Η ζωή είναι μία ανάβασις και μία κατάβασις. Είναι μια προσγείωσις και
μία απογείωσις. Αν δεν προσγειωθή ο αετός, δεν θα απογειωθή. Κι εκείνος,
που είναι υπόδειγμα προσγειώσεως και απογειώσεως, είναι ο Θεάνθρωπος
Ιησούς. Θέλησε και κατέβηκε από τον Ουρανό. Προσγειώθηκε ο ίδιος ο Θεός.
Πώς λέγεται η προσγείωσις του Θεού; Σάρκωσις. Θέλησε και ανέβηκε από τη
γη στον ουρανό. Πώς λέγεται η ανάβασίς του, η απογείωσίς του; Ανάληψις.
«Ο καταβάς αυτός εστι και ο αναβάς» ( Εφες.4,10 ) . Όταν αποφάσισε να
κατεβή , ήταν μόνος του. Μόνο Θεός. Όταν αποφάσισε να ανέβη , δεν ήταν
μόνος. Ήταν όχι μόνο Θεός ,αλλά και άνθρωπος. Θεάνθρωπος. Ανέβασε μαζί
του τον άνθρωπο, την ανθρώπινη φύσι.
Αυτή την ανθρώπινη φύσι ο Θεός Λόγος την είχε λάβει από την Παναγία. Ήταν ,λοιπόν, δυνατόν να μην ακολουθήση και η Παναγία το ίδιο δρομολόγιο , που ακολούθησε ο Υιός και Θεός της; Είναι δυνατόν να δώσης στο παιδί σου ένα όχημα, και να μη σε πάρη και σένα στο όχημα αυτό; Η Παναγία έγινε το όχημα να κατεβή ο Θεός από τον ουρανό. «Χαίρε όχημα πανάγιον, δι’ ης κατέβη ο Θεός», ψάλλουμε στον Ακάθιστο Ύμνο. Και τώρα ο Υιός της γίνεται το όχημα, για ν’ ανεβή η Παναγία στον ουρανό.
Ανάβασις της Θεοτόκου! Αυτό σημαίνει η Κοίμησις της Παναγίας, η Μετάστασις της Θεοτόκου. Ανάβασις σε ύψη δυσθεώρητα.
Ποιος ανεβαίνει ψηλά; Ο ορειβάτης , που κατακτά την κορυφή ενός βουνού. Και από τον ορειβάτη ψηλότερα ο αεροπόρος , που ξεπερνά τα σύννεφα. Και από τον αεροπόρο ψηλότερα ο Ηλίας ο Προφήτης ( Δ΄ Βασ. 2,4 ) . Και από τον Ηλία ψηλότερα ο Απόστολος Παύλος, που έφθασε «έως τρίτου ουρανού» ( Β ΄Κορ. 12,2 ) . Και από τον Παύλο ψηλότερα οι άγγελοι. Και από τους αγγέλους ψηλότερα; Ένας μόνο άνθρωπος , η Παναγία, « η υψηλοτέρα των ουρανών και καθαρωτέρα λαμπηδόνων ηλιακών». Η Παναγία είναι η «πλατυτέρα των ουρανών». Λέγει ο ιερός Δαμασκηνός : «Ου γαρ ως Ηλίας εις τον ουρανόν ανελύληθας. Ουχ ως Παύλος έως τρίτου ουρανού μετεβιβάσθης ,αλλ’ έως αυτού του βασιλικού θρόνου του Υιού σου έφθασας, αυτόπτως ορώσα και χαίρουσα και συν πολλή και αφάτω παρεστώτα τη παρρησία… κόσμον ευλογούσα, τα σύμπαντα αγιάζουσα∙ τοις κάμνουσιν άνεσις, τοις πενθούσι παράκλησις, τοις νοσούσιν ίασις…» ( Ιδέ βιβλ. «Θεοτόκος» , σελ. 134 ) .
Η Παναγία κατέχει δύο ρεκόρ ύψους
• Το ένα, όταν ήταν στη γη. Είναι το ρεκόρ της αγιότητος. Αξεπέραστο ρεκόρ. Κανένας δεν μπορεί να το καταρρίψη.
• Το άλλο, στον ουρανό. Είναι το ρεκόρ της θεώσεως.
Την ημέρα της Κοιμήσεώς της εορτάζουμε την κατάκτησι αυτού του δευτέρου ρεκόρ. Η Παναγία ανέβηκε σε τέτοιο ουράνιο ύψος, που κανένας άλλος ούτε ανέβηκε ούτε θ’ ανεβή. Ανέβηκε, επειδή κατέβηκε. Απογειώθηκε σε ύψη δόξας, επειδή προσγειώθηκε σε βάθη ταπεινώσεως. «Ύψωσε ταπεινούς» ( Λουκ. 1,52) . Η ταπεινή Κόρη της Ναζαρέτ ανυψώθηκε και έγινε η Βασίλισσα των ουρανών.
1. Από το θάνατο στη ζωή
Όλα αυτά κάπως τα κατανοούμε. Εκείνο, που πολλοί δεν καταλαβαίνουν, είναι ο θάνατος της Παναγίας. Ήταν ανάγκη να πεθάνη η Παναγία; Δεν μπορούσε ο Θεός και Υιός της να την παραλάβη ζωντανή και να μη διέλθη από το θάνατο; Γιατί πέθανε;
Η ζωή , κάθε ζωή, περνάει από το θάνατο. Και κάθε θάνατος περνάει από τη ζωή.
• Περνάει από τον τάφο της μητρικής κοιλιάς το παιδί , για να βγη στη ζωή.
• Περνάει από τον τάφο της γης ο σπόρος ,για να βγη στην άνοιξι της καρποφορίας.
• Περνάει από τη δύσι ο ήλιος ,για να βγη στην ανατολή. Και ο ήλιος που ονομάζεται Παναγία, «η γυνή η περιβεβλημένη τον ήλιον» (Αποκ. 12, 1 ) , έπρεπε να περάση από τη δύσι, για να βγη στην ανατολή της ανέσπερης ημέρας, της βασιλείας των ουρανών. Λέγει ο Δαμασκηνός: «Ώσπερ ούτος ο ολολαμπής και πολύφωτος ήλιος από του σεληναίου προς μικρόν κρυπτόμενος σώματος, δοκεί μεν πως εκλιμπάνειν και τω ζόφω καλύπτεσθαι και της αίγλης αναλαμβάνειν το σκότος, όμως αυτός του οικείου φωτός ουκ εξίσταται, ούτω και συ, η πηγή του αληθινού φωτός, η αέναος, ο αδαπάνητος αυτοζωής θησαυρός, ει και προς τι χρονικόν διάστημα καλύπτη σωματικώς τω θανάτω, αλλά βρύεις αφθόνως ημίν φωτός… («Θεοτόκος», σελ. 130-132).
Κλαις και θρηνείς, όταν ο ήλιος δύη; Ασφαλώς όχι, διότι ξέρεις ότι μετά τη δύσι θα έλθη η ανατολή. Έτσι συ, ο πιστός χριστιανός, που πιστεύεις στην Ανάστασι του Χριστού, στη Μετάστασι της Παναγίας, στην Κοίμησι των Αγίων, να μην κλαις, όταν ο άνθρωπός σου κλείνη τα μάτια. Έφθασε η δύσις. Αλλά κάθε δύσις σημαίνει και μια ανατολή. Στο άλλο ημισφαίριο της ζωής ανατέλλει.
Να, λοιπόν, γιατί και η Παναγία Θεοτόκος με το ίδιο πορθμείο πέρασε στην αντίπερα όχθη της αιωνιότητος∙ με το πορθμείο του θανάτου. «Ο πάλαι βδελυκτός και μισούμενος θάνατος, νυν ευφημείται και μακαρίζεται. Ο πάλαι πένθους και κατηφείας, δακρύων τε και σκυνθρωπότητος πρόξενος, νυν χαράς αναδέδεικται αίτιος και πανηγύρεως έμπλεως» («Θεοτόκος», σελ. 136)
2. Πέθανε και ο Υιός της
Γιατί πέρασε και η Παναγία από το θάνατο;
Διότι δεν είναι ανώτερη από τον Υιό και Θεό της. Αφού ο Υιός της, ο Ιησούς Χριστός , πέθανε και ετάφη «κατά τας Γραφάς» (Α ΄Κορ. 15, 3 ), πως ήταν δυνατόν να μην πεθάνη και να μην ταφή και η Θεοτόκος, που είναι μεν Παναγία, αλλ’ είναι άνθρωπος σαν κι εμάς;
Πολλές φορές θέλουμε να γινώμεθα ανώτεροι από τον Χριστό! Ο Χριστός πόνεσε, εμείς δεν θέλουμε να πονάμε. Ο Χριστός πέθανε οδυνηρό θάνατο, εμείς γογγύζουμε για το θάνατο κάποιου δικού μας προσώπου ή δεν σκεπτόμεθα , ότι κι εμείς 100% θα πεθάνουμε.
Πολλές φορές θέλουμε να βρούμε το δικό μας δρόμο, που ν’ ανεβούμε στον ουρανό. Δεν υπάρχει. Υποχρεωτικά θα περάσουμε από το δρόμο του Σταυρού και από τα διόδια του θανάτου. Αλλ’ ας μη λησμονούμε, ότι στα διόδια δεν σταματούμε. Συνεχίζουμε το ταξίδι. Έτσι και η Παναγία δεν σταμάτησε στα διόδια του θανάτου. Συνέχισε την πορεία.
Έπρεπε να πεθάνη, όπως πέθανε ο Υιός της. Αλλ’ όπως ο Υιός της μετά τρεις μέρες ανέστη, έτσι και η Μητέρα του μετά τριήμερο ταφή μετέστη. «Ω πως η πηγή της ζωής προν την ζωήν δια μέσου του θανάτου άγεται!» (Θεοτόκος ,σελ.128 ) .
Δεν ήταν δυνατόν για πολύ η νέκρα και ο τάφος να κρατήσουν την Μητέρα της Ζωής. «Τάφος και νέκρωσις ουκ εκράτησεν∙ ως γαρ Ζωής Μητέρα προς την ζωήν μετέστησεν» ( κοντάκιο εορτής) . Το νερό τότε βγαίνει καθαρό και κρυστάλλινο από την πηγή, όταν περάση πρώτα από την πηγή, όταν περάση πρώτα από τα διυλιστήρια της ζωής από την ησυχία στα σπλάχνα της γης. Έτσι και η ζωή της Θεοτόκου έγινε αέναος πηγή, αφού πέρασε για λίγο από τη σιωπή του τάφου, από το διυλιστήριο της γης.
3. Ντύθηκε τη στολή της αφθαρσίας
Επιμένουν πολλοί:
- Μα ήταν ανάγκη να πεθάνη και η Παναγία;
Ναι! Η αλλαγή απαιτούσε κάποιο κρύψιμο. Ποια αλλαγή; Εκείνη, για την οποία μιλάει ο απόστολος Παύλος. Ο άνθρωπος πλάσθηκε από το Θεό ντυμένος τη στολή της αφθαρσίας. Ο Διάβολος κρύφθηκε ύπουλα μέσα στο ωραιότερο πτηνό του παραδείσου ( ο όφις προ της πτώσεως), για να ξεντύση τον άνθρωπο από τη στολή της αφθαρσίας και της αθανασίας και να τον ντύση με τη στολή της φθοράς και του θανάτου.
Και ύστερα; Έρχεται ο Θεός Λόγος από τον ουρανό και κρύβεται από άκρα οικονομία και συγκατάβαση μέσα στον ωραιότερο άνθρωπο, στην Μαρία την Παρθένο, για να ξαναντύση τον άνθρωπο με τη θεοϋφαντη στολή της αφθαρσίας.
Για να περιβληθούμε εμείς τη στολή της θεώσεως . Εκείνος, ο Θεός, ο «αναβαλλόμενος φως ως ιμάτιον» ( Ψαλμ. 103, 2) , ντύθηκε με τη στολή, που ποτέ του δεν είχε φορέσει. Ντύθηκε τη στολή της ανθρωπίνης φύσεως και εμφανίσθηκε ως άνθρωπος. Και μέσα σε ποιο χώρο φόρεσε Χριστός, τη στολή της ανθρωπότητος; Μέσα στον τάφος της παρθενικής νηδύος της Θεοτόκου. Έτσι τώρα η Παναγία κλείνεται για λίγο μέσα στον τάφο της Γεσθημανή, για να φορέση τη στολή της αφθαρσίας.
Τι συμβαίνει πολλές φορές με επίσημες κυρίες; Προκειμένου ν’ αλλάξουν φόρεμα, κλειδώνονται για λίγο στα ιδιαίτερα διαμερίσματά τους. Κάπως έτσι ας φαντασθούμε την Παναγία. Είναι η Πρώτη Κυρία, η Βασίλισσα. Προκειμένου , λοιπόν, να παρουσιασθή στους γάμους του Υιού Της, στη βασιλεία των ουρανών, κλείνεται, τρόπον τινά, για λίγο στο θάλαμο της γης, στον τάφο. Εκεί αλλάζει στολή. Λέγει ο απόστολος Παύλος γι’ αυτή την αλλαγή στολής: «Δει το φθαρτόν τούτο ενδύσασθαι αφθαρσίαν και το θνητόν τούτον ενδύσασθαι αθανασίαν» ( Α΄ Κορ. 15, 53 ) .
Κάποτε όλοι οι νεκροί θα ενδυθούν τη στολή της αφθαρσίας∙ όλοι εκείνοι , που πέθαναν «εν Κυρίω». Απλώς η στολή της Παναγίας ετοιμάσθηκε κατ’ απόλυτη προτεραιότητα.
Από το βιβλίο : «αρχιμ. Δανιήλ Αεράκη
ΕΟΡΤΑΣΩΜΕΝ ΤΩ ΚΥΡΙΩ
( Λευιτ. 23,39)
ΑΘΗΝΑ 1996
Αυτή την ανθρώπινη φύσι ο Θεός Λόγος την είχε λάβει από την Παναγία. Ήταν ,λοιπόν, δυνατόν να μην ακολουθήση και η Παναγία το ίδιο δρομολόγιο , που ακολούθησε ο Υιός και Θεός της; Είναι δυνατόν να δώσης στο παιδί σου ένα όχημα, και να μη σε πάρη και σένα στο όχημα αυτό; Η Παναγία έγινε το όχημα να κατεβή ο Θεός από τον ουρανό. «Χαίρε όχημα πανάγιον, δι’ ης κατέβη ο Θεός», ψάλλουμε στον Ακάθιστο Ύμνο. Και τώρα ο Υιός της γίνεται το όχημα, για ν’ ανεβή η Παναγία στον ουρανό.
Ανάβασις της Θεοτόκου! Αυτό σημαίνει η Κοίμησις της Παναγίας, η Μετάστασις της Θεοτόκου. Ανάβασις σε ύψη δυσθεώρητα.
Ποιος ανεβαίνει ψηλά; Ο ορειβάτης , που κατακτά την κορυφή ενός βουνού. Και από τον ορειβάτη ψηλότερα ο αεροπόρος , που ξεπερνά τα σύννεφα. Και από τον αεροπόρο ψηλότερα ο Ηλίας ο Προφήτης ( Δ΄ Βασ. 2,4 ) . Και από τον Ηλία ψηλότερα ο Απόστολος Παύλος, που έφθασε «έως τρίτου ουρανού» ( Β ΄Κορ. 12,2 ) . Και από τον Παύλο ψηλότερα οι άγγελοι. Και από τους αγγέλους ψηλότερα; Ένας μόνο άνθρωπος , η Παναγία, « η υψηλοτέρα των ουρανών και καθαρωτέρα λαμπηδόνων ηλιακών». Η Παναγία είναι η «πλατυτέρα των ουρανών». Λέγει ο ιερός Δαμασκηνός : «Ου γαρ ως Ηλίας εις τον ουρανόν ανελύληθας. Ουχ ως Παύλος έως τρίτου ουρανού μετεβιβάσθης ,αλλ’ έως αυτού του βασιλικού θρόνου του Υιού σου έφθασας, αυτόπτως ορώσα και χαίρουσα και συν πολλή και αφάτω παρεστώτα τη παρρησία… κόσμον ευλογούσα, τα σύμπαντα αγιάζουσα∙ τοις κάμνουσιν άνεσις, τοις πενθούσι παράκλησις, τοις νοσούσιν ίασις…» ( Ιδέ βιβλ. «Θεοτόκος» , σελ. 134 ) .
Η Παναγία κατέχει δύο ρεκόρ ύψους
• Το ένα, όταν ήταν στη γη. Είναι το ρεκόρ της αγιότητος. Αξεπέραστο ρεκόρ. Κανένας δεν μπορεί να το καταρρίψη.
• Το άλλο, στον ουρανό. Είναι το ρεκόρ της θεώσεως.
Την ημέρα της Κοιμήσεώς της εορτάζουμε την κατάκτησι αυτού του δευτέρου ρεκόρ. Η Παναγία ανέβηκε σε τέτοιο ουράνιο ύψος, που κανένας άλλος ούτε ανέβηκε ούτε θ’ ανεβή. Ανέβηκε, επειδή κατέβηκε. Απογειώθηκε σε ύψη δόξας, επειδή προσγειώθηκε σε βάθη ταπεινώσεως. «Ύψωσε ταπεινούς» ( Λουκ. 1,52) . Η ταπεινή Κόρη της Ναζαρέτ ανυψώθηκε και έγινε η Βασίλισσα των ουρανών.
1. Από το θάνατο στη ζωή
Όλα αυτά κάπως τα κατανοούμε. Εκείνο, που πολλοί δεν καταλαβαίνουν, είναι ο θάνατος της Παναγίας. Ήταν ανάγκη να πεθάνη η Παναγία; Δεν μπορούσε ο Θεός και Υιός της να την παραλάβη ζωντανή και να μη διέλθη από το θάνατο; Γιατί πέθανε;
Η ζωή , κάθε ζωή, περνάει από το θάνατο. Και κάθε θάνατος περνάει από τη ζωή.
• Περνάει από τον τάφο της μητρικής κοιλιάς το παιδί , για να βγη στη ζωή.
• Περνάει από τον τάφο της γης ο σπόρος ,για να βγη στην άνοιξι της καρποφορίας.
• Περνάει από τη δύσι ο ήλιος ,για να βγη στην ανατολή. Και ο ήλιος που ονομάζεται Παναγία, «η γυνή η περιβεβλημένη τον ήλιον» (Αποκ. 12, 1 ) , έπρεπε να περάση από τη δύσι, για να βγη στην ανατολή της ανέσπερης ημέρας, της βασιλείας των ουρανών. Λέγει ο Δαμασκηνός: «Ώσπερ ούτος ο ολολαμπής και πολύφωτος ήλιος από του σεληναίου προς μικρόν κρυπτόμενος σώματος, δοκεί μεν πως εκλιμπάνειν και τω ζόφω καλύπτεσθαι και της αίγλης αναλαμβάνειν το σκότος, όμως αυτός του οικείου φωτός ουκ εξίσταται, ούτω και συ, η πηγή του αληθινού φωτός, η αέναος, ο αδαπάνητος αυτοζωής θησαυρός, ει και προς τι χρονικόν διάστημα καλύπτη σωματικώς τω θανάτω, αλλά βρύεις αφθόνως ημίν φωτός… («Θεοτόκος», σελ. 130-132).
Κλαις και θρηνείς, όταν ο ήλιος δύη; Ασφαλώς όχι, διότι ξέρεις ότι μετά τη δύσι θα έλθη η ανατολή. Έτσι συ, ο πιστός χριστιανός, που πιστεύεις στην Ανάστασι του Χριστού, στη Μετάστασι της Παναγίας, στην Κοίμησι των Αγίων, να μην κλαις, όταν ο άνθρωπός σου κλείνη τα μάτια. Έφθασε η δύσις. Αλλά κάθε δύσις σημαίνει και μια ανατολή. Στο άλλο ημισφαίριο της ζωής ανατέλλει.
Να, λοιπόν, γιατί και η Παναγία Θεοτόκος με το ίδιο πορθμείο πέρασε στην αντίπερα όχθη της αιωνιότητος∙ με το πορθμείο του θανάτου. «Ο πάλαι βδελυκτός και μισούμενος θάνατος, νυν ευφημείται και μακαρίζεται. Ο πάλαι πένθους και κατηφείας, δακρύων τε και σκυνθρωπότητος πρόξενος, νυν χαράς αναδέδεικται αίτιος και πανηγύρεως έμπλεως» («Θεοτόκος», σελ. 136)
2. Πέθανε και ο Υιός της
Γιατί πέρασε και η Παναγία από το θάνατο;
Διότι δεν είναι ανώτερη από τον Υιό και Θεό της. Αφού ο Υιός της, ο Ιησούς Χριστός , πέθανε και ετάφη «κατά τας Γραφάς» (Α ΄Κορ. 15, 3 ), πως ήταν δυνατόν να μην πεθάνη και να μην ταφή και η Θεοτόκος, που είναι μεν Παναγία, αλλ’ είναι άνθρωπος σαν κι εμάς;
Πολλές φορές θέλουμε να γινώμεθα ανώτεροι από τον Χριστό! Ο Χριστός πόνεσε, εμείς δεν θέλουμε να πονάμε. Ο Χριστός πέθανε οδυνηρό θάνατο, εμείς γογγύζουμε για το θάνατο κάποιου δικού μας προσώπου ή δεν σκεπτόμεθα , ότι κι εμείς 100% θα πεθάνουμε.
Πολλές φορές θέλουμε να βρούμε το δικό μας δρόμο, που ν’ ανεβούμε στον ουρανό. Δεν υπάρχει. Υποχρεωτικά θα περάσουμε από το δρόμο του Σταυρού και από τα διόδια του θανάτου. Αλλ’ ας μη λησμονούμε, ότι στα διόδια δεν σταματούμε. Συνεχίζουμε το ταξίδι. Έτσι και η Παναγία δεν σταμάτησε στα διόδια του θανάτου. Συνέχισε την πορεία.
Έπρεπε να πεθάνη, όπως πέθανε ο Υιός της. Αλλ’ όπως ο Υιός της μετά τρεις μέρες ανέστη, έτσι και η Μητέρα του μετά τριήμερο ταφή μετέστη. «Ω πως η πηγή της ζωής προν την ζωήν δια μέσου του θανάτου άγεται!» (Θεοτόκος ,σελ.128 ) .
Δεν ήταν δυνατόν για πολύ η νέκρα και ο τάφος να κρατήσουν την Μητέρα της Ζωής. «Τάφος και νέκρωσις ουκ εκράτησεν∙ ως γαρ Ζωής Μητέρα προς την ζωήν μετέστησεν» ( κοντάκιο εορτής) . Το νερό τότε βγαίνει καθαρό και κρυστάλλινο από την πηγή, όταν περάση πρώτα από την πηγή, όταν περάση πρώτα από τα διυλιστήρια της ζωής από την ησυχία στα σπλάχνα της γης. Έτσι και η ζωή της Θεοτόκου έγινε αέναος πηγή, αφού πέρασε για λίγο από τη σιωπή του τάφου, από το διυλιστήριο της γης.
3. Ντύθηκε τη στολή της αφθαρσίας
Επιμένουν πολλοί:
- Μα ήταν ανάγκη να πεθάνη και η Παναγία;
Ναι! Η αλλαγή απαιτούσε κάποιο κρύψιμο. Ποια αλλαγή; Εκείνη, για την οποία μιλάει ο απόστολος Παύλος. Ο άνθρωπος πλάσθηκε από το Θεό ντυμένος τη στολή της αφθαρσίας. Ο Διάβολος κρύφθηκε ύπουλα μέσα στο ωραιότερο πτηνό του παραδείσου ( ο όφις προ της πτώσεως), για να ξεντύση τον άνθρωπο από τη στολή της αφθαρσίας και της αθανασίας και να τον ντύση με τη στολή της φθοράς και του θανάτου.
Και ύστερα; Έρχεται ο Θεός Λόγος από τον ουρανό και κρύβεται από άκρα οικονομία και συγκατάβαση μέσα στον ωραιότερο άνθρωπο, στην Μαρία την Παρθένο, για να ξαναντύση τον άνθρωπο με τη θεοϋφαντη στολή της αφθαρσίας.
Για να περιβληθούμε εμείς τη στολή της θεώσεως . Εκείνος, ο Θεός, ο «αναβαλλόμενος φως ως ιμάτιον» ( Ψαλμ. 103, 2) , ντύθηκε με τη στολή, που ποτέ του δεν είχε φορέσει. Ντύθηκε τη στολή της ανθρωπίνης φύσεως και εμφανίσθηκε ως άνθρωπος. Και μέσα σε ποιο χώρο φόρεσε Χριστός, τη στολή της ανθρωπότητος; Μέσα στον τάφος της παρθενικής νηδύος της Θεοτόκου. Έτσι τώρα η Παναγία κλείνεται για λίγο μέσα στον τάφο της Γεσθημανή, για να φορέση τη στολή της αφθαρσίας.
Τι συμβαίνει πολλές φορές με επίσημες κυρίες; Προκειμένου ν’ αλλάξουν φόρεμα, κλειδώνονται για λίγο στα ιδιαίτερα διαμερίσματά τους. Κάπως έτσι ας φαντασθούμε την Παναγία. Είναι η Πρώτη Κυρία, η Βασίλισσα. Προκειμένου , λοιπόν, να παρουσιασθή στους γάμους του Υιού Της, στη βασιλεία των ουρανών, κλείνεται, τρόπον τινά, για λίγο στο θάλαμο της γης, στον τάφο. Εκεί αλλάζει στολή. Λέγει ο απόστολος Παύλος γι’ αυτή την αλλαγή στολής: «Δει το φθαρτόν τούτο ενδύσασθαι αφθαρσίαν και το θνητόν τούτον ενδύσασθαι αθανασίαν» ( Α΄ Κορ. 15, 53 ) .
Κάποτε όλοι οι νεκροί θα ενδυθούν τη στολή της αφθαρσίας∙ όλοι εκείνοι , που πέθαναν «εν Κυρίω». Απλώς η στολή της Παναγίας ετοιμάσθηκε κατ’ απόλυτη προτεραιότητα.
Από το βιβλίο : «αρχιμ. Δανιήλ Αεράκη
ΕΟΡΤΑΣΩΜΕΝ ΤΩ ΚΥΡΙΩ
( Λευιτ. 23,39)
ΑΘΗΝΑ 1996
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου