Ή όσιομάρτυς Άνυσία γεννήθηκε στήν άγιοτόκο πόλη τής Θεσσαλονίκης, τήν εποχή του αύτοκράτορα Μαξιμιανοΰ. Οι γονείς της, εύγενεΐς στήν καταγωγή καί με μεγάλη περιουσία, τήν άνέθρεψαν γαλουχώντας την με τά νάματα τής χριστιανικής θρησκείας. Γι’ αυτούς μεγαλύτερος πλούτος ήταν ή εύγέ-νεια τής ψυχής καί τό όνομα τού χριστιανού, πού με μεγάλο καμάρι έφεραν.
Τούς διέκρινε ή μεγάλη ταπείνωση, ή σφραγίδα των χαρισμάτων τού 'Αγίου Πνεύματος, πού πάντοτε κατοικούσε μέσα τους καί τό μεγάλο κεφαλαιώδες γιά τούς χριστιανούς χάρισμα τής ελεημοσύνης. Ό μεγάλος πλούσιος δεν έγινε γι’ αύτούς τό αξεπέραστο εμπόδιο, όπως στόν πλούτο τής γνωστής εύαγγελικής περικοπής, αλλά τό μέσον καί ή οδός, γιά νά κληρονομήσουν τήν αιώνια βασιλεία.
Τέτοια λαμπρά παραδείγματα είχε νά μιμηθεΐ καί νά ακολουθήσει, καί ή μικρή Άνυσία, ξεπερνώντας μάλιστα κατά πολύ αργότερα τήν αρετήν των γονέων της μέ τούς άσκητικούς αγώνες της, τήν ελεημοσύνη της καί τό μαρτύριό της.
Δικαίως λοιπόν, ό 'Άγιος Φιλόθεος, ό Κόκκινος στόν γνωστό λόγο του περί τού βίου της, ετυμολογεί τό όνομά της άπό τό αρχαίο ρήμα άνύω πού σημαίνει τελειοποιώ ή φέρω εις πέρας. Ή μάρτυς λοιπόν Άνυσία, αφού έλαβε ανατροφή χριστιανική καί έφόδια πνευματικά, όπως καί τά τάλαντα τής γνωστής παραβολής τού Κυρίου, δέν τά έκρυψε στήν γή, γιά νά μήν τά άπολέσει, αλλά εργάστηκε φιλότιμα αγαπώντας ύπερβαλλόντως τόν Δεσπότη Χριστόν.
Μέ τούς κόπους τών αγώνων της, τά δάκρυα τών προσευχών της καί τίς αγαθοεργίες πού πραγματοποίησε, πολλαπλασίασε τήν περιουσία τών πνευματικών της ταλάντων, κατασπαταλώντας τόν θησαυρόν τών ύλικών της αγαθών γιά νά κερδίσει τήν αιώνιον ζωήν. ’Έδωσε μάλιστα, πέρα άπό τά ύλικά της πράγματα καί τά αγνά μαρτυρικά της αϊματα ομολογώντας μέ μεγάλη παρρησία τήν χριστιανική της πίστη.
Ή επιρρεπής στήν αμαρτία νεανική της ήλικία δεν τήν εμπόδισε νά διάγει μέχρι τέλους τή σεμνή βιοτή καί πολιτεία της. Μάλιστα, ή αγία πολλές φορές ειρωνευόταν τήν νεανικήν ιδιότητάν της λέγοντας: «~Ω ύπουλη καί βλαπτική νεότητα! τά γηρατειά μέ τήν σοφία καί τήν πείρα τής ζωής πού είναι προικισμένα είναι ανώτερα καί πιό ζηλευτά». ’Έτσι, πρίν φθάσει στήν ώριμη ήλικία, μέ γεροντική σύνεση σκεφτόταν καί άποδείκνυε μέ κάθε ένέργειά της τά λόγια του σοφού Σολομώντα, ότι τό γήρας δέν μετριέται μέ τά γυρίσματα τού χρόνου, αλλά μέ τήν πνευματική σύνεση καί τήν κλίση τής ψυχής πρός τήν αρετή.
Οι γονείς τής αγίας Ανυσίας, άρκετά πρόωρα, όταν ή κόρη τους βρισκόταν σέ νεανική ήλικία, εγκαταλείπουν τήν πρόσκαιρη ζωή, γιά νά μεταβοΰν στήν αιώνια καί νά γίνουν κληρονόμοι τής έπουρανίου βασιλείας. ’Έφυγαν όμως από τόν κόσμο αυτό ευαρεστημένοι, γιά τό ευλογημένο τέκνο πού άφησαν πίσω τους, τό όποιο μέ τό μαρτύριο καί τήν ίσάγγελο βιοτή του θά γίνει άργότερα ή αιτία γιά νά μείνει καί τό όνομά τους μαζί μέ τό δικό της στήν χριστιανική ιστορία καί τά ιερά συναξάρια, γραμμένο μέ τιμαλφή καί κεφαλαία γράμματα.
Ή πνευματική αυτή ύστεροφημία τους θά άποδεικνύει γιά πάντα περίτρανα, ότι ό γάμος μπορεί νά γίνει τό μέσον τής σωτηρίας μέ τήν ύπομονή μεταξύ των συζύγων, τήν πνευματική ά-νατροφή ευλαβών τέκνων καί τήν διά των καρπών της τεκνογονίας αιώνια μνημόνευση των οικογενειακών τους ονομάτων από τούς μεταγενέστερους χριστιανούς.
Μετά τήν αναχώρηση των γονέων της άπό τήν ματαιότητα αυτού τού κόσμου, ή αγία Ανυσία κατέστη κληρονόμος τής τεράστιας γονικής περιουσίας, πού άποτελούνταν άπό μεγάλα χρηματικά ποσά, απέραντα καρποφόρα χωράφια, σπίτια πολυτελή, κοπάδια ζώων αμέτρητα καί πλήθος πολύ εργατών καί εργατριών προθύμων σέ κάθε προσταγή τού αφεντικού τους. Αντικρίζοντας ή 'Αγία τό πλήθος τών υλικών της αγαθών άναρωτιό-ταν εύλογα: Πώς μέ τέτοια περιουσία θά μπορέσω νά σώσω τήν ψυχήν μου. Αυτός ό πλούτος, τούς ανθρώπους πού τόν κατέχουν μέ αφροσύνη τούς οδηγεί στήν αμαρτία, όταν δέ μπορούν νά τόν χρησιμοποιήσουν γιά τήν πνευματική τους ώφέλεια. Ας τόν επενδύσω λοιπόν σέ πνευματικά κεφάλαια, στά όποια μεγάλος εγγυητής θά είναι ό Δεσπότης Χριστός, ό όποιος όχι μόνο ττό διπλό, αλλά στό πολλαπλό θά αυξήσει τό επενδυόμενο κεφάλαιο άποδίδοντας τά πνευματικά κέρδη στην αιώνια ζωή. ’Άς τπαταλήσω λοιπόν με ευσέβεια, τά ύλικά επίγεια άγαθά καί άς απολαύσω τά έπουράνια μέ άσφάλεια.
Καί διαλογιζόμενη αυτά μέ δάκρυα στά μάτια προσευχόταν: Κύριε Ίησοϋ Χριστέ, τό φως τό άληθινόν, ή πηγή τής άθανασίας, ή ρίζα τής άφθαρσίας, ό καρποφορήσας τό μυστήριον τής ππρθενίας μέσα στή μήτρα τής άειπαρθένου, κάνε, Κύριε, νά μήν άποκλειστώ έξω τού νυμφώνος. Συναρίθμησέ με, μέ τίς πέντε φρόνιμες παρθένες καί καταξίωσέ με, μέ όπλο τόν άγώνα τής άγνότητας νά νικήσω καί νά σέ δοξάσω!»
"Αφού προσευχήθηκε μέ ζέση ψυχής, πήρε ευθύς τήν απόφαση νά πουλήσει ολα τά ύπάρχοντά της. Ρευστοποίησε λοιπόν την περιουσία της σέ εξευτελιστικές τιμές, μέ μεγάλες ευκολίες "τούς άγοραστές, καί έτσι άποδείχθηκε ή ϊδια τέλεια καί άρι-στη έμπορος τής έπουρανίου Βασιλείας, πού στήν θέση όλων των φθαρτών άγοράζει τόν πολύτιμο καί κρυμμένο μαργαρίτη.
’Αφού άποχωρίστηκε συνειδητά τά πολυτελή ενδύματα, ντύθηκε ένα ταπεινό καί ευτελές φόρεμα, γιά νά καλύψει καί νά υποβαθμίσει ταυτόχρονα τήν νεανική καί άπαστράπτουσα έμφάνισή της, πού θά ήτανε επιρρεπής στήν άμαρτία. Μέ τούτο τόν τρόπο ξεκίνησε τό κορυφαίο φιλανθρωπικό διακόνημά της γιά τις χήρες καί τά ορφανά, τούς γυμνούς, τούς πεινασμένους καί τούς άνήμπορους τής πόλεως. Ή φροντίδα της στρεφόταν, ως επί τό πλεΐστον, πρός τούς μάρτυρες τού Κυρίου, πού κλεισμένοι στις φυλακές βάδιζαν καρτερικά τόν δρόμο πού οδηγούσε στόν προσωπικό τους Γολγοθά. Εξαγόραζε μέ χρήματα τούς φρουρούς καί έμπαινε κρυφά στίς φυλακές, γιά νά επικοινωνήσει μαζί τους καί νά γίνει μέτοχος των παθημάτων τους καί τής εν Χριστώ άθλήσεώς τους.
Ξαπλωμένη στά πατώματα τών υγρών καί στενών φυλακών, δίπλα στά ταλαιπωρημένα πόδια τών αγίων μαρτύρων, καταφιούσε καί περιποιότανε τά τραύματά τους, χρισμένη μέ τό αίμα, πού άφθονο έτρεχε. Μακάριζε τούς αθλητές, μέ τά παθήματά τους γιά τόν Χριστό, γιά τόν ζήλο καί τό μεγαλείο τής ψυχής τους καί τούς παρώτρυνε νά μήν λυγίσουν καί οπισθοχωρήσουν, αλλά μέ καρτερικότητα νά ύπομείνουν τήν βάσανον τού δημίου για να κληρονομήσουν την επουράνιο βασιλεία.
Τούς διέκρινε ή μεγάλη ταπείνωση, ή σφραγίδα των χαρισμάτων τού 'Αγίου Πνεύματος, πού πάντοτε κατοικούσε μέσα τους καί τό μεγάλο κεφαλαιώδες γιά τούς χριστιανούς χάρισμα τής ελεημοσύνης. Ό μεγάλος πλούσιος δεν έγινε γι’ αύτούς τό αξεπέραστο εμπόδιο, όπως στόν πλούτο τής γνωστής εύαγγελικής περικοπής, αλλά τό μέσον καί ή οδός, γιά νά κληρονομήσουν τήν αιώνια βασιλεία.
Τέτοια λαμπρά παραδείγματα είχε νά μιμηθεΐ καί νά ακολουθήσει, καί ή μικρή Άνυσία, ξεπερνώντας μάλιστα κατά πολύ αργότερα τήν αρετήν των γονέων της μέ τούς άσκητικούς αγώνες της, τήν ελεημοσύνη της καί τό μαρτύριό της.
Δικαίως λοιπόν, ό 'Άγιος Φιλόθεος, ό Κόκκινος στόν γνωστό λόγο του περί τού βίου της, ετυμολογεί τό όνομά της άπό τό αρχαίο ρήμα άνύω πού σημαίνει τελειοποιώ ή φέρω εις πέρας. Ή μάρτυς λοιπόν Άνυσία, αφού έλαβε ανατροφή χριστιανική καί έφόδια πνευματικά, όπως καί τά τάλαντα τής γνωστής παραβολής τού Κυρίου, δέν τά έκρυψε στήν γή, γιά νά μήν τά άπολέσει, αλλά εργάστηκε φιλότιμα αγαπώντας ύπερβαλλόντως τόν Δεσπότη Χριστόν.
Μέ τούς κόπους τών αγώνων της, τά δάκρυα τών προσευχών της καί τίς αγαθοεργίες πού πραγματοποίησε, πολλαπλασίασε τήν περιουσία τών πνευματικών της ταλάντων, κατασπαταλώντας τόν θησαυρόν τών ύλικών της αγαθών γιά νά κερδίσει τήν αιώνιον ζωήν. ’Έδωσε μάλιστα, πέρα άπό τά ύλικά της πράγματα καί τά αγνά μαρτυρικά της αϊματα ομολογώντας μέ μεγάλη παρρησία τήν χριστιανική της πίστη.
Ή επιρρεπής στήν αμαρτία νεανική της ήλικία δεν τήν εμπόδισε νά διάγει μέχρι τέλους τή σεμνή βιοτή καί πολιτεία της. Μάλιστα, ή αγία πολλές φορές ειρωνευόταν τήν νεανικήν ιδιότητάν της λέγοντας: «~Ω ύπουλη καί βλαπτική νεότητα! τά γηρατειά μέ τήν σοφία καί τήν πείρα τής ζωής πού είναι προικισμένα είναι ανώτερα καί πιό ζηλευτά». ’Έτσι, πρίν φθάσει στήν ώριμη ήλικία, μέ γεροντική σύνεση σκεφτόταν καί άποδείκνυε μέ κάθε ένέργειά της τά λόγια του σοφού Σολομώντα, ότι τό γήρας δέν μετριέται μέ τά γυρίσματα τού χρόνου, αλλά μέ τήν πνευματική σύνεση καί τήν κλίση τής ψυχής πρός τήν αρετή.
Οι γονείς τής αγίας Ανυσίας, άρκετά πρόωρα, όταν ή κόρη τους βρισκόταν σέ νεανική ήλικία, εγκαταλείπουν τήν πρόσκαιρη ζωή, γιά νά μεταβοΰν στήν αιώνια καί νά γίνουν κληρονόμοι τής έπουρανίου βασιλείας. ’Έφυγαν όμως από τόν κόσμο αυτό ευαρεστημένοι, γιά τό ευλογημένο τέκνο πού άφησαν πίσω τους, τό όποιο μέ τό μαρτύριο καί τήν ίσάγγελο βιοτή του θά γίνει άργότερα ή αιτία γιά νά μείνει καί τό όνομά τους μαζί μέ τό δικό της στήν χριστιανική ιστορία καί τά ιερά συναξάρια, γραμμένο μέ τιμαλφή καί κεφαλαία γράμματα.
Ή πνευματική αυτή ύστεροφημία τους θά άποδεικνύει γιά πάντα περίτρανα, ότι ό γάμος μπορεί νά γίνει τό μέσον τής σωτηρίας μέ τήν ύπομονή μεταξύ των συζύγων, τήν πνευματική ά-νατροφή ευλαβών τέκνων καί τήν διά των καρπών της τεκνογονίας αιώνια μνημόνευση των οικογενειακών τους ονομάτων από τούς μεταγενέστερους χριστιανούς.
Μετά τήν αναχώρηση των γονέων της άπό τήν ματαιότητα αυτού τού κόσμου, ή αγία Ανυσία κατέστη κληρονόμος τής τεράστιας γονικής περιουσίας, πού άποτελούνταν άπό μεγάλα χρηματικά ποσά, απέραντα καρποφόρα χωράφια, σπίτια πολυτελή, κοπάδια ζώων αμέτρητα καί πλήθος πολύ εργατών καί εργατριών προθύμων σέ κάθε προσταγή τού αφεντικού τους. Αντικρίζοντας ή 'Αγία τό πλήθος τών υλικών της αγαθών άναρωτιό-ταν εύλογα: Πώς μέ τέτοια περιουσία θά μπορέσω νά σώσω τήν ψυχήν μου. Αυτός ό πλούτος, τούς ανθρώπους πού τόν κατέχουν μέ αφροσύνη τούς οδηγεί στήν αμαρτία, όταν δέ μπορούν νά τόν χρησιμοποιήσουν γιά τήν πνευματική τους ώφέλεια. Ας τόν επενδύσω λοιπόν σέ πνευματικά κεφάλαια, στά όποια μεγάλος εγγυητής θά είναι ό Δεσπότης Χριστός, ό όποιος όχι μόνο ττό διπλό, αλλά στό πολλαπλό θά αυξήσει τό επενδυόμενο κεφάλαιο άποδίδοντας τά πνευματικά κέρδη στην αιώνια ζωή. ’Άς τπαταλήσω λοιπόν με ευσέβεια, τά ύλικά επίγεια άγαθά καί άς απολαύσω τά έπουράνια μέ άσφάλεια.
Καί διαλογιζόμενη αυτά μέ δάκρυα στά μάτια προσευχόταν: Κύριε Ίησοϋ Χριστέ, τό φως τό άληθινόν, ή πηγή τής άθανασίας, ή ρίζα τής άφθαρσίας, ό καρποφορήσας τό μυστήριον τής ππρθενίας μέσα στή μήτρα τής άειπαρθένου, κάνε, Κύριε, νά μήν άποκλειστώ έξω τού νυμφώνος. Συναρίθμησέ με, μέ τίς πέντε φρόνιμες παρθένες καί καταξίωσέ με, μέ όπλο τόν άγώνα τής άγνότητας νά νικήσω καί νά σέ δοξάσω!»
"Αφού προσευχήθηκε μέ ζέση ψυχής, πήρε ευθύς τήν απόφαση νά πουλήσει ολα τά ύπάρχοντά της. Ρευστοποίησε λοιπόν την περιουσία της σέ εξευτελιστικές τιμές, μέ μεγάλες ευκολίες "τούς άγοραστές, καί έτσι άποδείχθηκε ή ϊδια τέλεια καί άρι-στη έμπορος τής έπουρανίου Βασιλείας, πού στήν θέση όλων των φθαρτών άγοράζει τόν πολύτιμο καί κρυμμένο μαργαρίτη.
’Αφού άποχωρίστηκε συνειδητά τά πολυτελή ενδύματα, ντύθηκε ένα ταπεινό καί ευτελές φόρεμα, γιά νά καλύψει καί νά υποβαθμίσει ταυτόχρονα τήν νεανική καί άπαστράπτουσα έμφάνισή της, πού θά ήτανε επιρρεπής στήν άμαρτία. Μέ τούτο τόν τρόπο ξεκίνησε τό κορυφαίο φιλανθρωπικό διακόνημά της γιά τις χήρες καί τά ορφανά, τούς γυμνούς, τούς πεινασμένους καί τούς άνήμπορους τής πόλεως. Ή φροντίδα της στρεφόταν, ως επί τό πλεΐστον, πρός τούς μάρτυρες τού Κυρίου, πού κλεισμένοι στις φυλακές βάδιζαν καρτερικά τόν δρόμο πού οδηγούσε στόν προσωπικό τους Γολγοθά. Εξαγόραζε μέ χρήματα τούς φρουρούς καί έμπαινε κρυφά στίς φυλακές, γιά νά επικοινωνήσει μαζί τους καί νά γίνει μέτοχος των παθημάτων τους καί τής εν Χριστώ άθλήσεώς τους.
Ξαπλωμένη στά πατώματα τών υγρών καί στενών φυλακών, δίπλα στά ταλαιπωρημένα πόδια τών αγίων μαρτύρων, καταφιούσε καί περιποιότανε τά τραύματά τους, χρισμένη μέ τό αίμα, πού άφθονο έτρεχε. Μακάριζε τούς αθλητές, μέ τά παθήματά τους γιά τόν Χριστό, γιά τόν ζήλο καί τό μεγαλείο τής ψυχής τους καί τούς παρώτρυνε νά μήν λυγίσουν καί οπισθοχωρήσουν, αλλά μέ καρτερικότητα νά ύπομείνουν τήν βάσανον τού δημίου για να κληρονομήσουν την επουράνιο βασιλεία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου