Αγάθη παρθενομάρτυς στην Catania Σικελίας [προστάτρια Σικελίας και Μάλτας] (251)
Θεοδόσιος ο εξ Αντιοχείας, ο εν τω όρει Σκοπέλω Κιλικίας (421)
Πολύευκτος επίσκοπος Κωνσταντινουπόλεως (970)
Θεοδόσιος του Ουγλίτσκυ, Επίσκοπος Τσερνιγκώφ (1696) [ανακομιδή λειψάνων 9/9]
Αντώνιος ο Αθηναίος, νεομάρτυς στην Κωνσταντινούπολι (1774)
Αγνή ομολογήτρια, ηγουμένη Μονής και ερημίτρια στο δάσος του Βασιλσούρσκ Ρωσίας (1953)
Εορτάζουν την 5ην Φεβρουαρίου.
Στίχοι
Χαίρω σκότει δοθείσα φρουράς Αγάθη,
Μισούσα και φως, ει πλάνων όψεις βλέπω.
Πέμπτη εν φυλακή Αγάθη θάνεν είδος αρίστη.
Άγιος Πολύευκτος πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως
Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς
Ο
Πολύευκτος μέγας θεολογικός νους, ένθερμος και δεινός ρήτορας,
ονομάστηκε «δεύτερος Χρυσόστομος». Την εποχη που ο Πατριάρχης Πολύευκτος
ποίμαινε την Εκκλησία και ο αυτοκράτορας Κωνσταντίνος ο
Πορφρυρογέννητος κυβερνούσε την αυτοκρατορία, η Ρωσίδα Πριγκίπισσα Όλγα
ταξίδεψε στην Κωνσταντινούπολη και βαφτίστηκε το έτος 957 μ.Χ. Ο
πατριάρχης τη βάφτισε και ο αυτοκράτορας ήταν ο αναδοχός της. Προφητικά
ήταν τα λόγια που της είπε ο άγιος Πολύευκτος: «Ευλογημένη
είσαι ανάμεσα στις γυναίκες της Ρωσίας, γιατί αγάπησες το φως και
έδιωξες το σκοτάδι· τα τέκνα της Ρωσίας θα σε ευλογούν εις γενεάς
γενεών». Ο Πολύευκτος από απλός μοναχός, ανήλθε στον πατριαρχικό θρόνο το έτος 946, και παρέμεινε εκεί μέχρι την κοίμηση του το 970.
Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς , Ο Πρόλογος της Αχριδος
http://prologue.orthodox.cn/February5.htm
***
Η καρδιά της Ορθοδοξίας στην Ρωσική επικράτεια άρχισε να χτυπά στο Κίεβο το 980 μ.Χ. όταν η Όλγα γιαγιά του Ηγεμόνα του Κιέβου Βλαδίμηρου μύησε τον εγγονό της στην Ορθόδοξη Πίστη.
Χαρακτηριστικά έγραψε η μετέπειτα Αγία Όλγα για την πρώτη της επαφή με την Ορθοδοξία στον Ιερό Ναό της Αγίας Σοφίας στην Κωνσταντινούπολη.
«Ακούγοντας τους υπέροχους ψαλμούς των 800
Αρχιερέων, Ιερέων και Διακόνων καθώς και των 600 καλλιφώνων Ιεροψαλτών
μέσα σε έναν τεράστιο, υπέροχο Ναό με 25.000 πιστούς όπου τα χρυσά
ψηφιδωτά σε τύφλωναν μαζί με το φως των καντηλιών που ήθελαν 10 τόνους*
λάδι την ημέρα, ένοιωσα πως τα πόδια μου δεν πατούσαν στην γη και αισθάνθηκα πως βρισκόμουν κυριολεκτικά στον ουρανό…»
Η Όλγα, όπως προαναφέρθηκε, βαπτίσθηκε
στην Κωνσταντινούπολη το έτος 957 μ.Χ. ή σύμφωνα με μια άλλη εκδοχή το
955 μ.Χ. Ανάδοχός της ήταν ο Κωνσταντίνος ο Ζ΄και έλαβε το χριστιανικό
όνομα Ελένη από τη νονά της Ελένη Λεκαπηνή, σύζυγο του αυτοκράτορα
Κωνσταντίνου ο οποίος ο ίδιος έγραψε για την επίσκεψή και την όλη
διαδικασία.
Αναφέρει λοιπόν πώς ο πατριάρχης
Πολύευκτος, που τέλεσε το μυστήριο, της προσέφερε τον σταυρό για ευλογία
της, πάνω στον οποίο ήταν γραμμένα τα ακόλουθα : « Η Ρωσική γη υψώθηκε
στην κατά θεόν ζωή με το βάπτισμα της ευλογημένης Όλγας.»
Η διατύπωση αυτή από τον πατριάρχη, γράφει ο μοναχός Επιφάνιος Chernov, υπήρξε προφητική και είχε σπουδαιότατη σημασία.
Κατά το Ρωσικό Χρονικό ἡ Όλγα ὑπήρξε “ἡ πρόδρομος τῆς Χριστιανικῆς γῆς τῆς Ρωσίας, ὡς ἡ ἠώς προηγεῖται τοῦ ἡλίου καί ἡ αὐγή τῆς ἡμέρας, διότι αὐτή ἔλαμψεν ὡς ἡ σελήνη ἐν νυκτί καί ἠκτινοβόλει μεταξύ τῶν ἀπίστων ὡς ὁ μαργαρίτης ἐν βορβόρῳ”.
Επιστρέφοντας στη Ρωσία περιέτρεξε τη
χώρα κηρύσσοντας τον Χριστό και ίδρυσε την πόλη Πσκωφ, μετά από τήν
εμφάνιση μιας τριπλής ακτίνας φωτός που κατέβαινε από τον ουρανό. Κατά
την απουσία του γιου της Σβιατοσλάβ που μετείχε σε εκστρατείες, η αγία
Όλγα ανέλαβε τη μόρφωση των τριών γιων του, Ιαροπόλκ, Όλεγκ και
Βλαδίμηρου, δεν κατάφερε όμως να τους βαπτίσει, εξαιτίας της αντίθεσης
του πατέρα τους που παρέμενε αμετάπειστος ειδωλολάτρης.
Το 969 αρρώστησε και προσπάθησε για
τελευταία φορά να μεταστρέψει το μεγάλο ηγεμόνα, συνάντησε όμως την
άρνησή του. Η Ολγα προέβλεψε τότε την επικείμενη μεταστροφή της Ρωσίας
στον Χριστιανισμό καθώς και το θλιβερό τέλος του γιου της, που
δολοφονήθηκε τρία χρόνια αργότερα από τους Πετσενέγκους. Παρέδωσε το
πνεύμα της στον Θεό στις 11 Ιουλίου 969.
***
«Εάν έχεις καρδιά, μπορείς να σωθείς».
Αγίου Παισΐου του Αγιορείτου
-Γέροντα, ο Αββάς Παμβώ λέει: «Ει έχεις καρδίαν, δύνασαι σωθήναι».Τι εννοεί με το «ει έχεις καρδίαν»;
– Πρώτον αν έχης καρδιά, ίσον αν αγαπάς τον Θεό. Πολλά μπορεί να εννοή.
–Δεύτερον αν έχης καρδιά, ίσον αν έχης ευαισθησία και δεν είσαι αναίσθητος.
-Τρίτον αν έχης καρδιά, ίσον αν έχης καλωσύνη.
– Τέταρτον αν έχης καρδιά ίσον αν έχης ανεκτικότητα.
-Πέμπτον αν έχης καρδιά, ίσον αν έχης παλληκαριά. Όταν λέμε «καρδιά» δεν εννοούμε ένα κομμάτι σάρκα, αλλά την διάθεση για θυσία, την αρχοντική αγάπη. Μεγάλο πράγμα η δύναμη της καρδιάς! Η καρδιά είναι σαν μια μπαταρία που συνέχεια φορτίζεται.
Ούτε κουράζεται, ούτε γερνάει η δύναμή της δεν εξαντλείται ποτέ. Αλλά
πρέπει να δουλεύουμε την καρδιά. Γιατί κι εγώ έχω καρδιά κι εσύ έχεις
καρδιά, αλλά τί το θέλεις ,αν δεν την δουλεύουμε;
Αν δεν δουλεύη κανείς την καρδιά, μπορεί να είναι γίγαντας και να μην έχη κουράγιο να κάνη τίποτε. Και άλλος μπορεί να είναι τόσος δα, αλλά επειδή ό,τι κάνει το κάνει με την καρδιά του, δεν κουράζεται καθόλου. Να, βλέπω κι εδώ μια αδελφή που δεν έχει αντοχή, αλλά, επειδή βάζει καρδιά σε ό,τι κάνει, δεν νιώθει κούραση. Δεν κοιτάζει να ξεφύγη την δουλειά, κοιτάζει πώς θα αναπαύση τον άλλον. Το καθετί το κάνει με αγάπη, γιατί το πονάει και όχι για να την δουν οι άλλοι και να της πουν «μπράβο». Δεν έχει φιλαυτία, ανθρωπαρέσκεια, κινείται στην αφάνεια, οπότε δέχεται την θεία Χάρη και βοηθιέται από τον Θεό.
Όταν ένας άνθρωπος είναι ασθενικός ή έχη γεράσει και το σώμα του δεν μπορεί να κοπιάση, αν έχη μάθει να δουλεύη την καρδιά, η καρδιά ζορίζει το σώμα, για να δουλεύη. Είναι σαν ένα παλιό αυτοκίνητο με ρόδες ξεφουσκωμένες, με άξονες χαλασμένους, που η μηχανή του όμως είναι γερή και το σπρώχνει και τρέχει. Ενώ ένας άνθρωπος νέος και γερός, αν δεν δουλεύη την καρδιά, είναι σαν ένα καινούριο αυτοκίνητο που δεν έχει γερή μηχανή και δεν μπορεί να προχωρήση.
Του φαίνεται βουνό να κάνη και τον πιο
μικρό κόπο. Καμμιά φορά στο Καλύβι τυχαίνει να ξεχάση κανένα γεροντάκι
την ομπρέλα του ή μια τσάντα και λέω σε κανένα νέο παιδί: «Άντε,
παλληκάρι, τρέχα λιγάκι να προλάβης το γεροντάκι». Μόλις τ’ ακούη,
αναστενάζει. «Δεν θα γυρίσει πίσω, Πάτερ;», λέει. «Άντε, βρε παλληκάρι,
ξαναλέω, κάνε αγάπη». Πάλι αναστενάζει. Ε, αυτός μόνον που άκουσε: «τρέχα λιγάκι», κουράστηκε, πόσο μάλλον να πήγαινε!
Αν ο άνθρωπος δεν δουλεύη την καρδιά, δεν είναι ούτε σαν ζώο, άγαλμα γίνεται. Είναι άχρηστη η καρδιά του.
Από το βιβλίο Γέροντος Παισΐου του Αγιορείτου – Λόγοι Ε’
Όσιος Θεοδόσιος ο εξ Αντιοχείας, ο εν τω όρει Σκοπέλω Κιλικίας
https://iconandlight.wordpress.com/2020/02/04/%CF%8C%CF%83%CE%B9%CE%BF%CF%82-%CE%B8%CE%B5%CE%BF%CE%B4%CF%8C%CF%83%CE%B9%CE%BF%CF%82-%CE%BF-%CE%B5%CE%BE-%CE%B1%CE%BD%CF%84%CE%B9%CE%BF%CF%87%CE%B5%CE%AF%CE%B1%CF%82-%CE%BF-%CE%B5%CE%BD-%CF%84/
Απολυτίκιο. ήχος γ’. Θείας πίστεως.
Ρόδον εύοσμον, της παρθενίας, νύμφη άφθορος, του Ζωοδότου, αναδέδειξαι Αγάθη πανεύφημε, των αγαθών την πηγήν γαρ ποθήσασα, μαρτυρικώς εν τω κόσμω διέπρεψας. Μάρτυς ένδοξε, λιταίς σου θείαις αγάθυνον, τους πόθω μεγαλύνοντας τους άθλους σου.
Δόξα… Της Αγίας
Ήχος πλ. δ’ Ποίημα Συκεώτου
Παράδοξον θαύμα γέγονεν, εν τη αθλήσει της πανενδόξου Αγάθης, και Μάρτυρος Χριστού του Θεού, εφάμιλλον τω Μωϋσεί· εκείνος γαρ, τον λαόν νομοθετών εν τω όρει, τας εγγραφείσας εν πλαξί θεοχαράκτους Γραφάς εδέξατο, ενταύθα δε ο Άγγελος, ουρανόθεν τω τάφω πλάκα επεκόμισεν εγγεγραμμένην· Νούς όσιος, αυτοπροαίρετος, τιμή εκ Θεού, και πατρίδος λύτρωσις.
Απόστιχα. Ήχος πλ. α΄. Χαίροις ασκητικών.
Χαίροις, Παρθενομάρτυς Χριστού, η εν αθλήσει ανδρικώς αριστεύσασα, και πάσαν καταβαλούσα, των δυσμενών την οφρύν, ως ενδεδυμένη θείαν δύναμιν· δεσμών γαρ την κάκωσιν, και πυρός την κατάφλεξιν, και των μαστών σου, την εκρίζωσιν φέρουσα, εξερίζωσας, της απάτης την άκανθαν· όθεν εγκεκλεισμένην σε, φρουρά επεσκέψατο, Πέτρος ο θείος τα άλγη, του σώματός σου ιώμενος· Χριστόν εκδυσώπει, ταίς ψυχαίς ημών δοθήναι, το μέγα έλεος.
Χαίροις, παρθενομάρτυς Χριστού, η δοξασθείσα ουρανίοις χαρίσμασι, και άπασι βοηθούσα, τοις εν ανάγκαις αεί, και κινδύνοις πλείστοις περιπίπτουσι· διό και ανέστειλας, τη θερμή αντιλήψει σου, πυρ το Αιτναίον, απειλούν δεινόν όλεθρον, πάλαι ένδοξε, τη Κατάνη τη πόλει σου. Όθεν Μάρτυς προΐστασο, ημών των τιμώντων σε, και των παθών το πυρ σβέσον, ημάς φλογίζον ταίς θλίψεσιν, και δίδου ειρήνην, ταίς πρεσβείαις σου θεόφρον, εν τη ζωή ημών.
Μεγαλυνάριον.
Εις οσμήν των μύρων σου των τερπνών, έδραμον Σωτήρ μου, ανεβόας τω Ιησού, νομίμως αθλούσα, Αγάθη Αθληφόρε∙ διό του σου Νυμφίου, τρυφάς τοίς κάλλεσι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου