Μακρόσυρτες ακολουθίες, ώρες ατελείωτες εντός ναών, δουλειές που πάνε πίσω στα μοναστήρια γιατί ο Όρθρος πρέπει να διαβαστεί αργά και καθαρά μπας και χαραχτεί στις καρδιές μας. Μουσικές αλλόκοσμες, ποταμοί λεπτών ρέουν στο σώμα των μοναχών ενώ ο κόσμος τρέχει φρενήρης προς την παραγωγικότητα. Τι είναι όλο αυτό που κάνουμε; Μια παρανοϊκή αντίσταση; Μια λειτουργική επένδυση τεμπελιάς; Μια αποσύνδεση από την πραγματικότητα της ζωής. Όχι! Είναι η μετάβαση στη φύση μας. Η βίωση του άχρονου της δοξολογίας του Θεού δια μέσου του πολύωρου της επί γης ύμνηση του θείου. Μια παιδαγωγική προσπάθεια να βιώσουμε εντός της αλλοίωτης πραγματικότητάς μας το αιώνιο παρόν του Προσώπου Του.
Φωτογραφία: Όρθρος στην Ιερά Κοινοβιακή και Ιεραποστολική Μονή Αγίων Αναργύρων Πάρνωνος, στην προσπάθειά μου να κολυμπήσω στον ποταμό του χρόνου ο οποίος πάγωσε στο άκουσμα του Εξάψαλμου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου