Ἀκοῦστε, φίλοι μου καὶ μία ἱστορία :
πῆρε κάποτε κάποιος ἀρχάριος μοναχὸς νὰ διαβάσει τὴ φοβερὴ ὁμιλία τοῦ ὁσίου Ἐφραὶμ
γιὰ τὴ Δευτέρα Παρουσία τοῦ Χριστοῦ καὶ τὴν τελικὴ κρίση. Γνωρίζουμε ὅτι ὁ Ἅγιος
εἶχε τόσα ἀκατάσχετα ρεύματα δακρύων, ποὺ συνεχῶς τὸ πρόσωπό του ἦταν αὐλακωμένο
μὲ δάκρυα καὶ τὰ τσίνορά του εἶχαν ἐξαφανισθεῖ καψαλισμένα ἀπὸ τὴν ἁλμύρα τους.
Τὰ δάκρυα αὐτὰ γίνονταν ἐντονότερα καὶ περισσότερα μόνο ποὺ σκεφτόταν τὴ
Δευτέρα Παρουσία. Διαβάζοντας ὅμως ὁ μοναχός μας τὶς φοβερὲς σκηνὲς αὐτῆς τῆς ὁμιλίας,
ἄρχισε νὰ καταθλίβεται περίεργα. Ἕνα βάρος ποὺ ἔμοιαζε ἀνυπόφορο καθόταν πάνω
στὴν καρδιά του. Ἐκεῖ κοντά του ἔκαιγε μιὰ φωτιά. Κάνοντας λοιπὸν φρόνιμο
λογισμὸ ἂν καὶ ἀρχάριος λέει: ΠΡΟΚΕΙΜΕΝΟΥ ΝΑ ΜΕ ΚΑΨΕΙΣ ΕΣΥ, ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΝΑ ΣΕ ΚΑΨΩ
ΕΓΩ. Καὶ ἔριξε τὸ βιβλίο στὴ φωτιά, καὶ τὸ ἔκαψε. ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ: Δὲν εἶναι ὅλα γιὰ
ὅλους, ἀκόμη καὶ στὸ θέμα τῆς μελέτης. Τὸ ἀνώτερο ἀπ' ὅλα εἶναι ἡ ΔΙΑΚΡΙΣΗ.
apantaortodoxias.blogspot.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου