Ο πραγματικός σκοπός των δασμών Τραμπ: Η διάλυση της ΕΕ και των υπερεθνικών οργανισμών της παγκοσμιοποίησης.
Οι περισσότεροι βλέπουν τους δασμούς του Ντόναλντ Τραμπ ως ένα μέσο προστατευτισμού ή ως ένα εργαλείο άσκησης πίεσης σε εμπορικό επίπεδο. Όμως ο πραγματικός σκοπός του προέδρου των ΗΠΑ είναι πολύ βαθύτερος και πιο στρατηγικός: η πλήρης αποδόμηση της παγκοσμιοποιητικής τάξης πραγμάτων και των υπερεθνικών οργανισμών, με κύριο στόχο την Ευρωπαϊκή Ένωση.
Οι πολιτικές Τραμπ δεν είναι ένα απλό πισωγύρισμα στον εθνικισμό ή την απομόνωση. Είναι η πρώτη οργανωμένη αντεπίθεση κατά ενός παγκόσμιου συστήματος που έχει καταστήσει τα κράτη-έθνη υποτελείς σε υπερεθνικές ελίτ, χωρίς δημοκρατική λογοδοσία. Ένα σύστημα που, υπό το πρόσχημα της «αλληλεξάρτησης», μετέτρεψε χώρες σε επαρχίες ενός ακήρυχτου παγκόσμιου κράτους, χωρίς σημαία αλλά με απόλυτο έλεγχο στους πόρους και την πολιτική βούληση των λαών.
Ο «εξευτελισμός» των ΗΠΑ ως εργαλείο παγκοσμιοποίησης
Για δεκαετίες, οι Ηνωμένες Πολιτείες είχαν αναλάβει τον ρόλο του
παγκόσμιου καταναλωτή. Η παραγωγή μεταφέρθηκε στην Κίνα και αλλού, ενώ
οι ίδιες οι ΗΠΑ βούλιαζαν σε εμπορικά ελλείμματα και χρέη. Οι διεθνείς
συμφωνίες, όπως η NAFTA και οι μηχανισμοί του Παγκόσμιου Οργανισμού
Εμπορίου, παγίωναν αυτό το καθεστώς.
Ο Τραμπ, με μία αιφνιδιαστική κίνηση, επιβάλλει δασμούς σε 185 χώρες. Έτσι, βάζει φρένο στην πολυμερή συνδιαλλαγή και αναγκάζει κάθε χώρα να διαπραγματευτεί διμερώς με τις ΗΠΑ — χωρίς τη μεσολάβηση της ΕΕ ή άλλων υπερεθνικών θεσμών. Είναι ένα πολιτικό τελεσίγραφο: όποιος θέλει πρόσβαση στην αμερικανική αγορά, θα πρέπει να μιλήσει κατευθείαν με την Ουάσινγκτον.
Η Τζόρτζια Μελόνι και το ρήγμα στην ΕΕ
Η Ιταλίδα πρωθυπουργός Τζόρτζια Μελόνι γίνεται η πρώτη που αποδέχεται το
«παιχνίδι» Τραμπ. Προτάσσει το εθνικό συμφέρον έναντι των Βρυξελλών και
ξεκινά διαπραγματεύσεις με τις ΗΠΑ έξω από το πλαίσιο της ΕΕ. Είναι η
αρχή του τέλους για την ενότητα της Ευρώπης όπως την γνωρίζαμε. Η
αντίδραση των Βρυξελλών είναι αδύναμη, καθώς η συναίνεση χάνεται. Τα
πρώτα ρήγματα είναι εμφανή.
Οι ελίτ χάνουν δισεκατομμύρια
Η πολιτική Τραμπ αφαιρεί σε λίγες μέρες πάνω από 6 τρισεκατομμύρια
δολάρια από τα παγκόσμια χρηματιστήρια. Αυτό δεν είναι ατύχημα — είναι
εσκεμμένο. Οι ελίτ, που ζούσαν από τη «φούσκα» των χρηματοπιστωτικών
εργαλείων, χάνουν τη βάση της εξουσίας τους. Το χρήμα που παραγόταν «από
τον αέρα» εξαφανίζεται. Ο πληθωρισμός, που χτυπούσε τους εργαζόμενους
και μεσαίους πολίτες, αρχίζει να περιορίζεται καθώς το χρήμα αποκτά ξανά
αντίκρισμα στην πραγματική παραγωγή.
Ο Τραμπ ως «αναδιανομέας ισχύος»
Με τις ενέργειες του, ο Τραμπ επανεκκινεί την παγκόσμια γεωπολιτική
σκακιέρα. Σπάζει τον έλεγχο των υπερεθνικών μηχανισμών και προσφέρει
στις εθνικές κυβερνήσεις την ευκαιρία να επανακτήσουν την κυριαρχία
τους. Η Ελλάδα — και κάθε άλλη χώρα — έχει τώρα την ευκαιρία να
διαπραγματευτεί απευθείας με τον μεγάλο παίκτη, χωρίς να δίνει
λογαριασμό σε επιτρόπους και τεχνοκράτες.
Η προφητεία του Αγίου Παϊσίου και η επιστροφή της Ιστορίας
Και εδώ μπαίνει στο προσκήνιο κάτι που λίγοι έχουν το θάρρος να πουν
δημοσίως, αλλά πολλοί έχουν αρχίσει να ψιθυρίζουν: η προφητεία του Αγίου
Παϊσίου. Ο Άγιος είχε πει ότι «η Αμερική θα δει ότι η Γερμανία σήκωσε
κεφάλι… ότι ξυπνάει ο Χίτλερ και θα θελήσει να την διαλύσει».
Ποιο είναι το κέντρο ισχύος της ΕΕ σήμερα; Η Γερμανία. Και ποια χώρα είναι αυτή που επωφελήθηκε περισσότερο από την παγκοσμιοποίηση και τις εξαγωγές της σε ΗΠΑ και Ασία; Η Γερμανία. Με τις πολιτικές Τραμπ, ο γερμανικός εξαγωγικός υπερμηχανισμός τίθεται υπό κατάρρευση. Οι ΗΠΑ, βλέποντας πως το Βερολίνο λειτουργεί ως ηγεμονική δύναμη που επιβάλλει οικονομική πειθαρχία στους άλλους λαούς της Ευρώπης, ενεργοποιούν το σχέδιο περιορισμού της.
Αυτό που φάνταζε ως οικονομική στρατηγική, αποδεικνύεται τελικά γεωπολιτική σύγκρουση με μεταφυσικό υπόβαθρο.
Συμπέρασμα: Οι δασμοί του Τραμπ δεν είναι απλώς οικονομικό εργαλείο. Είναι πράξη πολέμου κατά του παγκόσμιου συστήματος, κίνηση στρατηγικής επαναφοράς της εθνικής κυριαρχίας και ίσως — για όσους διαβάζουν τα σημεία των καιρών — εκπλήρωση μιας παλαιάς, ιερής προφητείας.
Ίσως τελικά, όπως έλεγε και ο Άγιος Παΐσιος, «ο Θεός εργάζεται στα κρυφά».
Ρωμιοί της Πόλης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου