Συναξάριον.
Τῇ ΙϚʹ (16η) τοῦ μηνός Σεπτεμβρίου μνήμη τῆς ἁγίας Μεγαλομάρτυρος καὶ πανευφήμου Εὐφημίας. (304)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ μνήμη τῆς ἁγίας Μάρτυρος Μελιτινῆς ἐκ Μαρκιανουπολεως τῆς Μοισίας (2ο αι.)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ ὁ ὅσιος Δωρόθεος ὁ ἐν Αἰγύπτῳ ὁ Ἐρημίτης (4ος αἰ.)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ οἱ ἅγιοι μάρτυρες Βίκτωρ καὶ Σωσθένης ἐν Χαλκηδόνι Μ. Ἀσίας (304)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ μνήμη ἡ ἁγία μάρτυς Σεβαστιανή, ἱεραπόστολος Βάρνας, Πομόριε καὶ Ντέβνας Βουλγαρίας (=παλαιά Ὀδησσόπολι, Ἀγχίαλος καὶ Μαρκιανούπολι), ἐν Ἡράκλεια Ἀνατ. Θράκης, ἐκ Σεβαστείας Ἀρμενίας, μαθήτρια Ἀπ. Παύλου (16/9 καὶ 24/10 ἑορτή, +86)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ οἱ ἅγιοι μάρτυρες Ἰσαάκ καὶ Ἰωσήφ ἐν Γεωργία (808)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ μνήμη ἡ ἁγία Λουντμίλα, βασίλισσα Τσεχίας, γιαγιά Ἁγ. Βεντσεσλάβου, μάρτυς ἐν Podebrady Τσεχίας, ἐκ Melnik Τσεχίας (921)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ ὁ ἅγιος Σάββας, Ἰσαπόστολος Βουλγαρίας καὶ Σλάβων, ἀπό τούς 7 Ἰσαποστόλους Τσεχίας, Βουλγαρίας καὶ Σλάβων, μαθ. Ἁγιου Κυρίλλου καὶ Μεθοδίου (16/9, Ι΄αι.) [σύναξι 27/7]
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ ὁ ἅγιος Κυπριανός Τσαμπλάκ Ἐπίσκοπος Μόσχας καὶ Κιέβου Ῥωσίας καὶ Λιθουανίας, ἐκ Turnovo Βουλγαρίας (1406) [27/5 καὶ 27/8 ἀνακομιδή λειψάνων]
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ ὁ ἅγιος ὁσιομάρτυς Νικόδημος ἐν Σάμω, ἐξ Ἑρμουπόλεως Σύρου (27/7 μαρτύριο, 1597)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ ἀνακομιδή τῶν λειψάνων τῆς ὁσιομάρτυρος Θεοκτίστης Μιχαήλοβνα τῆς διά Χριστόν σαλῆς τοῦ Voronezh Ῥωσίας (κοίμησις 22/2, 1936)
Στίχοι
Ὑπέρ Θεοῦ κτανθεῖσαν ἄρκτου ταῖς μύλαις,
Εὐφημίαις σε χρή στέφειν Εὐφημία.
Τῇ δ’ ἐκκαιδεκάτῃ Εὐφημίαν ἔκτανεν ἄρκος.
Ύμνος
στην Αγία Μεγαλομάρτυρα Ευφημία
Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς
Η πανεύφημη Ευφημία, η αγία παρθένος,
τον εαυτό της προσέφερε ως αμνό,
θυσία στον Θεό!
Ουδέποτε δείλιασε, γόγγυσε ή λυπήθηκε.
Θερμά ευχαριστούσε τον Θεό για τα βάσανά της·
άγγελοι της παρουσιάστηκαν μέσα στη φλόγα της καμίνου
κι έσβησαν όλα τα πυρωμένα κάρβουνα, με την ουράνια δρόσο.
Αύτη είναι η Πίστη μας – ακαταγώνιστη!
Αύτη είναι η αγάπη του Θεού – ανεξάντλητη!
Ευφημία, σοφή παρθένε, νύμφη του Χριστού,
για όσα δεινά υπέφερες, ο Κύριος σου χάρισε τη Βασιλεία.
Τώρα έχεις παρρησία προς τη Θεοτόκο
και τον Κύριο Ιησού Χριστό·
συνδράμεις το έργο Τους με τις ιερές προσευχές σου.
Ω Ευφημία, υπέρ των αμαρτωλών ικέτευε:
οδήγησέ τους, αγία, σε μετάνοια!
(Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς, Ο Πρόλογος της Αχρίδος, Σεπτέμβριος, εκδ. Άθως, σ.148-149, 152)
http://prologue.orthodox.cn/
Κατά την θεία Επίσκεψη της Αγίας Ευφημίας στον Άγιο Παΐσιο, στις 27 Φεβρουαρίου του 1974 (π. η.), την ρώτησε:
–Πως άντεξες τόσα μαρτύρια;
–Αν ήξερα πόση δόξα έχουν οι Άγιοι στον Ουρανό, θα ήθελα να περάσω ακόμη μεγαλύτερα μαρτύρια.
Όταν η Αγία έφυγε, άφησε τον Όσιο σε κατάσταση «θείας τρέλλας». Έμεινε κλεισμένος στο Καλυβάκι του, μέσα στην παραδεισένια ατμόσφαιρα που είχε φέρει η Αγία με την επίσκεψή της και όπου ήταν διάχυτη μία ουράνια ευωδία. Ο νούς ήταν προσηλωμένος στην ιερή μορφή της, η δε καρδιά του κόντευε να σπάσει από γλυκειά αγάπη και ανέκφραστη χαρά. Φώναζε: «Με παλάβωσες, με παλάβωσες, Αγία Ευφημία! Ξέρεις πως με έκανες; Τέτοια λεπτή γλυκύτητα!».
Κι όταν αργότερα τον τον επισκέφθηκε κάποιο πνευματικό του τέκνο Επανελάμβανε συνεχώς από την καρδιά του: «Δόξα σοι ο Θεός», πάλιν και πολλάκις. Σε μια στιγμή ο Γέροντας του είπε: «Αχρηστεύεται κανείς με την καλή έννοια».
-Ποιός, Γέροντα;
-Ήσυχα καθόμουν στο Κελλί μου, ήρθε και με παλάβωσε. Ωραία περνούν επάνω.
Σε επιστολή του αναφέρει: «Σ’ όλη μου τη ζωή δεν θα μπορέσω να εξοφλήσω την μεγάλη μου υποχρέωση στην αγία Ευφημία, η οποία ενώ ήταν άγνωστη μου και χωρίς να είχε καμμιά υποχρέωση, μου έκανε αυτή την μεγάλη τιμή…».
Διηγούμενος το γεγονός πρόσθεσε με ταπείνωση ότι παρουσιάστηκε η αγία Ευφημία, «όχι γιατί το αξίζω, αλλά επειδή με απασχολούσε εκείνο τον καιρό ενα θέμα πού είχε σχέση με την κατάσταση της Εκκλησίας γενικά, και για δύο άλλους λόγους».
Εντύπωση έκανε στον Γέροντα «πώς αυτή η μικροκαμωμένη και αδύνατη άντεξε τόσα μαρτύρια; Να πής ήταν καμμία… (εννοούσε σωματώδης και δυνατή). Μια σταλιά ήταν»….
***
Άγιος Σωφρόνιος (Σαχάρωφ) του Έσσεξ:
Στο προσώπο όλης της γης είναι τώρα διεσπαρμένοι άνθρωποι, που προσπαθούν να βρουν απάντηση στις αναζητήσεις τους. Η άσβεστη πνευματική δίψα πολλών από αυτούς αποτελεί ιστορικό γεγονός, αληθινά τραγικό. Δεν είναι λίγοι αυτοί που στέκονται στο χείλος της απογνώσεως. Ο καθένας, κατά το μέτρο του, στα βάθη του πνεύματός του, πάσχει εξ αιτίας του παραλόγου της σύγχρονης ζωής. Οι άνθρωποι είναι απαράκλητοι στη θλίψη τους: Οι ατομικές προσπάθειες δεν αρκούν για να τους ελευθερώσουν από την ταραχή που τυλίγει τον κόσμο και να προσηλώσουν τον νου τους στο πιο σπουδαίο ζήτημα (βλ. Λουκ. 10,42).
Τείνουν μερικοί να χαρακτηρίσουν την εποχή μας ως μεταχριστιανική. Εγώ προσωπικά, στα όρια των γνώσεών μου για την ιστορία του κόσμου και του Χριστιανισμού, είμαι πεπεισμένος ότι ο Χριστιανισμός στις αυθεντικές του διαστάσεις ποτέ μέχρι τώρα δεν έγινε δεκτός από την μεγάλη μάζα, όπως ώφειλε. Υπήρξαν κράτη που είχαν την αξίωση να ονομάζωνται «χριστιανικά», και οι λαοί τους έφεραν προσωπείο ευσεβείας, αλλά «την δύναμιν αυτής ηρνούντο» (πρβλ. Β’ Τιμ. 3,5): Έζησαν και ζουν κατα τροπο ΄΄εθνικό΄΄(βλ. Γαλ. 2,14). Όσο και αν φαίνεται παράδοξο, ακριβώς οι χριστιανικες αυτές χώρες κρατούν επί αιώνες το μεγαλύτερο μέρος της οικουμένης στα σιδηρά δεσμά της δουλείας· κατά τα τελευταία μάλιστα χρόνια έχουν καλύψει τον κόσμον με το σκοτεινό σύννεφο της αναμονής του αποκαλυπτικού πυρός: «Οι δε νυν ουρανοί και η γη … τεθησαυρισμένοι εισί πυρί τηρούμενοι εις ημέραν κρίσεως και απωλείας των ασεβών ανθρώπων» (Β’ Πέτρ. 3,7· Λουκ. 21,34-35).
Στην παρούσα κρίση του Χριστιανισμού, ανάμεσα στις λαϊκές μάζες είναι τελείως δικαιολογημένο να διακρίνουν αυτες την εξέγερση της φυσικής συνειδήσης εναντίον εκείνων των διαστροφών, τις οποίες υπέστη η Ευαγγελική διδαχή κατά την ιστορική της πορεία.
Ζούμε και πάλι στην ατμοσφαίρα των πρώτων αιώνων της χριστιανικής εποχής: «Ημίν εχαρίσθη το υπέρ Χριστού, ου μόνον το εις Αυτόν πιστεύειν, αλλά και το υπέρ Αυτού πάσχειν» (Φιλ. 1,29). Αρκετές φορές χάρηκα με τη σκέψη ότι η ζωή μου κατά το μεγαλύτερο μέρος της συνέπεσε με διωγμούς κατά του Χριστιανισμού. Αυτό μου επιτρέπει να αισθανθώ καθαρότερα τον εαυτό μου ως χριστιανό, να συνειδητοποιήσω την ασύγκριτη τιμή κατά τους χρόνους μας να ακολουθώ τον Μονογενή Υιό του Πατρός στην πορεία Του προς τον Γολγοθάν. Παντού διωγμοί, αλλά σε ποικίλες μορφές. Εν τούτοις κανέναν απ΄ αυτούς τους διωγμούς δεν μπορεί κάποιος να υπομείνει εύκολα. Μακάρι ο Θεός της αγάπης να λυτρώσει κάθε ψυχή από τη συμφορά να γίνει διώκτης έστω και «ενός των μικρών τούτων» (πρβλ. Ματθ. 18,10).
Στο «υπέρ Αυτού πάσχειν» περικλείεται ιδιαίτερη ευλογία, ή ακόμη και εκλογή. Αυτός που πάσχει δια της πορείας αυτής των εξωτερικών περιστάσεων βρίσκεται σε αδιάκοπη σχέση με τον Ιησού Χριστού, εισάγεται στην σφαίρα της Θείας αγάπης, γίνεται θεοφόρος. (σελ. 89 -90)
Πολλές φορές αισθάνθηκα τον εαυτό μου σταυρωμένο πάνω σε αόρατο σταυρό….
Η εμπειρία αυτή της σταύρωσης επαναλήφθηκε αργότερα (στην Γαλλία),…
Σε οποιαδήποτε κατεύθυνση κι αν πήγαινα, υπήρχε κάποιος που θα φώναζε από τον πόνο. Αυτό μου αποκάλυψε τα παθήματα των σύγχρονων ανθρώπων, των συντετριμμένων από την αγριότητα του περιβόητου πολιτισμού μας. Η κολοσσιαία κρατική μηχανή, παρόλο που δημιουργήθηκε από τους ανθρώπους, έχει εντούτοις χαρακτήρα απρόσωπης, για να μην πω απάνθρωπης συσκευής, η οποία με αδιαφορία καταπιέζει εκατομμύρια ανθρωπίνων υπάρξεων. Ανίσχυρος να αλλάξω τα κατ’ ουσίαν ανυπόφορα και όμως νόμιμα εγκλήματα της κοινωνικής ζωής των λαών, κατά την έξω από κάθε ορατή εικόνα προσευχή μου αισθάνθηκα την παρουσία του εσταυρωμένου Χριστού. Ζούσα πνευματικά το Πάθος Του τόσο καθαρά, ώστε η φυσική όραση του ‘’υψουμένου εκ της γης’’ (Ιωαν. 12, 32) δεν θα ενίσχυε καθόλου τη συμμετοχή μου στον πόνο Του….. (ς. 96)
…Θαυμαστή αποκάλυψη μας δόθηκε εν Αυτώ. Αυτός ελκύει προς τον Εαυτό Του το πνεύμα μας με το μεγαλείο της αγάπης του. Η ψυχή μου με κλάμα ευλογούσε και ευλογεί τον Θεό και Πατέρα, που ευδόκησε να μου αποκαλύψει με το Άγιο Πνεύμα την απαράμιλλη αγιότητα και αλήθεια του Υιού Του, μέσα από τα μικρά παθήματα στα οποία υποβαλλόμαστε.
Πηγή: Αγίου Σωφρονίου (Σαχάρωφ) του Έσσεξ : “Περί προσευχής”. Ιερά Πατριαρχική και Σταυροπηγιακή Μονή Τιμίου Προδρόμου. Έσσεξ Αγγλίας
Ακόμη και στην πνευματική ξηρασία µας στέλνει ο Θεός µιά παρηγοριά, επειδή γνωρίζει τις αδυναμίες µας. Το συμφέρον µας θα ήταν αν ζούσαμε σε όλη µας την ζωή σε µιά πνευματική ξηρασία, αλλά να αγωνιζόμαστε, δηλαδή αν µπορούσαµε να φθάσουμε τον Χριστό μέσα από την τέλεια εγκατάλειψη του Θεού, την πλήρη κένωσή µας, όπως έγινε με τον Χριστό στον Σταυρό. Τότε και η δόξα του ανθρώπου θα ήταν μεγάλη. Ανάλογα με την κένωση και ανάλογα με τον πόνο, που υποµένουµε θα έχουμε δόξα.
Σας προσκαλώ σε υπομονή, σε προσεκτική κατάσταση προσευχής με την ακατάπαυστη αναζήτηση του θελήματος του Θεού. Είθε να μας βοηθήσει ο Κύριος με το Πνεύμα το Άγιο να παραμείνουμε στο φως των εντολών Του. Και πάλι, προσκαλώντας σας σε όλα αυτά, θα σας παρακαλέσω να θυμάστε όλα τα θαύματα της Πρόνοιας του Θεού, η οποία μακροθύμησε απέναντι μας ως τώρα. Η εποχή μας είναι αβάσταχτη. Δεν είμαι αλάθητος, μπορεί να σφάλλω σε κάθε βήμα, και πράγματι σφάλλω. Ωστόσο, θα σας πω ότι μου έρχεται συχνά η σκέψη πως φτάσαμε σε «αποκαλυπτικούς καιρούς».
Θα ‘ρθει εποχή που θα κατασκευαστούν μηχανές οι οποίες θα ελέγχουν τον τρόπο σκέψης των ανθρώπων…
Εκείνη την εποχή μόνο όσοι κατέβασαν τον νου τους στην καρδιά θα μείνουν ανεπηρέαστοι από αυτή την δικτατορία…
Στην Δύση οι άνθρωποι ζουν με τον εγκέφαλο, δηλαδή έχουν κέντρο της ζωής τους την λογική. Έτσι, αν οι επιστήμονες ανακαλύψουν ένα μηχάνημα, τότε θα μπορέσουν να διαβάσουν τις σκέψεις των ανθρώπων και να τους κατευθύνουν. Όσοι, όμως, ζουν με την καρδιά, μέσα στην οποία ενεργεί η Χάρη του Θεού, και προσεύχονται καρδιακά, αυτοί έχουν το χάραγμα του Σταυρού μέσα σε αυτήν και κανείς δεν μπορεί να τους ελέγξει πνευματικά. Αυτοί έχουν την ελευθερία του πνεύματος.
Από το πρωΐ αρχίζει ο εγκλωβισμός των ανθρώπων των πόλεων, αλλά τώρα και των χωριών, στην κοσμική ζωή, που παρασύρει τον νου και τη φαντασία μας στην εξέλιξη των γεγονότων και τα αισθήματά μας στη συμμετοχή σε αυτά.
Πώς λοιπόν με τους όρους αυτούς να αναχθούμε σ’ εκείνη την ησυχία του νου και την ηρεμία της καρδιάς, που είναι πράγματα τόσο απαραίτητα για την προσευχή; Να το ερώτημα…
Η λειτουργική προσευχή με τη συχνή θεία μετάληψη αποτελεί το πλήρωμα…
***
Ποιος θα με διδάξη να πορευθώ προς Αυτόν δια της ευθείας οδού και να μη χάσω χρόνο περιπλανώμενος σε ξένους δρόμους;..
Υπήρξαν στιγμές, κατά τις οποίες, καθώς πιστεύω, ο Θεός με συνέτιζε. Θα αναφέρω μερικά παραδείγματα, τα οποία έβαλαν τη σφραγίδα τους επάνω μου και έγιναν θεμέλιοι λίθοι της ζωής μου.
Μη διαβλέποντας τη δικαιοσύνη του Θεού στα πεπρωμένα της ανθρωπότητας και του κάθε ανθρώπου εν γένει, υπέφερα μέσα στο σκοτάδι που με κυρίευσε… Και ο Κύριος συγκατανέβη προς την αμάθειά μου. Δεν εξουθένωσε την παρρησία μου, αλλά σαν μητέρα συνέπασχε μαζί μου και έσπευδε να με συναντήσει. Και αυτό όχι μια φορά, αλλά ‘’πάλιν και πολλάκις’’. Με παρόμοιο τρόπο απευθυνόταν Αυτός προς τον πολύπαθο Ιωβ, ο οποίος εξέφραζε τις διαμαρτυρίες του με θυελλώδη τρόπο.
Να ένα από αυτά που έζησα: Αυτό συνέβη στη Γαλλία, γύρω στο έτος 1925, προ αναχωρήσω για τον Άθω. Επί μακρόν προσηυχόμουν με κλάμα στον Θεό: «Βρες μέσο να σώσεις τον κόσμον· όλους εμάς, τους διεφθαρμένους και άξεστους». Ιδιαιτέρα θερμή ήταν η προσευχή για τους «μικρούς τούτους», για τους πτωχούς και εξουθενημένους. Προς το τέλος της νύκτας, όταν ήδη εξαντλούνταν οι δυνάμεις μου, ταράζοταν για κάποιον χρόνο η προσευχή μου από τη σκέψη που μου ερχόταν: «Εάν εγώ έτσι, με όλη τη δύναμη της καρδίας μου, συμπάσχω μαζί με την ανθρωπότητα, πώς να θεωρήσω δυνατόν ότι ο Θεός βλέπει αδιάφορα την ταλαιπωρία πολλών εκατομμυρίων ανθρώπων που πλάσθηκαν από Αυτόν; Γιατί Αυτός επιτρέπει τις αμέτρητες βιαιότητες στον κόσμο;». Έτσι στρεφόμουν προς Αυτόν με την παράφρονη ερώτηση: «Πού είσαι Συ;» … Σε απάντηση άκουσα στην καρδία μου τα λόγια: «Μήπως συ σταυρώθηκες γι’ αυτούς;» … Οι πράοι αυτοί λόγοι που αντήχησαν με το Πνεύμα στην καρδία μου με συγκλόνισαν: Ο Σταυρωθείς μου απάντησε ως Θεός. (Πηγή: “Περί Προσευχής” Αγίου Σωφρονιου (Σαχάρωφ). Ι.Μονή Τιμίου Προδρόμου Έσσεξ Αγγλίας 1993.)
Ο Άγιος Παΐσιος μέσα στην παραδεισένια ατμόσφαιρα που είχε φέρει η Αγία Ευφημία με την επίσκεψή της, φώναζε: «Με παλάβωσες, με παλάβωσες, Αγία Ευφημία! Τέτοια λεπτή γλυκύτητα!».
https://iconandlight.wordpress.com/2022/09/15/%ce%bf-%ce%ac%ce%b3%ce%b9%ce%bf%cf%82-%ce%b4%ce%b1%ce%bc%ce%b1%cf%83%ce%ba%ce%b7%ce%bd%cf%8c%cf%82-%cf%84%cf%83%ce%ad%ce%bd%cf%84%cf%81%ce%b9%ce%ba-%cf%84%ce%bf%cf%85-%cf%83%cf%84%ce%b1%cf%81%ce%bf-2/
Φυσάει άγριος άνεμος του διαβόλου. Προσέξτε! Όλα προσπαθεί να τα ξερριζώσει· και Πίστη και πατρίδα και οικογένεια… Να μη σαλευθείτε… θα πετάξει έξω κονσερβοκούτια, σκουπίδια, όλα τα άχρηστα, και μετά θα ξεκαθαρίσουν τα πράγματα. Άγιος Παΐσιος Αγιορείτης – π. Αυγουστίνος Καντιώτης
https://iconandlight.wordpress.com/2021/09/15/%CF%86%CF%85%CF%83%CE%AC%CE%B5%CE%B9-%CE%AC%CE%B3%CF%81%CE%B9%CE%BF%CF%82-%CE%AC%CE%BD%CE%B5%CE%BC%CE%BF%CF%82-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CE%B4%CE%B9%CE%B1%CE%B2%CF%8C%CE%BB%CE%BF%CF%85-%CF%80%CF%81%CE%BF/
Ἀπολυτίκιον τῆς Ἁγίας
Ἦχος δ’ Κατεπλάγη Ἰωσὴφ
Ἡ ἀμνάς σου Ἰησοῦ, κράζει μεγάλῃ τῇ φωνῇ· Σὲ νυμφίε μου ποθῶ, καὶ σὲ ζητοῦσα ἀθλῶ, καὶ συσταυροῦμαι, καὶ συνθάπτομαι τῷ βαπτισμῷ σου· καὶ πάσχω διὰ σέ, ὡς βασιλεύσω σὺν σοι· καὶ θνῄσκω ὑπὲρ σοῦ, ἵνα καὶ ζήσω ἐν σοί· ἀλλ᾽ ὡς θυσίαν ἄμωμον, προσδέχου τὴν μετὰ πόθου τυθεῖσάν σοι. Αὐτῆς πρεσβείαις, ὡς ἐλεήμων, σῶσον τὰς ψυχὰς ἡμῶν.
Ἀπολυτίκιον τῆς Ὁσιομάρτυρος Θεοκτίστης τῆς Ρωσίδος ἐν Βορονὲζ
Ἡ μνήμη της τιμᾶται τήν 22α Φεβρουαρίου.
Ἦχος α´. Τῆς ἐρήμου. (Ἰσιδώρας Μοναχῆς)
Θεοκτίστην Ρωσίδα τὴν σαλὴν μακαρίσωμεν,πόλεως τῆς Βόρονεζ στῦλον, ἐν ἀσκήσει ἀκλόνητον· Μονῇ ἐν Ἀλεξίεβο καὶ γάρ, εἰργάσατο τὰς θείας ἀρετάς, καὶ ἀθλήσεως τοῖς πόνοις τοῖς ἱεροῖς, τὴν πίστιν ἐπεσφράγισε. Χαίροις ἡ λογικὴ περιστερά· χαίροις Μαρτύρων καύχημα· χαίροις ἡ προοράσεως πολλοῖς, χαρίσμασιν ἐκλάμπουσα.
Ἀπολυτίκιον τῆς Ἑορτῆς
Ἦχος α’
Σῶσον Κύριε τὸν λαόν σου καὶ εὐλόγησον τὴν κληρονομίαν σου, νίκας τοῖς Βασιλεῦσι κατὰ βαρβάρων δωρούμενος καὶ τὸ σὸν φυλάττων διὰ τοῦ Σταυροῦ σου πολίτευμα.
Κοντάκιον
Ἦχος δ’. Ὁ ὑψωθεῖς ἐν τῷ Σταυρῷ.
Ἐν τῇ ἀθλήσει σου καλῶς ἠγωνίσω, καὶ μετὰ θάνατον ἡμᾶς ἁγιάζεις, ταῖς τῶν θαυμάτων βλύσεσι Πανεύφημε, ὅθεν σου τὴν κοίμησιν, τὴν ἁγίαν τιμῶμεν, πίστει παριστάμενοι, τῷ σεπτῷ σου λειψάνῳ, ἵνα ῥυσθῶμεν νόσων ψυχικῶν, καὶ τῶν θαυμάτων τὴν χάριν ἀντλήσωμεν.
Ἦχος β΄.
Τῆς πανευφήμου Εὐφημίας τὴν μνήμην ἑορτάσας, πρὸς οὐρανίους ἀνέπτης μονάς Ὅσιε Πάτερ Παΐσιε· ἔνθα σὲ ὑπεδέξαντο ἡ πανένδοξος Μάρτυς, ἣν πάλαι ὑπεδέξω ἐν τῇ πτωχῇ σου Καλύβῃ, καὶ ὁ Ὅσιος Ἀρσένιος οὗ τὸν βίον τὸν ἔνθεον, ἀπὸ παιδὸς ἐμιμήθης καὶ τοῖς πάσιν ἐφανέρωσας. Ἀλλὰ καὶ νῦν τριὰς Ἁγίων σεπτή, Ἀρσένιε θεοφόρε, Παΐσιε θεόφρον καὶ Ἀθληφόρε Εὐφημία, τὰς δεήσεις ἡμῶν ὁμοῦ προσάγετε τῇ Παναγίᾳ Τριάδι, αἰτούμενοι ἡμῖν ἱλασμὸν ἁμαρτιῶν καὶ τὸ μέγα ἔλεος.
ᾨδὴ ε΄. Ἵνα τί με ἀπώσω.
Τὴν πτωχεύουσαν πλούτῳ, ἀλλὰ πλουτοδότιδα Πάτερ Καλύβην σου, αἴγλῃ οὐρανίῳ, ἐπεσκέψατο αἴφνης ἡ ἔνδοξος, Μάρτυς Εὐφημία πληροῦσα θείας εὐφροσύνης, καὶ εἰρήνης πολλῆς τὴν καρδίαν σου.
Η 5η πληγή της Αποκάλυψης και η Σφραγίδα του Τιμίου Σταυρού – π.Αθανάσιος Μυτιληναίος
https://www.youtube.com/watch?v=0EAe2piUEOE&ab_channel=%CE%88%CF%81%CF%87%CE%BF%CF%85%CE%9A%CF%8D%CF%81%CE%B9%CE%B5%CE%99%CE%B7%CF%83%CE%BF%CF%8D%CE%A7%CF%81%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%AD
Το θεϊκό σφράγισμα των πιστών στα έσχατα – π. Αθανάσιος Μυτιληναίος
https://www.youtube.com/watch?v=TcFVfNv7br8&ab_channel=%CE%88%CF%81%CF%87%CE%BF%CF%85%CE%9A%CF%8D
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου