Τό ἔτος 1936 ἐκλήθη νά ὑπηρετήση τήν θητείαν του στό στρατό. Καί κατετάγη εἰς τήν Κόρινθον στό μηχανικό τμῆμα. Ἀρχάς τοῦ ἔτους 1939 ἀπελύθη ἀπό τό στράτευμα. Ἐπανῆλθε γιά λίγο στό χωριό του, καί ἀπό κεῖ μετέβη εἰς τήν Κεφαλληνίαν ἀναζητώντας ἐργασίαν.
Καί πράγματι, μέ κάτι γνωριμίες πού
εἶχε, καί λόγω τῆς εἰδικότητος πού εἶχε στόν στρατό, προσελήφθη καί
εἰργάζετο σέ κάποια τοπογραφική ἑταιρεία.
Μέ τήν κήρυξιν ὅμως τοῦ Ἑλληνοϊταλικοῦ πολέμου τοῦ ᾿40 ἐκλήθη καί πάλιν ὑπό τά ὅπλα διά νά ὑπηρετήση καί πάλιν τήν πατρίδα. Πρίν ὅμως προλάβει νά φύγη γιά τά ἔμπεδα τῆς Κορίνθου νά ντυθῆ, ἀρρώστησε βαρειά, ἔφθασε στόν θάνατο, παρέμεινε δέ κλινήρης περί τούς δύο μῆνες περίπου.
Κατά τό διάστημα ὅμως αὐτό, τό Σύνταγμα τῆς Κορίνθου εἰς τό ὁποῖον ἀνῆκε εἶχε πάει εἰς τό μέτωπον καί σέ ἀλλεπάλληλες μάχες διελύθη παντελῶς.
Καί μετά ἀπ᾿ αὐτά, συμπεραίνει κανείς ὅτι ἡ ἀσθένεια ἡ ὁποία τόν κράτησε τόσες ἡμέρες στό Νοσοκομεῖο τῆς Κεφαλληνίας, ἦταν ἐπέμβαση τοῦ Θεοῦ διά νά τόν φυλάξη ζῶντα.
Μετά ταῦτα παρουσιάστηκε στόν στρατό, καί πολύ γρήγορα βρέθηκε κι᾿ αὐτός στήν πρώτη γραμμή. Ἐκεῖ, ὅπως ἔλεγε, εἶδε πολλές σωτήριες ἐπεμβάσεις τοῦ Θεοῦ, καί εἰς αὐτόν τόν ἴδιον, ἀλλά καί σέ ἄλλους στρατιῶτες.
Συγκεκριμένα μᾶς ἔλεγε χαριτολογώντας, ὅτι κάποια φορά ἐκεῖ πού εἶχαν συγκεντρωθῆ γιά φαγητό, μία βόμβα ἔπεσε μέσα στό καζάνι, ὅπου πολλοί καί ἐφονεύθησαν καί τραυματίσθησαν, αὐτός δέ ἐκρύβη πίσω ἀπό κάτι κιβώτια μέ πυρομαχικά! Ἀσφάλεια ἑκατό τοῖς ἑκατό, μᾶς ἔλεγε. Ἡ βόμβα ἔπεσε πράγματι πάνω στά κιβώτια ἀλλά δέν ἐπέτρεψε ὁ Θεός νά ἐκραγῆ, καί ἔτσι καί πάλι ἡ χάρις τοῦ Θεοῦ τόν ἔσωσε ἀπό βέβαιο θάνατο.
(απόσπασμα από το βιβλίο Βιογραφικό Σημείωμα Δημητρίου Παναγόπουλου, των εκδόσεων Νεκτάριος Δ. Παναγόπουλος).
Μέ τήν κήρυξιν ὅμως τοῦ Ἑλληνοϊταλικοῦ πολέμου τοῦ ᾿40 ἐκλήθη καί πάλιν ὑπό τά ὅπλα διά νά ὑπηρετήση καί πάλιν τήν πατρίδα. Πρίν ὅμως προλάβει νά φύγη γιά τά ἔμπεδα τῆς Κορίνθου νά ντυθῆ, ἀρρώστησε βαρειά, ἔφθασε στόν θάνατο, παρέμεινε δέ κλινήρης περί τούς δύο μῆνες περίπου.
Κατά τό διάστημα ὅμως αὐτό, τό Σύνταγμα τῆς Κορίνθου εἰς τό ὁποῖον ἀνῆκε εἶχε πάει εἰς τό μέτωπον καί σέ ἀλλεπάλληλες μάχες διελύθη παντελῶς.
Καί μετά ἀπ᾿ αὐτά, συμπεραίνει κανείς ὅτι ἡ ἀσθένεια ἡ ὁποία τόν κράτησε τόσες ἡμέρες στό Νοσοκομεῖο τῆς Κεφαλληνίας, ἦταν ἐπέμβαση τοῦ Θεοῦ διά νά τόν φυλάξη ζῶντα.
Μετά ταῦτα παρουσιάστηκε στόν στρατό, καί πολύ γρήγορα βρέθηκε κι᾿ αὐτός στήν πρώτη γραμμή. Ἐκεῖ, ὅπως ἔλεγε, εἶδε πολλές σωτήριες ἐπεμβάσεις τοῦ Θεοῦ, καί εἰς αὐτόν τόν ἴδιον, ἀλλά καί σέ ἄλλους στρατιῶτες.
Συγκεκριμένα μᾶς ἔλεγε χαριτολογώντας, ὅτι κάποια φορά ἐκεῖ πού εἶχαν συγκεντρωθῆ γιά φαγητό, μία βόμβα ἔπεσε μέσα στό καζάνι, ὅπου πολλοί καί ἐφονεύθησαν καί τραυματίσθησαν, αὐτός δέ ἐκρύβη πίσω ἀπό κάτι κιβώτια μέ πυρομαχικά! Ἀσφάλεια ἑκατό τοῖς ἑκατό, μᾶς ἔλεγε. Ἡ βόμβα ἔπεσε πράγματι πάνω στά κιβώτια ἀλλά δέν ἐπέτρεψε ὁ Θεός νά ἐκραγῆ, καί ἔτσι καί πάλι ἡ χάρις τοῦ Θεοῦ τόν ἔσωσε ἀπό βέβαιο θάνατο.
(απόσπασμα από το βιβλίο Βιογραφικό Σημείωμα Δημητρίου Παναγόπουλου, των εκδόσεων Νεκτάριος Δ. Παναγόπουλος).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου