ΣΤΙΧΟΙ ΛΕΟΝΤΟΣ ΤΟΥ ΣΟΦΟΥ ΒΑΣΙΛΕΩΣ, ΔΙΑ ΤΟΝ ΑΠΟΝ ΚΑΙ ΘΑΥΜΑΤΟΥΡΓΟΝ ΙΩΑΝΝΗΝ ΒΑΣΙΛΕΑ.

Mετά από παράκληση πολλών φίλων και μελών του μπλογκ παρουσιάζουμε τις βασικότερες προφητείες δακτυλογραφημένες και όχι σκαναρισμένες. ΣΤΙΧΟΙ ΛΕΟΝΤΟΣ ΤΟΥ ΣΟΦΟΥ ΒΑΣΙΛΕΩΣ, ΔΙΑ ΤΟΝ ΑΠΟΝ ΚΑΙ ΘΑΥΜΑΤΟΥΡΓΟΝ ΙΩΑΝΝΗΝ ΒΑΣΙΛΕΑ.

Ό νεκρός ήδη καί θέα λελυσμένος. ΟΤδασι πολλοί καν μηδείς αυτόν βλέπη ώς εκ μέθης δέ φανείς αθρόως. Σκήπτρα κρατήσαι τήσδε τής Βασιλίδος ώς εξ ύπνου γάρ φανερωθείς αθρόως. "Αξατε τούτον εις Βασιλείους δόμους ούτος κρατήσει τετράκις εννέα χρόνους. Καί πάλιν έξεις Έπτάλοφε τό κράτος. "Απιτε σπουδή πρός δυσμάς έπταλόφου εϋρητε δ' άνδρα οικέτην έμόν φίλον. "Αξατε τούτον εις Βασιλείους Δόμους Μηνόκρανον, μείλιχον, πραΰν, ύψίνουν. Τό δέ μέλλον όξύτατον είδέναι μάλλον καί πάλιν έξεις Έπτάλοφε τό κράτος.

Έν τή τοιαύτη δέ περιστάσει ό άγιος Μεθόδιος συμ-πληρών τήν συγκινητικήν ταύτην περιγραφήν τού Λέον­τος τού σοφού, μας λέγει ότι φαεσφόρος "Αγγελος ορα­τός ών καί καταληπτός, εις τήν αισθησιν των ανθρώπων καί έχων σκήπτρον τόν Τίμιον Σταυρόν θέτει στέφανον δόξης έπί τής κεφαλής τού άνακηρυχθέντος βασιλέως καί ότι παραδώσας αύτω ρομφαίαν όξείαν, θέλει ειπεί πρός αυτόν παρουσία τού λαού: «Άνδρίζου, Ιωάννη καί Τσχυε καί νίκα τούς εχθρούς σου». Ό δέ Λέων ό Σοφός ε­πιλέγει ότι καί ό Πατριάρχης των Όρθοδόξων θέλει τω 

κάμει έν τη περιστάσει ταύτη προσφώνησιν δι' ής θ' άνομολογοϋνται ότι αιτία της τοσαύτης τηλαυγοΰς δόξης τοϋ Αγίου Βασιλέως υπάρχει ό μέγας φόβος αύτοϋ πρός τόν Θεόν, ή άκρα ευσέβεια, πίστις, δικαιοσύνη, αρετή, καί άγνότης της ψυχής του, όπερ ό Άγαθάγγελος συντομώτα-. τα εκφράζει διά των εξής ολίγων παραστατικών λέξεων: «Ιδού αυτός ευλογείται άνθρωπος ό φοβούμενος τόν Κύριον»!!!

Δέον νά παρατηρήσωμεν ότι ό "Αγιος ούτος Πα­τριάρχης ώράθη εκ διαλειμμάτων ύπό αξιόπιστων προ­σώπων παρά τω τόπφ ένθα κοιμάται καί δη έν έτει 1868 ύ­πό δύο Σιναϊτών πατέρων Ιερουργών έν Ίσογείω ναϊδρίω καί μένων ώσεί άπολελιθωμένος μετ' άλλων εξ προσώ­πων, εξ οϋ καί έπήγασε ή ιδέα παρά τω λαώ ότι ή λειτουρ­γία μένει ατελείωτος. Εγερθείς δέ τότε μετά τοϋ Αγίου Βασιλέως, θέλει υπάρξει ό πρώτος Πατριάρχης τής μα­κάριας εκείνης εποχής τών Όρθοδόξων, όστις καί θέλει προσφωνήσει αύτώ τά εικότα επί τή βάσει τών μεγάλων καί σπανίων αρετών του.

Επίσης ή Ιερά παράδοσις, μας προσθέτει ότι έν τή έπισήμω ταύτη άναρρήσει τοϋ Αγίου Βασιλέως, θέλουσι παρευρεθεί καί όλοι οί έν όρεσι καί σπηλαίοις άσκηταί καί ενάρετοι Μοναχοί, έλθόντες δι' αγγέλων επί νεφελών, θεία νεύσει, όπως εύφρανθώσι καί ούτοι καί κοσμήσουσι διά τής παρουσίας τήν λαμπράν καί τρισένδοξον ταύτην ήμέραν τής δόξης τοϋ Θεοϋ καί μεγαλείου τών Όρθοδό­ξων.

Είτα έρχόμεθα εις τό τραγικώτατον, εφεξής χωρίον τών χρησμών τοϋ αγίου πατρός Μεθοδίου: «Καί Γώγ καί Μαγώγ, καί έθνη πολλά μετ' αυτών, ώσεί άμμος τής θα­λάσσης διαναστήσονται, φόβος μέγας γενήσεται τή οι­κουμένη. Τότε ό Βασιλεύς κλαύσει έμπροσθεν Κυρίου τοϋ Θεοϋ, καί καταβήσεται πϋρ εξ ούρανοϋ, καί καταφάγεται αυτούς καί τότε γενήσεται μεγάλη γαλήνη έν όλη τή Οι­κουμένη». Τά έθνη ταϋτα άπερ θέλουσι είσθε ώς ή άμμος της θαλάσσης εισίν εκείνα περί ών ή Αγία Άποκάλυψις όμιλέϊ εν κεφαλαίω ιστ' ούτωσί: «Καί ό έκτος "Αγγελος έ-ξέχεε τήν φιάλην αύτοΰ, επί τόν ποταμόν, τόν μέγαν, τόν Εύφράτην καί έξηράνθη τό ϋδωρ αύτοΰϊνα έτοιμασθή ή ο­δός των Βασιλέων άπό Ανατολών Ηλίου, τουτέστιν δλα τά βάρβαρα καί άπιστα έθνη της μεσαίας καί Ανατολι­κής Ασίας, ήτοι oi Κίνες, oi Ιάπωνες, Ινδοί, Τάρταροι, Άφγανισταί, Πέρσαι, Καλμουκοι, Θιβετιανοί κλπ., τά ό­ποια παρακινηθέντα 

ύπό τοΰ Σατανά θέλουσιν έκστρατεύσει κατά του αγίου Βασιλέως καί τοΰ στρατεύματος του καί καή παρά Θεοΰ. Ή περίστασις αΰτη θά φέρη εις δέησιν καί δάκρυα πρός τόν Θεόν, τόν "Αγιον Βασιλέα, καίτοι ουδέν ποιοΰντι άνευ προσευχής καί τής οδηγίας των Αγγέλων, διότι διά τοΰ τακτικού μέτρου ήτοι τής σφαγής, δέν θέλει δυνηθή νά καταστρέψη αυτούς ταχέως, ένεκα τής πληθύος αυτών. Καί ε'ισακούσεται τής δεήσεως αύτοΰ ταύτης, Κύριος Παντοκράτωρ, καταπέμπων εναν­τίον αυτών θεϊκόν πΰρ, εξ ού εν ριπή οφθαλμού άφανισθή-σονται έκ προσώπου τής Γής. Έδραιώσας δέ τήν Άνατολικήν Όρθόδοξον Έκκλησίαν πανταχού, ό άγιος Βασι­λεύς θέλει επιστρέψει δαφνηφορών καί εν δόξη μεγάλη ήν ουδείς πώποτε τών βασιλέων καί Καισάρων έλαβεν, εις τήν Παγκόσμιον Καθέδραν τής παγκοσμίου βασιλείας του. Έδραν έχων τήν Κωνσταντινούπολη/ τήν Βασιλίδα τών πόλεων, εν ή θέλει βασιλεύσει ράβδω σιδηρά καί ά­κρα δικαιοσύνη εν ονόματι τοΰ Ίησοΰ Χρίστου.

Περί τής καταγωγής δέ τοΰ Ιωάννου, τινές τών χρησμοδοτών, προσθέτουσιν ότι ούτος είναι αδελφός τοΰ Ανδρόνικου, γεγονότος Αύτοκράτορος τοΰ Βυζαντίου πρός όν παρεχώρησεν ό Ιωάννης τόν θρόνον γενόμενος έκ Θεϊκού ζήλου μοναχός, λάμψας εν άρετάΐς καί κτίσας Μοναστήριον εν Θεσσαλονίκη περικαλλές... Πάντως πρόκειται περί αναστάσεως Ιωάννου. Ό "Αγιος Ταρά­σιος αποκαλεί αυτόν ιδιαζόντως καί αγιον βασιλέα, διά τήν μεγάλην άρετήν, αγνότητα καί αγιότητα αύτοϋ.

Περί δέ του σωματικού καί ψυχικού χαρακτήρος αύ­τοϋ, ό Λέων ό Σοφός γράφει ταϋτα: «Ό δνυξ του πρώτου δακτύλου αύτοϋ τοϋ δεξιοϋ ποδός τύλωμα έχων, ή λαλιά αύτοϋ ηδεία, ή όψις αύτοϋ εύειδής, τό είδος αύτοϋ γυναικεΐον, μέσος τήν ήλικίαν, φαλακρός, πολύίστωρ καί μελοειδής, προορατικός καί προφητείας μετέχων καί μεταδιδούς, ή ρίς αύτοϋ έγκεκοφυΐα, oi οφθαλμοί αύτοϋ μετέ­ωροι* πένης κεκαθαρμένος καί ράκη ένδεδυμένος διά τό μή χρησιμεύειν. "Εσται δέ, πραΰς καί φιλάνθρωπος, εύμε-τάδοτος, μεγαλόψυχος, φοβερός, αγένειος, ή δεξιά χείρ άρματα φέρουσα δύο σειράς πορφύρας καί σταυρούς πορφυρούς.

Πώς δέ άναστήσεται; άποκρινόμεθα' «όπου βούλεται Θεός νικάται φύσεως τάξις». "Ον τρόπον ύπνώσαντες οί έπτά παίδες εν Έφέσω εν τινι σπηλαίω, εν έτει 250 επί βασιλείας 

Δεκίου, έκοιμήθησαν 184 έτη καί ήγέρθησαν αύθις μετά τήν παϋσιν τοϋ διωγμού επί βασιλείας Θεοδο­σίου τοϋ μικροϋ, θεία κελεύσει πρός πίστωσιν τοϋ δόγμα­τος της αναστάσεως, πολεμούμενον τότε ύπό πολλών αι­ρετικών, έκλειψάντων ούτω άπό προσώπου της γης.

"Ετερον παράδειγμα εστίν ό Άβιμέλέχ ός έκοιμήθη νεύσει Θεοϋ, καί δεήσει τοϋ προφήτου Ιερεμίου 70 έτη, ώς αναφέρει παναληθώς ή Γραφή.

ΕΡΓΑ ΤΟΥ ΒΑΣΙΛΕΩΣ

Νϋν δέ οψόμεθα τά έργα τοϋ θαυμάσιου εκλεκτού α­γίου καί μεγάλου τούτου Βασιλέως κατά τούς χρησμούς. "Οταν λάβη τόν θρόνον τοϋ Αγίου Κωνσταντίνου θέλουσι δοθή παρά Θεοϋ αύτώ, ώς λέγει ό Σοφός Λέων, δύο "Αγ­γελοι εν όμοιώματι ανδρών λευκοφόρων, οΐτινες εις τά ώ­τα αυτού θέλουσι λαλεΐ α μέλλει ούτος νά πράττη. "Εχων λοιπόν ό "Αγιος Βασιλεύς, παρά Θεοϋ τούτους τούς α­γίους Αγγέλους οδηγούς, εν ταύτώ δέ δύναμιν καί έξουσίαν Μωϋσέως καί τάς έπτά πληγάς βοηθούσας αυτόν, θέλει αρχίσει τό ανατεθέν αύτω μέγα έργον παρά τοϋ Θεοϋ.

Ό άγιος Μεθόδιος καί Λέων ό Σοφός, συνοπτικώς φθεγγόμενοι λέγουσιν, ότι ό άγιος Βασιλεύς πατάξει πα-σαν γενεάν άπιστον κλπ., ού μόνον τούς αρνούμενους τόν Χριστόν, Όθωμανούς, ειδωλολάτρας, όρθολογιστάς, Μασσώνους, Πνευματιστάς, αλλά καί τούς μή πιστεύον­τας τά δόγματα της Όρθοδόξου Ανατολικής Εκκλη­σίας, ήτοι τούς αιρετικούς καί σχισματικούς. Επίσης και τούς εν άμαρτίαις ορθοδόξους άνόμως βιούντας, ώς δή­λοι ό "Αγιος Ιωάννης ό Δαμασκηνός εν σελίδι 163, τής Δογματικής του περί όρθοδόξου πίστεως: «Ό μή πι­στεύουν κατά την παράδοσιν τής Καθολικής Εκκλησίας, ή κοινωνών διά των άτοπων έργων τω Διαβόλω, άπιστος εστίν».

Ό άγιος Ιωάννης θέλει περιέλθει, πάντα τά έθνη κη­ρύσσων τό Εύαγγέλιον τής Όρθοδόξου καί αληθινής πί­στεως, κρατών εν χερσί τόν Σταυρόν, Εύαγγέλιον καί ρομφαίαν ήκονισμένην ακολουθούμενος ύπό Ελληνικού λαού, ηγουμένου πασών τών ύπό Θεοϋ ήλεημόνων φυλών, καί πάς τις μή άκούων τό κήρυγμα αύτοϋ άπωλεσθήσε-ται.  

Ό πόλεμος ούτος αποτέλεσμα θά έχη τήν καταστρο-φήν τών βασιλείων τούτων, τήν κατάργησιν τοϋ Ισλαμι­σμού, παπισμού, ώς καί τών άλλων ψευδοθρησκειών.

Μακάριοι δέ οί επιζήσαντες μετά ταΰτα, διότι, ώς ε­πιστρέψει ό άγιος Βασιλεύς θέλουσι φανερωθή όλοι oi θη­σαυροί τής Γής παρά Θεού ώς φησίν ό "Αγιος Μεθόδιος. «Έν τω έπιστρέφεσθαι αυτόν άνοιγήσονται πάντες oi θη­σαυροί τής γής». Επίσης καί ό "Αγιος Ανδρέας ό διά

Χριστόν Σαλός λέγει: «Έν τοις καιροϊς έκείνοις πας χρυ­σός δς εστί έν οιονδήποτε τόπω κρυπτόμενος νεύσει Θεοϋ άποκαλυφθήσεται τη Βασιλεία αύτοϋ». Ταυτοχρόνως κα­τά προορατικούς πατέρας θέλουσιν άποκαλυφθή καί τά πεφυλαγμένα, εκ της καταστροφής των Τούρκων θεία οι­κονομία άγια Λείψανα, περί ων ό Δούξ Μιχαήλ νομίζων ότι άπωλέσθησαν ένεκα της αλώσεως τής Κωνσταντινου­πόλεως θρηνωδώς έν τη περί υπέρ ταύτης μονωδία λέγει πρός τοις άλλοις: «Ποϋ τά των Αποστόλων τοΰ Κυρίου σώματα τά πρό πολλού φυτευθέντα έν τω άειθαλλεΐ πα-ραδείσω; δηλαδή τή Κωνσταντινουπόλει, πού τό πορφυ-ροϋν ίμάτιον; πού ή λόγχη; ποϋ ό σπόγγος, πού ό κάλα­μος;»

Αμέσως δέ ό "Αγιος Βασιλεύς, έκ των θησαυρών τούτων, θέλει κατά τούς άνω πατέρας, καί τόν Λέοντα τόν Σοφόν, ανεγείρει καί ανοικοδομήσει, πρός δόξαν τοΰ έν Τριάδι Αγίου Θεού, τής Ύπεραγίας Θεοτόκου, καί τι­μήν τών εκλεκτών αύτοϋ μαρτύρων, καί πάντων τών α­γίων, Ναούς καί πόλεις έρημωθείσας. Ή Κωνσταντινού­πολις άνακαινισθήσεται έκ νέου καί γενήσεται λαμπρότε­ρα, καί οίκος τής δόξης τοϋ Θεοϋ έν ή πρότερον κακώσει ό βλάσφημος, ό άρρενομανής Σουλτάνος. Οί δέ χριστια­νοί κατά τόν Λέοντα: «"Ηξουσι δ' αύθις κυκλόθεν τά σά τέκνα, ευθείας ώσπερ έκ κύκλου πρός κεντρίον», ήτοι θέ-λουσι αθρόως αύθις έλθει πρός Αυτήν ως τέκνα πρός Μη­τέρα.

Ή Γή θά δώση μεγάλα αγαθά, ώς λέγει ό άγιος Με­θόδιος: «Ή γή αποδώσει τόν καρπόν αυτής έκατονταπλασίονα». Ό δέ προφήτης Άμώς λέγει: «Ιδού έρχονται ήμέραι λέγει Κύριος, καί ό άροτρεύς θέλει φθάσει τόν θεριστήν, καί ό λινοβάτης τόν σπείροντα, καί τά όρη θέλου-σι σταλάξει γλεύκος, καί όλα τά βουνά θέλουσι ρέει αγα­θά» (Άμώς, κεφ. 9, στίχος 13). Πανταχόθεν θέλουσιν α­φιχθεί εις Κωνσταντινούπολιν, μεγάλοι 

καί μικροί, όπως ΐδωσι και προσκυνήσωσι τόν θαυμάσιον καί έκλεκτόν τοϋ Κυρίου άγιον Βασιλέα Ιωάννη ν, έκαστος δέ παρ' αυ­τού θά λάβη τό έαυτοϋ καταθύμιον, ήτοι την λύσιν των α­ποριών του, ώς μαρτυρεί ό Σοφός Λέων.

Καταργείται πλέον ό πόλεμος, ώς μαρτυρεί ό άγιος Μεθόδιος: «τά δέ όπλα τά πολεμικά γενήσονται ώς άρο­τρα καί δρέπανα». Επίσης ό "Αγιος Ανδρέας ό διά Χρι-στόν Σαλός: «Καί έν τω μή είναι πόλεμον συγκόψωσι, τάς σπάθας αυτών, εις δρέπανα, καί τούς κοντούς εις ερ­γαλεία γεωπονικά, δι' ων τήν γην εργάζονται».

Ωσαύτως κατά τήν ένδοξον ταύτην βασιλείαν, τά δι­καστήρια καί αί δίκαι παύσουσιν, ώς φησίν ό "Αγιος Αν­δρέας ό διά Χριστόν Σαλός: «Καί δίκη ούκέτι έσται, ούτε ό αδικών οϋτε ό αδικούμενος, φόβω γάρ ποιήσει ό "Αγιος Βασιλεύς τούς υίούς τών ανθρώπων, σωφρονεΐν καί τούς παρανομοΰντας τών μεγιστάνων ταπεινώσει καί θανάτω παραδώσει».

Επίσης όρχήσεις, κιθαρισμοί, κώμοι, θέατρα, κα-ταργηθήσονται, ώς φησίν ό "Αγιος Ανδρέας: «Καί αυτός ό "Αγιος Βασιλεύς δεήσει μεγάλως τήν πόλιν δηλαδή, τό μέγα κράτος του, καί ουκ έστιν ό λυρίζων, ή ό κιθαρίζων, ή ό τραγωδών, ή έτερον τι αισχρόν πράγμα εργαζόμενος. Πάντας γάρ τούς τοιούτους μισήσει καί εξολοθρεύσει εκ πόλεως Κυρίου καί έκαστος δέ θά λάβη τήν προσήκου-σαν άξίαν, ώς φησίν ό "Αγιος Μεθόδιος: «Δώσει κατ' ά-ξίαν πάντων» τούτέστι εις τούς πιστούς θά δώση αξιώμα­τα καί πλούτη ώς λέγει ό "Αγιος Ανδρέας: «Καί πτύω αυ­τού τούς θησαυρούς σκορπίσει, τη πολιτεία αύτου, καί πλουτίσουσιν οί μεγιστάνες αύτοΰ καί έσονται ώς βασι­λείς, καί οι πένητες έσονται ώς oi άρχοντες». Περιγρά­φων δέ τήν άφθονίαν τών αγαθών της λαμπράς εκείνης βασιλείας ό άγιος Ανδρέας φθέγγεται: «Καί έσται τά έτη τοϋ Αγίου Βασιλέως ώς έπί Νώε, ού μέντοι κατά τάς ε­κείνων πονηρίας, άλλά κατά τήν άνεσιν, έσονται γάρ οί  

άνθρωποι έν ταις ήμέραις αύτοϋ πλούσιοι σφόδρα καί ει­ρήνη άπείρω τρώγοντες καί πίνοντες, γαμοΰντες καί έκ-γαμίζοντες, καί έν αφοβία πολλή πορευόμενοι καί άμερί-μνως τοις γηΐνοις έπανακείμενοι». Καί παρακατιών: «Καί έσται χαρά καί άγαλλίασις καί αγαθά από της γης καί α­πό της θαλάσσης πλούσια». Ό βίος κατά τήν μακαρίαν έκείνην έποχήν κατά τόν "Αγιον Άνδρέαν έσται γαλή­νιος, γεωργικός, ευσεβέστατος, άγιος καί ενάρετος τω Θεώ τοΰ ουρανού καί της Γης. Τότε κατά τόν Λέοντα, πολλοί άποδράσουσιν εις τόπους ογκώδεις καί στραγγα-λιώδεις καί έρημους, καί κτίσαντες Μοναστήρια, καί Η­συχαστήρια θέλουσι μονάσει καί δοξάσει τόν έν Τριάδι Θεόν. Τότε δε εκλιπόντων των αμαρτωλών από της Γης γεννήσεται μία Ποίμνη, εις ποιμήν. Ή βασιλεία του αγίου Βασιλέως, κατά τόν "Αγιον Μεθόδιον θά διαρκέση 35 έ­τη. Μακάριος δ' δς ων έπιζήση καί ιδη τόν άνιστάμενον, θαυμαστόν τούτον αγιον Βασιλέα Ίωάννην καί τά επιτε­λούμενα παρ' αυτού μεγάλα καί θαυμαστά έργα. Ούτως έσται καί ούτω γένοιτο. Αμήν.