Θα δώσουμε εξετάσεις… θα φανή πόσων καρατίων χρυσάφι είναι ο καθένας. Άγιος Παΐσιος Αγιορείτης.

Χριστέ, το φως το αληθινόν, το φωτίζον και αγιάζον πάντα άνθρωπον, ερχόμενον εις τον κόσμον, σημειωθήτω εφ᾽ ημάς το φως του προσώπου σου, ίνα εν αυτώ οψώμεθα φως το απρόσιτον, και κατεύθυνον τα διαβήματα ημών προς εργασίαν των εντολών σου, πρεσβείαις της παναχράντου σου Μητρός, και πάντων σου των Αγίων. Αμήν.

Άγιος Παΐσιος Αγιορείτης

«Τώρα ο κακός άνθρωπος παρουσιάζεται σαν καλός. Ο μασώνος π.χ. σαν καλός και θεοφοβούμενος, ενώ κρατάει ένα σακίδιο στο οποίο κουβαλάει το διάβολο, ισχυρίζεται ότι οδηγεί τους ανθρώπους στον ίσιο δρόμο και καθώς προχωράει ο διάβολος βγάζει από το σακίδιο το ένα του κέρατο. «Μα, τι είναι αυτό;», ρωτάνε περίεργοι οι άνθρωποι καθώς διαπιστώνουν ότι είναι ο διάβολος.
Εκείνος όμως τους λέει: «Μελιτζάνες είναι. Ελάτε κοντά μου». Ενώ δηλαδή ξέρουμε ότι είναι διαβολικά πράγματα, αυτοί μας τα παρουσιάζουν σαν καλά και ωφέλιμα».
«Το κακό ξαπλώθηκε και παντού είναι μαυρίλα, όπως το οργωμένο χωράφι που είναι μαύρο.
Αν τώρα σπείρουμε το χωράφι, οπωσδήποτε θα πρασινίσει και το καλοκαίρι θα μας δώσει καρπούς. Πάντως τώρα ο κόσμος ζει τη μαυρίλα του κακού. Θα έρθει όμως και ο καλός καιρός. Γι’ αυτό χρειάζεται να γίνεται η σπορά».
«Ο σημερινός λαός είναι μόνο για παρελάσεις. Για μάχες δεν είναι. Μην του πεις για μάχες. Θα δείτε όμως ότι μόλις περάσει αυτή η μπόρα κι έρθει μπουνάτσα, θα αλλάξουν τα πράγματα. Τώρα όμως χρειάζεται να φανεί το μπακίρι από το χρυσάφι».(Από το βιβλίο του Πρεσβ. Διονυσίου Τάτση, Ο ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΠΑΪΣΙΟΣ)
Συνέχεια ανθρώπινες προσπάθειες και δεν αφήνουν τον Θεό να ενεργήση.
Δεν καταφεύγουν στην προσευχή, ώστε να απαντηση ο Θεός δια της προσευχής.
Με την ταπείνωση και την προσευχή διορθώνονται όλα τα αδιόρθωτα.
Σήμερα ζούμε σε χρόνια Αποκαλύψεως. Δεν χρειάζεται να είναι κανείς Προφήτης για να το καταλάβη. Τα πράγματα προχωρούν τακ-τάκ.
Τί μας περιμένει δεν ξέρουμε. Όλη αυτή η κατάσταση που επικρατεί, το δείχνει.
Εμείς είχαμε τον φόβο του Θεού, αλλά τον χάσαμε και δεν τον αφήσαμε κληρονομιά στην επόμενη γενιά, γι’ αυτό τώρα νομιμοποιούμε τις εκτρώσεις, τον πολιτικό γάμο… Όταν παραβαίνει ένας άνθρωπος μιά Εντολή του Ευαγγελίου, ευθύνεται μόνον αυτός. Όταν όμως κάτι, που αντίκειται στις Eντολές του Ευαγγελίου γίνεται από το Kράτος Nόμος, τότε έρχεται η ΟΡΓΗ του Θεού σε όλο το Έθνος, για να παιδαγωγηθεί.
Θα ‘ρθει η οργή του Θεού. Θα δώσουμε εξετάσεις. Πρώτη φάση, θα χωρίση το μπακίρι από το χρυσάφι. Δεύτερη φάση, θα φανή πόσων καρατιών χρυσάφι είναι ο καθένας. Τώρα χρειάζεται να φανεί το μπακίρι από το χρυσάφι.

***

Τα πράγματα είναι σοβαρά. Και μέχρι τώρα που δεν τινάχθηκε ο κόσμος στον αέρα, θαύμα είναι.
Πρέπει να στηριχθούμε πιο πολύ στην προσευχή και να πολεμήσουμε το κακό με την προσευχή.
Η μόνη λύση αυτή είναι. Να παρακαλούμε τον Θεό να λυπηθή τα πλάσματα Του – αν και δεν είμαστε για να μας λυπηθή.
Δεν θα βρεθή άκρη. Καθένας ό,τι του λέει ο λογισμός θα κάνη. Θα γίνη αυτό που λέει ο Άγιος Κοσμάς: «Θα περπατάς ώρα, για να βρής άνθρωπο” και όσοι ζήσουν, θα τρώνε με χρυσά κουτάλια».
Μερικοί βέβαια έχουν τον λογισμό: «Αφού οι προφητείες θα εκπληρωθούν οπωσδήποτε, τί θα ωφελήση η προσευχή;».
Ο Θεός βλέπει ότι έτσι θα εξελιχθούν τα πράγματα, αλλά εμείς κάνουμε προσευχή, για να είναι πιο ανώδυνο ένα κακό και να μην πάρη έκταση.
Κρέμεται η τύχη τού κόσμου στα χέρια μερικών παλαβών.
Λέει μιά παροιμία: «Τα άλογα κλωτσούν και τα κοτόπουλα ψοφούν». Έτσι είναι.
Τα μεγάλα κράτη όταν πιάνωνται, τα μικρά τα καημένα αδικούνται. Κλωτσιούνται τα μεγάλα και καταστρέφονται τα μικρά.
Χρειάζεται πολλή προσευχή, πολλή προσευχή, για να φωτίση ο Θεός τους μεγάλους, γιατί, αν θέλουν, μπορούν να καταστρέψουν τον κόσμο.

***

Οι Ισραηλίτες,επειδή είχαν ξεφύγει από τις εντολές του Θεού, έζησαν στην αιχμαλωσία εβδομήντα πέντε χρόνια. Και τελικά, όταν μετανόησαν, παρουσιάζεται ο βασιλιάς Κύρος, που τολμά να πη κανείς ότι φάνηκε καλύτερος από τους υιούς του Ισραήλ, οι οποίοι είχαν μολύνει τα ιερά που είχαν για τις θυσίες. Του άλλαξε το μυαλό ο Θεός και τον έκανε να πιστεύη στον Θεό του Ουρανού. Έτσι άφησε τους Ισραηλίτες ελεύθερους, τους έδωσε χρήματα, ξυλεία για τον Ναό, τους έφτιαξε το τείχος της Ιερουσαλήμ και έδειξε τέτοια καλωσύνη και τέτοια ευλάβεια, που δεν έδειξαν κατά κάποιον τρόπο ούτε οι Ισραηλίτες . Και όλα αυτά, γιατί μετανόησε και άλλαξε ο λαός . Πόσο βοηθάει η μετάνοια, για να εξαφανισθή το κακό!
Πάντως η μετάνοια είναι μεγάλη υπόθεση. Δεν έχουμε καταλάβει ότι ο άνθρωπος με την μετάνοια μπορεί να αλλάξη την απόφαση του Θεού. Δεν είναι μικρό πράγμα αυτό, να έχη τέτοια δύναμη ο άνθρωπος.
Είδατε οι Ισραηλίτες με τί απλότητα προσευχήθηκαν; «Εξεγέρθητι, ινατί υπνοίς, Κύριε;» (Ψαλμ. 43, 24. ), είπαν. Δηλαδή, «ξύπνα, Κύριε, γιατί κοιμάσαι;». Και ύστερα ο Κύριος «εξηγέρθη ως δυνατός, κεκραιπαληκώς εξ οίνου και επάταξε…» (Ψαλμ. 77, 65-66 ). Με τί απλότητα και τί ταπείνωση, αλλά και με τί παρρησία είπαν: «Τί θα πούμε τώρα, Κύριε, στα έθνη;Μας έσωσες από την Ερυθρά Θάλασσα και τώρα να πεθάνουμε στην έρημο ή να μας σφάξουν οι αλλόφυλοι; Να μη γίνουμε ρεζίλι» (Έξ. 32, 12· Δευτ. 9, 28 και Ψαλμ. 78, 10. ). Μήν πούμε και εμείς καμμιά κουβέντα, «γιατί κοιμάσαι, Θεέ, και δεν βλέπεις;», γιατί θα μας δώση σκαμπίλι εμάς. Είναι αναίδεια. Εκείνοι με ταπείνωση και απλότητα το είπαν. Δεν έδιναν ευθύνες στον Θεό, να πούν «γιατί τα έκανες έτσι;», αλλά έλεγαν «εμάς μας χρειάζονταν πολύ μεγαλύτερα κακά, αλλά τώρα τί θα πούμε στα έθνη;». Και είδατε; Ένα και ένα έκαμψαν τον Θεό. Καταλάβατε; Υπήρχε αναγνώριση του σφάλματος, μετάνοια, και επενέβη ο Θεός και «επάταξε…». Αν βρεθούμε και εμείς σε δυσκολία και δεν την αντιμετωπίσουμε πνευματικά, τότε θα πούν οι κοσμικοί για μας: «Που είναι η προσευχή σας; Λέτε ότι προσεύχεσθε, αλλά τί κάνετε;». Γινόμαστε ρεζίλι. ( Αγ. Παϊσίου Αγιορείτου: «Πνευματική αφύπνιση», Β´ τόμο )

***

Ώ, αν καταλαβαίναμε την μακροθυμία του Θεού! Εκατό χρόνια χρειάσθηκαν για να γίνη η Κιβωτός του Νώε.
Μήπως ο Θεός δεν μπορούσε να κάνη γρήγορα μία Κιβωτό; Αλλά άφησε τον Νώε να παιδεύεται εκατό χρόνια, για να καταλάβουν και οι άλλοι και να μετανοήσουν. Εκείνος έλεγε: «Δέστε, θα γίνη κατακλυσμός! Μετανοήστε!».
Εκείνοι τον κορόιδευαν. «Κλουβιά, έλεγαν, φτιάχνει» και είχαν τον χαβά τους. 
Ο Θεός να φωτίση περισσότερο εμάς τους μοναχούς, γιατί οι περισσότεροι είμαστε μωρές παρθένες και τα λυχνάρια μας έχουν νερό με λίγο λάδι στο φιτίλι. Οι κοσμικοί περιμένουν από εμάς να τους φωτίσουμε τον δρόμο, για να μη σκοντάφτουν!
Να παρακαλούμε να δίνη ο Θεός μετάνοια στον κόσμο, για να αποφύγουμε την δικαία οργή του Θεού. Η μέλλουσα οργή του Θεού δεν μπορεί ν’ αντιμετωπισθή διαφορετικά παρά μόνο με μετάνοια και τήρηση των εντολών Του. (Αγ. Παϊσίου Αγιορείτου: ΛΟΓΟΙ Α’ «Με Πόνο και Αγάπη»)

***

Σήμερα, αν διδασκόταν η μετάνοια στον κόσμο, μόνον αυτή θα μπορούσε να βοηθήση… Μεγάλη εξουσία έχει ο διάβολος στον κόσμο. Του δώσαμε πολλά δικαιώματα. Πώς έγινε ο σημερινός άνθρωπος! Το κακό είναι ότι εμποδίζει την θεία επέμβαση, γιατί δεν έχει μετάνοια. Αν υπήρχε μετάνοια, τα πράγματα θα είχαν τακτοποιηθή. Μπόρες, μπόρες θα περνούμε! Ο Θεός να βάλη το χέρι Του! Να ζητούμε μετάνοια για όλον τον κόσμο και για όσους εν ψυχρώ κάνουν κακό στην Εκκλησία και δεν έχουν σκοπό να διορθωθούν, να τους δίνη ο Θεός μετάνοια και έπειτα να τους παίρνη.
Να βοηθούμε, όσο μπορούμε, τον κόσμο στην μετάνοια, για να δεχθούμε τις ευλογίες του Θεού. Μετάνοια και εξομολόγηση, αυτό χρειάζεται σήμερα. Εγώ συνέχεια συνιστώ μετάνοια και εξομολόγηση, για να χάση τα δικαιώματα ο διάβολος, να κοπούν οι εξωτερικές δαιμονικές επιδράσεις. Θέλουν τράνταγμα οι άνθρωποι, να καταλάβουν, να μετανοήσουν. Δεν αρκεί μόνον η εξομολόγηση στον Πνευματικό, για να τακτοποιηθή κανείς· χρειάζεται και μετάνοια.
Ψαλμός ΚΣΤ’ (26)
Κύριος φωτισμός μου και Σωτήρ μου, τίνα φοβηθήσομαι; Κύριος υπερασπιστής της ζωής μου, από τίνος δειλιάσω; Εν τω εγγίζειν επ᾽ εμέ κακούντας, του φαγείν τας σάρκας μου, οι θλίβοντές με και οι εχθροί μου, αυτοί ησθένησαν και έπεσον. Εάν παρατάξηται επ᾽ εμέ παρεμβολή, ου φοβηθήσεται η καρδία μου. Εάν επαναστή επ᾽ εμέ πόλεμος, εν ταύτη εγώ ελπίζω. Μίαν ητησάμην παρά Κυρίου, ταύτην ζητήσω· του κατοικείν με εν οίκω Κυρίου πάσας τας ημέρας της ζωής μου. Του θεωρείν με την τερπνότητα Κυρίου, και επισκέπτεσθαι τον ναόν τον άγιον αυτού. Ότι έκρυψέ με εν σκηνή αυτού, εν ημέρα κακών μου εσκέπασέ με, εν αποκρύφω της σκηνής αυτού, εν πέτρα ύψωσέ με· και νυν ιδού ύψωσε κεφαλήν μου επ᾽ εχθρούς μου. Εκύκλωσα, και έθυσα εν τη σκηνή αυτού θυσίαν αινέσεως και αλαλαγμού, ασω και ψαλώ τω Κυρίω. Εισάκουσον, Κύριε, της φωνής μου, ης εκέκραξα· ελέησόν με και εισάκουσόν μου. Σοι είπεν η καρδία μου· Κύριον ζητήσω· εξεζήτησέ σε το πρόσωπόν μου· το πρόσωπόν σου, Κύριε, ζητήσω· Μη αποστρέψης το πρόσωπόν σου απ᾽ εμού, και μη εκκλίνης εν οργή από του δούλου σου. Βοηθός μου γενού, μη αποσκορακίσης με, και μη εγκαταλίπης με, ο Θεός ο Σωτήρ. Ότι ο πατήρ μου και η μήτηρ μου εγκατέλιπόν με, ο δε Κύριος προσελάβετό με. Νομοθέτησόν με, Κύριε, εν τη οδώ σου, και οδήγησόν με εν τρίβω ευθεία, ένεκα των εχθρών μου. Μη παραδώς με εις ψυχάς θλιβόντων με. Ότι επανέστησάν μοι μάρτυρες άδικοι, και εψεύσατο η αδικία εαυτή. Πιστεύω του ιδείν τα αγαθά Κυρίου εν γη ζώντων. Υπόμεινον τον Κύριον, ανδρίζου, και κραταιούσθω η καρδία σου, και υπόμεινον τον Κύριον.

Προφητείας Ησαΐου το Ανάγνωσμα
(Κεφ. 35, 1-10)

Τάδε λέγει Κύριος· Ευφράνθητι έρημος διψώσα, αγαλλιάσθω έρημος, και ανθείτω ως κρίνον. Και εξανθήσει, και υλοχαρήσει, και αγαλλιάσεται τα έρημα του Ιορδάνου, και η δόξα του Λιβάνου εδόθη αυτή, και η τιμή του Καρμήλου, και ο λαός μου όψεται την δόξαν Κυρίου, και το ύψος του Θεού, ισχύσατε χείρες ανειμέναι, και γόνατα παραλελυμένα. Παρακαλέσατε, και είπατε τοις ολιγοψυχοις τη διανοία, ισχύσατε και μη φοβείσθε· ιδού ο Θεός ημών κρίσιν ανταποδίδωσι, και ανταποδώσει, αυτός ήξει και σώσει ημάς. Τότε ανοιχθήσονται οφθαλμοί τυφλών, και ώτα κωφών ακούσονται. Τότε αλείται χωλός ως έλαφος, και τρανή έσται γλώσσα μογγιλάλων, ότι ερράγη εν τη ερήμω ύδωρ, και φάραγξ εν γη διψώση. Και έσται η άνυδρος εις έλη, και εις την διψώσαν γην πηγή ύδατος έσται, εκεί έσται ευφροσύνη ορνέων, επαύλεις σειρήνων, και καλάμη και έλη. Και έσται εκεί οδός καθαρά, και οδός αγία κληθήσεται, ου μη παρέλθη εκεί ακάθαρτος, ουδέ έσται εκεί οδός ακαθάρτου, οι δε διεσπαρμένοι πορεύσονται επ᾽ αυτής, και ου μη πλανηθώσι. Και ουκ έσται εκεί λέων, ουδέ των πονηρών θηρίων, ου μη αναβή εις αυτήν, ουδέ μη ευρεθή εκεί, αλλά πορεύσονται εν αυτή λελυτρωμένοι, και συνηγμένοι διά Κύριον. Και αποστραφήσονται, και ήξουσιν εις Σιών μετ᾽ ευφροσύνης και αγαλλιάσεως, και ευφροσύνη αιώνιος υπέρ κεφαλής αυτών· επί γαρ της κεφαλής αυτών αίνεσις και αγαλλίαμα, και ευφροσύνη καταλήψεται αυτούς· απέδρα οδύνη, λύπη και στεναγμός.

Δόξα… Ήχος πλ. α᾽

Ερχόμενος μετά σαρκός, προς Ιορδάνην Κύριε, βαπτισθήναι θέλων, εν σχήματι ανθρώπου ζωοδότα, ίνα τους πλανηθέντας ημάς ως εύσπλαγχνος, πάσης μηχανής και παγίδος του δράκοντος, ρυσάμενος φωτίσης, εκ Πατρός μεμαρτύρησαι, το δε θείον Πνεύμα, περιστεράς εν είδει σοι επέστη. Αλλ᾽ οίκισον ψυχαίς ημετέραις σαυτόν, φιλάνθρωπε.

Δόξα… Ήχος πλ. α᾽

Τι αναχαιτίζεις σου τα ύδατα ω Ιορδάνη; τι αναποδίζεις το ρείθρον, και ου προβαίνεις την κατά φύσιν πορείαν. Ου δύναμαι φέρειν, φησί, πυρ καταναλίσκον· εξίσταμαι, και φρίττω την άκραν συγκατάβασιν· ότι ουκ είωθα τον καθαρόν αποπλύνειν, ουκ έμαθον τον αναμάρτητον αποσμήχειν, αλλά τα ρερυπωμένα σκεύη εκκαθαίρειν. Ακάνθας φλέγειν με αμαρτημάτων διδάσκει, ο εν εμοί βαπτιζόμενος Χριστός· ο Ιωάννης συμμαρτυρεί μοι· η Φωνή του Λόγου βοά· ίδε ο Αμνός του Θεού, ο αίρων την αμαρτίαν του κόσμου. Αυτώ πιστοί βοήσωμεν· ο επιφανείς Θεός, εις την ημών σωτηρίαν, δόξα σοι.

Άνες, άφες συγχώρησον, ο Θεός, τα παραπτώματα ημών, τα εκούσια και τα ακούσια, τα εν έργω και λογω, τα εν γνώσει και αγνοία, τα εν νυκτί και ημέρα, τα κατά νούν και διάνοιαν, τα πάντα ημίν συγχώρησον, ως αγαθός και φιλάνθρωπος.

iconandlight.wordpress.com