Η προσευχή δεν είναι καθήκον ούτε υποχρέωση ούτε αγγαρεία.
Είναι το μεγαλύτερο δώρο στον εαυτό σου και η πιο μεγάλη προσφορά στον
κόσμο.
Γράφει ο
π. Ανδρέας Κονάνος.
Μερικοί επισκέπτονται το Αγιον Ορος έχοντας μια λίστα με θέματα, με απορίες και προβλήματα. Οταν όμως βρεθούν εκεί, μπροστά σ’ έναν προσευχόμενο άνθρωπο, όλα αλλάζουν. Δεν έχουν πλέον κάτι να ρωτήσουν. Σ’ όλη τη διαδρομή έλεγαν: «Θα πω κι αυτό... κι αυτό... και θα ρωτήσω κι εκείνο».
Ομως, όταν φτάσουν και ένας ήρεμος μοναχός τούς ρωτήσει «Θέλετε κάτι να πείτε;», απαντούν: «Πάτερ, είχα πολλά να πω, μα τώρα δεν έχω τίποτα. Ολα λύθηκαν». Γιατί; Τι συνέβη κι έφυγαν οι ερωτήσεις τώρα; Ενιωσες τη θεία αγάπη και τη θεία χάρη. Και μέσα στη χάρη του Χριστού δεν υπάρχει πρόβλημα! Διότι εκεί δεν δουλεύει ο νους. Εκεί δουλεύει η καρδιά. Μη μένεις χωρίς προσευχή, διότι αδικείς τον εαυτό σου. Του στερείς όλη αυτή την ομορφιά και την ξεκούραση.
Δεν πρόκειται για παράλειψη κάποιου καθήκοντος ή θρησκευτικής υποχρέωσης. Η προσευχή δεν είναι καθήκον ούτε υποχρέωση ούτε αγγαρεία. Ούτε τιμωρεί ο Θεός θυμωμένος όσους δεν προσεύχονται. Δεν είναι έτσι ο Θεός, με τόσα ψυχολογικά, όπως τον φανταζόμαστε.
Η προσευχή είναι το μεγαλύτερο δώρο στον εαυτό σου και η πιο μεγάλη προσφορά που μπορείς να κάνεις στον κόσμο. Μου έλεγε ένας αθλητής: «Εγώ δεν κάνω γυμναστική επειδή είναι υποχρέωσή μου. Γυμνάζομαι επειδή αγαπώ και θέλω να φροντίσω το σώμα μου, τους μυς μου, την υγεία μου, το κορμί μου. Είναι φροντίδα στον εαυτό μου όλο αυτό που κάνω». Αυτό εννοώ. Είναι ανεξάντλητο το θέμα της προσευχής. Μπορεί κανείς να αναλύσει πολλά: Πώς να γίνεται. Τους λογισμούς που έχουμε εκείνη την ώρα. Πώς προσευχόμαστε για τους άλλους. Για όσα ζητάμε και δεν γίνονται. Πόση δύναμη έχει η πίστη μας την ώρα της προσευχής. Τα θαύματα που μπορεί να γίνουν με την προσευχή.
Πάντως πρόκειται για μυστικό ευτυχίας και χαράς η προσευχή. Σου δίνει αίσθηση μεγάλης πληρότητας.
Είπε κάποιος στον πνευματικό του: «Δεν μπορώ να αγαπήσω τον Θεό, πάτερ μου. Μου φαίνονται δύσκολα όλα αυτά. Πώς να κάνω προσευχή;» Και του απάντησε ο πνευματικός: «Μην κάνεις δύσκολα πράγματα απότομα, αφού δεν μπορείς. Κάνε πρώτα τα εύκολα που μπορείς». Είπες πριν από λίγο: «Πώς να μιλήσω στον Θεό; Αφού δεν μπορώ να Τον νιώσω». Εχεις δίκιο. Πώς να μιλήσεις στον Θεό; Αφού δεν μιλάς στη γυναίκα σου... ούτε εσύ στον άντρα σου. Πώς να μιλήσεις στον Θεό; Εδώ έχεις ένα γλαστράκι. Και έχεις να το ποτίσεις πέντε μέρες. Και το καημένο έχει μαραθεί. Και δεν το βλέπεις να το λυπηθείς. Εχεις ένα γατάκι κι ένα σκυλάκι. Και το βαριέσαι. Και δεν του δίνεις πάντα τη σημασία που πρέπει, να το βοηθήσεις.
Συμπέρασμα: Αρχισε από τα μικρά. Και θα έρθουν και τα μεγαλύτερα. Προσευχή μπορεί να κάνουν ευαίσθητοι άνθρωποι. Ο άγιος Πορφύριος έλεγε ότι ο χριστιανός είναι ποιητής. Ισχύει πολύ και για την προσευχή. Για να κάνεις προσευχή, είναι ανάγκη η ψυχή σου να είναι ποιητική. Και προτού μιλήσεις στον Θεό, μάθε να μιλάς στον αδελφό σου, όπως εξηγεί ο άγιος Ιωάννης ο Θεολόγος στις επιστολές του.
*Από το βιβλίο του π. Ανδρέα Κονάνου «Ολα του γάμου δύσκολα» των εκδόσεων Αθως.
dimokratianews.gr
Γράφει ο
π. Ανδρέας Κονάνος.
Μερικοί επισκέπτονται το Αγιον Ορος έχοντας μια λίστα με θέματα, με απορίες και προβλήματα. Οταν όμως βρεθούν εκεί, μπροστά σ’ έναν προσευχόμενο άνθρωπο, όλα αλλάζουν. Δεν έχουν πλέον κάτι να ρωτήσουν. Σ’ όλη τη διαδρομή έλεγαν: «Θα πω κι αυτό... κι αυτό... και θα ρωτήσω κι εκείνο».
Ομως, όταν φτάσουν και ένας ήρεμος μοναχός τούς ρωτήσει «Θέλετε κάτι να πείτε;», απαντούν: «Πάτερ, είχα πολλά να πω, μα τώρα δεν έχω τίποτα. Ολα λύθηκαν». Γιατί; Τι συνέβη κι έφυγαν οι ερωτήσεις τώρα; Ενιωσες τη θεία αγάπη και τη θεία χάρη. Και μέσα στη χάρη του Χριστού δεν υπάρχει πρόβλημα! Διότι εκεί δεν δουλεύει ο νους. Εκεί δουλεύει η καρδιά. Μη μένεις χωρίς προσευχή, διότι αδικείς τον εαυτό σου. Του στερείς όλη αυτή την ομορφιά και την ξεκούραση.
Δεν πρόκειται για παράλειψη κάποιου καθήκοντος ή θρησκευτικής υποχρέωσης. Η προσευχή δεν είναι καθήκον ούτε υποχρέωση ούτε αγγαρεία. Ούτε τιμωρεί ο Θεός θυμωμένος όσους δεν προσεύχονται. Δεν είναι έτσι ο Θεός, με τόσα ψυχολογικά, όπως τον φανταζόμαστε.
Η προσευχή είναι το μεγαλύτερο δώρο στον εαυτό σου και η πιο μεγάλη προσφορά που μπορείς να κάνεις στον κόσμο. Μου έλεγε ένας αθλητής: «Εγώ δεν κάνω γυμναστική επειδή είναι υποχρέωσή μου. Γυμνάζομαι επειδή αγαπώ και θέλω να φροντίσω το σώμα μου, τους μυς μου, την υγεία μου, το κορμί μου. Είναι φροντίδα στον εαυτό μου όλο αυτό που κάνω». Αυτό εννοώ. Είναι ανεξάντλητο το θέμα της προσευχής. Μπορεί κανείς να αναλύσει πολλά: Πώς να γίνεται. Τους λογισμούς που έχουμε εκείνη την ώρα. Πώς προσευχόμαστε για τους άλλους. Για όσα ζητάμε και δεν γίνονται. Πόση δύναμη έχει η πίστη μας την ώρα της προσευχής. Τα θαύματα που μπορεί να γίνουν με την προσευχή.
Πάντως πρόκειται για μυστικό ευτυχίας και χαράς η προσευχή. Σου δίνει αίσθηση μεγάλης πληρότητας.
Είπε κάποιος στον πνευματικό του: «Δεν μπορώ να αγαπήσω τον Θεό, πάτερ μου. Μου φαίνονται δύσκολα όλα αυτά. Πώς να κάνω προσευχή;» Και του απάντησε ο πνευματικός: «Μην κάνεις δύσκολα πράγματα απότομα, αφού δεν μπορείς. Κάνε πρώτα τα εύκολα που μπορείς». Είπες πριν από λίγο: «Πώς να μιλήσω στον Θεό; Αφού δεν μπορώ να Τον νιώσω». Εχεις δίκιο. Πώς να μιλήσεις στον Θεό; Αφού δεν μιλάς στη γυναίκα σου... ούτε εσύ στον άντρα σου. Πώς να μιλήσεις στον Θεό; Εδώ έχεις ένα γλαστράκι. Και έχεις να το ποτίσεις πέντε μέρες. Και το καημένο έχει μαραθεί. Και δεν το βλέπεις να το λυπηθείς. Εχεις ένα γατάκι κι ένα σκυλάκι. Και το βαριέσαι. Και δεν του δίνεις πάντα τη σημασία που πρέπει, να το βοηθήσεις.
Συμπέρασμα: Αρχισε από τα μικρά. Και θα έρθουν και τα μεγαλύτερα. Προσευχή μπορεί να κάνουν ευαίσθητοι άνθρωποι. Ο άγιος Πορφύριος έλεγε ότι ο χριστιανός είναι ποιητής. Ισχύει πολύ και για την προσευχή. Για να κάνεις προσευχή, είναι ανάγκη η ψυχή σου να είναι ποιητική. Και προτού μιλήσεις στον Θεό, μάθε να μιλάς στον αδελφό σου, όπως εξηγεί ο άγιος Ιωάννης ο Θεολόγος στις επιστολές του.
*Από το βιβλίο του π. Ανδρέα Κονάνου «Ολα του γάμου δύσκολα» των εκδόσεων Αθως.
dimokratianews.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου