Τελικά
η ζωή μας πάντοτε μας τοποθετεί σε μια ουρά αναμονής..... Περιμένουμε
στην σειρά για να μας αγαπήσουν, να μας προσέξουν, να μας βοηθήσουν, να
μάθουμε για την υγεία μας, για να βρούμε μια δουλειά, να ψωνίσουμε, να
βρούμε ένα άδειο τραπέζι σε ένα εστιατόριο, μπάρ ή κέντρο διασκέδασης,
στην ουρά για να δώσουμε εξετάσεις, στην ουρά για να καταταχθούμε στον
στρατό, στην τράπεζα, στο ταμείο του καταστήματος, τοποθετούμε τον εαυτό
μας στην ουρά για τα κληρονομικά κέρδη, στην ουρά για συναντήσουμε έναν
υπουργό ή πολιτικό παράγοντα, τώρα και στην ουρά για ένα κρεβάτι
νοσηλείας (πόσο άδικο σε μια σύγχρονη κοινωνία)......Μια ζωή κομπάρσοι
της κοσμικής ζωής.....
Πόσες φορές στήθηκε ο εαυτός μας στην ουρά για να συναντήσει Τον Θεό; Καμία....
(Για
τους πονηρούς που θα σχολιάσουν για τα λαϊκά προσκυνήματα Ιερών
Λειψάνων, στην περίοδο αυτή δεν ισχύει διότι απαγορεύεται ακόμα και ο
Αγιασμός των υδάτων με πομπή)
Γιατί
εκεί δεν υπάρχει ουρά είμαστε όλοι το ίδιο....Με την έναρξη της
προσευχής αμέσως έχεις τα μάτια Του Θεού επάνω σου....Δεν περιμένεις,
δεν υπάρχει λίστα αναμονής.... Εκεί είσαι πρωταγωνιστής, είσαι η
προτεραιότητα, είσαι αυτός που έχει σημασία.....
Αλλά η ζωή έχει διδάξει στον άνθρωπο ""το τερπνόν μετά του ωφελίμου"" και οχι το ""τα σα εκ των σων"".
- Ο Ανάξιος -
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου