Συναξάριον.
Τῇ Γ´(3ῃ) τοῦ μηνὸς Ἰουλίου, ἡ σύναξις τῆς Ὑπεραγίας Δεσποίνης ἡμῶν Θεοτόκου καὶ ἀειπαρθένου Μαρίας, τῆς ἐπονομαζομένης Γαλακτοτροφούσης τῆς Μονῆς Χιλανδαρίου Ἁγίου Ὄρους .
Τῇ Γ´ τοῦ αὐτοῦ μηνός, μνήμη τοῦ ἁγίου μάρτυρος Ὑακίνθου τοῦ κουβικουλαρίου (θαλαμηπόλου). (†108).
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, Μνήμη τῶν Ἁγίων Μαρτύρων· Θεοδότου, Θεοδότης, Δολινδούχ, Διομήδους, Εὐλαμπίου καὶ Ἀσκληπιάδου.(108)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ ἐν Ἁγίοις Πατρὸς ἡμῶν Ἀνατολίου, Ἀρχιεπισκόπου Κωνσταντινουπόλεως (458)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, Μνήμη τῶν Ἁγίων Μαρτύρων· Μάρκου καὶ Μωκιανοῦ.
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ Ὁσίου καὶ θεοφόρου Πατρὸς ἡμῶν Ἡσαΐου τοῦ ἀναχωρητοῦ τῆς Σκήτεως (491)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ Ὁσίου Γεωργίου τοῦ ἐν τῷ Θαυμαστῷ ὄρει ἀσκήσαντος καὶ πνευματικοῦ Πατρὸς τοῦ Ὁσίου Γεωργίου τοῦ Ἰβηρίτου διατελέσαντος. (1068)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, Μνήμη τῆς Ἁγίας Μάρτυρος Θεοδότης. (712)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, ὁ Ἅγιος Κύριλλος Ἐπίσκοπος Ρηγίου τῆς Καλαβρίας. (740)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, Μνήμη τοῦ Ἁγίου Ἡλιοδώρου, ἐπισκόπου Ἀλτίνου τῆς Ἰταλίας. (390)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, Μνήμη τοῦ Ὁσίου Νικοδήμου, τῆς Λίμνης Κόζα, τοῦ Ῥώσσου.(1640)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, Μνήμη τοῦ Ἁγίου Βασιλείου τοῦ Γιαροσλάβλ, τοῦ πρίγκιπος, τοῦ Ῥώσσου.(1249)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, Μνήμη τοῦ Ἁγίου Κωνσταντίνου τοῦ Ῥώσσου, τοῦ πρίγκιπος. (1257)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τῶν Ὁσίων Πατέρων ἡμῶν Ἰωάννου καὶ Λογγίνου τῶν θαυματουργῶν ἐν Ζάρενγκᾳ τοῦ Σολοφκί (1544-1545)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, Μνήμη τοῦ Ἁγίου Βασιλείου, ἐπισκόπου Ῥιαζὰν καὶ Μουρώμ, τοῦ Ῥώσσου. (1295)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, Μνήμη τῶν Ὁσίων Μιχαὴλ καὶ Θωμᾶ, τοῦ Σολβισεγκόντσκ, τῶν διὰ Χριστῶν σαλλῶν, τῶν Ῥώσσων. (17ο αι.)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ Ὁσίου Ἰωάννου τοῦ διὰ Χριστὸν σαλοῦ, τοῦ ἐν Μόσχᾳ. (†1589)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ Ὁσίου καὶ θεοφόρου Πατρὸς ἡμῶν Ἀνατολίου, ἐγκλείστου ἐν τοῖς Σπηλαίοις τῆς Λαύρας τοῦ Κιέβου, τοῦ Ῥώσσου.
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, ἡ ἀνάμνησις τῆς ἀνακομιδῆς τῶν λειψάνων τοῦ Ἁγίου Φιλίππου, Μητροπολίτου Μόσχας.
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ Ὁσίου Πατρὸς ἡμῶν Ἰωακείμ, τοῦ Νέου Ἠγουμένου τῆς Μονῆς τῶν Νοτενῶν Ἀχαΐας. (ιζ´ αἰ.)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, ὁ Ἅγιος ἔνδοξος Ὁσιομάρτυς Γεράσιμος ὁ νέος, ὁ ἐκ Μεγάλου Χωρίου Εὐρυτανίας, ἐν Κωνσταντινουπόλει μαρτυρήσας ἐν ἔτει ͵αωιβ´ (1812), ξίφει τελειοῦται.
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, ἡ ἀνάμνησις τῆς ἀνακομιδῆς τῶν λειψάνων τοῦ Ἁγίου Ὁσιομάρτυρος Ῥαφαὴλ τοῦ ἐν Λέσβῳ(1463), γενομένης ἐν ἔτει 1961ῳ.
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, Μνήμη τῆς Ὁσίας μητρὸς Εὐφροσύνης « τῆς Ἄγνωστης», τοῦ Κολιουπάνοβο, Ἀλεξίν τῆς Ῥωσίας.(1855)
Εγκυμοσύνη και θηλασμός
Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης
Η ανατροφή του παιδιού αρχίζει από την εγκυμοσύνη . Αν η μητέρα που κυοφορεί συγχύζεται και στεναχωριέται, το έμβρυο μέσα στην κοιλιά της ταράζεται. Ενώ, όταν η μάνα προσεύχεται και ζη πνευματικά, το παιδάκι στην κοιλιά της αγιάζεται. Για αυτό η γυναίκα, όταν είναι έγκυος , πρέπει να λέη την ευχή, να μελετάη λίγο από το Ευαγγέλιο, να ψάλλη, να μην έχη άγχος , αλλά και οι άλλοι να προσέχουν να μην την στενοχωρούν. Τότε το παιδί που θα γεννηθή θα είναι αγιασμένο και οι γονείς δεν θα έχουν πρόβλημα μαζί του, ούτε όταν είναι μικρό, ούτε όταν μεγαλώση. Ύστερα, όταν γεννηθή το παιδί, πρέπει να το θηλάση, όσο πιο πολύ μπορεί. Το μητρικό γάλα δίνει υγεία στα παιδιά. Με τον θηλασμό τα παιδιά δεν θηλάζουν μόνο γάλα. Θηλάζουν και αγάπη, στοργή, παρηγοριά, ασφάλεια, και αποκτούν έτσι δυνατό χαρακτήρα. Αλλά και την ίδια την μητέρα την βοηθάει ο θηλασμός. Όταν οι μητέρες δεν θηλάζουν τα παιδιά, δημιουργούνται ανωμαλίες στον οργανισμό τους που μπορεί να οδηγήσουν σε μαστεκτομές. Παλιά μια μητέρα μπορεί να θήλαζε και το παιδί της γειτόνισσας, αν δεν είχε γάλα. Τώρα πολλές μητέρες βαριούνται να θηλάσουν ακόμη και τα δικά τους παιδιά. Η μάνα που τεμπελιάζει και δεν θηλάζει το παιδί, μεταδίδει τεμπελιά και στο παιδί. Παλιά τα κουτιά με το συμπυκνωμένο γάλα είχαν απέξω μια μάνα που κρατούσε στην αγκαλιά της ένα παιδάκι. Τώρα έχουν μια μάνα που κρατάει κάτι λουλούδια! Δεν θηλάζουν οι μάνες τα παιδιά , οπότε τα παιδιά μεγαλώνουν απαρηγόρητα. Ποιος θα τους δώση στοργή και αγάπη; Το κουτί με το γάλα της αγελάδας; Θηλάζουν από το « παγωμένο » μπουκάλι και παγώνει η καρδιά τους . Ύστερα, όταν μεγαλώσουν, ζητούν παρηγοριά στο μπουκάλι, στις ταβέρνες. Πίνουν, για να ξεχάσουν το άγχος, και γίνονται αλκοολικοί. Αν δεν πάρουν στοργή τα παιδιά, δεν θα έχουν να δώσουν στοργή, και πάει σχοινί-κορδόνι. Έρχονται μετά οι μανάδες: « Κάνε προσευχή , Πάτερ! Χάνω το παιδί μου ».
(Λόγοι Αγίου Παϊσίου, τόμος Δ΄, Οικογενειακή Ζωή, Εκδ. Ιερού Ησυχαστηρίου “Ευαγγελιστής Ιωάννης ο Θεολόγος”, σελ. 84-85)
«Όταν το παιδί θηλάζει μητρικό γάλα, θηλάζει αγάπη καί σιγουριά. Από το μπουκάλι του γάλακτος πού θηλάζει θα περάσει αργότερα στο μπουκάλι του ποτού». Εδώ, πράγματι, ομιλεί ό Γέροντας ως έμπειρος ψυχολόγος. Κι αυτό, γιατί σύγχρονες ψυχολογικές έρευνες έδειξαν ότι τα παιδιά πού θηλάζουν τη μητέρα τους βιώνουν ένα αξιόλογο ευάρεστο συναισθηματικό κλίμα, το όποιο ευνοεί την άνθηση πολλών πνευματικών δυνάμεων καί αρετών. Το αντίθετο δημιουργεί παιδιά δύσθυμα, κακόκεφα, ανασφαλή καί φοβισμένα.
***
Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης
“Όταν γεννήθηκε το παιδί μου ακούγαμε από γιατρούς φίλους, συγγενείς διάφορες απόψεις για το θηλασμό. Οι πιο πολλοί είχαν τη γνώμη, και μας πίεζαν, να σταματήσει ο θηλασμός σε λίγους μήνες. Ο Γέροντας είχε διαφορετική άποψη και την εξέφρασε έντονα.
-Όχι ευλογημένε, να θηλάσει το παιδί!!! Το γάλα της μάνας είναι το καλύτερο. Είναι και φάρμακο και δεν αρρωσταίνει το παιδί. Στο χωριό μου τα θήλαζαν τα παιδιά μέχρι πέντε- έξι χρονών…Έτσι όταν μεγάλωναν, τα παιδιά γινόντουσαν δυνατά και πιάναν τους Τσέτες (άγριοι Τούρκοι που κάνανε επιδρομές στα χωριά) με το ένα χέρι….
Όσο θηλάζει η μάνα, δύσκολα πιάνει παιδί. Είναι και μια φυσική προστασία και για τη μάνα να μη μείνει αμέσως πάλι έγκυος…
-Πόσο καιρό, γέροντα, να θηλάζει;
-Όσο μπορεί περισσότερο. Τρία-Τέσσερα χρόνια.
H γυναίκα μου δούλευε και κουραζόταν πολύ. Είχε αρρωστήσει και είχε καταβληθεί ακόμα περισσότερο. Όλοι (γιατρός, μάνα, πεθερά, φίλοι) πίεζαν, συμβούλευαν να σταματήσει ο θηλασμός. Ρώτησα ξανά το Γέροντα για αυτό το θέμα. Κοντοστάθηκε λίγο, ζύγισε την κατάσταση και είπε:
-Να θηλάσει τουλάχιστον μέχρι να κλείσει δύο χρόνια το παιδί.
Τα δύο χρόνια ήταν το ελάχιστο απαραίτητο όριο για το Γέροντα! (σχόλιο.όπως ακριβώς και για τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας)
Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης: «Περί του θηλασμού» Από το βιβλίο ”Ο ΠΑΤΗΡ ΠΑΪΣΙΟΣ ΜΟΥ ΕΙΠΕ…” Του Αθανάσιου Ρακοβαλή / Έκδοση 26η, σελ: 35 – 36
***
—…Όταν το παιδί από μικρό γεμίσει με Χριστό, πηγαίνει στην εκκλησία με τους γονείς, κοινωνεί, ψάλλει, προσεύχεται, αργότερα όταν μεγαλώσει και φύγει μακρυά από τους γονείς και βρεθεί ακόμα και σε άσχημο περιβάλλον δεν έχει ανάγκη. Είναι σαν το ξύλο που όταν έχει ποτιστεί καλά με λινέλαιο μετά δεν έχει ανάγκη από τη βροχή, επειδή είναι ποτισμένο με το λάδι, δεν δέχεται τα νερά, τα πετάει έξω.
***
– Γέροντα, θα ήθελα η Παναγία να κρατήση κι εμένα στην αγκαλιά Της, όπως κρατάει τον Χριστό.
– Δεν σε κράτησε ποτέ εσένα; Δεν ένιωσες καμμιά φορά σαν μωρό στην αγκαλιά Της; Εγώ αισθάνομαι σαν παιδάκι κοντά Της. Την νιώθω Μάνα μου. Πολλές φορές πηγαίνω και ακουμπώ στην εικόνα Της και λέω: «Τώρα, Παναγία μου, θα θηλάσω λίγο Χάρη». Νιώθω σαν μωρό που θηλάζει στην αγκαλιά της μάνας του ξέγνοιαστο, αμέριμνο, και νιώθει την μεγάλη της αγάπη και την ανέκφραστη στοργή της, και τρέφομαι με Χάρη.
Από το βιβλίο: Γέροντος Παϊσίου Ἁγιορείτου, «ΛΟΓΟΙ, τόμ. Ϛ´, Περὶ Προσευχῆς»
***
Θαύμα της Παναγίας Γαλακτοτροφούσα στο Παλαίκυθρο της Κύπρου :
έδωσε γάλα σε Τουρκάλα που υιοθέτησε μωρό!
Το Παλαίκυθρο είναι τουρκοκρατούμενο χωριό της επαρχίας Λευκωσίας το οποίο καταλήφθηκε με τη δεύτερη εισβολή των Τούρκων στις 16 Αυγούστου 1974. Πριν την εισβολή στο χωριό κατοικούσαν Ελληνοκύπριοι και Τουρκοκύπριοι.
Η Γαλακτοτροφούσα βρίσκεται στο κέντρο του χωριού και η εικόνα αυτή της Παναγίας ήταν ιδιαίτερα θαυματουργή σε περιπτώσεις γυναικών που δεν είχαν γάλα να θηλάσουν τα παιδιά τους.
Αξιοσημείωτο είναι το θαύμα της Παναγίας σε μια Τουρκάλα η οποία είχε υιοθετήσει ένα βρέφος και όπως ήταν φυσικό αφού δεν είχε προηγηθεί τοκετός, δεν είχε γάλα να το θηλάσει. Παρακάλεσε, τότε, θερμά την Παναγία να αποκτήσει γάλα για να θηλάσει το παιδάκι ώστε να μην πεθάνει από την πείνα αφού τόσο τα έτοιμα γάλατα όσο και οι παιδικές τροφές ήταν ανύπαρκτα εκείνη την εποχή.
Η Παναγία εισάκουσε το αίτημα της βραβεύοντας την πίστη και την ανιδιοτελή αγάπη της για το βρέφος. (Μαρτυρία Π. Αναστασίου)
http://users.sch.gr/aiasgr/Theotokos_Maria/Istorikes_eikones/Panagia_h_Galaktotrofousa.htm
Όσιος Νικόδημος της Λίμνης Κόζα κι ο Άγιος Βασίλειος ο διά Χριστόν Σαλός της Μόσχας
https://iconandlight.wordpress.com/2017/07/03/18356/
Ἀπολυτίκιον Παναγίας τῆς Γαλακτοτροφούσης.
Ἦχος α’. Τῆς ἐρήμου πολίτης.
Τὴν θείαν σου Εἰκόνα ὡς τῆς δόξης σου σκήνωμα, Γαλακτοτροφοῦσα Παρθένε, προσκυνοῦντες δοξάζομεν· ἐκ ταύτης γὰρ πηγάζεις μυστικῶς, τὸ γάλα τῶν ἀΰλων δωρεῶν, καὶ ἐκτρέφεις τὰς καρδίας καὶ τὰς ψυχάς, τῶν πίστει ἐκβοώντων σοι· δόξα τοῖς μεγαλείοις σου Ἁγνή, δόξα τοῖς θαυμασίοις σου, δόξα τῇ πρὸς ἡμᾶς σου ἀφάτῳ χρηστότητι.
Ἀπολυτίκιον τοῦ ἁγίου Ὑακίνθου τοῦ κουβικουλαρίου
Ἦχος δ´
Ὁ Μάρτυς σου Κύριε, ἐν τῇ ἀθλήσει αὐτοῦ, τὸ στέφος ἐκομίσατο τῆς ἀφθαρσίας, ἐκ σοῦ τοῦ Θεοῦ ἡμῶν· ἔχων γὰρ τὴν ἰσχύν σου, τοὺς τυράννους καθεῖλεν ἔθραυσε καὶ δαιμόνων τὰ ἀνίσχυρα θράση. Αὐτοῦ ταῖς ἱκεσίαις Χριστέ ὁ Θεός, σῶσον τὰς ψυχὰς ἡμῶν.
Ἀπολυτίκιον τοῦ ἁγίου Ὑακίνθου τοῦ κουβικουλαρίου
Ἦχος δ´. Ταχὺ προκατάλαβε. (Γερασίμου Μοναχοῦ Μικραγιαννανίτου.)
Ὡς λίθος ὑάκινθος τῆς Ἐκκλησίας Χριστοῦ, ἀστράπτεις τοῖς πέρασι, ταῖς τῶν χαρίτων αὐγαῖς, παμμάκαρ Ὑάκινθε· σὺ γὰρ ὁμολογίᾳ, πυρσωθεὶς εὐσεβείας, ἔλαμψας ἐν ἀθλήσει, τῇ τοῦ Λόγου μιμήσει· ἐντεῦθεν καταφαιδρύνεις, τοὺς σὲ γεραίροντας.
Ἀπολυτίκιον Ἁγίου Ἀνατολίου Ἀρχιεπισκόπου Κωνσταντινουπόλεως
Ἦχος γ’. Τὴν ὡραιότητα
Ἔργω τὴν κλῆσίν σου, σφραγίζων Ὅσιε, λόγοις καὶ πράξεσι, τῷ κόσμῳ ἔφανας, τῆς ὑπὲρ νοῦν Ἀνατολῆς, τὴν ἔλλαμψιν Ἱεράρχα· σὺ γὰρ Ἀνατόλιε, τὸν Χριστὸν ἀνεκήρυξας, διπλοῦν ταῖς θελήσεσιν, ἀσυγχύτως καὶ φύσεσιν, ὑπόστασιν δὲ φέροντα μίαν, πρὸς σωτηρίαν τῶν ψυχῶν ἡμῶν.
Ἀπολυτίκιον τοῦ Ἁγίου Ὁσιομάρτυρος Γερασίμου ἐκ Μεγάλου Χωρίου Εὐρυτανίας
Ἦχος πλ. α’. Τὸν συνάναρχον Λόγον
Τοῦ Μεγάλου Χωρίου ἔνθεον βλάστημα, Εὐρυτανίας δὲ γέρας καὶ ἐγκαλλώπισμα, καταισχύνας τὸν ἐχθρὸν στερρᾷ ἀθλήσει σου, Ὁσιομάρτυς τοῦ Χριστοῦ, ἀνεδείχθης ἀληθῶς Γεράσιμε Ἀθλοφόρε. Διὸ μὴ παύσῃ πρεσβεύων, ὑπὲρ τῶν πίστει εὐφημούντων σε.
ἐξαποστειλάριον τοῦ μεγ. παρακλητικοῦ κανόνος
Χρυσοπλοκώτατε πύργε, καὶ δωδεκάτειχε πόλις, ἡλιοστάλακτε θρόνε, καθέδρα τοῦ Βασιλέως, ἀκατανόητον θαῦμα, πῶς γαλουχεῖς τὸν Δεσπότην;
Τροπάριο τοῦ Ἀκαθίστου Ὕμνου,
ᾨδὴ η´.
Νηδύϊ τὸν Λόγον ὑπεδέξω, τὸν πάντα βαστάζοντα ἐβάστασας· γάλακτι ἐξέθρεψας, νεύματι τὸν τρέφοντα, τὴν οἰκουμένην ἅπασαν, Ἁγνή, ᾧ ψάλλομεν· Τὸν Κύριον ὑμνεῖτε τὰ ἔργα, καὶ ὑπερυψοῦτε εἰς πάντας τοὺς αἰῶνας.
Σε νεοελληνικὴ ἀπόδοση τοῦ θεολόγου Εὐαγγέλου Γ. Καρακοβούνη
Στὰ σπλάγχνα σου, Ἁγνή, δέχτηκες τὸν Λόγο τοῦ Θεοῦ καὶ βάσταξες Αὐτὸν ποὺ βαστάζει τὰ πάντα. Ἔθρεψες μὲ τὸ γάλα σου Αὐτὸν ποὺ μ᾿ ἕνα νεῦμα Του τρέφει ὁλόκληρη τὴν οἰκουμένη, πρὸς τὸν Ὁποῖο ψάλλουμε· Ὑμνεῖτε τὸν Κύριο ὅλα τὰ δημιουργήματα καὶ ὑπερυψώνετέ Τον σ᾿ ὅλους τοὺς αἰῶνες.
Δευτέρα, Ἦχος α’.
Κανὼν Κατανυκτικὸς ποίημα Ἰωσήφ,
ᾨδὴ θ’ , Θεοτοκίον.
Φέρεις τὸν τὰ πάντα φέροντα, καὶ γαλουχεῖς τὸν πᾶσι τροφὴν παρέχοντα, μέγα καὶ φρικτόν, τὸ ὑπὲρ νοῦν σου μυστήριον, κιβωτὲ τοῦ σεπτοῦ ἁγιάσματος, Παρθένε Θεοτόκε· ὅθεν σε πίστει μακαρίζομεν .
Σάββατο πρὸ τῶν Ἀπόκρεω
ᾨδὴ θ’, Ἦχος πλ. δ’, «Τὸν προδηλωθέντα ἐν ὄρει τῷ Νομοθέτῃ, ἐν πυρὶ καὶ βάτῳ,..».
Θεοτοκίον
Ὑπὲρ νοῦν ὁ τόκος σου· γεννᾷς γὰρ τὸν προόντα, καὶ γαλουχεῖς ἀφράστως, τὸν τροφοδότην τοῦ κόσμου, ἀνακλίνεις τὸν τοῦ παντὸς συνοχέα, Χριστὸν μόνον λυτρωτήν ἡμῶν Πανάμωμε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου