Δεν κατάφεραν να κλονίσουν την ατρόμητη ψυχή του. Η αδιάλειπτη προσευχή του π. Γαβριήλ και η παράδοσή του στο θέλημα του Θεού του έδωσαν πολλή δύναμη και χάρη.

 

 

Συναξάριον
Τῇ Βʹ (2ᾳ) τοῦ μηνὸς Νοεμβρίου μνήμη τῆς ἀθλήσεως τῶν ἁγίων Μαρτύρων Ἀκινδύνου, Πηγασίου, Ἀφθονίου, Ἐλπιδηφόρου, καὶ Ἀνεμποδίστου ἐν Περσίᾳ (341).
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ οἱ Ἅγιοι Μάρτυρες οἱ ἀπὸ τῆς συγκλήτου βουλῆς, ξίφει τελειοῦνται ἐν Σεβάστειᾳ Μ. Ἀσίας (315).

Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ μνήμη τῶν ἁγίων Μαρτύρων Εὐδοξίου, Ἀγαπίου καὶ λοιπῶν Ἁγίων ὀκτώ· Ἀττικοῦ, Μαρίνου, Ὠκεανοῦ, Εὐστρατίου, Καρτερίου, Νικοπολιτιανοῦ, Στύρακος καὶ Τωβία ἐν Σεβαστείᾳ (320).
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ μνήμη τοῦ ὁσίου Πατρὸς ἡμῶν Μαρκιανοῦ τοῦ ἐν τῇ Κύρῳ (388).
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ αἱ ἅγιαι Μάρτυρες Κυριακή, Δομνίνα καὶ Δόμνα ξίφει τελειοῦνται.
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ ὁ Ἅγιος Ἀντώνιος Ἐπίσκοπος Θεσσαλονίκης, ὁμολογητής (844).
Μνήμη τοῦ ἁγίου νέου Ὁσιομάρτυρος Ἰακώβου τοῦ νέου, τοῦ ἐκ Καστορίας Ἰβηροσκητιώτου, καὶ τῶν δύο μαθητῶν αὐτοῦ Ἰακώβου διακόνου καὶ Διονυσίου μοναχοῦ, τῶν ἐν τῇ Μονῇ Δερβεκίστης, ἤτοι Ἀναλήψεως, Τριχωνίδος ἀσκησαμένων καὶ δι᾿ ἀγχόνης ἐν Ἀδριανουπόλει τελειωθέντων, ἐν ἔτει χιλιοστῷ πεντακοσιοστῷ καὶ εἰκοστῷ (͵αφκʹ -1520).
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τῶν Ἁγίων καὶ ἐνδόξων Νεομαρτύρων Θεοδώρου, Λάμπρου καὶ Ἑτέρου Ἀγνώστου, ὑπὸ τῶν Ἀγαρηνῶν ἐν Βραχωρίῳ (᾿Αγρινίῳ) ἀπαγχονισθέντων ἐν ἔτει αψπς (1786).
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ μνήμη τοῦ Ὁσίου Γαβριήλ, τοῦ διὰ Χριστὸν σαλοῦ καὶ ὁμολογητοῦ, ἐν Γεωργίᾳ ἀρτίως ἐκλάμψαντος (1995).
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ οἱ Ἅγιοι νεο-ἱερομάρτυρες Βικτωρίνος Ἐπίσκοπος καὶ Βασίλειος Λούζγιν, Κωνσταντίνος (Organov) καὶ Ἀνανίας (Aristov) τοῦ Περμ (1918).

Στίχοι.
Σῆς ὁμολογίας, Γαβριήλ, ἀρότρῳ
ψυχὰς ἐγεώργησας ἐν Γεωργίᾳ.

Ο Άγιος Γαβριήλ ο δια Χριστόν σαλός και ομολογητής, ο εκ Γεωργίας:
Στις φυλακές και στα ψυχιατρεία

Ο π. Γαβριήλ προσπαθούσε με κάθε τρόπο να αποτραβήξει τον κόσμο της Γεωργίας από την αμάθεια και την απιστία. Μετά το θάνατο του Στάλιν το 1953, οι νέοι ηγέτες της Σοβιετικής Ένωσης ξέσπασαν σε διάφορες βίαιες αντισταλινικές εκδηλώσεις. Τις τοπικιστικού χαρακτήρα διαδηλώσεις διαμαρτυρίας τις κατέπνιξε η σκληρότητα της νέας σοβιετικής ηγεσίας με κυριότερο θύμα τη γεωργιανή νεολαία. Στις 9 Μαρτίου 1956 χύθηκε πολύ αθώο αίμα, και οι Γεωργιανοί δεν πρόλαβαν καλά – καλά ούτε να θρηνήσουν τους πεθαμένους τους, ενώ οι αρχές εμπόδιζαν τους κληρικούς να παράσχουν τη βοήθειά τους. Μόνο τον π. Γαβριήλ δεν μπόρεσαν να σταματήσουν τα κυβερνητικά όργανα, ο οποίος έτρεχε να διαβάσει ευχές στους αδικοχαμένους Γεωργιανούς.

Ο άγιος δεν φοβόταν τις σοβιετικές αρχές ούτε την κακία του όχλου που είχε χάσει τα λογικά του. Έτσι, την 1η Μαΐου του 1965, ημέρα εορτής του κομμουνιστικού καθεστώτος, πολλοί άνθρωποι είχαν συγκεντρωθεί στους κεντρικούς δρόμους και τις πλατείες. Τα παρατεταγμένα τμήματα προχώρησαν προς την πλατεία του κυβερνείου, για να αποτίσουν φόρο τιμής στους άθεους και σκληροτράχηλους ηγέτες, των οποίων τα πορτρέτα ήταν κρεμασμένα παντού. Εκείνη τη μέρα, ακριβώς δίπλα από το κυβερνείο, στον ναό Κασβέτι βρισκόταν και ο π. Γαβριήλ μαζί με μερικούς πιστούς ακόμη. Ήταν περίλυποι, καθώς άκουγαν τις εορταστικές κραυγές του όχλου.

«Τον Χριστό Τον σταύρωσαν, κι αυτοί γιορτάζουν και προσκυνούν τον αντίχριστο. Κοίταξε εσύ το παιδί σου κι άσε σε μένα τα υπόλοιπα», είπε ο άγιος σε μια γυναίκα που ήταν πολύ στενοχωρημένη με όσα συνέβαιναν. Ύστερα μονολόγησε: «Τετέλεσται! Θεέ μου, πάω να ομολογήσω το άγιο όνομά Σου. Ξέρω πως μπορεί να μη γλιτώσω το θάνατο. Άλλωστε εγώ, Χριστέ μου, σε όλη μου τη ζωή ονειρευόμουν να μαρτυρήσω για χάρη Σου».

Ο π. Γαβριήλ κρατούσε στο χέρι του ένα μικρό μπουκάλι με νέφτι. Με βήμα ταχύ διέσχισε σαν κεραυνός τα πλήθη που ζητωκραύγαζαν μπροστά στο είδωλο τους, πλησίασε τη δωδεκάμετρη φωτογραφία του Λένιν, έριξε το νέφτι, άναψε φωτιά και φώναξε με βροντερή φωνή: «Αυτός γιατί θέλει δόξα; Δόξα οφείλουμε στον Χριστό και Θεό μας! Πώς προσκυνάτε τον αντίχριστο;».
Το πανό άρπαξε αμέσως φωτιά. Μπροστά στα μάτια των έκπληκτων διαδηλωτών, η φωτογραφία του αγαπημένου τους ηγέτη έγινε μια χούφτα στάχτη. Έμεινε μόνο το μαυρισμένο σκοινί της κορνίζας. Ο άγιος ήξερε πια πολύ καλά τι τον περίμενε μετά από αυτό. Εντούτοις, έμεινε εκεί ασάλευτος, παρακολουθώντας τις στάχτες που στροβιλίζονταν στον αέρα. Έντρομες οι κρατικές αρχές κάλεσαν αμέσως το 8ο Σύνταγμα Πυροβολικού και με εξοπλισμένα μηχανοκίνητα πλησίασαν τον π. Γαβριήλ, ο οποίος μπήκε ήρεμος σ’ ένα από αυτά. Κανείς δεν τόλμησε να τον αγγίξει, ενώ εκείνος προσευχόταν: «Κύριος εμοί βοηθός, και ου φοβηθήσομαι τι ποιήσει μοι άνθρωπος. Κύριος εμοί βοηθός, καγώ επόψομαι τους εχθρούς μου».1

Διηγείται ο π. Γαβριήλ σχετικά: «Με περικύκλωσαν οι στρατιώτες, όπως τον Χριστό. Φορούσα το μοναχικό μου ένδυμα και τον μεγάλο σταυρό στην καρδιά. Με οδήγησαν στον τρίτο όροφο ενός κτιρίου. Εκεί καθόταν κάποιος κουστουμαρισμένος, στον οποίο με υπέδειξαν ως τον παπά που έκαψε το πορτρέτο του Λένιν.
Όλοι οι αξιωματούχοι με κοίταζαν με περιέργεια και με κάποιο ενδιαφέρον. Άρχισαν να μου κάνουν διάφορες ερωτήσεις. Ήμουν έρμαιο στις διαθέσεις τους. Δίπλα μου στέκονταν κάποιοι που στις τσέπες τους έκρυβαν όπλα, για να με πυροβολήσουν αν… αντιδρούσα. Ήξερα τη δουλειά τους. Κομμουνιστές ήταν. Λύκοι με τη μορφή προβάτων! Στέκονταν σαν απλοί πολίτες και ύστερα θα έλεγαν: ¨Στρατιώτες τον πυροβόλησαν¨. Ύστερα μ’ έβαλαν να καθίσω. Προσπάθησαν να μου βγάλουν το σταυρό που φορούσα. Δεν τα κατάφεραν όμως.
–Τι έκανες; Με ρωτούσαν. Μπροστά στο υπουργείο πήγες κι έβαλες φωτιά;
– Εγώ τί έκανα; απάντησα. Να είστε καταραμένοι! Ελάτε να με σκοτώσετε επειδή έκαψα αυτόν τον σκύλο.
-Γκοντέρτζι, γιατί μας βρίζεις;
-Εσείς γιατί πήρατε τον Στάλιν από το μνημείο του και τον κάψατε; Εσείς είστε το κόμμα;
-Έχεις διαβάσει Μαρξ και Έγκελς;
-Ά! Μαρξ και Έγκελς…
– Μ’ αυτό που έκανες, ολόκληρο το Κρεμλίνο μας τηλεφωνά διαρκώς! Μας καλούν στην Τσέκα2 και μας απειλούν να μας διώξουν όλους από εδώ. Κι εσύ; Ξέρεις ότι απειλείσαι με την ποινή του θανάτου;
Τότε γέλασα. Έκανα το σταυρό μου και είπα: ¨Μέγας ει, Κύριε, και θαυμαστά τα έργα σου, και ουδείς λόγος εξαρκέσει προς ύμνον των θαυμασίων σου¨».

Έτσι, μη μπορώντας τα όργανα του αθεϊστικού καθεστώτος να λυγίσουν την ψυχή του π. Γαβριήλ άρχισαν να βασανίζουν το σώμα του. Και θα ήταν αδύνατο ν’ αντέξει τα μαρτύρια που υπέστη, αν δεν τον προστάτευε η χάρις του Κυρίου. Άρχισαν να τον κλοτσούν παντού στο πρόσωπο και στο σώμα. Του έσπασαν το σαγόνι και 17 κόκκαλα. Δεν κατάφεραν όμως να κλονίσουν την ατρόμητη ψυχή του.
Αμέσως μετά τον οδήγησαν στην απομόνωση της Κα Γκε Μπε και έριξαν το αιμόφυρτο σώμα του στο κελί των μελλοθανάτων, όπου τα όργανα του κομμουνιστικού κόμματος δεν δίσταζαν να βασανίζουν τους αντιρρησίες, να τους σκοτώνουν και να τους εξαφανίζουν˙ σε ένα υπόγείο ανήλιαγο, ανάερο, γεμάτο σαύρες, φίδια και ακαθαρσίες. Τάιζαν τον π. Γαβριήλ με μουχλιασμένο ψωμί και νερό. Χρησιμοποίησαν κάθε δυνατή μέθοδο για να κάμψουν το φρόνημά του, να χάσει το θάρρος του και να αρνηθεί την πίστη του. «Κατανοεῖ ὁ ἁμαρτωλὸς τὸν δίκαιον καὶ ζητεῖ τοῦ θανατῶσαι αὐτόν, ὁ δὲ Κύριος οὐ μὴ ἐγκαταλίπῃ αὐτὸν εἰς τὰς χεῖρας αὐτοῦ, οὐδὲ μὴ καταδικάσηται αὐτόν, ὅταν κρίνηται αὐτῷ.»,3 σχολίαζε ο π. Γαβριήλ στους πιστούς, περιγράφοντας τα βασανιστήριά του την περίοδο εκείνη.

Διηγείται ο ίδιος:
«Έβαλαν έναν δικό τους άνθρωπο να μου πει ότι είχε στο σπίτι του εικόνες και πως ήθελε να μου τις δείξει. Εγώ όμως πληροφορήθηκα από τον άγγελό μου πως ο άνθρωπος αυτός είχε λάβει οδηγίες να μου φέρει φωτογραφίες γυμνών γυναικών. Τότε του απάντησα πως εμείς δεν έχουμε τέτοιες εικόνες, κι ότι αυτές οι εικόνες είναι εργαλεία του Σατανά που μόνο αυτοί έχουν στο σπίτι τους. Ξαφνιάστηκε που ήξερα τι ήθελε να μου φέρει. Κάποια άλλη μέρα όμως τελικά τις έφερε, κι εγώ, χωρίς να τις κοιτάξω, τους τις έδωσα πίσω».
Τα κρατικά όργανα προσπαθούσαν με κάθε τρόπο να κλονίσουν και να διαβρώσουν την πίστη του τολμηρού μοναχού. Κάθε βράδυ τον πήγαιναν για ανάκριση, όπου του υπέβαλαν αλλεπάλληλες ερωτήσεις παγίδα, με σκοπό να «τα χάσει» στις απαντήσεις του.

Διηγείται ο άγιος:
«Προσπαθούσαν να με μπερδέψουν και μου έλεγαν: ¨Αφού είσαι τρελός, γιατί δεν έκαψες την εικόνα του Χριστού;¨. Τότε έφερα στο νου μου το Σβετιτσχοβέλι, το Σαμτάβρο και όλες τις ομορφιές της Γεωργίας. Γι’ αυτά έπρεπε να θυσιαστώ. Όπως ο άγιος Άμπο της Τιφλίδας βασανίστηκε από τους Τούρκους, έτσι και εγώ να βασανιστώ από τους κομμουνιστές. Τελευταίος μάρτυρας ο Γαβριήλ. Έρχομαι! Τί έχω να φοβηθώ; ¨Θεέ μου¨, προσευχόμουν, ¨Εσύ που είσαι πανταχού παρών, μη με εγκαταλείπεις. Για χάρη αυτών των εικόνων που αναστήλωσα και της εκκλησίας που έχτισα, δώσε μου τώρα δύναμη. Εγώ είμαι μόνος. Δεν έχω κανέναν δίπλα μου¨. Και έφερνα στο νου μου τον άγιο Γεώργιο τον Αθωνίτη, τον άγιο Γαβριήλ,4 τον άγιο Συμεών τον Στυλίτη και τον άγιο Εκβτίμε. Τα βάσανά μου θα ήταν μια θυσία προς δόξαν Θεού, για την αθανασία της ψυχής, για την αγάπη προς τον πλησίον και για τον Θεό, σκεφτόμουν».

Η αδιάλειπτη προσευχή του π. Γαβριήλ και η παράδοσή του στο θέλημα του Θεού του έδωσαν πολλή δύναμη και χάρη. Και τι δεν υπέστη από τους βασανιστές του. Εκτός από τη σωματική βία που του άσκησαν, προσπάθησαν να τσαλακώσουν και την τιμή του, αλλά στάθηκε αδύνατο να τον καθυποτάξουν. Εκείνος δεν σταματούσε τα κηρύγματά του. Και συνεχίζει πάλι τη διήγησή του ο άγιος:
«Μου ζήτησαν να βγάλω το σταυρό μου και να τους τον δώσω. ¨Εγώ δεν πειράζω το σταυρό μου. Αν θέλετε, ελάτε εσείς να τον βγάλετε¨, τους απάντησα. Και πράγματι προσπάθησαν πολλές φορές, αλλά δεν τα κατάφερναν. Μου έκαναν ερωτήσεις κι εγώ τους έκανα κήρυγμα. ¨Τρελός είναι¨, έλεγαν, αλλά παρ’ όλα αυτά άκουγαν με ενδιαφέρον όσα τους έλεγα. Ήταν εκεί κι ένας εισαγγελέας με το επώνυμο Τσιντσάτζε. Φαινόταν καλός άνθρωπος. Με ρώτησαν πάλι:
-Γιατί έκαψες την εικόνα του Λένιν;
-Εσείς γιατί γράψατε ¨δόξα στον Λένιν¨; Η δόξα ανήκει μόνο στον Κύριο ημών Ιησού Χριστό, κι εσείς την αποδίδετε σε έναν άνθρωπο, και μάλιστα αντίχριστο.
Κάτω από το τραπέζι, στο οποίο με κάθιζαν, υπήρχαν μικρόφωνα. Κάποια στιγμή τους ρώτησα:
-Τί είναι αυτά; Νομίζετε πως δεν ξέρω ότι καταγράφονται όλα όσα λέμε;
-Ποιός είπε ότι αυτός είναι τρελός; Τώρα βλέπεις τον Χριστό; Με περιγέλασαν.
-Ναι, απάντησα.
-Δείξε Τον και σε μας, μου είπαν.
-Πετάξτε την κομματική σας ταυτότητα και θα σας Τον δείξω, τους υποσχέθηκα.
-Αυτός ο μοναχός θα μας τρελάνει όλους! Σχολίαζαν γελώντας οι ανακριτές».

Ο Θεός είχε σκεπάσει τον π. Γαβριήλ με τέτοια χάρη, που όλοι τον άκουγαν έκπληκτοι. Κάποια στιγμή σηκώθηκε ένας υπάλληλος και ομολόγησε: «Κι εγώ πιστεύω στον Ιησού Χριστό!». Αμέσως όμως επενέβησαν οι συνάδελφοί του και τον έβγαλαν έξω από την αίθουσα για να μη διασαλευτεί η τάξη.
Είναι γνωστό ότι κανείς δεν μπορούσε ν’ αντέξει τις βασανιστικές ανακρίσεις της κρατικής ασφάλειας. Γι’ αυτόν τον ανυπόταχτο μοναχό ζήτησαν ψυχιατρική γνωμάτευση. Ήθελαν με επίσημο έγγραφο να χαρακτηρίσουν τον π. Γαβριήλ τρελό, εξαιτίας της ακλόνητης πίστης του. Οι υπάλληλοι βρέθηκαν σε μεγάλο ηθικό δίλημμα. Η αληθινότητα των λόγων του αγίου και το μεγαλείο της πίστης του δεν επέτρεπαν στους υπαλλήλους να εκτελέσουν αβασάνιστα όσα τους είχε διατάξει η κεντρική εξουσία, η οποία επιζητούσε ακόμη και το θάνατό του.
Όταν τον υπέβαλαν σε ψυχιατρικές εξετάσεις, τον ρώτησαν ειρωνικά: «Τώρα που είσαι στα χέρια μας, πώς θα σε βοηθήσει ο Χριστός σου;». Κι ο άγιος απάντησε ήρεμα: «Σε εφτά μήνες θα βγω από δω. Θα έρθει η ώρα που το άγαλμα αυτού του σκύλου θα το γκρεμίσετε με τα ίδια σας τα χέρια. Και εκεί θα γίνει η πλατεία Τριανταφύλλων».5

…Λίγο καιρό αργότερα ο π. Γαβριήλ μετήχθη από τη φυλακή στο ψυχιατρικό νοσοκομείο, όπου οι συνθήκες ήταν πολύ χειρότερες από αυτές της φυλακής. Ο διευθυντής και οι ψυχίατροι του νοσοκομείου προσπαθούσαν με κάθε τρόπο να υπακούσουν και να εφαρμόσουν τις ρητές εντολές που είχαν λάβει από τα ανώτατα στελέχη του κόμματος. Τα βασανιστήρια δεν έλειπαν ούτε εκεί, δεν ήταν λίγοι εκείνοι που πέθαιναν στα ψυχιατρεία, μην υποφέροντας τον εξευτελισμό, την αδικία και τη βάναυση συμπεριφορά των ιατρών. Για τη ζωή του στο ψυχιατρείο εξιστορεί ο άγιος:
« Οι άρρωστοι μου άρπαζαν το ψωμί και έμενα σχεδόν νηστικός. Ήθελαν να με ξυρίσουν αλλά δεν μπορούσαν ν’ αγγίξουν τα γένια μου. Ο Κύριος κοκάλωνε το χέρι τους και τους κυρίευε φόβος. Χτυπούσαν ο ένας τον άλλον, αλλά εμένα δεν τολμούσαν να με ακουμπήσουν˙ με προστάτευε ο Κύριος. Σε όλους έκαναν ηρεμιστική ένεση, όμως εγώ είχα καταλάβει πως σε μερικούς δεν χρειαζόταν˙ πολλοί θα θεραπεύονταν απλώς με μια ευχή. Έδιναν και φάρμακα που έπρεπε να τα πίνουμε υποχρεωτικά μπροστά στους γιατρούς. Εγώ μόλις έβαζα το φάρμακο στην παλάμη μου εξαφανιζόταν. Κι οι γιατροί με κοίταζαν έκπληκτοι. Αν μας έδιναν να φάμε κάτι με το ζόρι, εγώ ύστερα πήγαινα στην τουαλέτα και το έκανα εμετό, για να μη με πειράξει. Οι γιατροί ομολογούσαν ότι λίγο με φοβούνταν και λίγο με αγαπούσαν, ενώ οι ασθενείς κάθε πρωί που με έβλεπαν έλεγαν το Πάτερ ημών».
Ο άγιος περιέγραφε όλα όσα έζησε στο ψυχιατρείο με το χαρακτηριστικό του χιούμορ και το γλαφυρό, θεατρικό του ύφος, και οι πιστοί που τον άκουγαν γελούσαν. Διακόπτοντας όμως την αφήγησή του ξαφνικά, με πόνο και παράπονο έλεγε: «Ξέρετε όμως πόσο άσχημα και σκληρά ήταν όσα πέρασα; Δεν το χωράει ο νους σας». Και ύστερα συνέχιζε με το γνωστό του χιούμορ: «Ο γάιδαρος μισούσε το δυόσμο, κι όμως γέμισαν τη μύτη του. Για ό,τι μου προκαλούσε μεγάλη απέχθεια, με πήγαν από τη φυλακή στο τρελοκομείο, κι εκεί πήρα επισήμως τη σφραγίδα του τρελού. Σαν να με περιγελούσε ο τρισκατάρατος: ¨Βλέπεις; Τώρα εγώ τα κατάφερα και σε ονόμασαν τρελό¨».
Με τη χάρη του Θεού, ο π. Γαβριήλ γλίτωσε και βγήκε από το ψυχιατρείο.

ΥΠΟΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ
1. Ψλ. 117, 6-7.
2. Η Κεντρική Επιτροπή του κομμουνιστικού καθεστώτος στη Γεωργία.
3. Ψλ. 36, 32-3.
4. Ο Αγιορείτης ασκητής στον οποίο εμφανίστηκε η Υπεραγία Θεοτόκος λέγοντάς του να παραλάβει την εικόνα Της μέσα από τη θάλασσα, δείχνοντας έτσι την εύνοιά Της προς την Ι.Μ. Ιβήρων. Πρόκειται για τη θαυματουργή εικόνα της Παναγίας Πορταΐτισσας.
5. Πράγματι, ύστερα από τριάντα χρόνια περίπου, η πλατεία Λένιν μετονομάστηκε σε πλατεία Τριανταφύλλων.
Από το βιβλίο «Ο Άγιος Γαβριήλ ο δια Χριστόν σαλός και ομολογητής (1929 – 1995).του «Μαλχάζι Τζινόρι, Μετάφραση: Νάνα Μερκβιλάτζε, Γλωσσική επιμέλεια: Φανή Ροπόκη. Αθήνα, Μάιος 2013. Η/Υ επιμέλεια Σοφίας Μερκούρη.

***

Μια μέρα ο π. Γαβριήλ κατέβηκε από το κελί του κρατώντας ένα μπουκάλι κρασί. Όταν βαρέθηκε να πίνει μόνος, κοίταξε γύρω του και προσκάλεσε κάποιον προσκυνητή να πιει μαζί του. Εκείνος, μόλις ήπιε, ξαφνιάστηκε, γιατί το κρασί που κρατούσε ο Όσιος Γαβριήλ είχε γεύση χυμού. Έτσι, συνέχισε να πίνει μαζί με τον Γέροντα και γρήγορα άρχισε κι αυτός τα «παιδιαρίσματα» σαν να ήταν μεθυσμένος. Ο π. Γαβριήλ χάρηκε που ο άλλος μπήκε αμέσως στο νόημα.
Ένας άγνωστος, που παρακολουθούσε τη σκηνή, σάστισε που έβλεπε να «μεθούν» μέσα στο μοναστήρι. Ο Γέροντας τότε τον φώναξε και του πρόσφερε κι αυτού να πιει. Ο άγνωστος πήρε δειλά το ποτήρι και δοκίμασε. Τά ’χασε και κοκκίνισε, μόλις διαπίστωσε ότι αυτό που έπιναν ήταν απλός χυμός!
Ο π. Γαβριήλ του είπε τότε ήρεμα:
–Κάθε αμαρτία συγχωρείται στον άνθρωπο, εκτός από την προσβολή του Αγίου Πνεύματος. Κάποτε ο Θεός θα επιτρέψει και σε σένα να πέσεις στην ίδια αμαρτία. Όταν εγώ σε κατηγορήσω και νιώσω «ανώτερός» σου, δεν είμαι άξιος ενώπιον του Κυρίου. Και όταν εγώ πίνω κρασί μαζί σας, δεν έχει σημασία αυτό το γεγονός, αλλά η αγάπη…
«Πουλούσαν κάποτε σε ένα σκλαβοπάζαρο δύο παιδιά. Το ένα το πήρε κάποιος που διεύθυνε οίκο ανοχής και μεγάλωσε έτσι, που το παιδί δεν έμαθε ποτέ αν υπάρχουν μοναστήρια. Το δεύτερο παιδί το εξαγόρασε ο ηγούμενος ενός μοναστηριού. Αυτό το παιδί μεγάλωσε έτσι, που ποτέ του δεν έμαθε αν υπάρχουν οίκοι ανοχής. Πείτε μου, τώρα, πού θα πάνε αυτά τα παιδιά μετά τον θάνατό τους;
–Δεν ξέρουμε.
–Ούτε και οι άγγελοι ξέρουν πώς θα κρίνει ο Θεός τον (κάθε) άνθρωπο…».

Πολύ συχνά έβλεπαν τον π. Γαβριήλ με ένα μπουκάλι στο χέρι και όλοι νόμιζαν ότι έπινε κρασί, αλλά το μπουκάλι περιείχε κάποιο χυμό. Μια φορά πήρε το ποτήρι, είπε την προσφιλή του πρόταση: «Δόξα τω Θεώ και ελέησον ημάς» και το έδωσε σε μια κυρία που καθόταν κοντά του. Εκείνη μόλις το δοκίμασε αναφώνησε:
-Μα αυτό είναι χυμός βύσσινο!
–Πάει κι αυτή, μέθυσε! Αποκρίθηκε ο άγιος, και το είπε τόσο πειστικά, που τον πίστεψαν.
Ποτέ δεν θόλωνε το μυαλό του ούτε αλλοιώνονταν τα νοήματα των λόγων του όταν έπινε. Κι έλεγε: «Ελήφθη!». Όταν τον ρωτούσαν τι σήμαινε αυτό, απαντούσε με χαμηλή φωνή:
-Αυτό είναι το μυστικό μου.

–Το κρασί είναι ένας προφέσορ, μεγαλογιατρός. Σου ανοίγει την καρδιά σαν καλός χειρουργός, χωρίς πόνο, κι εκεί μέσα μπαίνει η αγάπη, έλεγε ο π. Γαβριήλ.
Έπινε γιατί ήθελε οι άλλοι να τον βλέπουν αδύναμο:
-«Στην αδυναμία μου θα φανεί η δύναμή μου». Και με το ιδιαίτερο χιούμορ του πρόσθετε: – Ο απόστολος Παύλος λέει να μην πίνουμε μόνο νερό. Να πίνουμε για το στομάχι και λίγο κρασί. Εγώ μπορώ να μην τον ακούσω; Παλαιά, οι άγιοι πατέρες έκαναν παράλογες πράξεις βασανίζοντας και ταπεινώνοντας τον εαυτόν τους, κι έπιναν κρασί. Εκτός από τον Κύριο, ποιος μπορούσε να τους καταλάβει; Ούτε στα βιβλία γράφουν γι’ αυτό. Κι ύστερα συνέχιζε με θλίψη:
– Εσείς δεν μπορείτε να με καταλάβετε. Αν είσαι άγιος, πρέπει να είσαι αμαρτωλός. Αν είσαι όμως σοφός, τρελός.

***

«Όταν ο άνθρωπος είναι βυθισμένος στην αμαρτία και δεν θέλει να βγει απ’ αυτή, μη του λες τίποτα. Μήπως όταν αμαρτάνει, σε ρωτάει; Όταν είναι σε δύσκολη κατάσταση και δεν ξέρει τι να κάνει, τότε βοήθησέ τον. Ποτέ άλλοτε! Ίσως οι συμβουλές σου να του κάνουν κακό, γιατί εσύ δεν ξέρεις την πνευματική του κατάσταση. Στην πορεία προς την Ιερουσαλήμ, ούτε συμβουλεύεις ούτε απαγορεύεις…»

..Αν δεις έναν αμαρτωλό, μην τον κατηγορήσεις. Ο Κύριος λέει: “Η κρίση είναι θέμα δικό Μου. Εγώ είμαι Αυτός που θα κρίνει τους ανθρώπους. Ποιος είσαι εσύ, ο άνθρωπος, που θα τον κρίνεις αντί για Μένα;” (βλ. Ρωμ. 12, 19). Με την κατάκριση εξυψώνεις τον εαυτό σου και ο Θεός μετά σε αποστρέφεται. Όμως, “όποιος υψώσει από μόνος του τον εαυτό του, αυτός θα ταπεινωθεί· και όποιος ταπεινώσει τον εαυτό του μπροστά στα μάτια του Θεού, αυτός θα υψωθεί” (βλ. Ματθ. 23, 12).
Όταν κατακρίνεις κάποιον πεσμένο, κατακρίνεις τον Κύριο.
Αν δεις στον δρόμο έναν ληστή, μια πόρνη, έναν μέθυσο, μη τους κατακρίνεις. Διότι ο Κύριος τους άφησε στις επιθυμίες τους. Αυτοί οι ίδιοι πρέπει να βρουν τον δρόμο του Κυρίου και να μετανοήσουν.
Όπως η κλωστή πρέπει να περάσει από τη βελόνα, έτσι και ο άνθρωπος παθαίνει ό,τι ακριβώς κατέκρινε…»

***

Μια άλλη επιβεβαίωση των λόγων του ήταν η ανάμνηση ενός πνευματικού αδελφού μας Σεργίου από τη Λευκορωσία, ο οποίος το μοιράζεται με μεγάλη χαρά:
– Σκοτισμένος από τις αμαρτίες, έχω αφήσει επανειλημμένα τον Κύριο! Αλλά ο Κύριος δεν με άφησε! Στη ζωή μου υπήρχε μια περίοδος όταν γύρισα το βλέμμα μου μόνο προς τη γη. Χαμένος και κουρασμένος από πνευματική σύγχυση, ήρθα με έναν θαυμαστό τρόπο στην εκκλησία, όπου με κοίταξε από την εικόνα ένας Άγιος που φαινόταν να στέκεται μπροστά μου και να κοιτάει μέσα στην ψυχή μου. Αυτός ο Άγιος, το μαντέψατε, ήταν ο Γέροντας Γαβριήλ. Από εκείνη την ημέρα ξεκίνησε η φιλία μας μαζί του. Έφερα την εικόνα του στο σπίτι μου και προσευχόμουν συχνά μπροστά της. Αυτή ήταν η περίοδος που έμεινα μόνος μου, σχεδόν όλοι απομακρύνθηκαν από μένα. Έτσι, στα γενέθλιά μου, βρέθηκα με τον εαυτό μου στο σπίτι εντελώς μόνος, κανείς δεν με θυμήθηκε και, για να είμαι ειλικρινής, γι’αυτό το λόγο, ένιωσα εγκαταλειμμένος και καταθλιμμένος.
Έτσι όπως αισθανόμουν εντελώς μοναχός, κοιμήθηκα και είδα τον Γέροντα Γαβριήλ στο όνειρό μου. Μπήκε, λέγοντας: «Λοιπόν, Σέργιε, νόμισες ότι θα σε αφήσω και δεν θα έρθω;». Με έκπληξη, μετάνιωσα την ίδια στιγμή και ζήτησα την ευλογία του. Με ευλόγησε και επανέλαβε: «Σκέφτηκες ότι δεν θα έρθω σε εσένα; Θα έρθω, Σέργιέ μου, σύντομα. Θα έρθω!». Και έφυγε. Άνοιξα τα μάτια μου, και ένιωσα να με γεμίζει αγάπη και θλίψη, μεγάλη χαρά και παρηγοριά… Ήμουν χαρούμενος που ο Γέροντας Γαβριήλ με επισκέφτηκε, αλλά δεν μπορούσα να ξεχάσω τα λόγια του: «Θα έρθω σύντομα σε εσένα».
Την επόμενη μέρα οι συγγενείς μου – ένα ανδρόγυνο – ήρθαν σε εμένα για να μου ευχηθούν χρόνια πολλά. Έφεραν ένα δώρο σε μία μαύρη σακούλα, μου την έδωσαν, και εκείνη τη στιγμή σαν να με έσπρωξε κάποια δύναμη και τους είπα: «Ξέρω τι βρίσκεται στην τσάντα! Ξέρω τι δώρο είναι εκεί!». Χαμογέλασαν και με ρώτησαν: «Λοιπόν, τι δώρο είναι μέσα;». «Εκεί βρίσκεται κάτι που έχει σχέση με τον Όσιο Γαβριήλ (Urgebadze)…».
Έκπληκτοι και φοβισμένοι, κοιτάχτηκαν με περιέργεια μεταξύ τους και μου έδωσαν τη σακούλα. Την άνοιξα και είδα μέσα το βιβλίο «Το διάδημα του Γέροντα Γαβριήλ».
Έτσι ο Γέροντας Γαβριήλ με επισκέφτηκε! Οι προσευχές, η χάρη και η ειλικρίνεια του με έσωσαν και μου άνοιξαν το δρόμο της αλήθειας. Πιστεύω η αγάπη του Γέροντα Γαβριήλ, με το έλεος του Θεού, να είναι ικανή να σώσει ακόμα πολλούς ανθρώπους από την αμαρτωλή ζωή και θα τους επαναφέρει στο δρόμο της σωτηρίας.

Ένας άγιος στην μπιραρία, Αναμνήσεις από τον Όσιο Γαβριήλ τον δια Χριστόν Σαλό της Γεωργίας
https://iconandlight.wordpress.com/2021/11/01/%ce%ad%ce%bd%ce%b1%cf%82-%ce%ac%ce%b3%ce%b9%ce%bf%cf%82-%cf%83%cf%84%ce%b7%ce%bd-%ce%bc%cf%80%ce%b9%cf%81%ce%b1%cf%81%ce%af%ce%b1-%ce%b1%ce%bd%ce%b1%ce%bc%ce%bd%ce%ae%cf%83%ce%b5%ce%b9%cf%82-%ce%b1/

Η Δόξα της Παναγίας Τριάδος, Άγιος Γαβριήλ ο δια Χριστόν σαλός
https://iconandlight.wordpress.com/2022/06/16/80074/

Για όλα λέω τόσα ”Σε ευχαριστώ, Κύριε”, όσες είναι οι πέτρες της θάλασσας και τα αστέρια του Ουρανού. Αγαπήστε τους πάντες και μην κρίνετε κανέναν. Άγιος Γαβριήλ ο διά Χριστόν σαλός της Γεωργίας
https://iconandlight.wordpress.com/2019/11/01/%ce%b3%ce%b9%ce%b1-%cf%8c%ce%bb%ce%b1-%ce%bb%ce%ad%cf%89-%cf%84%cf%8c%cf%83%ce%b1-%cf%83%ce%b5-%ce%b5%cf%85%cf%87%ce%b1%cf%81%ce%b9%cf%83%cf%84%cf%8e-%ce%ba%cf%8d%cf%81%ce%b9%ce%b5-%cf%8c/

Τον άγιο θα τον βρείτε με την καρδιά και με την ψυχή! Άγιος Γαβριήλ ο διά Χριστόν σαλός της Γεωργίας
https://iconandlight.wordpress.com/2018/11/01/25511/

Όλα τ’ άφησα στα χέρια του Θεού. Να θυμάστε καλά πως ό,τι και να συμβεί στη ζωή σας, να μη χάσετε ποτέ την ελπίδα σας στον Κύριο. Όσιος Γαβριήλ ο δια Χριστόν Σαλός
https://iconandlight.wordpress.com/2018/10/14/%CF%8C%CE%BB%CE%B1-%CF%84-%CE%AC%CF%86%CE%B7%CF%83%CE%B1-%CF%83%CF%84%CE%B1-%CF%87%CE%AD%CF%81%CE%B9%CE%B1-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CE%B8%CE%B5%CE%BF%CF%8D-%CE%BD%CE%B1-%CE%B8%CF%85%CE%BC%CE%AC/

Όταν για κάποιο ζήτημα δεν ξέρεις τι να κάνεις, τότε πρέπει να ανοιχτείς στη θεία πρόνοια και να πάψει αυτό να σε απασχολεί. «Ας γίνει το θέλημα Σου, Κύριε!». Άγιος Γαβριήλ ο δια Χριστόν σαλός
https://iconandlight.wordpress.com/2018/08/24/%cf%8c%cf%84%ce%b1%ce%bd-%ce%b3%ce%b9%ce%b1-%ce%ba%ce%ac%cf%80%ce%bf%ce%b9%ce%bf-%ce%b6%ce%ae%cf%84%ce%b7%ce%bc%ce%b1-%ce%b4%ce%b5%ce%bd-%ce%be%ce%ad%cf%81%ce%b5%ce%b9%cf%82-%cf%84%ce%b9-%ce%bd%ce%b1/

Αλοίμονο στον μοναχό ή στη μοναχή που δεν νιώθουν τον πόνο του λαού τους! Άγιος Γαβριήλ ο διά Χριστόν σαλός της Γεωργίας
https://iconandlight.wordpress.com/2019/02/04/%CE%B1%CE%BB%CE%BF%CE%AF%CE%BC%CE%BF%CE%BD%CE%BF-%CF%83%CF%84%CE%BF%CE%BD-%CE%BC%CE%BF%CE%BD%CE%B1%CF%87%CF%8C-%CE%AE-%CF%83%CF%84%CE%B7-%CE%BC%CE%BF%CE%BD%CE%B1%CF%87%CE%AE-%CF%80%CE%BF%CF%85-%CE%B4/

Ἀπολυτίκιον τῶν ἁγίων Μαρτύρων Ἀκινδύνου, Πηγασίου, Ἀφθονίου, Ἐλπιδηφόρου, καὶ Ἀνεμποδίστου ἐν Περσίᾳ
Ἦχος δ’. Ταχὺ προκατάλαβε.

Ἀκίνδυνον μέλψωμεν, σὺν Ἀφθονίῳ ὁμού, κλεινὸν Ἀνεμπόδιστον, Ἐλπιδοφόρον στερρόν, Πηγάσιον ἔνδοξον οὗτοι γὰρ ἀκινδύνως, ἑξαφθόνου κρατῆρας, πηγάζουσι τοῖς ἐλπίδι, ἀρραγεῖ προσιοῦσι, χαρίτων ἀνεμποδίστων, κρήνην θεόβρυτον.

Ἀπολυτίκιον τοῦ Μάρτυρος
― Ἦχος β´

Ἀθλοφόροι Κυρίου, μακαρία ἡ γῆ, ἡ πιανθεῖσα τοῖς αἵμασιν ὑμῶν· καὶ ἅγιαι αἱ σκηναί, αἱ δεξάμεναι τὰ πνεύματα ἡμῶν· ἐν σταδίῳ γὰρ τὸν ἐχθρὸν ἐθριαμβεύσατε, καὶ Χριστὸν μετὰ παῤῥησίας ἐκηρύξατε. Αὐτὸν ὡς ἀγαθὸν ἱκετεύσατε, σωθῆναι δεόμεθα τὰς ψυχὰς ἡμῶν.

Ἀπολυτίκιον τῶν ἁγίων Μαρτύρων Ἀκινδύνου, Πηγασίου, Ἀφθονίου, Ἐλπιδηφόρου, καὶ Ἀνεμποδίστου ἐν Περσίᾳ
Ἦχος δ’. Ταχὺ προκατάλαβε.

Μαρτύρων ἀκραίμονες, κράτιστοι Μάρτυρες, Πηγάσιε ἔνδοξε σὺν Ἀκινδύνῳ σοφῷ, στεῤῥὲ Ἀνεμπόδιστε, θεῖε Ἐλπιδοφόρε, καὶ Ἀφθόνιε μάκαρ, ὦ Ἀθλοφόροι πέντε, σοὺς οἰκέτας φρουρεῖτε, καὶ σώζετε κινδύνων καὶ περιστάσεων.

Ἀπολυτίκιον τῶν Ἁγίων καὶ ἐνδόξων Νεομαρτύρων Θεοδώρου, Λάμπρου καὶ Ἑτέρου Ἀγνώστου, ὑπὸ τῶν Ἀγαρηνῶν ἐν Βραχωρίῳ (᾿Αγρινίῳ)
Ἦχος δ΄. Ταχὺ προκατάλαβε.

Τριάδος ἰσάριθμοι τῆς ὑπερθέου σοφοί, ὑπάρχοντες ὤφθητε ἐν Βραχωρίῳ στεῤῥᾷ, ἀθλήσει φωτίζοντες, πάντας τοὺς ὡς ὁπλίτας τοῦ Χριστοῦ ὑμᾶς γνόντας, Λάμπρε σὺν Θεοδώρῳ καὶ ἑνὶ Ἄλλῳ πάλαι, καὶ νῦν ἐν παῤῥησίᾳ Χριστῷ, πρεσβεύσατε σωθῆναι ἡμᾶς.

Ἀπολυτίκιον τοῦ Ὁσίου Γαβριήλ, τοῦ διὰ Χριστὸν σαλοῦ καὶ ὁμολογητοῦ, ἐν Γεωργίᾳ
Ἦχος πλ. α΄. Τὸν συνάναρχον Λόγον.

Πολιτείᾳ ἐνθέῳ καλλωπιζόμενον, Ἀρχιμανδρίτην θεόπνουν, πανευλαβῶς Γαβριήλ, εὐφημήσωμεν ὡς φάρον διοράσεως, καὶ ἀσθενούντων ἰατρόν, οὗ ὁ τάφος δαψιλῶς, ἰσχύος ἐκχέει ῥεῖθρα, βοῶντες· Πάτερ εὐλόγει, θεόθεν πάντας τοὺς τιμῶντάς σε.

Προσόμοια. Ἦχος α΄. Πανεύφημοι Μάρτυρες.

Παρέδωκας ἔκτυπον εἰς πῦρ, τοῦ ἀθέου Ὅσιε, τυράννου ὄχλου ἐνώπιον, καὶ καθυπέμεινας, Γαβριὴλ στεῤῥόφρον, ὥσπερ ἄλλου πάσχοντος, βασάνους ζοφερὰς καὶ πολύμηνον, ἄλγος καθείρξεως, διὰ πίστιν σου εἰς Κύριον, τὸν Σωτῆρα, ἁπάσης τῆς κτίσεως.

Δόξα. Ἦχος πλ. δ΄.

Τὸν ὑπὲρ πάντας φιλοῦντα τὸν Κύριον, καὶ μὴ πτοούμενον ὕβρεις βασάνους καθείρξεις καὶ κακώσεις, ἀλλὰ ὁλοθύμως ὑπὲρ τῆς εὐσεβείας ἀγωνιζόμενον, Γαβριὴλ τὸν ὁμολογητὴν εὐφημήσωμεν λέγοντες· Ὁ ἐν Γεωργίᾳ τυράννους καταισχύνας, καὶ μεγαλύνας Θεοῦ τὸ κράτος ὑπερφυέσι κατορθώμασι, καὶ σαλλότητος τρόποις, ἕλκυσον πρὸς εὐσεβείας τοὺς ἐν ἀγνωσίᾳ καθεύδοντας, καὶ σῶσον ἐκ θανάτου τὰς ψυχὰς τῶν ὕμνοις τιμώντων σε.

Προσόμοια. Ἦχος α΄. Τῶν οὐρανίων ταγμάτων.

Κλεινῶν ἀρτίως Μαρτύρων, τὰ κατορθώματα, ζηλώσας τὴν εἰκόνα, τοῦ ἀθέου τυράννου, κατέκαυσας πρὸ ὄχλου τῶν ἀσεβῶν, Γαβριὴλ καὶ ἀπείληφας, ἐκ τῶν χειρῶν τοῦ Κυρίου σου Ἰησοῦ, σῆς ὁμολογίας στέφανον.

Δόξα. Ἦχος πλ. β΄.

Ὅλος φλεγόμενος Γαβριὴλ ἐκ νεότητος, πυρὶ τῆς ἐνσαρκωμένης ἀγάπης τοῦ φιλανθρώπου Κυρίου, κατέκαυσας εὐθαρσῶς ἐνώπιον πλήθους, τὴν τοῦ ἀθέου δυνάστου εἰκόνα ἐν Τιφλίδι, ἐν χρόνοις δυσχειμέροις πανόσιε· ἀγλαΐσας ὅθεν Χριστωνύμων τοὺς δήμους, καὶ καταισχύνας τοὺς ἑσμοὺς τῶν ἀπίστων, τὴν ὁδὸν τοῦ προσωπικοῦ σου Γολγοθᾶ ἤνυσας χαίρων, διὰ πολλῶν βασάνων καὶ θλίψεων·  καὶ νῦν Χριστῷ συναγαλλόμενος, ὡς παῤῥησίαν πρὸς Αὐτὸν ἔχων μεγίστην, μὴ παύσῃ πρεσβεύων ὑπὲρ τῶν τιμώντων τὴν μνήμην σου.

Κάθισμα. Ἦχος γ΄. Θείας πίστεως.

Στόμα πάγχρυσον ὁμολογίας, τοῦ Παντάνακτος Θεοῦ ἀρτίως, Γαβριὴλ τῆς Γεωργίας καλλώπισμα, τῆς ἀθεΐας τὸ ἔκτυπον ἔκαυσας, καὶ εὐσεβείας τὸ κράτος ἐτράνωσας, πάτερ Ὅσιε· διὸ καὶ ἀφθόνως ἔλαβες, τὸ χάρισμα θεόθεν τῶν ἰάσεων.

Ἐξαποστειλάριον. Γυναῖκες ἀκουτίσθητε.

Ἐν χρόνοις ἀθεότητος, Θεὸν ὁμολογήσαντα, ἐνώπιον τῶν τυράννων, ἐν Γεωργίᾳ ἀρτίως, καὶ τρόποις προσποιήσεως, αὐτοῦ μωραῖς αἰσχύναντα, δυνάστας εὐφημήσωμεν, νῦν Γαβριὴλ ὡς Ὁσίων, νεολαμπῶν ἐκμαγεῖον.

Αἶνοι. Ἦχος πλ. δ΄. Ὢ τοῦ παραδόξου θαύματος!

Ῥόδον Γεωργίας εὔοσμον, θεοειδὲς Γαβριήλ, εὐωδίᾳ σῆς πίστεως, καὶ κατορθωμάτων σου, Χριστωνύμους καθήδυνας, καὶ τῶν ἀθέων, ἑσμοὺς κατῄσχυνας, ὁμολογίᾳ, τῆς εὐσεβείας σου, καὶ κατακαύσεως, τῆς εἰκόνος Ὅσιε ἐγκρατευτά, γένος τὸ Ὀρθόδοξον, τοῦ δυναστεύοντος.

iconandlight.wordpress.com