Των εργασιών του Συνεδρίου προηγήθηκε η τέλεση της Θείας Λειτουργίας στο ναό της Αγίας Παρασκευής πόλεως, από τον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Κερκύρας, Παξών και Διαποντίων Νήσων κ. Νεκτάριο. Στο τέλος της Θείας Λειτουργίας τελέστηκε Ιερό Μνημόσυνο υπέρ αναπαύσεως των ψυχών των απ αιώνος ευαρεστησάντων Αρχιερέων, Ιερέων, Ιερομονάχων, Διακόνων, Μοναχών και Μοναζουσών της τοπικής Εκκλησίας.
Τίτλος του φετινού Συνεδρίου ήταν Αναστοχασμοί και προκλήσεις στην εποχή της πανδημίας .
Στην προσφώνησή του ο Σεβασμιώτατος επεσήμανε τα εξής : η κρίση απεκάλυψε τά ελλείμματα πίστεως τά οποία υπάρχουν καί σέ κλήρο καί λαό.
Η ολιγοπιστία όμως έχει μία πολύ σοβαρή συνέπεια, η οποία απαιτεί λεπτό ποιμαντικό χειρισμό.
Είναι η πρόκληση διασπάσεως, διχασμού, διαλύσεως τής ενότητος τού σώματος τού Χριστού.
Καί εντός τής Εκκλησίας χωριστήκαμε σέ ζηλωτές καί ορθολογιστές, σέ αμφισβητίες τής πανδημίας καί σέ υποταγμένους στά κελεύσματα τού κράτους, σέ δυναμικούς καί σέ φοβικούς, σέ αυτούς πού θέλουν νά έχουν λόγο καί σέ σιωπηλούς.
Παρότι είναι δείγμα υγείας τό νά έχουμε διαφορετικές απόψεις καί απόδειξη ότι μάς δόθηκε από τόν Θεό η ελευθερία τής σκέψεως καί τής κρίσεως, εν τούτοις άν επικρατήσει η άποψη ότι πιστός πραγματικά είναι αυτός πού ακολουθεί τήν μία ή τήν άλλη άποψη, τότε ο διάβολος επέτυχε τόν μεγαλύτερο στόχο του: νά γεννήσει αφορμές φατριασμού, ακοές σχισμάτων, αμύντορες τής Ορθοδοξίας καί προδότες, μέ αποτέλεσμα νά κινδυνεύουμε νά φανατιστούμε, νά περιφρονήσουμε, νά μήν αγαπούμε. Θά γίνω συγκεκριμένος ποιμαντικά.
Όλοι όσοι θέλουν νά είναι μέλη τού σώματος τού Χριστού είναι ποίμνιό μας.
Γιά παράδειγμα, στό ζήτημα τής χρήσεως τής μάσκας δέν έχουμε δικαίωμα νά διχάσουμε τόν λαό μας.
Άς αφήσουμε τόν καθέναν πιστό καί πολίτη νά αποφασίσει τί θά κάνει.
Οι νόμοι τής πολιτείας είναι συγκεκριμένοι, όπως καί η πεποίθησή μας ότι στόν χώρο τού ναού υπάρχει η χάρις τού Θεού.
Ο Αρχιεπίσκοπος είπε «πρώτα ο άνθρωπος».
Εμείς πιστεύουμε «πρώτα ο Θεός».
Αυτό όμως δέν σημαίνει ότι θά πρέπει νά εξορίσουμε από τόν ναό, δίκην εισαγγελέων ή αστυνομικών οργάνων, όσους έχουν τήν μία ή τήν άλλη πεποίθηση.
Σέ ζητήματα μή δογματικά πρέπει νά υπάρχει διάκριση καί αγάπη.
Σέ ζητήματα πίστεως όπου δέν χωράνε δεύτερες γνώμες, όπως στό τής θείας κοινωνίας, εκεί δέν χωρούν συμβιβασμοί.
Επιπλέον ο κ. Νεκτάριος υπογράμμισε ότι «δέν μπορούμε νά αμφισβητήσουμε τό γεγονός ότι συντελείται ένα παγκόσμιο πείραμα φόβου καί υπακοής, στό οποίο η κρατούσα πολιτεία καί στήν Ελλάδα καί στήν Ευρώπη, δέν είναι ρπόθυμη νά ακούσει προβληματισμούς καί άλλες απόψεις.
Τό ζήτημα τής υποχρεωτικής χρήσεως τής μάσκας στά σχολεία κατέδειξε μία ανελεύθερη λογική πού έχει επιρατήσει.
Είναι άλλο οι κανόνες τής πολιτείας καί άλλο η κατάργηση τού δικαιώματος τών ανθρώπων νά έχουν άλλη άποψη, μέ τήν διενέργεια εισαγγελικών ερευνών γιά νά τρομοκρατηθούν γονείς πού δέν θέλουν τό παιδί τους νά φορά μάσκα στό σχολείο, γιά σοβαρούς λόγους, γιά τούς οποίους δέν έχουν δοθεί κατά τή γνώμη μας επαρκείς απαντήσεις πού νά τούς αντικρούουν.
Υπάρχει μία συνεχής παραβίαση τής ελευθερίας μας, στό όνομα τής υγείας, πού δέν δικαιολογείται ούτε συνταγματικά ούτε καί στήν πράξη.
Πλαστήκαμε ελεύθεροι.
Δέν πρέπει δήθεν «γιά τό καλό μας» τήν ελευθερία μας νά τήν απεμπολούμε τόσο εύκολα.
Από τήν άλλη δέν πρέπει νά είμαστε καί επαναστάτες χωρίς αιτία.
Η αμφισβήτηση ότι υπάρχει κορωνοϊός δέν δικαιολογείται.
Η ασθένεια υπάρχει.
Αυτό όμως δέν σημαίνει ότι θά πάψουμε νά συλλογιόμαστε ελεύθερα, θά πάψουμε νά ζούμε.
Τό νά τηρούμε κάποια στοιχειώδη μέτρα επιβάλλεται.
Τό νά προσέχουμε όταν έχουμε κάποια ύποπτα συμπτώματα επιβάλλεται.
Τό νά λέμε ΝΑΙ σέ όλα δέν ξέρω κατά πόσον είναι θεμιτό»
Ο κ. Νεκτάριος έκλεισε τις σκέψεις του λέγοντας: «Η Εκκλησία δέν διεκδικεί πολιτικό ρόλο, μέ τήν έννοια τού νά κρίνει κόμματα καί νά υποστηρίζει συγκεκριμένες ιδέες ή πολιτικούς.
Η Εκκλησία ζητά στά πλαίσια τών διακριτών ρόλων μέ τήν Πολιτεία τόν σεβασμό στήν θρησκευτική μας ελευθερία.
Ζητά νά γίνει σεβαστή η πεμπτουσία τής λατρείας μας πού είναι η Θεία Ευχαριστία.
Τό δικαίωμα οι ναοί νά είναι ανοιχτοί.
Σέβεται τούς νόμους τής πολιτείας, αλλά ζητά καί από αυτήν νά σεβαστεί τό δικαίωμα τής πίστεως.
Δέν είμαστε δημόσιοι υπάλληλοι γιά νά κοινοποιούμε εγκυκλίους.
Θέλουμε νά έχουμε άποψη καί νά τήν συζητούμε μέ τό κράτος.
Νά βοηθούμε, χωρίς όμως νά υποτασσόμαστε.
Άς μάς πείσουν, όχι όμως νά μάς καταπιέσουν.
Όταν οι νόμοι καί οι κανόνες δέν αμφισβητούν τά όσα πιστεύουμε ή δέν θίγουν τήν προσωπικότητά μας, τό πρόσωπό μας, επιβάλλεται νά τούς ακολουθούμε. Οφείλουμε όμως νά επισημάνουμε ότι υπάρχει ένα κλίμα καχυποψίας καί αρνητικότητος από πλήθος πιστών εναντίον τής Πολιτείας, όπως καί από πολλούς μή πιστούς.
Άς πείσει λοιπόν μέ καλοπροαίρετο διάλογο καί όχι μέ «νταηλίκια» ή μέ ολοκληρωτικές νοοτροπίες η πολιτεία γιά ό, τι κρίνει πώς πρέπει νά εφαρμόσουμε».
Στην εισήγηση της κ. Θάνου έγινε αναφορά στην παραβίαση του Συντάγματος κατά το κλείσιμο των ναών την περίοδο της πανδημίας, καθώς δεν τηρήθηκε η αρχή της αναλογικότητας, ενώ επισημάνθηκε ότι η τήρηση των μέτρων προστασίας της δημόσιας υγείας δεν δικαιολογεί την καταπάτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, διότι μπαίνουμε σε άλλες ατραπούς.
Αυτό φάνηκε από τις αποφάσεις και των ευρωπαϊκών δικαστηρίων.
Στην εισήγησή του ο κ. Ξιώνης ανέφερε ότι διαπιστώνουμε σήμερα μία τάση επιστροφής των πιστών χριστιανών στην προβαπτισματική κατάσταση, από την πνευματική κατάσταση κοινωνίας με τον Χριστό που κορυφώνεται στο μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας, σε έναν ηθικό τρόπο ζωής εν είδει μωσαϊκού νόμου, από την ελευθερία της πίστεως και την απελευθέρωση από την συμβατικότητα της ζωής σε έναν ηθικό και κοινωνικό τρόπο συμπεριφοράς.
Οι σημερινοί χριστιανοί και ακόμη χειρότερα ιερείς και επίσκοποι που εμπιστεύονται τον νόμο των ανθρώπων(αυθεντοποιώντας τους «ειδικούς» επιστήμονες) και απορρίπτουν την εμπειρία της Εκκλησίας με το να φοβούνται εντός της μυστηριακής κοινωνίας την μετάδοση λοιμωδών ασθενειών, επιστρέφουν ως σύγχρονοι Γαλάτες στην προτέρα κατάσταση του νόμου των ανθρώπων.
Η οπισθοδρόμηση αυτή είναι το αποτέλεσμα της παραποιημένης εκκλησιολογίας, η οποία βασίζεται στα νεότερα φιλοσοφικά ρεύματα της Δύσεως και ερμηνεύει την Εκκλησία ως κοινωνία ανθρώπων και όχι ως μυστηριακή κοινωνία των μελών του Σώματος του Χριστού».
Τελευταίος ομιλητής ήταν ο κ. Χριστόφιλος, ο οποίος επεσήμανε ότι ζούμε σε μία νέα πραγματικότητα προσέγγισης των πολιτών από την παγκόσμια κοινότητα, όπου δεν υπάρχει σεβασμός στα ανθρώπινα δικαιώματα όπως τον γνωρίζαμε, αλλά μόνο μία άποψη και τόνισε ότι για τους επισκόπους και τους ιερείς, όταν υπάρχει σύγκρουση καθηκόντων, το θεϊκό δίκαιο προηγείται του ανθρωπίνου.
Είναι άλλο να τηρούμε τους νόμους και άλλο να σιωπούμε μπροστά στην αντισυνταγματικότητά τους.
Να σημειωθεί ότι κατά τη διάρκεια του Συνεδρίου πραγματοποιήθηκε εθελοντική αιμοδοσία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου