«Καὶ ὅτε ἤνοιξε τὴν σφραγῖδα τὴν τρίτην, ἤκουσα τοῦ τρίτου ζῴου λέγοντος· ἔρχου. καὶ εἶδον, καὶ ἰδοὺ ἵππος μέλας, καὶ ὁ καθήμενος ἐπ᾿ αὐτὸν ἔχων ζυγὸν ἐν τῇ χειρὶ αὐτοῦ· καὶ ἤκουσα ὡς φωνὴν ἐν μέσῳ τῶν τεσσάρων ζῴων λέγουσαν· χοῖνιξ σίτου δηναρίου, καὶ τρεῖς χοίνικες κριθῆς δηναρίου· καὶ τὸ ἔλαιον καὶ τὸν οἶνον μὴ ἀδικήσῃς».
Ο Απόστολος Ιωάννης μετά την αφαίρεση της ειρήνης από την γη και τους αιματηρούς πολέμους βλέπει το Αρνίον – Χριστό να αφαιρεί και τα αγαθά από την γην, ώστε να γίνουν πανάκριβα. Να φθάσει να πωλείται ένας χοίνιξ σίτου, δηλαδή 930 γραμμάρια ψωμιού με ένα δηνάριο, δηλαδή με την αξία ενός ημερομισθίου της εποχής εκείνης. Και επίσης, τρεις χοίνικες, δηλαδή 2.790 γραμμάρια κριθαριού, που είναι για τα ζώα, να έχει αξία με ένα δηνάριο, δηλαδή με ένα ημερομίσθιο.
«Αυτό το ζήσαμε και στην Ελλάδα επί Κατοχής, όπου το ψωμί ήταν δυσεύρετο και πανάκριβο, δινόταν στα δημόσια συσσίτια με δελτίο και όχι κάθε μέρα, αλά κάθε δύο με τρεις μέρες και αυτό ήταν μόνο 200 γραμμάρια. Οι θάνατοι από την πείνα ήταν κατά χιλιάδες». Οι πόλεμοι συνήθως συνοδεύονται και με την πείνα.
«Το 1941 το ψωμί άξιζε 10 δραχμές, το 1942 άξιζε 890 δραχμές, το 1943 άξιζε 2.600 δραχμές, τον Ιανουάριο του 1944 98.000 και τον Σεπτέμβριο του 1944 153.000.000 δραχμές».
Ο αρχ. Χαράλαμπος Βασιλόπουλος μαρτυρεί τα εξής για την πείνα της Κατοχής 1941-1944. «Ενθυμούμεθα και ημείς το πένθος και τους θανάτους από την πείνα κατά την θλιβερή περίοδο του 1941. Εξήλθε τότε και εδώ ο μαύρος ίππος και εθέριζε αλύπητα. Έβλεπες ανθρώπους να ξεψυχούν στο δρόμο από την πείνα. Τους μάζευε το κάρο της καθαριότητας και τους πετούσε κατά σωρούς! Διακόσιες χιλιάδες Έλληνες βρήκαν τότε φοβερό θάνατο από την πείνα. Δεν υπήρχε σπίτι, που να μην θρηνούσε νεκρούς από τον λιμό. Εδώ, εις τας Αθήνας το 1941 εις τον λιμόγια να μην χάσουν το δελτίο, που έπαιρναν τα ελάχιστα εκείνα γραμμάρια των τροφίμων, δεν δήλωναν τον θάνατο εκείνου που πέθαινε από το σπίτι, αλλά τον έβγαζαν έξω και τον έπαιρνε το κάρο και αυτοί παρακολουθούσαν από μακρυά.
Τι τρομερή πληγή! Οι νεώτεροι, που τα ακούνε, τους φαίνονται απίστευτα. Ευχόμεθα να μη τα δοκιμάσει καμιά γενεά. Αλλά το μυαλό, που έχουν και όπως βαδίζουν μακρυά από το θέλημα του Θεού, θα ακουσθεί ίσως πολλές φορές το «έρχου», ουαί δε όταν έλθει ο μαύρος ίππος».
«Και ο καθήμενος επ’ αυτόν έχων ζυγών εν τη χειρί αυτού». Η ζυγαριά που κρατάει ο καβαλάρης του μαύρου αλόγου, που συμβολίζει τον θάνατο δια της πείνας και της στερήσεως, δείχνει ότι τα αγαθά πλέον θα είναι μετρημένα και θα δίνονται με το δελτίο, ζυγίζοντας τα για να αρκούν για όλους.
Το άλογο ήταν μαύρο κατά την εύστοχη ρήση του λαού, «μαύρη καταραμένη πείνα». Πρέπει να πούμε ότι τις ίδιες στερήσεις και τιμωρίες τις συναντούμε και στην Παλαιά Διαθήκη. Ο Προφήτης Ιωήλ μιλά με τα ίδια σχεδόν λόγια για την πείνα: «Οι γεωργοί ετσερήθησαν των πάντων, είναι κατάξηροι. Πενθήσατε και εσείς, τα κτήματα των, δια την έλλειψη σίτου και κριθής, διότι κατεστράφει η συγκομιδή εκ των αγρών. Τα αμπέλια εξηράνθησαν και τα συκόδενδρα ολιγόστευσαν. Οι ροδιες, οι φοινικιές, οι μηλιές και όλα τα δένδρα της υπαίθρου είναι κατάξηρα… Η μία δυστυχία θα ακολουθεί την άλλην. Ενώπιον των οφθαλμών σας θα καταστρέφονται οι τροφές σας…»
Δεν χρειάζεται περισσότερα σχόλια, γιατί ο Θεός αφαιρεί την ειρήνη, τα αγαθά, την υγεία και την ζωή από τους ανθρώπους. Η Αγία Γραφή μας το λέει ξεκάθαρα. Η αμαρτία, η αποστασία, η απιστία και η παρακοή κατά του Θεού είναι η κύρια αιτία. Εξάλλου, το είδαμε πιο μπροστά στις εντολές, στις υποσχέσεις και στις απειλές και τις προειδοποιήσεις που έκανε στον Προφήτη Μωϋσή ο Θεός, όταν του παρέδιδε τις εντολές Του.
Πολλές φορές, όμως, ο Θεός επιτρέπει και για άλλους λόγους τους πειρασμούς και τις δοκιμασίες Του. Είτε για να στεφανωθούμε, να έχουμε καθαρό μισθό στον Παράδεισο είτε για να μην ξεφύγουμε και παρασυρθούμε από την αμαρτία και την ευμάρεια και χάσουμε την σωτηρία μας. Διότι ο Θεός κάνει τα πάντα για να σώσει τους ανθρώπους, έχει ακόμα σταυρωθεί και βασανισθεί για να τον σώσει. Όλα αυτά τα επιτρέπει ο Θεός με καθαρό γνώμονα την σωτηρία και τον συνετισμό των ανθρώπων. Μας προτρέχει και μας προλαμβάνει με πειρασμούς και θλίψεις για να μας σώσει, να μην απωλεσθούμε.
από το βιβλίο: Ερμηνεία της Αποκάλυψης κατά την Αγ. Γραφή και τους Αγ. Πατέρες – Ά Τόμος – Μοναχού Μάξιμου Γαβριήλ του Αγιορείτη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου