*Ένα από τα καλύτερα κείμενα που έχουμε διαβάσει τώρα τελευταία και μας αφορά όλους. Αξίζει να αφιερώσετε λίγα λεπτά από τον χρόνο σας και να το διαβάσετε!

Τον τελευταίο καιρό στον ορθόδοξο χώρο (ειδικά στο Διαδίκτυο) δημοσιεύονται και σχολιάζονται πολλές προφητείες σχετικά με τους τελευταίους χρόνους. Πολλές από αυτές ανήκουν στους αγίους πατέρες (όπως π.χ. η προφητεία του αγίου Μεθοδίου του Αρχιεπισκόπου Πατάρων, του αγίου Νείλου του Αθωνίτη, του αγίου Κοσμά του Αιτωλού, του αγίου Ανδρέα του Σαλού, του αγίου Νήφωνα, του αγίου Σεραφείμ της Βίριτσας, του αγίου Λαυρεντίου του Τσερνιγκόφ, του αγίου Εφραίμ κ.λπ.), και άλλα σε σύγχρονους πατέρες.

Οι Άγιες Γραφές, τόσο η Παλαιά όσο και η Καινή Διαθήκη, μιλούν ξεκάθαρα για αυτούς τους τρομερούς καιρούς. Έτσι, όλες αυτές οι προφητείες έχουν ένα «νομικό» πλαίσιο μέσα στο οποίο μπορούν να αποδείξουν την αυθεντικότητα και την αληθοφάνειά τους. Η Αγία Γραφή είναι για άλλη μια φορά το μέτρο που τους δίνει αξία και εγγύηση αξιοπιστίας. Μεταξύ άλλων, αυτό που είναι περισσότερο κοινό σε όλες αυτές τις προφητείες, είναι η προσέγγιση του προβλήματος ενός μεγάλου και τρομακτικού μελλοντικού παγκόσμιου πολέμου. Είτε μας αρέσει είτε όχι, είτε το θέλουμε είτε όχι, πρέπει να έρθει.

Αυτός ο πόλεμος δεν είναι αυτός που μπορεί να διευθετηθεί με προσευχή, δεν μπορεί να συμπεριληφθεί στις προφητείες εκείνες που είχαν κυρίως παιδαγωγικό ρόλο και που δεν εκπληρώθηκαν λόγω της μετάνοιας των προειδοποιημένων ανθρώπων. Η κατανόηση αυτής της πραγματικότητας σχετικά με την τραγωδία των μελλοντικών γεγονότων σύγκρουσης, τα οποία μπορεί επίσης να συλλάβουμε, μπορεί να οδηγήσει σε απόγνωση (όπως λένε ορισμένοι χριστιανοί). Χωρίς να αγνοούμε αυτή τη γνώμη, εξακολουθούμε να πιστεύουμε ότι από την οπτική της πατερικής διδασκαλίας (η οποία θα μπορούσε να συνοψιστεί απλοϊκά σε αυτό το θέμα και έτσι, «πρώτα χρειάζεται ο φόβος του Θεού για να φτάσεις στην αγάπη του Θεού» και «κανείς δεν μπορεί να φτάσει στην Ανάσταση χωρίς να περάσει από τη Σταύρωση»), αυτή η γνώση των επικείμενων και μελλοντικών παγκόσμιων δεινών πρέπει πραγματικά να ερμηνευθεί.

Ένας σύγχρονος άγιος είπε ότι οι προφητείες αυτές για την Αποκάλυψη πρέπει να θεωρηθεί σαν ένα χαστούκι ενός γονιού που δίνεται στο παιδί του για να το ξυπνήσει από το λάθος που βρίσκεται και αυτό το κάνει από αγάπη. Είμαστε υποχρεωμένοι να διαβάζουμε για να δυναμώσουμε πνευματικά και να καταλάβουμε τι μας περιμένει, να έχουμε χρόνο να προετοιμαστούμε και να ξέρουμε τι να αποφύγουμε για να μην πούμε ότι δεν ξέραμε. Το αποκαλυπτικό όραμα του αγίου Ιωάννου δεν πρέπει να έχει ως αποτέλεσμα την απόγνωση αλλά τη μετάνοια. Θα αναγκαστούμε έτσι να αποδεχτούμε τη σκληρή αλήθεια, ότι δηλαδή δεν υπάρχουν ανθρώπινες λύσεις. Θα καταλάβουμε λοιπόν ότι πρέπει να αφεθούμε στο θέλημα του Θεού («Γενηθήτω το θέλημά σου», το τρίτο αίτημα από την προσευχή του Κυρίου) γιατί, «ό,τι είναι αδύνατο για τους ανθρώπους, είναι δυνατό για τον Θεό».

Η κατάσταση της μετάνοιας προέρχεται από το αίσθημα του φόβου, της ντροπής και της ταπεινοφροσύνης, και αυτά γεννιούνται ιδιαίτερα από τον φόβο του Θεού. Τόσο ο Άγιος Ιωάννης ο Πρόδρομος όσο και ο Κύριός μας Ιησούς Χριστός άρχισαν το κήρυγμα τους στον κόσμο διδάσκοντας το ένα και το αυτό: «μετανοείτε». Επιστρέφοντας στο θέμα μας, μπορούμε να συμπεράνουμε ότι, μελετώντας τις προφητείες για την Αποκάλυψη, θα φοβηθούμε και θα καταλάβουμε πιο εύκολα τον φόβο του Θεού, αυτόν τον λυτρωτικό φόβο που πρέπει να μετατραπεί μόνο σε μετάνοια, ποτέ σε απόγνωση.

Μερικοί από τους αγίους πατέρες, μιλώντας για εκείνες τις εποχές, έκλαιγαν για αυτούς που θα ζούσαν τότε και άλλοι τους μακάριζαν για την ευκαιρία που θα είχαν ώστε να λάβουν τα μεγαλύτερα στεφάνια, ευχόμενοι διακαώς να μπορούσαν και οι ίδιοι να ζήσουν τότε. Όπως είπε κάποιος, «ίσως τα ερχόμενα γεγονότα μας ωθήσουν να ζήσουμε χριστιανικά, να κάνουμε σωστές επιλογές, να υποφέρουμε και να σωθούμε». Η αλήθεια είναι ότι τώρα, με τον τρόπο που έχουμε συνηθίσει να ζούμε μια κάπως τυπική χριστιανική ζωή, έχουμε ίσως λιγότερες πιθανότητες να σωθούμε, αν κάτι ή κάποιος δεν μας ξυπνήσει.

Υπάρχει κίνδυνος να μην κατανοήσουμε το «σωστό κλειδί» των προφητειών. Δεν πρέπει να πέσουμε σε απόγνωση. Δεν πρέπει να εστιάσουμε την προσοχή μας στους προφανείς ενόχους και τους υπευθύνους, δηλαδή τις σκοτεινές ελίτ. Είναι εξαιρετικά σημαντικό να κατανοήσουμε σωστά ποιος φταίει για όλο το κακό που θα μας χτυπήσει ώστε να έρθουν όλες αυτές οι θεϊκές τιμωρίες. Η Αποκάλυψη δεν έρχεται να τιμωρήσει αμαρτωλούς, σατανιστές, αποκρυφιστές, τέκτονες και ιλλουμινάτι. Ο Θεός, στον Οποίο τίποτα δεν είναι αδύνατο, δεν θέλει να τιμωρήσει τους σατανιστές και τους μασόνους με την Αποκάλυψη, αλλά τους χρησιμοποιεί ως εργαλεία Του μόνο για να παιδαγωγηθούμε ΕΜΕΙΣ. Ή με άλλα λόγια, ο Θεός τους χρησιμοποιεί για να μας τιμωρήσει και να μας διορθώσει.

Ο πόλεμος που θα έπρεπε να μας ενδιαφέρει περισσότερο (περισσότερο και από τον τρίτο παγκόσμιο πόλεμο – για τον οποίο είναι πολύ καλό να προετοιμαζόμαστε), δεν είναι ο πόλεμος εκείνων (της ελίτ) εναντίον μας, αλλά ο δικός μας με τον Θεό εξ αιτίας των αμαρτιών μας. Εμείς οι χριστιανοί κηρύξαμε τον πόλεμο στον Θεό, μέσα από αμαρτίες και βδελυρές πράξεις (όπως πχ εκατομμύρια εκτρώσεις). Εάν κατανοήσουμε ότι αυτό που έρχεται είναι τιμωρία για τις αμαρτίες μας, μπορεί επίσης να είναι σωτήριο. Μόνο όταν το καταλάβουμε και αλλάξουμε τον εαυτό μας, μόνο τότε ο Θεός θα αποσύρει την τρομερή απειλή από μας. Ο Θεός μπορεί να καταστρέψει τους μασόνους και τους αποκρυφιστές του κόσμου σε μια στιγμή. Αν λοιπόν δεν ξυπνήσουμε πνευματικά, θα απωλεσθούμε.

Εμείς προσπαθούμε να πολεμήσουμε ενάντια στο σύστημα σύμφωνα με το στενό και εγωιστικό μυαλό μας. Κακώς εστιάζουμε όλη την προσοχή μας στον παγκόσμιο αποκρυφισμό, και τον κατηγορούμε για όλα τα κακά που συμβαίνουν στον κόσμο. Ξεχνάμε το πιο ουσιαστικό. Πως όταν θα δούμε τις αμαρτίες μας και τον εαυτό μας να είναι ένοχος, τότε όλοι αυτοί οι αποκρυφιστές και οι συνωμοσίες τους θα εξαφανιστούν. Και είναι όλοι αυτοί θύματα, ίσως και δικά μας (για παράδειγμα, από την έλλειψη αγιότητας στη ζωή μας, από την έλλειψη αγάπης στις σχέσεις μας, από την απουσία της αυτοθυσίας…). Είναι πιο χρήσιμο για εμάς να πιστεύουμε ότι ΕΙΝΑΙ ΘΥΜΑΤΑ,  ότι ΕΜΕΙΣ ΦΤΑΙΜΕ. Είναι ωφέλιμο για εμάς να τους βλέπουμε έτσι («αγάπα τους εχθρούς σου», «συγχώρεσε αυτούς που σε αδίκησαν») αλλά είναι πολύ πιο ωφέλιμο να κοιτάμε τον εαυτό μας και το χάλι μας. Μόνο έτσι μπορεί ο Θεός να μας συγχωρήσει, να μας σώσει.

Ας μην ξεχνάμε ότι το τέλος του κόσμου είναι το τέλος μας, μπορούμε να πεθάνουμε με τις αμαρτίες μας ανά πάσα στιγμή και μόλις πεθάνουμε, τότε σημαίνει ότι ήρθε το τέλος του κόσμου για εμάς. Δεν πρέπει να μας απασχολούν πολύ τα σημεία των καιρών ή οι προφητείες. Οι σατανιστές, οι ειδωλολάτρες, οι αποκρυφιστές και οι άπιστοι επέλεξαν οικειοθελώς τον δρόμο τους, έχουν τιμωρηθεί έτσι κι αλλιώς και θα κριθούν. Τα γεγονότα της Αποκάλυψης δεν πρόκειται να τους κάνουν να μετανοήσουν. Η οργή του Θεού έρχεται ειδικά για τους πιστούς που έχουν μολυνθεί από τις αμαρτίες και έρχεται έτσι για να τους τιμωρήσει και να τους διορθώσει (τους λίγους που έχουν μετανοήσει και μπορούν ακόμα να διορθωθούν). Η τιμωρία είναι πολύ πιο τρομερή για όσους γνώριζαν και δεν μετανόησαν, δηλαδή για τους χριστιανούς.

Ας μην ξεχνάμε το παράδειγμα της ιστορίας του εκλεκτού λαού. Το εβραϊκό έθνος, ο εκλεκτός λαός (ήταν εκείνοι που γνώριζαν την Αλήθεια του Παλαιού Νόμου και τον Αληθινό Θεό, ήταν κατ΄ αναλογία ένα είδος «χριστιανών» της Παλαιάς Διαθήκης). Όσοι ήταν πιστοί, μέσα από τις αμαρτίες τους προκάλεσαν την οργή του Θεού που τους τιμώρησε τρομερά. Ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος στον περίφημο σχολιασμό του στο κατά Ματθαίο Ευαγγέλιο (κεφ. 24), ερμηνεύει μιλώντας ρητά για τη φοβερή πανούκλα που έπληξε τους Εβραίους και για την καταστροφή της Ιερουσαλήμ. Πρόκειται για τον πόλεμο τον τριάμισι περίπου ετών (66 μ.Χ. – 70 μ.Χ.) που ξεκίνησαν οι Ρωμαίοι. Η καταστροφή της Ιερουσαλήμ, που θα συνέβαινε το 70 μ.Χ., είναι μια «εικόνα», δηλ. προεικονίζει το τέλος του κόσμου, και τα σημάδια που προηγούνται αυτής της καταστροφής (XXIV, 4-14) δείχνουν με μικρή λεπτομέρεια τι θα υποστεί ο κόσμος, κατά τη δεύτερη έλευση του Κυρίου.

Να τι λέει ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος: «…Ο Κύριος λέει: «Προσευχηθείτε να μην είναι η φυγή σας χειμώνα ή Σάββατο, γιατί τότε θα υπάρξει μεγάλη θλίψη, όπως δεν έχει υπάρξει ποτέ από την αρχή του κόσμου μέχρι τώρα, ούτε θα ξαναγίνει». Σημειώστε ότι μιλάει στους Εβραίους και τους περιγράφει τη συμφορά που θα τους έρθει. Διότι όταν ο Βεσπασιανός εμφανίστηκε εχθρικός μπροστά στην Ιερουσαλήμ, οι Απόστολοι δεν ήταν πια εκεί και δεν γιόρταζαν το Σάββατο. Γιατί όχι χειμώνα ή Σάββατο; Όχι τον χειμώνα, γιατί είναι κακή εποχή. Και όχι το Σάββατο γιατί ο νόμος απαγορεύει να πας μακριά, δηλαδή να τρέξεις μακριά. Και όταν ο Χριστός λέει ότι δεν υπήρξε ποτέ τόσο μεγάλη θλίψη και δεν θα υπάρξει ξανά, αυτό δεν είναι υπερβολή. Όποιος διαβάσει τα βιβλία του Εβραίου ιστορικού Ιωσήφ Φλάβιου, που έζησε εκείνη την εποχή, θα δει ότι αυτό είναι αλήθεια. Και ας μην πει κανείς ότι μπορεί να είπε ψέματα για να παρουσιάσει την προφητεία του Χριστού ως αληθινή. Φυσικά και όχι, γιατί δεν ήταν ένας από τους πιστούς, αλλά ένας πολύ ζηλωτής Εβραίος. Και πάλι λέει ότι αυτή η κακία κυρίευσε όλη την κοινωνία και κανένας πόλεμος δεν έχει ταλαιπωρήσει ποτέ έναν λαό σε τόσο μεγάλο βαθμό. Ο λιμός ήταν τόσο μεγάλος που οι μητέρες σκότωναν τα παιδιά τους για να φάνε τις σάρκες τους, τους νεκρούς τους έκοβαν σε κομμάτια και τους έτρωγαν. Οι ίδιοι οι Εβραίοι πρέπει να ομολογήσουν ότι αυτή η μεγάλη συμφορά ήρθε στην Ιουδαία εξαιτίας του φόνου του Ιησού Χριστού. Επειδή αυτή ήταν η μεγαλύτερη ανομία που έγινε στη γη, επομένως αυτή η θλίψη ήταν η μεγαλύτερη που είχε δει η γη. «Και αν δεν είχαν συντομευθεί εκείνες οι μέρες, λέει ο Κύριος, κανένας δεν θα είχε γλιτώσει, αλλά για τους εκλεκτούς θα συντομευτούν αυτές οι μέρες». Με αυτό δείχνει ότι οι Εβραίοι θα άξιζαν ακόμη μεγαλύτερη τιμωρία, και με το «εκείνες τις μέρες» καταλαβαίνει ότι αν ο πόλεμος με τους Ρωμαίους είχε διαρκέσει περισσότερο, όλοι οι Εβραίοι θα είχαν χαθεί. Και δεν εννοεί μόνο τους Εβραίους που ζούσαν στη γη της Ιερουσαλήμ, αλλά και αυτούς που βρίσκονταν εκτός αυτής, γιατί όπου κι αν ζούσαν, τούς εδίωκαν και τους κυνηγούσαν, ήταν μισητοί».

Ας καταλάβουμε λοιπόν, αδελφοί, ότι η τιμωρία του Θεού και η Αποκάλυψη δεν έρχεται για τους άπιστους και αμαρτωλούς, αλλά για τους πιστούς και πολύ αμαρτωλούς που με τις πράξεις τους απαρνήθηκαν τον Θεό και που με τις παραβάσεις τους σταυρώνουν ακόμη τον Σωτήρα και Κύριό μας Ιησού Χριστό. Εμείς οι Χριστιανοί είμαστε οι ένοχοι, διότι ξεκινήσαμε πόλεμο κατά του Θεού.

Στον «καιρό» της Παλαιάς Διαθήκης. οι Εβραίοι ήταν ο εκλεκτός λαός, αυτοί που τους δόθηκε να γνωρίσουν την Αλήθεια (όσο μπορούσαν να καταλάβουν).

Στον «καιρό» της Καινής Διαθήκης, οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί ήταν και είναι ο εκλεκτός λαός, αυτοί που τους δόθηκε να γνωρίσουν και να ζήσουν την πλήρη Αλήθεια.

Το ιουδαϊκό έθνος απέρριψε τον Χριστό και Τον σταύρωσαν και γι’ αυτό το αμάρτημα, ήρθε επάνω τους η οργή του Θεού, μια φοβερή και τρομερή προαναγγελία της Αποκάλυψης.

Η Ορθόδοξη Εκκλησία αποστατεί και αποκηρύσσει τον Χριστό και την Αλήθεια (παραδόσεις, δόγματα και κανόνες), και εμείς, το χριστιανικό έθνος, ακόμα σταυρώνουμε τον Χριστό με τις παραβάσεις μας.

Για όλα αυτά τα τρομερά αμαρτήματα της Εκκλησίας, δηλαδή εμάς των χριστιανών που είμαστε ο εκλεκτός λαός, η Αποκάλυψη θα έρθει για μας.

Ας μην απελπιζόμαστε, να μην ολιγωρούμε, ας φέρουμε καρπούς μετανοίας. Το κακό που θα έρθει, θα αποφέρει στεφάνια στους πιστούς, τα οποία ποθούσαν πολλοί από τους αγίους πατέρες. Ας συγχωρήσουμε, ας μετανοήσουμε και ας ελπίσουμε.

Είθε ο Κύριος ο Θεός να μας συγχωρήσει, να μας κάνει άξιους μετάνοιας και να μας δώσει χρόνο για διόρθωση.

πηγή: filoinikodimou

yiorgosthalassis

simeiakairwn.wordpress.com