Mια ένωση Ασύγχυτη και Αδιαίρετη…

Συζητείται σήμερα στην Επιτροπή Αναθεώρησης του Συντάγματος, η αναθεώρηση των διατάξεων των άρθρων 3 §1,2,3, και άρθρο 13§1 του Συντάγματος. Όπως είναι γνωστό, ο ΣΥΡΙΖΑ εν πνεύματι αθεΐας, ψήφισε ως κυβέρνηση ώστε τα άρθρα αυτά που αφορούν τις σχέσεις κράτους-εκκλησίας, να αντικατασταθούν με τον ορισμό: «Η Ελλάδα είναι ουδετερόθρησκο κράτος». Αφού νομοθέτησε την αλλαγή φύλου και το άφυλον, αποφάσισε να αλλάξει και το ελληνικό Σύνταγμα, κάνοντάς το κάπως έτσι, «άθρησκο, ουδέτερο».

Η Κοντσίτα από την Eurovision

Το Τζέϊσον Αντιγόνη

Ευτυχώς η Ν.Δ. και η Ελληνική Λύση κατέθεσαν κατά της αλλαγής των άρθρων αυτών, οπότε δεν υφίσταται «προς το παρόν» θέμα αναθεώρησης αυτών των άρθρων. Δείτε εδώ την εισήγηση του Προέδρου της Επιτροπής.

ΠΑΤΗΣΤΕ ΕΔΩ                                          

Το Σύνταγμά μας θεσπίστηκε με αίμα και θυσίες εις το ΟΝΟΜΑ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΚΑΙ ΟΜΟΟΥΣΙΟΥ ΤΡΙΑΔΟΣ, χαρακτηριστικό γνώρισμα της Οποίας είναι το «Ασύγχυτο των προσώπων Αυτής, Πατρός, Υιού και Αγίου Πνεύματος» (δεν συγχέονται τα πρόσωπα), και το «Αδιαίρετον» (είναι τα πρόσωπα αυτά ενωμένα εις Ένα), και το «Ομοούσιον Αυτής».

Ο Συνταγματικός νομοθέτης έχοντας πρότυπό του την Αγία Τριάδα, θέλησε τα δύο πρόσωπα (Κράτος και Ορθόδοξη Εκκλησία), να διέπονται από τις ιδιότητες της Αγίας Τριάδος, δηλ. οι σχέσεις τους να μην συγχέονται, να διέπονται από το «Ασύγχυτο» των προσώπων, να διέπονται από το «Αδιαίρετον», δηλαδή να είναι ενωμένα τα πρόσωπα και να μην χωρίζονται, να μην υφίσταται χωρισμός κράτους-Εκκλησίας.

Το αν κάποιοι συγχέουν τα δύο νομικά πρόσωπα, και υπάρχει εναγκαλισμός «αμαρτωλός», σ’αυτό δεν φταίει ο Συνταγματικός νομοθέτης και τα όσα έχει θεσπίσει· φταίνε τα πάθη αυτών που εκπροσωπούν τα δύο αυτά νομικά πρόσωπα, οι οποίοι εκμεταλλεύονται ο ένας τον άλλο διά ίδιον όφελος, και αυτό είναι που πρέπει να σταματήσει.

Δείτε κάτωθι πώς η ίδια φύση μας διδάσκει το Ασύγχυτο, το Αδιαίρετο και το Ομοούσιον.

Εκεί όπου συναντώνται ο Ατλαντικός Ωκεανός με τον Ειρηνικό.

Εκεί όπου συναντάται ο Ινδικός Ωκεανός με τον Ατλαντικό.

         Εκεί όπου ο λευκός ποταμός Αράγκβι συναντά τον μαύρο ποταμό Αράγκβι στην Ανατολική Γεωργία, στην περιοχή Μτσχέτα-Μτιανέτι, κοντά στο χωριό Πασανάουρι.

         Η συμβολή των ποταμών Rhone και Arve στη Γενεύη της Ελβετίας. Ο ποταμός αριστερά είναι ο Rhone και ο ποταμός δεξιά είναι ο Arve.

Όταν τα ψάρια γεννιούνται μέσα στην αλμυρή θάλασσα, ζουν μέσα στην αλμύρα, όμως δεν επηρεάζονται καθόλου από την αλμύρα, είναι εντελώς ανάλατα και δεν τρώγονται χωρίς αλάτι. Έτσι και οι κυβερνητικοί παράγοντες και οι εκκλησιαστικοί, μπορούν μένοντας στα όρια της φύσεώς τους να μη συγχέουν τα πρόσωπά τους. Για όσους επικαλούνται ως πρόσχημα για την αναθεώρηση των άρθρων, τον εναγκαλισμό της πολιτειακής και εκκλησιαστικής εξουσίας, απλά τους υπενθυμίζουμε ότι ο Πιλάτος ήταν εκπρόσωπος της στυγνότερης αυτοκρατορίας του κόσμου, της ρωμαϊκής, με άτεγκτο δίκαιο και αυστηρό, με δύναμη μοναδική, όμως παρόλα αυτά υπέκυψε και υπήκουσε σε ό,τι του είπε το εκκλησιαστικό κατεστημένο, σε ό,τι του είπαν οι Αρχιερείς, οι οποίοι σημειωτέον όχι μόνο εναγκαλισμό δεν είχαν με την ρωμαϊκή εξουσία, αλλά ήταν υπόδουλοι, υπήκοοι, υποταγμένοι και εχθροί της ρωμαϊκής εξουσίας. Έτσι αυτοί εφόβησαν (Ιωαν.κεφ.ΙΘ΄,στχ.8) και ανάγκασαν τον Ρωμαίο Τοπάρχη (παρότι ο ίδιος κατάλαβε ότι εψεύδοντο, συκοφαντούσαν, αδικούσαν) (Ιωαν.κεφ.ΙΗ΄,στχ.38 και κεφ.Θ΄,στχ.4), να τους κάνει υπακοή και να κάνει το θέλημά τους, παρότι απέναντί του το διακυβευόμενο ήταν ο Ίδιος ο Θεός. Μη γελιέστε, λοιπόν, και μην έχετε αυταπάτες ότι δήθεν με μια αναθεώρηση των εν λόγω άρθρων θα  αποφύγετε τον επηρεασμό αυτών που εύκολα επηρέασαν τη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία.

    

Θα τελειώσω με ένα γεγονός που δείχνει τι σημαίνει κυβερνήτης. Το 320 μ.Χ. ο πρεσβύτερος Άρειος, της Εκκλησίας της Αλεξάνδρειας, προκάλεσε μεγάλη σύγχυση στο πλήρωμα της εκκλησίας, με αποτέλεσμα ο Άγιος Αλέξανδρος, Αρχιεπίσκοπος Αλεξανδρείας, με τοπική Σύνοδο καθαίρεσε και αφόρησε τον Άρειο. Επειδή όμως η αίρεσή του επεκτάθηκε και στην Ανατολή, και είχε πλέον διαιρεθεί και το σώμα των Επισκόπων και ο Λαός, και είχε καταστήσει προβληματική την εκκλησιαστική κοινωνία των κατά τόπους εκκλησιών, εν όψει της καθολικής διασπάσεως της ενότητας και της ορθοδόξου Εκκλησίας και της Αυτοκρατορίας, σ’αυτό το σημείο επενέβη ο Αυτοκράτορας Κωνσταντίνος Α΄. Έστειλε τον όσιο Κορδούη τον Οκτώβριο του 324 στην Αλεξάνδρεια, ώστε να συζητήσει το πρόβλημα που είχε δημιουργηθεί και να του πει τι προτείνει ο άγιος Αλέξανδρος. Ο όσιος Κορδούης διαβίβασε στον Αυτοκράτορα, πως η πρόταση του Αγίου Αλεξανδρείας, Αλεξάνδρου, ήταν ότι το πρόβλημα –επειδή αφορά δογματικό ζήτημα και συνδέεται με τη θεμελιώδη διδασκαλία της χριστιανικής πίστεως και είναι πλέον πρόβλημα πασών ανά την οικουμένη των Εκκλησιών-, θα επιλυθεί μόνο με τη σύγκληση πασών των εκκλησιών με την αυθεντική έκφραση της συνοδικής εκκλησιαστικής συνειδήσεως.

Τότε ο Κωνσταντίνος, κυβερνήτης ειδωλολάτρης με ανεξίθρησκο πολίτευμα (τότε δεν είχε ακόμα βαπτισθεί), συνεκάλεσε το 325 μ.Χ. την Α΄ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗ ΣΥΝΟΔΟ εν Νικαία της Βιθυνίας, μερίμνησε για τη συγκρότηση και ανεπηρέαστη λειτουργία της Συνόδου και ανέλαβε όλα τα έξοδα μετάβασης και διαμονής των Επισκόπων και παρεστάθη –ειδωλολάτρης ων- στη Σύνοδο.

Όταν δε ο Άγιος Νικόλαος, Επίσκοπος Μύρων της Λυκίας, με ιερή αγανάκτηση χαστούκισε τον καθηραιμένο και αφορισμένο ήδη Άρειο, ο αυτοκράτορας Κωνσταντίνος επενέβη και διέταξε τη φυλάκιση του αγίου, γνωστοποιώντας ότι δεν επιτρέπει ενώπιόν του την εις βάρος των άλλων ενέργεια και χειροδικία, αλλά επιθυμεί μόνο την διά της ενέργειας του Αγίου Πνεύματος απόδειξη.

Έτσι στη συνέχεια ο Άγιος Τριμυθούντος, με το θαύμα της κεραμίδας, απέδειξε την αλήθεια.

Εκείνο, λοιπόν, που θέλω να υπομνήσω, είναι ότι ένας ειδωλολάτρης αυτοκράτορας, ο Κωνσταντίνος Α΄, είναι αυτός που όρισε τον θεσμό των Οικουμενικών Συνόδων και αποτέλεσε παράδειγμα και για τους μετέπειτα αυτοκράτορες.

Αυτός ο ειδωλολάτρης παρεστάθη κατά τη συνεδρίαση της Συνόδου και τα Πρακτικά της Α΄ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ με το Σύμβολο της Πίστεως, επικυρώθηκαν από τον ειδωλολάτρη αυτοκράτορα, αποδεικνύοντας ότι κι ένας άθεος κυβερνήτης, ένας ειδωλολάτρης, μπορεί να υπηρετήσει την ενότητα του Λαού του. Υπομνήουμε ότι ο Μ. Κωνσταντίνος καθόλη τη διάρκεια της κυβέρνησής του, έμεινε ειδωλολάτρης· κι όταν αργότερα παραιτήθηκε και λίγο πριν κοιμηθεί, τότε βαπτίστηκε και έγινε χριστιανός. Η Εκκλησία μας και η ιστορία, γι’αυτό τον ονόμασαν Μέγα.

Όταν ο διάδοχος του Μ. Κωνσταντίνου, ο γιος του Κωνστάντιος, επιχείρησε την αυτόβουλη ανάμιξή του στα εκκλησιαστικά θέματα, έλαβε επιστολή από τον Άγιο Κορδούη, που του έγραψε: «Μη τίθει σεαυτόν εις τα εκκλησιαστικά, μηδέ συ περί τούτων ημίν παρακελεύου, αλλά μάλλον παρ’ ημών συ μάνθανε ταύτα, και ώσπερ ο την σην αρχήν υποκλέπτων, αντιλέγει τω διαταξαμένω Θεώ, ούτω φοβήθητι μη και συ τα της εκκλησίας εις εαυτόν έλκων, υπεύθυνος εγκλήματι μεγάλω γένη» (βλ. Μ. Αθανασίου, Περί των γεγενημένων παρ’ Αρειανών, 44).

Όλοι (λοιπόν), μαζί μπορούμε να διαβιούμε ασυγχύτως και αδιαιρέτως, αφορώντες εις το πρότυπον ημών, τον Τριαδικό Θεό, εις Ον ομνύει ο Συνταγματικός μας νομοθέτης.

Αρχιμ. Χριστόδουλος Αγγελόγλου.
vasilinos.wordpress.com