Εκκλησία του Παναγίου Τάφου. Μπροστά μου είναι το Παρεκκλήσι των Πέτρινων Δεσμών. Εδώ, κάτω από το θρόνο, βρίσκεται μια πέτρινη πλάκα με δύο τρύπες, στην οποία, σύμφωνα με το μύθο, σφυρηλατήθηκαν τα πόδια του Σωτήρα μας. Στην είσοδο δεξιά υπάρχει μια καταπληκτική εικόνα της Μητέρας του Θεού. Με την πρώτη ματιά, είναι ένας μαύρος πίνακας, καπνισμένος κατά καιρούς, καλυμμένος με χοντρή σιδερένια σχάρα. Αλλά η Μητέρα του Θεού δείχνει σε κάποιους το πρόσωπό Της, σε άλλους ανοίγει ακόμη και τα μάτια και για άλλους κλαίει.
Ένας ιερέας της Μητροπόλεώς μας, έχοντας κάνει προσευχή μπροστά στην καταπληκτική αυτή εικόνα, μαζί με τις μοναχές της Μονής του Βουνού, είδε τη Βασίλισσα του Ουρανού να σηκώνει τα μάτια της.
Σε μια άλλη περίπτωση, ένας νεαρός Άραβας ούρλιαξε με φρίκη, που συγκέντρωσε ανθρώπους που έτρεχαν να ουρλιάξουν, δείχνοντας πώς κύλησαν δάκρυα στο πρόσωπό του, θρηνώντας προφανώς όλη την πεσμένη ανθρωπότητα.
Σε ένα ταξίδι του Σεπτεμβρίου, φωτισμένο από όλες τις πλευρές με ένα κερί, αλείφοντας τη μύτη και τα μάγουλά μου με αιθάλη από μια καπνιστή ψησταριά, έμεινα χωρίς τίποτα, φεύγοντας με τίποτα. Και αυτή τη φορά, κατά τη διάρκεια του ταξιδιού του Πάσχα, μη περιμένοντας τίποτα καλό για τον εαυτό μου, μπήκα ξανά στο παρεκκλήσι. Χωρίς να κοιτάξει την εικόνα, γονάτισε τραγουδώντας δυνατά: «Παναγία, χαίρε…» Φαντάσου την έκπληξή μου όταν μου αποκαλύφθηκε όχι μόνο η εικόνα Της, αλλά και τα φωτεινά, πλούσια και πολύχρωμα χρώματα της εικόνας. Η καρδιά μου χάρηκε με ευγνωμοσύνη! Κάποιος μπορεί να πει: «Το αποκατέστησαν ενώ έλειπες για έξι μήνες». Αλλά! Ακολούθησαν δύο γυναίκες και η ιστορία επαναλήφθηκε. Μιλούσαν σε μια γλώσσα που δεν καταλάβαινα. Ίσως Ρουμάνος, ίσως Σέρβος. Όμως οι χειρονομίες ήταν κάτι παραπάνω από εύγλωττες. Η μία κοίταξε το χέρι της προς το εικονίδιο - "Λοιπόν, ορίστε!" Μια άλλη ανασήκωσε τους ώμους της, προσπαθώντας μάταια να διακρίνει την εικόνα της Αγνότερης Θεοτόκου. Ο ένας «είδε», ο άλλος έφυγε χωρίς τίποτα.
Και τότε ήρθε ένας Ρώσος προσκυνητής. Οι δικοί μας διακρίνονται αμέσως σε οποιοδήποτε πλήθος. Προσπάθησα να της το πω, θυμούμενος το περσινό μου λάθος: «Κορίτσι μου, διάβασε το «Χαίρε την Παναγία...» Με μέτρησαν αμέσως με ένα ψυχρό βλέμμα με αυτοπεποίθηση. Έμεινα σιωπηλός, συνεχίζοντας να παραμένω στα γόνατά μου, ανίκανος να απομακρυνθώ από την ομορφιά της Μητέρας του Θεού και χωρίς καμία επιθυμία να φύγω. Η κοπέλα γύρισε επίσης ανεπιτυχώς το κεφάλι της αναζητώντας μια εικόνα αγαπημένη στην καρδιά της, ακόμα με το ίδιο κερί στα χέρια της, επαναλαμβάνοντας τα λάθη μου. Μετά από περίπου πέντε λεπτά, η υπομονή προφανώς εξαντλήθηκε και τελικά διάβασε μια θαυματουργή προσευχή, ανοίγοντας τον υποσχεμένο παράδεισο για εμάς τους αμαρτωλούς.
Και ένας εντελώς διαφορετικός άνθρωπος στράφηκε προς το μέρος μου. Το πρόσωπό της έλαμπε από ευτυχία.
«Ο Θεός να σε έχει καλά», άκουσα έναν ευγνώμονα ψίθυρο.
* * *
«...Κάνω ένα μακρύ, μακρύ ταξίδι με μεταγραφές και κουραστικές στάσεις. Αλλά ολόκληρο αυτό το μονοπάτι από το Μελένκι στη Μόσχα, από τη Μόσχα στην Άλμα-Άτα, από την Άλμα-Άτα στο Ουράλσκ, που έρχεται από το Ουράλσκ στο Γκουρίεφ στην Κασπία Θάλασσα, είναι ένα θαυμάσιο και αξέχαστο μονοπάτι. Πείτε εν συντομία ότι αυτός είναι ο δρόμος των θαυμάτων από την ανάγνωση του 150 «Παρθένε Μητέρα του Θεού, Χαίρε!» Μερικές φορές σκέφτομαι ότι ο Κύριος εσκεμμένα με έστειλε έτσι για να μου δείξει με τα μάτια μου πόσο ισχυρή είναι η προσευχή της Αγνότερης Μητέρας Του ενώπιόν Του και πόσο αποτελεσματικός της έφερε ο χαιρετισμός του Αρχαγγέλου «Παρθένε Μητέρα του Θεού!» με πίστη.
Πιστεύω και ομολογώ ότι γνώρισα, όσο ποτέ άλλοτε, στο μονοπάτι που διανύω τώρα, όλη τη ζεστασιά, όλη την προστασία, όλο το εξώφυλλο αυτού του υπέροχου χαιρετισμού, «Θεομήτορα, Παρθένε, Χαίρε!» Αυτή η έκκληση στα πιο δύσβατα μέρη μου άνοιξε το δρόμο με τους πιστούς μου συντρόφους, σε απελπιστικές συνθήκες έδωσε διέξοδο, κέρδισε αυτούς που δεν ήταν διατεθειμένοι απέναντί μου, μαλάκωσε επανειλημμένα κακές καρδιές και έκαψε και ντρόπιασε αυτούς που δεν μαλακώθηκαν . Σαν να εξαφανίζονταν σαν καπνός.
Χαιρετισμός του Αρχάγγελσκ "Παρθένε Μητέρα του Θεού, να χαίρεσαι!" σε πλήρη αδυναμία, ξαφνικά ήρθε απροσδόκητη βοήθεια και, επιπλέον, από μια κατεύθυνση από την οποία ήταν αδύνατο να την περιμένει κανείς, για να μην αναφέρω την εσωτερική γαλήνη εν μέσω καταιγίδων, την εσωτερική τάξη στη μέση της περιρρέουσας αταξίας από αυτόν τον χαιρετισμό από ο Αρχάγγελος. Αφαιρεί από το κεφάλι μας τη δίκαια εκδιωγμένη οργή του Θεού και ακυρώνει την ίδια την πρόταση του Κριτή-Γνώστη της Καρδιάς. Ω, μεγάλη τόλμη! Ω, τρομερή μεσιτεία! Ανυψώνει τα πάθη από τη φωτιά και απολαμβάνει τη θλίψη από τον πυθμένα της πτώσης στον ουρανό. Προστατέψτε τον εαυτό σας πιο συχνά και πιο επιμελώς, αγαπητά μου παιδιά, με αυτό το άθραυστο τείχος, με αυτόν τον άφθαρτο φράχτη, «Χαίρε, Παναγία!» Με αυτή την προσευχή δεν θα χαθούμε, δεν θα καούμε στη φωτιά, δεν θα πνιγούμε στη θάλασσα. Αν ο σατανάς, που μας μισεί, μας σταματήσει στο δρόμο μας και μας γκρεμίσει, τότε ακόμα και τότε, στέλνοντας τον χαιρετισμό του Αρχαγγέλου, θα σηκωθούμε, θα σηκωθούμε για τα καλά, οι σκοτεινοί θα φωτιστούν, οι άρρωστοι στην ψυχή θα γιατρευτούν. , όσοι είναι μολυσμένοι από την αμαρτία θα καθαριστούν και θα γίνουν λευκοί, όπως το χιόνι με την αγνότητα «ψηλότερα από τον ουρανό και τις αγνότερες κυρίες του ήλιου». Οι νεκροί, σκοτωμένοι από τα πάθη, θα αναστηθούμε, θα ζωντανέψουμε και θα φωνάξουμε με αγαλλίαση του πνεύματος: Χριστός Ανέστη! Αληθινά αναστήθηκε!» (Άγιος Μάρτυς Σεραφείμ (Zvezdinsky), Επίσκοπος Dmitrovsky).
ΑΠΟΔΟΣΗ : ΟΡΘΟΔΟΞΑ ΘΕΜΑΤΑ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου