Ο ιερομόναχος Αμβρόσιος Λάζαρης γεννήθηκε στις 21 Δεκεμβρίου 1912 στα Λαζαράτα Λευκάδος.Πατέρας του ληταν ο Παναγιώτης Λάζαρης και μητέρα του η Ελουίζα.Το ζευγάρι είχε πέντε παιδιά.Το κοσμικό όνομα του ιερομ.Αμβρόσιου ήταν Σπυρίδων.Το 1935 μπήκε στο Άγιον Όρος.
Ο ίδιος διηγείται:<<Όταν φτάσαμε στην Ξηροποτάμου ,στην πύλη,ρωτήσαμε τι γίνεται ρε παιδιά;Οι Άγιοι Τεσσαράκοντα Μάρτυρες κατέβηκαν από την εικόνα και μιλούσαν μεταξύ τους επί 20 λεπτά της ώρας.Κι εγώ τα έχασα.Θεέ μου,τι γίνεται,λέω.Οι Τεσσαράκοντα Μάρτυρες κατέβηκαν στο προαύλιο του Ναού!Λοιπόν σε λίγο χάθηκαν οι Άγιοι.
Τα χασα κι εγώ.Ρώτησα κάποιον. Ποιοί ήσαν αυτοί έξω που μιλούσαν,κάτι στρατιώτες;Που πήγαν κι έφυγαν;Ποιοί στρατιώτες; μου λέει.Καθίσαμε εκεί και την άλλη μέρα πήγαμε στην Κουτλουμουσίου.>>Για μια μικρή περίοδο παρέμεινε και εκτός Μοναστηριού,στην παναγούδα,ένα κελί που άρχισε να κτίζει ο ίδιος και όπου έμεινε αργότερα ο Γέροντας Πα'ί'σιος.Στην κατοχή είχε πάει να μαζέψει σύκα χωρίς να πάρει άδεια ή ευλογία από τον Ηγούμενο και έπεσε από την συκιά κι έσπασε το πόδι του.Τον βρήκε ο αγροφύλακας του Μοναστηριού και τον μετέφερε στην Μονή.Εκείνη την εποχή δεν υπήρχε γιατρός στο Άγιον Όρος,ούτε φάρμακα.Δεν έβρισκες τίποτα από τέτοια πράγματα,ερημιά τα πάντα.Ευτυχώς,εκεί στην σκήτη την Κουτλουμουσιανή ήταν ένας[Θεός σχωρέσ' τον]που ήξερε από γόνατα σπασμένα και τα έφτιαχνε.Και πήγε ένας καλόγερος και τον πήρε στο νοσοκομείο του Μοναστηριού.Μπροστά από το νοσοκομείο ήταν το εκκλησάκι των Αγίων Αναργύρων.<<Φώναζα,τσίριζα,γιατί πονούσα πάρα πολύ και κάθισα όλο το απόγευμα και το βράδυ.Κατά τις 12 τη νύχτα τι γίνεται ,λέτε;Είδα να κατεβαίνουν από τον τρούλο ζωντανοί οι Άγιοι Ανάργυροι,Κοσμάς και Δαμιανός,να έρχονται,και έλαμψε ο τόπος."Ε,τον κακομοίρη"λέει ο Άγιος Δαμιανός,"πως τό 'κανε το πόδι"Λοιπόν έρχεται μπροστά στην κεφαλή ο Άγιος Κοσμάς και λέει στον Άγιο Δαμιανό "Πήγαινε εκεί στο πόδι ,και πιάσ 'το με τα χέρια και τράβα το προς τα έξω.
"Γιατί είχε στραβώσει ,το είχε καταπλακώσει με το άλλο πόδι.Και πάει ο Άγιος και τραβάει το πόδι στα ίσια.Έναν πόνο ..δεν λέγεται.Εκείνο το τράβηγμα το κανε,εκκόλησε το πόδι.Να δείτε το θαύμα των Άγίων Αναργύρων!Μεταξύ τους μιλούσαν αλλά δεν καταλάβαινα."Ήλθαμε να σε βοηθήσουμε"λέει ο Άγιος Κοσμάς"μη φοβάσαι θα περάσει"Και τι γίνεται.Με το τράβα που έκανε πέρα,εκκόλησε το πόδι.Τα κόκκαλα,τα κρέατα,όλο το γύρω γύρω,δεν εφαίνονταν τίποτα.Εγώ μόλις έγινε αυτό,σταμάτησε ο πόνος και σηκώνομαι αμέσως επάνω και χόρευα και τραγουδούσα κι έψελνα...ούτε καταλάβαινα εκείνη την ώρα.Σηκωθήκανε οι καλογέροι στο πόδι .Θα τρελλάθηκε από τους πόνους ο καλόγερος,είπαν.Τέτοια ώρα να τραγουδάει και να ψέλνει!Έρχονται λοιπόν στο νοσοκομείο.Μνησθητί μου Κύριε!λένε.Τι σηκώθηκες;Κάτσε κάτω,θα σπάσεις και τ άλλο πόδι."Για κοιτάξτε να δείτε ,"λέω"Αυτοί οι δύο που είναι μέσα στον θρόνο τους εκεί,ήρθανε πριν από ώρα ,ο ένας στο κεφαλι κι ο άλλος στα πόδια ,τραβήξανε το πόδι και το φτιαξαν και τώρα δεν υπάρχει τίποτα..Όλη την νύκτα δεν κοιμήθηκαν οι καλόγεροι και το πρωί έκαναν λειτουργία.Πήγα στην λειτουργία κι εγώ.Τρεις μέρες έκαναν λειτουργία.Έκατσα 2-3 μέρες στο νοσοκομείο και μετά έφυγα.>> ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ<<ΓΕΡΩΝ ΑΜΒΡΟΣΙΟΣ ΛΑΖΑΡΗΣ-Ο πνευματικός της Μονής Δαδίου.-ΕΚΔΟΤΙΚΟΣ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΣ Π.ΚΥΡΙΑΚΙΔΗΣ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου