«Μεγάλα τα της πίστεως Κατορθώματα» «Θαυμαστός ο Θεός εν τοις Αγίοις
Αυτού.» Τούτα τα λόγια και ίσως άλλα ακόμη θα μπορούσε να αναφωνήσει
κάθε πιστός, μα και ο απροκατάληπτος μελετητής της ιστορίας, μαθαίνοντας
ή και διηγούμενος την καθημερινή Συναναστροφή των Αγίων μας και τελικώς
Αυτού του ίδιου του Θεού με τους επί γης στρατευομένους πιστούς
αδελφούς μας, μέσα στον φθαρτό και εν πολοίς αποστάτη κόσμο μας!
Η διάσωση της Κέρκυρας από την Τουρκική απειλή κατά τον Ιούλιο – Αύγουστο του 1716, αποδεικνύει την αποτελεσματικότητα της θερμής πίστεως των Χριστιανών του νησιού, μα και την διαρκή παρουσία του προστάτου της Κέρκυρας, Οσίου Πατρός ημών Σπυρίδωνος, επισκόπου Τριμυθούντος, του θαυματουργού.
Οι βλέψεις των επίδοξων κατακτητών του νησιού.
Προς τα τέλη του 14ου αιώνα, η Βυζαντινή αυτοκρατορία και το Δεσποτάτο της Ηπείρου βρισκόταν σε μεγάλη παρακμή. Ενώ λοιπόν στην Κέρκυρα οι κυριαρχία των Ανδηγαβών ήταν υποτυπώδης, αυτοί αδυνατούσαν να παρέμβουν αποτελεσματικά για την προστασία της Κέρκυρας.
Μια άλλη όμως δύναμη, αυτή των Βενετών, προσπάθησε με ειρηνικό και διπλωματικό τρόπο στην αρχή (1314 και εξής Μ. Χ.), να προσαρτήσει την Κέρκυρα. Επειδή όμως απέτυχε, χρησιμοποίησε την βία των όπλων και επιτέθηκε στην Ακρόπολη, υψώνοντας τελικά την Βενετσιάνικη σημαία στις 20 Μαρτίου 1386 στο Κερκυραϊκό φρούριο.
ΠΟΛΙΟΡΚΙΑ ΤΟΥ 1716
Η πρόθεση επίσης των Τούρκων να επεκταθούν προς τη Δύση και συγκεκριμένα οι βλέψεις τους για τα Ιόνια Νησιά δεν σταμάτησαν ποτέ. Η Βενετία λοιπόν που κατείχε μεταξύ των άλλων και την Κέρκυρα κατά τις αρχές του 18ου αιώνος, αντιλαμβανόμενη την κατάσταση αυτή, στέλνει το στρατάρχη Ιωάννη Ματθία Σούλεμπουργκ να ηγηθεί της άμυνας του νησιού. Τούτο δεν ήταν αδικαιολόγητο, εφόσον οι Τούρκοι είχαν θέσει στο στόχαστρό τους το νησί ήδη από το 1431, και επιχειρούσαν με συχνές επιδρομές να το καταλάβουν.
Μια νέα αποβίβαση των Τούρκων στο νησί, γίνεται λοιπόν στις 8 Ιουλίου του 1716, οπότε και κατορθώνουν να κυριεύσουν πρώτα τα οχυρά του Μαντουκιού και της Γαρίτσας, και στη συνέχεια τα Φρούρια Αβράμη και Σωτήρος. Ενώ από το Νέο Φρούριο κατέλαβαν έναν από τους κυριότερους προμαχώνες του. Οι επιθέσεις των Τούρκων συνεχίζονται επί έναν ολόκληρο μήνα, μέχρι τις 8 Αυγούστου.
Τις ημέρες εκείνες, ο πιστός λαός του Θεού τελούσε συνεχείς παρακλήσεις και προσευχές προς τον Ύψιστο, δεόμενος και προς τον θαυματουργό Άγιο Σπυρίδωνα να παρέμβει με τις πρεσβείες του, σώζοντας το νησί του.
Πράγματι. Στις 9 Αυγούστου του 1716 ξεσπά στο νησί μια καταστρεπτική καταιγίδα. Τότε δημιουργήθηκε πανικό στο στρατόπεδο των Τούρκων, στο οποίο μάλιστα κυκλοφορεί και η είδηση ότι πολλοί στρατιώτες είδαν τον Άγιο Σπυρίδωνα με τη μορφή καλογήρου να βγαίνει από τον Ιερό Ναό όπου και το Θαυματουργό του Λείψανο, απειλώντας τους επιτιθέμενους Μουσουλμάνους με αναμμένο πυρσό, πράγμα που μεγαλώνει ακόμη περισσότερο τον πανικό τους.
ΈΤΣΙ, Η ραγδαία ΝΕΡΟΠΟΝΤΉ, Ο Φόβος ΑΠΌ ΤΟΝ ΑΚΑΤΑΜΆΧΗΤΟ Καλόγερο που τους φοβέριζε και τους καταδίωκε, αναγκάζει τους επιτιθέμενους να λύσουν την πολιορκία και να αναχωρήσουν πανικόβλητοι. Εξάλλου, οι γενικότερες στρατιωτικές υποχρεώσεις της Τουρκίας, επέβαλλαν την έκτακτη ανάκληση της στρατιάς που πολιορκούσε την Κέρκυρα .
Η αναχώρηση λοιπόν των Τούρκων, στις 11 Αυγούστου, ήταν άτακτη φυγή, και δικαίως αποδόθηκε στην θαυματουργό επέμβαση του Αγίου Σπυρίδωνος. Είναι αξιοσημείωτο δε πως αυτή η πολιορκία, για πρώτη φορά, δεν στοίχισε την ζωή σε κανέναν από τον άμαχο πληθυσμό.
Η Βενετία τίμησε τον στρατηγό Σούλεμπουργκ, τους Κερκυραίους και την Κέρκυρα για την υπεράσπιση του νησιού, ενώ παράλληλα, σε ανάμνηση του θαυμαστού γεγονότος της παρεμβάσεως του Αγίου, θεσπίζει με νόμο την καθιέρωση της ετήσιας λιτανείας του σκηνώματος του Αγίου Σπυρίδωνος στις 11 Αυγούστου. Τούτο δημιουργεί έκτοτε ευλαβή παράδοση στο νησί, που ευτυχώς τηρείται ακόμη και σήμερα.
Πώς βρέθηκε στην Κέρκυρα το σεπτό λείψανο του Αγίου Σπυρίδωνος?
Σύμφωνα με την παράδοση, το ολόσωμο Ιερό Λείψανο του Αγίου Σπυρίδωνος μεταφέρθηκε στην Κέρκυρα από τον πρεσβύτερο Γεώργιο Καλοχαιρέτη, μετά την άλωση της Πόλης από τους Τούρκους το 1453, μαζί με το επίσης ολόσωμο Λείψανο της Αγίας Θεοδώρας, τα οποία φυλάσσονται στο νησί έως και σήμερα. Στην αρχή, τα σεπτά λείψανα των Οσίων ήταν ιδιοκτησία της οικογενείας των Καλοχαιρέτη, εωςώτου το μεν πρώτο περιήλθε στην οικογένεια Βούλγαρη, το Δε δεύτερο στην Κοινότητα.
Μέχρι το 1577 το Λείψανο του Αγίου Σπυρίδωνος (πολιούχου του νησιού) ήταν εναποτεθειμένο στην ιδιόκτητη εκκλησία των Βούλγαρη, που βρισκόταν στη θέση του σημερινού κινηματογράφου Παλλάς. Με το περιτείχισμα της πόλεως όμως ο ναός αυτός κατεδαφίζεται. Τότε το σεπτό Λείψανο μεταφέρετε σε καινούργιο ναό που κτίζετε εντός των τειχών (στην σημερινή του θέση), και περιέρχεται στην ιδιοκτησία της Ορθοδόξου εκκλησίας.
Στην περίοδο μάλιστα της Βενετικής κατοχής καθιερώνονται τέσσερις λιτανείες του Ιερού σκηνώματος του Οσίου Σπυρίδωνος, με την εξής σειρά αρχαιότητος’
Η λιτανεία του μεγάλου Σαββάτου, σε ανάμνηση του θαύματος του Αγίου για την απαλλαγή του νησιού από έλλειψη τροφίμων.
Δεύτερη σε αρχαιότητα είναι η λιτανεία της Κυριακής των Βαίων, που καθιερώθηκε για την απαλλαγή του νησιού από την πανούκλα του 1629.
Τρίτη, η τελούμενη την πρώτη Κυριακή του Νοεμβρίου (Πρωτοκύριακο), για την απαλλαγή του νησιού από την πανούκλα η οποία είχε λάβει τρομακτικές διαστάσεις το 1673.
Τέταρτη η τελούμενη στις 11 Αυγούστου, για τη λύτρωση του νησιού από τους Τούρκους κατά την πολιορκία του 1716.
Ιωάννης Παπαχρήστος.
Απολυτίκιον του γενομένου θαύματος. Ήχος δ’. Ταχύ προκατάλαβε.
Επέστης και έσωσας, επιδρομής χαλεπής, την νήσον σου Κέρκυραν, την προσπεσούσαν θερμώς, τη θεία πρεσβεία σου. Όθεν θαυματοφόρε, Ιεράρχα Σπυρίδων, αίνον ευχαριστίας, σοι προσάδοντες πίστει, δεόμεθα του ρύεσθαι αεί, ημάς εκ πάσης θλίψεως. http://corfuonline.wordpress.com/2012/08/11/11-%ce%b1%cf%85%ce%b3%ce%bf%cf%8d%cf%83%cf%84%ce%bf%cf%85-%ce%b7-%ce%b8%ce%b1%cf%85%ce%bc%ce%b1%cf%84%ce%bf%cf%85%cf%81%ce%b3%ce%b9%ce%ba%ce%ae-%ce%b4%ce%b9%ce%ac%cf%83%cf%89%cf%83%ce%b7-%cf%84%ce%b7/
Η διάσωση της Κέρκυρας από την Τουρκική απειλή κατά τον Ιούλιο – Αύγουστο του 1716, αποδεικνύει την αποτελεσματικότητα της θερμής πίστεως των Χριστιανών του νησιού, μα και την διαρκή παρουσία του προστάτου της Κέρκυρας, Οσίου Πατρός ημών Σπυρίδωνος, επισκόπου Τριμυθούντος, του θαυματουργού.
Οι βλέψεις των επίδοξων κατακτητών του νησιού.
Προς τα τέλη του 14ου αιώνα, η Βυζαντινή αυτοκρατορία και το Δεσποτάτο της Ηπείρου βρισκόταν σε μεγάλη παρακμή. Ενώ λοιπόν στην Κέρκυρα οι κυριαρχία των Ανδηγαβών ήταν υποτυπώδης, αυτοί αδυνατούσαν να παρέμβουν αποτελεσματικά για την προστασία της Κέρκυρας.
Μια άλλη όμως δύναμη, αυτή των Βενετών, προσπάθησε με ειρηνικό και διπλωματικό τρόπο στην αρχή (1314 και εξής Μ. Χ.), να προσαρτήσει την Κέρκυρα. Επειδή όμως απέτυχε, χρησιμοποίησε την βία των όπλων και επιτέθηκε στην Ακρόπολη, υψώνοντας τελικά την Βενετσιάνικη σημαία στις 20 Μαρτίου 1386 στο Κερκυραϊκό φρούριο.
ΠΟΛΙΟΡΚΙΑ ΤΟΥ 1716
Η πρόθεση επίσης των Τούρκων να επεκταθούν προς τη Δύση και συγκεκριμένα οι βλέψεις τους για τα Ιόνια Νησιά δεν σταμάτησαν ποτέ. Η Βενετία λοιπόν που κατείχε μεταξύ των άλλων και την Κέρκυρα κατά τις αρχές του 18ου αιώνος, αντιλαμβανόμενη την κατάσταση αυτή, στέλνει το στρατάρχη Ιωάννη Ματθία Σούλεμπουργκ να ηγηθεί της άμυνας του νησιού. Τούτο δεν ήταν αδικαιολόγητο, εφόσον οι Τούρκοι είχαν θέσει στο στόχαστρό τους το νησί ήδη από το 1431, και επιχειρούσαν με συχνές επιδρομές να το καταλάβουν.
Μια νέα αποβίβαση των Τούρκων στο νησί, γίνεται λοιπόν στις 8 Ιουλίου του 1716, οπότε και κατορθώνουν να κυριεύσουν πρώτα τα οχυρά του Μαντουκιού και της Γαρίτσας, και στη συνέχεια τα Φρούρια Αβράμη και Σωτήρος. Ενώ από το Νέο Φρούριο κατέλαβαν έναν από τους κυριότερους προμαχώνες του. Οι επιθέσεις των Τούρκων συνεχίζονται επί έναν ολόκληρο μήνα, μέχρι τις 8 Αυγούστου.
Τις ημέρες εκείνες, ο πιστός λαός του Θεού τελούσε συνεχείς παρακλήσεις και προσευχές προς τον Ύψιστο, δεόμενος και προς τον θαυματουργό Άγιο Σπυρίδωνα να παρέμβει με τις πρεσβείες του, σώζοντας το νησί του.
Πράγματι. Στις 9 Αυγούστου του 1716 ξεσπά στο νησί μια καταστρεπτική καταιγίδα. Τότε δημιουργήθηκε πανικό στο στρατόπεδο των Τούρκων, στο οποίο μάλιστα κυκλοφορεί και η είδηση ότι πολλοί στρατιώτες είδαν τον Άγιο Σπυρίδωνα με τη μορφή καλογήρου να βγαίνει από τον Ιερό Ναό όπου και το Θαυματουργό του Λείψανο, απειλώντας τους επιτιθέμενους Μουσουλμάνους με αναμμένο πυρσό, πράγμα που μεγαλώνει ακόμη περισσότερο τον πανικό τους.
ΈΤΣΙ, Η ραγδαία ΝΕΡΟΠΟΝΤΉ, Ο Φόβος ΑΠΌ ΤΟΝ ΑΚΑΤΑΜΆΧΗΤΟ Καλόγερο που τους φοβέριζε και τους καταδίωκε, αναγκάζει τους επιτιθέμενους να λύσουν την πολιορκία και να αναχωρήσουν πανικόβλητοι. Εξάλλου, οι γενικότερες στρατιωτικές υποχρεώσεις της Τουρκίας, επέβαλλαν την έκτακτη ανάκληση της στρατιάς που πολιορκούσε την Κέρκυρα .
Η αναχώρηση λοιπόν των Τούρκων, στις 11 Αυγούστου, ήταν άτακτη φυγή, και δικαίως αποδόθηκε στην θαυματουργό επέμβαση του Αγίου Σπυρίδωνος. Είναι αξιοσημείωτο δε πως αυτή η πολιορκία, για πρώτη φορά, δεν στοίχισε την ζωή σε κανέναν από τον άμαχο πληθυσμό.
Η Βενετία τίμησε τον στρατηγό Σούλεμπουργκ, τους Κερκυραίους και την Κέρκυρα για την υπεράσπιση του νησιού, ενώ παράλληλα, σε ανάμνηση του θαυμαστού γεγονότος της παρεμβάσεως του Αγίου, θεσπίζει με νόμο την καθιέρωση της ετήσιας λιτανείας του σκηνώματος του Αγίου Σπυρίδωνος στις 11 Αυγούστου. Τούτο δημιουργεί έκτοτε ευλαβή παράδοση στο νησί, που ευτυχώς τηρείται ακόμη και σήμερα.
Πώς βρέθηκε στην Κέρκυρα το σεπτό λείψανο του Αγίου Σπυρίδωνος?
Σύμφωνα με την παράδοση, το ολόσωμο Ιερό Λείψανο του Αγίου Σπυρίδωνος μεταφέρθηκε στην Κέρκυρα από τον πρεσβύτερο Γεώργιο Καλοχαιρέτη, μετά την άλωση της Πόλης από τους Τούρκους το 1453, μαζί με το επίσης ολόσωμο Λείψανο της Αγίας Θεοδώρας, τα οποία φυλάσσονται στο νησί έως και σήμερα. Στην αρχή, τα σεπτά λείψανα των Οσίων ήταν ιδιοκτησία της οικογενείας των Καλοχαιρέτη, εωςώτου το μεν πρώτο περιήλθε στην οικογένεια Βούλγαρη, το Δε δεύτερο στην Κοινότητα.
Μέχρι το 1577 το Λείψανο του Αγίου Σπυρίδωνος (πολιούχου του νησιού) ήταν εναποτεθειμένο στην ιδιόκτητη εκκλησία των Βούλγαρη, που βρισκόταν στη θέση του σημερινού κινηματογράφου Παλλάς. Με το περιτείχισμα της πόλεως όμως ο ναός αυτός κατεδαφίζεται. Τότε το σεπτό Λείψανο μεταφέρετε σε καινούργιο ναό που κτίζετε εντός των τειχών (στην σημερινή του θέση), και περιέρχεται στην ιδιοκτησία της Ορθοδόξου εκκλησίας.
Στην περίοδο μάλιστα της Βενετικής κατοχής καθιερώνονται τέσσερις λιτανείες του Ιερού σκηνώματος του Οσίου Σπυρίδωνος, με την εξής σειρά αρχαιότητος’
Η λιτανεία του μεγάλου Σαββάτου, σε ανάμνηση του θαύματος του Αγίου για την απαλλαγή του νησιού από έλλειψη τροφίμων.
Δεύτερη σε αρχαιότητα είναι η λιτανεία της Κυριακής των Βαίων, που καθιερώθηκε για την απαλλαγή του νησιού από την πανούκλα του 1629.
Τρίτη, η τελούμενη την πρώτη Κυριακή του Νοεμβρίου (Πρωτοκύριακο), για την απαλλαγή του νησιού από την πανούκλα η οποία είχε λάβει τρομακτικές διαστάσεις το 1673.
Τέταρτη η τελούμενη στις 11 Αυγούστου, για τη λύτρωση του νησιού από τους Τούρκους κατά την πολιορκία του 1716.
Ιωάννης Παπαχρήστος.
Απολυτίκιον του γενομένου θαύματος. Ήχος δ’. Ταχύ προκατάλαβε.
Επέστης και έσωσας, επιδρομής χαλεπής, την νήσον σου Κέρκυραν, την προσπεσούσαν θερμώς, τη θεία πρεσβεία σου. Όθεν θαυματοφόρε, Ιεράρχα Σπυρίδων, αίνον ευχαριστίας, σοι προσάδοντες πίστει, δεόμεθα του ρύεσθαι αεί, ημάς εκ πάσης θλίψεως. http://corfuonline.wordpress.com/2012/08/11/11-%ce%b1%cf%85%ce%b3%ce%bf%cf%8d%cf%83%cf%84%ce%bf%cf%85-%ce%b7-%ce%b8%ce%b1%cf%85%ce%bc%ce%b1%cf%84%ce%bf%cf%85%cf%81%ce%b3%ce%b9%ce%ba%ce%ae-%ce%b4%ce%b9%ce%ac%cf%83%cf%89%cf%83%ce%b7-%cf%84%ce%b7/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου