Απόσπασμα
από το βιβλίο ΜΥΣΤΙΚΑ ΒΙΩΜΑΤΑ ΣΤΗΝ ΑΓΙΑ ΓΗ ΤΟΜΟΣ Β' - ΚΑΤΑΘΕΣΗ ΨΥΧΗΣ της
συγγραφέως Σοφίας Κιόρογλου .
ΜΑΡΤΥΡΙΑ
ΕΚΤΗ
H
θεραπεία της Οσιοτάτης Μοναχής Ισιδώρας από τον Γέροντα Θεοδόσιο της Βηθανίας
Η
μοναχή Ισιδώρα έπασχε από πολλούς πόνους και γαστρορραγίες και χειρουργήθηκε το1991
στο Ε.Ε.Σ Αθηνών. Της έγινε πυλωπλαστική βαγοτομή αλλά οι πόνοι και οι γαστρορραγίες
συνεχίζονταν και οι επισκέψεις της στα νοσοκομεία ήταν συχνές. Μετά από εξετάσεις
στις οποίες υπεβλήθη, διαπιστώθηκε χειρουργικό λάθος και έπρεπε να γίνει
χειρουργική επέμβαση.
Τούτη τη φορά θα αφαιρούσαν όλο το στομάχι και θα
προσέθεταν 40 πόντους έντερο ώστε να πηγαίνει η τροφή κατευθείαν στο έντερο. Ο
διευθυντής της Γαστρεντερολογικής κλινικής του νοσοκομείου Μεταξά της είπε ότι
πρόκειται για πολύ δύσκολη επέμβαση ενώ ένας άλλος από το Ναύπλιο της είπε να
αποφύγει την επέμβαση εκτός πια και αν ο πόνος φτάσει στο απροχώρητο.
Το
χειρότερο όμως ήταν το φαινόμενο της παλινδρόμησης, το οποίο την βασάνιζε αφόρητα.
Αλλά ο Κύριος της επεφύλασσε μια μεγάλη έκπληξη αφού η Γερόντισσα της, μια μέρα
της ανακοίνωσε ότι θα επισκεφτούν τα Ιεροσόλυμα. Στην αρχή η μοναχή λόγω του
προβλήματός της θεώρησε ακατόρθωτο να
μεταβεί εκεί αλλά με την ευχή της γερόντισσας και από άκρα υπακοή βρέθηκε στο Μοναστήρι
Μάρθας και Μαρίας.
Εκεί
δώσανε στην γερόντισσα της για ευλογία την φανέλα του Πατέρα Θεοδοσίου,
Ηγουμένου της Μονής, που κοιμήθηκε το 1991. Όταν επέστρεψαν στην Ελλάδα, το πρόβλημα
παρέμενε το ίδιο και από κάποιο σημείο και μετά επιδεινώθηκε. Τέλος Φεβρουαρίου
πήγε πάλι στο Μεταξά και ο γιατρός της είπε να κάνει το συντομότερο χειρουργείο.
Όμως ο πνευματικός της ήταν αντίθετος με μια τέτοια απόφαση. Η μοναχή Ισιδώρα
δεν ήξερε τι να κάνει. Κάποιο πρωί όμως μπήκε η γερόντισσα στο κελί της και
έφερε την φανέλα του Π.Θεοδοσίου που της δώθηκε ως ευλογία.
Αφού
την σταύρωσε, της την φόρεσε, λέγοντας τα εξής:
-
Πάρε την φανέλα του Γέροντα και θα την
φοράς
40 ημέρες, χωρίς να την βγάλεις καθόλου. Oι
40 ημέρες τελειώνουν το Σάββατο του Λαζάρου. Το πρωί εκείνης της μέρας
χρειάστηκαν δύο παυσίπονες ενέσεις για να μπορέσει να πάει στο ναό να κοινωνήσει.
Το βράδυ πήγε να βγάλει την φανέλα. Όπως την κρατούσε, ενώ συγχρόνως κρατούσε
την φωτογραφία του Π.Θεοδοσίου, του είπε:
-
Παππούλη μου, ας μην πέρασε το στομάχι μου, εγώ εξακολουθώ να σε αγαπώ. Αλλά αν
έχεις βρει παρρησία στον Κύριο μας, γιατί αυτή η φανέλα είναι ποτισμένη με
ιδρώτα, με αίμα από τον πνευματικό σου αγώνα, παρακάλεσε τον Θεό να μου
γιατρέψει την ψυχή μου γιατ είναι πιο άρρωστη από το στομάχι μου.
Ξάπλωσε
με αυτές τις τελευταίες σκέψεις γύρω στις 11μμ και κάποια στιγμή άνοιξε τα μάτια
κοιτάζοντας το ρολόϊ.
-
Θεέ μου, που βρίσκομαι; Δεν πονάω Θεέ μου!
Κοιμήθηκα
χωρίς πόνο τόσες ώρες. Δεν μπορούσα να το συνειδητοποιήσω, να το πιστέψω. Μέχρι
τώρα οι νύχτες μου ήταν μαρτύριο! Δεν βρίσκω λόγια, δεν ξέρω πώς να ευχαριστήσω
τον Κύριο μας και τον Γέροντα Θεοδόσιο. Όχι μόνο με θεράπευσε σωματικά αλλά μου
άνοιξε τα μάτια της ψυχής ώστε να δω και να ζήσω μια σημερινή πραγματικότητα: Tην ύπαρξη ψυχών αγίων που αγωνίζονται
και ευαρεστούν τον Άγιο Θεό. Ευχαριστώ και την Γερόντισσα μου, που χάρη σε αυτή
την ευλογημένη ψυχή έγινε τόση μεγάλη και θαυμάσια χάρη!
apantaortodoxias.blogspot.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου