Διαλογισμός ἤ Αὐτοΰπνωση. Ἐκ τοῦ βιβλίου “Οἱ Γκουρού ὁ Νέος καί ὁ Γέροντας Παΐσιος”.

 
Διαλογισμός ή Αυτοΰπνωση

---

Εκ του βιβλίου “Οι Γκουρού ο Νέος και ο Γέροντας Παΐσιος”

---

….Έτσι λοιπόν, και από την αντίθεση µεταξύ διαλογισµού και χρι­στιανικής προσευχης φαίνεται η µεγάλη διαφορά που υπάρχει µεταξύ µας. Όσο κι αν αυτοί θέλουν να παρουσιάζονται ως παρόµοιοι καί πα­ραπλήσιοι και ανώτεροι, υπάρχει «µέγα χάσµα» µεταξύ µας. Όσο δια­φέρει το φως από το σκοτάδι, ο Θεός από το Διάβολο, τόσο διαφέρει ο Χριστός και η Εκκλησία Του από τους Γκουρού και τις Νεοεποχικές οργανώσεις τους.

 

        Τι είναι ο διαλογισµός;…    Πώς λειτουργεί ο νους ενός ανθρώπου κατά τη διάρκεια του διαλογισµού; … Πώς µε­ταβάλλεται η ψυχή και η σκέψη αν­θρώπων που τον ασκούν τακτικά και για µεγάλο χρονικό διάστηµα; … Πώς χρησιµοποιείται από τους σύγχρονους γκουρού και τις Νεοεποχήτικες οργανώσεις τους;… Τί ρόλο παίζει στα σχέδιά τους; … Έχει κάποια σχέση µε τη χριστιανική προσευχή; …
Θα προσπαθήσουµε οι απαντήσεις σ’ αυτά τα ερωτήµατα να βγούν µε τη βοήθεια ενός «κριτικού πνεύµατος», µέ­σα από τις διδασκαλίες των ίδιων των γκουρού και κυρίως µέσα από τις πράξεις τους πού µιλούν δυνατότερα από τα λόγια τους.
Όταν λέµε «κριτικό πνεύµα», εννοούµε ότι δεν απορρίπτουµε το άλλο έτσι χωρίς θεµελίωση, κινούµενοι από µία συναισθηµατική προ­κατάληψη η παραπληρoφόρηση, αλλά ούτε και δεχόµαστε έτσι εύκολα και αβασάνιστα τις όποιες απόψεις του (για τον άνθρωπο, τον κόσµο, το Θεό) χωρίς πρώτα να τις «κοσκινίσουµε».
Κριτικό πνεύµα σηµαίνει· ακούω προσεχτικά, κατανοώ σωστά, έχω σφαιρική πληρoφόρηση από άλλες θρησκείες, φιλoσoφίες, ιδεολογίες για το ίδιο θέµα, συγκρίνω µε τις επιστηµονικές γνώσεις της εποχής µας, σκέφτoµαι τελικά µε βάση την κοινή λογική.

       Είναι γεγονός ότι η εποχή µας ειναι εχθρική γιά τήν κριτική σκέ­ψη, γι’ αυτό λίγοι µπαίνουν σ’ αυτόν τoν κόπο. Η διαφήµιση, το marketing, τα ΜΜΕ, ο κίτρινος τύπος µας θέλουν να καταπίνουµε χω­ρίς σκέψη ό,τι µας σερβίρουν, για να µας εκµεταλλεύονται χωρίς αντί­σταση. Σήµερα θέλουν να διαµoρφώσoυν έναν τύπο ανθρώπου ροµπότ, που θα παράγει και θα καταναλώνει µόνο· ένα εξάρτηµα µιας οικονο­µικής µηχανής. Που θα ταυτίσει την ύπαρξή του µε τη δουλειά του. Που η ζωή του θά είναι µόνο τα υλικά πράγµατα. Χωρίς Χριστό. Χω­ρίς σκέψη, χωρίς προσωπική βούληση. Κατευθυνόµενο οπαδό 100%.
Πάρα κάτω θα αναφέρω τρία πραγµατικά περιστατικά, στα οποία έλαβα µέρος. Προέρχονται από τρεις διαφoρετικές οργανώσεις που είναι δικτυωµένες σε όλες σχεδόν τις χώρες του Δυτικός κόσµου. Το image, το πρόσωπο, της κάθε οργάνωσης είναι διαφoρετικό.
Η πρώτη οργάνωση, το Mind Control, έχει επιστηµονικό, σύγχρο­νο, δυτικό προσωπείο, µε το οποίο παρουσιάζεται στη σύγχρονη αγορά των µεταφυσικών ανησυχιών προς άγρα οπαδών.
Η δεύτερη οργάνωση του γκουρού Sri Chinmoy έχει προσαρµόσει τον ινδουισµό στις επιθυµίες του σύγχρονου δυτικού νέου, γι’ αυτό προβάλλει το διαλογισµό συνδυασµένο µε τη µουσική, τη γυναστική, την άθληση, τη ζωγραφική. Το κέντρο της οργάνωσης και η κύρια κα­τοικία του γκουρού είναι η Νέα Υόρκη.
Η τρίτη οργάνωση είναι του γκουρού Σατυανάντα, µε κεντρικό άσραµ στο Μονγκύρ της Ινδίας. Η οργάνωση αυτή, αν και πουλά έναν απλοποιηµένο ινδουισµό και γιόγκα, για εύκολη πρόσβαση στη δυτική αγορά των µεταφυσικών αναζητήσεων, εν τούτοις κρατά πιο έντονα την ινδουιστική της ταυτότητα και µοιάζει πιο εξωτική, πιο ατόφια ινδική από τις άλλες. Τελευταία πλασάρεται ως «πανεπιστήµιο Γιόγκα», για ευκολότερη πρόσβαση στη Δυτική αγορά οπαδών.

        Και οι τρεις βέβαια αποτελούν µικρά τµήµατα του παγκόσµιου κι­νήµατος της Νέας Εποχής (New age), που προσπαθεί να αλλάξει το χριστιανικό χαρακτήρα των δυτικών κοινωνιών και να επιβάλει τις ανατολικές δοξασίες περί ανθρώπου, κόσµου καί Θεού. Η Νέα Εποχή προετοιµάζει το έδαφος για την εµφάνιση ενός νέου παγκόσµιου θρη­σκευτικού ηγέτη, ο οποίος θα εγκαθιδρύσει τη µοναδική παγκόσµια θρησκεία, που θα καταργήσει τις σηµερινές θρησκείες, ενώ τελικά θα ανακηρύξει τον εαυτό του σε Θεό και θα απαιτήσει για τον εαυτό του την απόλυτη εξουσία. Είναι αυτός που το Ευαγγέλιο τον ονοµάζει Αντίχριστο. Η εµφάνιση, προσωρινή κυριαρχία του και καταστροφή του έχει προφητευθεί από πολλούς χριστιανούς Αγίους, αλλά και από τον Απόστολο Παύλο, και από τον Απόστολο και Ευαγγελιστή Ιω­άννη το Θεολόγο, και από τον ίδιο τον Ιησού Χριστού.

 

Πρώτο Παράδειγμα

       “Ας αρχίσουµε την παρουσίαση των γεγονότων µε το «Mind Control» (ή αλλιώς Μέθοδος Σίλβα).
Τα σεµινάρια έγιναν σε ενοικιασµένη αίθουσα ενός µεγάλου, κεντρι­κού και ακριβού ξενοδοχείου της πόλης και κόστιζαν το µισό µηνιάτικο ενός φοιτητή, τότε. Η µέθοδος παρουσιάζεται ως προσωπική ανακάλυ­ψη ενός φτωχού Μεξικάνου ηλεκτροτεχνίτη, του Χοσέ Σίλβα, που ζει στις µέρες µας και έγινε πάµπλουτος χάρη σ’ αυτήν.
Στις κατ’ ιδίαν συζητήσεις µου µε τους δασκάλους µας µαθαίνω ότι ο ένας εξασκούσε την Κρίγια Γιόγκα εδώ και πολλά χρόνια, ήταν µαθη­τής του γκουρού και ότι «δούλευε» σ’ αυτή την οργάνωση για να ζει. Η άλλη δασκάλα µας θεωρούσε ότι η γιόγκα δεν ταιριάζει στο Δυτικό άνθρωπο και ακολουθούσε ένα περίεργο αποκρυφιστικό µονοπάτι. Δούλευε και αυτή στην οργάνωση για να βγάζει χρήµατα.Ο προσωπικός της δάσκαλος βρισκόταν στό Παρίσι και ήταν Ευρωπαίος µάγος.
Αυτός που έχει ασχοληθεί µε τις θρησκευτικές φιλοσοφίες και πρα­κτικές της Ανατολής (Ινδουισµός, Βουδισµός, Ζεν, Ταό, αποκρυφι­σµός, Πνευατισµός κλπ.) γρήγορα καταλαβαίνει ότι έχει να κάνει µε µια παραλλαγή και ότι µόνο το όνοµα και το πλασάρισµα, το µάρκε­τινγκ δηλαδή, είναι διαφορετικό … Ή ουσία παραµένει η ίδια. Οι ίδιες παλιές τεχνικές της ανατολής, η αυτούπνωση. Οι άλλοι, οι πρωτάρη­δες, που δεν έχουν ασχοληθεί στο παρελθόν µε αυτά τα πράγµατα, δεν µπορούν να αναγνωρίσουν τις παλιές Ανατολίτικες τεχνικές, που καµουφλάρονται πίσω από τη σύγχρονη «επιστηµονική» ορολογία, που µάλιστα πλασάρεται και ως καινούργια ανακάλυψη. Αν αυτοί παρα­µείνουν στο χώρο, και ασχοληθούν και µε άλλα παρακλάδια του, θα «ανακαλύψουν» µε έκπληξη τις κοινές ρίζες κάποια στιγµή στο µέλλον.

Τι µας οδήγησαν να κάνουµε.

       Καθόµαστε αναπαυτικά στις καρέκλες του συνεδριακού κέντρου του ξενοδοχείου. Είµαστε γύρω στα εβδοµήντα άτοµα. Η σύντοµη εισαγω­γική θεωρία έχει τελειώσει … Χαλαρώνουµε … Κλείνουµε τα µάτια, και θα τα κρατήσουμε κλειστά µέχρι να τελειώσει η πρακτική … Φωνάζουμε δυνατά και µακρόσυρτα, όλοι µαζί την ιερή συλλαβή των ινδουιστών, το ΟΜ ……. η αίθουσα δονείται για δύο λεπτά περίπου από τον ήχο του ΟΜ …. «για να καθαρίσει πνευµατικά η ατµόσφαιρα» όπως µας έχουν εξηγήσει πρωτύτερα … Αυτό βέβαια δεν είναι επιστήµη. Είναι ινδουιστι­κή θρησκευτική πίστη. Κανείς δε µας το είπε τότε, αλλά και κανείς από µας τους «καινούργιους» δεν το πρόσεξε. Απλά κάναµε ό,τι µας έλεγαν χωρίς να σκεφτόµαστε.
Αµέσως µετά το ΟΜ, µε κλειστά πάντοτε µάτια, ακούµε το δά­σκαλο να µας λέει: «Θα µετρήσω αργά και καθαρά, ανάποδα, από το δέκα µέχρι το ένα. Σε κάθε νούµερο φαντασθείτε ότι πηγαίνετε ένα σκα­λοπάτι βαθύτερα … σαν να κατεβαίνετε µε µια σκάλα … βαθύτερα, ολοένα και βαθύτερα… δέκα … εννέα … επτά εξι … κατεβαίνετε τη σκάλα βαθύτερα, ολοένα καί βαθύτερα … πέντε τέσσερα … τώρα βρίσκεσθε σε ένα βαθuτερο επίπεδο του νου και θα κατεβείτε ακόµα πιο βαθειά … τρία … δύο … κατεβαίνετε όλο και βαθύτερα» συνεχίζει η υποβλητική φωνή του δασκάλου. Ακολοuθούµε τις οδηγίες και νοιώθουµε να κατεβαίνοu­µε «ολοένα και βαθύτερα, σ’ αυτή τη φανταστική σκάλα. Τέλος πά­ντων, φτάνουµε κάποτε στο ένα. Όντωςείµαστε σαν να µισοκοιµόµα­στε … το σώµα βαρύ, τα βλέφαρα βαρειά, και ο νους αλλοιώτικος, σαν σε ύπνο έχοντας όµως κάποια συνειδητότητα … όντως είµαστε «βυθισµέ­νοι» … η µήπως θα ήταν ακριβέστερα να πω «υπνωτισµένοι» …
«Τώρα βρίσκεστε σε ένα βαθύ, ενεργειακό επίπεδο του νου» συνεχίζει ο δάσκαλος, «θέλω να δείτε καθαρά µέσα στό νου σας µε χρώµατα, τις εικόνες που θα σας λέω … ένα κόκκινο τριαντάφuλλο … ένα ηλιοβασίλεµα … µια λίµνη … ένα ποτάµι … ένα παγωµένο βoυvό … ένα αστέρι … κ.λ.π.».
Οι εντολές δίνονται αργά-αργά. Μια σειρά από κατευθυνόµενες εικόνες περνάει µέσα από το νου µου. Κάτι σαν τηλεόραση. Ανάλογα µε το πόσο ανεπτυγµένη φαντασία έχει το κάθε άτοµο, βλέπει καθαρά η καθαρότερα τις εικόνες … Σίγουρα πάντως µε αυτόν τον τρόπο όλοι µας καλλιεργούµε και αναπτύσσουµε τη φαντασία µας.
Μετά µας ζητάει «να φαντασθoύμε και να φτιάξουµε το πνευματικό µας εργαστήρι, όπου θα πηγαίνουµε κάθε φορά που θα εκτελούµε την τεχνική».
Άλλος φαντάζεται µια σπηλιά, άλλος µια βίλλα στην κορυφή ενός βουνού, άλλος ένα τεράστιο διαµέρισµα στην κορυφή ενός ουρανοξύστη, κλπ …. όπως τα συζητήσαµε αργότερα στο διάλειµµα.
Μας ζητάει «να το φαντασθούµε στις πιο µικρές του λεπτοµέρειες». Το κάνουµε … µας αφήνει µπόλικο χρόνο … η φαντασία µας δοuλεύει στο φούλ.
Μετά από αυτό µας ζητάει «να “δούµε” µέσα στα νου µας κάτι που θα θέλαµε να µας σuµβεί» … Μας δίνει το χρόνο … Άλλος «βλέπει» τον εαuτό του όµορφο, άλλος «βλέπει» τον προϊστάµενό του να του δίνει αύξη­ση, άλλος «βλέπει» τον εαυτό του να είναι πλούσιος … οι προσωπικές επι­θuµίες του καθένα βγαίνουν στή φόρα … ονειρευόµαστε µε κλειστά µάτια …
 Ερώτηση: Σε τι διαφέρουν αυτές οι σκηνές που φανταζόµαστε µέσα στο µuαλό µας από τα πραγµατικά όνειρα; …
Απάντηση: Αυτά είναι όνειρα κατά βούληση, προγραµµατισµένα.
Αφού μας άφησε κάποιο χρόνο, ο δάσκαλος ξαναµιλάει: «Τώρα θα µετρήσω από το ένα έως το δέκα. Σε κάθε νούµερο θα ανεβαίνετε ένα σκαλί πιο πάνω.
Όταν φτάσω στο δέκα, θα ξυπvήσετε, θα είστε ήρεµοι, απόλυτα υγιείς, ξεκούραστοι και σε καλή διάθεση. Όταν φτάσω στο δέκα, θα ανοίξετε όλοι τα µάτια σας.
Αρχίζει να µετρά αργά-αργά. Φτάνει στο δέκα και ανοίγω τα µά­τια. Το σώµα µου είναι βαρύ. Κοιτώ γύρω µου και βλέπω ανθρώπους να κινούνται αργά-αργά. Σαν κάποιοι που ξυπνούν από ύπνο εκείνη τη στιγµή. Το κεφάλι µου είναι βαρύ και αργό. Αν είχα ένα κρεβάτι θα ήθελα να κοιµηθώ.
Ο δάσκαλος αρχίζει να µιλά. Μας βεβαιώνει ότι, αν δουλεύουµε συστηµατικά κάθε µέρα πάνω σ’ ένα θέµα, στο τέλος θα συµβεί αυτό που θέλουµε.
- Καλά πως θα γίνει αυτό; ρωτάει κάποιος.
- Όταν εξασκείτε την τεχνική, συνδέεστε µε τον Παγκόσµιο Noυ που κυβερνά τον κόσµο και αυτός θα πραγµατοποιήσει την επιθυµία σας, έρχεται η απάντηση …
«Όσο περισσότερο εξασκείτε τη µέθοδο, τόσο πιο γρήγορα θα βυθίζεστε θα συνηθίσετε … να το κάνετε σε τακτές ώρες, πρωί, µεσηµέρι, βράδυ έστω και για δέκα λεπτά. Υπάρχουν άνθρωποι που βρίσκονται όλη την ηµέρα στο επίπεδο άλφα (= στο βαθύτερο επίπεδο του νου) λέει.
Είπαµε και άλλα. Γίναν και άλλα περιστατικά που, αν τα αναλύσει κανείς, µπορεί να βγάλει πολλά συµπεράσµατα. Εγώ όµως θα συγκε­ντρώσω την προσοχή µου σε τρία θέµατα:

α) Η πρακτική αυτή δουλεύει µε τη φαντασία. Συνέχεια µας κα­λούσαν να φαντασθούμε διάφopα πράγµατα. Να φαντασθoύµε ότι κατε­βαίνουµε τα σκαλοπάτια µιας σκάλας, να φαντασθoύµε διάφoρες εικό­νες, ένα ποτάµι, µια λίµνη, ένα αστέρι, κλπ. και αργότερα να φαντα­σθούµε ολόκληρες σκηνές π.χ. να φαντασθoύµε το «πνευµατικό εργα­στήρι µας» πώς είναι φτιαγµένη η πόρτα, οι τοίχοι, τα παράθυρα, το πάτωµα, το κρεβάτι κλπ., και µάλιστα «µε κάθε λεπτοµέρεια».
Στή συνέχεια να φαντασθoύµε πάλι δυναµικές σκηνές µε κίνηση.
Να «δούµε» τον εαυτό µας να ζει σαν πλούσιος, να φαντασθoύµε το αφεντικό µας να µας δίνει αύξηση … Γίναµε λοιπόν µικροί σκηνοθέτες και βλέπαµε τα έργα µας να παίζονται µέσα στο νου µας µε τη δύναµη της φαντασίας.
Άρα αυτό που χρειάζεται και αuτό που καλλιεργείται µε τη µέθο­δο αυτή είναι η φαντασία του voυ. Μάλιστα δε, αν σκεφτεί κανεις κά­ποιο άτοµο που εξασκεί καθηµερινά και για χρόνια τη µέθοδο αυτή, τό­τε µπορεί εύκολα να καταλάβει πόσο θα έχει αναπτύξει τη δύναµη της φαντασίας του από τη µια, αλλά και πόσο µεγάλο κοµµάτι της ζωής θα βρίσκεται στο χώρο της φαντασίας η τοuλάχιστον κάτω από την επί­δρασή της από τήν αλλη.

β) Η τεχνική αuτή ενισχύει την υποταγή και παθητικότητα.
Ας στρέψοuµε τώρα την προσοχή µας στον τρόπο µε τον οποίο εκτε­λέσθηκε η µέθοδος του Mind Control (= έλεγχος του νου). Καθόµαστε αναπαυτικά σε µια καρέκλα και χαλαρώνουµε, κλείνουµε τα µάτια και χάνοuµε την επαφή µε το περιβάλλον µας, βγάζοuµε για λίγα λεπτά αυτό το µακρόσυρτο «ιερό» ήχο, το ΟΜ, και οι σκέψεις µας σταµατούν η περιορίζονται αµέσως µετά µια υποβλητική φωνή ενός γιόγκι, που για χρόνια έχει εξασκηθεί σ’ αυτές τις τεχνικές, µας λέει τι να κάνουµε. Υπα­κούµε συνέχεια, οι εντολές έρχονται η µια πίσω από την άλλη. Υπακούµε αυτόµατα, µηχανικά, χωρίς σκέψη, γιατί δεν υπάρχει χρόνος να σκεφτείς αν θελήσεις να σκεφτείς, πρέπει να διακόψεις την άσκηση.
Υπακούµε συνέχεια σαν άβουλα όντα. Η θέλησή µας έχει υποταχθεί στη δική του. Παραδώσαµε το νου µας στα χέρια του για να τον µεταχει­ρισθεί όπως αυτός θέλει. Συρθήκαµε σ’ αυτή τη διαδικασία υποταγής, χωρίς να µας ενηµερώσει κανείς από την αρχή για το τί θα συµβεί. Δε µας δόθηκε η ευκαιρία και ο χρόνος για να σκεφτούµε, να συνειδητοποιή­σουµε, να κρίνουµε και να επιλέξουµε ελεύθερα. Μας φέραν προ τετελε­σµένου γεγονότος. Μας καπέλωσαν. Βρισκόµαστε σ’ αυτήν την κατάστα­ση για είκοσι λεπτά περίπου. Όταν µας λέει να «ξυπνήσουµε», «ξυπνάµε» και νoιώθoυµε κεφάλι βαρύ σαν να βγαίνoυµε από κάποιον ύπνο.
Τι είναι όλο αυτό; Μήπως µια οµαδική ύπνωση; … Επειδή αλλα­ξαν την ονοµάσια, «βυθισµένοι» αντί «υπνωτισµένοι», η πράξη δεν ήταν η ίδια; … Σαφώς και είναι το ίδιο πράγµα! … Ήταν µια οµαδική ύπνω­ση από τον έµπειρο γιόγκι, για να «σπάσει» τις αντιστάσεις του νου, για να µπορέσουµε να προχωρήσουµε στην αυτοΰπνωση. Γιατί το σεµινάριο ουσιαστικά διδάσκει την αυτοΰπνωση.
Στη συνέχεια µας έδωσαν και µια κασέτα, για να εξασκούµε την τεχνική στο σπίτι µας. Οι οδηγίες ήταν: Μείνετε µόνοι σας σ’ ένα ήσυχο δωµάτιο του σπιτιού σας και πείτε να µη σας ενοχλήσει κανείς, κλείστε τα παντζούρια και τα φώτα, ώστε να γίνει σκοτάδι και ησυχία καθήστε στη στάση του λωτού ή κάποια άλλη στάση διαλογισµού ή αν δεν µπο­ρείτε, ξαπλώστε ανάσκελα στο πάτωµα χαλαρώστε και βάλτε την κα­σέτα να παίζει.
Όταν αρχίζει η κασέτα να παίζει, για κάµποσα λεπτά ακούγεται ένας συνεχής βόµβος, σαν να δουλεύει κάποια µηχανή µονότονα. Αυτός ο βόµβος προφανώς «προετοιµάζει» τό νου, (όπως και ο µακρόσυρτος ιε­ρός ήχος ΟΜ), για να εκτελέσει τις εντολές που ακολουθούν, «χωρίς σκέψεις» και εσωτερικές αντιδράσεις. Αυτός ο συνεχής βόµβος «αδειάζει» το νου από σκέψεις, δεν αφήνει χώρο, για να γεννηθούν σκέψεις. Του­λάχιστον περιορίζει την ποσότητά τους.
Σε γενικές γραµµές αυτή είναι η τεχνική της αυτούπνωσης µέσω κασέτας. Στις συναντήσεις µας είχε γίνει λόγος για εξάρτηση από τη φωνή του δασκάλου ή τη φωνή της κασέτας. Δηλαδή κάποιοι εξα­σκούσαν την τεχνική πιο εύκολα και πιο βαθειά, όταν έπαιρναν τις εντο­λές από την φωνή που είχαν συνηθίσει.
Έχετε ακούσει για την εξάρτηση του υπνωτιζοµένου (µέντιουµ) από τον υπνωτιστή του; Που µάλιστα βαθαίνει όσο αυξάνουν οι υπνωτι­στικές συναντήσεις;
Από τα τέλη του περασµένου αιώνα µέχρι τα µέσα του εικοστού, ο τύπος του ινδού φακίρη ή του Ανατολίτη υπνωτιστή µε το τουρµπάνι, που περιόδευε τις κωµοπόλεις και πόλεις και έδινε παραστάσεις σε αίθουσες κινηµατογράφων, θεάτρων ήταν γνωστός.
Μαζικά φαινόµενα «υπνωτισµού» µου έχουν διηγηθεί άνθρωποι που τα έζησαν οι ίδιοι. Κάποιος από αυτούς διηγήθηκε ότι σε παιδαγωγική ακαδηµία κάποιοι σπουδαστές δένµπορουσαν να λύσουν τα χέρια τους, µετά από εντολή του «υπνωτιστή».
Ανάλογα φαινόµενα έγιναν και σε στρατώνες. Γενικά είχαν δηµι­ουργήσει ντόρο εκείνα τα χρόνια και σοβαροί άνθρωποι, επιστήµονες, δηµιούργησαν «εταιρίες» για να µελετήσουν τα φαινόµενα.
Έτσι προετοιµάστηκε το έδαφος … γιατί δε φτάσαµε στη σηµερινή κατάσταση έτσι ξαφνικά … Σήµερα γίνεται προσπάθεια νά αλώσουν και τα πανεπιστήµια, γιατί έτσι θα αποκτήσουν κύρος  στις δυτικές κοινωνίες χαι θα επιβληθούν· … τόσες και τόσες φορές την έχουν «πατήσει» οι επι­στήµονες … αν διαβάσει κανείς την ιστορία της επιστήµης, θα συναντή­σει µια ολόκληρη σειρά από ψεύτικες θεωρίες που γίναν αποδεκτές από το επιστηµονικό σώµα και για κάποια χρονικά διαστήµατα ήταν η αδιαφιλονίκητη «επιστηµονική αλήθεια» της εποχής τους … γιατί να µην την πατήσουν καί σήµερα; … µπορούν τα επιστηµονικά όργανα να εντο­πίσουν τη δαιµονική ενέργεια που κρύβεται στον υπνωτισµό; …
Εδώ έχουµε να κάνουµε µε πνευµατικό φαινόµενο … έχουµε να κά­νουµε µε το Διάβολο … εδώ χρειάζεται πνευµατική γνώση, Αγιότητα … Χριστός.
Ας ελπίσουµε ότι ο Θεός δεν θα επιτρέψει στο Διάβολο να τυλίξει στα δίχτυα του και τους επιστήµονες.
Μετά από την κασέτα και, αφού είχαµε συνηθίσει και αφοµοιώσει αρχετά την τεχνική, θα µπορούσαµε να την εφαρµόζουµε µόνοι µας, χωρίς δάσκαλο, χωρίς κασέτα. Θά µπορούσαµε να «αυτοβυθιζόµαστε».
Προτιµούν τον όρο «αυτοβύθιση» από τον όρο «αυτοΰπνωση», γιατί ο όρος «ύπνωση» προξενεί φόβο και δισταγµό στους ανθρώπους και γιατί είναι όρος που έχει παρελθόν και άρα δεν µπορεί να παρουσιασθεί ως καινούργια ανακάλυψη. Για τους ίδιους λόγους αυτή η συγκεκριµένη οργάνωση µε το επιστηµονικό, σύγχρονο, δυτικό προσωπείο αποφεύγει τον όρο «διαλογισµός» στην αρχή τουλάχιστον.
Όµως … όσους καινούργιους όρους και αν εφεύρουν, το περιεχόµενο πάντα θα µένει το ίδιο. Η ίδια κοινή πρακτική της ύπνωσης µε κυρίαρ­χη ενέργεια του νου την ενέργεια της φαντασίας.

γ) Οι µεγάλες υποσχέσεις που δίνουν είναι το όχηµα µε το οποίο τελικά κρατούν τους ανθρώπους υπό την εξουσία τους.
Εφαρµόζουν όλους τους σύγχρονους κανόνες του µάρκετινγκ και της διαφήµισης.
Ήδη η πρώτη υπόσχεση, που πηγάζει από το όνοµα της οργάνω­σης, είναι το ότι θα µάθοuµε να ελέγχουµε το νου µας, και να αξιοποιή­σoυμε τις κρυμµένες δυνάµεις του. Η υπόσχεση κορυφώνεται, όταν µας λέει ο δάσκαλος «ότι ο Παγκόσµιος νους που κuβερνά τον κόσµο, θα πραγµατοποιήσει την επιθuµία σας» … δηλαδή όποια φανταστική εικόνα θελήσoυμε να προβάλουµε µέσα στην «οθόνη του νου µας» µέσω πάντα της τεχνικής που µας δίδαξαν, θα την πραγµατοποιήσει γιά χάρη µας ο Παγκόσµιος νους … δηλαδή ουτε λίγο ουτε πολύ µας υπόσχονται ότι µπορούµε να γίνουµε πλούσιοι, όµoρφoι, υγιείς, να πάροuµε προαγωγή, να αποκτήσοuµε κοινωνική επιφάνεια, εξουσία η ακόµα και «πνευµατική πρόοδο» «πνευµατική γνώση» η ακόµα και «αγιότητα».
Άλλωστε ως παράδειγµα προβάλλεται ο ίδιος ο ιδρυτής της κίνη­σης, ο Χοσέ Σίλβα, που από φτωχός Μεξικανός µεροκαµατιάρης εξελί­χθηκε σε βαθύπλουτο άτοµο µε µεγάλη κοινωνική δράση και επιρροή σε πολλές χώρες του πλανήτη, µέσω της οργάνωσης που ίδρυσε.
Στη συνέχεια µας προσκαλούν να γραφτoύµε στο σύλλογο απoφoί­των του σεµιναρίου. Έτσι θα έχoυμε επαφή µεταξύ µας, θα ενηµερωνό­µαστε για τις καινούργιες «ανακαλύψεις».
Ταυτόχρονα γινόµαστε µέλη µιας οµάδας ατόµων που αλληλοϋπο­στηρίζονται κοινωνικά, αποκτούµε καινούργιους φίλους, καινούργιες γνωριµίες, καινούργιες δυνατότητες … Από την άλλη µεριά βέβαια «οι αρχηγοί» της οµάδας αυξάνουν την κοινωνική τους επιρροή, µπορούν να περνούν ευκολότερα τα µηνύµατα και τη µονοµερή πληρoφόρηση που θέλουν, να διαµορφώνουν ευκολότερα το νου και την κοσµοαντίλη­ψη των οπαδων τους.
Ας ασχοληθούµε λίγο µε αυτές τις µεγάλες υποσχέσεις, που σαν δόλωµα τσιµπάµε όλοι µας και τελικά πιανόµαστε στο αγκίστρι της οργάνωσης.
Κατ’ αρχάς. Ποιός είναι αυτός «ο παγκόσµιος νους» που θα πραγ­µατοποιήσει τις επιθυµίες µου; … Υπάρχει; … Κι αν υπάρχει, τι αντάλ­λαγµα ζητά για να εκπληρώσει την επιθυμία µου; … Μήπως την υπο­ταγή του νου µου; … Μήπως είναι ένα παιχνίδι εξουσίας; …
Αν µε τον όρο «Παγκόσµιος νους», υπονοείται ο Θεός, τότε έχουµε να κάνουµε µε θρησκεία που φέρνει τους οπαδούς της σε επαφή µε το Θεό, τότε καταρρίπτεται όλο το προσωπείο της «επιστηµονικής» µεθό­δου … Έχοuµε δηλαδή προσπάθεια εξαπάτησης … Αν δεν είναι ο Θεός αλλά κάποιο άλλο «πνεύµα», τότε τι είδους πνεύµα είναι; Ο Χριστός µας έχει πει ότι δύο ειδών πνευµατικές δυνάµεις υπάρχoυν ή ο Θεός και οι άγγελοι η ο Διάβολος και οι δαίµονές του. Τίποτα άλλο δεν υπάρχει … και αφού αυτός ο «Παγκόσµιος νους» δεν είναι ο Χριστός και µάχεται, και υποσκάπτει και διαστρεβλώνει τη διδασκαλία και την Εκκλησία του Χριστού, τότε είναι φανερό ποιός κρύβεται πίσω από αυτό το προσωπείο.
Βέβαια οι Νεοεποχίτες ονοµάζουν «Παγκόσµιο Noυ» ένα συνέδριο σοφών «υπερανθρώπων» που θα είναι η παγκόσµια κυβέρνηση, όταν εµφανισθεί ο Αντίχριστος, που θα διαθέτει την ενέργεια και τη δύναµη του Σατανά, όπως λέει το Ευαγγέλιο.
Μην περιµένετε να σας αποκαλύψουν τα µυστικά τους. Αυτά είναι για τους «προχωρηµένους». Τους άλλους απλώς τους προϊδεάζουν.
Ευτυχώς όµως ο Θεός δεν επιτρέπει στο Διάβολο να κρύβεται ολό­κληρος, γιατί τότε θα ξεγελούσε  όλους τους ανθρώπους. Έτσι, µε τη Χάρη του Χριστού, διάφοροι υψηλόβαθµοι αξιωµατούχοι της Νέας Εποχής άλλαξαν στρατόπεδο καί αποκάλυψαν «από µέσα», τα µuστι­κά και πονηρά τους σχέδια.
Τελικά η µέθοδος εκπληρώνει τις υποσχέσεις που µοιράζει αφειδώς η οργάνωση; Όχι κάποια υπόθεση, αλλά η ίδια η πείρα της ζωής δίνει την απάντηση. Οι γνωστοί µου εξακολοuθούν να είναι στο ίδιο κοινωνικό επίπεδο. Δεν κατόρθωσαν να πλουτίσουν εφαρµόζοντας τη µέθοδο, ως δια µαγείας. Κάποιοι απ’ αυτούς χώρισαν και διέλυσαν τις οικογένειές τους δηλαδή η µέθοδος δεν τους βοήθησε να καλυτερεύσουν τις σχέσεις τους και κατ’ επέκταση την ποιότητα της ζωής τους. Όσο για τις ιαµα­τικές «θαuµατουργικές» δυνάµεις της µεθόδου … και εδώ έχω αντιρρή­σεις … γιατί «ο δάσκαλός µου», ο Πώλ Γρίβας, πέθανε από καρκίνο παρ’ όλες τις επικλήσεις όλης της οµάδας για χάρη του. Άρα και εδώ έχουµε τουλάχιστον σχετικότητα. Εγώ δε γνωρίζω κανέναν προσωπικά, που να γιατρεύτηκε χάρη στη µέθοδο. Απλώς ισχυρίζονται …

       Στους περισσότερους λοιπόν οπαδούς της µεθόδου δεν άλλαξε ουτε η οικονοµική τοuς κατάσταση, ούτε η υγεία τους, ούτε έγιναν υπεράνθρωποι, Super-µuαλά. Αυτό όµως που άλλαξε είναι η αντίληψη τους για τον άνθρωπο, τον κόσµο, το Θεό και κατά συνέπεια άλλαξε η προ­σωπικότητα και η συµπεριφορά τους.
Άλλαξε επίσης και ο χαρακτήρας τους. Γίναν πιο παθητικοί, εξαρ­τώµενοι από την οµάδα του Mind Control, πιο κατευθυνόµενοι απ’ αυτή. Όντως ύπηρξε  έλεγχος του νου. Μόνο που δεν έλεγξαν οι ίδιοι το νου τους αλλά οι αρχηγοί της οµάδας. Οι ίδιοι έγιναν κατευθυνόµε­νοι οπαδοί. Δουλεύουν για την επέκταση της οµάδας, προσπαθούν να την προβάλλουν σε κοινωνικό επίπεδο, εκτελούν κάποιο προσεκτικά σχεδιασµένο, µε όλους τους κανόνες του marketing πρόγραµµα, που κάποια πρόσωπα στην Αµερική αποφάσισαν και σχεδίασαν χωρίς τη δική τους συµµετοχή.
Εντάχθηκαν έτσι απερίσκεπτα στα κατώτατα κλιµάκια µιας ιεραρ­χικής δοµής και απέκτησαν πάνω στο κεφάλι τους δασκάλους, αρχη­γούς, γκουρού που κατεuθύνουν τη σκέψη τους και την προσωπική τους ζωή.
Γνωρίζω βέβαια και αρκετούς που τα παράτησαν και γύρισαν πίσω στην προηγούµενη ζωή τους.
Κάποιοι άλλοι «προοδεύουν» µέσα στην οργάνωση και εξελίσσονται σε στελέχη. Αυτοί όµως διαθέτουν και κάποια δοµή του χαρακτήρα, που θα τους επέτρεπε να αναρριχηθούν και σε κάποιο πολιτικό κόµµα, για παράδειγµα.

Είναι προσωπικό πιστεύω, που πηγάζει από εµπειρία, ότι κάποιες φορές, σε κάποια άτοµα, συνήθως στους «προχωρηµένους» αρχηγούς της οµάδας, λειτουργούν όντως µη ανθρώπινες δυνάµεις. Είναι πνευµα­τικές δυνάµεις που στηρίζουν και κατευθύνουν την οργάνωση. Οι άνθρωποι έχουν επαφή µε τα πνευµατικά όντα, δηλαδή τους δαίμονες … Τους χρησιµοποιούν … Είναι δηλαδή µάγοι.

Δεύτερο Παράδειγμα

Σεµινάριο που οργανώνει το «Κέντρο ΟΜ» του γκουρού Sri Chinmoy. Διδάσκει ένας µαθητής του γκουρού. Η αφίσα που µας προσκαλούσε στη διάλεξη είχε τίτλο «πως να πετύχετε τους πνευµατικούς σας στόχους µε τη βοήθεια της Γιόγκα». Κάπως έτσι.

Πώς διδάσκουν τό διαλογισµό:

       Αφού εξασφαλισθούν κάποιες εξωτερικές συνθήκες, ένας ήσυχος χώρος, όπου δε θα µας διακόψουν, και αφού καθίσουµε χαλαρά, σε κά­ποια άνετη στάση (ξαπλωµένοι στο πάτωµα η ακουµπώντας καλά σε κάποια καρέκλα η παίρνοντας τη «στάση του λωτού» οι προχωρηµένοι) κλείνουµε τα µάτια µας και συγκεντρώνουµε το νου µας σε κάποιο συγκεκριµένο σηµείο-θέµα. π.χ. στο µέρος της καρδιάς. Μας πρότεινε ο δάσκαλος «Φαντασθείτε ότι εισπνέετε και εκπνέετε όχι από τα ρουθούνια αλλά από το µέρος της καρδιάς. Νοιώστε τον αέρα να περνά µέσα από την καρδιά σας». Κλείσαµε λοιπόν τα µάτια και για δέκα λεπτά περί­που διαλογιζόµασταν … δηλαδή φανταζόµασταν ότι ο αέρας έµπαινε και έβγαινε από το µέρος της καρδιάς. Έτσι υποτίθεται ότι «άνοιγε» η πνευµατική καρδιά και θα αποκτούσαµε αγάπη, σύµφωνα µε τη διδα­σκαλία. Μετά έγινε µια διακοπή, για να µιλήσει ο δάσκαλος γύρω από τη γιόγκα, τη µετεµψύχωση, το κάρµα, τον γκουρού του. Μετά από την πρώτη άσκηση ακολούθησε σε λίγο και δεύτερη. Αφού λοιπόν χαλαρώσαµε, κλείσαµε τα µάτια µας, συγκεντρωθήκαµε πάλι στο µέ­ρος της καρδιάς, ο δάσκαλος διέταξε να φαντασθούµε ότι στο µέρος της καρδιάς υπάρχει ένα όµορφο λουλούδι. Μας είπε να ταυτισθούµε µε αυτό. Αφού άφησε λίγα λεπτά, για να ολοκληρώσουµε τη φαντασία µας και να τη βιώσουµε πιο έντονα, µας καθοδήγησε να βυθισθούµε µέ­σα στην καρδιά του λουλουδιού όπου υπήρχε, λέει, ένας µικρός ήλιος. «Βυθιστείτε µέσα στον ήλιο … Νοιώστε τον ήλιο να µεγαλώνει και να γίνεται ένα µε σας … ». Αυτή η άσκηση κράτησε αρκετά λεπτά. Ο καθέ­νας από µας, ανάλογα µε το πόσο ανεπτυγµένη φαντασία είχε, πραγ­µάτωνε µέσα στον νου του αυτές τις φανταστικές εικόνες.

       Μετά από αυτό το βύθισµα του νου στις φανταστικές εικόνες, αρχίζει σιγά-σιγά η επάνοδος στον πραγµατικό κόσµο. «Νοιώστε ότι βγαίνετε έξω από τον ήλιο … είστε πάλι στο λουλούδι, βγείτε πάνω από το λου­λούδι … ακούστε τους ήχους γύρω σας … ανοίξτε τα µάτια σιγά-σιγά».
Ακούγαµε τη φωνή του δασκάλου να µας καθοδηγεί. Πάλι αυτή η διαδικασία γίνεται αργά-αργά, για να έχει χρόνο ο διαλογιζόµενος να φαντασθεί αυτά που λέει Ο δάσκαλος.
Μετά την άσκηση συνεχίζουµε µε οµιλία. «Αυτές οι ασκήσεις είναι πολύ απλές, αλλά πoλύ δυνατές. Ιδιαίτερα αν τις εξασκείτε καθηµερινά σε καθορισµένες ώρες … Έτσι θα µπορέσετε να πραγµατώσετε την πνευ­µατική πραγµατικότητα και να ανεβείτε σε ένα ανώτερο πνευµατικό επίπεδο» λέει ο δάσκαλος.
Μόλις τελείωσε η διάλεξη ο γιόγκι-δάσκαλος επέτρεψε να γίνουν τρεις ερωτήσεις. Ακολούθησε ο παρακάτω διάλογος:
- Από τη µια µεριά µας µιλάτε για κάποια «πνευµατική πραγµατικότητα» την οποία ο διαλογισµός θα µας βοηθήσει να ανακαλύψουµε και από την άλλη σε όλες τις ασκήσεις που κάναµε µας βάλατε να φα­ντασθούµε αυτή την πραγµατικότητα. Πώς ξέρουµε ότι αυτή η πραγµα­τικότητα υπάρχει; Πώς ξέρουµε ότι δεν είναι δηµιούργηµα της φαντα­σίας µας;
- Ο διαλογισµός θα σε πείσει γι’ αυτό. Όσο πιο πολύ εξασκείσαι τόσο θα βεβαιώνεσαι και θα αποκτάς εµπειρίες γι’ αυτή την πραγµατι­κότητα.
- Μά … αν κάθε µέρα κάνω αυτό που είπατε, σηκώνοµαι δηλαδή κάθε πρωί και διαλογίζοµαι πάνω στην πνευµατική καρδιά, φαντάζο­µαι δηλαδή ότι «αναπνέω» µέσω της πνευµατικής καρδιάς, ότι ανταλ­λάσσω ενέργεια µε το σύµπαν, και θέλω να υπογραµµίσω τη λέξη φα­ντάζοµαι, δεν αυθυποβάλλοµαι; Δε θα φτάσω στο τέλος, µετά από χρό­νια επανάληψη, να πιστέψω και να πάρω τη φαντασία µου για πραγ­µατικότητα;
Μήπως φυλακίζω τον εαυτό µου σε ένα φανταστικό κόσµο που δεν υπάρχει; Μήπως κάτι ακόµα περισσότερο, φτάσω σε µια κατάσταση που θα συγχέω το πραγµατικό µε το φανταστικό; Θέλω να πω οτι δεν υπάρχει ούτε λουλούδι ούτε ήλιος µέσα στην καρδιά, έτσι δεν είναι; …
- Ναι, δεν υπάρχει λουλούδι και ήλιος, απλά εσύ µε την άσκηση του διαλογισµού ενσωµατώνεις, οικειοποιείσαι τις ιδιότητες αυτών των εικόνων, δηλαδή την οµορφιά του λουλουδιού, τη φωτεινότητα του ήλι­ου, και έτσι βοηθιέσαι να τις πραγµατώσεις στη ζωή σου.
- Δηλαδή είναι µια αυθυποβολή. Ένας αυτοπρογραµµατισµός η και ένας προγραµµατισµός από έξω, µια και εσείς διαλέγετε αυτά τα σύµβολα και εµείς απλά εκτελούµε τις οδηγίες σας … Τελικά αυτός που διαλέγει τα σύµβολα είναι αυτός που προγραµµατίζει το νου των άλλων που απλά … εκτελούν.
- Κοίταξε … Όλη η κοινωνία µας προγραµµατίζει, εµείς αλλάζουµε αυτό το πρόγραµµα µε ένα άλλο καλύτερο, πιο θετικό.
- Συµφωνώ ότι η κοινωνία «προγραµµατίζει» τα µυαλά των ανθρώ­πων από τη στιγµή που γεννιούνται, και µάλιστα πολλές φορές µε αρνητι­κές αξίες, όπως ο εγωισµός, η επιθετικότητα, ο ανταγωνισµός, η επιδίω­ξη δύναµης, χρήµατος, ηδονής µε κάθε µέσο … αρκεί να προσέξει κανείς τα προγράµµατα της τηλεόρασης σήµερα … αυτές τις αξίες προβάλλουν συνέ­χεια … σεξ, βία, ναρκωτικά επίσης … συµφωνώ µ’ αυτό … Όµως που ξέρουµε ότι το καινούργιο πρόγραµµα που µας προτείνετε είναι το σωστό;
- Μήπως εσύ γνωρίζεις την αλήθεια;
- Έχω πολλές αµφιβολιες γι’ αυτά που µας προτείνετε και θέλω να τις συζητήσουµε. Τι µε βεβαιώνει ότι το πρόγραµµα που θέλετε να περάσετε µέσα στα µυαλά µας είναι αλήθεια; Κι αν είναι λάθος; … Θα περάσω την υπόλοιπη ζωή µου πιστεύοντας το λάθος για σωστό; Δεν είναι επικίνδυνο αυτό; . Το λιγότερο που θα πάθω είναι να πάει χαµένη, τζάµπα η ζωή µου … Και µια και εδώ πρόκειται για χρόνια και συνεχώς βαθύτερη αυθυποβολή, θα βρω άραγε ποτέ την πνευµατική δύνα­µη να αποτινάξω αυτό το πρόγραµµα; Θα µπορέσω καν να σκεφτώ ότι το λάθος υπάρχει στο πρόγραµµα; … Δηλαδή είναι σαν να δολοφονούµε την κριτική ίκανότητα του νου.
Μετά από την τελευταια ερώτηση το κλίµα µεταξύ µας έγινε ψυ­χρό και έδειξε ότι δεν είχε διάθεση για περαιτέρω συζήτηση.
Επειδή και εγώ έχω πάρει µέρος σε κάµποσες υπνωτιστικές συγκε­ντρώσεις και έχω ακούσει ινδούς γιόγκι να µιλούν για ύπνωση και διαλογισµό, επειδή έχω δει µε τα µάτια µου να υπνωτίζονται ανθρω­ποι, έχω δει τον γκουρού Babaji να υπνωτίζει ανθρώπους µέσα σε δευ­τερόλεπτα, πράγµα που το έπαθα και εγώ ο ίδιος πέντε η έξι φορές, όταν βρισκόµουν στην ινδία, επειδή έχω διαβάσει σε περιοδικό της κί­νησης δήλωση του γκουρού Σατυανάντα που λέει πως υπνώτισε κάποτε ένα παιδί, επειδή έχω διαβάσει κάποια σχετικά βιβλία, υποστηρίζω ότι· ο Διαλογισµός είναι αυτοΰπνωση. Αυτή είναι η δική µου εµπειρία, και αυτή ήταν η άποψη των «προχωρηµένων µαθητών» των διαφόρων γκουρού που συνάντησα στην Ινδία.
Το παραδέχονται άλλωστε (κάτω από ορισµένες προϋποθέσεις) και οι ίδιοι οι γκουρού. Μαθαίνουν δηλαδή στον κόσµο µια διαδικασία µέσω της οποίας µπορεί κανείς να αuτοϋπνωτίζεται και ταυτόχρονα να έχει κάποιο έλεγχο πάνω στο νου του και να τον κατευθύνει. Υπάρχουν διά­φοροι τρόποι διαλογισµού (αυτοϋπνωτισµού) που ο καθένας έχει κάποια πλεονεκτήµατα και µειονεκτήµατα σε σχέση µε τους υπόλοιπους.
Όταν κανείς εξασκηθεί συστηµατικά και για χρόνο σε κάποιο τρό­πο που διάλεξε, τότε συµβαίνει να αυτοϋπνωτίζεται γρήγορα, βαθειά.
Όταν βρεθεί σ’ αuτή την κατάσταση συνείδησης τότε φέρνει µέσα στο νου του την εικόνα ενός συµβόλου, κάποια ινδουιστική µαντάλα, το πρόσωπο του γκουρού ή κάποιου “θεού” ή κάτι αλλο, πρός το οποίο θέ­λει να οµοιάσει.
Βέβαια, όλοι αυτοί που διαλογίζονται συνήθως είναι κατευθυνόµενοι από κάποιον γκουρού, άρα και τα θέµατα, τεχνηέντως είναι συγκεκριµένα και προεπιλεγµένα από τους «πνευµατικούς» αρχηγούς. Έτσι συνήθως κατευθύνονται να «ξαναθυµηθούν» τις προηγούµενες ζωές τους, για να τους ενσταλαχθεί µε αυτό τον τρόπο η πίστη στη µετεµψύχωση. Κατευθύ­νονται να διαλογισθούν πάνω στο πρόσωπο του γκουρού για να ενστερνι­σθούν υποτίθεται τις πνευµατικές αξίες που αυτός ενσαρκώνει, αλλά στην πραγµατικότητα, µέσα από κάτι τέτοια πλάγια κόλπα, θα οδηγηθούν να τον θαυµάσουν, να τον θεοποιήσουν, για να τον υπακούουν εύκολα χωρίς αντιρρήσεις και τελικά να γίνουν φερέφωνα και όργανά του.
Είναι βαθειά η πονηριά τους. Με το διαλογισµό, δηλαδή µε την αυτούπνωση και την αυθυποβολή, για να λέµε τα πράγµατα µε τ’ όνο­µά τους, το πρόσωπο οδηγείται να σφυρηλατήσει µόνο του τις πνευµατι­κές του αλυσίδες, µε τις οποίες θα τον δέσουν στο όχηµα της πλάνης τους και θα τον κάνουν ουσιαστικά δούλο τους. Χρησιµοποιούν την ίδια τη νοητική δύναµη του ατόµου, το ίδιο το µυαλό του ατόµου, για να το υποτάξουν. Είναι σαν να σε πείθουν να βγάλεις τα µάτια σου µε τα ίδια σου τα χέρια.
Πονηροί δε άνθρωποι και γόητες προκόψουσι επί το χείρων, πλανώντες και πλανώμενοι» (Τψ. Β’, 3,13) λέει ο απόστολος Παύλος. Δηλαδή « … απατεώνες θα προχωρήσουν εις το χειρότερο και θα πλανούν τους άλλους και θα πλανωνται και αυτοί οι ίδιοι», και όντως οι γκουρού, αυτοί που θέλουν να θεωρούνται «πνευµατικοί αρχη­γοί», «φτασµένοι δάσκαλοι», «θείοι δάσκαλοι», «θεοί», έχουν πλανηθεί πολύ χειρότερα απ’ αυτούς που πλανούν.
Το αποκορύφωµα της πλάνης, της αλαζονείας και της υπερηφανεί­ας είναι να νοµίζεις ότι είσαι θεός, ενώ είσαι µόνο ένας φθαρτός άνθρω­πος, δηµιούργηµα του αληθινού Θεού.

       Να µε ποιό τρόπο φτάνουν οι γκουρού στη θεοποίηση του εαυτού τους. Χρησιµοποιώντας το διαλογισµό, δηλαδή την αυθυποβολή δια της αυτοΰπνωσης, διαλέγουν ως αντικείµενο του διαλογισµού τους το Θεό. Προσπαθούν να ταυτισθούν µαζί Του, να γίνουν ένα µαζί Του, φα­νταζόµενοι ότι είναι οι ίδιοι τους θεοί.

       Ασκούµενοι καθηµερινά για χρόνια και χρόνια µε τις πάρα πάνω τεχνικές (αυθυποβολή) φτάνουν τελικά στο σηµείο να πάρουν τη φαντα­σία τους για πραγµατικότητα, εξαφανίζοντας κάθε ίχνος αµφιβολίας που θα γεννούσε η λογική σκέψη.
Ταυτίζονται τόσο απόλυτα µε τη φαντασία τους, που τελικά πιστεύ­ουν οτι είναι «θεοί». Σχεδόν όλοι οι γκουρού το έχουν διακηρύξει οτι είναι «θεοί» (Σάι Μπάµπα, Μαχαράτζι, Babaji, Κρισναµούρτι, Μουν, κλπ.). Μετά εξακολουθούν να ζουν και να συµπεριφέρονται ως … θεοί, δεχόµενοι τη λατρεία των απαδών τους, που τους έχουν παρασύρει σ’ αuτήν την πλάνη.
Όλη τους η ζωή περνάει µέσα σε µια φαντασίωση. Μακριά από την πραγµατικότητα, µακριά από την αλήθεια, βουτηγµένοι µέσα σ’ ένα ψέµα. Σ’ όλη τους τη ζωή παριστάνουν το «θεό» … Τι να πει κα­νείς; … Βέβαια υπάρχουν κάποια παιδιά που µόλις γεννιούνται τα ανα­κηρύσσουν «θεούς» και τους συµπεριφέρονται και τα διαπαιδαγωγούν µε αυτή την πλάνη. Όπως για παράδειγµα ο γκουρού Μαχαράτζι, που ο πατέρας του, γκουρού και αuτός, του ενστάλλαξε αυτή την πίστη εξ απαλών ονύχων. Το ίδιο συµβαίνει και µε τους Δαλάι Λάµα, που από την παιδική τους ηλικία αναγνωρίζονται ως ενσαρκωµένοι Βούδες.
Είναι πολύ δύσκολο για ένα παιδί, που ακούει αυτά τα πράγµατα από το στόµα του πατέρα η της µάννας του, να ξεφύγει αργότερα. Από µικρός φυλακίσθηκε µέσα σ’ ένα ψέµα, συνήθισε µέσα σ’ αυτό, το πίστε­ψε για αλήθεια και έτσι ούτε καν ψάχνει η αναρωτιέται για την αλήθεια… Είναι τροµερό!!!
Είναι να τους λυπάται κανείς … Θύτες και θύµατα, δεσµώτες της ίδιας πλάνης ..
Ποιός τους πλάνεψε όλους αυτούς; … Τους γκουρού και τους οπα­δούς τους; … Ποιός τους οδήγησε τόσο µακριά από την πραγµατικότη­τα; … Μόνοι τους άραγε βουτήχθηκαν τόσο βαθειά στο ψέµα; …
Κατ’ αρχάς υπάρχει πίσω τους µια πλανεµένη «πνευατική παρά­δοση» χιλιάδων ετών. Μέσα σ’ αυτή γεννιούνται και αναπνέουν. Ο Χριστιανισµός δε ρίζωσε ποτέ στα µεγάλα τµήµατα του πληθuσµου των ινδών. Η αρχαία ειδωλολατρεία κρατά καλά µέχρι τις µέρες µας.
Αυτή η παράδοση συμβάλλει τα µέγιστα στο να πλανηθεί ένας άνθρω­πος και να πιστέψει ο ίδιος και οι άλλοι γύρω του ότι είναι «θεός».
Αλλά µπαίνει το ερώτηµα. Γιατί διατηρείται αυτή η παράδοση µέ­χρι σήµερα; Ποιός τη συντηρεί; Αν ηταν µόνο κούφια λόγια, δε θά είχε σβήσει προ πολλού; …
Είναι αλήθεια και είναι πραγµατικότητα ότι υπάρχoυv κάποια «πνευµατικά» γεγονότα, κάποιες «πνευµατικές» εµπειρίες, κάποια «φώτα», κάποιες «φωνές» που κάνουν τους ανθρώπους να πιστεύουν σ’ αυτή την παράδοση. Δε θέλω να πω περισσότερες λεπτοµέρειες. Θέλω νά πω µόνο ότι το Ευαγγέλιο του Χριστού µας υποδεικνύει τον εφευρέ­τη, το δηµιουργό και συντηρητή της πλάνης. Αυτός είναι «ο δράκων, ο όφις ο µέγας ο αρχαίος, ο καλούµενος Διάβολος και ο Σατανάς, ο πλανών την οικουμένην όλην» (Αποκάλυψη κεφ. 12, στίχο 9).

Τρίτο παράδειγμα

       Είναι η κίνηση του γκουρού Σατυανάντα. Παρουσιάζω εδώ πιο σύ­ντοµα δύο διαλέξεις-µαθήµατα. Πρώτο μάθημα. Το κάνει η ίδια η Σιβαµούρτι. Η αρχηγός της κίνησης στην Ελλάδα. Κατάγεται από την Αυστραλία. Κάµποσοι γνωστοί µου την είχαν για γκουρού.
Είµαστε γύρω στα είκοσι άτοµα. Όλοι είχαµε ηλικία κάτω από τα εικοσιπέντε. Μας βάζει πρώτα να κάνουµε κάποιες σωµατικές ασκήσεις (ασάνες) ώστε, όταν µας λέει να κάτσoυμε σταυροπόδι και να χαλαρώ­σουµε, το σώµα µας το κάνει … ευχάριστα.
- Κλείστε τα µάτια, λέει, και υπακούµε.
- Αποκτήστε επίγνωση του πνευµατικού χώρου που βρίσκεται µπροστά στο πρόσωπό σας, ξαναλέει.
Ένα σκοτάδι απλώνεται µπροστά µου. Προσπαθώ να το ψηλαφήσω, να βρω τα όρια του.
- Φαντασθείτε ένα κερί που καίει, µέσα σ’ αυτόν το χώρο.
- Προσπαθούµε.
- Ανοίξτε τα µάτια και κοιτάξτε επίµονα και σταθερά τη φλόγα του κεριού που καίει µπροστά σας.
Κάποιος εν τω µεταξύ όντως έχει ανάψει ένα µεγάλο κερί. Αφού το κοιτάµε έντονα και σταθερά για λίγα λεπτά χωρίς να µιλάει κανείς, µας ξαναδιατάζει.
- Κλείστε τα µάτια, και κρατήστε την εικόνα του κεριού µπροστά στα µάτια σας.
Τώρα τα πράγµατα είναι απτά. Υπάρχει το µεταίσθηµα. Όπως όταν κοιτάµε κατάµατα τον ήλιο, µετά για λίγη ώρα όπου και να στρέ­ψουµε τα µάτια µας, ακόµα και να τα κλείσουµε, «βλέπουµε» τον ήλιο λόγω του έντονου ερεθισµού του οπτικού νεύρου, που διατηρεί την αρχι­κή εικόνα. Τέτοιου είδους µεταίσθηµα δηµιουργείται και µε το κερί. Έτσι η εικόνα του κεριού υπάρχει µπροστά µας. Δε χρειάζεται να έχει κανείς ανεπτυγµένη φαντασία για να δει το κερί.
- Προσπαθήστε να διατηρήσετε την εικόνα σταθερή και καθαρή µπροστά σας µε κλειστά µάτια, ξαναλέει.
Όντως τα καταφέρνω.
- Τώρα προσπαθήστε να δείτε ένα όµορφο κόκκινο τριαντάφυλλο …
Δείτε το ολοζώντανο … µε τις σταγόνες της δροσιάς πάνω του … Έδω βέβαια δουλεύει η φαντασία πια … συνεχίζουµε µε άλλες εικόνες.
Μετά από λιγα λεπτά σταµατάµε την άσκηση.
«- Αυτός ο χώρος µπροστά σας λέγεται Τσίτακας και είναι ο χώρος της πνευµατικής δράσης. Μπορεί κανείς να αναπτύξει αυτόν το χώρο και την ικανότητα να δέχεται και να εκπέµπει εικόνες» λέει πάλι ή Σι­βαµούρτι.
Μάλιστα … σοβαρή δήλωση … µεγαλεπίβολη … κάτι σαν τηλεπάθεια … παραψυχικές δυνάµεις κλπ …. ας το δούµε όµως …… και εδώ προφανώς δούλεψε εκείνη η ενέργεια του νου που λέγεται στη δυτική επι­στήµη φαντασία.
Έχουµε δηλαδή µια προτροπή, µέσω του δελεασµού της απόκτη­σης τηλεπαθητικής δύναµης, από την αρχηγό της κίνησης να καλλιερ­γήσουµε τη φαντασία µας. Ήδη γευτήκαµε µια από τις µεθόδους που χρησιμοποιούνται. Η φαντασία λοιπόν είναι κάτι που εκτιμάται από αuτούς, είναι πνευµατική αξία γι’ αυτούς.
Το πρόβληµα βέβαια µε τη φαντασία είναι ότι … δεν είναι πραγµατι­κότητα. Και συνήθως εµείς οι άνθρωποι προτιμούµε να ζούµε στην πραγµατικότητα που έχει πολύ µεγαλύτερη αξία.
Η «ζωή» στο χώρο της φαντασίας είναι ανύπαρκτη, ψεύτικη, … καπνός, … τίποτα. Όσο πε­ρισσότερο χρόνο ξοδεύουµε ως υπάρξεις κινούµενοι µέσα στό χώρο της φαντασίας, τόσο λιγότερο ζούµε, τόσο περισσότερο υποβαθµίζουµε τη ζωή µας.
Βέβαια η φαντασία µπορεί να είναι χρήσιµη σε αρκετές περιπτώσεις, αλλά όταν γίνεται τρόπος ύπαρξης, τότε είναι σκέτη καταστροφή.
Πολλά άτοµα, που αντιµετωπίζουν δυσκολίες µε την πραγµατικό­τητα, προσπαθούν να βρούν παρηγοριά στη φαντασία τους. Έτσι «δρα­πετεύουν» από την πραγµατικότητα και φαντάζονται τα πράγµατα όπως τα θέλουν. Αυτή είναι η διαδικασία της τρέλας. Ο άλλος φαντά­ζεται ότι είναι ο Μέγας Ναπολέων … Όµως δεν µπορεί να ξεφύγει από τη δυστυχία του και από τον πόνο του … Το πολύ-πολύ να τον κλείσουν στο ψυχιατρείο.
Άλλοι πάλι καταφεύγουν στα ναρκωτικά. Εκεί «βιώνουν» φαντα­στικές καταστάσεις και «πραγµατικότητες». Αρκετοί απ’ αυτούς στο τέ­λος δεν µπορούν να ξεχωρίσουν τη φαντασία τους από την πραγµατικό­τητα και αποκτούν διάφορες έµµονες ιδέες, η και παράνοιες … Τρελαίνο­νται δηλαδή. Οι περισσότεροι σχοινοβατούν καιπροσπαθούν να ισορροπήσουν ανάµεσα στην πραγµατικότητα και στην ψευδή, φαντασιώδη συνείδηση, που τους δηµιουργεί η κατάχρηση της φαντασίας που γίνε­ται µε τη λήψη ναρκωτικών. Οπωσδήποτε έχουν προβλήµατα µε τον πραγµατικό κόσµο και έχουν ανάγκη βοήθειας.
Αυτά τα λίγα τα φέρνω σαν παραδείγµατα, σαν κακά παραδείγµα­τα, για το πού µπορεί να οδηγήσει ένα άτοµο η κατάχρηση της φαντα­σίας του … Έτσι για να µην ενθουσιαζόµαστε εύκολα και επιπόλαια µε τα καινούργια παιχνιδάκια που µας πλασάρουν από την Ανατολή, γαρνιρισµένα µε εξωτική σοφία, µε διάφορες ιστορίες µε υπεράνθρωπους γκουρού … και µε πλάγιες τεράστιες υποσχέσεις οτι θα γίνουµε, σύντοµα µάλιστα, και εµείς τέτοιοι … έτσι για να είµαστε λίγο υποψιασµένοι για τους πιθανούς κινδύνους που κρύβουν.

       Δεύτερο μάθημα. Γίνεται σε µια µεγάλη αίθουσα ενός άσραµ στην Ινδία. Δασκάλα είναι µια γυναίκα σουάµι (= Ινδουιστής µοναχός) που είναι Ευρωπαία και για χρόνια µαθήτρια του γκουρού. Φοράει τα πορτοκαλί ράσα.
Οι µαθητές είναι διάφοροι επισκέπτες του άσραµ. Από µικρά παι­δάκια µέχρι µεσήλικες. Η γιόγκα-νίντρα διαφηµίζεται ως η γιόγκα της χαλάρωσης και απευθύνεται σε ανθρώπους που ζουν µέσα στη σύγ­χρονη κοινωνία.
Μας βάζει να ξαπλώσουµε ανάσκελα στο πάτωµα, χωρίς να ακου­µπάει ο ένας τον άλλο, να βολευτούµε όσο καλύτερα µπορούµε.
- Κλείστε τα µάτια και ησυχάστε … χαλαρώστε.
Οι οδηγίες έρχονται αργά, για να έχουµε χρόνο να τις εκτελούµε. Απόλυτη σιωπή επικρατεί στην αίθουσα και ακούγεται µόνο η φωνή της σουάµι.
- Νοιώστε το σώµα σας να γίνεται βαρύ … πολύ βαρύ … είναι αδύνατο να το µετακινήσετε … νοιώστε τα σηµεία επαφής µε το δάπεδο … (παύση για λίγα λεπτά ) … Τώρα νοιώστε το σώµα σας πολύ ελαφρύ … να αιωρείται πά­νω από το πάτωµα … είστε έτομοι να πετάξετε … Τώρα ξεχάστε το σώµα σας και δείτε µέσα στο νου σας ένα όµορφο ηλιοβασίλεµα … τώρα ένα κίτρι­νο λουλούδι … έναν όµορφο καταρράκτη … ένα λαµπερό ήλιο.
Οι όµορφες εικόνες διαδέχονται η µια την άλλη. Τις βλέπω όλες πολύ παραστατικά … Είναι σαν να παρακολουθείς ένα ντοκυµαντέρ µέσα στον νου σου. Η φωνή της δασκάλας είναι ήρεµη και σταθερή, µε κανο­νικό ρυθµό. Η όλη διαδικασία πρέπει να χράτησε γύρω στη µία ωρα.
- Τώρα αποκτήστε ξανά επίγνωση του σώµατός σας … κινήστε αργά-αργά τα µέλη σας.
Πράγµατι νοιώθω το σώµα µου βαρύ, δεν µπορώ να κινηθώ γρή­γορα.

        – Ανοίξτε τα µάτια σας σιγά-σιγά και αποκτήστε αίσθηση του δω­µατίου. Σηκώνοµαι σιγά-σιγά. Είναι σαν να σηκώνοµαι από βαθύ ύπνο.
Κοιτάζω γύρω µου. Oι περισσότεροι από µας µοιάζουν σαν να έχουν µόλις ξυπνήσει … Μερικοί όµως είναι ακόµα ξαπλωµένοι στο πάτωµα. Τους πήρε ο ύπνος!! Αυτοί κοιµούνται κανονικά!!
- Ξυπνήστε τους, λέει χαµογελώντας η δασκάλα …
Τους ξυπνάµε σιγά-σιγά και όλο απορία αντικρύζουν τα ειρωνικά χαµόγελα των υπόλοιπων.
Αυτό είναι ένα µάθηµα της Γιόγκα-Νίντρα, όπως βάπτισαν αυτή τη διαδικασία. Τι έγινε τώρα; … ας σχεφτούµε. Κατ’ αρχάς υπήρχε η σουά­µι που έδινε εντολές και εµείς τις εκτελούσαµε. Ίσως έτσι «µαθαίνουµε» εκτός των άλλων να υπακούµε και στους σουάµι … Μετά όλα αυτά δια­δραµατίσθηκαν µέσα στο νου µας. Νοιώσαµε και αισθανθήκαµε, όπως ήθελε η σουάµι … να το πούµε υποβολή; … Παραδώσαµε τον έλεγχο του νου µας στα χέρια της και µας πήγαινε όπου ήθελε. Είχε πλήρη έλεγ­χο του νου µας για κάποιο χρονικό διάστηµα … Αυτό βέβαια έγινε µε τη θέλησή µας. Δεχτήκαµε να υποστείλουµε, να παραµερίσουµε, να εξαφανίσουµε την προσωπική µας θέληση καί να δεχθούµε να µας οδη­γεί η δική της θέληση. Αποκτούν πάνω µας τόση εξουσία, όση τους παραχωρούµε.
Φαντάζεστε να εξασκούµε αυτή τη µέθοδο καθηµερινά; … Πόσο πιο έντονα θα γίνουν τα πάρα πάνω φαινόµενα; … Μήπως στο τέλος θα επι­θυµούµε να µας οδηγεί κάποιος σουάµι σ’ όλες τις δραστηριότητες της ζωής µας; … Μήπως αυτό εκτός από µία µέθοδος χαλάρωσης είναι και µία τεχνική υποταγής;.
Παρατραβηγµένο;. Νοµίζετε ότι είναι παρατραβηγµένο; … Κάποιος  γκουρού είπε στους µαθητές του. «Ο νους σας σας δηµιουργεί προβλή­µατα. Είναι γεµάτος από αντιθέσεις, συγκρούσεις, άγχος, αµφιβολίες, διλήµµατα και άγνοια. Παραδώστε το νου σας σε µένα και θα σας ελευθερώσω από όλα αυτά» … Αυτή η δήλωση µπορεί να εκληφθεί ως µεγαλοψυχία του γκουρού, που θα φορτωθεί στους παντοδύναµους και πάνσοφους ώµους του τους προβληµατικούς νόες των οπαδών του … µπορεί όµως ο άνθρωπος να είναι πονηρός … για να σκεφτούµε αυτή την πιθανότητα … για σκεφτείτε τι θα συµβεί, όταν κάποιος άλλος θα σκέφτε­ται και θα αποφασίζει για σας, για τη ζωή σας; … για σκεφτείτε κάποιο πρόσωπο που πείθεται στον ινδό γκουρού και αυτοκαταργείται ως ελεύ­θερη βούληση, ως ελεύθερο σκεπτόµενο πρόσωπο, και παραδίδει την ελευθερία που του χάρισε ο Θεός, για να την διαχειρισθεί ο ίδιος, στα χέρια ενός ινδού γκουρού, που µπορεί να είναι κακός και πονηρός και να θέλει να τον εκµεταλλευθεί … αν είναι ετσι τα πράγµατα, τότε δεν έχουµε µια προσπάθεια υποταγής και πνευματικής δουλείας;
Αλλά ας πάµε πάρα κάτω. Τι άλλο έγινε στο µάθηµα της Γιό­γκα-νίντρα; Δεν έχετε ακούσει για τον υπνωτισµό, όπου ένα άτοµο ισχυρής θέλησης (ο υπνωτιστής) επιβάλλει τη θέλησή του πάνω σ’ ένα άτοµο ασθενικής θέλησης (τον υπνωτιζόµενο) και τον κάνει υποχείριό του, δίνοντάς του εντολές που τις εκτελεί χωρίς να σκέφτεται; Όλα αυτά βέβαια γίνονται µέσα από κάποιες διαδικασίες, µέσα από κάποιες τεχνικές. Δε σας µοιάζει αυτό το µάθηµα της γιόγκα-νίντρα µια περί­πτωση οµαδικής ύπνωσης; … Βέβαια όσο πιό συχνά γίνεται, τόσο πιο έντονη και βαθειά θα γίνεται σιγά-σιγά η ύπνωση.
Τι άλλο έγινε σ’ αυτό το «µάθηµα»; Ποιά δύναµη, ποιά ενέργεια του νου δούλευε; … Δε φανταζόµασταν συνέχεια επί µια ώρα διάφορες όµορφες εικόνες; Δεν είχαµε κλείσει τα µάτια µας, δεν είχαµε αποκοπεί από το περιβάλλον µας, δε ζήσαµε για µια ώρα περίπου µέσα στη φα­ντασία µας;

       Συμπέρασμα. Η φαντασία λοιπόν είναι η κυρίαρχη δραστη­ριότητα. Η φαντασία καλλιεργείτο και χρησιµοποιείτο ταυτόχρονα. Η γιόγκα-νίντρα λοιπόν δουλεύει µε τη φαντασία.
Θέλω να το υπογραµµίσω αυτό, για να δείξω τη µεγάλη αντίθεση που υπάρχει ανάµεσα στη γιόγκα και την ορθόδοξη ασκητική. Η ορθό­δοξη ασκητική απορρίπτει τη φαντασία και προσκολλάται πολύ έντονα στην πραγµατικότητα. Θεωρεί τη φαντασία ως µιά επικίνδυνη και άχρηστη (για πνευµατικά θέµατα πάντοτε µιλώντας) περιοχή που χρη­σιµοποιείται κατ’ εξοχήν από το διάβολο. Οι ασκητικοί Πατέρες ονο­µάζουν τη φαντασία «γέφυρα των δαιµόνων», το δε διάβολο τον ονοµά­ζουν «µεγάλο σκηνοθέτη» και φαντασιοκόπο. Μέσω αυτής ο διάβολος προσπαθεί να επηρεάσει τον ανθρώπινο νου. Την ενέργεια της φαντα­σίας την ξεχωρίζουν και τη διαστέλλουν ξεκάθαρα και απόλυτα από την πραγµατική ενέργεια της Χάριτος του Χριστού και του Αγίου Πνεύµατος. Η ενέργεια αυτή του Αγίου Πνεύµατος γίνεται αντιληπτή «εν εγρηγόρσει», µέσα σε πλήρη συνείδηση και πάντοτε έξω από το χώρο της φαντασίας … Αλλά ας αφήσουµε τα ίδια τα πατερικά κείµενα να µιλήσουν.

       Το κείµενο που ακολουθεί, γραµµένο στη γλώσσα της εποχής του, είναι του Αγίου Νικοδήµου του Αγιορείτου, από το βιβλίο του «Ο Αόρατος Πόλεµος». Αυτό το βιβλίο µου το είχε συστήσει ο γέροντας Παΐσιος. Ο Άγιος Νικόδηµος είχε µελετήσει τα αρχαία ασκητικά κεί­µενα των χριστιανών Πατέρων και είναι αυτός που συνέθεσε τις µεγά­λες ανθολογίες αυτών των κειµένων µε τίτλους «Φιλοκαλία» και «Ευερ­γετινός», τα κατ’ εξοχήν αναγνώσµατα των ορθόδοξων µοναχών. Ζώ­ντας ο ίδιος µε τον ίδιο τρόπο που ζούσαν οι Πατέρες και έχοντας τις ίδιες πνευµατικές εµπειρίες ήταν σε θέση να κατανοεί βιωµατικά και όχι µόνο αφηρηµένα φιλοσοφικά τα θέµατά του.

Συνοψίζοντας λοιπόν την Πατερική εµπειρία της Εκκλησίας του Χριστού γράφει:

       «Αφού είποµεν περί της διορθώσεως των αισθήσεών µας, ακό­λουθον είναι να είπωµεν εδώ και πως πρέπει να διορθώσωµεν την φαντασίαν και ενθύµησίν µας επειδή και κατά την γνώµην όλων σχεδόν των φιλοσόφων η φαντασία και ενθύµησις δεν είναι άλλο, πάρεξ µια τύπωσις όλων εκείνων των αισθητών πραγµάτων, που είδαµεν, ηκούσαµεν και εµυρίσθηµεν και εγεύθηµεν και επιάσαµεν. Και δια να είπω µε συντοµίαν, η φαντασία και η ενθύµησις Είναι µια εσω­τερική κοινή αίσθησις, η οποία φαντάζεται και θυµάται καθαρά όλα, όσα αι εξωτερικαί πέντε αισθήσεις µας έφθασαν να προαισθανθούν. Και τρόπον τινά η µεν αίσθησις και τα αισθητά παροµοιάζουν µε την βούλαν, η δε φαντασία µε τον τύπον της βούλας.
Εδόθη δε εις ηµάς η φαντασία αύτη και ενθύµησις µετά την πα­ράβασιν δια να την µεταχειριζώµεθα, όταν αι εξωτερικαί µας αισθή­σεις ησυχάζουν, και όταν δεν έχωµεν έµπροσθέν µας παρόντα τα αισθητά εκείνα πράγµατα, που επέρασαν από τας αισθήσεις και ετυπώθησαν εις αυτήν. Επειδή γαρ είναι αδύνατον να έχωµεν πάντοτε παρόντα όλα, όσα είδαµεν και ηκούσαµεν και εµυρίσθηµεν και εγεύθηµεν και επιάσαµεν, δια τούτο τα φέρνοµεν έµπροσθεν µας µε την φαντασίαν και ενθύµησιν, που τα έχει τυπωµένα, και έτσι οµι­λούμεν δι’ αυτά και στοχαζόµεθα, ωσάν να τα είχαµεν και παρόντα.
Χάριν παραδείγµατος σύ πήγες µιαν φοράν και είδες την Σµύρ­νην, έπειτα έφυγες από εκεί και πλέον δεν την βλέπεις µε την εξωτε­ρικήν αίσθησιν των οµµατίων, αλλ’ όµως µε την εσωτερικήν αίσθη­σιν  δηλ. µε την φαντασίαν και ενθύµησιν, όποταν θέλης παρασταί­νεις την Σµύρνην έµπροσθέν σου και την θεωρείς, ωσάν να ήτο και παρόν, µε τον ίδιον σχήµα και διάστηµα και µέγεθος και τοποθεσίαν που έχει, όχι πως τότε πηγαίνεις και βλέπεις την Σµύρνην (καθώς λογιάζουν τινές αµαθείς). Αλλά πως βλέπεις την Εικόνα της Σµύρ­νης, την οποίαν έχει τυπωµένην µέσα η φαντασία και η ενθύµησίς σου. Αυτή η φαντασία των αισθητών είναι, που µας ενοχλεί και µέ­σα εις τους ύπνους, και µας κάνει να βλέπωµεν τα διάφορα και πο­λυποίκιλα ονείρατα, εις τα οποία πρόσεχε να µη πιστεύης ποτέ!!!.
Επειδή δε η φαντασία αύτη είναι µία άλογος και χονδρή τύπω­σις των πέντε αισθήσεων, φαντάζεται τα αισθητά µε το σχήµα και χρώµα και τις διαστάσεις των, ως είπαµεν:
Α’) Ήξευρε, ότι ο Θεός καθώς είναι έξω από όλας τας αισθήσεις οµού και τα αισθητά, και έξω από κάθε σχήµα και χρώµα διάστασιν και τόπον, ως πάντη ασχηµάτιστος και ανείδεος και πανταχού ων και υπέρ το παν, έτσι είναι και έξω από κάθε φαντασίαν. Καί ακολούθως ήξευρε, ότι η φαντασία είναι µία δύναµις της ψυχής που δεν έχει επιτηδειότητα να ενωθή µε τον Θεόν δια τα τοιαυτά της ελατ­τώµατα!!!.

       B’) Ήξευρε, ότι και ο εωσφόρος και πρώτος των Αγγέλων, όντας πρότερον ανώτερος της αλόγου φαντασίας και έξω από κάθε σχήµα και χρώµα και αίσθησιν, ως νους λογικός και άϋλος, και ασχηµάτι­στος, και ασώµατος ύστερον φαντασθείς και σχηµατίσας τον νουν του µε την ισοθεΐαν, έπεσεν από εκείνην την ανείδεον και ασχηµάτι­στον και απαθή και ενιαίαν αϋλίαν του νοός, κάτω εις την πολυσχη­µάτιστον και πολυµέριστον και παχυλήν ταύτην φαντασίαν, καθώς είναι γνώµη πολλών θεολόγων, και έτσι από Άγγελος ασχηµάτι­στος και άϋλος και απαθής έγινε διάβολος υλικός, τρόπον τινά, πο­λύσχηµος και εµπαθής². Δια τούτο και ονοµάζεται από τους θείους Πατέρας ζωγράφος παντοµίµητος και όφις πολύµορφος και την γην των παθών εσθίων, φαντασιοκόπος και άλλα τοιαύτα ονόµατα. Από δε τον ίδιον Θεόν παρασταίνεται ως σωµατοπεποιηµένος δράκων µε ουράν, µε νεύρα, µε πλευράς, µε ράχιν, µε ρίνα, µε οφθαλµούς, µε στό­µα, µε χείλη, µε δέρµα, σάρκας και άλλα µέλη τοιαύτα. (Όρα και εις το µ’ καί µα’ κεφάλαιον του Ιώβ). Όθεν εκ τούτων µάθε, αγαπητέ, ότι η ποικιλόµορφος φαντασία, καθώς είναι εφεύρηµα και φαντασία του διαβόλου, έτσι είναι και ποθητή κατά πολλά εις αυτόν. Επειδή κατά τους Αγίους³ αυτή είναι το γεφύρι, δια µέσου του οποίου διαπε­ρώντες οι φονικοί δαίµονες, σµίγουν µε την ψυχήν και έτσι την κά­µνουν κατοικητήριον αισχρών και πονηρών και βλασφήµων λογι­σµών και όλων των ακαθάρτων παθών, ψυχικών και σωµατικών.

       Γ’) Ήξευρε ότι, κατά τοv θεολογικώτατοv άγιον Μάξιµοv, και ο πρωτόπλαστος Αδάµ εκτίσθη από τοv Θεόv χωρίς φαvτασίαv. Επειδή ο vους εκείνου, καθαρός εvοειδής και εvεργεία vους ωv, δεv ετυπούτο ούτε εσχηµατίζετο από τας αισθήσεις και τα είδη τωv αισθητώv. Αλλά χωρίς vα µεταχειρισθή τηv κατωτέραv δύvαµιv της φαvτασίας και vα φαvτασθεί σχήµατα και χρώµατα και είδη και δια­στάσεις, εθεώρει µε τηv αvωτέραv δύvαµιv της ψυχής, ήτοι τηv διά­νοιαν µόvους γυµvούς και ψιλούς τους λόγους τωv όvτωv αΰλως, καθαρώς και Πvευµατικώς. Αλλ’ ο αvθρωποκτόvος διάβολος, κα­θώς αυτός έπεσεv από τηv φαvτασίαv, έτσι έκαµε και τοv Αδάµ vα σχηµατίση τοv voυv του µε τηv ισοθεΐαv και vα πέση από τηv ιδίαv φαvτασίαv αυτήv, και έτσι από εκείvηv τηv vοεράv, ισάγγελοv, εvιαί­αν, λογικήv και ασχηµάτιστοv ζωήv εκριµvίσθη ο ταλαίπωρος εις τηv αισθητικήv, πολυµέριστοv και πολυσχηµάτιστοv φαvτασίαv ταύτηv και τωv αλόγωv ζώωv κατάστασιv. Επειδή και τωv αλόγωv ζώωv κυρίως ιδίωµα είναι η φαvτασία και όχι τωv λογικώv.
Αφού δια µίαv φοράv έπεσεv ο άvθρωπος εις τηv τοιαύτηv στά­σιv, ποίος δύvαται vα είπη εις πόσα πάθη εις πόσα κακά και εις πό­σας πλάvας κατεκριµvίσθη διά µέσου της φαvτασίας; Εγέµισε τηv ηθικήv φιλοσοφίαv από διαφόρους απάτας⁵. Εγέµισε τηv φυσικήv από πολλάς ψευδοδοξίας⁶ και εγέµισε την θεολογίαν από διεφθαρµέ­να και ψευδή δόγµατα. Διότι πολλοί και παλαιοί και νεώτεροι, θέλο­ντες να θεωρήσουν και να λαλήσουν περί Θεού και των του Θεού απλών, ασχηµατίστων και αφαντάστων µυστηρίων, όπου ενεργεί η ανωτάτη δύναµις της ψυχής, ήτοι ο νους, προτού ακόµη να καθαρί­σουν τον νουν τους από τα εµπαθή σχήµατα και εικόνας της φαντα­σίας των αισθητών πραγµάτων, αντί αληθείας ευρήκαν ψεύδος.

       Και το µεγαλύτερον κακόν είναι ότι και το ψεύδος αυτό το εναγκαλίσθησαν και το κρατούν δυνατά ως αληθές και όντως ον, και αντί δια θεολόγοι εφάνησαν φαντασιολόγοι παραδοθέντες εις αδό­κιµον νουν κατά τον Απόστολον.
Λοιπόν, συ αδελφέ, εάν αγαπάς να ελευθερωθείς µε ευκολίαv από τας πλάνας αvτάς και τα πάθη, εάν ποθείς να φύγης από τας διαφό­ρους παγίδας και τέχνας του διαβόλου και εάν επιθυµείς να έvωθείς µε τον Θεόν και να επιτύχης τον θείον φωτισµόν και την αλήθειαν, πολέ­µει, αλλά µε όλας τας δυνάµεις πολέµει, να ξεγυµνώσης τον νουν σου από τα σχήµατα και χρώµατα και διαστήµατα, και γενικώς από κά­θε φαντασίαν και ενθύµησιν των αισθητών πραγµάτων, καλών τε και κακών. Επειδή όλα αυτά είναι ωσάν µολυσµοί και λάσπες και σκοτει­νάδες, που µολύνουν την καθαρότητα και ευγέvειαv και λαµπρότητα του νοός και παχύνουν την αϋλίαν του. Και σχεδόν κανένα πάθος ψυχικόν η σωµατικόν δέν ηµπορεί να πλησιάσει εις τον νουν, πάρεξ δια µέσου της φαντασίας ταύτης των αισθητών. Αγωνίζου δε να φυ­λάξης αυτόv τον νουν σου αχρωµάτιστον, ασχηµάτιστον, ανείδεον και καθαρόν, καθώς τον έκτισεν ο Θεός».

       Ενώ λοιπόν οι Χριστιανοί αποφεύγουν «σαν το διάβολο» τις φαντα­σίες κατά τη διάρκεια της προσευχής, αντίθετα όλοι οι γκουρού καί οι Νεοεποχίτες την καλλιεργούν και την αναπτύσσουν µε τα διάφορα είδη «διαλογισµού». Την εγκωµιάζουν καί τη θεωρούν «όχηµα» και τρόπο, για να πλησιάσουν το «θεό».

Βέβαια άλλος ο δικός τους ο «θεός» καί άλλος ο Χριστός.

       Στις µέρες µας ζούµε µια εξάπλωση των Νεοεποχικών οργανώσε­ων που συστηµατικά καλλιεργούν τή φαντασία στά µυαλά των οπαδών τους. Έτσι βρίσκει πρόσφορο έδαφος ο Διάβολος να τους «παίζει σινε­µά», όπως έλεγε ο γέροντας Παΐσιος.

       Έτσι λοιπόν, και από την αντίθεση µεταξύ διαλογισµού και χρι­στιανικής προσευχής φαίνεται η µεγάλη διαφορά που υπάρχει µεταξύ µας. Όσο κι αν αυτοί θέλουν να παρουσιάζονται ως παρόµοιοι καί πα­ραπλήσιοι και ανώτεροι, υπάρχει «µέγα χάσµα» µεταξύ µας. Όσο δια­φέρει το φως από το σκοτάδι, ο Θεός από το Διάβολο, τόσο διαφέρει ο Χριστός και η Εκκλησία Του από τους Γκουρού και τις Νεοεποχικές οργανώσεις τους.

Φαίνετε επίσης και το μέγα χάσμα που υπάρχει μεταξύ του Ορθοδόξου και του ινδουιστικού ή κάθε είδους  ανατολικού μοναχισμού.                       http://www.impantokratoros.gr/Dialogismos-Fantasia.el.aspx