Σκέψεις ιερού Αυγουστίνου.

 Η καρδιά μας δεν ησυχάζει όσο δεν αναπαύεται μέσα σου…

Ποιος θα με αξιώσει να βρω σε σένα τη γαλήνη; Ποιος θα με αξιώσει να ‘ρθεις στην καρδιά μου και να τη μεθύσεις, και να ξεχάσω όλα μου τα βάσανα στην αγκαλιά σου;

Τί είσαι για μένα; Δείξε μου έλεος, κάνε να βρω τις λέξεις. Τί να είμαι εγώ άραγε για σένα; Τί σου είμαι και με προστάζεις να σ’ αγαπώ, και οργίζεσαι μαζί μου όταν δεν σ’ αγαπώ, και με απειλείς με φρικτές συμφορές; Αλλά είναι άραγε μικρότερη συμφορά το να μη σ’ αγαπώ; Αλίμονό μου!

Πες μου, Κύριε ο Θεός μου, πες μου, εσύ ο μεγαλόθυμος, τί είσαι για μένα. Πες στην ψυχή μου: “Εγώ είμαι η σωτηρία σου”. Πες μου το να το ακούσω. Ιδού τα αυτιά της καρδιάς μου ενώπιόν σου, Κύριε. Κάνε να σε ακούσουν, πες στην ψυχή μου: “Εγώ είμαι η σωτηρία σου”, κι εγώ θα τρέξω να σ’ αγκαλιάσω. “Μη αποστρέφεις το πρόσωπό σου απ’ εμού”.

Ας πεθάνω -για να μην πεθάνω-, φτάνει να το δω. 

 

(Απόσπασμα από το βιβλίο: “Η θέση του Ιερού Αυγουστίνου στην Ορθόδοξη Εκκλησία” – π. Σεραφείμ Ρόουζ)

romios.gr