Θα μιλήσουμε για τη ζωή του προέδρου της Περιφερειακής Εκτελεστικής Επιτροπής του Λένινγκραντ, ο οποίος κατείχε αυτή τη θέση μετά τον Μεγάλο Πατριωτικό Πόλεμο. Ήταν άνθρωπος με μεγάλες αρετές. Η αγάπη και η φροντίδα για τους ανθρώπους ζούσαν στην καρδιά του. Κομμουνιστής και σε καλή θέση κομματική επιτελική στη σημερινή Αγ. Πετρούπολη αξιωματούχος του καθεστώτος αλλά ανθρωπιστής μέγας .
Όλη του τη ζωή, την αφιέρωσε μ’ όλες του τις δυνάμεις στην εξυπηρέτηση των ανθρώπων, δούλευε σχεδόν χωρίς ανάπαυση, μέρα νύχτα, πάντα με κόσμο. Βοήθησε πολλούς ανθρώπους: μετά τον πόλεμο, υπήρχε τόσο μεγάλη θλίψη για τους ανθρώπους των οποίων οι συγγενείς πέθαναν και χρειάστηκε να πάρουν σύνταξη· τα διαμερίσματα πολλών ανθρώπων καταλήφθηκαν μετά την επιστροφή τους από την εκκένωση και προέκυψαν δυσκολίες με την εγγραφή. Οι άνθρωποι είχαν χιλιάδες αιτήματα και ήξεραν ότι αν πήγαιναν στον πρόεδρο, δεν θα αρνιόταν και θα βοηθούσε. Και πράγματι, βοήθησε πολλούς ανθρώπους.
Μια μέρα ήρθε μια ηλικιωμένη γυναίκα με κάποιο αίτημα, βοήθησε και τα κανόνισε, μετά είπε: «Σώσε με, κύριε. Θα προσεύχομαι για σένα για το υπόλοιπο της ζωής μου». «Προσευχήσου, προσευχήσου, γιαγιά», απάντησε ο πρόεδρος. Αυτό ήταν με μια κουβέντα πας στον ουρανό καμιά φορά ή σε πλαισιώνει ο Θεός σε χαμηλή πτήση που δεν τον πιάνουν τα ραντάρ..
Και δεν είναι υπερβολή να πούμε ότι πολλές εκατοντάδες, αν όχι χιλιάδες άνθρωποι που βοήθησε προσευχήθηκαν για αυτόν. Στη ζωή του ήταν αληθινός χριστιανός, αλλά δεν πήγαινε στην εκκλησία, αν και βαφτίστηκε και μάλιστα παντρεύτηκε τη γυναίκα του. Και κομμουνιστής και χριστιανός και ας μην ήταν ενεργός πάντως αρνητής δεν ήταν.
Και τότε ήρθε η ώρα που ο Κύριος αποφάσισε να τον πάρει κοντά Του και με το έλεός Του του έδωσε την ευκαιρία να μετανοήσει και να προετοιμαστεί επάξια για την αιώνια ζωή. Αξιώθηκε πράγματα και καταστάσεις που από τους πολλούς απεκρύβησαν…
Έγινε έτσι. Μια μέρα είχε ένα όνειρο, ένα αληθινό όραμα. ( σσ οι σημερινοί καρτεσιανοί χριστιανοί θα τον είχαν για πλανεμένο) Ένας λαμπερός νεαρός άνδρας με στρατιωτική πανοπλία εμφανίστηκε, τον έπιασε αρχοντικά με ευγένεια περισσή από το χέρι και τον έσυρε μαζί του. Πέταξαν έξω από το δωμάτιο και άρχισαν να ανεβαίνουν πάνω από την πόλη,( σσ το έζησε ο άγιος Παίσιος του έκανε την πνευματική αυτή πλάκα ο άγιος προστάτης του ο Αρσένιος ο Καππαδόκης το περιγράφει σε ένα από τα βιβλία για τον Άγ Αρσένιο που συνέγραψε ο ίδιος) τώρα από κάτω υπήρχε μια θάλασσα από φώτα που όλα απομακρύνονταν, και τελικά είδε τη γη από το ύψος του διαστήματος, αλλά και η γη άρχισε να απομακρύνεται με μεγάλη ταχύτητα και σύντομα μετατράπηκε σε ένα από τα αστέρια.
Τελικά, πλησίασαν έναν πλανήτη και βυθίστηκαν στην επιφάνειά του. Το πρώτο πράγμα που τον εντυπωσίασε ήταν το άρωμα των λουλουδιών, μερικά απόκοσμα αρώματα ήταν στον αέρα. Ολόγυρα υπήρχαν όμορφα εναέρια κτίρια που δεν έμοιαζαν με κανένα γήινο οικοδόμημα.
Ο νεαρός τον οδήγησε σε έναν όμορφο ναό και τον οδήγησε σε μια φωτεινή αίθουσα, όπου σταμάτησαν μπροστά στους γέροντες που κάθονταν σε ημικύκλιο. Ο νεαρός πλησίασε τους πρεσβύτερους και είπε: «Βοηθήστε με, τι να τον κάνω. Είναι καιρός να φύγει από τη γη, έχει πολλές καλές πράξεις, αλλά όχι μετάνοια». Τότε άκουσε μια φωνή: «Θα του δώσουμε 14 ημέρες για να μετανοήσει». Μετά από αυτό, ο νεαρός άνδρας οδήγησε τον πρόεδρο έξω από το ναό και είπε: «Τώρα θα βρεις μόνος σου τον δρόμο» και έφυγε.
Το ταξίδι της επιστροφής, το έκανε μόνος, ολοκληρώθηκε το ίδιο γρήγορα. Και πάλι πέταξε μέσα στο διάστημα, ξανά είδε αυτή τη φορά τη Γη που πλησίαζε, μετά το Λένινγκραντ από την οπτική γωνία και, τελικά, βρέθηκε στο σπίτι του.
Εκείνο το βράδυ είπε στη γυναίκα του το όνειρό του. Ανησύχησαν και οι δύο, αλλά δεν πήγαν στον ιερέα ή στην εκκλησία, αποφασίζοντας ότι αυτό θα μπορούσε να βλάψει τη δουλειά τους και θα έλεγαν ποιος ξέρει τι μπορεί να ονειρεύονται. Αλλά τη 14η ημέρα ο πρόεδρος είδε πάλι ένα υπέροχο όνειρο.
Είδε πάλι εκείνο τον νεαρό, που είχε ήδη δει και του είπε αυστηρά: «Σου δόθηκαν 14 μέρες να μετανοήσεις, γιατί δεν τις εκμεταλλεύτηκες; Εδώ είναι η τελευταία ευκαιρία – σας δίνονται 4 ημέρες. Θα πάτε στην εκκλησία του Μεγαλομάρτυρος Δημητρίου στο Kolomyagi (ένα προάστιο της Αγίας Πετρούπολης εκείνη την εποχή).Πήγαινε στον ιερέα Ιωάννη Goremykin και πες του τα πάντα, θα σε περιμένει».
Το πρωί, ο πρόεδρος οδηγήθηκε κατευθείαν στην εκκλησία στο Kolomyagi με το αυτοκίνητο, βρήκε τον πατέρα Ιωάννη και του είπε για τα όνειρά του. Ο π. Ιωάννης ενημερώθηκε με έμπνευση άνωθεν για την επίσκεψη αυτή. Είπε στον πρόεδρο ότι σε 4 ημέρες έπρεπε να πεθάνει και τώρα έπρεπε να εξομολογηθεί για τη ζωή του.
Όταν ο Πρόεδρος μπήκε στο ναό, πλησίασε αμέσως την εικόνα του Αγίου Μεγαλομάρτυρος Δημητρίου της Θεσσαλονίκης και είπε: «Είναι ο ίδιος νέος που με οδήγησε στους πρεσβυτέρους και με προειδοποίησε».
Ο π. Ιωάννης εξήγησε ότι ο Άγιος Δημήτριος ο Θεσσαλονίκης είναι άγγελος που πήρε το όνομά του και γι’ αυτό τον φροντίζει. Τότε ο πρόεδρος άρχισε να πλησιάζει τις εικόνες και τα ονόματα – αναγνώρισε εκείνους τους πρεσβυτέρους που τον συνάντησαν στο ναό σε έναν άγνωστο πλανήτη – ανάμεσά τους ήταν ο Άγιος Σέργιος του Ραντονέζ, ο Άγιος Σεραφείμ του Σάρωφ, ο Άγιος Νικόλαος (προστάτης της Ρωσίας) και άλλοι άγιοι.
Ο πατέρας Ιωάννης είπε: «είμαι εφημέριος για σχεδόν 60 χρόνια, αλλά ο Άγγελός μου δεν με πήγε πουθενά ούτε μ’ αποκάλυψε τέτοια θαυμαστά οράματα. Ο Κύριος σας διάλεξε και για τις καλές σας πράξεις και την αγνότητα της ζωής σας έδωσε την ευκαιρία να εισέλθετε στη Βασιλεία των Ουρανών μέσω μετάνοιας. Τώρα πρέπει να μου εξομολογηθείς τη ζωή σου».
Και ο Dimitri εξομολογήθηκε – μιλούσαν σχεδόν μισή μέρα. Μετά την εξομολόγηση, ο πατέρας Ιωάννης τον κοινώνησε, τον ευλόγησε και τον συμβούλεψε να γράψει δύο επιστολές -στη γυναίκα του και στην υπηρεσία του- ζητώντας να γίνει νεκρώσιμος στην εκκλησία και χριστιανική ταφή.
Φτάνοντας στη δουλειά, έγραψε τα ακόλουθα γράμματα, αφήνοντας το ένα στο συρτάρι του γραφείου του στη δουλειά και το άλλο στο γραφείο του στο σπίτι. Την 4η ημέρα που υπέδειξε ο Άγιος Δημήτριος, ήταν στη δουλειά, χαρούμενος και σε φόρμα. Στον χώρο υποδοχής η γραμματέας είχε ένα μικρό φως που άναβε όταν ο πρόεδρος ήταν έτοιμος να δεχτεί έναν άλλο επισκέπτη.
Το απόγευμα, αφού έφυγε ο επόμενος επισκέπτης, για κάποιο λόγο το φως δεν άναψε για πολλή ώρα. Πολύς κόσμος μαζεύτηκε στην αίθουσα υποδοχής και η γραμματέας, μετά από αίτημα των συγκεντρωμένων, μπήκε στο γραφείο του αφεντικού για να μάθει αν η δεξίωση θα συνεχιστεί. Όταν πλησίασε τον πρόεδρο, ήταν νεκρός.
Η αστυνομία, οι γιατροί, οι ειδικοί έφτασαν και σχεδόν αμέσως βρήκαν ένα γράμμα στο συρτάρι του γραφείου, το οποίο ανέφερε ότι μια παρόμοια επιστολή φυλάσσεται στο συρτάρι του γραφείου στο σπίτι και για να μην αμφιβάλλει κανείς ότι αυτό ήταν το θέλημά του. Κάλεσαν τη γυναίκα του, βρήκε γρήγορα το γράμμα και επιβεβαίωσε τα πάντα.
Η νεκρώσιμος ακολουθία του τελέστηκε στον Καθεδρικό Ναό της Μεταμόρφωσης, όπως ζήτησε στη διαθήκη του, η νεκρώσιμος ακολουθία ήταν αρχιερατική, μετά την οποία το φέρετρο με το σώμα του εκλιπόντος απομακρύνθηκε για πολιτική κηδεία. Κηδεύτηκε σύμφωνα με τη διαθήκη του δίπλα στον Ιερό Ναό του Αγίου Μεγαλομάρτυρος Δημητρίου Θεσσαλονίκης στο Kolomyagi.
Ο Μεγαλομάρτυρας Δημήτριος της Θεσσαλονίκης βοήθησε να σωθεί ο Πρόεδρος της Περιφερειακής Εκτελεστικής Επιτροπής του Λένινγκραντ.
Αυτό το περιστατικό άκουσε και ηχογράφησε ο συγγραφέας Alexander Trofimov (μέλος της Ένωσης Συγγραφέων της ΕΣΣΔ και από το 2001 μέλος της Ένωσης Ρώσων Συγγραφέων). Η ιστορία καταγράφηκε από τον ίδιο τη δεκαετία του 1970 από τα λόγια του πρεσβύτερου Αρχιερέα Vasily Shvets /+11.03.2011/.
όποιοι έχουν αμφιβολίες σχετικά με αυτό το θαυμαστό περιστατικό μπορούν ν΄απευθυνθούν στους παλιούς ενορίτες του Ναού του Μεγαλομάρτυρος Δημητρίου Θεσσαλονίκης, που βρίσκεται στη συνοικία Kolomyagi της πόλης της Αγίας Πετρούπολης, για το περιστατικό αυτό. Είναι αδύνατο να φανταστεί κανείς κάτι τέτοιο…
Με την άδεια του συγγραφέα Alexander Trofimov, παρέχουμε έναν σύνδεσμο προς τη σελίδα του στην επικοινωνία https://vk.com/aleksandr_trofimov. Ο Αλέξανδρος Τροφίμοφ, γράφει για ασκητές της ευσέβειας, πρεσβύτερους, ευλογημένους και αγίους σαλούς για περισσότερα από 40 χρόνια. Όσοι ενδιαφέρονται για αυτό το θέμα, νομίζω ότι μπορούν να βρουν πολλές χρήσιμες πληροφορίες στη σελίδα του.
αυτή ήταν η ρώσικη ιστορία και τώρα στα καθ΄ημάς…
O Mεγαλομάρτυρας Δημήτριος της Θεσ-σαλονίκης το κλέος και της οικουμένης αγλάισμα είναι ο μεγαλύτερος πνευματικός στην Εκκλησιαστική Ιστορία αυτός ένας κοσμικός άγιος αφού κατά παραχώρηση Θεού παρέλαβε ως νέος Μωυσής νέα εντολή παρακάμπτοντας ως κι αυτόν τον Δεκάλογο παροτρύνοντας το Νέστορα να μπει στο στάδιο και να φονεύσει το Λιαίο με υψηλή διάκριση και κατ΄εξαίρεση προς δόξαν Θεού σε μια εποχή που τους χριστιανούς τους είχαν για παραλήδες. Για αυτό του δόθηκε το χάρισμα του Μιχαήλ να παίρνει ψυχές άλλες προς σωτηρίαν ( όπως στην προαναφερθείσα ιστορία) κι άλλες προς κρίσην ( πολλούς Λιαίους κατέβαλε από τότε ως και σε πιο πρόσφατα γεγονότα ανεκδιήγητα που δεν τα διανοείται ούτε ο πιο πιστός νους γι αυτό κι αποσιωπούνται και μάλιστα εκτός έδρας εκτός Θεσσαλονίκης. Πολύ δυνατός στο εκτός έδρας). Ειδικός σ΄αιφνιδιασμό επί αιφνιδίων θανάτων (σσ έκανε μια τέτοια κατεβασιά κάποτε στις Βρυξέλλες που σάλεψε ο τόπος) είναι ακριβώς όπως τον τραγούδησε ο λαός: Δημήτρη μου Δημήτρη μου, μου το κλεισες το σπίτι μου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου