Ἀπόψε, ἀγαπητοί μου, ἀρχίζει ἡ ἁγία καὶ Με­­γάλη Ἑβδομάδα, τὸ μεγάλο πένθος τῆς Ἐκ­κλησίας.

 

Ἀπόψε, ἀγαπητοί μου, ἀρχίζει ἡ ἁγία καὶ Με­­γάλη Ἑβδομάδα, τὸ μεγάλο πένθος τῆς Ἐκ­κλησίας.

Τὴν ἑβδομάδα αὐτὴ ἔπρεπε ὅλοι νὰ ζοῦμε σὲ ἀ­τμόσφαιρα κατανύξεως.

Ὄχι βόλτες καὶ περίπατοι, οὔ­τε γέλια καὶ ἀ­στεῖα. Κλει­στὰ τὰ μαγαζιὰ τῆς ψυχαγωγίας, ταβέρνες κ.τ.λ..

Συγ­κινήθηκα σήμερα.

Πῆγα τὸ πρωὶ σ᾽ ἕνα πον­­τια­κὸ χωριὸ κ᾽ ἐκεῖ μεταξὺ τῶν Χριστια­νῶν εἶδα ἕνα νέο 30 ἐτῶν μὲ γένεια.

–Καλόγε­­ρος θὰ γίνῃς; τὸν ῥωτῶ.

–Ὄχι, λέει.

–Πα­πᾶς;

–Ὄ­χι.

–Πέθανε ὁ πατέρας σου; ἡ μητέρα σου;

–Ὄχι! ὁ παπποῦς μου εἶπε, ὅτι στὸν Πόντο, μό­λις ἔμ­παινε ἡ Μεγάλη Σαρα­κοστή, οἱ ἄντρες ἄφηναν τὰ γένεια γιὰ νὰ πενθήσουν. Ξυρίζον­ταν τὸ Μέ­γα Σάββατο πιά, περιμένοντας τὴν Ἀνάστασι.

Ὡραῖα ἔθιμα, ὡραῖες παραδόσεις τοῦ γένους μας!

Φύγαμε πολὺ μακριὰ ἀπὸ αὐτά.

Πενθεῖ λοιπὸν ἡ ἁγία μας Ἐκκλησία.

Εἴδατε; τὰ φῶτα σβήνουν, ἡ ἁ­γία τράπεζα μαυροφορεῖ, οἱ παπᾶδες κι αὐτοὶ στὰ μαῦρα. Καὶ ἐνῷ ὁ ἱερεὺς κρατεῖ τὴν εἰ­κό­να τοῦ Νυμφίου, ὁ λα­ὸς ἀκούει μὲ συγκίνη­σι τὸ

«Ἰδοὺ ὁ Νυμφίος ἔρχεται ἐν τῷ μέ­σῳ τῆς νυκτός…» (μεσονυκτ. τροπ.).

Τὸ τροπάριο τοῦτο, ποὺ θ᾽ ἀκούγεται καὶ αὔ­­ριο καὶ μεθαύριο στὴν ἀκολουθία αὐτὴ τοῦ Νυμφίου, εἶνε ἐμπνευσμένο ἀπὸ τὴν παραβο­λὴ τῶν δέ­κα παρθένων ποὺ εἶπε ὁ Κύριος.

Σᾶς παρακαλῶ ἀνοῖξτε τὸ Εὐαγγέλιο ἀπόψε στὸ σπίτι καὶ διαβάστε την (βλ. Ματθ. 25,1-13).

Επίσκοπος Αυγουστίνος Καντιώτης +

facebook.com/Ηλιας Καλλιωρας