός ανέστη!». Καί κάθε φορά που κοινωνούσε, απήγγελλε τον πασχαλινό κανόνα «Αναστάσεως ημέρα…».

Γνώριζε ιδιαίτερα πώς να ενθαρρύνει τους επισκέπτες του και να τους δίνει χαρά. Η συνάντηση με τον Γέροντα ήταν αληθινή γιορτή. Εν συντομία, ο φλογερός Σεραφείμ πυρπολούσε τους ανθρώπους με το ουράνιο πυρ και με το πνεύμα της αναγέννησης το οποίο είναι δώρο της χάριτος. Είναι δύσκολο να το συνειδητοποιήσει κανείς αυτό… Οι άνθρωποι έφευγαν από αυτόν λες και βρίσκονταν επάνω σε φτερά, ή αντίθετα, ασυνήθιστα σοβαροί, υποταγμένοι, αλλά σταθερά αποφασισμένοι να πολεμήσουν εναντίον του κακού. Ποιο ήταν το μυστικό της πνευματικής δύναμης του π. Σεραφείμ; Αυτό βρισκόταν στην διαρκή αίσθηση της Αναστάσεως και της πασχαλινής χαράς που υπερνικά τα πάντα…
…Συνήθως ο Αγ. Σεραφείμ χαιρετούσε τους επισκέπτες του με τον πασχάλιο χαιρετισμό. Ασπαζόμενος τους ανθρώπους οι οποίοι έρχονταν σε αυτόν , έλεγε: «Χριστός ανέστη»! Από το βιβλίο: «Αρχιμανδρίτου π . Λαζάρου Μουρ, Ο Άγιος Σεραφείμ του Σαρώφ, Πνευματική Βιογραφία», εκδόσεις Άθως.

***

“H χαρά δεν είναι αμαρτία, μάτουσκα…”

«Ου γαρ εστίν η βασιλεία του Θεού βρώσις και πόσις, αλλά δικαιοσύνη και ειρήνη και χαρά εν Πνεύματι αγίω» (Ρωμ. ιδ’ 17).
Όταν το Πνεύμα του Θεού κατέρχεται στον άνθρωπο και εισχωρεί μέσα του, η ψυχή του ανθρώπου γεμίζει από μία ανέκφραστη χαρά, γιατί το Άγιον Πνεύμα μεταμορφώνει σε χαρά κάθε τι που εγγίζει.

Για να διατηρήσεις την ψυχική ειρήνη πρέπει να διώχνεις από κοντά σου την αθυμία, να προσπαθείς να έχεις το πνεύμα της χαράς, να αποφεύγεις την κατάκριση των άλλων και να συγκαταβαίνεις στις αδυναμίες των αδελφών σου.
Τον συγχυσμένο και θλιμμένο άνθρωπο φρόντισε να τον ενθαρρύνεις με λόγια αγάπης.
Η βασιλεία του Θεού δεν είναι βρώσις και πόσις, αλλά αλήθεια, ειρήνη και χαρά εν Πνεύματι Αγίω. Μόνο δεν πρέπει κανείς να επιθυμή τίποτε μάταιο, και όλα για τον Θεό είναι καλά.

Η χαρά δεν είναι αμαρτία, ματούσκα (μητερούλα στα ρωσικά), διώχνει τη λύπη και όπως γνωρίζετε η λύπη προκαλεί απογοήτευση που είναι ο, τι χειρότερο, διότι κάνει τα πάντα να επιστρέφουν μέσα σου.
Το να λες μια γλυκιά κουβέντα, ένα καλό λόγο, ακόμα και κάτι χαρωπό έτσι που καθένας να γεμίζει μέσα του με χαρά μπροστά στο πρόσωπο του Κυρίου και να μην απογοητεύεται, αυτό ματούσκα δεν είναι αμαρτία.
Από το βιβλίο: “Είδα τις ακτίνες του φωτός”, π. Μιχαήλ Ευδοκίμωφ

***

Μπορείς, βλέποντας τον ήλιο με τους φυσικούς οφθαλμούς, να μη χαίρεσαι; Μα, πόσο μεγαλύτερη χαρά θα νιώθεις, όταν ο νους σου βλέπει με τους εσωτερικούς οφθαλμούς τον Ήλιο της δικαιοσύνης, τον Χριστόν;

– Για να διατηρήσεις την ψυχική ειρήνη, πρέπει να διώχνεις από κοντά σου την αθυμία, να προσπαθείς να έχεις το πνεύμα της χαράς, να αποφεύγεις την κατάκριση των άλλων και να συγκαταβαίνεις στις αδυναμίες του αδελφού σου.

– Κάθε πρόοδο και επιτυχία σ’ οποιονδήποτε τομέα της ζωής μας πρέπει να αποδίδουμε στον Κύριο και μαζί με τον προφήτη να λέμε: «Μη ημίν, Κύριε, μη ημίν, αλλ’ η τω ονόματι σου δος δόξαν» (Ψαλμ. ριγ’,9).

– Όποιος θέλει να σωθεί πρέπει να έχει την καρδιά του σε κατάσταση μετανοίας και συντριβής: «Θυσία τω Θεώ πνεύμα συντετριμμένον, καρδίαν συντετριμμένην και τεταπεινωμένην ο Θεός ουκ εξουδενώσει» (Ψαλμ. ν’, 19).

– Όταν ο άνθρωπος προσπαθεί να έχει καρδιά ταπεινή και λογισμό ειρηνικό, τότε όλες οι σκευωρίες του εχθρού μένουν ανενέργητες. Διότι όπου υπάρχει η ειρήνη των λογισμών, εκεί αναπαύεται ο ίδιος ο Θεός: «Εν ειρήνη ο τόπος Αυτού» (Ψαλμ. οε’, 3).

– Η απελπισία είναι η μεγαλύτερη χαρά του διαβόλου. Είναι αμαρτία θανάσιμη.

– Πρέπει πάντοτε να υπομένουμε όλα χάριν του Θεού ευχαρίστως. Η ζωή μας είναι μια στιγμή συγκριτικά με την αιωνιότητα και γι’ αυτό: «Ουκ άξια, κατά τον Απόστολον, τα παθήματα του νυν καιρού προς την μέλλουσαν δόξαν αποκαλυφθήναι εις ημάς» (Ρωμ. η’, 18).

– Ας αγαπήσουμε την ταπεινοφροσύνη για να δούμε την δόξα του Θεού, διότι όπου στάζει η ταπεινοφροσύνη εκεί αναβλύζει η δόξα του Θεού.Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς
Στον αντιγραφέα Νάρκισσο Π. για την επαναφορά των αμαρτωλών.

Γράφεις πως πάντοτε έλεγες στον καθένα την αλήθεια κατάματα και πως γι’ αυτό είχες πολλές δύσκολες καταστάσεις στη ζωή σου. Αυτό δεν με παραξενεύει. Σπανίζει ένας ασθενής να αγαπά τον γιατρό που με ιδιαίτερο τόνο του ανακοινώνει ανίατη και θανατηφόρο νόσο. Η αγάπη απέναντι στους αδελφούς μας βρίσκεται όχι στο να τους επιπλήττουμε πάντοτε αυστηρά, αλλά να τους λέμε εκείνους τους λόγους που θα τους χρησιμεύουν υπηρετώντας τη σωτηρία τους. Θυμήσου πως ο σωτήρας μας δεν κατακεραύνωσε την αμαρτωλή γυναίκα που οι Φαρισαίοι οδήγησαν στον λιθοβολισμό, αλλά στοργικά της είπε: «Πήγαινε κόρη, και μην αμαρτάνεις άλλο». Όταν ο απόστολος Ανανίας συνάντησε τον τυφλωμένο Σαύλο δεν τον αντιμετώπισε με απαξίωση και επίπληξη επειδή δίωκε τους χριστιανούς , αλλά τον χαιρέτησε ευαγγελικά : «Σαούλ αδελφέ»! ( Πράξ. 9,17 ) .
Λέγεται για κάποια μοναχή, ότι εξομολογήθηκε στον Άγιο Σεραφείμ του Σαρώφ και του ομολόγησε ότι πάσχει από δυνατή οργή και νευρικό θυμό. Ανέμενε από τον άνθρωπο του Θεού μεγάλη επίπληξη και βαρύ κανόνα. Αλλά αντί επιπλήξεων και κανόνα τα αυτιά της χάιδεψαν οι παρακάτω στοργικές λέξεις του πνευματικού γέροντα:
«Μα τί λες αδελφή; Κοίταξε βαθιά μέσα σου, υπάρχει ένας υπέροχος ήσυχος χαρακτήρας, πραγματικά μαγευτικός, μετριόφρων και σεμνός!».
Σαν απαλή βροχή που πέφτει στη διψασμένη γη, έπεσαν αυτές οι στοργικές λέξεις στην ψυχή της γυναίκας. Ντράπηκε πολύ για τον εαυτό της, αλλά ταυτόχρονα γέμισε αυτοπεποίθηση. Δηλαδή εδώ έχουμε τις δύο σημαντικότερες συνθήκες για την επαναφορά!

Αυτό το παράδειγμα μας δείχνει πώς μπορούμε να πετύχουμε να ανυψώσουμε τους ανθρώπους με λόγο στοργικό και ευχάριστο, βοηθώντας τους παράλληλα να ανυψωθούν και ως προς τα έργα τους. Όταν μπορούμε να αφυπνίσουμε τον άνθρωπο που κοιμάται με χάδι, γιατί να τον χτυπήσουμε με μαστίγιο; Εσύ τώρα μπορείς να μου πεις: μα ο Άγιος Σεραφείμ, δεν είπε την αλήθεια σε εκείνη τη γυναίκα κατάματα, ενώ εγώ λέω στον καθένα την αλήθεια κατά πρόσωπο!

Ο Άγιος Σεραφείμ είπε την αλήθεια, αλλά την αλήθεια εκείνη, που δεν έφερε τη γυναίκα στο σημείο να εκφραστεί με θυμό και οργή. Αφού η γυναίκα μερικές φορές παραδιδόταν στον θυμό, αλλά το μεγαλύτερο διάστημα της ζωής της ήταν εντελώς ήσυχη και σεμνή. Και ο Άγιος Θεός ως άριστος παιδαγωγός και γιατρός , ανύψωσε εκείνο που είναι καλό μέσα στην ψυχή της, αποσιωπώντας εκείνο που είναι κακό.

Αφού τί νόημα θα είχε να μιλήσει περί του κακού για το οποίο ήδη η ίδια γυναίκα είχε μιλήσει; Εσύ όμως, έχεις εντελώς αντίθετη μέθοδο , εσύ λες κατά πρόσωπο ό,τι κακό έχει η ηθική αρρώστια κάποιου ανθρώπου! Και αυτό τονισμένο αυστηρά και κακοπροαίρετα. Παράλληλα, εκείνο που είναι καλό σε κάποιον αμαρτωλό το αποσιωπάς. Αυτή είναι η ειδοποιός διαφορά ανάμεσα σ’ εσένα και σ’ εκείνον του οποίου το όνομα μπήκε στον Συναξαριστή.
Από τα ίδια χείλη μπορεί να βγει ψυχρός και θερμός αέρας. Ανάλογα των περιστάσεων τοποθετούμε τα χείλη ώστε ν’ αφήσουν κρύο ή ζεστό αέρα. Έτσι και στην πνευματική εργασία. Εκεί όπου ο αμαρτωλός μπορεί να επανέλθει με τη ζεστασιά της αγάπης, εκεί δεν πρέπει να χρησιμοποιούμε ψυχρή τιμωρία και κριτική. Μερικές σπάνιες φορές ,είναι αναγκαίο να φωνάζεις όπως ο Χριστός στον Πέτρο: «Φύγε από εμένα!». Ή όπως ο Πέτρος στον Σίμωνα τον μάγο: «Τὸ ἀργύριόν σου σὺν σοὶ εἴη εἰς ἀπώλειαν» ( Πράξ. 8, 20 ) . Όταν όμως υπάρχει αλοιφή για την πληγή, δεν κάνεις εγχείρηση.
(Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς, Δε φτάνει μόνο η πίστη, Β’ ,Στον αντιγραφέα Νάρκισσο Π. για την επαναφορά των αμαρτωλών, εκδ. Εν πλω σελ 239-240)

Το παράδειγμα του οσίου Σεραφείμ του Σάρωφ
Άγιος Σωφρόνιος του Έσσεξ

Ο Σιλουανός, πού ήταν προικισμένος ως ποιητής, έλεγε ότι, όταν ο Αδάμ θρηνούσε, όλη η έρημος του κόσμου τον άκουε με μεγάλη σιωπή. Και ο Σεραφείμ του Σάρωφ, «έκραζε» προς τον Θεό για τον εαυτό του μόνο, «ίλεως γενού μοι τω αμαρτωλώ», και βαθμηδόν έγινε πραγματικά Αδάμ. Έτσι, η προσευχή του Σεραφείμ του Σάρωφ από προσωπική έγινε παγκόσμια και ενεργεί μέχρι σήμερα. Μπόρεσε λοιπόν να προφητεύσει ότι το «Πάσχα» στη Ρωσία θα γίνει εκείνο τον χρόνο κατά τον οποίο θα βρεθούν τα λείψανά του. Κάθε φορά πού κάποιος θέλει να φέρει το όνομα Σεραφείμ, το γεγονός αυτό ενεργεί μέσα στα όρια της ψυχής του. Συνδέεται ωστόσο με το ότι η προσευχή του Σεραφείμ του Σάρωφ έγινε παγκόσμια κατά τον χαρακτήρα της. (Οικοδομώντας τον ναό του Θεού μέσα μας και στους αδελφούς μας – τόμος Γ’)

***

Η οδός του χριστιανού είναι μία προαγγελία της τελικής κρίσεως. Οι θλίψεις είναι το μόνιμο περιεχόμενο της ζωής μας…. ο πόνος είναι το συνεχές περιεχόμενο της ζωής μας.
Η ζωή που ακολουθούμε ονομάζεται μοναχισμός, που βγαίνει από την ελληνική λέξη μόνος. Ακολουθώντας τον Χριστό, καθένας από μας βρίσκεται τον περισσότερο καιρό μακριά από όλους και όλα. .. Ο Γέροντας Σιλουανός έλεγε ότι την οδό προς την αγιότητα, δηλαδή προς τη σωτηρία, την διατρέχουμε κλαίοντας.
Όσο φλογερότερη είναι η επιθυμία μας να ακολουθήσουμε τον Χριστό -παρόλο που βλέπουμε ότι δεν είμαστε ικανοί-, τόσο ο νους και η καρδιά μας είναι γεμάτα από έναν άλλο πόνο, όχι αυτόν για τη σωτηρία του κόσμου, αλλά για τη δική μας σωτηρία.

Ο πόνος μας είναι ανάλογος με την αγάπη μας προς τον Χριστό.
Δεν μπορούμε να ακολουθήσουμε τον Χριστό χωρίς παθήματα. Γι` αυτό είπε ο Χριστός: «Ος ου λαμβάνει τον σταυρόν αυτού και ακολουθεί οπίσω μου, ούκ έστι μου άξιος». Δεν μπορούμε να αλλάξουμε τον χαρακτήρα αυτής της οδού. Να γνωρίζετε καλά πως αν άνθρωποι του αναστήματος του οσίου Σεραφείμ, του οσίου Σιλουανού και άλλων οσίων ασκητών, έκλαψαν μέχρις εξαντλήσεως, αυτό ήταν αποτέλεσμα της αγάπης, η οποία πάσχει μέσα στον κόσμο αυτό.

Ζήτησα να έρθετε μόνο εσείς σήμερα. Σας παρακαλώ λοιπόν να φυλάξετε αυτό πού σας εμπιστεύθηκα από τη ζωή μου. Μην το φανερώνετε εύκολα στον οποιονδήποτε.
Εγώ ο ίδιος θρηνούσα σαν να ήμουν καταραμένος, λόγω της ανικανότητός μου να ζήσω ως χριστιανός.
Όσο για μας, διαλέξαμε αυτή την οδό, την ποτισμένη με δάκρυα. Πρέπει όμως να κρατήσουμε τη στάση των «καλλιεργημένων» πνευματικά μοναχών: Οφείλουμε να μη δείχνουμε τον πόνο μας επί παρουσία άλλων. Δεν πρέπει, στις περισσότερες περιπτώσεις, ούτε καν να μιλούμε γι’ αυτόν. Γι’αυτό, όσοι μας επισκέπτονται θαυμάζουν: «Να ένας χώρος ειρήνης, ένας χώρος προσευχής, όπου κανείς αισθάνεται την παρουσία του Θεού». Αλλά εμείς οι ίδιοι υποφέρουμε! Είμαστε συντετριμμένοι από την εργασία, από την αδυναμία να ζήσουμε σύμφωνα με τις εντολές Του.

Εγώ ο ίδιος βίωσα κάποτε στιγμές, όπου μου φαινόταν πως το να ακολουθήσω τον Χριστό ήταν πολύ δύσκολο δεν μπορούσα να Τον ακολουθήσω πλέον: «Όχι… αν είναι με τέτοιο τίμημα, δεν θέλω!».
Ζω με τον πόνο ότι είμαι ανάξιος της σωτηρίας.
Αν ζω με τέτοιον τρόπο, όλη μου η ζωή δεν είναι παρά μια κρίση. Καταλαβαίνετε γιατί δεν θα έρθουμε σε Κρίση; Διότι την βιώνουμε συνεχώς από εδώ κάτω.

Ας δούμε τώρα, για παράδειγμα, τον όσιο Σεραφείμ. Γνωρίζετε ότι αυτός ήταν ένας «επαναστάτης» μοναχός. Δεν ήθελε να λάβει το μεγάλο Σχήμα, διότι στη Ρωσία έπρεπε να το φοράς συνεχώς. Δεν τελούσε τη Θεία Λειτουργία και ντυνόταν σαν χωρικός. Αλλά ο όσιος Σεραφείμ είναι ζωντανός, δεν πέθανε, πέρασε από τον θάνατο στην αιώνια ζωή. Ο καθένας από μας θα έπρεπε να πεθάνει σαν και αυτόν, χωρίς να καταλάβει ότι εγκατέλειψε τη γη, δηλαδή να πεθάνει σε κατάσταση προσευχής. Όταν όλο το «είναι» μας είναι συγκεντρωμένο στον Θεό, η προσευχή μας μπορεί να λάβει χαρακτήρα αιώνιο και να μην αντιληφτούμε τη στιγμή του θανάτου. Όταν είμαστε βυθισμένοι σε μια τέτοια προσευχή, δεν είμαστε πλέον σίγουροι αν θα επιστρέψουμε στη γη ή όχι. Αν περάσουμε στην άλλη όχθη σε κατάσταση προσευχής, δεν θα ζήσουμε τον θάνατό μας, αλλά θα αισθανόμαστε ότι ζούμε. Όταν βρισκόμαστε συνεχώς στην τελευταία Κρίση, περνάμε από τον θάνατο στην αιώνια ζωή, χωρίς να καταλάβουμε ότι έχουμε πεθάνει….
Όταν αδελφοί ή αδελφές έρχονται εδώ σε σας και ζητάνε να τους πείτε έναν λόγο, μην τους λέτε τέτοια πράγματα όπως αυτά που μόλις σας είπα.
Αυτά δεν είναι για όλους. Εμπνεύστε τους, πείτε τους ότι ο σκοπός είναι να αγαπάμε τον Χριστό, να μη μισούμε. Αλλά η αγάπη Του είναι κάποτε «πολύ» οδυνηρή- ο Θεός να με συγχωρήσει γι’αυτή μου την έκφραση, «πολύ».
Προσεύχεσθε για όλους τους αδελφούς, για όλες τις αδελφές, κάθε ημέρα, κυρίως από τη στιγμή που ένας αρνητικός λογισμός κρίσης ή κατάκρισης πλησιάσει: «Μη κρίνετε, ίνα μη κριθήτε εν ο γαρ κρίματι κρίνετε κριθήσεσθε, και εν ο μέτρω μετρείται μετρηθήσεται ύμίν».
Θα κριθούμε από τη δική μας στάση, από τις κρίσεις που κάνουμε για τους άλλους. Έτσι λοιπόν, προσπαθήστε να μην κρίνετε ο ένας τον άλλο, αλλά προσεύχεσθε να ανοίξει ο Θεός την οδό της σωτηρίας Του.
Εκφωνήθηκε στα γαλλικά, στις 10 Ιουνίου 1991. [Ρ68]
Απάνθισμα της ομιλίας -Γέροντας Σωφρόνιος Σαχάρωφ. Οικοδομώντας τον ναό του Θεού μέσα μας και στους αδελφούς μας, τόμος Β’, Ι. Μ. Τιμίου Προδρόμου Essex.

***

Πριν από ενάμιση αιώνα ο Όσιος προσευχόταν στην έρημο επάνω σε μία πέτρα, και μέχρι σήμερα ενεργεί η προσευχή του. Έτσι γεννιέται με φυσικό τρόπο το ερώτημα: Πού πηγαίνει η κάθε σκέψη μας; Ποιά όρια εγγίζει;
Ο Κύριος λέει στο Ευαγγέλιο: «ο ουρανός και η γη παρελεύσονται, οι δε λόγοι μου ου μη παρέλθωσιν».

Βλέπετε το παράδειγμα του οσίου Σεραφείμ του Σάρωφ. Έκραζε προς τον Θεό μόνο για τον εαυτό του: «ο Θεός, ίλεως γενού μοι τω αμαρτωλώ!», αλλά από τις συνέπειες βλέπουμε ότι η προσευχή του έχει κοσμικές επιδράσεις σε όλη την ιστορία του ανθρωπίνου είναι. Επί εκατόν πενήντα χρόνια και περισσότερο συνεχίζει να ενεργεί και να διεγείρει σε εκατομμύρια ψυχές τη χαρά της Αναστάσεως.
Πού πηγαίνουν όμως οι λογισμοί μας; Για παράδειγμα, στον Γκόγκολ υπάρχει η διήγηση για τους γαιοκτήμονες παλαιού τύπου, των οποίων η σκέψη δεν μπορούσε να προχωρήσει πέρα από τα όρια του κτήματός τους.
Η δική μας άραγε σκέψη περνά τα όρια της Μονής μας; Ή μήπως προχωρεί πέρα από τα όρια αυτά και ακόμη ως το άπειρο; Αν συνειδητοποιήσουμε τη σπουδαιότητα που έχει η ενέργεια της σκέψεώς μας, θα περάσουμε τη μοναχική μας ζωή ασφαλώς με περισσότερη προσοχή.
Η προσευχή του οσίου Σεραφείμ: “Ο Θεός, ίλεως γενού μοι τω αμαρτωλώ!”, συγκλονίζει τον κόσμο ενάμιση αιώνα ήδη. Πόσοι άνθρωποι θέλουν να φέρουν το ονομά του! (Αγίου Σωφρονίου Σαχάρωφ, Οικοδομώντας το ναό του Θεού, τόμος Β, σελ. 314)

***

Άγιος Σιλουανός ο Αθωνίτης

… Πώς να λησμονήσομε τον Κύριο, εφόσον Αυτός είναι μέσα μας; Και οι Απόστολοι εκήρυτταν στους λαούς: «Μορφωθήτω ο Χριστός εν υμίν»….
… Ο Όσιος Σεραφείμ του Σαρώφ ήταν είκοσι επτά ετών όταν είδε τον Κύριο και Τον αγάπησε τόσο η ψυχή του, ώστε από τη γλυκύτητα του Αγίου Πνεύματος άλλαξε ολόκληρος. Μετά όμως, καταλαβαίνοντας ότι δεν είχε πια εκείνη τη χάρη, βγήκε στην έρημο και καθόταν επί τρία έτη σε μια πέτρα προσευχόμενος: «Ο Θεός ίλεως γενού μοι τω αμαρτωλώ»….
… Οι άνθρωποι εκτιμούν υπερβολικά τις γήινες επιστήμες ή τη γνωριμία με κάποιον επίγειο βασιλιά και χαίρονται όταν κάνουν παρέα μαζί του – αλλά αληθινά μεγάλο είναι μόνο το να γνωρίζομε με το Άγιο Πνεύμα τον Κύριο και το θέλημά Του….

Άγιος Σεραφείμ του Σάρωφ, ο Άγιος που ζούσε στην καρδιά του δάσους, φίλος με τις αρκούδες και τα παιδιά.
https://iconandlight.wordpress.com/2021/07/18/%ce%ac%ce%b3%ce%b9%ce%bf%cf%82-%cf%83%ce%b5%cf%81%ce%b1%cf%86%ce%b5%ce%af%ce%bc-%cf%84%ce%bf%cf%85-%cf%83%ce%ac%cf%81%cf%89%cf%86-%ce%bf-%ce%ac%ce%b3%ce%b9%ce%bf%cf%82-%cf%80%ce%bf%cf%85-%ce%b6/

Ο όσιος Σεραφείμ του Σάρωφ μελετούσε το Ευαγγέλιο προσευχόμενος και αξιώθηκε ασύλληπτων αρπαγών στις ουράνιες μονές
https://iconandlight.wordpress.com/2018/07/18/%CE%BF-%CF%8C%CF%83%CE%B9%CE%BF%CF%82-%CF%83%CE%B5%CF%81%CE%B1%CF%86%CE%B5%CE%AF%CE%BC-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CF%83%CE%AC%CF%81%CF%89%CF%86-%CE%BC%CE%B5%CE%BB%CE%B5%CF%84%CE%BF%CF%8D%CF%83%CE%B5-%CF%84/

Άγιος Σεραφείμ του Σαρώφ, ο Χαρούμενος Άγιος των παιδιών.
https://iconandlight.wordpress.com/2016/01/01/%CE%AC%CE%B3%CE%B9%CE%BF%CF%82-%CF%83%CE%B5%CF%81%CE%B1%CF%86%CE%B5%CE%AF%CE%BC-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CF%83%CE%B1%CF%81%CF%8E%CF%86-%CE%BF-%CF%87%CE%B1%CF%81%CE%BF%CF%8D%CE%BC%CE%B5%CE%BD%CE%BF%CF%82-2/

Άγιος Σεραφείμ του Σάρωφ, Ο άγιος της ουράνιας χαράς και της ειρήνης
https://iconandlight.wordpress.com/2018/01/01/%CE%AC%CE%B3%CE%B9%CE%BF%CF%82-%CF%83%CE%B5%CF%81%CE%B1%CF%86%CE%B5%CE%AF%CE%BC-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CF%83%CE%AC%CF%81%CF%89%CF%86-%CE%BF-%CE%AC%CE%B3%CE%B9%CE%BF%CF%82-%CF%84%CE%B7%CF%82-%CF%87%CE%B1/

Ο δίκαιος Ιώβ έκανε υπομονή σε όλα και σώθηκε. Άγιος Σεραφείμ του Σάρωφ
https://iconandlight.wordpress.com/2017/12/15/20099/

Κάθε ηγούμενος, ας μοιάσει με μια σοφή μητέρα. Άγιος Σεραφείμ του Σάρωφ
https://iconandlight.wordpress.com/2017/01/01/%CE%BA%CE%AC%CE%B8%CE%B5-%CE%B7%CE%B3%CE%BF%CF%8D%CE%BC%CE%B5%CE%BD%CE%BF%CF%82-%CE%B1%CF%82-%CE%BC%CE%BF%CE%B9%CE%AC%CF%83%CE%B5%CE%B9-%CE%BC%CE%B5-%CE%BC%CE%B9%CE%B1-%CF%83%CE%BF%CF%86%CE%AE-%CE%BC/

Στα ίχνη των βημάτων της Μητέρας του Θεού στο Ντιβέγεβο
https://iconandlight.wordpress.com/2015/01/02/5431/

Ο ελαφρύς κανόνας του οσίου Σεραφείμ του Σάρωφ για τους χριστιανούς των εσχάτων χρόνων
https://iconandlight.wordpress.com/2017/06/20/%CE%BF-%CE%B5%CE%BB%CE%B1%CF%86%CF%81%CF%8D%CF%82-%CE%BA%CE%B1%CE%BD%CF%8C%CE%BD%CE%B1%CF%82-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CE%BF%CF%83%CE%AF%CE%BF%CF%85-%CF%83%CE%B5%CF%81%CE%B1%CF%86%CE%B5%CE%AF%CE%BC/

Απολυτίκιον Αγίου Σεραφείμ του Σαρώφ. Ήχος α΄.Της ερήμου πολίτης. π. Ιωσήφ

Αρετών συ δοχείον ανεδείχθης, θεόληπτε, και του Παρακλήτου η Χάρις, τη ψυχή σου ενώκησε· απλότητι τρόπων και στοργή, τα πλήθη προσήγες τω Θεώ, και της Χάριτος τους τρόπους, τοις αγνοούσι πάτερ Σεραφείμ διεσάφησας. Δόξα τω σε δοξάσαντι Θεώ, δόξα τω σε χαριτώσαντι, δόξα τω δωρησαμένω σε ημίν, θείον διδάσκαλον.

Απολυτίκιον Αγίου Σεραφείμ του Σαρώφ. Ήχος δ΄. Ταχύ προκατάλαβε. ΓΕΡΑΣΙΜΟΥ

Χριστώ εκ νεότητος ακολουθήσας θερμώς, ευχαίς και δεήσεσιν, εν τη ερήμω Σαρώφ, ως άσαρκος ήσκησας• όθεν του Παρακλήτου, δεδεγμένος την χάριν, ώφθης της Θεοτόκου, θεοφόρος θεράπων• διό σε μακαρίζομεν, Σεραφείμ Πάτερ Όσιε.

Μεγαλυνάριoν.

Χαίροις της Ρωσίας γόνος λαμπρός, τέκνον της ερήμου, μοναζόντων υπογραμμός, Πνεύματος την κτήσιν, σκοπόν ζωής κηρύττων, ω Σεραφείμ του Σάρωφ, άνθος μυρίπνοον.

Ολoς ανακείμενoς τω Χριστώ, χαρίτων των θείων, αναδέδειξαι θησαυρός, θαύμασι και λογoις, και θείαις υπoθήκαις ω Σεραφείμ παμμάκαρ, φωτίζων άπαντας.

Θλίψεσι βαρούμενοι τας ψυχάς, την χαράν αιτούμεν, Αναστάσεως του Χριστού, Σεραφείμ θεοφρον, δοθήναι σαίς πρεσβείαις, τοις την σεπτήν σου, μνήμην γεραίρουσι.

Ωδή δ’. Συ μου ισχύς, Κύριε

Νέας ζωής, συ αναπνέων μακάριε, τον αέρα γέγονας ισάγγελος, όθεν εισδύς, ένδον ουρανού, έσχες κατά φύσιν, τα υπέρ φύσιν θεάματα, διο και ημάς Πάτερ, αξιώσαις ευχαίς σου, θεωρείν κατ’ ενώπιον Κύριον.

Αναδιφών, των ουρανίων την έννοιαν, και στοχεύων μόνον εις αγάπησιν, τούΙησού, έρημον ποθείς, και καταλαμβάνεις, τους παλαιούς εκμιμούμενος, Πατέραςθεοφόρε, ων τον ζήλον τον θείον, και ημίν εγκαινίσαις πρεσβείαις σου.

Ψυχής τρυφήν, ο ευχομένω δωρούμενος, παμπλουσίως Πάτερ σοι δεδώρηται,ευχήν Χριστός, ως υπέρ παντός, κόσμου ευχομένω, τη φλογοφόρω αγάπη σου,διο των αιτουμένων, τας δεήσεις εκπλήρου, ως εκάστω συμφέρει μακάριε.

Θεοτοκίον

Όλην ζωήν, ο αθλητής σοι ανέθετο, ότε Κόρη πόθω ανεχώρησεν, εν τη ερήμω καίτόν σταυρόν, ησυχίας ήρε, τον σον Υιόν εκθηρώμενος, όθεν ως συμπαρέστης,τούτω Μήτερ εν πάσι, και ημίν συμπαρίστασο πάντοτε.

Ωδή στ’. Την δέησιν εκχεώ

Ιάτραιναν, την Κυρίαν Δέσποιναν, κατεπλούτησας αδάπανον Πάτερ, Ή θαυμαστώς, συνοδεία Αγίων κατ’ επανάληψιν σε επεσκέψατο, ικέτευε Ταύτην θερμώς, όπως νόσους ημών εξιάσηται.

Διασωσον, τους εκ καρδίας σε ανυμνούντας, θεοφόρε Σεραφείμ Σαρώφεγκαλλώπισμα, και δώρησαι ευχαίς σεπταίς, την του Πνεύματος χάριν.

iconandlight.wordpress.com