Η ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΣΗ – ΦΕΥΓΟΥΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΤΑ ΚΑΛΥΤΕΡΑ, ΤΑ ΥΓΙΕΣΤΕΡΑ ΠΑΙΔΙΑ, ΤΟ ΑΝΘΟΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ, ΠΟΥ ΤΑ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ Η ΠΑΤΡΙΔΑ.

Ἀπόσπασμα τοῦ βιβλίου «ΑΥΤΟΚΤΟΝΕΙ Η ΕΛΛΑΣ» Ὁμιλία τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου
στὴν αἴθουσα τοῦ Συλλόγου τῶν «40 Μαρτύρων» Κοζάνης στις 11.6.1961

Η ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΣΙ

Τὰ δέκα τελευταῖα χρόνια, ἀπὸ τὸ ᾿50 μέχρι τὸ ᾿60, ἔφυγαν ἀπὸ τὴν Ἑλλάδα τὰ καλύτερα παιδιά της, τὸ ἄνθος τῆς Ἑλλάδος (*).
Δὲν ὑπάρχει μέριμνα ἐκ μέρους τοῦ κράτους καὶ φροντίδα ἐκ μέρους τῶν πολιτικῶν. M᾿ αὐτὰ ποὺ λέγω δὲν θέλω νὰ δώσω ἀφορμὴ σὲ καν­ένα νὰ πῇ ὅτι ἀναμειγνύομαι στὴν πολιτική. Δὲν ἀνήκω σὲ καμμιά πολιτικὴ παράταξι· κ᾿ ἐσεῖς οἱ Kοζανῖται τὸ ξέρετε πολὺ καλά, ὅτι μέσ᾿ στὴν καρδιά μου εἶνε μόνο τὸ γαλάζιο χρῶμα, ἡ πατρίδα μου, καὶ παραπάνω ὁ Xριστός μου, καὶ δὲ μὲ ἐνδιαφέρει τὸ πολιτικὸν μέρος. Μ᾿ ἐνδιαφέρει ἀσφαλῶς καὶ αὐτό, ἀλλὰ λόγῳ τοῦ ῥάσου μου δὲν ἀνακα­τεύομαι σὲ πολιτικὰς διενέξεις· γι᾿ αὐτὸ ἔχω καὶ τὸ θάρρος, ἀφοῦ μένω ἐκτὸς πολιτικῆς, νὰ ἐλέγχω ὅλους ἀνεξαιρέτως μὲ χριστιανικὰ κριτήρια.

Ἔφυγε λοιπὸν τὰ τελευταῖα δέκα χρόνια τὸ ἄνθος τῆς πατρίδος μας. Ἔφυγαν νέοι, ἄλκιμοι νέοι, θαυμάσιοι νέοι, ὑγιέστατοι. Τοὺς ἐξετάζουνε γιὰ νὰ τοὺς πάρουν στὴν Αὐστραλία, γιὰ νὰ τοὺς πάρουν στὸν Καναδᾶ· περνᾶνε ἀπὸ ἐπιτροπές, κόντρα ἐπιτροπές. Παίρνουν ἔτσι τὰ ὑγιέστερα παιδιὰ τῆς Ἑλλάδος, καὶ μένουν ἐδῶ πέρα – τί μένουν;… Αὐτὰ τὰ ὑγιέστερα παιδιά, ποὺ μιὰ μέρα τὰ χρειάζεται ἡ χώρα τους ὡς ἀκρίτας καὶ φρουροὺς τῆς πατρίδος, φεύγουν.
Πόσα παιδιὰ φύγανε κατὰ τὰ δέκα αὐτὰ χρόνια; Ἔφυγε διπλάσιος ἀριθμὸς ἀπὸ τὸ στρατὸ τῆς μικρᾶς μας χώρας ὅταν ξεκίνησε ἡνωμένη ἡ πατρίδα μας καὶ πέρασε τὴ Mελούνα καὶ χύθηκε μέσ᾿ στοὺς κάμπους τῆς Μακεδονίας. Οἱ παλαιότεροι ἐνθυμεῖσθε τὸ στρατό μας καὶ τὸ ἱππικό μας καὶ τὸ πυροβολικό μας —ποὺ ἦταν τότε ἡνωμένη ἡ πατρίδα μας—, ὅταν περάσανε τὰ φανταράκια τὴ Μελούνα καὶ ῾ρίφθησαν μέσα εἰς τὴν Μακεδονία, καὶ ἄφησαν ἐκεῖ τὰ κόκκαλά τους. Εἶχαν ἕνα ἁγνὸ πατριωτισμό, ποὺ δὲν ξαναεῖδε ὁ κόσμος. Ἂν στεκόσουν στὴ Μελούνα, στὰ σύννορα ποὺ ξεκινήσανε, καὶ τοὺς μετροῦσες τότε, ἀπὸ τὸν ἔνδοξο ἐκεῖνο βασιλιᾶ μέχρι τὸν τελευταῖο ὁπλίτη, ἂν με­τροῦσες τὰ παιδιὰ ἐκεῖνα, δὲν ἦταν παραπάνω ἀπὸ 100.000. Kαὶ αὐτοὶ οἱ 100.000 ἐσκόρπισαν τὴν ἐλευθεριὰ στὴ Μακεδονία μας.
Kαὶ τώρα, ὄχι 100.000, ἀλλὰ 200.000 τέτοια παιδιὰ ἔφυγαν ἀπὸ τὴν Ἑλλάδα. Ποῦ εὑρίσκονται; Ποῦ εἶνε;
Δὲν ἔχω καιρὸ νὰ ἐξετάσω κ᾿ ἐγὼ σὰν Ἕλληνας καὶ σὰν Xριστια­νὸς τὸ θέμα τῶν μεταναστεύσεων. Δὲν ἔχω καιρὸ νὰ ἐκφράσω πλήρως τὰς ἀντιλήψεις μου καὶ τὰς χριστιανικὰς ἀπόψεις ἐπάνω στὸ τεράστιον αὐτὸ ζήτημα.

Νὰ προσεύχεσθε γιὰ τὰ ξενιτεμένα παιδιά μας

Ἕνα μόνο σᾶς λέγω· νὰ προσεύχεσθε γιὰ τὰ παιδιὰ αὐτὰ ποὺ ᾿νε στὰ μαῦρα ξένα τὰ κατηραμένα. Κάθε δολλάριο, ποὺ σᾶς στέλνουν, εἶνε βουτημένο στὸ αἷμα. N᾿ ἀνάβετε λαμπάδες στὸν Ἅγιο Νικόλαο γιὰ νὰ τὰ φυλάῃ ἡ Παναγιὰ ἀπὸ τοὺς μεγάλους πειρασμούς. Καὶ ἕνας – ὁ μεγαλύτερος πειρασμὸς εἶνε· Νὰ μὴ χάσουνε τὴν ὀρθόδοξο πίστι καὶ γίνουνε χιλιασταὶ καὶ μασόνοι καὶ ροταριανοὶ καὶ αἱρετικοί, καὶ γυρίσουν πίσω μὲ ἄλλη γλῶσσα. Διακόσες χιλιάδες Ἕλληνες ἔφυγαν. Καὶ ἐξακολουθεῖ τὸ κῦμα τῆς φυ­γῆς. Καὶ ἐὰν συνεχιστῇ αὐτὸς ὁ ῥυθμὸς τῆς μεταναστεύσεως, ἐὰν συνεχιστῇ αὐτὸ τὸ κῦμα καὶ δὲν ληφθοῦν μέτρα σωτήρια —γιατὶ κανεὶς ἀπὸ καλωσύνη, καλῶς ἐχόντων τῶν πραγμάτων, δὲν ἀφήνει τὴν πατρίδα του—, ἐὰν δὲν ληφθοῦν τὰ μέτρα αὐτά, ἔ δὲν θὰ περάσουν πολλὰ χρόνια καὶ ἐδῶ στὰ ἔρμα τοῦτα βράχια, στὸν τόπο μας ἐτοῦ­το ποὺ ὅπου νὰ σκαλίσουμε θὰ βροῦν κόκκαλα ἡρώων καὶ μαρτύρων, στὸν τόπο ἐτοῦτο ποὺ κάθε βράχο δὲν μποροῦν νὰ τὸν ἀγοράσουν ὅλα τὰ δολλάρια τῆς Ἀμερικῆς καὶ ὅλα τὰ ρούβλια τῆς Ῥωσίας, στὸν τόπον αὐτὸν τὸν χιλιοβαμμένον μὲ αἷμα, τὸν ἱερὸν αὐτὸν τόπον, τί θὰ συμβῇ; Θὰ ὑπάρχουν Ἕλληνες παντοῦ, θὰ ὑπάρχουν Ἕλληνες καὶ στὸ Βέλγιο, θὰ ὑπάρχουν Ἕλληνες καὶ στὴ Μαδαγασκάρη, θὰ ὑπάρχουν Ἕλληνες καὶ στὰς Καναρίους νήσους, θὰ ὑπάρχουν Ἕλληνες καὶ στὴν Αὐστραλία, θὰ ὑπάρχουν καὶ στὰ Οὐράλια ὄρη· παντοῦ θὰ ὑπάρχουν Ἕλληνες, καὶ μόνο στὴν Ἑλλάδα δὲν θὰ ὑπάρχουν! Μόνο στὴν Ἑλλάδα δὲν θὰ κατοικοῦν Ἕλληνες, γιὰ νὰ γίνῃ ἡ Ἑλλὰς ἕνα κράτος γιὰ ξένους, ἕνας τουριστικὸς χῶρος, γιὰ νὰ ἔρχωνται ἐδῶ καὶ κολυμ­ποῦν οἱ ἀνήθικες γυναῖκες καὶ τὰ καθάρματα τῆς Δύσεως μέσα στὶς δεξαμενὲς καὶ μέσα στὶς θάλασσές μας. Ἔτσι θὰ καταντήσῃ ἡ Ἑλλάς· ἕνας τόπος εὐχάριστος γιὰ τὴ διαμονὴ τῶν καθαρμάτων ὅλης τῆς Εὐρώπης.

—————

(*) Σήμερα, λόγω τῆς οἰκονομικῆς κρίσης, ποὺ τὰ καθάρματα τῆς παγκοσμιοποίησις ἐπιβάλλουν, ἄλκιμη νεολαία τῆς Ἑλλάδος καὶ οἱ καλύτεροι ἐπιστήμονες ξαναπῆραν τὸν δρόμο τῆς ξενητιᾶς